Phevos
-
Posts
533 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Posts posted by Phevos
-
-
χμχμχμ, \
όκ παραιτούμαι
η αλήθεια είναι ότι πιστεύω στην εκδοχή που παρουσίασα και στην αρχή, κυρίως επειδή δε το χωράει το μυαλό μου. το μόνο που μπορώ να παραθέσω είναι το άρθρο του guardian που όμως φλερτάρει και με τις δύο εκδοχές
http://arts.guardian.co.uk/art/news/story/0,,2269320,00.html
-
μια χαρά ταϊζόταν ο σκύλος και στο τέλος αφέθηκε ελεύθερος. Το όλον θέμα ήταν μια ακτιβιστική κίνηση του καλλιτέχνη για να καταδείξει την αδιαφορία των φιλότεχνων που βλέπαν το "έργο" και δεν αντιδρούσαν. Τέλος καλό όλα καλά? δε νομίζω... όλοι αυτοί που κόπτονται για το ζήτημα πως αντιδρούν μπροστά σε τόσες περιπτώσεις κακοποίησης ζωών γύρω μας; το τελευταίο ερώτημα να λειτουργήσει σαν homework.
-
παραθέτω άνευ σχολιασμού (δι' εμέ περιττός, αν κάποιος δε καταλαβαίνει εδώ είμαστε)
1. «O Θεός με ?ξεχώρισε? από τότε που ήμουν στην κοιλιά της μάνας μου». (3.5.1998)
2. «Οι πρώτοι ξενόφερτοι Έλληνες που κατέλαβαν θέσεις και αξιώματα στο νεο ελλαδικό κράτος, ήσαν ποτισμένοι με το πνεύμα της γαλλικής διαφώτισης. Κουβάλησαν κοντά τους την αθεΐα. (?) Και αυτή η εγκληματική τακτική των διαφωτιστών της τότε εποχής , των οποίων ηγήτορας ήταν ο Αδαμάντιος Κοραής, συνεχίζεται και σήμερα». (3.3.1998)
3. «Εκκλησία και Πολιτεία είναι σαν σιαμαίοι αδερφοί που κανείς δεν μπορεί να τους χωρίσει γιατί τότε ένας από τους δύο θα πεθάνει. (?) Η Εκκλησία είναι ο μοναδικός αξιόπιστος θεσμός του γένους». (27.3.1999)
4. (Για τα βασανιστήρια της χούντας) «Ομολογώ ότι εγώ και η γενιά μου εδιδαχθήκαμε πολλά απ΄αυτά, τα οποία ευθύς μετά τη Μεταπολίτευση ο κόσμος και τα κόμματα κατελόγιζαν εις βάρος της Εκκλησίας. Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είχε αποστείλει δύο επιστολές εις τον τότε δικτάτορα, τον Παπαδόπουλο, διαμαρτυρόμενος για ορισμένες απάνθρωπες μεταχειρίσεις ανθρώπων» (11.2.2001)
5. Και ένα μήνα μετά: «Ομολογώ ότι δεν ήξερα πως γίνονταν βασανιστήρια, πως υπήρχε ΕΑΤ-ΕΣΑ. Όλα αυτά ήρθαν στο φως μετά. Δεν πειράζει, μπορεί να τα ήξερε ο τότε αρχιεπίσκοπος, αν τα ήξερε και σιώπησε έκανε άσχημα. Στον κύκλο μου δεν είχα ακούσει τέτοια πράγματα, δεν άκουγα ξένους σταθμούς, εκ των υστέρων τα έμαθα. Θα πει κανείς ότι ήμουν βαθιά νυχτωμένος. Μπορεί γιατί εγώ τότε σπούδαζα» (4.3.2001) [Για την ιστορία, αποφοίτησε από τη Νομική το 1962 και από τη σχολή Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1967. Δείτε και φωτογραφία του Χριστόδουλου με τον Παπαδόπουλο.]
6. (Από την επιστολή του στον αρχιπραξικοματία Στυλιανό Παττακό στις 31.5.2001) ?Όπως προκύπτει από τα γραφόμενά σας και την αυτοβιογραφούμενη σταδιοδρομία σας υπήρξατε εκφραστής ξεχωριστών προσόντων και αρετών και γράψατε ιστορία, την οποίαν ο ιστορικός του μέλλοντος καλείται να εκτιμήσει και να προσδιορίσει. Εύχομαι ο Δομήτωρ κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο δίκαιος Κριτής πάντων, να σας χαρίζει πλούσια την Χάριν και την ευλογίαν Του?.
7. «Έκοψαν τον Μπουτιλιόνε επειδή τόλμησε να πει την αλήθεια (για την ομοφυλοφιλία). Αλλά σκεφθείτε που έχουμε φθάσει. Σε ποιο κατάντημα έχει φθάσει σήμερα η ανθρωπότητα, η οποία αυτό που είναι αμαρτία βοώσα και κραζουσα θέλει να την καλύψει. Να μη λέμε, να μη μιλάμε γιατί ενοχλούνται αυτοί που έχουν το κουσούρι, γιατί θέλουν όλοι οι άλλοι να το παραδεχθούν ως μια φυσιολογική κατάσταση» (31.10.2004)
8. «Να μην επιτρέψουμε να μας ισοπεδώσει ο οδοστρωτήρας της Ευρωπαϊκης Ένωσης. Είχαμε μια ευλογία πριν από λίγα χρόνια , τη θρησκευτική, γλωσσική και φυλετική ομοιογένεια του ελληνικού λαού. Αυτό πάμε να το χάσουμε τώρα, γιατί στην πατρίδα μας έχουν έρθει χιλιάδες πρόσφυγες και άλλοι μετανάστες». (27.5.2001)
9. «Τα οράματα των Ευρωπαίων δεν πρέπει να μας δελεάζουν καθώς οι Έλληνες έχουν αξία και ανώτερο πολιτισμό. (?) Ε! λοιπόν, εμείς δεν είμαστε Γερμανοί ούτε Γάλλοι, ούτε πολύ περισσότερο Άγγλοι. Εμείς είμαστε άντρες, ανδροπρεπείς Έλληνες, είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί και μιλάμε αντρίκια». (20.6.1999)
10. «Η εργατική νομοθεσία στη χώρα μας είναι σαφώς φιλεργατική, όπως όλοι ομολογούν (?) Με ξαφνιάζουν ευχάριστα τώρα τον τελευταίο καιρό οι πρωτοβουλίες που πολλές επιχειρήσεις στον τόπο μας παίρνουν χάριν των υπαλλήλων ή των εργατών τους. (?) Υπάρχει ένας ψυχρός πόλεμος ανάμεσα σε εργάτες και εργοδότες που τις συνέπειές του γεύεται όλο το κοινωνικό σύνολο. (?) [Η εργατική τάξη] τηρεί επιθετική στάση με αποτέλεσμα να είμαστε συχνά μάρτυρες αντεγκλήσεων, απεργιών, ανταπεργιών και άλλων ανωμαλιών, που και την οικονομία αναστατώνουν αλλά και τις καρδιές χαλούν». (1.5.1997)
11. «Εκείνο που αρνούμεθα στη γυναίκα είναι η εκ μέρους της παραβίαση της φύσεως και η διεκδίκηση θέσεως που δεν της ανήκει βασικά» και «επειδή ο άνδρας είναι η κεφαλή της οικογενείας, είναι φυσικό να κατέχει και τα ανώτερα μορφωτικά προσόντα εν συγκρίσει με τη σύζυγο». (Από τα βιβλία του ?Κρίσις στη σύγχρονη οικογένεια? και ?Για ένα επιτυχημένο γάμο?)
