Jump to content

Neraida

Mέλη
  • Posts

    465
  • Joined

  • Last visited

Everything posted by Neraida

  1. Ήθελα νάξερα, ποιούς είχες στο νου σου όταν το έγραφες!!! Πού απευθύνεσαι; Όχι, πες μου, πού;... :001almostcry: ... δεν σου είπα, ό,τι στοχάζεσαι κάτω από την ελιά, μη το γράφεις κιόλας...; ...κοίτα τώρα, τι έχει να γίνει!!!
  2. "......και πώς να σ' αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω, και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;" "Tα λόγια σου, Pωτόκριτε, φαρμάκιν εβαστούσαν, κι ουδ όλπιζα, ουδ ανίμενα τ αφτιά μου σ ό,τι ακούσαν. Και πώς μπορώ να σ αρνηθώ; Kι α θέλω, δε μ αφήνει τούτ η καρδιά που εσύ βαλες σ τσ αγάπης το καμίνι. Kαι πώς μπορεί άλλο δεντρόν, άλλοι βλαστοί κι άλλ άνθη, μέσα τση πλιό να ριζωθούν, που το κλειδίν εχάθη;" "Παρακαλώ, θυμού καλά, ό,τι σου λέω τώρα, και γρήγορα μισεύγω σου, μακραίνω από τη χώρα. Kι ας τάξω ο κακορίζικος, πως δε σ είδα ποτέ μου, μα ένα κερίν αφτούμενον εκράτουν, κ ήσβησέ μου. Όπου κι αν πάω, κι αν βρεθώ, και ότι καιρόν κι αν ζήσω, τάσσω σου άλλη να μη δω, μηδένα ν αντρανίσω." "Ζωγραφιστή σ' όλον το νουν έχω τη στόρησή σου, και δεν μπορώ άλλη να δω παρά την εδική σου. Eγώ, δεν σ εζωγράφισα, ήβγαλα απ την καρδιά μου αίμα, και με το αίμα μου εγίνη η ζωγραφιά μου." Και βγάνει από το δακτύλι της όμορφο δακτυλίδι, με δάκρυα κι αναστεναμούς του Pώκριτου το δίνει. Λέγει του "Nά, και βάλε το εις το δεξό σου χέρι, σημάδι πως, ώστε να ζω, είσαι δικό μου ταίρι." "Kάλλιά χω εσέ με θάνατον, παρ άλλη με ζωή μου, για σένα εγεννήθηκε στον κόσμον το κορμί μου." "Eγώ μαι νιά και κοπελιά, και πάλι δε φοβούμαι, και για θανάτους εκατό τον πόθο δεν αρνούμαι." Οι στίχοι είναι αποσπάσμα, όπως το τραγουδούν, από τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου. Η γιαγιά μου, με απέτρεπε από το να το διαβάσω. Κάτι περισσότερο. Μου το απαγόρευε. "Οποια κοπελιά διαβάσει τον Ερωτόκριτο" μου έλεγε "χάνει μιαν αγάπη και την εθάβη στο χώμα". Οταν χώρισα με την πρώτη μου αγάπη, μου σιγοτραγούδησε ένα κομμάτι. Σαν παρηγοριά. Κάποτε, αγόρασα πια αυτόν τον Ερωτόκριτο. Κι έτσι έμαθα πώς θάβεις μιαν αγάπη. Ο Νίκος δεν ζει πια, αλλά μου έμεινε η απορία: άραγε, είναι μαγεμένο το τραγούδι;
  3. Σε πλάνεψε η Ντόλτσε Βίτα... αυτή που λεν ζωή γλυκιά και κάθε μέρα κατεβαίνεις, της κοινωνίας τα σκαλιά... Γιατί;;;; Γιατί;;;;; αγάπη μου γλυκιά.... (απάντηση αλά ελληνικά, Σπύρος Ζαγοραίος)
  4. όντως άσχετη... :001almostcry: αλλά αν σκεφτείς ότι καμιά φορά για τις άπλυτες, λέμε ότι σ΄εκείνο το σημείο του σώματός τους, μυρίζουν τυρίλα... ίσως και να έχει!!!
