Ο ηθικός νόμος έχει μεγαλύτερο κύρος από τον κοινοβουλευτικό όταν ακολουθείται πρώτα από τους εκπροσώπους του και δεύτερα από τους οπαδούς του. Ο κοινοβουλευτικός νόμος πάλι, θεωρητικά είναι αποδεκτός από όλους και όχι μόνον από τους οπαδούς των δημιουργών του ηθικού νόμου. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αποδέχομαι το ηθικό σύστημα του Ροδοσταυρισμού ή του Τεκτονισμού ή κάποιου -ισμού αλλά πρώτα πρέπει να αποδέχομαι αυτό της χώρας μου, όπως και όλα τα σοβαρά συστήματα διδάσκουν. Ο κοινοβουλευτικός νόμος έχει και ένα άλλο προσόν. Δεν εκφράζει μια θεόπνευστη ηθική που ήλθε από τους ουρανούς, αλλά την ηθική και την δικαιωσύνη του κράτους. Και λέω την δικαιωσύνη του κράτους διότι η ηθική και η δικαιωσύνη εκπορεύονται από την συνειδητότητα των πολιτών. Όσο προοδεύει ένα κράτος, τόσο πιο δίκαιο γίνεται.
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που οι άνθρωποι έχουν επιλέξει να φτιάχνουν οι ίδιοι τους νόμους τους και ίσως να είναι πιο ατελείς από τους "φυσικούς" νόμους, αλλά τουλάχιστον είναι δικοί τους και συγκριτικά, τους σέβονται περισσότερο. Προσωπικά προτιμώ τους ανθρώπινους νόμους. Η ατέλειά τους είναι που τους δίνει αξία και σκοπό. Οι θρησκευτικοί νόμοι είναι αρκετά ξεπερασμένοι, όπως και οι ίδιες οι θρησκείες. Και αυτό που χρειαζόμαστε είναι εξέλιξη, πρόοδο στα θρησκευτικά συστήματα που ενώ είχαν δείξει κάποια ανάπτυξη, από τον μεσαίωνα και μετά έχουν παραμείνει τα ίδια. Μάλλον τους ταιριάζει η εποχή μας.
...το όλον της φύσεως αναγεννάται δια του πυρός.
Καλό Πάσχα