12. «Ο Θεός θα αξιώσει κάποτε τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας ως επικεφαλής του ελληνισμού να βάλει το κλειδί στην πόρτα της Παναγίας της Σουμελιώτισσας για να ανοίξει και πάλι τις πύλες της σε αυτό το παλλάδιον του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Δεόμεθα υπέρ της ειρήνης, αλλά ευλογούμε τα όπλα τα ιερά, όταν η στιγμή το επιτάσσει και οι καιροί το επιβάλλουν». (17.8.1998)
13. (Συνέντευξη για τον Κ. Σημίτη και τη «μάχη» των ταυτοτήτων, 5.12.2006)
Αρχ.: «?Εγινε το τηλέφωνο από το γραφείο μου στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Ο κ. Πρωθυπουργός απήντησε ότι δεν μπορεί να δεχθεί τους εκπροσώπους της Ιεραρχίας. Αυτό δε, γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους.
Δημ.: Σάς θύμωσε αυτό;
Αρχ.: Και βέβαια μάς θύμωσε.
Δημ.: Εσάς.
Αρχ.: Και εμένα. Μού κακοφάνηκε διότι η Εκκλησία στο κάτω κάτω της γραφής είναι ένας θεσμός του έθνους, είναι ένας θεσμός του κράτους μακραίων και ο κάθε ένας πολιτικός, ακόμα και ο πρωθυπουργός οφείλει να την σέβεται?».
14. (Λίγο πριν από τις εκλογές του 2004:) «Επαναστάτες δεν είναι οι σοσιαλιστές. Επαναστάτες είναι οι γνήσιοι χριστιανοί». (Στο εκλογικό κέντρο όπου ψήφισε
«Σήμερα τελείωσαν τα ψέματα». (Λίγες ημέρες μετά τις εκλογές από άμβωνος «Ενθαρρυνόμαστε κάθε φορά που βλέπουμε τη Δεξιά του Κυρίου να δίδει κατευθύνσεις και να υποδεικνύει το δρόμο. Στο τέλος, η παντοδύναμη Δεξιά του Κυρίου δείχνει τι θέλει ο Θεός και τι θέλει ο λαός». (Στη συνάντηση με τον Καραμανλή στο Μαξίμου «Οι καταστάσεις αλλάζουν, δόξα σοι ο Θεός».(πηγή)
-
νομίζω ότι ο παπάς έχει θέμα hairstyling, σηριουσλη.
-
κρίμα τα λεφτά του μουλτιπλέγματος.
-
fun-allu fun park-κλανωμέντεςστηνελεύθερη πτώση-χρειάζομαι έναν καναπέ για τα γεράματα μακριά από αδρεναλίνες και πράγματα-για-μικρά-παιδιά- ικέα
-
Ευρωπαίοι νευροεπιστήμονες κατάφεραν να προκαλέσουν σε εθελοντές την αίσθηση ότι βρίσκονται έξω το σώμα τους, σε μια σειρά πειραμάτων που ίσως βοηθήσουν στην κατανόηση ενός αμφιλεγόμενου φαινομένου που αναφέρουν συχνά όσοι πλησίασαν το θάνατο.
Η ψευδαίσθηση του να βλέπει κανείς τον εαυτό του από μακριά αναφέρεται σχετικά συχνά από ανθρώπους που βρέθηκαν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, καθώς και ασθενείς με σχιζοφρένεια ή επιληψία.
Αυτές οι αναφορές χρησιμοποιούνται συχνά ως απόδειξη για την ύπαρξη της ψυχής. Ωστόσο οι τελευταίες έρευνες αποδεικνύουν ότι αυτή η παράξενη αίσθηση είναι δυνατό να προκληθεί ξεγελώντας τον εγκέφαλο.
Το φαινόμενο αναπαράχθηκε στο εργαστήριο σε δύο ξεχωριστά πειράματα που δημοσιεύονται την Παρασκευή στο περιοδικό Science. Και στα δύο, οι εθελοντές φόρεσαν γυαλιά εικονικής πραγματικότητας συνδεδεμένα με κάμερες που τους βιντεοσκοπούσαν από πίσω. Έβλεπαν δηλαδή την πλάτη του σώματός τους.
Στη μία έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από τον Δρ Χένρικ Έρσον του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου, ένας ερευνητής πλησίαζε ένα ραβδί στην κάμερα ακριβώς τη στιγμή που ένας συνάδελφός του άγγιζε με ένα άλλο ραβδί το στέρνο του εθελοντή. Αυτό δημιουργούσε στον εθελοντή την ψευδαίσθηση ότι βρισκόταν μερικά μέτρα πίσω από το σώμα του, όπου δεχόταν το άγγιγμα, αναφέρει το Reuters.
Στο πείραμα του Όλαφ Μπλάνκε του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου στη Λοζάνη, οι εθελοντές κοιτούσαν μέσα από τα γυαλιά την πλάτη μιας κούκλας, την οποία έξυνε με το χέρι ένας ερευνητής. Την ίδια στιγμή, ένας άλλος ερευνητής έξυνε την πλάτη του ίδιου του εθελοντή. Και πάλι, οι εθελοντές είχαν την αίσθηση ότι έβλεπαν τον εαυτό τους από πίσω, έξω από το πραγματικό τους σώμα.
«Περιγράφουμε [...] μια ψευδαίσθηση κατά την οποία υγιείς εθελοντές είχαν την εμπειρία ενός εικονικού σώματος σαν να ήταν το δικό τους, και εντόπιζαν τους εαυτούς» τους έξω από τα όρια του σώματός τους σε διαφορετικές θέσεις στο χώρο», γράφει ο Δρ Μπλάνκε.
Όπως εξηγούν οι επιστήμονες, το φαινόμενο προκαλείται από ασυμφωνία ανάμεσα στα οπτικά και τα απτικά ερεθίσματα. Τα μάτια δίνουν μια εικόνα, η αίσθηση της αφής δίνει μια ασύμβατη εικόνα, και ο εγκέφαλος παράγει την ψευδαίσθηση σε μια προσπάθεια να επιλύσει τη διαφωνία.
Αυτού του είδους τα πειράματα θα μπορούσαν να ρίξουν φως σε φιλοσοφικά ερωτήματα που αφορούν την αίσθηση του εαυτού μας, αλλά θα μπορούσαν να έχουν και πρακτικές εφαρμογές στα βιντεοπαιχνίδια και την τηλεχειρουργική, εκτιμούν οι ερευνητές.
πρώτα σχόλια?
-
Paul Gaugin!! Γαμάτος ζωγράφος και πολυτάραχη ζωή τον πάω με τα χίλια αυτόν τον Astro-twin!
Και Prince!
οκ και καμιά 60αριά άλλοι που δε τους είχα ματαξανακούσει.
-
Γκλιν-γκλον το βιολογικό καμπανάκι των απανταχού κομματοσκύλων και πολιτευτάδων χτύπησε! Η ώρα της κρίσης my ass έφτασε. Σκατά δηλαδή, πάλι φόλα μυρίζει ο αέρας ανά την επικράτεια. Το θέμα έχει σκοπό να εντοπίσει την τάση του "εσωτερικού" εκλογικού σώματος. Άιντε ψηφίστε να διούμε ποιους θα βγάλουμε κυβέρνηση.