  5. Mα την Παναγία και μα την Κλωθώ και μα την Νεφερτίτη και μα όποια θέλετε... ο ψυχαναλυτής, θέλει ψυχανάλυση!!! :001almostcry: Τα παραμύθια έχουν και στο τέλος ένα όμορφο τέλος, δηλαδή την αισιόδοξη πλευρά που πρέπει να χτίζουμε, αλλά δεν μας την αναφέρει. Τον χαλάει; Επίσης, δεν καταλαβαίνει το παιδί μέσα μου, (ως άνθρωπος που με πολύ κόπο έψαξε να ξαναβρεί το παιδί μέσα του και φαίνεται και από το αβατάρ μου), γιατί πχ η Χιονάτη να είναι με 7 ενοχές... Άντε και η Γκρίνια είναι ενοχή... άντε και Νύστα είναι ενοχή, αλλά να είναι και η Σοφία ενοχή; Από πότε το μήλο συμβολίζει το σέξ; Από την εποχή του Αδάμ; Γιατί και τότε ακόμα ήταν ο καρπός του δέντρου της Γνώσης. Το ίδιο και στην αρχαία Ελλάδα, και στην Περσία, και στην Αίγυπτο και αλλούθε. Στην Ινδία, το μισό κομμένο μήλο συμβολίζει το πρώτο τσάκρα, που επίσης έχει κόκκινο χρώμα, και εντός του έχει κουλουριασμένο το φίδι και μάλιστα κόμπρα (ή της τραγουδάς και σου λικνίζεται, ή την ερεθίζεις και σε δαγκώνει θανατηφόρα). Το φίδι, Σύμβολο της γκουνταλίνης, που είναι ο απαγορευμένος καρπός της γνώσης και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται, διότι όταν γίνει και ανέβει το επίπεδο της γκουνταλίνης αλόγιστα και ανεξέλεγκτα όπως είναι, ο άνθρωπος πεθαίνει. Γίνεται δηλαδή θνητός, άρα χάνει την αθανασία = παράδεισος. Να και το πρωπατορικό αμάρτημα!!! Ούτε στην Παλαιά Διαθήκη δεν λέει ότι πρωπατορικό ήταν ότι έκανε σεξ ο Αδάμ με την Εύα, ε μας το είπε ο ψυχαναλυτής των παραμυθιών. Να αναφωνήσω Ήμαρτον Κύριε;.... Ας ξαναπάμε στο παραμύθι. Θα ήθελα ως 4χρονη Χαρουλίτσα (βλ. αβατάρ) να μου πει ο κ. Ψυχαναλυτής, τι μπουζούκι βαράει στην υπόθεση ο Πρίγκηπας και δη το φιλί του, που ανασταίνει την Χιονάτη... Ε, κάτι δεν θα συμβολίζει κι αυτό; Γιατί το αποκρύπτουμε και γιατί σταματάμε το παραμύθι και την ανάλυσή του στη μέση; Εγώ το παιδάκι δεν το καταλαβαίνω κύριε ψυχαναλυτά... Επίσης, δεν καταλαβαίνω, γιατί η Χιονάτη, να μην είναι ένα αιώνιο παιδί, που παρόλο που γνώρισε την λήθη της παιδικότητάς της (κοιμήθηκε - κώμα), από το μήλο (γνώση) που της προσέφερε η κακιά μάγισσα (ε, μην είναι κακιά αυτή που της είπε ότι θα γίνει γυναίκα χάνοντας την παρθενιά της κύριε ψυχαναλυτά..., ας είναι γιατί ίσως της είπε με ποιό τρόπο να την χάσει, δηλαδή να μην είναι αγνή στη συνέχεια αλλά κατίγκω...), κοίμησε την ενήλικη γυναίκα και ξύπνησε, από την αγνή αγάπη του πρίγκηπά της, το αιώνιο παιδί και έτσι συνέχισαν να ζουν ευτυχισμένοι... ... ... ... μέχρι που ο εγγονός της Χιονάτης, γνώρισε την ΝεράιδαΑγάπηΜουΕσύ (εμένα) και έγιναν ζευγάρι... Σας είπα; Την γιαγιά του αγαπημένου μου, την έλεγαν Χιονάτη (Χιονία βαφτισμένη εκ Μικράς Ασίας). Ε, έχω μια ευαισθησία παραπάνω για αυτό το παραμύθι κύριε ψυχαναλυτά.. συγνώμη, αλλά... ψάξε μέσα σου να βρεις κι εσύ εκείνο το γλυκό και σκανδαλιάρικο αγοράκι...μμμμ? ίσως να ήσουν ένας από τους νάνους που είχαν την καλωσύνη να φιλοξενήσουν την καλή Χιονάτη, και να μην ήσουν Τύψη, αλλά Χάρισμα. Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ 7 ΝΑΝΟΙ Ηθικό δίδαγμα: και ως ενήλικες γυναίκες, συνεχίστε να είστε αγνές, σαν μικρά παιδιά και η αγάπη που θα ανταποκριθεί στο κάλεσμά σας θα είναι επίσης αγνή (παραμυθένια) όπως την ονειρευτήκατε μικρές, και ο αγαπημένος σας θα είναι για σας Ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ. Θα σου πω όταν μπορώ και για τα άλλα παραμύθια μου κύριε... μεγάλε.
