Initiate4

ναι μου το είπε ένας φίλος που ήταν θεατής! κλαπς κλαπς, δεν μπόρεσα να πάω

και βέβαια στο να λατρέψεις τον εαυτό σου, τη σάρκα σου και τις γήινες απολαύσεις διαλύοντας λίγο τη θεωρία της σωτηρίας της ψυχής, και αναστήνοντας τη σωτηρία του σώματος.. Υπάρχει κάτι το υπερβολικά ''βολικό'' στο δόγμα του μοντέρου σατανισμού (δεν αναφέρομαι στον baphomet), δηλ. να φας να πιεις να γ....ς και να κοιμηθείς ευτυχισμένος!

ενδιαφέρουσα η εκτέλεση της EMILIEE AUTUMN... Βγάζει λίγο το ''γκόθικ λολίτα'' του χαρακτήρα της. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι ήταν στο συγκρότημα της Cortney Love, ex του Kurt Kobain... Είναι όντως αξιοσημείωτη και διασκευή της Sarah McLachlan, έχει υπέροχη φωνή.. Τώρα για την Bjork σίγουρα το ''έκανε'' δικό της, αλλά νομίζω ότι δεν πάει και πάρα πολύ με το ρεπερτόριο της. Ούτε με την Shara Brightman με ενθουσιάζει..................

συμφωνώ που διαφωνείς... Τώρα είναι η εποχή που μπορείς κατά παραγγελεία να κάνεις εξορκισμό μέσω διαδικτύου... Ο Merilyn Manson χωρίς να τον φέρνω σαν μέγιστο παράδειγμα, μιλάει για ''personal Jesus'' τον οποίο αντιλαμβάνεται όπως αυτός νομίζει, παραθέτω τους στίχους: Reach out and touch faith Your own personal Jesus Someone to hear your prayers Someone who cares Your own personal Jesus Someone to hear your prayers Someone who's there Feeling unknown And you're all alone Flesh and bone By the telephone Lift up the receiver I'll make you a believer Take second best Put me to the test Things on your chest You need to confess I will deliver You know I'm a forgiver Reach out and touch faith Reach out and touch faith Your own personal Jesus... Feeling unknown And you're all alone Flesh and bone By the telephone Lift up the receiver I'll make you a believer I will deliver You know I'm a forgiver Reach out and touch faith Your own personal Jesus Reach out and touch faith

Μου θύμισες την φράση "Αυτός δεν έχει τον Θεό του", που πάει να πει ότι πρώτα δεν σέβεται την προσωπική θεότητα που υπάρχει μέσα του όντως φίλη μου και τείνουμαι να το ξεχνάμε. Όπως λέει μια φίλη μου: όχι, ο Θεός δεν είναι έξω από σένα, από μένα.. έχουμε την πνοη του, μόνο που συχνά το ξεχνάμε. Ξεχνάμε πως είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των άστρων, από το υλικό που φτιάχνονται τα όνειρα..

"Η καθημερινή σας ζωή είναι ο ναός και η θρησκεία σας" Απόσπασμα από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν ο Προφήτης & ο κήπος του προφήτη. Τα έργα του είναι επηρεασμένα από τη Βίβλο και τον Νίτσε Εσείς τι πιστεύεται γι' αυτό; Αν όντως (επηρεαζόμενος από την καμπάνια της Αγγλίας περί μη θεού) ο Θεός και η Θρησκεία του σήμερα είναι πεπαλεωμένα, δεν αναφέρονται και/ή ούτε βολεύουν τον σύγχρονο άνθρωπο και τις ανάγκες του τότε όλο το δόγμα η τελετουργεία και η ''μαγεία'' μιας πρακτικής εξασκούμενης θρησκείας τότε αν τα ισοπεδώσουμε όλα είναι η καθημερινή μας ζωή; Οι απλές καθημερινές πράξεις αγάπης/μίσους, εγωπάθειας/αλτρουισμού, μετριοφροσύνης/κομπασμού, πτώσης/ανώδου, προόδου/μαρασμού, υπερηφάνειας/ταπεινότητας, υλισμού/πνευματισμού, American dream Vs. Αυτογνωσίας............ πώς ο Θεός χωρεί στις καθημερινές μας δραστηριότητες και ανάγκες;