(διπλοφουρνιστό ποστ, παρακαλώ επέμβετε μοντερέητορς)
Μήνημα από συντονιστή Speedy:
Sorry φίλε Phevo αλλά δεν επιτρέπουμε πολιτικές συζητήσεις στο Αβάπτιστο!
(Άλλο που από κοντά με το Τράγο και τον Mandrake όλο για επανάσταση λέμε) -χαχαχαχα-
Ελπίζω να δείξετε όλοι κατανόηση!
-
Γαμώ η ιδέα! φοβούμαι πάντως για το θέμα των κατασκευών, υπάρχει ο κίνδυνος να βγεί λίγο άστειο το αποτέλεσμα και να μη περνάει με σαφήνεια το μύνημα. κ.Σουκόρ αν μπορείται να μας παρουσιάσετε λίγο πιο αναλυτικά τη σκέψη σας απάνω σ' αυτό το τομέα για να προσανατολιστούμε και στην εικόνα που ως εμπνευστής του όλου πρότζεκτ έχετε.
(εννοείται ότι κι εγώ είμαι με τα χίλια μέσα σ' ότι χρειαστεί)
-
Επεισόδιο 18
Πλησίαζα το σχολείο. Είχε περάσει πολύς καιρός από τη τελευταία φορά που το ?χα δει. Τα χρώματά του είχαν αλλοιωθεί. Όχι, δεν έμοιαζε εγκαταλελειμμένο, ίσα ίσα, έμοιαζε γεμάτο ζωή και φαινόταν φθαρμένο από τη χρήση όσο ποτέ άλλοτε. Καθώς πλησίαζα μπόρεσα να διακρίνω κάποιες προεκτάσεις του κτηρίου προς τα ανατολικά και κάποια μικρά σπιτάκια που το πλαισίωναν. Ήταν βαρύς ο χειμώνας, σκέφτηκα βλέποντας το χιόνι συσσωρευμένο σε πρωτοφανές ύψος στις δύο άκρες του δρόμου. Από πολλές καμινάδες του σχολείου έβγαινε καπνός. Χάρηκα που βρέθηκα εδώ μετά από τόσο μακρύ ταξίδι. Το σώμα μου ήταν πολύ καταπονημένο και με το ζόρι κινούμουν αλλά η χαρά μου ήταν αρκετά μεγάλη για να ξεπεράσω τον όποιο δισταγμό. Προχωρούσα χωρίς να ξέρω τι θα συναντήσω. Ήταν προφανές ότι είχα έλθει σε χρόνο μεταγενέστερο. Τόσο καιρό συλλογιζόμουν τόσα άλλα και πολύ σπάνια το τι θα εύρισκα γυρνώντας. Καθώς πλησίαζα έγινα αντιληπτός από μια ομάδα νέων που με πλησίασαν γεμάτοι περιέργεια. Ποιος είσαι φώναζαν από μακριά.
Δεν απάντησα, συνέχισα ασθμαίνοντας μέχρι που έφτασα κοντά τους.
-Θέλω, θέλω να δω τον... κόμπιασα, τον αρχηγό σας.
-Ποιος είσαι; επανέλαβαν
Για άλλη μια φορά η σιωπή μου φάνηκε να τους ενοχλεί, και αρκετοί πρόσεξαν με ενδιαφέρον και περιέργεια το μεταγιόν που φορούσα. Τελικά με οδήγησαν στο εσωτερικό του κτηρίου. Είχε σίγουρα αλλάξει η χρήση του. Φαινόταν αρκετά πιο βρώμικο και σίγουρα κάποιοι χώροι του χρησιμοποιούνταν σαν καταλύματα. Συνέχισα τη πορεία μου αναγνωρίζοντας ότι κατευθυνόμασταν εκεί που παλιά ήταν το γραφείο της Νεφέλης. Δεν ήξερα ποιον θα συναντούσα. Περάσαμε από μια καμάρα όπου στα σκαλισμένα γράμματα που την διακοσμούσαν διέκρινα τον άτσαλο γραφικό χαρακτήρα του Τραγουκέρατου "πας ειδώς εισήτω" στη σκέψη ότι μπορεί να ήταν αυτός που θα συναντούσα αναθάρρησα. Άραγε πόσος χρόνος της γης να 'χε περάσει από τη τελευταία φορά που περνούσα αυτόν τον διάδρομο. Πέρασα τη βαριά πόρτα και οι "συνοδοί" μου ψιθύρισαν κάτι στον γέρο άντρα που βρισκόταν απέναντί μου. Σίγουρα δεν ήταν ο Τραγοκέρατος, αλλά τα διαπεραστικά του μάτια που με κοιτούσαν εξεταστικά βρίσκονταν σίγουρα κάπου στη μνήμη μου. Μου πρότεινε να καθίσω και ο τόνος της φωνής του επιτέλους μου αποκάλυψε τη ταυτότητα του.
-Johny? αναρωτήθηκα φωναχτά.
-Χα δε γίνεται να είσαι εσύ!
Αναστέναξα, κοιτώντας την αντανάκλαση μου σε κάτι τζάμια. Σίγουρα κατατονική και βρώμικη αλλά αρκετά νεανική. Καμία σχέση με τον Johny που είχε γεράσει εμφανώς. Σκεφτόμουν τα χρόνια που είχαν περάσει από επάνω του, Ίσως 60 ή και παραπάνω!
Ήρθε κοντά μου, αγκαλιαστήκαμε κι αμέσως μετά έπιασε στα χέρια του το χρυσό ρολόι που ξεχώριζε στο στήθος μου ανάμεσα στα βρώμικα ρούχα.
-Υποθέτω ότι έχεις πάρα πολλά να μου πεις.
-Το ίδιο και συ...
-Πραγματικά δε το πιστεύω! Όταν σας χάσαμε... Ήταν πολύ άσχημα τα πράγματα. Κι ο Αλκιβιάδης, κατάφερε να επιστρέψει μετά από δύο μέρες, μας μίλησε για τον Άνδρα που σας πήρε, εμείς δεν είχαμε ιδέα, δεν τον είχαμε δει. Όλοι ήταν αναστατωμένοι, ο οργανισμός γκρίζων σπηλιών μας διαβεβαίωνε ότι θα σας εντοπίσει. Ταυτόχρονα κάθε μέρα όλο και περισσότεροι μάγοι έφευγαν για να ενταχθούν στους μοναχούς. Και όχι μόνο Έλληνες. Επιπλέον, τα ξωτικά δε δέχτηκαν να ανοίξουν τον οφθαλμό του Δέντρου. Η Νεφέλη μας ήθελε σε διάφορα πόστα, αλλά εγώ κι ο Ντάκκον δε μπορούσαμε να σας αφήσουμε. Και ψάξαμε πολύ! Είχε περάσει σχεδόν ένας μήνας, χωρίς ύπνο χωρίς δυνάμεις, οι αντίπαλοι κάνανε ψυχολογικό πόλεμο λέγοντας σχεδόν κάθε μέρα ότι άνοιξαν τον οφθαλμό που είχαν στα χέρια τους. Φυσικά τίποτα ακόμα δεν είχαν καταφέρει. Και μετά μάθαμε ότι επέστρεψε η Σαγήνη. Η Νεφέλη μας οδήγησε με μεγάλη μυστικοπάθεια στο μέρος που την φυλούσαν. Όταν την είδα χάρηκα όσο δεν είχα χαρεί ποτέ. Κατάλαβα όμως ότι κάτι παράξενο είχε συμβεί. Είδα ότι την περιέβαλε ένα περίεργο φως, είδα στο χέρι της χαραγμένα σχέδια.
