Awaken

mourlias7, έχω μία ταινία για σένα! http://www.imdb.com/title/tt1220198/ Καλή απόλαυση!

Μεγαλώνουμε. Αλλάζουμε. Αλλάζει η κοινωνία μας, η επικοινωνία μας, ο τρόπος που λαμβάνουμε ερεθίσματα από το περιβάλλον. Απομυθοποιούμε τον κόσμο γύρω μας. Στρέφουμε το ενδιαφέρον μας σε πρακτικά ζητήματα και ερωτήματα που γνωρίζουμε ότι μάλλον έχουν απάντηση.

Πολύς σάλος με τις βαμπιροσειρές τελευταία, ωστόσο δεν μου προξενεί εντύπωση. Vampires are eternal... they can live forever. Ποιος από όλο το τηλεοπτικό κοινό δεν θα ήθελε να βρεθεί για λίγο στον κόσμο ενός βαμπίρ, όπου τα πάντα είναι πιθανά, και η φθαρτότητα έχει υπερνικηθεί; Anyway, εμένα μ' άρεσε το True Blood! Ούτε βαθυστόχαστο είναι, αλλά ούτε και τελείως ελαφρύ. Σκοτεινούτσικο, λίγο σπλάττερ και λίγο themed, με ένα-δύο χαρακτήρες που από μόνοι τους τραβούν την προσοχή (βλέπε Jessica). Αίμα, σεξ, και βία. Σίγουρη επιτυχία! Vampire Diaries κανείς; [ian Somerhalder bite me, εδώ και τώρα!] Πιο ελαφρύ, και πιο εμπορικό με ηθοποιούς που έχουν περάσει τουλάχιστον από διαγωνισμό ομορφιάς. Καλούλι θα έλεγα, παρ' όλα αυτά. Από το τρίτο επεισόδιο και μετά, είναι ιδιαίτερα εθιστικό! Το twilight το διάβασα πριν το δώ... και απογοητεύτηκα οικτρά από την μεταφορά του πρώτου βιβλίου στην οθόνη. Δεν με είχε ενθουσιάσει και το βιβλίο, αλλά περίμενα περισσότερα. Όσο κούκλος κι αν είναι ο βαμπιροΕdward... I'm sorry! Δεν έκανα καν τον κόπο να δω τη συνέχεια.

Ένα ζευγάρι ετεροφυλόφιλων μπορεί να μην μπορεί να αποκτήσει παιδιά για κάποιο λόγο, πχ λόγω στειρότητας, ή επανειλημμένων αποβολών κλπ. Η φύση δεν τους αφήνει να κάνουν παιδιά. Επεκτείνοντας τη λογική σου, dartsan, είναι αφύσικο να αποκτήσουν παιδιά, επειδή αδυνατούν να τεκνοποιήσουν χρησιμοποιώντας μόνο τα δικά τους αναπαραγωγικά όργανα. Σχετικά με το θέμα της οικογένειας, θα προτιμούσα να μεγαλώσω με την αγάπη δύο γονιών του ίδιου φύλου, παρά με το βούρδουλα του ορφανοτροφείου. Επίσης θα προτιμούσα να μεγαλώσω σε μία οικογένεια με δύο μαμάδες ή δυο μπαμπάδες που ο ένας θα σέβεται και θα αγαπά τον άλλο, και είναι αρκετά ώριμοι και υπεύθυνοι ώστε να μεγαλώσουν ένα παιδί και να του αφιερώσουν το χρόνο που του χρειάζεται, παρά σε μία οικογένεια με μία μαμά κι έναν μπαμπά οι οποίοι συνέχεια τσακώνονται, καυγαδίζουν, ασκούν βία ή απλά είναι ανεύθυνοι ή ανώριμοι ή ανίκανοι να φροντίσουν το παιδί τους. Παραδείγματα τέτοιων γονιών υπάρχουν πολλά δυστυχώς. Συνεπώς λέω ναι, στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ανθρώπων στην οικογένεια. Και δεν είμαι ομοφυλόφιλη, παρεπιπτόντως.