οπόταν εμένα αυτό που παραθέτεις μου κτυπάει καμπανάκι στον εγκέφαλο και 'συναγερμό' ότι και ο διατυμπανισμός της "Μη ύπαρξης του Θεού" δόγμα είναι... άσχετα αν ο στόχος είναι η καταπολέμιση της παροπίδας που τοποθετεί η θρησκεία

Να πετάξω τα emotional trash με την κυριολεκτική και μεταφορική έννοια να είμαι πιο ξεκάθαρος με τους στόχους μου (γήινους/μεταφυσικούς κτλ) ώστε να προχωρήσω στην υλοποίηση τους

Νομίζω είναι πάρα πολύ χαριτωμένη γριούλα :-)

Μα για να παραθέτω εδώ τον προβληματισμό μου σημαίνει ότι οι φίλοι του φόρουμ να έχουν κοινή απορία και ένα κοινό θέμα προς συζήτηση.. Και σε βιβλία που διάβασα της Dion Fortune και του Atteshli δεν λύθηκαν οι απορίες μου. Ποιος μίλησε για πίστη; Τις απαντήσεις δεν διαφωνούμε σ' αυτό θα τις βρω όντως μόνος μου, αλλά όταν τις μοιραστώ με άτομα που ασχολούνται χρόνια με παρόμοια πεδία μπορεί να δω σε ποιο σημείο είμαι πολύ εκτός ορθολογισμού, και σε ποιο σημείο πολύ κοντά στον ορθολογισμό. Ακόμα και στην μεταφυσική, στην μαγεία και τον υπερρεαλισμό υπάρχει κάτι πολύ... ορθολογικό γιατί κι' αυτά αντιγράφουν τη φύση που είναι τέλεια. Οπόταν το να μοιράζομαι τις απορίες και τις ιδέες μου είναι ένας τρόπος να επικοινωνώ, να φιλτράρω και να αναθεωρώ ή ακόμη να τελειοποιώ τις απαντήσεις μου για κάποια θέματα.......... Ευχαριστώ όσους κάνουν διάλογο για το θέμα

ναι θα μπορούσε να είναι και αυτό. Ένας φίλος με παρέπεμψε στο συναίσθημα........ Μπορείς λίγο να το τεκμηριώσεις;

Σκεπτομορφή = Εγκεφαλική Συχνότητα Δεν ξέρω αν συμφωνάτε όσοι έχετε ασχοληθεί με το θέμα, αλλά κατέληξα σ' ένα συμπέρασμα ότι η σκεπτομορφή αποτελεί μια μορφή εγκεφαλικής συχνότητας. Είμαι λιγάκι σκεπτικιστής με το όλο θέμα, (λόγω απειρίας) αλλά όπως το αντιλήφθηκα σήμερα είναι ότι για να ''γεννήσεις'' μια σκεπτομορφή χρειάζεται να δημιουργήσεις την συγκεκριμένη συχνότητα στον εγκέφαλό σου και να ενεργοποιήσεις κάπως αυτή την σκεπτομορφή, ή να πάρεις όλα τα δυνατά και λογικά μέτρα ώστε αφού την δημιουργήσεις να ενεργοποιηθεί από μόνη της. Παλαιότερα που ασχολήθηκα με το ίδιο θέμα, επανέλαβα αυτό που είπαν πολλοί πριν από μένα, το γνωστό ''Πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί μπορεί και να γίνει", με την ευχή ως το πιο κοντινό παράδειγμα της σκεπτομορφής. Άσχετα αν γίνεται ασυνείδητα, ή συνειδητά όταν ευχόμαστε για κάτι δεν δημιουργούμε μια συγκεκριμένη εγκεφαλική συχνότητα στον εγκέφαλό μας; Αν η θέληση (σκέψη) μπορεί να μετακινήσει βουνά, τότε μια σκεπτομορφή μπορεί δημιουργήσει μιαν ολόκληρη πραγματικότητα......... Τι πιστεύετε; Ισούται η σκεπτομορφή με την εγκεφαλική συχνότητα;

