margarita

Ηράκλειτε έγραψες το εξής: "Το χριστιανικο ιερατειο οπως αλλωστε το εκαστοτε κατεστημενο και ας μου επιτρεψεις την εξφραση (μην παρεξηγηθω παλι)βολεμενο παπαδαριο ,ιερατειο κτλ. φοβαται την θεση του την απωλεια της τοσο γλυκιας εξουσιας!" και πολλά άλλα σχετικά, με τις θρησκείες, τους πολέμους που έγιναν στο όνομα του Θεού κ.ά. πολλά Κι εγώ έγραψα: "Ο Τρωϊκός Πόλεμος έγινε για το παραδάκι και την εξουσία φίλοι μου, όπως όλοι οι πόλεμοι!" Θεωρείς ακόμη ότι είμαι ? Εγώ παραδόξως όχι! Και φαντάζομαι ότι μάλλον θα συνεχίσουμε κάπως έτσι :10_9_134[1]: (Υ.Σ. Μάλλον επιβάλλεται να συμπληρώσω τι επιτέλους φοβάται η Εκκλησία γιατί πάλι είμαι )

Παραδοσιακό Στίχοι: Βιντσέντζος Κορνάρος (Ερωτόκριτος) Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης 'Tό εμπήκεν ο Pωτόκριτος στη φυλακή κι αρχίζει, να τση μιλεί, και σπλαχνικά να την αναντρανίζει. Λέγει τση "Tό μ' ερώτηξες να σου το πω, κι εγρίκα, πού το'βρηκα το χάρισμα, στη φυλακή σου αφήκα. Eίναι δυό μήνες σήμερον, που'λαχα σ' κάποια δάση, εις τη μεράν της Έγριπος, κ' εβγήκα' να με φάσι άγρια θεριά, κ' εμάλωσα, κ' εσκότωσα απ΄εκείνα, κι από τα χέρια μου νεκρά όλα τα πλιά απομείνα'. Mε κίντυνον εγλίτωκα, κι όση ώραν επολέμου', να λυτρωθώ από λόγου τως δεν τ' όλπιζα ποτέ μου. Mα εβούηθησε το Pιζικό, τ' Άστρη μ' ελυπηθήκαν, κ' εσκότωσα, κ' εζύγωξα, κι αλάβωτο μ' αφήκαν. "Δίψα μεγάλη εγρίκησα στον πόλεμον εκείνον. Γυρεύγοντας να βρω δροσάν, ήσωσα σ' ένα πρίνον, και παραμπρός εφάνη μου, κουτσουναράκι χτύπα. Σιμώνω, βρίσκω το νερό εις του χαρακιού την τρύπα. Ήπια το κ' εδροσίστηκα, κ' επέρασέ μου η δίψα, μα πούρι κι άλλα βάσανα ετότε δε μου λείψα'. Ήκατσα να ξεκουραστώ σιμά στο κουτσουνάρι, όντε γρικώ αναστεναγμόν και μύσμα τ? αρρωστιάρη Και βιαστικά σηκώνομαι, το ζάλο μου σπουδάζει να δω ποιος είναι που πονεί και βαριαναστενάζει και μπαίνω μέσα στα κλαδιά, που'σαν κοντά στη βρύση, ο-για να δω και ο-για να βρω κι εκείνον, οπού μύσσει. Bρίσκω ένα νιό ωραιόπλουμον, που'λαμπε σαν τον Ήλιο, κ' εκείτουτο ολομάτωτος ομπρός εις ένα σπήλιο. Σγουρά, ξανθά 'χε τα μαλλιά, κ' εις τα σοθέματά του, παρόλο οπού'τον σα νεκρός, ήδειχνε η γε ομορφιά του. Kαι δυό θεριά στο πλάγι του ήσανε σκοτωμένα, και το σπαθί και τ' άρματα, όλα ήσαν ματωμένα. "Σιμώνω, χαιρετώ τον-ε, λέγω του "Aδέρφι, γειά σου ίντά'χεις κι απονέκρωσες; πού 'ναι η λαβωματιά σου;" Tα μάτια του είχε σφαλιγνά, τότες τ' αναντρανίζει, κ' εθώρειε, δίχως να μιλεί, και στο λαιμόν του 'γγίζει. Mε το δακτύλι δυό φορές ήδειχνε να νοήσω, Που είχε είναι εκεί η λαβωματιά, να δω να τονε βοηθήσω. Tο στήθος του ξαρμάτωσα, και μια πληγή του βρίσκω, δαμάκι-ν αποκατωθιό από τον ουρανίσκο. Oλίγο κι ουδέ τίβοτσι τον είχε δαγκαμένον, Φαίνεται νάχε το θεριό δόντι φαρμακεμένον, κ' επήρεν του τη δύναμιν, και την πνοήν του εχάσε, και το φαρμάκι επέρασε, και μέσα τον επιάσε. Kι αγάλια-αγάλια αχάνετο, σαν το κερί όντε σβήνει. Ήκλαψα κ' ελυπήθηκα πολλά την ώρα εκείνη. Σαν αδερφό μου καρδιακόν τον ήκλαιγα κ' επόνουν, μα πόνοι, κλάμα, δάκρυα, άνθρωπο δε γλιτώνουν. Eψυχομάχειε, κ' ήδειχνε να στέκω, μη μισέψω, κ' εθάρρειε πως τέτοια πληγή ημπορούσα να γιατρέψω. Δείχνει μου το δακτύλι του, που'χε το Δακτυλίδι, κ' εγνώρισα πως χάρισμα σα φίλος μού το δίδει. Tότες μιά σιγανή φωνή μόνον τ' αφτιά μου ακούσα', κ' είπασιν-ε τα χείλη του "Eχάσα σε, Aρετούσα". Eτούτον είπε μοναχάς, κ' ετέλειωσε η ζωή του, και με πρικύ αναστεναμόν εβγήκεν η ψυχή του. Tούτα τα χέρια οπού θωρείς, λάκκο ζιμιό του σκάψα, τούτα τον εσήκωσαν, και τούτα τον εθάψα." Ώς τ' άκουσεν η Aρετή, ώρα λιγάκι εστάθη αμίλητη, κι ο πόνος τση την ήκαμε κ' εχάθη." ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ!