  6. Αναφέραμε και τους γύφτους... να δούμε εντός μας τις αντιδράσεις αλλά εκωφεύσαμεν... Συμφωνώ και εύγε σου! Οχι μόνο δεν είναι ως λαός -κι όχι ως μεμονωμένα άτομα που δεν ξέρουμε και από πούθε κρατάει η σκούφια τους και γράφει απλά Ελλην η ταυτότητά τους- αλλά είμαστε και φιλόξενος λαός! Τόσο φιλόξενος που έχουμε γίνει ξέφραγο αμπέλι... Τους μαζεύουμε από θάλασσες και βουνά να φάνε ένα κομμάτι ψωμί αντί να βουλιάξουν να πνιγούν. Ε, ένα κομμάτι ψωμί έχουμε, ένα δίνουμε κι ας είναι και το ένα που είχαμε φυλάξει για το παιδί μας. Αυτοί που έχουν τα πολλά, ζητάνε βίζες και άδειες και κουραφέξαλα. Ας πάνε έτσι στις ΗΠΑ να δω ποιοί θα τους μαζέψουν! Τους μαζεύουμε και δυστυχώς είναι και εις βάρος μας και προπαντώς εις βάρος τους!!! Αυτό κανείς αντιρατσιστής δεν το σκέφτηκε! Πού τους αφήνουμε να ζήσουν; Στην Αθήνα; Στα ακριβότερα σχεδόν ενοίκια της Ευρώπης; Στην ακριβότερη ίσως διαβίωση της Ευρώπης; Στην χείριστη νοσοκομειακή περίθαλψη; Πού μωρέ άνθρωποι αντιρατσιστές λέτε να μείνουν; Ε, ας με πούν εμένα ρατσίστρια, που δεν θέλω να μείνουν, για να μην υποφέρουν και τους βλέπω και δακρύζω. Κι ας είναι όλοι οι άλλοι αντιρατσιστές που διεκδικούν τα δικαιώματά τους να πάρουν πράσινη κάρτα... να πεινάνε στο δρόμο!!! Αλλά βλέπετε, αυτοί οι αντιρατσιστές... δεν δακρύζουν! Θέλουν φτηνά έως τσάμπα χέρια να μεγαλώνουν τα τσιφλίκια τους εις βάρος των νεο-δούλων και των δήθεν ρατσιστών.