...Και πέρασαν 4+ χρόνια μέχρι να καταλήξω στο ότι θα ήθελα να μου το αλλάξει κάποιος admin σε 'Awaken', μιας και νομίζω πως βρήκα το calling μου και πλέον έχω ξυπνήσει. Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Στην αρχή το πίστεψα! Αλλα με λίγο ψάξιμο, κοιτάξτε τι βρίσκει κανείς στο youtube... Hoax revealed!! http://www.youtube.com/watch?v=UmIjJRtGgfs

Αυγερινός Σ' έναν ξεχωριστό θεό 27/6/2007 Ρωτάω τον Αυγερινό, που λέει πάντα αλήθεια που λέει πάντα αλήθεια Αν θα σε ξαναδω ποτέ, κι αυτός μ' ακούει και σβήνει κι αυτός μ' ακούει και σβήνει Καλή σου μέρα αν ξυπνάς, κι αν ξενυχτάς μαζί του να μην του πάρεις ψεύτικα, το πρωινό φιλί του το πρωινό φιλί του Εσύ αγέρι πού 'ρχεσαι απ' τα δικά της (του) μέρη απ' τα δικά της (του) μέρη να 'φερνες ένα μήνυμα, κι αυτή (αυτός) να μην το ξέρει κι αυτή (αυτός) να μην το ξέρει Κι εσύ φεγγάρι που περνάς μέσα απο την αυλή της (του) μες τον καθρέφτη σου ας τη δω για λίγο τη μορφή της (του) για λίγο τη μορφή της (του).

Καλησπέρα σας. Νομίζω οτι έχω αναρωτηθεί κάτι παρόμοιο. Με έχω πετύχει σε στιγμές να αναρωτιέμαι αν ζω ή αν νομίζω οτι ζω, ενώ εχω πεθάνει, κι αυτή να είναι μια "αναμνηση" της ζωής που θα ήθελα να ζήσω. (!)Αλλα μετα απο λίγο συνέρχομαι, νομίζω, στην εδ'ω πραγματικότητα. Γιώργο, θεωρείς οτι ο θάνατος είναι λύτρωση επειδή έχεις δεδομένο οτι μετά το θάνατο, η ψυχή μεταφέρεται σε μια άλλη διάσταση, καλύτερη απο τη γήινη. Επομένως, βλέπεις το θανατο σαν απελευθέρωση της ψυχής. Ή και σαν αποδέσμευση της ψυχής από τα δεσμά του σώματος, οπου ελεύθερη μετά μπορεί να ξεκινήσει το ταξίδι/περιπλάνησή της. Η σκέψη που μου έρχεται με αυτή την άποψη είναι πως ο Θάνατος δεν είναι το Τέλος, αλλα η Αρχή. Καλά κάνεις και το βλέπεις με αυτό τον τρόπο, γιατί νομίζω οτι είναι μία αρκετα αισιόδοξη οπτική. Αλλα αν δεν είναι έτσι? Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό? Κι αν ο Θάνατος δεν είναι η αρχή, και είναι απλά το Τέλος..? Ζήσαμε όσο ζήσαμε και μετά... το απόλυτο τίποτα. Κενό. Μηδέν. Τότε? Τότε η ζωή συνεχίζεται για τους ζωντανούς..