Μην ασχοληθείς πολύ με τις λέξεις που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας. Προφανώς όταν μιλά για παράδοση της Σελήνης, αναφέρεται στον Γουϊκανισμό, στην λατρεία της Θεάς, ενώ όταν αναφέρεται στην παράδοση του Ήλιου, αναφέρεται στην λατρεία του Ήλιου, για την οποία μπορώ να παραπέμψω σε Κέλτες κτλ. Υποθέτω ότι υπάρχει ο διαχωρισμός, γιατί είναι διαφορετική η λατρεία του Ήλιου και διαφορετική η λατρεία της Σελήνης μέσα στην παράδοση. Ο Ήλιος είναι συνδεδεμένος με τον "Θεό" και η Σελήνη είναι συνδεδεμένη με την "Θεά". Οπόταν και άλλες τελετές θα γίνουν με το αρχέτυπο του Ήλιου και άλλες με την Σελήνη. Επίσης υπάρχει το Σεληνοστάσιο με τις κυριότερες εορτές αλλά υπάρχει και το Ηλιοστάσιο με τις κυριότερες εορτές. Υπάρχουν συγκεκριμένα βότανα που αφιερώνουμε στην Σελήνη (όπως γιασεμί, κάρδαμο) ενώ, υπάρχουν άλλα που αφιερώνουμε στον ¨Ηλιο (όπως κανέλλα, κιτρόμιλο). Διαβάζοτας κατά διαστήματα δοκίμια, άρθρα και μελέτες υποστηρίζουν ότι για την ισορροπία του "Μυημένου" δεν πρέπει αποκλειστικά να λατρεύει μόνο την Θεά, "Σελήνη", αλλά πρέπει να δουλεύει και με τον 'Ηλιο-"Θεό". Οι απόψεις διίστανται. Δηλ. κανένας δεν υποστηρίζει απόλειτα αυτό, αλλά υπάρχει η άποψη ότι αν δουλεύεις μόνο με τον Ήλιο κινδυνεύεις να πάρεις υπερβολική από την ακτινοβολία του, ενώ αν δουλεύεις μόνο με την Σελήνη πάλι κινδυνεύεις να 'πειράξεις' το νευρικό σου σύστημα.

Όλα καλά κι' όλα ωραία αυτά... Απλά να μην χάσουμε την ατομική μας ταυτότητα... Μέρος της συλλογικής συνείδησης, μέρος της παραγωγικότητας, μέρος του συνόλου, αυτό νομίζω ότι είναι η μία όψη του νομίσματος... Διατήρηση του εγώ, διατήρηση της ιδιαιτερότητας, των ατομικών μας στοιχείων κρίσης, βούλησης, ελευθερίας σκέψης.... Νομίζω αποτελεί θέμα ισορροπίας............

Ποια είναι η αγαπημένη σας εκτέλεση του τραγουδιού Gloomy Sunday? Εμένα της Diamanda Galas

Χωρίς Σχόλια (Νομίζω δεν χρειάζεται...) Sunday is gloomy, My hours are slumberless Dearest the shadows I live with are numberless Little white flowers Will never awaken you Not where the black coaches Sorrow has taken you Angels have no thoughts Of ever returning you Wouldnt they be angry If I thought of joining you? Gloomy sunday Gloomy is sunday, With shadows I spend it all My heart and i Have decided to end it all Soon therell be candles And prayers that are said I know But let them not weep Let them know that Im glad to go Death is no dream For in death Im caressin you With the last breath of my soul Ill be blessin you Gloomy sunday Dreaming, I was only dreaming I wake and I find you asleep In the deep of my heart here Darling I hope That my dream never haunted you My heart is tellin you How much I wanted you Gloomy sunday

Να σου πω ότι δυστυχώς ούτε γω το έχω, στα ελληνικά αλλά είναι αρκετά καλό βιβλίο! Το διάβασα στην αυθεντική του γλώσσα-αγγλικά και το απόλαυσα! Δείνει αρκετά παραδείγματα από την αρχαία αιγυπτιακή παράδοση, από την αρχαία ελληνική και τέλος ιουδαϊκή! Αναλύει τα 'δέκα βασίλεια' και τον συσχετισμό τους με το 'δέντρο της ζωής' και το 'αντεστραμμένο δέντρο' με τις δέκα κολάσεις. Δημιουργεί κάποιους προβληματισμούς, όσον αφορά τα 'χρώματα' που δεσπόζουν κάθε βασίλειο και ως επίσης τις 'αρχές', τα 'στοιχεία' τα 'στοιχειακά' και τα 'αρχέτυπα' που δεσπόζουν κάθε βασίλειο. Σου προτείνω να ψάξεις σε βιβλιοπωλεία μπορεί να βρεις τυχαία κανένα που 'κρύφτηκε'..

