irenicus777

Τοσα χρονια μας ελεγαν ουτε λιγο ουτε πολυ οτι οι ΗΠΑ και η ΕΕ ηταν οι κολλητοι μας. Ημασταν "κwλος και βρακι" που λεει και η ρηση. Βεβαια τοτε δεν ξεραμε ποιος ειναι ο κwλος και ποιος το βρακι. Τωρα ξερουμε... Ειδατε καθολου τις δηλωσεις Αλογοσκουφη στο Λονδινο; Ουτε λιγο ουτε πολυ λεει οτι "δεν ευθυνονται οι υπουργοι οικονομικων για την καταντια της Ελλαδας αλλα ο ελληνικος λαος." Αυτο για μενα ειναι πολυ μεγαλο θρασος και προσβολη.

Χλωμο το βλεπω... τετοιο υπνο ουτε ο Κθουλου...

Εσυ τι λες; Αφου η κολονα του δρακου θα εχει μεσα και μουσειο και εστιατοριο...

Πάντως, αν δεν γίνει τίποτα από όλα αυτά τα καταστροφικά κοσμολογικά γεγονότα θα ήθελα να δω τη φάτσα του Sitchin, του Λιακό και όλων των ομοϊδεατών τους καθώς ο κόσμος θα τους πετάει ντομάτες...

Προσωπικά το θεωρώ αδιάφορο, σε σχέση με όσα άλλα γίνονται. Είναι σαν να προσπαθείς να κάνεις κάποιον καλύτερο άνθρωπο, αλλάζοντας τα κουμπιά στο πουκάμισό του. Δεν θα καταφέρεις τίποτα με αυτό. Αλλού πρέπει να επικεντρωθείς. Ακόμα κι αν κατέβουν οι εικόνες από τον τοίχο, όσο στα σχολεία, στα δικαστήρια κλπ υπάρχουν τα ίδια σκουριασμένα, συντηρητικά, κουτοπόνηρα, φασιστικά μυαλά, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Δεν είναι η εικόνα στον τοίχο του κτιρίου το πρόβλημα, αλλά οι άνθρωποι μέσα του.

...από το facebook του Χάρρυ Κλυνν: Ένας από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, ο Αλέκος Τζανετάκος, δεν είναι πια κοντά μας, καθώς «έσβησε» την Κυριακή σε ηλικία 73 ετών. Γεννημένος στο 1937 στην Αθήνα, ο Αλέκος Τζανετάκος σπούδασε στη σχολή του Κάρολου Κουν και στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου και έκανε το ντεμπούτο του με το Περιφερειακό Θέατρο Θεσσαλονίκης του Κώστα Χατζίσκου. Παρά το ότι οι πρώτοι του ρόλοι αφορούσαν το κλασικό ρεπερτόριο, ο Τζανετάκος καθιερώθηκε σε κωμικούς κυρίως ρόλους δίπλα σε μεγάλες μορφές του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, όπως ο Ορέστης Μακρής, ο Βασίλης Αυλωνίτης, ο Νίκος Σταυρίδης, η Ρένα Βλαχοπούλου και πολλοί άλλοι. Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο καταγράφεται το 1957 με την «Αρπαγή της Περσεφόνης», ωστόσο η καριέρα του άνθησε από ρόλους σε ταινίες της «Φίνος Φιλμς». Μάλιστα, η συμβολή του στον κινηματογράφο πήγε και πίσω από τις κάμερες, καθώς έγραψε μεγάλο αριθμό σεναρίων. Από το 1980 και μετά αποχώρησε από το θέατρο και αφοσιώθηκε στη συγγραφή σεναρίων, κυρίως για βιντεοταινίες. Η συμβολή του ήταν μεγάλη και στη λεγόμενη «εποχή της βιντεοκασέτας», αφού, πριν αποσυρθεί από κάθε δραστηριότητα, έγραψε 170 σενάρια για ταινίες, στις οποίες και πρωταγωνίστησε. Καλό ταξίδι...

Η ταινία, όπως και το τραγούδι και το album του Dickinson λέγονται "Chemical Wedding". Ο τίτλος όντως βγαίνει από το Χυμικό γάμο του Χριστιανού Ροδόσταυρου, αλλά το μεν album ασχολείται κυρίως με τον Blake και τον Crowley, η δε ταινία μόνο με τον δέυτερο.