Καλή σας μέρα! Θα ήθελα να απαντήσω στην πρώτη ερώτηση: Αρχικά, θα ήθελα να πω οτι είμαι πάρα πολύ ευαίσθητη στο θέμα του θανάτου. Πολλές φορές, συζητώντας με τον πατέρα μου, με πιάνουν λυγμοί μόνο και μόνο στην αναφορά του γεγονότος οτι κάποτε θα έρθει εκείνη η ώρα, προσπαθώντας να με πείσει οτι είναι φυσιολογικό τα παιδιά να κλείνουν τα μάτια των γονιών. Το θέμα είναι το εξής. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου και να δεχτώ οτι αρκετές φορές, ο [φυσιολογικός] θάνατος είναι λύτρωση, κάποιες φορές γι αυτόν που πεθαίνει, και κάποιες άλλες για τους συγγενείς του. Για παράδειγμα, όταν κάποιος άνθρωπος είναι πολύ άρρωστος, πονάει, υποφέρει, έχουν καταρρεύσει διάφορα συστήματα του οργανισμού του και είναι καταδικασμένος να μένει στο κρεββάτι χωρίς ελπίδες, τότε ο θάνατος είναι λύτρωση για τον ίδιο. Συνήθως, αυτός ο άνθρωπος επιβαρύνει και τους συγγενείς του καθώς χρειάζεται συνέχεια κάποιον να τον φροντίζει. Τότε, ο θάνατος του ίσως είναι λύτρωση και για τους συγγενείς. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να δεχτώ αυτή τη "λύτρωση για τους συγγενείς". Αν αγαπάς αυτόν τον άνθρωπο, ο χαμός του θα σου κοστίσει 1000 φορές περισσότερο απο ό,τι μια αποκλειστική νοσοκόμα να τον φροντίζει. Αλλά απο την άλλη, θα θέλεις να τον βλέπεις να ζει και να τυρρανιέται; Μήπως αυτό είναι εγωιστικό? Για όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις ξαφνικού θανάτου (πχ ατύχημα, δολοφονία, ξαφνική καρδιακή συγκοπή κλπ) δεν θεωρώ οτι τίθεται θέμα λύτρωσης, ούτε για τον αποθανόντα, ούτε για τους συγγενείς. Διότι τότε, κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για το μοιραίο, και το σοκ είναι πολύ μεγαλύτερο. Ευχαριστώ.

Καλημέρα σε όλους! Αγαπητέ Κουράνη, κι εγώ αισθάνομαι μπερδεμένη με το "αυτό" και το "ΑΥΤΟ" και σε τι οδηγεί το καθένα. TheChosenNone, εσύ με μπέρδεψες περισσότερο Το θέμα είναι οτι αν ήξερα οτι σε μία εβδομάδα θα είχα τελέψει, δύο εκδοχές σκέφτομαι, οι οποίες πιθανώς να εξαρτώνται από την ηλικία στην οποία θα μου συμβεί το μοιραίο. Η πρώτη είναι η εξής: Πανικοβάλλομαι και χάνω τον έλεγχο. Θρηνώ για όσα δεν προλαβα να ζήσω. Θρηνώ για τα αγαπημένα μου πρόσωπα που δεν θα ξαναδώ. Τελικά, πεθαίνω μια ώρα αρχύτερα απο την αγωνία και την πίκρα μου (..Είμαι μια ζωντανή νεκρή..?) Και η δεύτερη: Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου οτι δεν τρέχει και τίποτα. Σπαταλάω την τελευταία μου εβδομάδα τακτοποιώντας εκκρεμότητες (πχ γράφοντας διαθήκη και γράμματα στα αγαπημένα μου πρόσωπα) προσπαθώντας να οργανώσω όσο γίνεται καλύτερα τη δική τους ζωή. Το βράδυ πριν πεθάνω, τους καλώ όλους στο σπίτι να φάμε, για να τους δω για τελευταία φορά, χωρίς να ξέρουν το λόγο της πρόσκλησης. Γενικά, φεύγοντας, νομίζω οτι δεν θα ήθελα να αφήσω πράγματα στη μέση. Ούτως ή άλλως, σε μια βδομάδα δεν πρόκειται να ζήσω όσα δεν έζησα σε ολόκληρη ζωή.. Μου άρεσε αυτό