Η Νεφέλη μας ανακοίνωσε ότι η Σαγήνη είχε ανοίξει κάποιον οφθαλμό, μάλλον αυτό του πολεμιστή. Πως να το χωνέψω αυτό?! Για μήνες η δύστυχη κοπέλα, δε μπορούσε να επικοινωνήσει, είχε δεχτεί απότομα μια απίστευτη ποσότητα μαγικής δύναμης, κι ήταν εντελώς ανέτοιμη να την διαχειριστεί. Όταν συνήλθε ανέλαβε ο Τραγοκέρατος προσωπικά να την εκπαιδεύσει.
-Είναι δηλαδή καλά;
-Παραπάνω από καλά, αυτά όμως θα τα πούμε εν καιρώ. Εμείς την ρωτήσαμε για σένα. Δε μας βοήθησε, για την ακρίβεια έχει πάθει μια μεγάλης έκτασης αμνησία... Θέλω πριν μου πεις οτιδήποτε, να μου μιλήσεις γι? αυτό που με βασανίζει τόσα χρόνια. Τι σκατά συνέβη όταν σας χάσαμε.
-Συνέβησαν αρκετά πράγματα φίλε μου. Βρεθήκαμε στη Λέχεια...
-Μα από το δύκτιο των γκρίζων σπηλιών; κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Στο λέω γιατί μελετήσαμε πολύ προσεκτικά τις διαδρομές. Η Λέχεια αποτελεί σφραγισμένο προορισμό.
-Μπα όχι ακριβώς σφραγισμένο, απλά υπάρχει μια σχετική ασφάλεια για να μη βρεθεί κανείς εκεί κατά λάθος, φυσικά δεν υπήρχε πρόβλεψη για το ενδεχόμενο που κάποιος θα ήθελε οικιοθελώς να βρεθεί εκεί... ή κάποιος που θα τραβιόταν με την βία εκεί μέσα.
-Και στη Λέχεια βρήκατε τον οφθαλμό?!
-Για την ακρίβεια μας οδήγησε σ' αυτόν ένας οπαδός του Κόρχεν που μας πέρασε για συμμάχους του... Μας οδήγησε στο κέντρο της Λέχειας, και πρέπει να σου πω ότι μας προστάτεψε από πολλούς κινδύνους. Τελικά όταν καταλήξαμε στο μέρος όπου σύμφωνα με τον ίδιο αποτελούσε τον προθάλαμο του οφθαλμού, συναντήσαμε ένα απίστευτο ποτάμι λάβας.
-Όπως...
-Ακριβώς όπως στην περίπτωση του οφθαλμού των Κτηνών. Δε διστάσαμε, άλλωστε ήμασταν τόσο απογοητευμένοι από τον κατατονικό τόπο όπου ήμασταν εγκλωβισμένοι που χωρίς δεύτερη σκέψη βουτήξαμε. Στο περιγράφω εν τάχει αλλά πρέπει να σε ενημερώσω ότι ήταν πολύ επίπονο, ίσως το πιο επίπονο πράγμα που έζησα ποτέ. έπειτα περάσαμε σε μια υπόγεια αίθουσα. Μπορούσαμε πλέον να αντικρύσουμε έναν οφθαλμό. έναν περίεργο θρόνο. Και στον τοίχο υπήρχε γραμμένο με λευκή μπογιά ένα κείμενο σε διάφορες γλώσσες, μεταξύ των οποίων και στα αρχαία ελληνικά. Δουλέψαμε το κείμενο και σε μεγάλο βαθμό καταλάβαμε τι έλεγε. Η εξυπνάδα της παγίδας αυτού του οφθαλμού ήταν η εξής: Ενώ βρισκόταν στο κέντρο της σκοτεινότερης φυλακής, με τους πιο επικίνδυνους μάγους, ο μόνος που μπορούσε να τον ενεργοποιήσει θα ήταν μια αμόλυντη ανήλικη κοπέλα!
-Χα! μεγαλοφυΐες.
-Τη συνέχεια υποθέτω ότι την φαντάζεσαι...
-Μισό λεπτό, ομολογώ ότι μεγάλο μέρος της περιέργειάς μου ικανοποιήθηκε, εξ αρχής όμως πρέπει να πεις ότι έχεις να πεις μπροστά στο συμβούλιο. Πριν απ' αυτό νομίζω ότι θα θέλεις να ξεκουραστείς.
Με οδήγησαν πάνω εκεί που άλλοτε ήταν η αίθουσα όπου διδασκόταν η μαγική Ηθική. Είχε μετατραπεί σε ένα ευρύχωρο και αρκετά άνετο δωμάτιο. Ήξερα ότι δεν είχα πολύ χρόνο, αλλά το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν η επιθυμία μου για λίγη ξεκούραση.
Όπως καταλαβαίνεται ακολουθεί το τελευταίο επεισόδιο~βέβαια είχα ανοίξει πολύ την ιστορία και το τέλος θα είναι λιγουλάκι απότομο. Το τελευταίο κομμάτι θα είναι αρκετά μεγαλύτερο γιατί έχω να αποκαταστήσω και ένα τσούρμο χαρακτήρες!
-
είναι η λαμογιά. Την είχε το λεξικό του pathfinder στη μετάφραση του trickery, κι είπα τέτοια γαμάτη λέξη να μη την αφήσω ανεκμετάλευτη.
-
το γεγονός ότι σου απάντησα δεν σημαίνει ότι θέωρησα πως με έθιξες προσωπικά, απλά θεώρησα ότι αυτά που υσχιρίζεσαι είναι υπερβολικά.
Προφανώς παρεξήγησες κάποια σημεία του κειμένου που έχουν περισσότερο χιουμοριστική χρειά (να σημειωθεί ότι κάποιες λεξικές υπερβολές δεν εντοπίζονται στο αρχικό άρθρο, και είναι δικές μου πουτανιές).
Αυτό είναι απλό, και μιλάει από μόνο του. Προφανός ο τίτλος του θέματος σε προκατέβαλε αρνητικά ώστε να οδηγηθείς σε πολύ "μακρυνά" συμπεράσματα, που πατάν περισσότερο στη φαντασία σου και λιγότερο στα στοιχεία του κειμένου."Οι άνθρωποι από τη γέννησή τους επιθυμούν να λαμβάνουν συναισθηματικές αποκρίσεις από τους άλλους. Χωρίς να διαθέτουν την απαραίτητη γλωσική ικανότητα τα βρέφη, καταφεύγουν σε καλπουζανιές για να πάρουν την επιθυμιτή ανταπόκριση από τους γονείς τους. Η εξαπάτηση είναι δηλαδή ένας τρόπος ώστε να πετύχουν ένα συναισθηματικό διάλογο."Όταν σου λένε, ότι τα μωρά από τότε που γεννιούνται, κοιτάνε να εξαπατήσουν τον κόσμο, είναι σαν να σου λένε ότι το ψέμα το έχουμε έμφυτο, άρα είναι κάτι το εντελλώς φυσικό.Όχι από τότε που γεννιούνται, από τότε που αναπτύσουν κοινωνικές σχέσεις. Αυτό έχει απόλυτη σχέση με όσα υποστηρίζεις.
