Jump to content

Anele

Mέλη
 View Profile  See their activity

  • Posts

    561

  • Joined

  • Last visited

 Content Type 

Posts posted by Anele

    Σκόρπιες σκέψεις

    in Τα μέλη γράφουν...

    Posted · Edited by Anele

    Δε χάνω την ελπίδα μου.... Αν την έχανα..... Απλά πιστεύω σε μια ριζική κοινωνική αλλαγή. Όσο πιο πολλοι μαζευομαστε και διαδιδουμε τις ιδεες, την υποσταση ενος πραγματικού ανθρώπου τότε μάλιστα.... Αυτό θα είναι ένα κίνημα καλό για την ανθρωπότητα. Απλά με στεναχωρεί που οι περισσότεροι μένουν στο φαινεσθαι ενος κειμενου μιας λεξης....Δεν αξιολογούν.

    Όσοι δεν έχουν δει προτείνω τη ταινία το Άρωμα . Όπως κάθε άρωμα αποτελείται απο μια συνγχορδία νοτών έτσι και οι συζητήσεις.

    Χαρακτηριστικά ένα άρωμα αποτελείται απο τις νότες κορυφής, που είναι και η πρώτη εντύπωση που μας δίνει το άρωμα. Τις νότες καρδιάς, την προσωπικότητα του αρώματος και τις νότες βάσης, που είναι αυτές που θα μείνουν και θα καθορίσουν τελικά το άρωμα. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει ίσως και το κρυφό συστατικό, ο αιθέρας του αρώματος, το απαλό αεράκι που θα μείνει όταν όλα ξεθωριάσουν.

    Έτσι και οι συζητήσεις και τα βιώματα. Αρχικά φαίνονται πως είναι κάτι συγκεκριμένο. Με προσεκτική ανάλυση δίνουν την καρδιά, το ζουμί, το γιατί. Με την πάροδο του χρόνου μένει η βάση. Η βάση στην οποία στηρήχτηκε και καθιέρωσε τα βιώματα. Το υπόβαθρο, η δομή. Τέλος ο αιθέρας είναι τα διδάγματα που πήραμε και πώς τα εφαρμόζουμε.

    Όπως όταν σκεφτόμαστε με τρυφερότητα τη μαμά μας να τρέφει ένα γατάκι και το κάνουμε και εμείς. Γιατί είδαμε και αξιολογήσαμε την πράξη και τελικά κερδίσαμε κάτι. Το τί είναι αυτό, το δείχνει μόνο ο χρόνος.

    Σκόρπιες σκέψεις

    in Τα μέλη γράφουν...

    Posted · Edited by Anele

    Αυτό λοιπόν που αντιλαμβάνομαι με τον καιρό είναι πως αυτό που ζούμε είναι ψεύτικο.Ιδεατό. Από τις ταινίες και τα βιβλία που προωθούν έναν παράλληλο κόσμο που υπάρχει μόνο στη φαντασία μας ή στις μικρές εξαιρέσεις, περνάμε σε μια ζωή διαφορετική. Πώς θα ορίσουμε όμως αυτή τη ζωή; Ώρες ώρες και δεν ξέρω πόσοι με συμμερίζεστε νιώθω πως όλα θα κάνουν ένα κρακ και θα σπάσουν… Τι θα κρύβεται όμως από πίσω; Ένας δεύτερος κόσμος όπως στο Matrix ή η ανυπαρξία; Για παράδειγμα σκεφτείτε. Γιατί έχουν τόσο μεγάλη επιτυχία ταινίες όπως το Twilight; Καταρχήν γιατί επαναφέρει έναν ορισμό αγάπης που δε βλέπεις πλέον. Χτυπάει σε μνήμες παρμένες από κλασσικά βιβλία που δίνουν ένα ιδεατό βίωμα μιας αγνής αγάπης. Απότην άλλη η εποχή των βιβλίων ήταν όντως τόσο αγνή; Ίσως απλά είχε ένα μεγάλο ποσοστό εξαιρέσεων λόγω ίσως μεγαλύτερης αθωότητας