Πολύ ενδιαφέρον θέμα 'Ο προβληματισμός' μου αρχίζει ως εξής! Η πρώτη ανάγκη είναι να βάζουμε λέξεις-νταπέλλες για να μπορεί το σύνολο να κατηγοριοποιεί και να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα. Η δήλωση ότι "όλοι γουικανοί είναι παχουλοί, ερμαφρόδιτοι κτλ" αποτελεί ένα εσφαλμένο αφορισμό, λίγο ατεκμηρίωτο αν με ρωτάς, όπως θα ήταν αν έλεγα ότι "όποιος ακούει Satyricon είναι σατανιστής" εννοώ ότι ασχολούμαστε με την επιφάνεια και δεν πάμε πιο... βαθυά. Τώρα κατά πόσο αυτός ο αφορισμός είναι αλήθεια... Αν κάποια άτομα ανήκουν στις κατηγορίες που αναφέρεις και όντως είναι Γουϊκανοί/ες δεν σημαίνει ότι κάνει τη δήλωση αληθινή. Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι όποιος έχει μια πεντάλφα είναι μάγος; Μα η πεντάλφα δεν είναι σύμβολο/στοιχείο που αντιπροσωπεύει τη Γη; Τώρα όσον αφορά το κίνητρο να ασχοληθούμε με τη μαγεία, αν όντως υπάρχει ένα προσωπικό χαρακτηριστικό που μας 'περιθωριοποιεί' από το συμβατικά αποδεκτό, νομίζω ότι αυτό δεν είναι στομπισμός προς το σύνολο, το αντίθετο μάλιστα είναι 'ασπίδα' για να έχουμε μια πιο.. αληθινή ταυτότητα και να μην μας 'δίδει' το σύνολο την ταυτότητα που ανά εποχή ορίζει αποδεκτή! Δεν υπάρχει αυτό που λέμε "Γουϊκανός", με την έννοια ότι είναι η νταπέλα που βάζεις για να επικοινωνήσεις αυτό σου το χαρακτηριστικό με το σύνολο! Πέρα από την λέξη συνεπάγει την συνέπεια να εφαρμόζεις τις 'αρχές' αυτής της νοητικής αντίληψης (τουλάχιστο όσες γουστάρεις) με το life-style σου. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω, που ο Ναός τους, Η θρησκεία τους και αντίληψή τους εστιάζεται γύρω από τον "Θεό Πλούτο" και όμως ταυτόχρονα δηλώνουν 'άθεοι'. Αυτοί όντως έχουν όμως μια κοσμοθεώριση του 'άθεου' προτύπου; Αφού προσκυνούν και 'ευαρέσκονται' στο χρήμα... Τώρα στη λέξη fake... fake μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, αν αυτό που λέει ότι είναι, έρχεται σε αντίθεση με αυτό που κάνει. 'Ψεύτικος' όσον αφορά την 'νοητική του κατάσταση' και το 'αυτο-νταπέλλωμα' Γουϊκανός; ή 'Ψεύτικος' γιατί (άλλος αφορισμός) για να είναι 'αληθινός' γουικανός πρέπει να είναι 'λεπτός, όχι-ερμαφρόδητος, και 'κοινωνικά αποδεκτός';; Να σου πω τι πιστεύω; Οποιοσδήποτε αρχίζει το 'εσωτερικό μονοπάτι', ακριβώς πρέπει να έχει ορθές εσωτερικές προθέσεις. Δεν αφορά το έξω, ούτε καν τις νταπελλίτσες που το 'έξω' βάζει για μας. Όταν υπάρχουν ξεκάθαρα κίνητρα, καθαρά και ξάστερα, είναι δύσκολο να χάσει τον δρόμο του. Όταν όμως ακριβώς για το έξω φορά μια νταπελλίτσα, επειδή δεν μπορεί να φορέσει μιαν άλλη 'νόρμα' που είναι συμβατή με το τι είθιστε στον παρόντα χρόνο και τόπο τότε ναι, μπορεί να αποκτήσει επάξια τον τίτλο του ''faker ugly fat wiccan''... Αυτό που έθεσα σαν αρχή, τουλάχιστον εγώ, για να μη χάσω το δρόμο μου ήταν να βάζω το 'εγώ' μου μέσα στην αγέλη, ή στις μικρότερες ομάδες και υπο-ομάδες. Όχι να προσπαθώ να μοιάσω στις ομάδες που υπάρχουν, για να είμαι 'συμβατός'. Αν τυχαίνει π.χ. να έχω extra βάρος, και είμαι και ερμαφρόδητος και γουϊκανός, δεν σημαίνει ότι είμαι ψεύτικος, ή αντι-κοινωνικός, ή νιώθω μιωμένη αυτοπεποίθηση, ώστε να 'χρησιμοποιώ' την 'θρησκεία' σαν δικαιολογία για τη μη αυτο-βελτίωσή μου... Δεν μπορώ να είμαι ρατσιστής με τις πεποιθήσεις μου, ούτε με το σώμα μου, ούτε άδικος με τους άλλους. Μπορούν να μου φοράνε νταπελλίτσες, τις οποίες όμως εγώ 'πετώ στα σκουπίδια', γιατί προφανώς δεν ήταν ποτέ η πρόθεσή μου να αρχίσω την εσωτερική μου πορεία για τους άλλους, ποτέ δεν δήλωσα ότι 'μια μέρα θα γίνω μάγος για να τρίψουν τα μάτια όλοι όσοι δεν με αποδέχονται .... blessed be ...................................... :-)