Η εξέλιξη των παιδιών δεν εξαρτάται από την γενετικής τους προδιαγραφή, και μόνο, αλλά κυρίως από την επίδραση του περιβάλλοντος.Το άρθρο δε μιλάει για γενετική, είναι μια παραδοσιακή συμπεριφορική μελέτη που προσδιορίζει την ερμηνεία στην αλληλεπίδραση μεταξύ παιδιών και γονέων.
Μπορεί αυτή η αλληλεπίδραση σε ένα συγκεκριμένο σύστημα ηθικής, και τρόπο σκέψης ενήλικο (τον δικό σου πχ) να ενέχει σφάλμα, αλλά για ευνόητους λόγους, αυτός ο συλλογισμός δε μπορεί να έχει αντίκρυσμα στη κοινωνικοποιητική διαδικασία ενός βρέφους.
Μη ξεχνάς ότι για τον μέσο άνθρωπο (αν συμφωνούμε ότι αυτός ρυθμίζει την επικρατούσα ηθική) το ψέμα κάτα από συγκεκριμένες συνθήκες είναι θεμιτό. Ο όρος φυσικό δε, όταν αναφερόμαστε σε κοινωνικές σχέσεις είναι αφηρημένος. Και το ψέμα προήλθε μέσα από εξελικτηκή διαδικασία ως χρήσιμη κοινωνική συμπεριφορά. Μπορεί δηλαδή να είναι συχνά δυσάρεστο κι επιζήμιο αλλά πως μπορούμε να το κατατάξουμε στα αφύσικα?
-
σόρυ ξέχασα τη πηγή
ομολογώ ότι δε καταλαβαίνω το ύφος σου. Αν διαφωνείς, αυτό είναι απολύτως σεβαστό αλλά δε σημαίνει ότι απαραίτητα κρύβεται μια συνομωσία! Για να είμαι ειληκρινής πάντως δε κατάλαβα το σημείο της διαφωνίας σου. Αυτό που λες είναι μια εναλακτική ερμηνεία των αποτελεσμάτων της έρευνας, δηλαδή ότι τα μωρά αναγκάζονται να παρουσιάζουν ψευδείς συμπεριφορές επειδή αφενός δεν μπορούν να επικοινωνήσουν επαρκώς ώστε να εξηγήσουν αυτό που πραγματικά σκέφτονται και αφετέρου επειδή έτσι παίρνουν τη σωστη ανταπόκριση από τη μεριά των γονιών.
-
Τα μωρά τελικά δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνονται, σύμφωνα με μιά νέα έρευνα από την Αγγλία. Μπορεί ,δηλαδή, να φαίνονται αγγελούδια, αλλά ο κ. Vasudevi Reddy από το τμήμα ψυχολογίας του πανεπιστημίου Portsmouth πιστεύει ότι είναι ύπουλα και υστερόβουλα από τη κούνια. οκ, αυτό επιβεβαιώνει τις υποψίες πολλών γονιών?
Επιστημονικά τα όσα υποστηρίζει ο Reddy είναι αρκετά ?πρωτότυπα? καθώς μέχρι τώρα επικρατούσε η άποψη ότι τα παιδιά μέχρι τα 4 στη πραγματικότητα δε μπορούν να πουν ψέματα. Όμως μετά από πολλά χρόνια παρατηρήσεων και συνεντεύξεων το όριο πέφτει κατα πολύ, φτάνοντας στους 6-7 μήνες (!!!). Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι τα παιδάκια που λένε ψέματα από τόσο μικρά είναι possessed από κάποιο δαίμονα, αλλά αυτό είναι ένα ακόμα κομμάτι της σύνθετης κοινωνικοποίησης. Πριν δηλαδή κατανοήσουν τη πραγματική σημασία εννοιών όπως η αλήθεια κι η εξαπάτηση προσπαθούν με έξυπνο τρόπο να παραπλανούν για τις πράξεις τους επιχειρώντας να εξαπατήσουν τους γύρω τους.
πχ, ήταν ένα μωρό 11 μηνών, που ?πιάστηκε επ? αυτοφώρο? να προσπαθεί να φτάσει το χώμα από μία γλάστρα, και μόλις κατάλαβε ότι το έβλεπε η μαμά του άλλαξε στάση και προσποιήθηκε ότι την χαιρετάει. Σα να λεγε, ότι δεν προσπαθούσε να πιάσει το χώμα αλλά ότι ήθελε απλά να χαιρετήσει? Άλλο περιστατικό: Ένα μικρό κοριτσάκι δεν ήθελε να φάει το τοστ του και κοιτώντας στα μάτια τη μαμά του κατάφερε να έχει τη πλήρη προσοχή της ενώ με τα μικροσκοπικά (και σατανικά) χέράκια της εξαφάνιζε τεχνιέντως το ανεπιθύμητο τόστ.
Μη μιλήσουμε για το γνωστό σε όλους fake κλάμα που χρησιμοποιούν για να τραβήξουν τη προσοχή.
Το λέει και πιο κυριλέ στο τέλος ο Reddy: Οι άνθρωποι από τη γέννησή τους επιθυμούν να λαμβάνουν συναισθηματικές αποκρίσεις από τους άλλους. Χωρίς να διαθέτουν την απαραίτητη γλωσική ικανότητα τα βρέφη, καταφεύγουν σε καλπουζανιές για να πάρουν την επιθυμιτή ανταπόκριση από τους γονείς τους. Η εξαπάτηση είναι δηλαδή ένας τρόπος ώστε να πετύχουν ένα συναισθηματικό διάλογο.
(ή απλά είναι evil as hell)
-
εχ, οι δικοί μου οι συνειρμοί έχουν περισσότερο ρουστίκ χαριτωμενιά.
-
Αν σ' αρέσει το είδος με νιώθεις και με αντιλαμβάνεσαι. Είναι απλά τα καλύτερα παιχνίδια, τα πιο εθιστικά και τα πιο ενδιαφέροντα.
Θα ξεκινήσω αντιστόφως για να δώσω και λίγο σασπένς(
)3) Beach life, ιδανικό για όσους ξέμειναν στη πόλη. Τώρα που το σκέφτομαι όχι και τόσο ιδανικό, να βλέπεις όλα αυτά τα θέρετρα κι εσύ να πήζεις... Τέλωςπάντως ο σκοπός του εν λόγω είναι να δημιουργήσεις θελκτικούς τουριστικούς προορισμούς σε κάτι γαμάτα νησιά.
2) Roller Coaster Tycoon, Πωροτικό στο έπακρον, καθώς το να χτίζεις και να διαχειρίζεσαι ένα λούνα πάρκ μόνο εξαιρετικά ενδιαφέρον θα μπορούσε να είναι
1) Οκ εδώ πάμε σε άλλη κατηγορεία. Capitalism 2. Για να μπορέσεις να παίξεις πρέπει να κάνεις δυο τρεις φορές τα tutorials ανατρέχοντας συχνά πυκνά σε αγγλοελληνικά λεξικά, αλλά άπαξ και το μάθεις δε ξεκολάς. Εθισμός και καπιταλισμός!
Για να δω είναι κανας άλλος στα tycoonια, ή είμαι μόνος.
-
το θυμάσται αυτό το παιχνίδι?
