Jump to content

Fever

Mέλη
  • Posts

    217
  • Joined

  • Last visited

  • Days Won

    1

Fever last won the day on June 22 2010

Fever had the most liked content!

About Fever

  • Birthday January 3

Contact Methods

  • Website URL
    http://
  • ICQ
    0

Profile Information

  • Gender
    Male
  • Location
    a world out of yours
  • Interests
    filling up my art-book =D

Fever's Achievements

Πιο Μέγας Μύστης

Πιο Μέγας Μύστης (4/7)

3

Reputation

  1. Ένα σημαντικό λάθος που γίνεται (κυρίως στον Καθολικισμό) είναι η κατα γράμμα ερμηνεία των γραφών που οδηγεί σε αντικρουόμενες απόψεις με το ίδιο το δόγμα αλλά και με τις ανακαλύψεις της επιστήμης. Η κόλαση δεν είναι (τουλάχιστον για τους ορθόδοξους) τα βασανιστήρια οι δαίμονες και οι φωτιές, αλλά η απομάκρυνση απο την πηγή της ζωής - τον Θεο. Στην ουσία δηλαδή η κόλαση είναι η ανυπαρξία. Τώρα όσον αφορά την ενσάρκωση και την μετενσάρκωση της ψυχής, η βασικότερη πίστη στα περισσοτερα ανατολικά θρησκεύματα είναι οτι η ύπαρξη είναι πόνος. Οπότε το θεμα της ζωής και του θανάτου είναι τελείως υποκειμενικό, και αντιμετωπίζεται διαφορετικά απο ανατολικούς και δυτικούς. Για τους μεν το ένα είναι οτι το άλλο για τους δε, κατα μία έννοια.
  2. χαίρω πολύ.. =) στην Καινή μου Διαθήκη λοιπόν η οποία είναι "μετα συντόμου ερμηνείας" έχει δυο στήλες οπου στην μια είναι το πρωτότυπο και στην αλλη είναι τα σχόλια που είναι κατα βάση ο στιχος σε πιο απλή γλώσσα (μετάφραση)με διάφορους εμπλουτισμούς(σχολιασμός). Καλό πάσχα και σε σένα!
  3. Ολόκληρη 2 φορές και αποσπασμάτικα αρκετές ακόμα. Ωστόσο δεν θυμάμαι να γίνεται πουθενά σαφής ταύτηση μεταξύ Χριστού και Λόγου σε αυτό καθ'αυτό το κείμενο. Μόνο στα σχόλια - την μεταφράση που αρκετές φορές τα βρίσκω λίγο εως πολύ αυθαίρετα. Ή καλύτερα όχι αυθαίρετα αλλα όχι ως μοναδική ερμηνεία.
  4. από που συνεπάγεται η ταύτιση του Λόγου με τον Χριστό;