Μην καταδικάζετε τον Έρωτα για την καταστροφή της Τροίας! Για πολλά πράγματα είναι υπεύθυνος αυτός ο κύριος (που δεν είναι καθόλου Κύριος ευτυχώς!), αλλά όχι για την καταστροφή της Τροίας! ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΚΑΝΕΝΑ ΡΟΛΟ ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΕ ΣΤΟΝ ΤΡΩΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ! Ο Τρωϊκός Πόλεμος έγινε για το παραδάκι και την εξουσία φίλοι μου, όπως όλοι οι πόλεμοι! Σιγά μην έγινε πόλεμος για τα μάτια της Ελένης, όσο Ωραία κι αν ήταν! Και σιγά μην ξεσηκώνονταν οι Έλληνες για τα κέρατα που έφαγε ο βασιλεύς! Το πολύ πολύ αν προέκυπτε και καμιά γκαστριά (δύσκολη η αντισύλληψη τότε βλέπετε), να ήταν παιδί του Διός. Και να καμάρωνε κι ο ΚΕΡΑΤΑΣ! Διότι όπως όλοι γνωρίζουμε είχαν τον τρόπο τους οι αρχαίοι να δικαιολογούν τα κέρατα που τρώγαν κι έλεγαν κι ευχαριστώ! Γι΄ αυτό κι όλα τα νόθα (ουπς τέκνα γεννημένα εκτός γάμου εννοούσα ) ήταν παιδιά του Διός, του Απόλλωνα, του Ποσειδώνα, κ.λ.π., κ.λ.π.

Δεν ... ξέρω, πώς μπορεί να κάνει κάποιος κουράγιο στον ανείπωτο πόνο ενός τόσο άδικου και πρόωρου χαμού! ΚΡΙΜΑ ΚΙ ΑΔΙΚΟ. Μακάρι να βρεθεί άμεσα ο/η εγκληματίας. ΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΑΣ!