  7. Καλά... εσύ μην προστατευτείς από ομάδες μεταναστών που κατά κύριο λόγο προέρχονται από φυλακές που τις άνοιξαν και δραπέτευσαν ή.. τους δραπέτευσαν!!! Γιατί στην πλειοψηφία τους αυτοί είναι. Και δεν μιλάω για τις εξαιρέσεις. Παλαιότερα υπήρχε μια παροιμία, πριν δηλαδή αυτό το σύγχρονο κύμα μεταναστών, που την άκουγα από τον παππού μου ακόμα όταν ήμουν μωρό: Κάνε αρβανίτη φίλο, κράτα κι ένα ξύλο. Προφανώς γνωρίζεις και το "δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιός είσαι" και το "από πού κρατάει η σκούφια σου", δηλωτικά του χαρακτήρα και των ιδιοτήτων συγκεκριμένης ομάδας. Πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις, όμως για να τις βρούμε πρώτα κοιτάμε τους κανόνες. Ας μου πει ποιός δεν είναι κατ΄ αυτή την περιγραφή της φίλης μας, ρατσιστής με τους γύφτους ή τους τσιγγάνους... κι αν θα τους έβαζε σπίτι του να φάνε, να πιούνε, να κοιμηθούν μαζί, να πάνε παρέα σινεμά, στην ταβέρνα... χωρίς φυσικά να τον έχουν αλλάξει πρώτα!!! Ετσι όπως είναι... Μια και είμαστε και σε σελίδα Τέχνης και οι γύφτοι και τσιγγάνοι την γνωρίζουν άριστα, να φιλοξενήσει καμιά βδομαδούλα μερικά γυφτάκια σπίτι του με την μανούλα τους μαζί, χωρίς φυσικά είπαμε, να τους επιβάλλει ούτε μπανιέρες ούτε χτένες ούτε τίποτα τέτοιο!!! Να είναι αυθεντικοί. Μόλις βρούμε έναν τέτοιο, θα του πούμε την επόμενη παροιμία <βρήκε ο γύφτος τη γενιά του...>. Μπορώ να σας το συνεχίσω αν θελήσετε. Ισως σας βοηθήσει να βγάλετε από μέσα σας τυχόν κακίες ή ρατσιστικές εκδηλώσεις. Είναι μια άσκηση που την έμαθα στην αμερικάνικη βάση όταν εργαζόμουν... και εκδηλώθηκαν ρατσιστικές αντιδράσεις στο πρόσωπό μου. Γιατί αν δεν το γνωρίζετε, οι μαύροι της Αφρικής ουδεμία πλέον σχέση έχουν με τους κομπλεξικούς μαύρους της Αμερικής. Ετσι, πλέον οι δεύτεροι, θεωρούν τους εαυτούς τους αμερικανάκια, που μπορούν να χυδαιολογούν στις ...τριτοκοσμικές ελληνίδες!!! Ναι, έτσι μας έβλεπαν! Και ο ψυχολόγος στην βάση, επίσης μαύρος -καλή του ώρα- με βοήθησε εξηγώντας μου το απωθημένο που τους διακατέχει από την εποχή της δουλείας -μεταφερόμενο από στόμα σε στόμα νιώθουν ακόμα αδικημένοι- και να μην ένιωθα με τις ενέργειές τους υποτιμητικά εγώ για κάτι που είναι αρρωστημένο σε αυτούς. Αλήθεια, με το παραπάνω που σας ανέφερα, και μια και πιθανόν νομίζουμε ότι ως λευκοί και έλληνες δεν διατρέχουμε τέτοιο κίνδυνο, έχετε νιώσει να εκδηλώνουν ρατσισμό απέναντί σας; Πάλι, προσωπικά, προτιμώ τον ρατσισμό από την κακία. Γιατί όπου υπάρχει καλωσύνη, δεν υπάρχει ρατσισμός.
  8. Nέκραρχε σύνελθε καμάρι μου... σου είπα πιο πάνω, συμβαίνει ακόμα στα όρη. Αντρας να μη ξανακοιτάξει θηλυκό. Χώνονται στα όρη και δεν τους θωρεί άνθρωπος, παρά μόνο όντε κατεβαίνουν για να ψωνίσουν... Ποιός Βογιατζής; Σου λέω συμβαίνει. Και τους ελένε αετούς. Τούτονά είναι το παρανόμι τους (παρανόμι = από το όνομα). Ηντα πια άλλο να σου πω; Τ' άστρο που ξημερώνεται στον τάφο τζη από πάνω, κείνο θα ρωτήσω εγώ κι ό,τι μου πει θα κάνω Για γυναίκα την λένε τη μαντινάδα!!! Κι όντι του πει από τον Άδη, τούτονά θα κάμει! Εμά πία... Μωρέ σύ.. κατάλαβέ το πώς είμαστε άλλη φάρα ελλήνων.
  9. Τ' άστρο που ξημερώνεται στον τάφο τζη από πάνω, κείνο θα ρωτήσω εγώ κι ό,τι μου πει θα κάνω Μάρμαρο! Μη βαροπατείς. Πουλιά! Μην κελαηδείτε. Εδώ κοιμάται μερακλής. Να μην τον ενοχλείτε.