  5. Έγω το αντιλαμβάνομαι κάπως διαφορετικά. Η στιγμή 0 ήταν η ταυτόχρονη γέννηση του Θεού και Λόγου, ή έστω η προαιώνια-προ δημιουργείας ύπαρξη και των δύο. Είναι σαν το γνωστό ερώτημα του αν έκανε η κότα το αυγό ή το αύγό την κότα. Στην αρχή ήταν ο λόγος ο οποίος ήταν για τον θεό. Άρα πρέπει να προυπάρχει ο θεός για να γεννηθεί ο λόγος (σχεσή αιτίας - αιτιατου), αλλά ο λόγος είναι στην αρχή. Και για να σε βγάλει από το σημαντικότατο αυτό ερώτημα του ποιος προϋπήρχε ποιανού δηλωνει οτι ο θεός είναι ο Λογος. (ίσως - λεω εγω - να αναφέρεται σε ένα απο τα πρόσωπα του θεού που ενυπάρχουν σε μια οντοτητα) ωστόσο με την αναφορά στον λόγο πρεπει να δούμε τι εννοεί. Ίσως - μια ιδιαίτερα αιρετική άποψή για να είναι του Ιωάννη - ο θεός να δημιουργήθηκε μαζι με τον άνθρωπο. Να μην προϋπηρχε αλλα να γεννήθηκε με τον πρώτο άνθρωπο. Το λογικό να εξυπήρετεί το θείο, και το θειο να κατευνάζει το λογικό. Αν θεωρήσουμε οτι ένα κομμάτι του θεού υπάρχει μέσα στον κάθε νοήμων άνθρωπο τότε ο λόγος για τα ελλογα όντα είναι μια έκφραση του θεού. Και είναι "εν αρχή" του κάθε ανθρώπου, γιατι πριν το λογικό και χωρίς αυτό δεν υφισταται ο ανθρωπος εν γένει. Αν ο λόγος είναι η αιτία, τοτε είναι ιδιαίτερα απλό. Ο θεός ως αιτία ύπαρξης του ανθρώπου. Ο θεος είναι η αιτία, η αιτία είναι πάντα "εν αρχή". Τώρα στο δευτερο μας τα χαλάει λίγο. Η αιτία είναι ΠΡΟΣ τον θεό...; Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος και τα μυστήρια αυτού εμφανίζονται την ελληνορωμαική εποχή, κατα την οποία συντίθεται και το συγκεκριμένο ευαγγέλιο... Όσο για αυτό σχετικα με το ΤΑΟ... το ΤΑΟ φιλοσοφικά είναι ο δρόμος που ακολουθεί το σύμπαν για την ολοκλήρωση σου, ξεκινώντας απο το γιν και καταλήγοντας στο γιανγκ και η πηγή των πάντων. Είναι μια αρκετά αόριστη έννοια που μπορει να προσεγγιζει τον Λόγο αλλα απέχει πολύ απο εκεί. Είναι δυο εξισου πολυσήμαντες έννοιες αλλα προσδιορίζουν κάτι διαφορετικό. Αφηστε που το ΤΑΟ είναι ο Θεος τους. Η ανωτερη δύναμη και αν θυμάμαι καλά απ αυτά που έχω διαβάσει είναι η μόνη λέξη που αναφέρεται σε αυτόν (με αυτήν την έννοια) οπότε αμφιβάλω αν είναι και πολύ σωστή η μετάφραση... (καλά απο μεταφράσεις γενικότερα πάσχουμε μεταξύ ανατολής και δύσης και ιδιαίτερα τέτοιων βιβλίων που ασχολούνται με φιλοσοφικές και θεολογικές έννοιες)
  6. There are no actions to display