Στην ουσία εκπροσωπεί μια μερίδα ολόκληρου του έθνους, πράγμα καταθλιπτικό καθευατό. Η Συγγεκριμένη μερίδα κατηγοροιοποιεί τα άτομα, βάσει των σεξουαλικών τους προτιμήσεων, αρέσκεται στο να βάζει νταπέλες (θεωρόντας τις δικές του ως τις πιο καθωσπρέπει), ''βγάζουν διάγνωση χωρίς το πλήρες ιστορικό του ασθενή'' και υποφέρουν γιατί κανένας πραγματικά (εκτός από τους θλιβερούς οπαδούς τους) δεν ασχολείται μαζί τους. ΕΥΘΥΝΗ Τουλάχιστο ενέχεις ευθύνη αγαπητή "αν όντως" θέλεις να προστατεύσεις το Σύνολο από κάποιο άτομο τουλάχιστο η δήλωση που κάνεις να είναι πέρα για πέρα αληθινή. Γιατί μετά κινδυνεύεις να τρέχεις στα δικαστήρια που προσβάλλεις την τιμή και την υπόληψη του ατόμου, για το οποίο κάνεις δηλώσεις. Και έτσι για να ξέρεις οι ρήτρες εμπιστευτικότητας που αναφέρεις και το γεγονός ότι είναι 'δημόσια πρόσωπα' δεν τα κάνει λιγότερο προστατευμένα από το προσωπικό απόρρητο. Στους κλάδους της Νομικής και της Ιατρικής η ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ είναι πολύ σημαντικό μάθημα. Να αρχίσεις να διαβάζεις από τώρα για να ξέρεις το συσχετισμό με τις δηλώσεις που κάνει ένας επαγγελματίας ιατρός στα ΜΜΕ ώστε να μην έχεις κανένα πρόβλημα με το πειθαρχικό συμβούλιο. ΕΘΝΟΣ αν όντως ανήκεις σε αυτή την μερίδα ολόκληρου του έθνους που έχει ανάγκη το νταμπέλωμα εν ανάγκη να νιώσουν καλύτερα θα σου πρότεινα να αφίσεις την "προσωπική περίπτωση του αλκίνου" και να ασχοληθείς με την προσωπικότητα σου. Είναι μαγικό το πόσα πράγματα μπορεί να μάθει κανείς με την ενδοσκόπιση. Μαθαίνει πρώτα να βλέπει ότι δεν είναι το τελειότερο πλασματάκι πάνω στη γη, και μπαίνει στη ζωή του η λέξη 'αυτοβελτίωση'. Έχω μια λέξη για να πω μα είναι το στόμα μου κλειστό και την κρατάω μέσα μου να μεγαλώνει. Και με σκοτώνει σ' έναν ισόβιο τοκετό το ενα μου μέρος το κρυφό και νιώθω μέσα απ' τη βαθιά μου εγκυμοσύνη αυτό που φτύνει η τεχνητή μας νοημοσύνη: Ευγνωμοσύνη!