Καλησπέρα σας! Λοιπόν, η Christina Scabbia μου αρέσει αρκετά. Και εκτός απο ωραία φωνή, θεωρώ οτι έχει και εξαιρετική εμφάνιση. Την Tarja την είχα δει και live πριν 2-3 χρόνια στο rockwave. Πολύ καλή ήταν, αλλα ο δίσκος που έβγαλε μετα τη διάλυση των Nightwish με απογοήτευσε (όχι απο φωνητικής άποψης). Όλες οι άλλες κοπέλες θεωρώ οτι είναι αξιόλογες εκτός της Sandra Nasić των Guano Apes την οποία δεν την έχω ακούσει, άρα δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη. Α, και η Amy Lee νομίζω είναι εκτός συναγωνισμού, διοτι είναι αρκετα διαφορετικό το στύλ της. Σαφώς λείπουν αρκετές φωνές, όπως η Floor των After Forever, η Simone των Epica, κλπ, ωστόσο η ψήφος μου είναι υπέρ της Sharon Den Adel κυρίως λόγω χροιάς.

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με την Epinephelus!Επίσης, αν μπορείς να ερωτευτείς κάποιον/α που θαυμάζεις, γιατί να μην μπορείς και να τον/την αγαπήσεις?

Αυτό μου άρεσε. Αλλά και πάλι, δεν μου κάθεται καλά οτι οτι ποτέ δεν αγαπάμε αυτόν που θαυμάζουμε.

Καλημέρα! Τέτοια ώρα(έλεος) κάθομαι και κάνω project που πρέπει να παραδώσω άυριο.. Κι επειδή είναι τρελά βαρετό, σκεφτηκα να κάνω ένα διαλειμματάκι! Στο θέμα μας τώρα... Κι εγώ θα διαφωνήσω με την Σαπφώ. Καθότι: Υπάρχουν άτομα που θαυμάζω και αγαπώ (σιγουρότατα). Υπάρχουν άτομα που θαυμάζω άλλα δεν αγαπώ (σίγουρα). Υπάρχουν άτομα που με θαυμάζουν και με αγαπούν (υποθετικά μιλώντας). Υπάρχουν άτομα που με θαυμάζουν χωρίς να με αγαπούν (πολύ υποθετικά μιλώντας). Αυτά με τη σημερινή έννοια του "θαυμάζω". Στα αρχαία ελληνικά όμως, το θαυμάζω νομίζω οτι σημαίνει και απορώ, επκπλήσσομαι, διερωτώμαι κλπ. Άρα, τι εννοεί η Σαπφώ όταν λέει "θαυμάζω" ? Βασικά, η ερώτηση μου είναι : Τι λέει στο αυθεντικό κείμενο? Ώρα να επιστρέψω στη δουλειά...

Νονά, έγραψες ΧαχαΧαχα

Κι εγώ έβγαλα πολλές θετικές απαντήσεις, αλλα γενικά οι ερωτήσεις δεν με έπεισαν και πολύ. Καταρχήν, κανένας δεν μπορεί να απαντήσει σε όλες αρνητικά. Κατα δεύτερον, η μορφή κάποιων ερωτήσεων είναι τέτοια που πολλές φορές περιλαμβάνει σχεδόν όλους τους ανθρώπους Παρένθεση: Τη Μαρία την Άσχημη τη συμπαθώ γιατί μου θυμίζει τον εαυτό μου στο γυμνάσιο-λύκειο. Το ίδιο άθλιο μαλλί είχα κι εγώ, γυαλιά, ρούχα ό,τι να ναι...Αλλά η κοπέλα δεν είναι άσχημη. Απεριποίητη είναι. Μια δυο φορές που παρακολούθησα τη σειρά, μάντεψα και τι θα γίνει στο τέλος: Η κοπέλα θα βγάλει τα σιδεράκια, τα γυαλιά, και τα φρύδια, θα ισιώσει (ή τελοσπάντων θα περιποιηθεί) τα μαλλιά της, θα φορέσει και πιο όμορφα ρούχα, εν ολίγοις θα γίνει αγνώριστη και στο τέλος θα παντρευτεί το αφεντικό της ο οποίος θα είναι ήδη ερωτευμένος μαζί της... ΤΕΛΟΣ Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι γιατί αυτή να ανήκει στους indigo. Απορία: Οι indigo δεν πίνουν νερό?