    Μα αυτό που λέω είναι πως δεν εξειδανικεύω καμία περίοδο. Ο κόσμος εξειδανικεύει περιόδους γιατί έχει ανάγκη να πιστέψει σε κάτι διαφορετικό. Λυπάμαι αν βγήκε κάτι τέτοιο πραγματικά δεν ήταν πρόθεσή μου. Τονίζω ξανα πως όλες οι εποχές είχαν τις δυσκολίες τους και καλώς ή κακώς μοιάζουν Δυστυχώς στη δική μας εποχή τα έχουμε όλα εύκολα. Παρανεξαρτητοποιηθήκαμε που δεν είμαστε σύνολο αλλά μονάδες χαμένες στη μοναξιά μας.

    2 στους 3 γάμους ανακοινώνει ο δικηγορικός σύλλογος στην αρχή της χρονιάς πως διαλύονται. Γιατί; Γιατί δεν ήταν έτοιμοι για τέτοιο βήμα. Γιατί τέτοια επιπολαιότητα; Και ένα παιδί μετά γιατί να μεγαλώνει με κανένα γονέα, αφού ο ένας θα τρέχει να δουλεύει για να το αναστήσει;

    Σκόρπιες σκέψεις

    in Τα μέλη γράφουν...

    Posted

    Η επαρχία έχει πολλά plus.... Πιο δεμένους ανθρώπους. Οκ ναι μπορεί να μην υπαρχει η ελευθερια και το ανώνυμο της πόλης, αλλά στην τελική αυτό κοντεύει να μας χαλάσει. Η επαρχία δομείται και γύρω απο τη φύση. Θα έχει θάλασσα, θα έχει δέντρα, ένα κατι τις θα το έχει. Σπουδάζω Κόρινθο, δε το λες επαρχία, προάστιο της Αθήνας και εκεί. Και όμως τόσο μα τόσο διαφορετικά. Σίγουρα και εκει οι άνθρωποι μπορεί να είναι στην καρακοσμάρα τους, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, απλά έχεις τα φόντα για κάτι καλύτερο. Δε χάνεις την επαφή σου με τη λεπτομέρεια.

    Γιατί μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού θα παρατηρήσεις και τη μέλισσα δίπλα σου, τα χρώματα της, το χνούδι που την καλύπτει.

    Θα σεβαστείς και θα νιώσεις κάθε μικρό οργανισμό, ακόμα και το πιο ταπεινό μυρμήγκι γιατί δύνασαι να καταλάβεις την υπόσταση τους μέσα απο την προσοχή στη λεπτομέρεια. Και αυτό, η λεπτομέρεια, μας κάνει καλύτερους εσωτερικά. Αντιλαμβανόμαστε πλέον τον κόσμο όχι όπως νομίζουμε πως είναι, αλλά πιο κοντά στο πώς είναι.

    Σκόρπιες σκέψεις

    in Τα μέλη γράφουν...

    Posted · Edited by Anele

    Θαρρώ πως πάντα υπήρχε επιλογή. Χαρακτηριστικό; Η γιαγιά μου λοιπόν και τους αντάρτες βοηθούσε και τα αδέρφια της έχασε και στα 40 παντρεύτηκε και στα 60 τον χώρισε του παρατησε και την περιουσία της και έφυγε.

    Δε συγκρίνουμε τις οικογένειες μας...Συγκρίνουμε γενικότερη στάση προς τη ζωή.

    Και ξαναλέω μπράβο όσοι ναι έχουν κριτική σκέψη απέναντι στη ζωή ονειρεύονται και υλοποιούν...Υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι που δε το κάνουν. Κοινωνική αλλάγη. Χτυπήστε τους σαν ντόμινο.

    Σκόρπιες σκέψεις

    in Τα μέλη γράφουν...