Ώσπου η γη να μη γυρίζει πια Ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά Ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί Θα σ'αγαπώ Ώσπου στα μάτια σου να δω φωτιές Ώσπου κι εσύ σαν κεραυνός θα καις Ώσπου να πάψει η ανατολή Θα σ'αγαπώ και πάλι πιο πολύ Θα σ'αγαπώ Θα σ'αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει Θα σ'αγαπώ Με μιαν αγάπη που ο νους σου δεν χωράει Θα σ'αγαπώ Ώσπου η γη να μη γυρίζει πια Ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά Ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί Θα σ'αγαπώ Ώσπου στα μάτια σου να δω φωτιές Ώσπου κι εσύ σαν κεραυνός θα καις Ώσπου να πάψει η ανατολή Θα σ'αγαπώ και πάλι πιο πολύ Θα σ'αγαπώ Θα σ'αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει Θα σ'αγαπώ Με μιαν αγάπη που ο νους σου δεν χωράει Θα σ'αγαπώ Πέρα από κει που φτάνει η αντοχή Θα σ'αγαπώ και πάλι πιο πολύ Μέχρι το θάνατο και πιο μακριά Μέχρι να πεις πεθαίνω τώρα πια Θα σ'αγαπώ

νομίζω η μόνη λύση για να δούμε το θέμα πιο.. αντικειμενικά είναι να βγούμε από τις λέξεις και το νταμπέλωμα, έστω και για λίγο. Φυσικά αν πρέπει να αρχίσουμε από τις λέξεις, τονίζω ότι ο Ινδιάνος δεν θα σου πει ''τσαγάκι'', γιατί απλούστατα, αντιμετωπίζει το θέμα με σεβασμό, προς τον εαυτό του, την φύση και τον Θεό του, οπόταν θα σου πει: π.χ. "Ωραία της Ημέρας" κ.α. Ο σκοπός της χρήσης διαφέρει στις δύο περιπτώσεις και το ξέρουμε αυτό. Είναι χαρακτηρηστικό το παράδειγμα που αναφέρθηκε δεκάδες φορές σ' αυτό το φόρουμ, με το κατσαβίδι, που μ' αυτό ένας ηλεκτρολόγος μπορεί να κάνει θαύματα, ενώ κάποιος που δεν έχει την παραμικρή ιδέα, το πολύ-πολύ να βγάλει το μάτι του. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα σε απλές λέξεις, γιατί δεν είναι αυτό το νόημα. Όπως και το mugwort tea, θα σου 'ξυπνήσει' αυτές τις ψυχικές δυνάμεις που είδη έχεις μέσα σου, σε μεγάλες δόσεις είναι δηλητήριο, και άκρως τοξικό, έτσι και το 'τσαγάκι' πιθανό να σου ξυπνήσει, αυτά που έχεις μέσα σου. Ο εθισμένος στην πλατεία πιθανό να έβρισκε άλλο τρόπο να 'διεκδικήσει επάξια' τον τίτλο του εθισμένου στην πλατεία, με άλλο τρόπο, π.χ. σουβλάκι, και να ήταν εθισμένος στην πλατεία-μεγαλόσωμος! Οι ναρκωτικές ουσίες μπορεί να είναι τελικά το μέσο για να φτάσει ο καθένας σ' ένα προορισμό, που αυτός ορίζεται από τα θέλω του και μη-θέλω του, αν γίνεται η πλέον λανθασμένη χρήση. Η ουσία μπορεί όντως (συμφωνόντας εν μέρει μαζί σου) να παραμένει η ίδια εδώ και εκατομμύρια χρόνια, απλά να αλλάζει ο τρόπος που την χρησιμοποιά ο άνθρωπος και να αλλάζουν και οι πεποιθήσεις γύρω απ' αυτή την ουσία. Π.χ. τα λεφτά έχουν as such αξία, σαν χαρτιά που είναι; Δεν είναι ο άνθρωπος που τους δίνει με τις καθημερινές συναλλαγές, την δέουσα αξία; Δεν θέλω να ωραιοποιήσω την 'σκοτεινή πλευρά' των ουσιών, απλά δεν θέλω ούτε να εκμηδενίσω την χρήση τους ως 'μέσο' για να φτάσεις σε μια ψυχική κατάσταση, να μπορείς να 'κτοίσεις' ενέργεια για οποιαδήποτε τελετή. Φυσικά ο 'ανήδεος στιγμιαίος χρήστης' μπορεί να 'αιχμαλωτίσει' χαμηλής νοημοσύνης στοιχειακά, γιατί δεν 'καθάρισε' αρκετά τον χώρο και επειδή είναι 'ντέφι' και δεν 'βλέπει' αυτά μπορεί από το να του απομηζύσουν όλη την ενέργεια, μέχρι και να έχει αντίθετο αποτέλεσμα η τελετή, γιατί δεν πρόσεχε αρκετά. Οι λέξεις στα εισαγωγικά, είναι μέσα σε εισαγωγικά, γιατί, όπως ξέρεις έχουν διπλή σημμασία, και μπορεί ο καθένας να την ερμηνεύσει όπως θέλει. Ευλογία τελικά όντως θα ήταν να μην γινόταν καμία χρήση, ώστε να μπορούμε να κτοίζουμε ενέργεια από μόνοι μας, και να φτάνουμε στο ίδιο effect χωρίς την ουσία, που στην τελική ο μισός πλανήτης θα μας κατατάσσει στο ίδιο επίπεδο με τους 'χρήστες της πλατείας', πράγμα άδικο, και υπερ-γενικευμένο.

