[Ήσουν εσύ τα πάντα για μένα....]

Ήσουν εσύ τα πάντα για μένα

Έφυγες και τριγυρνώ στα χαμένα

Θέλω πολύ να σε νιώσω ξανά

Θέλω να'ρθείς μα εσύ πουθενά

 

Τα πάντα μπορούσα για σένα να κάνω

Για σένα να ζω και να πεθάνω

Το δάκρυ ,η ανάσα, η σκέψη, η πνοή μου

Για μένα τα πάντα εσύ στη ζωή μου

 

Οι σκέψεις μου πάντα σε σένα βαδίζουν

Το «Σ? αγαπώ» σου ψιθυρίζουν

Θέλω ξανά να γευτώ το κορμί σου

Να νιώσω στο σώμα την αναπνοή σου?.

 

Πονάω για σένα

Μα που να σε βρώ

Θέλω μονάχα

Το πρόσωπό σου να δω

 

Πονάω και θέλω

Με σένα να ζήσω

Μια στιγμή μονάχα

Και ύστερα ας σβήσω?.

 

(Το ποίημα αυτό το έγραψα εγώ.Δεν ξέρω αν σας αρέσει,που δεν το νομίζω,πάντως εκφράζει αυτά που αισθανόμουν κάποτε...Είναι ωραίο να εκφράζεται κανείς με την ποίηση...Δε νομίζετε?Να είστε όλοι καλά...)

[πως θα αντιδρούσατε....?]

Συμφωνώ μαζί σου Νεφέλη.Κι εγώ το ίδιο πιστεύω.Μερικές φορές αισθάνομαι πολύ εκδικητικός.Σκέφτομαι ότι αν συνέναιβε κάτι τέτοιο θα τον τιμωρούσα.Αλλά δε θάθελα να πονέσει το ίδιο με μένα.Οπότε δε θα έκανα κάτι περαιτέρω...Αλλά θα στεναχωριόμουν πολύ.Ίσως γιατί είμαι πολύ ευθείς σαν άτομο και θέλω να μου τα λένε όλα στα ίσα.Ελπίζω να μη μου τύχει κάτι τέτοιο πάντως...

[πως θα αντιδρούσατε....?]

Με αποστόμωσες....

[πως θα αντιδρούσατε....?]

Πως θα αντιδρούσατε αν ενα άτομο το οποίο πιστεύατε οτι ήταν "δικός"σας άνθρωπος,τον αγαπούσατε και του συμπαραστεκόσασταν,όπως και αυτό βέβαια,σε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμες,νιώθατε πως σας προδίδει?Ακόμη και αν στο τέλος καταλαβαίνατε πως η αντίδρασή σας αυτή ειναι λανθασμένη.