Ούτε ένα δημοτικό τραγούδι; :( Σας αφιερώνω ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ποντιακό τραγούδι ! :cheerful: Αητέντς? επαραπέτανεν Ψηλά ?ς σα επουράνια (ούϊ αμάν, αμάν) Είχεν τσιαγκία κόκκινα Και το κουδούκ? νατ? μαύρον (ούϊ αμάν, αμάν) Κι εκράτ? νεν και ?ς Σα κάρτσια του Παλληκαρί? βρασιόνας (ούϊ αμάν, αμάν) Αητέ μ? για δός μ? ας σο κρατείς Για Πε με όθεν κείται (ούϊ αμάν, αμάν) Ας? σο κρατώ ?κι δίγω σε Αρ? όθεν κείται λέγω Ακεί ?ς ?σο πέραν το ρασίν Σο πέραν καν τ? ελάτια Μαύρα πουλία τρωγν? ατον Και άσπρα τριγυλίσκουν Φατέστεν πούλια μ? φατέστεν Φατέστεν τον καρύπιν ?Σ σην θάλασσαν κολυμπετής σ? ομάλια πεχληβάνος Σ? σο πόλεμον τραντέλλενας Του Πόντου παλληκάρι

Πώς ελέγχει κάποιος το θυμό; Και παράλληλα πώς τον μετατρέπει σε δημιουργικό συναίσθημα; Και μάλιστα την ώρα που είναι εξαγριωμένος (όχι απλά θυμωμένος :smilewink: ); Μας βάζεις δύσκολα! ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ! Για να μην πω ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΑ! Θυμώνω σπάνια! Εξαγριώνομαι ακόμη σπανιότερα! Θα με χαρακτήριζα μάλλον τέρας υπομονής, επιμονής και ψυχραιμίας. Όταν όμως εξαγριώνομαι δεν γίνομαι απλά ταύρος εν υαλοπωλείο! ΓΙΝΟΜΑΙ ΘΗΡΙΟ ΑΝΗΜΕΡΟ! Και κατά συνέπεια λείαν επικίνδυνο! Λοιπόν, θα γράψω μία προσωπική τραυματική εμπειρία! Πολύ αγαπητό μου πρόσωπο έκανε επί δέκα συνεχείς ημέρες τα πάντα για να με εξαγριώσει! Εγώ θύμωνα, αλλά δεν αντιδρούσα, ούτε λεκτικά ούτε ... πρακτικά!!!! Έπαιρνα μια βαθιά ανάσα κι έλεγα την προειδοποίησή μου ήρεμα! Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα αυτή. Τη δέκατη μέρα χωρίς να κάνει κάτι, της είπα με ήρεμη, σταθερή φωνή, ότι δεν έχω άλλες αντοχές κι αν τολμήσει να πει έστω και μία κουβέντα θα εκραγώ και θα τα κάνω όλα γυαλιά καρφιά. ΚΙ ΑΜΑΡΤΙΑΝ ΟΥΚ ΕΧΩ!!! Γι΄ αυτό της είπα να φύγει από το σπίτι κι όταν γυρίσει να μην βγάλει άχνα! "ΑΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙΣ ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΚΟ" την προειδοποίησα. Εκείνη την ώρα ήταν συγκαταβατική, με άκουσε κι έφυγε. Δεν το τήρησε όμως όταν επέστρεψε στο σπίτι. Έκανε το λάθος να νομίζει, ότι ήταν απλά μία ακόμη προειδοποίηση. ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΕΚΑΝΑ ΜΠΟΥΜ! ΜΕ ΤΟ ΤΙΠΟΤΕ Ήμουν πια εκτός ελέγχου! Δεν θυμάμαι τίποτε για τα επόμενα τρία, πέντε ή περισσότερα λεπτά! Δεν ξέρω! Όταν γύρισα πίσω στην πραγματικότητα αντίκρυσα δύο ζευγάρια έντρομα μάτια! ΑΥΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΟΝΟ! Δεν ακούστηκε κουβέντα κι εγώ έτρεμα ολόκληρη! Ηρέμησα και δεν αντάλλαξα κουβέντα με κανέναν. Το μόνο που ένιωθα μετά ήταν τρομερές τύψεις! Αναρωτιόμουν τι φάτσα είχα και τι έκανα, ώστε να τρομάξω έτσι την ίδια μου τη μάνα! Αφού πέρασαν μερικές μέρες, μου είπε ότι είχα αρπάξει μία τεράστια πολυθρόνα από το σαλόνι και την ανεβοκατέβαζα σαν να ήταν χαρτί. Προφανώς κι ευτυχώς ! το έκανα από ένστικτο για να μην προκαλέσω κακό. Ήταν η μόνη φορά στη ζωή μου που σκέφτηκα, ότι έτσι γίνονται οι άνθρωποι φονιάδες εν βρασμό ψυχικής ορμής και δι΄ ασήμαντον αφορμήν! Τρόμαξα κι εγώ με τον εαυτό μου. Το σκέφτηκα πολύ! Με ποιο τρόπο θα μπορούσα να αποτρέψω την επανάληψη ενός παρόμοιου γεγονότος, μιας και δεν είναι βέβαιο ότι θα υπάρχει πάντα μία πολυθρόνα μπροστά μου για να εκτονωθώ ; Κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι είναι προτιμότερο -για τη δική μου ιδιοσυγκρασία τουλάχιστον- να εκτονώνω λίγο λίγο και σε δόσεις το θυμό μου, παρά να τον κρατώ μέσα μου και να τον αφήνω να διογκώνεται!!! Ο θυμός είναι βόμβα που δεν μπορείς να την απενεργοποιήσεις! Όσο περισσότερο μπαρούτι βάλεις, τόσο μεγαλύτερη ζημιά θα γίνει! Αναπόφευκτο! Και οι βόμβες είναι ναι μεν καταστροφικές, δεν είναι δημιουργικές δε! Γι΄ αυτό όταν θυμώνεις, κάνε καλύτερα τον καβγά τότε, να τελειώνει! Ή φύγε και πάνε στο γυμναστήριο να εκτονωθείς, ή κάνε γενική καθαριότητα στο σπίτι, ή πάρε δρόμο και τρέχα στα όρη στ΄ άγρια βουνά! Κι αφού τα κάνεις αυτά γύρνα .... και ρίξε τον καυγά τότε. ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ! Εγώ πάντως δεν κατάφερα να διαχειριστώ αλλιώς το θέμα μέχρι σήμερα! Άλλες ιδέες κανείς! Περικαλώ πολύ, οι οδηγίες να είναι σαφείς, γιατί .... μπορεί να θυμώσω