Μην βάζεις νταπελίτσες.. Ο όρος 'σατανιστής' για τον LaVey δεν έχει κανένα ίχνος της ερμηνείας που έδωσαν οι αντι-οπαδοί σήμερα. Για τον Λαβέυ 'σατανιστής' σήμαινε inter alia αυτός που λατρεύει (worship) τον εαυτό του. Ακόμη και οι 'μαύρες λειτουργίες' και ολόκληρη η ''βίβλος'' που έγραψε έχει να κάνει με την λατρεία των κατώτερων σφαιρών του εγώ, που υποστηρίζει ότι είναι η Σάρκα. Οπόταν είναι λίγο 'βίβλος αντεστραμμένη' με την έννοια ότι δεν απαρνιέμαι τις χαρές του σώματος, δεν θυσιάζω ποτέ το σώμα μου για να σώσω το πνεύμα, αλλά τουναντίον, 'θυσιάζω' το πνεύμα μου, και όλες τις αρετές του, για να σώσω την σαρκική μου οντότητα, το σωματικό εγώ...

Όταν ο Μεριλυν Μανσον συνάντησε τον Lavey, εξελίχθηκε μια παράξενη συζήτηση. Ο δεύτερος του είπε ότι λυπάται που χρησιμοποιεί αυτό το όνομα, γιατί είχε δεσμό με την Μέριλυν, σε κάποια φάση. Τώρα αυτά τα λέει σε μια εναλλακτική του αυτοβιογραφία ο Μέριλυν Μάνσον the long hard road out of hell, που δεν ξέρουμε αν είναι 100 % αξιόπιστα. Πάντως υπάρχει και μια φώτο που είναι ο Μάνσον με τον Λαβέυ..

Πρέπει να διαβάσεις ''δια μέσου των γραμμών'' και όχι να ερμηνεύσεις το κείμενο ως έχει. Η επιλογή ονομάτων π.χ. που προαναφέρθηκε δεν είναι τυχαία. Ας πούμε ο καθηγητής Λούπιν, έχει απόλυτη σχέση με την λέξη Lup που είναι λατινική ρίζα της λέξης λύκος. Υπάρχει τάγμα με τους loup-garu όπως γνωρίζουμε στην Γαλλία. Το να αφίσεις το ραβδί σου να σε επιλέξει, αντί να το επιλέξεις, είναι ένα άλλο παράδειγμα που ευσταθεί στην πραγματικότητα. Ο Μανδραγόρας δεν είναι όντως η ανθρωπόμορφη ρίζα, που υπάρχει στ' αλήθεια αλλά αν η συγγραφέας αποφασίζει να την ζωντανεύει και να την βάζει να βγάζει όντως ανθρώπινες κραυγές είναι μυθοπλασία... Η Κρυσταλλομαντεία, η τεϊομαντεία, ρούνοι, μαγική γραφή, ''φαμίλιαρς'', αυτά είναι γεγονότα, όχι με την έννοια που δίνεις, αλλά με την έννοια ότι είναι γεγονός ότι υπάρχουν σαν πρακτικές μ' αυτούς που ασχολούνται με την τέχνη