    Posted · Edited by Anele

    Να ξεκαθαρίσω πως το κείμενο δεν είναι όσο πεσσιμιστικό φαίνεται....Μή μένετε παρακαλώ στη βάση του....Είναι μια διαμαρτυρια για μια πληθωρα ανθρωπων :-) Πραγματικα χαίρομαι και επικροτώ όσους δεν έχουν κλειστεί στο καβούκι τους.

    Σίγουρα ήταν σκληρότερες εποχές...Μα μήπως τώρα δεν είναι; Μένω Αθήνα. Η εγκληματικοτητα τα βραδια έχει χτυπήσει κόκκινο.

    Απλά πώς να το πω...Ναι είχαν περάσει τις απίστευτες κακουχίες όμως δε τους διάβρωσαν. Και οικογένειες έκαναν, και σπίτια έχτισαν και μας έδωσαν τις καλύτερες μνήμες σαν εγγόνια πλέον.

    Είχαν κίνητρο και ελπίδα και αγάπη για ζωή, συστατικά που δε τα βλέπεις συχνά στην εποχή μας....

    Σκόρπιες σκέψεις

    in Τα μέλη γράφουν...

    Posted · Edited by Anele

    Πρόσφατα λοιπόν είχαμια συζήτηση περί κοινωνικών θεμάτων, συμπεριφορών αλλά και της ζωής γενικότερα. Θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας και ελπίζω να μη σας κουράσω…

     

    Αυτό λοιπόν που αντιλαμβάνομαι με τον καιρό είναι πως αυτό που ζούμε είναι ψεύτικο.Ιδεατό. Από τις ταινίες και τα βιβλία που προωθούν έναν παράλληλο κόσμο που υπάρχει μόνο στη φαντασία μας ή στις μικρές εξαιρέσεις, περνάμε σε μια ζωή διαφορετική. Πώς θα ορίσουμε όμως αυτή τη ζωή; Ώρες ώρες και δεν ξέρω πόσοι με συμμερίζεστε νιώθω πως όλα θα κάνουν ένα κρακ και θα σπάσουν… Τι θα κρύβεται όμως από πίσω; Ένας δεύτερος κόσμος όπως στο Matrix ή η ανυπαρξία; Για παράδειγμα σκεφτείτε. Γιατί έχουν τόσο μεγάλη επιτυχίαταινίες όπως το Twilight; Καταρχήν γιατί επαναφέρει έναν ορισμό αγάπης που δε βλέπεις πλέον. Χτυπάει σε μνήμες παρμένες από κλασσικά βιβλία που δίνουν ένα ιδεατό βίωμα μιας αγνής αγάπης. Απότην άλλη η εποχή των βιβλίων ήταν όντως τόσο αγνή; Ίσως απλά είχε ένα μεγάλο ποσοστό εξαιρέσεων λόγω ίσως μεγαλύτερης αθωότητας.

     

    Σε αυτό το σημείο θυμάμαι τα λόγια της γιαγιάς μου που έλεγε πως αυτοί ήταν αγνοί και δεν είχαν διαφθαρεί τόσο καιγι’ αυτό το λόγο μάλιστα ήταν σε άλλη επικοινωνία με τη φύση και τα πλάσματά της, ακόμα και αυτά που δεν βλέπουμε γιατί δεν είμαστε πλέον αρκετά αγνοί για να τα αντιληφθούμε.

     

    Η απάντηση που έλαβα και με βρίσκεισύμφωνη, είναι πως, ο άνθρωπος δεν αλλάζει τόσο, ενώ αντίθετα αλλάζουν οισυνθήκες. Ο καθένας σήμερα είναι πιο ανεξάρτητος ή τουλάχιστον έτσι νομίζει.Επομένως συμβιβάζεται δυσκολότερα. Κάποτε οι άντρες ήθελαν μία γυναίκα στοσπίτι, για να μπορούν να φτιάξουν οικογένεια, και οι γυναίκες ήθελαν άντρα, γιανα φτιάξουν οικογένεια. Τώρα για ποιό λόγο να φτιάξεις οικογένεια;