Lenore Αφιερωμένο... δε ξέρω πού να το αφιερώσω! Σε όσους τους αρέσει λοιπόν! 14/1/2007 Poisons what we drink And gas what we inhale Our life our jail Rescusitate the us thats died in vain Oh cry, shed tears goodbye Were born to die...dear me oh why Why cant our dreams converge with life To make this utopie come true Deepest agony inflated Only privacys invaded Haunting thoughts portray the doom foreseen My please be kind to bring thy joy our souls are thirsty for Be kind to shut the door And please ignore the holes CHORUS New blood will break what now is Fake Fake Fake Sleeping weve finally come to Wake Wake Wake For ever and more were not insecure Ugliness will get out of our way Pleased we will stay Choral [Anti] Sad so sad Never glad ...death [Emma] .....death [Marina] Fighting together for the Sweet dream well never be free Lusting the beauty we seek Through all these years were drowned in tears By fear, by fear, by fear of death Shadows follow light The one that was so bright Incinerate the corps brought low by death With no breath left [Anti] Depest agony.....be kind to shut the door [Marina] Weep now or never more, see. On your drear and rigid bier low lies thy love. Lenore, come. Let the burial right be read, the funeral song be sung. An anthem for the Queenliest dead that ever died so young. A dirge for her the doubly dead in that she died so young. CHORUS New blood will break what now is Fake Fake Fake Sleeping weve finally come to Wake Wake Wake For ever and more were not insecure Ugliness will get out of our way Pleased we will stay Κατεβάστε το από εδώ ή εδώ. Επίσης μπορείτε να δείτε live τους (τις+τον) Carbonated Lemonade στο βιντεάκι απο το schoolwave εδώ Όλα τα links είναι απολύτως νόμιμα φυσικά!

Το Lenore κέρδισε και τις δικές μου εντυπώσεις!! Απλά ε κ π λ η κ τ ι κ ό! Κι άλλα τραγούδια μου άρεσαν πολύ, όπως το Vanity, το Resistentia, το Full Of Hate και το Μονόλογος Μαριονέτας. Και ο τυπάς που τραγούδησε Χατζηδάκι... είχε μία μοναδική περιέργεια η χροιά του. Δεν έχω ξανακούσει παρόμοια. Δυστυχώς δεν πήρα το DVD όταν κυκλοφόρησε Πάντως ανεβάσαν εδώ τα βιντεάκια απο τα τραγούδια που προκρίθηκαν.

Α τον παλιόγερο... αχαχαχα, ούτε που το θυμόμουν! Αμυδρά το θυμάμαι τώρα που το λες, αλλα περισσότερο τείνω στο οτι του αρέσαν οι γυμνάστριες στην τηλεόραση.. Σκηνές σεξ πάντως, δεν είχε. (ή τουλάχιστον δεν θυμάμαι). Ξεφύγαν απο την εποχή της αθωότητας, τόσο τα μικρά όσο και τα μεγάλα που τα παρέσυραν. Η ανυπαρξία ηθικών αξιών, είναι νομίζω στην κορυφή του παγόβουνου.. Τώρα για το τι βρίσκεται παρακάτω...Κατα τη γνώμη μου σίγουρα υπάρχει η (υπερ)καταναλωτική μανία που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Αν είναι εξαιτίας του μεταπολεμικού συνδρόμου, αυτό δεν το ξέρω. Το μόνο που γνωρίζω είναι η παροιμία : Ενός κακού μύρια έπονται...

Έλα καλέ, τι είχε το Dragonball? Καλό ήταν! Και τα pokemon θυμάμαι μου άρεσαν! Γενικά, δεν θεωρώ οτι το πρόβλημα είναι στα γιαπωνέζικα κινούμενα σχέδια... Αντίθετα πιστεύω οτι στην πρωινή ζώνη του Σαββατοκύριακου θα έπρεπε να έχει περισσότερα παιδικά! Ελάχιστα κανάλια πλέον έχουν... Δεν θα ξεχάσω το πρόγραμμα της κρατικής τηλεόρασης, προ 15ετίας+.. Πού είναι ο Κίκο το Σκιουράκι? Τα Ρακούν? Του Κουτιού τα παραμύθια?? Απίστευτα παιδικά....