Ειδικά τον εκκοσμικευμένο Σατανισμό, είτε σαν Λαβεϊκό, ή σαν πιο "παραδοσιακό", εγώ προσωπικά τον θεωρώ μια μόδα του εν λόγω χώρου. Σκεφτείτε το λίγο: Είναι τυχαίο το ότι πχ από την Εκκλησία του Σατανά έφυγαν πολλά "μεγάλα κεφάλια" όπως ο Aquino, ο Nemo κλπ, ακόμα και τα παιδιά του ίδιου του Lavey (εκτός από τον μικρό του γιο, που ούτως ή άλλως είναι υπό την επιμέλεια του Gilmore, του τωρινού ηγέτη); Και για να ιδρύσουν τελικά τις δικές τους ομάδες, με φιλοσοφία τελείως διαφορετική από τη Λαβεϊκή; Ο Aquino έφτιαξε τον Ναό του Set, ο Nemo το Vampire Temple, η Zeena τη Fist Satanic Church... Πλέον στην Εκκλησία του Σατανά έχουν μείνει μόνο καλλιτέχνες δευτερας κατηγορίας, σαν τον Gilmore (που το παίζει σκηνοθέτης - εμένα μια ταινία του που είδα δεν μου άρεσε), τον Ville Vallo (HIM - φρίκη!!!!), τον Glen Benton (Deicide) κλπ, που το κάνουν μόνο και μόνο για να γίνεται ντορος γύρω από το όνομά τους, καθώς επίσης και καποιοι "ενεργοί άθεοι", όπως τους είπε πολύ ευστοχα ο outis. (Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα περιστατικό: Είχαν κάνει πρόταση στον Carl McCoy των θρυλικών Fields of the Nephilim να γίνει μέλος, κι αυτός, αφού έβαλε τα γέλια, τους είπε ξερά "να πανε να γ***θούν", όπως μόνο ένας σκοτσέζος ξέρει να λέει).

Καιρός ήταν. Τώρα για το τι έγινε μετά... αν εννοείτε τον Πρέκα και τον κάθε Πρέκα, ποτέ μου δεν τους έλαβα υπόψη.

Δες τον "Λαβύρινθο του Πάνα" του Guillermo Del Toro. Από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει. Και δεν είναι του Hollywood! Ποιο Dune έχεις δει; Την (μέτρια κατά τη γνώμη μου) ταινία του David Lynch ή το 6ωρο mini series του 2000; Το δευτερο, αν δεν το έχεις δει, δες το οπωσδήποτε. κλάσεις ανώτερο. Και δες και τη συνέχειά του, το Children of Dune (επίσης 6ωρο), που βασίζεται στο 2ο και το 3ο βιβλίο. Δες επίσης το πρώτο Κοράκι (The Crow) του Alex Proyas.

Το ψυγείο σου όμως μάλλον δεν το βοηθάει. Ούτε το στομάχι σου, όταν τρως τα τρόφιμα που έχεις εκεί μέσα...

Πολύ Λιακόπουλο βλέπουν αυτοί που σου τα είπαν. Τι θα πει "θα δουλέψει μέχρι το 2011, και μετά θα πάθει βλάβη"; Ξέρουν και την ακριβή ημερομηνία; μ΄πηως το λέει σε κανένα ημερολόγιο των Μαγιας δηλαδή...

Το ατσάλι είναι το σύμβολο των Manowar!!!!! πέρα από την πλάκα... τα μόνα που βρήκα είναι αναφορές σε forgotten realms και D&D. Δεν νομίζω το ατσάλι να σχετιζόταν με κάποια θεότητα ειδικά, εφόσον δεν είναι κανονικό μέτταλο αλλά κράμα (δηλαδή μίγμα) μετάλλων...

Το θέμα είναι ότι δεν θα βει μία ταινία αλλά δυο!!! Το hobbit θα σπάσει στη μέση, προφανώς, στο σημείο μετά τα ορυχεία. Τώρα βέβαια, πώς ένα βιβλίο που δεν είναι καν το μισό της "Συντροφιάς..." σε μέγεθος θα βγάλει δυο ταινίες...

Η κατασκευή μιας νέας γλώσσας δεν είναι κάτι καινούριο. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι τα Ενωχιανά του john Dee. Αυτό που προτείνεις πάντως μοιάζει πολύ με μια χαοτική πρακτική που βασίζεται στο σύστημα του A.O. Spare, τα μαντρικά sigils. Σχετικά μπορείς να δεις εδώ. Αναφορικά τώρα με το θέμα, όντως η πρόθεση η επιθυμία και η Θέληση (Will) παίζουν το σημαντικότερο ρόλο. Τα τυπικά, οι σφραγίδες, οι λέξεις, είναι τα μέσα που χρησιμοποιούμε για να χαλιναγωγήσουμε τη δύναμη της Θέλησης. Ωστόσο, όσο σημαντικά είναι αυτά, αλλο τόσο είναι σημαντικό το πώς θα τα εκφράσεις. Ο "λόγος" είναι σημαντικός. Γι αυτό και, ειδικά σε περιπτώσεις θεουργίας, χρησιμοποιούνται Λέξεις Δύναμης. Ένα τρανταχτό παράδειγμα; Η πασίγνωστη και πολυχρησιμοποιημένη λέξη "Αμήν"(Amen), που πέρα από την καθημερινή ζωή, χρησιμοποιείται πολύ και σε καμπαλιστικές εργασίες, είναι μια τέτοια λέξη δύναμης. Θα μπορούσαμε να πούμε απλά "Ο Θεός είναι ο Πιστός Βασιλιάς μας". Ωστόσο, σχεδιάζοντας μια λέξη δύναμης (Ενα notarikon εδώ: Al (ehl) Melech Nehehmahn = Amen), συμπυκνώνουμε όλη την ουσία αυτών που λέμε, και την δονούμε σαν μια λέξη που περιέχει τη δύναμη του λόγου και της επιθυμίας μας. Αν το ψάξετε, θα δείτε ότι τα περισσότερα μαντρα διαλογισμού, λέξεις δύναμης, ακόμα και τα 72 ονόματα του Θεού είναι τέτοια αρκτικόλεξα.