(σήμερα είμαι εντός εκτός κι επί τ' αυτά)
-
πάντως με τα εξοργιστηκά που ακούγονται αυτές τις ημέρες το θέμα των πανελληνίων πέρνει άλλες διαστάσεις. Η αναξιοπιστία σε συνδιασμό με την ακαταληλότητα δημιουργούν μια εντελώς επιτακτική ανάγκη για άμεσες αλλαγές.
-
Σε καμία περίπτωση δεν διαφωνώ. Απλά υπενθυμίζω ότι η ουσία του πράγματος παραμένει σχεδόν η ίδια. Αυτοί που ήταν να περάσουν με τον ένα τρόπο περνάν και με τον άλλο, ίσως περνάν λίγο περισσότεροι τώρα λόγω της βάσης του 10.
-
Το θέμα των πανελληνίων και γενικότερα του τρόπου αξιολόγησης των μαθητών από το ελληνικό σχολείο είναι πολύπλοκο και εμείς που δίναμε φέτος είναι δύσκολο να το δούμε αντικειμενικά. Κρατάω για αρχή αυτό που είπες
Νιώθω ότι απογοήτευσα τους γονείς μουαυτό είναι χαρακτηριστικό. Ας πούμε μπορεί να έλεγα όλο το χρόνο ότι τη προσπάθεια την έκανα για μένα, ότι τα αποτελέσματα συνδέονται με τη δική μου ζωή κτλ, αλλά αν δεν έγραφα καλά αντιλαμβανόμενος φυσιολογική ψυχοσυναισθηματική σύνδεση της προσπάθειας (δίνουμε εξετάσεις που λέν κάτι μανάδες) και συλλογιζόμενος τα 600ευρά που σκάγαν κάθε μήνα στα φροντηστήρια οι γονείς μου δε θα μπορούσα να τους ξεκόψω απ' αυτή τη κατάσταση. Φυσικά δύσκολα θα γυρίσει ο γονιός και θα σου το χτυπήσει σε μια τόσο δύσκολη στιγμή (αλλά δεν αποκλείεται κιόλας). Δυστυχώς υπάρχουν κι αρκετές παθολογικές καταστάσεις όπου οι γονείς προβάλουν τις δικές τους επιθυμίες και επιδιώξεις στα παιδιά τους. Αυτό είναι προφανώς επιζήμιο με όποιο τρόπο κι αν γίνεται, πόσο μάλλον αν γίνεται με άσκηση ψυχολογικής βίας. Πάντως δε μπορούμε να απαντήσουμε στη τελευταία σου ερώητηση γιατί α)δε γνωρίζουμε όλα τα δεδομένα και άρα μπορεί να οδηγηθούμε σε άσχετα συμπεράσματα β) είσαι πλέον αρκετά μεγάλος για να αποφασίζεις για τα σοβαρά και αυστηρώς προσωπικά θέματα μόνος σου.
υγ. όντως φέτος ήταν πολύ εύκολα τα θέματα, αλλά σε μερικά μαθήματα οι διορθωτές φάνηκαν υπέρ του δέοντος αυστηροί. Και από την άλλη (για το Τζώνη τα λέω που μας πουλάει μούρη) αν τα θέματα είναι εύκολα, είναι εύκολα για όλους άρα ανεβαίνουν οι βάσεις, άρα τελικά το ίδιο αποτέλεσμα προκύπτει. Μέχρι να βγουν οι βάσεις πάντα υπάρχει μια σχετική αγωνία (ή γι άλλους ελπίδα). Προσωπικά έγραψα αρκετά καλά, κι είμαι 1400 μόρια πάνω από τη περσυνή βάση της σχολής που θέλω οπότε μπορώ να είμαι σχετικά εφησυχασμένος, αλλά ακούγονται πολλά και καλύτερα να κρατάμε μικρό καλάθι.
-
δε ξέρω που το στηρίζεις αγαπητή Νυκτώ, αλλά εμένα της ξαδέρφης μου η Μπιμπιμπό μου φαινόταν πιο αλανιάρα
-
(ένα γρήγορο trivial//
Θυμηθηκα την ιστορία με την Κάλας που είχε ζητήσει όταν πεθάνει να σκορπίσουν τις στάχτες της στο Αιγαίο. Θέλαν όμως να το κάνουν πολύ κυριλέ και γκλαμουράτο οπότε πήραν μπάντες πρωθυπουργούς και ένα τσούρμο από εξέχουσες προσωπικότητες. Ε, πάνω στο σημείο που έπρεπε να ρίξουν την στάχτη σηκώθηκε αέρας κι η στάχτη κατέλληξε στις μούρες των επισήμων!! Μακάβριο και συνάμα εξαιρετικά ειρωνικό.)
-
για δε μπορώ να μπω στο θέμα (μπας κι έχει να κάνει με κάτι έχει ειποθεί παλαιότερα). Εννοώ αυτά τα στοιχεία που παραθέτεις τη συζήτηση μπορούν να ανοίξουν? δώσε μας κάποια στοχεία για το που θες να καταλλήξεις.
Μαγική Εκπαίδευση
in Τα μέλη γράφουν...
Posted · Edited by Phevos
Τέλος
κοιμήθηκα βαθιά, μου 'χε λείψει η αίσθηση του κρεβατιού. Ένιωθα ότι το σώμα μου αργά αλλά σταδιακά κατέρρεε. Η φωνή του Τζόνυ με αιφνιδίασε.
-Φεύγουμε
Αλλά να πάμε που; τον ακολούθησα βιαστικά, σε όλο το κτήριο φαινόταν έκδηλος ο αναβρασμός. Κόσμος κατέβαινε βιαστικά στην Αυλή και σχημάτιζε ένα κομβόι προς το βουνό.
-Μάθανε ότι είσαι εδώ και νομίζουν ότι οργανώνουμε κάτι επικίνδυνο. Ξέρεις ο κόσμος έχει αλλάξει απ όταν ζούσες στη γη.
Δεν μίλησα, αλλά ήμουνα σίγουρος απ τον τόνο της φωνής του ότι η αλλαγή δεν ήταν προς το καλύτερο. Φτάσαμε σε ένα μυστικό πέρασμα που βρισκόταν στο παλιό γραφείο της Νεφέλης, εκτός από μένα και τον Τζόνυ ήταν άλλοι δύο άντρες. Όλοι ήταν σιωπηλοί και δε τολμούσα να σπάσω την ησυχία. Όταν πια είχαμε κατεβεί πολλά σκαλιά δε κρατήθηκα.
-Που πάμε?
-Πρέπει να εκκενώσουμε τον οικισμό. Οι περισσότεροι θα πάνε στα βουνά, καθώς γύρισε για να μου μιλήσει με φώτισε στο πρόσωπο με τον πυρσό και πήρε μια έκφραση έκπληξης. Φαίνεσαι διαφορετικός...
-Άκου δεν έχω πολύ χρόνο. Θέλω να δω την Σαγήνη, αυτό μετράει.
-Το ξέρω γι αυτό και δεν ακολουθήσαμε τους άλλους. Αν κι αυτό είναι μια σκέτη τρέλα πάμε στους Δελφούς. Εκεί βρίσκεται η Σαγήνη μαζί όμως με τους μεγαλύτερους διώκτες σου. Εκεί είναι το διοικητικό κέντρο. Δώσε μου μόνο μερικά στοιχεία που μου λείπουν για να καταλάβω τη συνέβη σε σχέση με σένα και τον οφθαλμό του χρόνου.