  10. E, εμείς έχουμε ακόμα άντρες που σαν χάσουν το ταίρι τους, μένουν μονάχοι στην υπόλοιπη ζωή τους κι έτσι έχουμε το δικαίωμα να τους εξισώνουμε με τσι αετούς! ΧΑΛΑΛΙ ΣΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΕ ΟΣΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΑΝ ΠΙΝΕΙΣ, ΜΑ ΕΣΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΜΥΡΩΔΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΟ ΞΑΝΑΔΙΝΕΙΣ Κι αν 'εφυγες απ' τη ζωή πάντα θα σε θυμάμαι σαν ένα άστρο που έλαμπε μα έπεσένε χάμε Δεν με πειράζει που έφυγες έτσι κι αλλιώς θα ζήσω μα κλαίω που δεν έκαμα πράμα να σε κρατήσω..... Την ώρα απου μίσευγες ήθελα 'σε παντήξω το χέρι να σου κράταγα πίσω να σε τραβήξω....... Κι αν μίσεψες και έφυγες Κι αντίκρισες σκοτάδι ήλιο θα κάμω τη καρδιά για νά' ρχεσαι το βράδυ. Νά' χανες θά' θελα κι εσύ Θέ μου έναν άγγελό σου να δώ εάν κατάφερνες να θάψεις το καημό σου . Οταν ο Χάρος νίκησε και πήρε τη ψυχή σου ξέρε το πως ταξίδευε κι η σκέψη μου μαζί σου.
  11. Θα ήθελα φυσικά να υπενθυμίσω, ότι το συγκεκριμένο θέμα, αφορά στην παρουσίαση ενός βιβλίου με συλλογές από μαντινάδες. Με αυτό θέλω να πω, ότι το θέμα δεν είναι η λεβεντοσύνη ή η παληκαριά των Κρητικών. Ούτε φυσικά το θέμα είναι ο πόνος. Ο τίτλος μιλάει για αναστεναγμό κι αγάπη. Θα ήταν προτιμότερο να είχαμε αναπτύξει θέματα περί αγάπης και αναστεναγμών που την συνοδεύουν ή για την πολιτιστική προσφορά της κυκλοφορίας ενός τέτοιου βιβλίου. Τι λέτε; Πάντως, σας ευχαριστώ όσους ήδη έχετε συμμετάσχει στο θέμα-τίτλο βιβλίου που διάλεξα να σας παρουσιάσω
  12. Δεν γνωρίζω τι εννοείς με την λέξη "δικαιολογηθεί", αν δηλαδή εννοείς αν αιτιολογείται ανθρωπολογικά και κοινωνικά αυτή η συμπεριφορά ή αν το άτομο που πράττει την ρατσιστική αντίδραση ή υιοθετεί ρατσιστικές συμπεριφορές μπορεί να αιτιολογήσει ή να υπερασπίσει την θέση του για αυτή του την ενέργεια. Στην δεύτερη περίπτωση, πρέπει να αποδεχτούμε, τόσο εμείς -σαν ένα ας πούμε λαϊκό δικαστήριο-, όσο και το άτομο αυτό -σαν ας πούμε ένας κατηγορούμενος-, 1ον ότι ο ρατσισμός είναι αδίκημα, 2ον ότι η ενέργεια που προσδίδει ρατσισμό είναι καταδικαστέα και 3ον στην ίδια την αναγνώριση του ρατσισμού. Για το 3, θα πρέπει να ορίσουμε σε ποιόν χρόνο για την συγκεκριμένη ομάδα γήινων ανθρώπων συμβαίνει αυτό και ποιοί το ορίζουν; Για να το καταλάβουμε: θα ορίσουν το 1700 μΧ οι άποικοι της Αμερικής αν οι μαύροι της Αφρικής είναι υποτελείς τους; Θα ορίσουν τις περίπου ίδιες χρονολογίες και πριν οι Άγγλοι αν οι Κινέζοι είναι υποτελείς