Μα πώς ένα παιδί να παραμείνει παιδί όταν εργάζεται περισσότερες ώρες από έναν μεγάλο; Σχολείο, φροντιστήρια, ωδείο, διάβασμα κλπ; Πότε παίζουνε πια τα παιδιά; Με ποιους τρόπους εκφράζουνε την παιδικότητά τους όταν οι γονείς τα ωθούν σε έναν εξαντλητικό τρόπο ζωής ο οποίος τα μεταμορφώνει σε «μικρομέγαλους»; Όταν η παιδικότητά τους καταπιέζεται στις αίθουσες με τις λάμπες νέον; Μα κι αν δεν ακολουθήσουνε αυτόν τον τρόπο ζωής, αν δε προσφέρουνε θυσία τα νιάτα και την παιδικότητά τους σε αυτές τις αίθουσες, πώς θα επιβιώσουνε αργότερα σε μια κοινωνία που είναι φτιαγμένη από μπετό και πίσσα; Και κάτι τελευταίο. Πόσο ασχολούνται οι (κουρασμένοι, φορτισμένοι, αγχωμένοι, καταπιεσμένοι) γονείς με τα παιδιά τους όταν και οι δύο εργάζονται οκτώ ώρες την ημέρα και άλλες δυο χαραμίζουνε στο "πήγαινε έλα";