  7. υπάρχουν τρεις λέξεις που δίνουν απάντηση στην ερώτηση σου... ηθικός που είναι κάποιος που τειρεί τους κανόνες της ηθικής ανήθικος που ενώ αναγνωρίζει την ηθική (και πολλές φορές κυρήσει την ηθική και τους κανόνες της), με δόλιο και κρυφό τρόπο την καταπατά αήθικος ή αμοραλιστής που αρνείται την ύπαρξη ηθικών φραγμών και ορίων και που δεν αναγνωρίζει την καθολικότητα της ηθικής (πολύ συγχρονοι φιλοσοφοι είναι αμοραλιστές) εξαρτάται τι απο ατ τρία θα επιλέξεις να είσαι... είναι καθαρά θέμα προσωπικής επιλογής.... και ικανότητας αποδοχής των συνεπειών... ασε στην άκρη την κόλαση και τον παράδεισο... αν εξαπατάς τον κόσμο και ο κόσμος σε περιφρονεί... και εσύ μπορείς να είσαι ευτυχισμένος... με γεια σου με χαρα σου...
  8. Δεν θα ήθελα να σας μπερδέψω... αναρωτιόμουν απλά αν τα κατάφερα... ο ειρμός των σκεψεων μου απουπώνεται κατευθείαν στο χαρτί χωρις να περάσει πρώτα απο μια διεργασία ορθής δομησης... κι έτσι μερικές φορές δν γίνομαι κατανοητός... στην προκειμένη περίπτωση νομίζω οτι δεν είναι θέμα δυισμου... απλά δηλώνει τις ακρέες δυνατότητες (αν θεωρήσει κανείς οτι δεν υπάρχει τίποτα πάνω απ το καλό, και τίποτα κάτω απ το αισχρό...) του ανθρώπου για να δώσει έμφαση στο πόσο αντιφατικό ον είναι... δλδ οτι απ την φύση του έχει μια τεράστια γκάμα επιλογών... που φτάνουν απ το ένα άκρο μέχρι το άλλο... θα διαφωνήσω όμως εκεί που λες για την ηθική... δεν υπάρχει χριστιανική ηθική...τουλάχιστον όχι ορισμένη, οχι σχηματοποιημένη. υπάρχουν άτομα (χριστιανοι) που εκλαμβάνουν κάτι με κάποιον τρόπο και διαμορφώνουν την ηθική τους. Δλδ. έχει να κάνει πολύ και με την κοινωνική - πολιτική - πολιτισμική κατάσταση, και την ευρύτερη λαϊκή νοοτροπία. Σκέψου κάποιον πιστο χριστιανό πριν 100 χρόνια, πριν 50, και σήμερα. Υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις στο τι θεωρεί ο ένας σωστό και τι ο άλλος... Αν έρθει κάποιος και μου ζητήσει τον ορισμό της ηθικής θα απαντούσα οτι είναι οι άγραφοι κανόνες που συλλέγει κάποιος κατα τη διάρκεια της ζωης του και οτι έχει να κάνει έντονα με την μόρφωση του αλλά και με την πολιτιστική του ταυτοτητα (για να καταλάβατε λίγο πως το εκλαμβάνω εγώ).
  9. Θα έλεγα οτι θυμίζει αρκετά κάποια κείμενα ενός Θιβετιανού Βουδιστή Δασκάλου που διάβασα πρόσφατα, που κάνει μια εκτενή αναφορά στο ασυνειδητο... Anyways, αυτό το απόσπασμα μιλάει για την δυνατότητα επιλογής. Την ελευθερία του κάθε ανθρώπου να δημιουργήσει ένα πρόσωπο, να διαμορφώσει τον εαυτό του με τον τρόπο που θέλει, μέσω των αποφάσεων που κάνει. Αν θα κάνει κάτι που πιστεύει ο ίδιος καλό, ή θα ακολουθήσει τις βουλές τις μάζας. Αν θα επιλέξει να διαφοροποιηθεί απο το πλήθος (χωρίς η διαφοροποίηση να είναι αυτοσκοπός) έχοντας επίγνωση του οτι τελικά μπορεί να καταλύξει μόνος, ή αν θα διαλέξει να κρυφτεί πίσω απο την ομάδα, παριστάνοντας ίσως κάποιον ρόλο που στη πραγματικότητα δεν τον εκφράζει. Δεν έχουμε χαρακτηρίσει όλοι μας κάποιο ειδεχθές εγκλήμα ή κάποιες πράξεις πολέμου-βίας λέγοντας οτι "δεν είναι ανθρώπινες" ? Για την ακρίβεια