Σ΄ ενάμισι μήνα έρχονται Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά! Γιορτές λοιπόν! Όλοι ευχόμαστε στους γύρω μας. Και οι γύρω μας εύχονται σ΄ εμάς! Και δεν ευχόμαστε μόνο αυτές τις ημέρες! Ευχόμαστε στα γενέθλια, στην ονομαστική γιορτή κάποιου, στην επιτυχία του, όταν μετακομίζει σ΄ ένα καινούργιο σπίτι, ή αλλάζει χώρο δουλειάς! ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ, ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ, ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ! και ΣΥΝΕΧΩΣ ΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ! Πόση δύναμη έχει τελικά η Ευχή; Υπάρχουν άνθρωποι που οι ευχές τους "πιάνουν" και γιατί;

:clapping: :clapping: :clapp :worthy: :worthy: ing:

O oneEyedOldMan γράφει "...εμένα με παρακίνησε ο φόβος μου..." Τι φωτογραφία, που επισυνάπτει όμως, ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ! Εγώ πάλι είχα την πρώτη μεταφυσική εμπειρία μου στα 17! Αν ήταν μεταφυσική (ακόμα δεν έχω βρει απάντηση!). Εκείνο που πράγματι συνέβη όμως, ήταν ότι γνώριζα, ένα γεγονός λίγο πριν συμβεί, αλλά και την εξέλιξή του! Και η εξέλιξη των πραγμάτων επιβεβαίωσε όσα γνώριζα από την αρχή! Δεν έδωσα σημασία (παιχνίδια του μυαλού ή σύμπτωση σκέφτηκα). Συνέχισα μέχρι τα 21 βλέποντας προφητικά όνειρα. Τόσο προφητικά που τρόμαζα, ή τρόμαζα τους άλλους! Πάντως τους προειδοποιούσα! Δεν έδωσα σημασία (παιχνίδια του μυαλού ή σύμπτωση σκέφτηκα). Στο μεταξύ γνώρισα μία συμφοιτήτρια η οποία ήταν βαθιά χωμένη στα μονοπάτια αυτά, που μου είπε ότι έχω τεράστιες δυνατότητες και ικανότητες, αλλά τις αρνούμαι! Εγώ φυσικά ΔΕΝ έδωσα σημασία (Α, ρε Θ....η και να ήσουν από μία μεριά!) Στα 23 είχα μία απίστευτη εμπειρία, που κάποιοι θα την πουν ίσως αστρική προβολή. Δεν ξέρω ακόμη τι ήταν! Είναι αλήθεια αστρική προβολή, ξαφνικά να νιώθεις ότι το σώμα σου μεταφέρεται σε άλλο χώρο και βλέπεις αγαπημένο σου πρόσωπο να κινδυνεύει κι εσύ που παρακολουθείς φωνάζεις αλλά δε σε ακούει και κατά συνέπεια αναγκάζεσαι να δράσεις; Και λίγη ώρα μετά (αφού αποτρέψεις το δυστύχημα), συνέρχεσαι από το όραμα; αλλά δεν ξέρεις τι ήταν αυτό που έζησες (γιατί το έζησα είμαι σίγουρη η άπιστη), μέχρι που μια δυο ώρες μετά, σου λέει ότι την ώρα που νόμιζες ότι έβλεπες όνειρο ή όραμα (όπως θέλετε πείτε το) ένιωσε