Leaderboard

Χμ, οι απόψεις / πιστεύω μου δεν έχουν αλλάξει, απλά έχουν εμπλουτιστεί με περισσότερες έννοιες θα έλεγα. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που θα έλεγα στον εαυτό μου ήταν να μην με καταπιεί τόσο η καθημερινότητα και να δίνω περισσότερο χρόνο στην ψυχική / νοητική τροφή!

Ενώ όμως έδωσα συγκεκριμένα ποιο είναι αυτό που περιορίζει τις σωματικές μας δυνατότητες (οστά/μύες), δεν έκανες κάτι αντίστοιχο για τις πνευματικές δυνατότητες. Το να λες γενικά ότι «η ύλη είναι το όριο στη συνείδηση», δεν βοηθά και πολύ. @Zak (καλώς ξανα-ήρθες παρεμπιπτόντως!) συμφωνώ μαζί σου, η αντίληψη της ύλης (κι όχι η ύλη καθαυτή) είναι κάποιο όριο στη συνείδηση. Πρόκειται όμως για νοητικό κι όχι αντικειμενικό όριο. Σε αντίθεση λοιπόν με το …μυοσκελετικό μας, δεν υπάρχει αντικειμενικό όριο στην εξάσκηση/διεύρυνση της συνείδησης. Ακριβώς αυτό.

Η αντίληψη (ύλη) βάζει όριο στη συνείδηση... Νομίζω ότι γι' αυτό υπάρχει αυτό το όριο, αλλά η αντίληψη μπορεί να εκπαιδευτεί, οπότε τελικά υπάρχει όριο ή όχι; Μήπως αν η αντίληψη δουλευθεί αρκετά, μπορεί να φτάσει στο σημείο "αντίληψης" του συμπαντικού νου;

Αν και συμφωνώ εν μέρει outis, θα κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου λέγοντας ότι μπορεί να θεωρείς ότι κάτι δεν αξίζει τον χρόνο που θα αφιερώσεις, αλλά αν το έκανες, ίσως να έφερνε διαφορετικά αποτελέσματα από τα αναμενόμενα. Ίσως "η σκούπα να πετούσε ψηλότερα και γρηγορότερα, να σκούπιζε αποτελεσματικότερα"... Αλλά δεν είναι πάντα εφικτό να διακρίνεις το τέρμα του δρόμου αν δεν τον διαβείς!

Καλώς ήλθες κι από μένα!

@Zak !!! Καλώς μας ξανάρθες!!

Μα δεν τίθεται θέμα καλύτερου... Αλλά ποια έκφραση του Θείου ταιριάζει περισσότερο με τον συναισθηματικό και νοητικό κόσμο του καθενός.

Η Δανάη το διατύπωσε πολύ όμορφα! Εγώ πιστεύω ότι κυρίως με βοήθησε να αποδεχτώ κάποια πράγματα, όπως την διαφορετική άποψη, να την σεβαστώ όπως και να σεβαστώ τον εαυτό μου ως προς τα πιστεύω μου. Μου άνοιξε έναν νέο ορίζοντα, βοηθώντας με κυρίως στο να κρίνω και να διακρίνω.

α. Δεν είναι θεωρία β. Δε λέει αυτό. Πρόκειται για το "ξυράφι του Όκκαμ" το οποίο, στην ακριβή του διατύπωση, λέει "We should not multiply entities beyond necessity", ή, ελληνικά, "δεν πρέπει να πολλαπλασιάζουμε τις οντότητες πέραν της αναγκαιότητας". Αυτό δίνει και τον ορισμό της "απλότητας". Ας πούμε, μέσα σε ένα δωμάτιο, είναι ένα πτώμα, δολοφονημένο σφαίρα. Δίπλα, είναι ένας άντρας ο οποίος κρατάει το όπλο από το οποίο βγήκε η σφαίρα (όπως μπορεί να δείξει η βαλλιστική), είχε κίνητρο να τον φάει και με το που τον βλέπουν δηλώνει "τον έφαγα τον άτιμο!". Απλή εξήγηση: αυτός που κρατάει το όπλο είναι ο δολοφόνος. Περίπλοκη εξήγηση: ένας δαίμονας ο οποίος έχει τη μορφή δελφινιού και λέγεται Κουτζιμιχοτερταμαλχοτέπ κυρίευσε το πιστόλι... (Ο δαίμονας είναι η περιττή οντότητα η οποία μπαίνει πέραν αναγκαιότητας)