     

    Όπως συνεχίστηκε η συζήτηση το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο. Δεν είμαστε εμείς διεφθαρμένοι, γιατί έτσι μας αρέσει. Η γενιά των παππούδων, διέφθειρε την γενιά των πατεράδων που διέφθειραν εμάς. Εμείς δεν φυτρώσαμε. Πλέον ζούμε σε ένα κόσμο διαπλοκής που πλέον μας εκπαιδεύουν για να γίνουμε εργάτες. Με μια πιο προσεκτική παρατήρηση θα δούμε πως αυτό είναι φαύλος κύκλος. Ξεκινά από την οικογένεια, συνεχίζεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τελειώνει στις παρέες. Η ατομικότητα χάνεται και όλα γίνονται ένα trend, μια μόδα.Η προσοχή στη λεπτομέρεια και οι ανώτερες αξίες εξανεμίζονται. Ο κύκλος αυτόςλοιπόν δεν είναι νέος. Σίγουρα οι σκέψεις αυτές δεν είναι καινούργιες.Ανεβαίνουμε, πέφτουμε, πιάνουμε πάτο και πάλι από την αρχή.

     

    Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε πως όλα κυλάνε. Υπάρχουν ζωάκια που ζουν ώρες ή μέρες, υπάρχουν και δέντρα που ζουν αιώνες. Γιατί δε τα βλέπουμε; Γιατί δε μαθαίνουμε από αυτά; Η ζωή πρέπει να είναι μια συμφωνία μεταξύ των ζωντανών οργανισμών σε ένα βουητό σκέψεων και αιωνίων ιδεών.

     

    Ο ρόλος μας, είναι να ζήσουμε. Είμαστε προγραμματισμένοι όλοι για να ζήσουμε. Για τον λόγο αυτό, το μόνο που προσπαθούμε όλοι καθημερινά, είναι να ζήσουμε. Δεν υπάρχει άλλος σκοπός. Απλάαυτό πρέπει να κάνουμε. Αυτά που είναι να γίνουν, θα γίνουν διότι ήρθε η ώρα ναγίνουν. εμείς δεν τα ζούμε. περνάνε δίπλα μας και δεν τα βλέπουμε.

     

    Μου είπαν μία πολύ ωραία ιστορία.Πάει ένας σε ένα χωριό. Μπήκε από την πλευρά που ήταν το νεκροταφείο περνάει μέσα μία βόλτα και βλέπει: Αντώνης, έζησε 6 χρόνια 10 μήνες και 12 μέρες .Μαρία, έζησε 8 χρόνια 5 μήνες και 24 μέρες. Γιάννης, έζησε 2 χρόνια, 4 μήνεςκαι 19 μέρες κλπ κλπ. στεναχωρημένος πάει στο καφενείο. ''Τί κακό σας βρήκεεδώ; Τόσα πολλά παιδιά πεθαμένα;'' . Και του εξηγούν πως έχουν ένα έθιμο στοχωριό: όταν γεννιέται κάποιος του κάνουν δώρο ένα σακούλι. Σε αυτό το σακούλι,κάθε μέρα που την έζησε έντονα, βάζει μέσα ένα πετραδάκι. Όταν πεθάνει, μετράνε τα πετραδάκια και θεωρούν ότι αυτός είναι ο χρόνος που έζησε, ανεξάρτητα πόσα χρόνια πέρασε στην γη.

     

    Ποιά μέρα θυμάστε έντονα τα τελευταία χρόνια; Τί κάνατε τότε; Είτε ήταν ευχάριστη είτε όχι δεν έχεισημασία. ‘Όσο ''μεγαλώνει'' κανείς τόσο γίνεται και πιο ζόμπι. γιατί έτσιδουλεύει το σύστημα. Όταν είσαι παιδί, ζεις. Μετά απλά επιβιώνεις. Όταν είσαι παιδί, ο χρόνος είναι ζωντανός, έχει υπόσταση. Μετά γίνεται έννοια που τρέχεις να φτάσεις καθημερινά.