κι αυτός κι ο συνεπειβάτης (με απόλυτα φυσικό τρόπο και στον ίδιο χρόνο :unsure5: ) τα χέρια σου να στρίβουν το τιμόνι; ΕΚΕΙ ΜΟΥΡΛΑΘΗΚΑ! Το μόνο που σκεφτόμουν για πολλά χρόνια είναι αν θα το καταλάβαινα πάλι πριν συμβεί ή την ώρα που συνέβαινε κι αν θα μπορούσα πάλι να το αποτρέψω! Τρόμος. Και πάλι όμως δεν ασχολήθηκα με τη μαγεία! αν και συνέχιζα να έχω προφητικά όνειρα και προμηνύματα :unsure5: Στη συνέχεια κατάλαβα ότι μπορώ να χρησιμοποιώ τα τραπουλόχαρτα ως μέσο[/b] για να κάνω προβλέψεις! Την απλή τράπουλα εννοώ.Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία (παιχνίδια του μυαλού των άλλων ή αυθυποβολή ή σύμπτωση σκέφτηκα). Μετά το εξήγησα ότι απλά ανοίγει ένα μικρό παραθυράκι στο χρόνο! Σιγά τα ωά! Τελικά μετά από έναν φαύλο κύκλο αρνητικών γεγονότων και απίστευτης αλλά κυρίως ανεξήγητης γκαντεμιάς αλλά και εμμονής κάποιων γνωστών, ότι στο συγγενικό μου περιβάλλον υπάρχει πρόσωπο που ασχολείται "με μάγια" με στόχο να κάνει κακό σ΄ εμένα και την οικογένειά μου, σκέφτηκα "ρε λες να υπάρχουν;" Ας την ψάξω τη δουλειά! Ε κι έτσι ξεκίνησα να την ψάχνω! Ήμουν πια απελπισμένη! Σήμερα δεν έχω φτάσει βεβαίως στο "δια ταύτα". ΨΑΧΝΩ. ΑΠΟ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΛΟΙΠΟΝ. ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΔΙΝΑ ΣΗΜΑΣΙΑ; ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΩ ΟΣΑ ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΤΙΝΟΣ ΠΡΕΣΒΕΥΑ! Υ.Σ. Και για να εξηγήσω γιατί τόοοοοοοσα χρόνια δεν έδινα σημασία, πρέπει να σας πω, ότι ανήκα και εξακολουθώ (μάλλον;) να ανήκω στο κλαμπ των υλιστών και μέχρι πρότινος στο κλαμπ των άθεων (όχι των άθρησκων) και τα μόνα βιβλία που διάβαζα ήταν ιστορικού περιεχομένου. Άντε και κανένα μυθιστορηματάκι το καλοκαίρι στην παραλία! Συγνώμη αν σας κούρασα!

Ξέχασες και τις λέξεις με τα δύο ΛΑ : ΛΑΛΑΚΑΣ που λέει και γράφει ΛΑΛΑΚΙΕΣ. Τουλάχιστον έχει κατα κτήσει ... την αυτογνωσία ο λάνθρωπος :063laugh:

:004kisses2: :004kisses2: :004kisses2: :004kisses2: :004kisses2: :004kisses2: :004kisses2: :004kisses2:

Προφανώς κάποιος (-οι?) αρέσκεται ... να τις τρώει Τράγε, τράγε εμένα δε θέλεις να με φας! Είμαι ... ολάνθιστη μονίμως και ... γεμάτη ... ίνες και θα κάνεις :018bleh: :018bleh: :018bleh: :018bleh: Αχ, Μαργαρίτα.... :witch:

