Νεφέλη

Σημασία έχει η ποιότητα ή η ποσότητα...;

Μέχρι τώρα, 2 άθεοι ήρθαν στην συζήτηση και αποχώρησαν μετά από 3-4 μηνύματα... Γιατί ρε παιδιά;

Λίγη βοήθεια για εμάς που δεν έχουμε διαβάσει Huxley...? Οι "τίτλοι" είναι ανθρώπινοι, αλλά χαρακτηρίζουν πραγματικές συμπεριφορές στα αγελέα ζώα. Ναι, υπάρχει ο αρσενικός "Άλφα" που θα είναι ο αρχηγός της αγέλης. Όλοι οι άλλοι αρσενικοί είναι "Βήτα" και συμπεριφέρονται ανάλογα. Οι "Ωμέγα" είναι οι αρσενικοί που για κάποιον λόγο εκδιώχτηκαν από την αγέλη.

Χμμμ... δεν ξέρω εάν πρέπει να κολακευτώ ή να προσβληθώ...

@Sucore, σωστά. Έχεις όμως κάτι που να μην υπάρχει στο υπόλοιπο σύμπαν;

@Αρχάγγελος, σύμφωνοι. Αλλά διευκρίνησέ μου κάτι, διότι μάλλον δεν κατάλαβα καλά: Υποστηρίζεις ότι η σθεναρή αντίσταση με παράλογα επιχειρήματα σε λογικά επιχειρήματα, ωφείλεται στο ότι το άτομο δεν έχει βοήθεια/υποστήριξη από άλλον/άλλους για να δεχτεί την αλλαγή; Μ'άλλα λόγια, πιστεύεις ότι από μόνο του ένα άτομο δεν μπορεί να δεχτεί αλλαγή;

Πιστεύω ότι το ουσιαστικό ερώτημα είναι το δεύτερο: "Τι υπάρχει μέσα σε ολόκληρο το σύμπαν που δεν είναι εσύ;"

Συμφωνώ μαζί σου. Απλά σκέφτομαι μήπως θα ήταν καλύτερα εάν δημοσίευαν συχνότερα άρθρα σχετικά με αυτοβελτίωση και αυτοανάλυση, κλπ κλπ... Νομίζω ότι υπάρχει μια "κινητικότητα" πως αυτή τη κατεύθυνση, αλλά μάλλον δεν είναι αρκετή.

Τους τρώγανε άγρια ζώα και πεθαίνανε με ψύλου πήδημα...;

Το ερώτημα μου είναι διπλό: 1) Πόσο σημαντικό ρόλο έχει παίξει η επιρροή σας ως παιδιά από τα θρησκευτικά πιστεύω (ή η απουσία τους) των γονέων/κηδεμόνων σας στην ενήλικη διαμόρφωση των δικών σας πιστεύω; Εάν διαφέρουν, πιστεύετε ότι έχει διατηρηθεί «κάτι» από την επιρροή τους; 2) Έχω προσέξει ότι άνθρωποι που μεγάλωσαν με ανθρώπους μάλλον αδιάφορους προς τις θρησκείες και τα πνευματικά ζητήματα γενικότερα, αντιλαμβάνονται πιο εύκολα φιλοσοφίες όπως το Τάο ή το Ζεν (ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το εάν τις δέχονται ή όχι). Αντίθετα, άνθρωποι που μεγάλωσαν σε πιο έντονα θρησκευτικό περιβάλλον, δυσκολεύονται να συλλάβουν τέτοιες φιλοσοφίες. Συμφωνείτε;

Όλο και περισσότερες έρευνες «σκάνε μύτη», με θέμα την συμπεριφορά του ανθρώπου σε διάφορα πεδία, κι όλες καταλήγουν στο ότι: φταίει η κατασκευή του εγκεφάλου, φταίνε τα γονίδια, φταίνε τα παραμύθια που διαβάζαμε μικροί, φταίει το κινητό, φταίνε τα μεταλλαγμένα προϊόντα, φταίει το νέφος, φταίει ο γείτονας, φταίει ο Δίας που πέρασε από τον αχλαδόκαμπο, φταίει το κέρατό τους το τράγιο... όλοι φταίνε, εκτός από... εμένα! Πως το βλέπετε όλο αυτό το «πανηγύρι»; Διότι προσωπικά, αυτό που βλέπω, είναι ότι μ’ όλες αυτές τις έρευνες, καταλήγουμε στο ότι όοοοολα φταίνε για την συμπεριφορά μας... εκτός από εμάς τους ίδιους! Άραγε, πόσο ωφέλιμη είναι αυτή η επαναλαμβανόμενη υπενθύμιση ότι πάντα κάποιος/κάτι άλλο φταίει, εκτός από το δικό μας το ξερό κεφάλι και οι δικές μας επιλογές;

Ναι, το έχω και στην υπογραφή μου Ο παρατηρητής όμως είναι περισσότερο απάντηση στο "τι κάνεις" παρά στο "τι είσαι"... Τουλάχιστον όπως αντιλαμβάνομαι την αρχική ερώτηση του νήματος.