είναι ανθρώπινες αφού στην φύση δεν υπάρχουν αντιστοιχα παραδείγματα... είναι εξολοκλήρου ανθρώπινες. Ο άνθρωπος είναι το μόνο όν που είναι και παρατηρητής του εαυτού του. Ο άνθρωπος αναγνωρίζει το τι μπορεί να κάνει. Ξέρει οτι έχει τι δυνατότητα να κάνει το σωστό ή το λάθος (κατ'αυτόν), κάτι ωραίο ή αισχρό, γνωρίζοντας και αποδεχόμενος τίς επιπτώσεις της κάθε πράξης του, που τελικά αυτές είναι που τον χαρακτηρίζουν... οι επιλογές του και οι επιπτώσεις των επιλογών του. άλλωστε ο άνθρωπος έχει το προτέρημα ή καταρα (ανάλογα με το πού δίνει έμφαση κανεις) να μπορεί να φασταστεί το τέλειο, αλλα να μην μπορεί ποτε να το ζήσει... Οι τρεις έννοιες: της ηθικής, της ελευθερίας και τελικά της επιλογής είναι πολύ μπερδεμένες... το τι είναι ήθικό και το τι όχι ποιος μπορεί να το ορίσει απόλυτα; κι όταν μιλάμε για ελευθερία (όσον αφορά τις πράξεις μας) μέχρι ποιο σημείο υφισταται ή πρέπει να υφίσταται.... κατάφερα να σας μπερδέψω ή όχι???
  10. "Τόσο η αρετή όσο και η κακία είναι στην εξουσία μας. Πράγματι, όποτε είναι στην εξουσία μας η πράξη είναι επίσης και η μη πράξη, κι όποτε είναι στην εξουσία μας το όχι, είναι επίσης και το ναι, έτσι που, αν είναι στην εξουσία μας να πράττουμε το ωραίο, θα είναι επίσης και το αισχρό, και αν είναι στην εξουσία μας το να μην πράττουμε το ωραίο, θα είναι επίσης και το να μην πράττουμε το αισχρό". Ηθικά Νικομάχεια, Αριστοτέλης σχόλια...
  11. Νομίζω οτι αναφέρεται στο οτι, στην τελική, καμία θρησκεία δεν διαφέρει απο τις υπόλοιπες, γιατί ο σκοπός όλων τους είναι ο ίδιος, να επικοινωνήσουν με τον θεό. Έίτε είσαι μουσουλμάνος, εβραίος, χριστιανός, ή γενικότερα πιστός οποιασδίποτε θρησκείας και μπαίνεις μέσα στον ιερό χώρο σου, αφήνεις πίσω σου τα προσωπικά σου ζητήματα και εγωισμούς, και συνενώνεσαι με τον θεό, και ταυτόχρονα με τους άλλους (ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να γίνεται...). Και πως επισημαίνει ακόμα, οτι το μόνο μέρος που συμβαίνει κάτι τέτοιο (ή που μπορεί να συμβεί), δηλ. να απουσιαζεί το "εγώ", είναι μέσα στα πλαίσια μια θρησκείας κατα την διάρκεια της τελετουργείας/μυστηρίου κ.ο.κ.
  12. σε προσωπικό επίπεδο ισχύει το ρητό, σε περιπτώσεις όπως αυτή: μια γυναίκα απατά τον άνδρα της. Όσο αυτός δεν το ξέρει είναι ευτυχισμένος. Όταν το μάθει, αυτομάτως αποκτά μια "εξουσία" επάνω στην κατάσταση, και μπορεί ο ίδιος να επιλέξει, συνειδιτοποιημένος πλέον, τι θέλει να κάνει. σε φιλοσοφικό επίπεδο, όποιος αφήνει την λογική κατα μέρος, και κυριαρχείται απο τα ένστικτα, δλδ. όταν απλά ζεις τη στιγμή, είσαι ευτυχισμένος. Η άγνοια των επιπτώσεων - καθώς και η αδιαφορία για αυτές - σε καθηστούν άλογο, κι συνεπώς ευτυχισμένο. Απ'την άλλη η γνώση (ή και πρό-γνώση) διαφόρων καταστάσεων αυξάνει την ικανότητα σου να επιρρεάσεις διάφορες καταστάσεις προς όφελος σου, δλδ. σου δίνει δύναμη.
  13. Διαβάζοντας διάφορα αλλά και παρατηρώντας γενικότερα καταστάσεις στη ζωή τείνω να συμφωνήσω με το εξής γνωμικό:Η γνώση είναι δύναμη, αλλά άγνοια είναι ευτυχία. Σχόλια...;
×
×
  • Create New...