-Άκου Τζώνη, θα σου πω και το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας μου τώρα για να μη βρεθείς προ εκπλήξεως στη κρίσιμη στιγμή. Όταν έμεινα μόνος μου στην Λέχεια ήμουν πραγματικά πολύ απελπισμένος. Τότε γνώρισα κάποιους μάγους που δε περίμενα. Στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας αυτής της φυλακής, οι κυρίαρχοι των οφθαλμών εξορίζαν εκεί όσους μάγους θεωρούσαν απειλή για την εξουσία τους. Γνώρισα τρεις απ αυτούς με καταγωγή απ την Κόρινθο. Ήταν άνθρωποι πολύ σοφοί που πραγματικά με βοήθησαν να κατανοήσω την ιστορία του μαγικού κόσμου. Μακάρι να είχα τον χρόνο να σου πω περισσότερα για όσα μου δίδαξαν. Το βασικότερο είναι ότι απ τη πρώτη στιγμή μου είπαν ότι μπορώ να φύγω σχετικά εύκολα απ τη Λέχεια απ τη στιγμή που δεν είχα το σκοτεινό σημάδι και την ανάλογη κατάρα πάνω μου. Όμως οι ίδιοι μ' έπεισαν να μείνω. Κάναμε την εξής συμφωνία. Θα μου δίδασκαν κάποια από τα μεγαλύτερα μυστικά της αρχαίας μαγείας, κι εγώ σε αντάλλαγμα θα έπαιρνα την εκδίκησή μου από τους ανθρώπους που τους εξόρισαν. Δε θα μπορούσα να τα βάλω με όλους. Ούτε καν να μονομαχήσω με κάποιον απ αυτούς. Ήταν πανίσχυροι και θα με διέλυαν όσο σκληρή προετοιμασία κι αν έκανα. Η λύση θα ήταν ένα προσεκτικό σχέδιο αιφνιδιασμού. Και το θύμα θα ήταν ο Γύσθειος, ο Άρχων του Χρόνου. Με λίγα λόγια ο πιο δυνατός κι ο πιο δύσκολα εντοπίσιμος. Και θυμήσου την ιστορία που σου είπα χθες. Ο άνδρας με το Ρολόι, που ήταν πάντα παρών σε όλη μου την πορία. Άν ήταν ο άρχων του Χρόνου γιατί με οδήγησε στους δολοφόνους του? Αυτό παραδόξως το σκεφτόμουν λιγότερο γιατί το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να φύγω.
Το σχέδιο τους λοιπόν, έπρεπε να ακολουθηθεί κατά γράμμα για να έχω πιθανότητες επιτυχίας. Το μυστικό ήταν ότι θα χρησιμοποιούσα σαν αφετηρία έναν τόπο με διαφορετική χρονική ποιότητα (την Λέχεια)κάτι που θα με έκανε μη ανιχνεύσιμο στο χρονικό συνεχές όπως τουλάχιστον το αντιλαμβανόταν ο Γύσθειος. Δε ξέρω πόσο καιρό προετοιμαζόμουν γι αυτό, το βέβαιο είναι όμως ότι όταν έφτασε η κρίσιμη στιγμή αισθανόμουν αρκετά σίγουρος για τον εαυτό μου. Με ένα σύνθετο τελετουργικό με στείλανε στη σωστή στιγμή και στο ακριβές μέρος. Το σχέδιο είχε αρκετά προβλήματα που όμως ξεπέρασα και όταν τελικά έφτασα τον άρχοντα του χρόνου ανακάλυψα ότι δεν ήταν ο ίδιος με τον άνδρα των οραμάτων μου αν και το φυλαχτό ρολόι ήταν αναμφισβήτητα αυτό που είχα δει αρκετές φορές μέχρι τότε. Με πολύ δυσκολία κατάφερα να τον δολοφονήσω, και στο λέω με τρόμο, είχα προετοιμαστεί τόσο που σχεδόν δεν ένιωσα σχεδόν τίποτα όταν το έκανα.
Το μέρος του σχεδίου που δεν είχε προετοιμαστεί τόσο καλά ήταν ο τρόπος διαφυγής μου, κάτι που φυσικά δεν πολυένοιαζε τους αποστολείς μου. Βρισκόμουν για να καταλάβεις μέσα σε έναν ναό, με δεκάδες πανίσχυρους μάγους να θέλουν να με διαλύσουν και καμία έξοδο διαφυγής. Έπιασα τον Φυλαχτό του και ήλπισα να λειτουργήσει. Ήμουν Βλάκας! Η μαγική δύναμη του φυλαχτού με κυρίευσε. Ακόμη κι η εκπαίδευση που είχα λάβει στην Λέχεια δε μπορούσε να με σώσει. Ο χρόνος με πετούσε από δω κι από κει χωρίς να μπορώ να πάρω ανάσα. Το θυμάμαι αυτό σαν ένα κακό όνειρο. Όταν μπόρεσα να το ελέγξω βρέθηκα εδώ, να μπορέσω να δω αυτό για το οποίο πάντα αναρωτιόμουν.. το μέλλον. Τώρα μπορώ να μείνω εδώ αλλά ο οργανισμός μου είναι ένα χαλασμένο μηχάνημα. Όταν σου είπα ότι δεν έχω χρόνο...
Κοίταξα τα χέρια μου και τα είδα γηρασμένα.
Αυτή είναι λοιπόν η δική μου ιστορία. Τώρα μίλα μου για τα όσα συνέβησαν στην Γη. Προχωρούσαμε με γρήγορο βηματισμό κι όλα αυτά τα λόγια με έκαναν να λαχανιάσω. Ο Τζόνυ φαινόταν σχετικά απογοητευμένος.
-Δε ξέρω από που να αρχίσω... Δεν έχουμε και πολύ χρόνο, σε λίγο θα φτάσουμε σε μια γκρίζα σπηλιά για να μεταφερθούμε στους Δελφούς. Εκεί τα πράγματα θα είναι... ας πούμε δύσκολα. θα σου πω όσα νομίζω ότι πρέπει να ξέρεις. Μετά τον ερχομό της Σαγήνης οι ισορροπίες αλλάξανε. Πλέον κι οι δύο πλευρές φαινόταν ισοδύναμες. Παλιοί μας σύμμαχοι αρχίσανε να μας ξαναστηρίζουν. Αλλά όλο το πολεμικό κλίμα είχε φτάσει σε ακραίο σημείο. Πλέον η εξωμαγική κοινότητα άρχισε να αντιλαμβάνεται τι επρόκειτο να γίνει.
Θυμάμαι την ήμερα που άνοιξε ο οφθαλμός των κτηνών. Ένας πανικός, παντού καταστροφή. Και τα σκοτεινά πλάσματα κατακτούσαν τα πάντα. Ειδικά ο άμαχος πληθυσμός δε μπορούσε να αντισταθεί στης σκοτεινή μαγεία, γινόταν υποχείρια των μοναχών και των συμμάχων τους.