Σχετικά με το σύνδρομο των άρρωστων κτιρίων, να πω πως στο λινκ δεν αναφέρονται μόνο τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία, αλλα και άλλοι παράγοντες, όπως για παράδειγμα τα κλιματιστικά, τα υλικά κατασκευής των κτιρίων κλπ. Απλά έτυχε να σχολιάσω μόνο το μετρητή των ΗΜ πεδίων... Evi μη φοβάσαι Μπορεί να είδε κάτι ο γατούλης σου, μπορεί και να σου φάνηκε, αλλά αφού είσαι μιά χαρά, μην ανησυχείς! [ Αντέχετε στην ιδέα οτι και κάποιοι άλλοι ίσως κατοικούν στο σπίτι σας εκτός απο σας? ]

Νομίζω οτι ο outis αναφέρεται σε κάτι που ήδη συζητήθηκε λίγο πιο πάνω. Ρίξε μια ματιά εδώ :

...? Γιατί εκνευρίστηκες? Ούτε σε υποχρέωσα, ούτε σε έβαλα με το ζόρι να πεις κάτι αν δεν θέλεις. Αν δεν θες να απαντήσεις, μην απαντάς. Λες συνέχεια "και ο νοών νοείτο, και ο νοών νοείτο" και στην τελική, ούτε καν καταλαβαίνει κάποιος άσχετος τι θέλεις εσύ να πεις και τι μπορεί εκείνος να ρωτήσει. Και συγνώμη που δεν είμαι νοών και δεν νοείτο... Στο κάτω κάτω της γραφής, αν δεν θες να μιλήσεις για ένα θέμα, γιατί το ανοίγεις? Νομίζω οτι μόνο και μόνο η καλή, χαρούμενη και ευγενική μου διάθεση αξίζει-τουλάχιστον-μία πιο ευγενική αντιμετώπιση.

Αχ Σείριε, τι συγκινητική ιστοριούλα! :001almostcry: Μου θύμησε κομματάκι την κάλπικη λίρα... Άντε Καλές Γιορτές να χουμε!

Χμ, ναι, ε? (Ώρες ώρες αναρωτιέμαι σε ποιο κόσμο ζω...)...Δεν μιλούσα για wiccans συγκεκριμένα, αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Ισχυρό βίωμα..? Τι εννοείς ισχυρό βίωμα? Αυτό μου κινεί κάπως το ενδιαφέρον, αλλά και πάλι νομίζω οτι το σύνολο θα με απογοήτευε, αν δεν είχε κάτι το "παραμυθικό", κάτι το "μαγικό", έστω κάτι που να συγκρίνεται με αυτά που βλέπει κανείς στο σινεμά(!). ( Too shallow, λες?). Συνομωτικό με την έννοια του να ρίξει κανείς βόμβα...,όχι. Περισσότερο με την έννοια του οτι "εγώ δεν γνωρίζω ποιος είσαι κάτω απο το μανδύα, ούτε εσύ γνωρίζεις εμένα κάτω απο τη μάσκα"...κλπ. Λέμε τώρα. Γενικά, πάντως και να μου παρουσιαζόταν κάποια ευκαιρία για συμμετοχή σε τέτοιες ομάδες... μπα. Δεν θα το έκανα. Φοβάμαι μην απογοητευτώ.. Φοβάμαι μη τυχόν δε βρώ αυτό που θέλω..(Εδώ δεν έχω κατασταλλάξει στο τι θέλω!...) Φοβάμαι μη τυχόν εγκλωβιστώ κάπου και δεν μπορώ να βγω (και τότε?! ). Τελικά μόλις διαπίστωσα οτι δεν είναι του τύπου μου οι ομαδικές αναζητήσεις!