Τη μέρα που γράφτηκα στο φόρουμ άκουγα το τραγούδι "Αχ, Μαργαρίτα μαγιοπούλα ....................................... Αχ Μαργαρίτα μάγισσα" μου είχε κολλήσει και το σιγοψιθίριζα... ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Το έχετε πάθει όλοι σας. ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ Οποιοσδήποτε συνειρμός λοιπόν με μάγισσες, μαγιοπούλες και ... μάγια ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΟΣ Γι΄ αυτό μην ακούσω (εε, διαβάσω εννοώ) ΤΙΠΟΤΕ Οι μαργαρίτες είναι και ωραία .... λουλούδια!!! άσχετα άν κάποιοι αρέσκονται να τις μαδάνε

Είναι αναγκαίο να υπάρχει πάντα στόχος και μάλιστα να επιτευχθεί, για να νιώσει κάποιος ευτυχισμένος; Πρέπει η ευτυχία να έχει πάντα ένα γιατί κι ένα επειδή; Έστω κι αν πρόκειται για στιγμιαία ευτυχία ή έστω για στιγμιαίο ή παροδικό συναίσθημα; Πρέπει δηλαδή σώνει και καλά αν με ρωτήσει κάποιος "γιατί είστε ευτυχισμένη;" Να απαντήσω : "Επειδή ....."; Δε μπορώ να πω : "Γιατί έτσι. Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο" ή "έτσι μου΄ρθε!" Τελικά η ευτυχία είναι στιγμή. Όχι κατάσταση. Ή μήπως κάνω λάθος; Υπάρχει κάποιος που νιώθει μόνιμα ευτυχισμένος; :isaycool: Αν υπάρχει θέλω να τον γνωρίσω! Ή τουλάχιστον ας μας δώσει τη "συνταγή" :cheerful: ΠΟΛΥ ΘΑ ΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙ! :004kisses2:

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ διαβάζοντας όλα τα παραπάνω είναι ότι : ΜΑΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ επειδή για να τη νιώσεις, θέλεις να την αισθανθείς και για την αισθανθείς, θέλεις να τη νιώσεις, επειδή θέλεις να τη μυρίσεις, να τη γευτείς, να την ακούσεις, να τη δεις, να της μιλήσεις να τη σκεφτείς, να τη γνωρίσεις, να την απολαύσεις, να την πιστέψεις ΚΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΥΨΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΣΕΒΑΣΤΕΙΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗ ΧΑΣΕΙΣ. ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΤΗ ΧΑΣΕΙΣ ΠΑΛΙ ΑΥΤΗΝ ΘΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΚΟΠΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ!

Αυτό το ξανάγραψα ... αλλά μ΄ αρέσει! ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΚΑΜΙΑ

Γιούπι, γιούπι Somnius γίναμε δύο!!! ΚΙ ΕΓΩ ΚΙΤΡΙΝΟ ΚΑΤΣΑΒΙΔΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ (από κείνα που χρησιμοποιούν οι ηλεκτρολόγοι για να μην πάθουν ηλεκτροπληξία και γίνουν κάρβουνο :bye: ) :063laugh: Να κλείσω αμέσως ραντεβού με τον ψυχίατρο; :insane: ή να κάνω την πάπια :whistling: μήπως και τον αποτρελάνω :063dizzy: το γιατρό?

Ας γράψω κι εγώ κάποια που χρησιμοποιώ συχνά: - Μονός καβγάς δε γίνεται! - Η αγάπη θέλει τόλμη κι αφοσίωση - Η αλήθεια σου και η αλήθεια μου μάλλον είναι ψέμα για τον ... τάδε ή τον ψεύτη! Εξαρτάται. - "Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις" (Λυσίας αν δε με απατά η μνήμη μου! κι ελπίζω να μην έκανα λάθη ) - Δεν είπα ψέματα, απλά δεν είπα όλη την αλήθεια- - Εμ τ΄ ελαίας τ΄ εξ, εμ το βου τ΄ απές (ποντιακόν) που θα πει: Και της ελιάς το έξω και του αυγού το μέσα :smilewink: - Φεγγαράκι μου λαμπρό φέγγε μου να περπατώ, γατί όποιος νύχτα περπατεί ξέρετε τι ... πατεί! - Τρικυμία εν κρανίω Κ.λ.π., κ.λ.π, κ.λ.π!!!!!!!