Ε, φυσικά. Η δική σας κόντρα είναι πιο πολύ έτσι: Dimulator: " I pity the fool who believes in the key of Solomon"

Καλά βρε Dimulator, τι τσαντίλα σε έχει πιάσει πια με τη Σολομωνική και έκανες τρία (!!!!!!!!!) θέματα όπου της τα χώνεις τόσο; Μια παρεμβολη στο θέμα που δημιουργήθηκε με την Αφροδίτη: Επειδή οι Σολομωνικές είναι κατά βάση ερμητικά-καμπαλιστικά έργα, προφανώς στη συγκεκριμένη εργασία επικαλείται τις πλανητικές ενέργειες, με τις οποίες ασχολούνται πολύ ο Ερμητισμός η Αλχημεία και η Καμπάλα.

πηγή: http://www.pcmaster.gr/content/show/6861

Μωρέ τι μας λες;;;;; Wacken και πάλι Wacken!!!!! Θα περάσουμε και καλύτερα...

Κι όμως, πλέον οι πιο προοδευτικοί κβαντικοί φυσικοί μιλάνε για προσθήκη της πληροφορίας (ή δια-πληροφορίας όπως την ονομάζουν) σαν τρίτο βασικό χαρακτηριστικό του πολυσύμπαντος, μαζί με την ύλη και την ενέργεια.

Εδώ θα συμφωνήσω. Αν και δεν είμαι και ο πλέον ειδικός σε θέματα κβαντικής φυσικής, έχω ασχοληθεί κάμποσο τόσο με τη Θεωρία Χορδών όσο και με το αντίπαλο δέος, τη Θεωρία Βρόγχων. Και οι δυο είναι προσπάθειες για την εύρεση μιας "Θεωρίας Των Πάντων", όπως είναι η επίσημη ορολογία, της εξίσωσης δηλαδή που "θα εξηγήσει τα πάντα". Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, οι περισσότεροι φυσικοί που ασχολούνται με τις εν λόγω θεωρίες έχουν κάπως υπερβολικά περιορισμένη οπτική. Ασχολούνται μόνο με το φυσικομαθηματικό κομμάτι, λες και μόνο αυτό υπάρχει. Τι γίνεται όμως με τα βιολογικά συστήματα, τα οποία δεν είναι "μοναδιαία σωματίδια χωρίς τριβές"; Τι γίνεται με την ανθρώπινη ψυχολογία και το ασυνείδητο; Τι γίνεται με τις κοινωνικές δομές, όχι μόνο των ανθρωπινων κοινωνιών, αλλά των κοινωνιών γενικότερα; Δεν θα έπρεπε μια "θεωρία των πάντων" να περιλαμβάνει κι αυτά τα δεδομένα; Προσωπικά πιστεύω πως η απάντηση για την ολιστική εξίσωση βρίσκεται στη λεγόμενη "σκοτεινή ύλη του σύμπαντος". Σε αυτό που ο Einstein ονόμαζε "Κοσμολογική σταθερά", που οι σύγχρονοι φυσικοί αποκαλούν "μορφογενετικά πεδία", οι ψυχολόγοι του Βάθους "Συλλογικό Ασυνείδητο", οι εσωτεριστές "Ακασα"... Στον περιβόητο Αιθέρα δηλαδή, που η υπερβολικά μηχανιστική Νευτώνεια φυσική είχε απορρίψει, αλλά που οι συγχρονες θετικές επιστήμες ερευνούν την ύπαρξή του, αν και ακόμα δεν μπορούν να τον κατανοήσουν πλήρως.

Έχεις κουβαλήσει ποτέ λατέρνα; Ούτε κι εγώ, αλλά ξέρω ότι είναι πολύ βαριά.... Κάτι έπρεπε να βρει για να κάνει ρίμα με τη "φτέρνα".

Welcome to the Nuthouse!

Συμφωνώ στα περισσότερα με τον προλαλήσαντα. Αν και προσωπικά, τη βαθμολογώ με 6,5/10. Αντε, το πολύ 7. Βασικά, όταν είχα δει εκείνο το επεισόδιο του South Park που παρομοίαζαν το Avatar με το "Χορεύοντας με τους Λύκους" αλλά με Στρουμφάκια, το είχα θεωρήσει υπερβολικό. Τώρα που το είδα, μπορώ να πω ότι συμφωνώ... Όσο για την παρουσίαση της σχέσης του κόσμου με τους κατοίκους του... ούτε η πρώτη φορά είναι ούτε η τελευταία. Αν και μου άρεσε περισσότερο η υλοποίηση των Final Fantasy πάνω στο συγκεκριμένο θέμα...

Τώρα, για να πω τη μαύρη αλήθεια (ναι, μάυρη... ) μου φαίνεται λίγο γελοίο...