     

    Ένα άλλο χαρακτηριστικό και δυστυχώς παρατηρείται ακόμα και σε φόρουμ όπως το δικό μας που αποτελείται από θεωρητικά ψαγμένους ανθρώπους και σοφούς, είναι ο ξερολισμός. Οι άνθρωποι δεν είναι το φαίνεται. Όλοι γίναμε ειδικοί και όλοι ξέρουμετι σκέφτονται οι άλλοι. Καταλήγουμε μάλιστα να λέμε, “κρίμα νομίζει πως ξέρει ενώ μέσα του είναι κενός”.

     

    Όσα συζητάμε και όσα δε συζητάμε, έχουν μια διεργασία. Δεν μπορούμε να αφαιρούμε από την αξία του συνομιλητή μας γιατί απλά θεωρούμε ότι ισχύει κάτι δικό μας. Προσωπικά μαύρο και λευκό όλα είναι ένα. Όλα έχουν δομή και υπόσταση. Ποιος ασχολείται όμως μετη δομή; Υπάρχουν βασικές έννοιες, υποσυνείδητο που μας καθοδηγεί. Γεννηθήκαμε ξέροντας και είτε το αξιοποιούμε είτε ξεχνάμε. Υπάρχει κάτι που κάνει τον κόσμο μας να κυλάει, να μας δίνει μνήμες, ένα αθέατο πέπλο με σκέψεις, ενέργεια. Ο καθένας το ονομάζει όπως θέλει και άλλοι το φοβούνται.

     

    Φοβόμαστε τα φαντάσματα κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τι είναι όμως τα φαντάσματα;Φαντασία. Κάτι το οποίο φαίνεται. Μέρος της υπόστασής μας και αυτό. Γιατί λοιπόν να σε τρομάζει; Σεβάσου το, είναι απαραίτητο συστατικό τηςπραγματικότητας. Μην ξεφεύγεις και αρνείσαι τη φύση γύρω σου και πόσο μάλλον τον ίδιο σου τον εαυτό. Τόσο πολύ έχουμε ξεφύγει από τη φύση, που κάθε τι που δε το ορίζουμε, που δεν είναι απτό και οικείο, να μας τρομάζει. Η πρότασή μου λοιπόν είναι πάψτε να σκέφτεστε με λέξεις. Η σκέψη πρέπει να είναι και εικόνες,συναισθήματα, χρώματα και ήχοι. Οι ώρες και τα λεπτά μας βαραίνουν, τοκαθαρότερο νερό στο βούρκο των σκέψεων λερώνει.

     

    Πρέπει να ξυπνήσουμε πριν να είναι αργά. Πριν ξυπνήσουμε από ένα κακό όνειρο που κρατά για χρόνια. Γιατί μετά δε θα ξέρουμε πώς να ζήσουμε έξω από αυτό. Να είμαστε αυτόνομοι, ανεξάρτητοι, κύριοι του εαυτού μας. Η κατάσταση που ζούμε είναι παθολογική. Ο έλεγχος πάνω μας είναι ο φόβος. Φόβος για όλα. Φόβος εσωτερικός και εξωτερικός. Φοβόμαστε να ζήσουμε τη ζωή, από φόβο να μην πεθάνουμε. Τα όνειρά μας όμως κανείς δε τα φτάνει, είναι άπιαστα, άφθαρτα. Γιατί λοιπόν ξεχνάμε να ονειρευόμαστε;

     

