Βελανιδιά

Αντιλαμβάνομαι τον διαχωρισμό που κάνεις, και δέχομαι την ανάπτυξη/εξήγηση, σύμφωνα με το θέμα. Μια αγνή απορία έχω, αναφορικά με τις παραπάνω φράσεις σου που υπογράμμισα: πού το ξέρεις? πώς την ορίζεις την ουσία και υποστηρίζεις ότι είναι ίδια κι απαράλλαχτη? (Δεν υποστηρίζω ότι δεν είναι έτσι, ούτε ότι είναι. Απλά, δεν την έχω αυτή τη γνώση, γι'αυτό και ρωτάω).

Κομμένο και ραμμένο που λένε...Αυτά είναι! Μα χρυσέ μου, εδώ είναι όλο το ζουμί, και έχουμε πάρει το νήμα παραμάζωμα... Εσύ λες το περιεχόμενο είναι ένα, εγώ λέω αυτό δεν το ξέρω, μπορεί, μπορεί και όχι. Όχι βρε μάτια μου!! Αυτό δε λέω!? Δεν μπορεί κάτι να είναι απτή απόδειξη "για μένα". Αν είναι, θα είναι γενικώς, και κοινώς αποδεκτή, και προς ώρας δεν υπάρχει... Θα μπορούσα να πω ενδεχομένως τι είναι βιωματική εμπειρία "για μένα". Αλλά και αυτό είναι υποκειμενικό, και αλλάζει σύμφωνα με τα μάτια που το βλέπουν! Όταν θες να πας στην Ολλανδία βλέπεις παντού τουλίπες, κι όταν θες να πας στην Αίγυπτο, βλέπεις πυραμίδες... Και οι τουλίπες και οι πυραμίδες είναι πάντα γύρω μας, εμείς επιλέγουμε, συχνά ασυνείδητα, πότε και πώς θα τις δούμε...

Λες ε? Τι να σου πω... Η πρώτη φορά θα 'ναι?! Ε, εδώ μπορώ να μη συμφωνήσω...αβίαστα?! Ευχαριστώ...υποθέτω! Τουλάχιστον, μου κάνει ωραία μέση!? :angel: (κάτι είχα ψυλλιαστεί..) Συμφωνώ σε όλα τα παραπάνω. Και εκεί ακριβώς είναι η ένστασή μου. Ότι οι περισσότεροι, μπλα, μπλα, μπλα... Όσο για το να είμαι σίγουρη... όχι, δεν είμαι. Κι ας φαίνομαι σα να αντιφάσκω στις 2 τελευταίες γραμμές. Έχω μια ιδέα. Υποψιάζομαι. Σίγουρη όμως δεν είμαι. Όχι για όλα τα περιεχόμενα, και όχι για όλα τα περιβλήματα. Γιατί έχω δει και τερατουργήματα. Μπορώ να εκφράσω (σχεδόν) βεβαιότητες ανά περίπτωση κι επιλεκτικά. Να τα τσουβαλιάσω όλα, δεν μπορώ. Ή θα πρέπει να έχω απτές, μετρήσιμες αποδείξεις, πράγμα δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο για τέτοια θέματα, ή ισάριθμες βιωματικές εμπειρίες, που δεν ξερω καν αν θέλω, γιατί πρόσφατα διαπίστωσα ότι δε θέλω να βάλω στόχο ζωής το να αυτοεξοντωθώ... Too easy! Είναι το τελευταίο μου χόμπι... Και λέω να to προσλάβω ισοβίως!

Όχι. Πια! Υποτίθεται ότι γεννήθηκα μέσα σε αυτή, και αυτό "περίμεναν" και από μένα! (να την ακολουθήσω). Υποθέτω σε μερικούς την έσπασα εξελισσόμενη σε αυτόνομη Βελανιδιά! :smilewink: Αλλά παρατηρώ τα γύρω μου, τα πριν εμού, και βγάζω τα συμπεράσματά μου... Τα οποία έγραψα ήδη ( και...ζωγράφισα μπορώ να πω!) στην τελευταία παράγραφο της προηγούμενής μου απάντησης. :cheerful: ΥΓ Οι καλύτεροί μου φίλοι είναι τα έλατα...

Είχα διαβάσει κάποτε ένα βιβλίο (για αυτά τα θέματα) του Θανάση Βέμπου. Πολύ μου είχε αρέσει ο τρόπος του. Παρέθετε γεγονότα, επιχειρούσε ανάλυση, έβγαζε εκείνος ένα συμπέρασμα, και άφηνε και τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του...

Από τα οποία άτομα-διδασκάλους δημιουργήθηκαν συστήματα ιδεών, κοσμοθεωρίες, τρόποι διαβίωσης, εν τέλει θρησκείες... Και μου είναι πολύ γνωστή η θέση "άλλο η ιδέα, άλλο τι την έκαναν μετά οι άνθρωποι κλπ, κλπ, κλπ" αλλά έχω καταλήξει μετά από χρόνια συζήτησης και παράθεσης επιχειρημάτων εκατέρωθεν, ότι δεν συμφωνώ επίσης. (Αν θέλεις ανοίγουμε άλλο θέμα και το αναλύουμε! :smilewink: ) Η μάζα βλέπει το καπέλο, και σύμφωνα με το χρώμα και το σχήμα του πορεύεται. Δε μπαίνει μέσα στο κεφάλι. Ίσως, και λέω ίσως, γιατί φωτιά να πέσει...δίπλα μου (!) αν ισχυριστώ ότι κατέχω τις διδασκαλίες όλες, ίσως λοιπόν η αρχική σπίθα, ο απόλυτος πυρήνας, να είναι ίδιος σε αυτές τις διδασκαλίες... αλλά απέκτησαν τόσο διαφορετικά εξωτερικά περιβλήματα που μπορεί κάλλιστα το καθένα να σε πάει αλλού... Το φαντάζομαι έτσι: ένα σημείο, απ' το οποίο ξεκινούν πολλές διαφορετικές γραμμές (όχι απαραίτητα ευθείες), σε διάφορα χρώματα, προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Ίσως και να καταλήγουν μέσα από ποικίλες διαδρομές σε ένα άλλο ίδιο σημείο, ή πάλι πίσω στο ίδιο αρχικό. Αυτό όμως δεν το ξέρω. Αν την είχα είχα αυτή τη γνώση, δε θα ήμουν εδώ (=στο φόρουμ, στην καθημερινότητα, εν ζωή, δεν ξέρω!). Και μέχρι να το μάθω, ΑΝ το μάθω, θα διατηρώ επιφυλάξεις.