τους; Θα ορίσουν οι Ρωμαίοι επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αν οι Αιγύπτιοι και οι Λύβιοι είναι υποτελείς τους; Κι αν ναι, ποιός θα τους δικάσει για τις ρατσιστικές τους ενέργειες; Για το 2, δεν θα συμφωνήσει ο πράττων και για το 1 θα πρέπει να πάμε την πρώτη περίπτωση: την ανάλυση της ανθρωπολογικής και κοινωνικής συμπεριφοράς. Ναι, ο άνθρωπος από την φύση του είναι ρατσιστής. Ο δυνατότερος πάντα επιζούσε και πάντα θα επιζεί, όχι μόνο για την μυϊκή του δύναμη που την επιδεικνύει έναντι του άλλου, αλλά γιατί έτσι έχει ορίσει η φύση: να επιζεί ο ισχυρότερος ακόμα και αν μεταξύ τους δεν συναντηθούν ποτέ! Ο άνθρωπος όμως ανέπτυξε και ένα "ένδυμα" στην πορεία του. Το Πνεύμα του και μέσω αυτού ανέπτυξε φιλοσοφίες, γράμματα, τέχνες, νόμους και κανόνες καλής συμπεριφοράς και ανθρωπισμού. Την ερώτηση λοιπόν θα έπρεπε να την θέσουμε για μένα ως εξής: Ο άνθρωπος που από την φύση του είναι ρατσιστής, έχει αναπτύξει τα εργαλεία εκείνα που να τον εκπαιδεύουν στην καταστολή τέτοιας συμπεριφοράς, ως ατόμου πρώτα κι ύστερα ως ομάδας; Γιατί... πώς να δημιουργηθεί ομάδα ρατσιστική (ΚΟΥ-ΚΛΟΥΞ-ΚΛΑΝ) αν δεν υπάρχουν άτομα να την στελεχώσουν;
  13. Μέσα μου θέλω να κρυφτείς ψυχή να μη σε βλέπει, αλάργο από τη λογική και του ντουνιά τα πρέπει!
  14. Άντρα λογιάζω μόνο αυτόν που σκύβει το κεφάλι όντε πουλούν παλικαριές κι εγωισμούς οι άλλοι
  15. Τη λεβεντιά ερώτησα ποια μάνα την εγέννα κι εκείνη μου απάντησε το κρητικό το αίμα... Θε μου κι α ξαναγεννηθώ σε τούτο τον πλανήτη μια χάρη μόνο σου ζητώ να γεννηθώ στην Κρήτη!
  16. Να μπόραγα ν'αγόραζα μιά μέρα τον πλανήτη να του αλλάξω τ'όνομα να τονε βγάλω ΚΡΗΤΗ! καλιά σου μη τσι δεις!!! δεν θάναι για καλό σου να τς ανταμώξεις!!!
  17. ΗΛΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΧΙΟΝΙ ΚΙ ΟΝΤΕ ΘΑ Σ΄ ΑΝΑΣΤΟΡΗΘΩ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΛΙΩΝΕΙ...
  18. Nέκραρχε, οι άντρες, πονούν. Και οι άντρες όντε πονούν το παραδέχονται. Κι έτσι λέγονται άντρες. Ποιός σου είπε ότι οι λεβέντες είναι αναίσθητοι κι ότι δεν έχουν αισθητήρια νεύρα, δε κατέω... Πονούν, το παραδέχονται, το μεθούν και το τραγουδούν!!! Αυγερινέ, καλά και τόπες πώς είσαι στο Ηράκλειο... από την άλλη μπάντα είν η Κρήτη κι οι άντρες τσι. Αν δεν ανέβεις στα βουνά ψηλά να δεις λεβέντη πώς ανεβαίνει σε 10' στη κορφή του Ψηλορείτη και δεν τον κλουθούνε μηδέ ΜΕΑ μήδε ΕΚΑΜ για δεν των εβγάνη η γλώσσα των, πράμα από το νησί δεν είδες... Παράπονο 'χω του θεού γιατί άδικα μοιράζει Κι άλλοι 'χουν ξέχειλες χαρές κι άλλους ο πόνος σφάζει Φαίνεσαι ρόδο του μπαξέ μα είσαι μες τ' αγκάθι κι όποιος σε πάρει αγκαλιά πολλά έχει να πάθει Χαρές κι αν μου 'ρθουν στη ζωή άχι !!! όλο θα λέω ενθύμιο της μοίρας μου που μου 'μαθε να κλαίω