Σαφώς! Αλλά συζήτηση είναι, μην το παίρνεις τόσο κυριολεκτικά Επιπλέον, υποθέτω πως θα συμφωνήσουμε ότι κάποιες καταστάσεις βοηθάνε την ευτυχία ενώ άλλες όχι. Να σε ξαναπάω στους Ινδιάνους της Β.Αμερικής...;

Είμαστε στην φαντασία κάποιου άλλου ή αυτός ο "άλλος" είναι στην δική μας φαντασία; Σύμφωνα με το Ζεν (και όχι μόνο) όλα όσα βιώνουμε είναι στην δική μας φαντασία... Σ'αυτή τη περίπτωση υποθέτω ότι το Υπέρτατο Ον είναι όσο εχέφρων είμαστε κι εμείς... διότι ΕΙΝΑΙ εμείς. Πηγαίνοντας στις Μονοθεϊστικές θρησκείες, ισχύει το ίδιο, μιας και ο Θεός (Υπέρτατο Ον) εκεί έχει συστηθεί ως "Εγώ Είμαι"... Μήπως να ορίσουμε και τι εννοούμε "εχέφρων"...; (Θα βγάλει καντήλες ο Κερατάκος μας τώρα! ) Σαφώς και γίνεται! Γιατί να μην γίνεται...;

Αν θέλεις, όταν δοκιμάσεις, πες μας ποιό σου "δούλεψε" καλύτερα, να έχουμε ένα feedback και από άλλους

Για νά 'μαι ειλικρινής... δεν ξέρω πως να το κάνω αυτό ...πως το κάνω αυτό...; Στο θέμα μας: Αυτό που είχα γράψει εκεί, κακώς το έγραψα όταν το έγραψα! Είχατε μια συζήτηση κυρίως με τον Sucore και προφανώς κάτι παρερμήνευσα/δεν κατάλαβα ή κάποιο μήνυμα θα μου ξέφυγε. Οπότε, διορθώνω/διευκρινίζω τώρα: ΝΑΙ, έχεις δίκιο στο ότι υπάρχουν υλικοί/κατασκευαστικοί περιορισμοί στον άνθρωπο (και όχι μόνο στον άνθρωπο, βέβαια). Και πάνω σ'αυτό στηρίζομαι κι εγώ λέγοντας (ρωτώντας ουσιαστικά) στον @rasputin ότι ίσως ο εγκέφαλός μας να μην μπορεί να αντιληφθεί κάποια πράγματα. Μπορεί όμως ο άνθρωπος, με τν βοήθεια της τεχνολογίας, να κάνει "παπάδες" (και ούτε μπορώ να σκεφτώ τι θα μπορεί στο μέλλον), επεμβαίνοντας στην αρχική κατασκευή του. Κάνοντας όμως αυτό, παύει να είναι "αυθεντικός" άνθρωπος και γίνεται κάτι άλλο. ...Δεν ξέρω εάν τώρα έγινα σαφής...;

ΑΝ είχε αρρωστήσει... Που πιθανόν να μην είχε. Αν κάτσεις και αναλογιστείς πόσα παθαίνουμε από τον τρόπο που ζούμε, θα φρίξεις! Ξέρεις ότι είμαι υπέρμαχος του "δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω", "τα πάντα είναι δυνατά", κλπ κλπ... Αλλά κάποια πράγματα είναι λιγότερο εφικτά από άλλα. Άλλα πάλι είναι μεν εφικτά αλλά θέλουν χρόνο που ίσως να μην υπάρχει. Και τέλος, υπάρχουν κι αυτά που είναι εφικτά... αλλά με τι κόστος; Άμε πες, ας πούμε, στον άνθρωπο με σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια, που κάνει αιμοκαθάρσεις κάθε εβδομάδα, να πάει να ζήσει σαν τροφοσυλλέκτης. Ή αυτόν που έχει ανάγκη υποστήριξης μηχανημάτων για να λειτουργούνε κάποια όργανά του. Ή αυτόν που είναι παράλυτος... ή αυτόν που χρειάζεται καθημερινά ισχυρά φάρμακα... ή... ή... ή... Εδώ πάσο και φυσικά έχεις δίκιο.