    Σημαντικό στοιχείο μας σαν άνθρωποι είναι και ο έρωτας. Η ζωή μας έχει γίνει ένα ψεκάστε,σκουπίστε, τελειώσατε. Για να κάνεις έρωτα, για να βιώσεις όμως τον έρωτα,πρέπει να είσαι ερωτευμένος. Για να είσαι ερωτευμένος πρέπει να αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου. Όμως για να τον αγαπήσεις πρέπει να τον γνωρίσεις. Και πώς επιτυγχάνεται αυτό; Με το να ζεις. Ερωτεύεσαι όταν βρεις κάποιον που σε συμπληρώνει καισε κάνει να νοιώθεις ο εαυτός σου. Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι θέλουν να νομίζουν ότι είναι έτσι. Πολλές φορές βλέπουν ότι δεν είναι έτσι, αλλά θέλουν να πιστεύουν το αντίθετο, μέχρι που δεν μπορούν άλλο να κρυφτούν από τον εαυτό τους. Η άγνοια, ή μάλλον η οικειοθελής άγνοια είναι σημαντικό συστατικό της ρουτίνας μας, γεγονός που οφείλεται σε όσα αναλύσαμε και παραπάνω. Στο φόβο.Φόβο για τις ελλείψεις μας, για το τι κρύβεται κάτω από το κρεβάτι και δεθέλουμε να δούμε. Και εκεί έρχεται και το τέλος.

     

    Γενικότερα ο κόσμος πλέον έχει χάσει τον αρχικό στόχο. Έχει ξεχάσει να είναι αυτόνομος, να ζει, να ακολουθεί τα αρχέγονα ένστικτά του. Τι θα έπρεπε να είναι ο άνθρωπος;Ένα ξωτικό ίσως σε απόλυτο δέσιμο με τη φύση. Ακούστε… Τα φύλλα θροΐζουν, μας μιλούν. Ακόμα και τώρα σε μια ύστατη προσπάθεια εξιλέωσης. Πιο προσεκτικά καιτο ξύλο και το ζεστό τσιμέντο, όλα έχουν την ιστορία τους να πουν. Πόση από αυτή ακούμε και κάνουμε βίωμά μας; Ο κόσμος στην πόλη δε ζει, ξεχνάει τη λεπτομέρεια. Χάνονται οι στιγμές που θα κάνεις γλέντι με το γείτονα κάτω από ολόαστρο ουρανό με τις φωνές σας συγχορδία σε τραγούδια νοσταλγίας. Ψάχνουμε να χαθούμε, να ξεχάσουμε στο ποτό και σε ανούσια κλαμπ τον εαυτό μας… Γιατί ο εαυτός μας αυτή τη στιγμή λείπει. Τον βάλαμε στο κρεβάτι και τον φιλήσαμε για καληνύχτα.

     

    Βάζω ένα ποτηράκι τεντούρα και

    .... Οι μέρες προβλέπονται μακριές... Μια περίεργη ελπίδα με διακατέχει.... Και όλα κυλούν....

  16. Αθανασία

    in Φιλοσοφία & Θρησκείες

    Posted

    Παιδιά παιδιά...προφανώς αν υπήρχε δε θα ταν μια και έξω....θα ταν δόσεις ανά κάποια χρόνια προφανώς....χαζές θα ταν οι φαρμακευτικές;;;;;;; :P ληστές θα γίνουν οι άνθρωποι;γιατί λογικά με την αθανασία θα ερχόταν και η συνήθεια σε ιούς κτλ κτλ

    Ημερολόγιο του Zak

    in Τα μέλη γράφουν...

    Posted · Edited by Anele

    Εγώ ακριβώς γι'αυτό δεν χαίρομαι που μεγαλώνω Ζακ..να αλλάξει η συγκεκριμένη πρόταση πάραυτα....

     

    Θυμάμαι ακόμα το δάσκαλο να λέει στη μαμά μου πως ήμουν αντικοινωνική, κλεισμένη στον εαυτό μου και αβέβαιη....

     

    Ε εμένα μου άρεσε!!!τς τς τς...γονείς με έλλειψη φαντασίας...τι πάει να πει δηλαδή φυσιολογικός;;;;;

     

    Πολύ γκρίνιαξα...φτάνει για σήμερα θα χε και συνέχεια(κοινωνικά στάνταρ, ''πρέπει'' ,κτλ κτλ)

×
×
  • Create New...