  19. ...εσένα, τώρα ποιός σου είπε ότι οι λεβέντες δεν πονούν;
  20. Κι ο στεναγμός μου σ? αγαπά Βιτώρος Γεώργιος, Εκδόσεις Λαβύρινθος Σ'αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης θα συναντήσει το πόνο, τον έρωτα και τη χαρά που διακρίνει την ψυχή της σύγχρονης Κρήτης. Θα ανακαλύψει μέσα απο την μαντινάδα, πως συναπαντιούνται οι μοναδικές στιγμές της ανθρώπινης ύπαρξης με τον έμμετρο δημιουργικό τρόπο, μια κληρονομιά που ακολουθεί τον τόπο μας απο την εποχή του "Ερωτόκριτου". *μαντινάδα = μάντης - άδω
  21. Και δημόσια γλυκιά μου Σε χώρους που το ότι είμαστε φιλαράκια είναι γνωστό σ΄ όλους, ..............Τέλος πάντων... είναι απόψεις! Αλλά καλά έκανες και με ενημέρωσες ότι σ΄ ενοχλεί, ώστε να μην σου κάνω πλάκα δημόσια (...μήπως να μεταφερθούν αυτά τα τελευταία μας ποστ σε ξεχωριστό thread?... Η συζήτηση πάει να γίνει ενδιαφέρουσα, σχετικά με το τι "σηκώνουμε" και τι όχι από τους φίλους μας...) 4071[/snapback] Nαι Νεφέλη με ενοχλεί. Οχι να ΜΟΥ κάνεις πλάκα. Αλλά να λες δημόσια τον φίλο ΜΟΥ ή να ακούσω να πουν την φίλη ΜΟΥ δημόσια Ζιγκολό, ή Νταβατζή ή Τσατσά ή ό,τι άλλο... Μεταξύ μας που ακούμε τις φωνές, τον τόνο της και την απόχρωσή της, οκ... Και δεν είναι χώρος που όλοι ξέρουμε όλους. Ναι... πες στον Αυγερινό που έχει ειδικότητα στην μεταφορά ασχέτων θεμάτων να το μεταφέρει... είναι ειδικός στις μεταφοραί-μετακομίσεις... Και το θέμα να μην είναι τι σηκώνουμε και τι όχι από τους φίλους μας, αλλά τι σηκώνουμε να ακούσουμε να λένε ή να χαρακτηρίζουν τους φίλους μας και τι όχι... Ε... ? για να είμαστε και μέσα στο θέμα που έθιξα... μμμ γλυκιά μου?
  22. Έτσι μπράβο!!! Στα ιδιαίτερά σας. Εκεί που ο ένας ξέρει τον άλλο. Οχι δημόσια, που πολλοί δεν ξέρουν τι εστί ο άλλος... Γιατί εγώ που είμαι φίλη του, όπως και για σένα, αν ακούσω κάτι θα βγάλω το σπαθί μου και θα πάρω κεφάλια...
  23. Φυσικά! Εγώ του κάνω κάθε μέρα πλάκα! Ομως και η πλάκα, είναι... Τέχνη! Και ειδικά με τα αγόρια, κάπου μας παίρνει, και κάπου όχι, για μερικά θέματα. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να είναι φίλοι μας στο διηνεκές. Και ο Απολλώνιος είναι από αυτούς που τους θέλουμε. Για να το εμπεδώσεις, αναρωτήσου αν θα το έλεγες αυτό σε άλλο φίλο σου: Σείριο, Αλκιβιάδη... Let's go back to the topic now Lady!!!
