Καλημέρα και καλό φθινόπωρο να έχουμε !
Εδώ και καιρό σκεφτόμουν περι ελεύθερης βούλησης. Κατα τη γνώμη μου δεν υπάρχει ελευθερία καμιά στη βούλησή μας , αυτό που νομίζουμε ελευθερία είναι μια πλάνη. Έχω προσπαθήσει να εμβαθύνω σε αυτό, προσπαθώντας να θυμηθώ τον εαυτό μου παιδί και εκεί έχω ανακαλύψει ίχνη αυθεντικότητας της βούλησης. Μεγαλώνοντας χάνεται αυτό , η βούλησή μας διαμορφώνεται από τη βούληση των ανθρώπων που μας μεγαλώνουν και που μας μαθαίνουν να ζούμε τη ζωή μας σύμφωνα με τη δική τους βούληση, η οποία είναι και αυτή επηρεασμένη από τη βούληση των προηγούμενων. Κάποιες φορές ίσως είναι απαραίτητη αυτή η κατάσταση για τη συνέχεια του κόσμου; γιατί η ελευθερία της βούλησης μπορεί να ακούγεται θετική στα αυτιά μας αλλά κρύβει κινδύνους;
Όταν και αν καταλάβουμε αυτή την έλλειψη ελευθερίας, ίσως με ενεργή προσπάθεια αποτινάξουμε από πάνω μας την ξένη επιρροή, κατόρθωμα δύσκολο γιατί πολλά ξένα στοιχεία τα κουβαλάμε μαζί μας καιρό και τα νομίζουμε δικά μας... Μετά μπαίνεις σε φάση ελέγχου και διάκρισης. Τι είναι δικό μου, τι είναι δανεικό, τι ταιριάζει με αυτό που θέλω να είμαι, τι δεν ταιριάζει. Κάνουμε ένα συμμάζεμα και ξεδιάλεγμα του εαυτού μας, όπως κάνουμε στα σπίτια μας κάθε άνοιξη και φθινόπωρο... Το αποτέλεσμα αξίζει γιατί μοιάζει με ξύπνημα από βαθύ ύπνο και μετά είσαι σε εγρήγορση. Όταν κάτι συμβαίνει μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς καλύτερα, να αντιδράσεις ή να μην κάνεις τίποτα. Να ανακαλύψεις αν όχι τον εαυτό σου κάποια αληθινά κομμάτια του.