Όρτσα. Αυτό το τελευταίο είναι γκραν κοτσάνα. __________________________________ Ας το πάρουμε λίγο το πράγμα από τη σκοπιά των τροφοσυλλεκτών. Έχεις την επιλογή: α) Να μαζεύεις κάθε μέρα την τροφή σου, στο δάσος όπου είσαι έρμαιο του κάθε περαστικού αρπακτικού (λύκοι, λιοντάρια, αρκούδες κ.α.) χωρίς να ξέρεις πόση τροφή θα μαζέψεις β) Να καλλιεργείς την τροφή διακριτικά στο χώρο σου, μέσα στην ασφάλεια ενός οικισμού, και να έχεις ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Ο τύπος προσπαθεί να μας πει, τι; Πως η λογική επιλογή ήταν το α;

Τώρα νομίζω κατάλαβα σε ποιο χιλιόμετρο είσαι και μπορώ να δώσω ακριβέστερη απάντηση. Θεωρώ ότι συμφωνούμε στο ότι αυτογνωσία σημαίνει γνώση του εαυτού. Ο εαυτός είναι κάτι το δυναμικό, συνεχώς αλλάζει, συνεχώς εξελίσεται, συνεχώς προσαρμόζεται. Όταν λοιπόν προσπαθώ τώρα να μάθω τον εαυτό μου, σημαίνει ότι προσπαθώ να μάθω αυτό που ήμουν, μιας και στον ενδιάμεσο χρόνο έχω ήδη αλλάξει. Θέλοντας και μη, η διαδικασία της αυτογνωσίας είναι κάποια βήματα πίσω από τον εαυτό, άρα συνεχής. Ο εαυτός αλλάζει, διότι ακολουθεί τις συνθήκες του περιβάλλοντος- οι οποίες συνεχώς μεταβάλλονται. Νέες συνθήκες σημαίνουν νέες αντιδράσεις και καινούρια συναισθήματα (καινούριοι φόβοι, καινούριες αγωνίες, καινούριες χαρές κλπ). Για κάθε καινούρια κατάσταση λοιπόν, για κάθε νέο εαυτό, πρέπει να ακολουθηθεί η διαδικασία της αυτογνωσίας. Όσο υψηλότερο το επίπεδο αυτογνωσίας, τόσο ευκολότερο είναι να απομονωθεί η συγκεκριμένη κατάσταση και να αναλυθεί αν είναι προβολή ή όχι. Επίσης, υψηλό επίπεδο αυτογνωσίας σημαίνει εξοικείωση με τους μηχανισμούς ανάλυσης και επεξεργασίας, άρα ταχύτερη και ευκολότερη επεξεργασία. Κάποιος που δεν έχει εμπειρία στην διαδικασία ανάλυσης και ταυτόχρονα έχει πολλά άλυτα θέματα θα δυσκολευτεί περισσότερο να αντιληφθεί αυτό που εσύ ονομάζεις "μάσκα"και να μπορέσει να την βγάλει. Το ότι βγάζεις μία μάσκα όμως, δεν σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις κάποια άλλη, που θα σε προστατεύσει απέναντι σε μία νέα κατάσταση. Παρένθεση. Ας θυμηθούμε ότι οι "μάσκες" είναι μηχανισμός άμυνας και προστασίας. Είναι κάτι ωφέλιμο, κάτι θετικό. Όταν κάποιος καλείται να χρησιμοποιήσει ηλεκτροκόλληση, ωφείλει να προστατευτεί, ωφείλει να φορέσει μάσκα. Το πρόβλημα και η ανισορροπία ξεκινάει όταν την ίδια μάσκα συνεχίζει να φοράει και όταν σταματήσει την ηλεκτροκόλληση(εμμονή). Επίσης είναι πρόβλημα όταν θεωρεί ότι και οι άλλοι πρέπει να την φοράνε, κιας μην κάνουν ηλεκτροκόλληση (προβολή). Άλλο πρόβλημα είναι όταν τον ενοχλεί η μάσκα του και θεωρεί ότι τον ενοχλεί η μάσκα κάποιου άλλου, που ενδεχομένως και να μην φοράει (καθρέφτης). Πρόβλημα είναι όταν θεωρεί ότι η μάσκα είναι κομμάτι του εαυτού του και όχι ξένο/τρίτο σώμα (διαταραχή προσωπικότητας). Το ζήτημα δεν είναι η μάσκα λοιπόν, αλλά το τι κάνουμε με αυτήν. Ενίοτε, επιβάλεται να την φοράμε.

Θα μου έλεγα να είμαι πιο ανοικτή, να ψάχνω και την άλλη πλευρά και να μη βιάζομαι να ασπαστώ απόψεις χωρίς να έχω καταλάβει το λόγο που το κάνω

Ώπα φιλαράκι! Οι Ινδιάνοι της Αμερικής ζούσανε πόσους αιώνες ως τροφοσυλλέκτες και μια χαρά περνάγανε! Κι αν δεν τους την έπεφταν οι Ευρωπαίοι, ακόμα εκεί θα ήτανε, τρισευτυχισμένοι!