Καλά ντε! Μη θυμώνεις!

@Zak, ήμουν σίγουρη ότι έχει αλλάξει ο τρόπος σκέψης σου σ'αυτό το θέμα από τότε, γι'αυτό το επανέφερα. Θέλω την γνώμη σου τώρα Οπότε: «Τι είσαι; Τι υπάρχει μέσα σε ολόκληρο το σύμπαν που δεν είναι εσύ;»

@Sucore, ανοίγεις άλλο θέμα. Το τι θέλω/μπορώ/κάνω εγώ ή ο οποιοσδήποτε, είναι κομματάκι off topic εδώ. Κάποιος θα μπορούσε να σου πει ότι σαφώς θα προτιμούσε την ζωή του τροφοσυλλέκτη, αλλά λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας δεν μπορεί να την ακολουθήσει. Είναι αναγκασμένος να βρίσκεται μέσα στην κοινωνία, όπως αυτή είναι τώρα διαμορφωμένη. Τι προβλήματα; Σκέψου ότι θέλεις. Έτσι κι αλλιώς, τα περισσότερα πλέον έχουν δημιουργηθεί λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής, λόγω της μετάλλαξης/αλλίωσης των γονιδίων μας με τις γενιές, κλπ κλπ, και είναι πλέον "μη αναστρέψιμα". Μ'άλλα λόγια, ωραία να λέμε ότι "μα γιατί δεν βάζουμε πλώρη για πίσω", αλλά τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά. Κάποιοι λίγοι τυχεροί, καταφέρνουν και το κάνουν (και τους ζηλεύω τρελά). Δεν είμαστε όμως όλοι τόσο τυχεροί. Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας, το οποίο είναι: κατά την γνώμη μας που βρίσκεται η ευτυχία: τότε με τους τροφοσυλλέκτες ή τώρα με τους αγρότες (και την ανάλογη εξέλιξη).

Χμμμ.... ΟΚ. Τότε γιατί παρ'όλ'αυτά πολλοί άνθρωποι έχουν καταφέρουν να ξεπεράσουν (ή καταπνίξουν, όπως θες πάρ'το) αυτή το "ένστικτο";

ΟΚ, θύμησέ μου σε παρακαλώ ποιό είναι το "δίπλα θέμα" και θα επανέλθω.

Μα, το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Η επέμβαση στο DNA είναι ανθρώπινο επίτευγμα... που σε χάνω; Ή τι εγώ χάνω;

Ναι, κάπου το έχω διαβάσει κι εγώ αυτό. Άλλωστε, φαίνεται λογικό. Δεν υποτίθεται όμως ότι οι εγκεφαλικές καλωδιώσεις είναι κάτι που μεταβάλλεται, με τα χρόνια, την πείρα, την συνήθεια, κλπ...; Ναι οκ, η φύση σου είναι αυθόρμητα να νιώσεις ότι απειλείσαι, αλλά η ηλικία/πείρα σου δεν θα έπρεπε να "διακόψει" αυτή τη πρώτη αντίδραση; Δηλαδή, το να επιμένει ένα παιδί σε κάτι παράλογο, είναι μάλλον αναμενόμενο και δεν θα κάνει σε κανέναν ιδιαίτερη εντύπωση. Το να επιμένει όμως ένας ενήλικας, δεν θα σκεφτούμε ότι ίσως... κάποια βίδα έχει λασκάρει;

Σταυρόγκιν: Στην Αποκάλυψη ο άγγελος ορκίζεται ότι δεν θα υπάρχει πλέον χρόνος. Κυρίλοβ: Το ξέρω! Πολύ σωστά λέγεται εκεί με σαφήνεια και ακρίβεια! Όταν φτάσει ολόκληρος ο άνθρωπος στην ευτυχία, τότε δεν θα υπάρχει πια χρόνος, γιατί δεν θα χρειάζεται κανείς τίποτα. Πολύ σωστή σκέψη. Σταυρόγκιν: Πού θα τον κρύψουνε λοιπόν; Κυρίλοβ: Πουθενά! Ο χρόνος δεν είναι αντικείμενο, μα ιδέα! Θα σβήσει στο μυαλό... ~ Ντοστογιέφσκι, «Δαιμονισμένοι» ~