  24. μπααα... εμένα δε θα μου έκανε καθόλου εντύπωση!! 4059[/snapback] Εμένα πάλι... θα μου έκανε. Εντύπωση λέω, θα μου έκανε. Όχι μόνο γιατί ο Απολλώνιος διακατέχεται από ήθος, αλλά και γιατί η "έντεχνη θρασύτητα" που επιδεικνύει δηλώνει ένα άτομο που είναι σεμνό και ντροπαλό. Ως ζιγκολό, θα έπρεπε να προσφέρει τις υπηρεσίες του έναντι αμοιβής, αλλά αυτό στον συγκεκριμένο μπορεί να γίνει μόνο κι εφόσον ο ίδιος "γουστάρει" κι όχι με μίσθιο. Περαιτέρω, η κατηγορία των επαγγελματιών που αναφέραμε, μάλλον του προκαλεί θλίψη για να την εκμεταλλευτεί... Επειδή καμία σχέση με το θέμα δεν έχουν όλα τα παραπάνω, δικά μου, και προαναφερθέντων αν είναι ας ανοίξουμε άλλο θέμα "ο Απολλώνιος ζιγκολό - το αντέχετε; - σας κάνει εντύπωση;" και να τα επαναλάβω για εμπέδωση.
  25. Το αρχαιότερο επάγγελμα... δεν ήταν επάγγελμα. Ήταν λειτούργημα. Ως λειτούργημα το επιτελούσαν λειτουργοί. Δηλαδή ιέρειες. Μα, ήταν τουτάνες οι ιέρειες;;; θα πει τώρα ο κάθε αγράμματος μπάρμπας. Οχι δεν ήταν τουτάνες... Ο Έρως καταρχήν δεν ήταν "ύποπτος". Ηταν αυτό που ήταν. Ήταν ανάγκη. Όπως η πείνα, η δίψα, η στέγη. Ήταν το μέσο για την διαιώνιση του είδους. Ήταν ευχαρίστηση και ήταν τέχνη. Και όταν κάτι είναι όλα αυτά, ευχαριστείς τον θεό. Επειδή όμως εκείνοι οι άνθρωποι που είχαν μεγαλύτερη σχέση με την φύση, ως πραγματικότητα και όχι ως ιδέα ή περιγραφή, που έχει γίνει για μας σήμερα, τα πράγματα ήταν πιο απλά. Δηλαδή, ήξεραν πότε ξεκινούσαν αυτές οι ανάγκες. Επίσης ήξεραν ότι δεν είναι ζώα να αγκομαχήσουν και τέλος. Ειχαν λοιπόν να κάνουν με μια ανάγκη, που έπρεπε να ευχαριστήσουν το θεό που τους έχει ζωντανούς να την απολαμβάνουν. Έτσι, η ευαίσθητη ψυχή του νέου, που για πρώτη φορά θα συνευρισκόταν με του αντιθέτου φύλλου σύντροφο, έπρεπε να είναι γλυκιά και τρυφερή κι όχι βίαιη και να αφήσει τραύματα που δεν θα του επέτρεπαν να επιτελέσει το ύψιστο: να φέρει αργότερα απογόνους ανώτερους από αυτόν! Η ιέρεια του έρωτα λοιπόν αναλάμβανε αυτόν το ρόλο. Να φροντίσει την ψυχή του, παράλληλα με το κορμί του. Χωρίς να νιώσει άσχημα. Χωρίς εξαρτήσεις νεανικές από την "πρώτη φορά" με την πρώτη σύντροφο. Εξηγώντας του πώς να προφυλαχτεί, να προστατευθεί... Μαθαίνοντάς του, δείχνοντάς του τον τρόπο να εξυμνεί τους θεούς γι αυτή την ανάκγη-απόλαυση. Πού αλλού; Μα φυσικά στον Ναό του Έρωτα. Εκεί που η γέννηση των παιδιών θα ήταν θέλημα και των δύο κι όχι "λάθος". Σήμερα; Η σημερινή κατάντια των 13χρονων αγοριών, που τα παίρνει ο μπαμπάς "που ξέρει" από το χέρι και τα βάζει στο ελεηνό δωματιάκι με την κόκκινη λάμπα απ΄έξω, που έχει συνεννοηθεί με την δεν-θέλω-να-την-βλέπω-τη-γριά να του φέρουν ότι πιο καλό υπάρχει κλείνοντας το μάτι... ε, ναι αυτό είναι επάγγελμα. Ανεκτό για να βολεύονται οι γιοί, χωρίς να θίγονται οι κόρες των άλλων. Για να χτυπάμε το κεφάλι μας στο τοίχο είναι!!! Για την κατάντια μας και για την εθελοτυφλία μας. Ακου λέει αρχαιότερο επάγγελμα... Αρχαιότερο λειτούργημα!!!
×
×
  • Create New...