Η Σαγήνη δεν ήταν έτοιμη για να πολεμήσει κι εμείς προσπαθούσαμε να κρατήσουμε τα κέντρα μας ασφαλή. Όταν καταφέραμε να πολεμήσουμε είχαν κριθεί αρκετά πράγματα. Θυμάσαι τον φίλο σας τον Ζακ; Μαζί με τους υπερβόρειους βρικόλακες εγκαθίδρυσαν τη πρώτη κυβέρνηση του νέου κόσμου. Ακολούθησαν πολλές ανακατατάξεις. Στο τέλος του πολέμου οι δύο πλευρές κάναν πολλούς συμβιβασμούς. Η Σαγήνη κατά κάποιο τρόπο μπήκε σαν εγγυήτρια της σταθερότητας για όλη την περιοχή της μεσογείου. Ο τρόπος που κύλησαν τα πράγματα δεν ήταν όμως όπως θα θέλαμε. Η Σαγήνη μας παραμέρισε και οι καινούργιοι της σύμβουλοι είχαν μια άλλη αντίληψη για το πως πρέπει να χτιστεί ο ελεύθερος κόσμος. Οι μάγοι θα είχαν την εξουσία με τη μορφή διάφορων οίκων σε όλη την επικράτεια, και οι υπόλοιποι θα αποκλείονταν από κάθε πρόσβαση στη μαγική γνώση. Εμείς προσπαθήσαμε να οργανώσουμε μεικτές κοινότητες αλλά αρχίσανε να μας πολεμάνε απ το ίδιο το καθεστώς των Δελφών. Ξεχάσαν γρήγορα τη συμβολή μας στον πόλεμο και μας περιθωριοποίησαν. Στο συμβούλιο που διοικεί δεν υπάρχει ούτε ένας από μας... Η Σαγήνη... Δε ξέρω... μερικές φορές λέω ότι αν δεν ήταν αυτή θα μας είχαν καθαρίσει προ πολλού αλλά απ την άλλη, έχει τόση δύναμη, γιατί δε μας στήριξε.
Ήταν πολύ πικραμένος, κι εγώ βρισκόμουν σε τεράστια σύγχυση. Σκεφτόμουν πως αν ο ελεύθερος κόσμος ήταν έτσι, η κατακτημένες περιοχές θα βρίσκονταν σε τρισχειρότερη μοίρα.
-Και τώρα;
-Προσπαθούμε να οργανώσουμε μεικτές κοινότητες. Μόνο αυτό μπορούμε. Ακόμη και η Περιοχές που ελέγχουν οι μοναχοί ή ακόμη κι οι βρυκόλακες φαίνονται μερικές φορές να διοικούνται πιο δίκαια. Ελπίζαμε μόνο στη βοήθεια κάποιου οφθαλμού.
Με κοίταξε με νόημα. Είχαμε φτάσει. Μπήκαμε ο ένας μετά τον άλλο στη Σπηλιά. Μου είπαν πια θα ήταν η διαδρομή. Δεν ήθελα να ξαναταξιδέψω με αυτό το τρόπο αλλά δεν είχα την πολυτέλεια να διαλέξω.
Στην άλλη άκρη της διαδρομής υπήρχε μια αρκετά πολυτελής αίθουσα. Μόλις πάτησα ξανά το έδαφος ένιωσα δεκάδες φρουρούς να μας σημαδεύουν.
-Ζητάμε ακρόαση απ την Σαγήνη. Της φέρνουμε ένα πολύ σημαντικό νέο για τον οφθαλμό του χρόνου.
δε φαινόταν ιδιαίτερα πρόθυμοι να μας βοηθήσουν. ψέλλισα ένα από τα αμυντικά ξόρκια που είχα μάθει και άρχισα να τρέχω. Μου επιτέθηκαν αλλά το ξόρκι τους πέταξε αμέσως μακρυά. Ο Τζόνυ με τους άλλους μείναν πίσω μου. Έπρεπε να βρω τη Σαγήνη. Άφησα τον οφθαλμό να με γεμίσει με την ενέργειά του. Άρχισα να βλέπω πέρα από κάθε εμπόδιο. Βρήκα γρήγορα τον σωστό δρόμο. Σταμάτησα μόνο μπροστά σε έναν καθρέφτη όπου σάστισα με τη μορφή μου. Ήμουν γηρασμένος. Αυτό που υποπτευόμουν ήταν πια αδιαμφισβήτητο. Ο άνδρας που με είχε τραβήξει σ' αυτό το δρόμο ήμουν εγώ. Συνέχιζα αλλά πλέον δε με ένοιαζε η Σαγήνη, προσπαθούσα να καταλάβω τη παράνοια της δικής μου κατάστασης. Γιατί να οδηγήσω τον εαυτό μου σ' αυτά τα βήματα. Σκεφτόμουν όλες μου τις παρεμβάσεις. Όλες σε άχρονους τόπους, φυσικά... δε προλαβαίνω να μάθω να ταξιδεύω στον χρόνο και χρησιμοποίησα αυτήν την ευκολία καθώς τους άχρονους τόπους είχα μάθει να τους χειρίζομαι όσο ήμουν στη Λέχεια. Αλλά αν αυτά ήταν τα πρώτα βήματα του σχεδίου για να πάρω τον οφθαλμό στα χέρια μου τι θα έκανα έπειτα. Προσπέρασα ακόμη δέκα φρουρούς και βρέθηκα μπροστά στη Σαγήνη. Φορούσε ένα τεράστιο φόρεμα και το πρόσωπό της ήταν νεανικό αλλά αγνώριστο.
Σήκωσε το χέρι της για να με σταματήσει/σκοτώσει
-Είμαι ο Φοίβος!
Γούρλωσε τα μάτια της.
-ΟΧΙ! Τι αστείο είναι αυτό? Ετοιμάστηκε να μου επιτεθεί.
-Αλήθεια Κοίτα με! είμαι εγώ! Αυτός που έπεσε μαζί σου στη λάβα της Λέχειας.
Ήρθε κοντά μου. Με αναγνώρισε. Ένιωσα τον οφθαλμό να με συνταράσσει καθώς αγκαλιαστήκαμε.
Καθίσαμε εκεί στο πάτωμα της αίθουσας και κλαίγαμε σαν μικρά παιδιά. Μου μίλησε για της στιγμές που με έψαχνε. Της είπα λίγα λόγια για την πορεία μου μέχρι τον οφθαλμό. Ήθελα να της πω για τα παράπονα, να την ρωτήσω λεπτομέρειες για όσα συνέβησαν. Αλλά δεν είπα τίποτα. Καθήσαμε και λέγαμε βλακείες για το σχολείο. Αλλά έπρεπε να φύγω. Ήδη ένιωθα ότι το σώμα μου παρέδιδε δυνάμεις.
-Μπορείς να το ελέγξεις! μου είπε η Σαγήνη καθώς έφευγα. Βυθίστηκα για μία ακόμη φορά στη χρονική δύνη. Συνάντησα τον εαυτό μου και του είπα όσα είχα ακούσει από τον γηρασμένο εαυτό μου. και μετά έκανα ένα άλμα πίσω στο Σχολείο. Η μαγική σχολή άδεια από κόσμο, μόνο κάποιοι στρατιώτες πλιατσικολογούσαν. Πήγα προς το βουνό. Με τις τελευταίες δυνάμεις μου έφτασα στον καταυλισμό. Τα μάτια μου ήταν σχεδόν τυφλά αλλά μπορούσα έτσι να βλέπω καλύτερα τους οιωνούς. Μπήκα σε μια σκηνή. Μια μάνα κοιμόταν δίπλα στο βρέφος της. Είδα εικόνες πάνω απ το κεφάλι του. Ένας όμορφος νέος που διέλυε το σκοτάδι με επιδέξιες κινήσεις σπαθιού. Άφησα στο μαξιλάρι του τον Οφθαλμό και έφυγα προς το δάσος για τελευταία φορά.
ευχαριστώ όλους τους αναγνώστες