Dromos

Πολλές πληροφορίες έρχονται από βιβλία όπως «Μεγαλώστε Ευτυχισμένα Παιδιά» της Αλεξάνδρας Καππάτου, “Children With Learning Disabilities” και “Atypical Child Development in Context” της Dr. Dabie Nabuzoka. Άλλες πληροφορίες θα βρεις σε sites όπως: http://www.abc.net.au/science/news/health/...ish_1628324.htm http://www.aboutourkids.org/aboutour/articles/imaginary.html (ποιό γενικό) http://www.psynet.gr/index.php?option=com_...4&Itemid=26 Τα links μέσα στα sites αυτά είναι πολύ κοντά στο αντικείμενο που ψάχνουμε.

Φίλε divemaster πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα, αυτή που παρέθεσες. Συμφωνώ με την μελέτη αναμένοντας την εξέλιξή της σε περισσότερα παιδιά διότι το σύνολο των 64 είναι άκρος ελάχιστο. Επισημαίνω ότι τα νούμερα (ηλικίες) που παρέθεσα στο προηγούμενο μου post δεν είναι δικά μου, προέρχονται από στατιστικές της ψυχιατρικής.

Αγαπητή Νεφέλη. Οι ερωτήσεις σου «περπατούν» σε μια λεπτή γραμμή που στη μια πλευρά υπάρχει η αθώα παιδική φαντασία και στην άλλη η ψύχωση που κάθε άλλο παρά αθώα είναι. Η ηλικία του «διαχωρισμού» είναι (μέσος όρος) τα 8 ? 10 έτη. Το γιατί γίνεται έχει να κάνει με μέρος του μηχανισμού του εγκεφάλου (εμπειρίες ? μνήμη ? επαλήθευση ? προσαρμογή κλπ). Μεγαλώνοντας αλλάζουν οι ανάγκες και οι «πραγματικότητες». Ένας 18χρονος δεν νιώθει τόσο την ανάγκη να παίξει με τα αυτοκινητάκια ούτε ένα παιδάκι 5 ετών να κάνει σεξ. Γενικώς αλλάζουν όλα και μαζί με αυτά είναι και ο εγκέφαλος. Το να πλάσει κανείς δικούς του κόσμους δεν είναι καθόλου κακό. Μάλιστα πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες, συγγραφείς, ζούνε πολύ έντονα στους δικούς τους κόσμους για να μπορέσουν να τα μεταφέρουν στο κοινό τους. Το πρόβλημα είναι να «εγκλωβιστεί» κανείς σε φανταστικό - εικονικό κόσμο αυτό και να αποκόπτει (σταδιακά ή άμεσα) την επικοινωνία (με την ευρεία έννοια) με την πραγματικότητα. Η ψυχιατρική το ονομάζει ψύχωση και συγκεκριμένα σχιζοφρένια. Επομένως μια διέξοδο στην καθημερινότητα είναι πολύ ανακουφιστική (π.χ. απλός διαλογισμός) και πολλές φορές μας την επιβάλει και ο ίδιος μας ο εγκέφαλος. Από τα παραπάνω το τρίτο σου ερώτημα «Γιατί και πότε χάνει ο άνθρωπος το δικαίωμα στη φαντασία?» δεν στέκει (προσωπική πάντα άποψη) διότι η ανθρώπινη φαντασία δεν σταματά ποτέ, δεν χάνετε ποτέ και κανείς δεν μπορεί (προς το παρόν) να μας στερήσει αυτό το δικαίωμα. Ευχαριστώ.

Δοκίμασε το εξής: Βάλε την εικόνα με τίτλο «LOVE» (που είναι σχετικά εύκολη) σε full screen και κοίταξε την χαλαρά. Με τα μάτια πάντα στην εικόνα σκέψου κάτι στο μυαλό σου (όπως στο διαλογισμό). Αν γίνει σωστά θα αρχίσεις να κοιτάς πίσω απ την εικόνα θαμπώνοντας την (το λεγόμενο χάζεμα) . Τότε θα σου εμφανιστεί μια καρδιά και θα δεις και κάτι άλλα σχήματα. Το μυστικό είναι να εστιάσεις με τα μάτια σου πίσω απ την εικόνα Το παραπάνω πιστεύω να βοηθήσει.

Μερικά ακόμη... Car... Chapel... Drum... Face... Love... No gun... Pharaoh... Knot... Rings... Καλό κουράγιο!!!!!

Σεροτονίνη και ενδορφίνες (χημικές ουσίες)

Ένα ευκολότερο!

Πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Νομίζω το Κινεζικό σύστημα κάπως έτσι δεν είναι; Για τα έτη υπάρχει κάτι;

Με αφορμή την χορεύτρια οφθαλμαπάτη της Νεφέλης στην «Συμπεριφορά & Ψυχολογία ? Η λειτουργία του εγκεφάλου» θυμήθηκα τα στερεογραφήματα. Είναι τρισδιάστατες εικόνες «κρυμμένες» μέσα σε πολύ μικρά χρωματιστά ή ασπρόμαυρα μοτίβα (Patterns). Για να τα δούμε χρειάζεται ένας συγκεκριμένος τρόπος. Πρέπει να εστιάσουμε σε απόσταση μακρύτερη από αυτή που βρίσκετε η εικόνα. Το πόσο μακριά ποικίλει σε κάθε στερεογράφημα. Μια καλή άσκηση είναι να κοιτάξετε το δάχτυλό σας και μετά πίσω από αυτό (π.χ. στην άκρη του δωματίου) βλέποντάς το «διπλό» και πάλι το δάχτυλο. Αν κατανοήσετε την κίνηση των μυών στα μάτια θα τα καταφέρετε γρήγορα. Για να δείτε την εικόνα: (αν γίνετε βάλτε την Full Screen) Προσπαθήστε να είναι τα μάτια σας στο κέντρο του monitor. Χαλαρώστε αρκετά και κοιτάξτε πίσω από αυτό, βαθιά πίσω απ? την εικόνα . Σκεφτείτε ότι θέλετε να δείτε το monitor «διπλό» (σαν το δάχτυλο) Θέλει κάποιο χρόνο για εξοικείωση μην το βάλετε κάτω γρήγορα. Υπομονή. Αν γίνει σωστά ξαφνικά θα δείτε μια τρισδιάστατη εικόνα που σας είναι γνώριμη και τότε προσπαθήστε να είστε χαλαροί όταν εμφανιστεί το 3D γιατί θα «ξαναφύγει!!!» Αργότερα θα παραθέσω κι άλλες εικόνες. Καλή επιτυχία Ανυπομονώ να ακούσω εντυπώσεις?..

Μερικά καλά? μέσα απ την τέχνη (της οφθαλμαπάτης). Γριά ή νέα. Επιλέξτε. ------------------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------------------------- Κοιτάξτε επίμονα το σταυρό... --------------------------------------------------------------------------- Αυτά προς το παρόν...

Γενικότερα αντί για την λέξη «πραγματικότητες» σε εισαγωγικά θα δεχόμουν αυτό που λες με την λέξη πιθανότητες. Τότε ναι υπάρχουν και εάν εννοείς αυτό είμαστε απολύτως σύμφωνοι. Σε άλλη περίπτωση η λέξη πραγματικότητες με παραπέμπει στην φιλοσοφία και στον πνευματισμό και εδώ δεν θα ήθελα να απαντήσω (ίσως δεν είμαι αρμόδιος). Θα αναρωτηθώ (ρητορικά) όμως, είναι μια οφθαλμαπάτη αληθής επειδή έτσι την αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλός μας; π.χ. κόβει το σώμα του στα δύο ο μάγος (ταχυδακτυλουργός αν θες), και αυτό είναι πραγματικότητα;

Ένα μικρό παράδειγμα: Η σιλουέτα είναι γνώριμη στον εγκέφαλο λόγο μνήμης (εμπειρίας). Όμως λείπουν τα χαρακτηριστικά (λεπτομέρειες μάτια μύτη κλπ) που στην περιστροφή θα μας έδειχναν την κατεύθυνση και την τρίτη διάσταση. Η δε πόζα της σιλουέτας είναι τέτοια που στο πρώτο τέταρτο της περιστροφής της το χέρι και το πόδι δεν είναι ξεκάθαρο ότι περιστρέφετε. Ο εγκέφαλος, λόγω έλλειψης λεπτομερειών που θα βοηθούσαν προοπτικά την περιστροφή, βάζει την εμπειρία του και συμπληρώνει την προοπτική και την βλέπουμε να περιστρέφεται. Εκεί γίνεται και το λάθος όμως και το αντιλαμβανόμαστε μια δεξιόστροφα και μια αριστερόστροφα. Στην παρακάτω φωτό πρόσθεσα (πολύ πρόχειρα) μερικά γνώριμα χαρακτηριστικά, βοηθώντας λίγο ακόμη τον εγκέφαλο με την προοπτική. Και πάλι μπορούμε να το δούμε αριστερόστροφα μόνο που αυτή τη φορά ποιό δύσκολα γιατί κάτι δεν μας «πηγαίνει» καλά. Εάν προσθέσουμε και άλλες λεπτομέρειες τότε θα το βλέπουμε περισσότερο προς μια κατεύθυνση. Για να απαντήσω με σαφήνεια στην ερώτησή σου, αυτό που βλέπει ο εγκέφαλος υπάρχει, αλλά το αντιλαμβάνεται λανθασμένα σε σχέση με την πραγματικότητα. Δεν κατανοεί ότι ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ λόγω έλλειψης τρίτης διάστασης. Έτσι μας βάζει να νομίζουμε ότι περιστρέφεται. Όπως και στη 3 φωτογραφία στην αρχή της 2ης σελίδας μπορεί να αντιλαμβάνομαι ότι οι κουκίδες κινούνται κυλινδρικά αλλά αυτό δεν σημάνει ότι κινούνται στην πραγματικότητα!

Να παραθέσω κι εγώ με τη σειρά μου μερικές οφθαλμαπάτες. Πολλές φορές ο εγκέφαλος βλέπει αυτό που θέλει και όχι αυτό που υπάρχει?