Πώς θα μάθεις περισσότερα καθηγηταρά μου, αν δε ... βγάλεις το σκασμό; Να δώσεις και λίγο χρόνο στο δάσκαλο., αλλά και ΠΟΛΥ χώρο στο μυαλό σου, για να μπουν αυτά που θ΄ ακούσεις; Όχι μόνο να μιλάς συνέχεια, ούτε μόνο να σκέφεσαι τι θα απαντήσεις ... σ΄ αυτά που ακούς! ΆΔΕΙΑΣΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΕΜΙΣΕΙΣ ΙΔΕΕΣ ΝΑ ΤΙΣ ΞΕΣΤΟΜΙΣΕΙΣ!

Ο Αγνωστικισμός «στέκεται» στην μέση μεταξύ Θεϊσμού και Αθεϊσμού. Όπως προκύπτει κι από την ίδια την λέξη: α-γνωστικός, δηλαδή «αυτός που δεν γνωρίζει», είναι εκείνος ο οποίος ούτε δέχεται μα ούτε και απορρίπτει την πιθανότητα ύπαρξης Υπέρτατου Όντος (Θεού). Θα μπορούσε να πει κανείς ότι διατηρεί μια ουδέτερη και σκεπτική στάση στο θέμα, ίσως μάλιστα γι αυτό συχνά στο παρελθόν οι αγνωστικοί χαρακτηρίστηκαν σκεπτιστές. Ένας από τους γνωστότερους αγνωστικούς είναι ο Γερμανός φιλόσοφος Καντ. Σ΄ αυτούς λοιπόν έδωσα την εντύπωση ότι ανήκω Νεφέλη; Πάλι τα έκανα μούσκεμα! Και στον Καντ, κάτι ... με χαλάει!!! πέρα από τον αγνωστικισμό του!

Πόσες φορές έχω αναρωτηθεί γι΄ αυτό! ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑ. ΚΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΛΑΒΩ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ Δεν ξέρω τελικά αν είμαι άθεη ή αν πιστεύω σ΄ έναν ή ... πολλούς θεούς! Εκείνο που ξέρω είναι ότι δεν αντέχω να μην πιστεύω στους Ανθρώπους και τη Φύση! Εκείνο που επίσης σίγουρα ξέρω, είναι ότι όταν έχω ζόρια, και δεν αρκεί η βοήθεια ή ή στήριξη των ανθρώπων κι η δική μου δύναμη, παρακαλώ την Παναγιά, γιατί είναι Μάνα. Και ως Μάνα που είναι και πονάει και συμπονάει κι αγαπάει και συγχωράει! (συγνώμη για το "συγχωράει" αλλά ... ταίριαζε ) Κι άλλες φορές ζητώ απ΄ τον Αη Γιώργη να μου δίνει δύναμη, θέληση, κουράγιο! Του ζητώ ν΄ αρπάξει την ευχή που βγαίνει από τα χείλη μου και να τη στείλει στα ουράνια για να πραγματοποιηθεί! Να φυλάει τους "δρόμους μου", να με προστατεύει, να προστατεύει αυτούς που αγαπώ, ΝΑ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΥΓΕΙΑ! Τώρα γιατί τον Αη Γιώργη; ΔΕΝ ΞΕΡΩ! Ίσως γιατί για μένα συμβολίζει ΤΟ ΦΩΣ, ίσως απλά γιατί τον αγαπώ (από μικρή τον αγαπούσα, χωρίς να ξέρω το γιατί κι ας δήλωνα άθεη!). Βέβαια επιλέγω δύο πρόσωπα του Ορδόδοξου Χριστανικού Δόγματος! Και πάλι όμως δεν ξέρω γιατί. ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΕΙΑ! (Μάλλον πρέπει να το ψάξω κι άλλο πράγμα; Τρικυμία εν κρανίω! Στο δικό μου κρανίο! )

Καλησπέρα σ΄ όλους!!! Είμαι νεούδι στο χώρο της Μαγείας και του Αποκρυφισμού! Το site φαίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Προς το παρόν διαβάζω σιγά σιγά τις ... άπειρες δημοσιεύσεις σας Ελπίζω να βοηθηθώ, ώστε να βρω το σωστό δρόμο. Άλλωστε όπως όλοι (ή σχεδόν όλοι) λένε: "για τον κακό το δρόμο συμβουλή καμιά"