Με βοήθησες να αποφασίσω με τα παραπάνω...Μου'ρθαν ξαφνικά στο μυαλό οι εκθέσεις της Δέσμης, που έπρεπε να είμαστε ήξεις αφήξεις, και να μην παίρνουμε θέση, και λαχτάρισα να αρθρώσω σαφή άποψη, γιατί πολύ με εξενεύριζε που είχα και δε με άφηναν να την πω... (άκου τώρα τι θυμήθηκα, αυτό θα πει ψυχολογικό τραύμα!) Άρα διαφωνώ. Διαφώνω, γιατί η οπτική μου λέει ότι η πλειονότητα των θρησκειών εκκινά ενδεχομένως από κοινό σημείο, να εξηγήσει, να δώσει απαντήσεις, πού σε πάει όμως τελικά η κάθε μία είναι άλλο καπέλο... Και τελικά αυτό το καπέλο μου φαίνεται έχει περισσότερη αξία απ' όση συνήθως του δίνουμε...

Η Νεκρά Θάλασσα είναι πολύ πιο αλμυρή από τις υπόλοιπες, εξ ου και το όνομα, ο δε Εύξεινος Πόντος (άλλως Μαύρη Θάλασσα) έχει ελάχιστο αλατάκι, γι' αυτό και ο,τιδήποτε βουλιάζει ευκολότερα εκεί... Ήταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε διαβάζοντας το θέμα... Προεκτείνοντάς το, θα μπορούσα να πω ότι ναι μεν όλες θάλασσες είναι και συνδέονται, η καθεμιά όμως έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά... Το Αιγαίο ρεύματα, ο Ειρηνικός κοράλλια, άλλες ηλεκτροφόρες καταιγίδες και χέλια, μην πω και για το Τρίγωνο των Βερμούδων... :angel: Do I make any sense?!

Έχεις δίκιο, είναι πολύ γλυκό... Και ομολογώ ότι θεωρώ τον πρώτο ορισμό από τους πιο πετυχημένους που έχω συναντήσει...

Μου 'σφιξες την καρδιά... Αλλά όπως το θέτεις, νιώθω (όχι νομίζω, ούτε πιστεύω, νιώθω) μάλλον σα να 'χεις δίκιο... Ωστόσο... Σα να πήρε τ' αυτί σου κάτι, ή μου φάνηκε?

Συγγνώμη που επανέρχομαι, έχω θέμα εδώ... Και ίσως θα έπρεπε να διαχωριστεί κιόλας από το υπόλοιπο νήμα, μια και δεν είναι...θανατηφόρο (!) αλλα πίστης. Εκτός και αν παλαιότερα έχει ήδη συζητηθεί το θέμα, κι εγώ απλά δεν το έχω βρεί ακόμα. Σε αυτή την περιπτωση, ας μεταφερθεί, μη διακόπτει... Είμαι άθρησκη όπως είπα. Και δεν "πιστεύω" σε κανέναν δημιουργό. Γενικότερα, δεν "πιστεύω". Δεν έχω πίστη. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω και να το εξηγήσω. πχ συνήθως οι άνθρωποι όταν τα βρίσκουν σκούρα απευθύνονται σε "θεό" ή κάτι, που θεωρούν "ανώτερο" τέλοσπάντων. Έγώ όχι. Στρέφομαι προς τα μέσα, σε εμένα για βοήθεια και δύναμη, κι αν θέλω κάτι να βρίσω και να ξεσπάσω, είναι η ρημάδα η συγχρονικότητα, συνήθως αυτή με τρελαίνει... Δεν είμαι άθεη. Αλλά εξαιρετικά ένθεη! :smilewink: Για τα περί δημιουργίας με εκφράζει ο παππούς Ηράκλειτος: "κόσμον (τόνδε), τὸν αὐτὸν ἁπάντων, οὔτε τις θεῶν, οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησεν, ἀλλ' ἦν ἀεὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον, ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀπο­σϐεννύμενον μέτρα". Κι όταν θέλω να πω τα ευχαριστώ και τη χαρά μου, τα λέω, κι όποιος ακούσει. Τι θέλω να πω με όλα τούτα: απλά ότι υπάρχει ακόμη μια οπτική και κοσμοθέαση... Και επιμένω τόσο, γιατί έχω αναλώσει άπειρες ώρες στα περί πίστεως... υπάρχουν άνθρωποι που δεν εννοούν -με τίποτα όμως!- τη μη πίστη μου! Και απλά το λέω εδώ, μπας και βγει και κάνας άλλος, που να είναι στην ίδια γωνιά, και κάνουμε παρέα :cheerful:

I so like u.... Δεν μπορούσα να κρατηθώ... Γράφω και ακόμα γελάω.... Να 'σαι καλά, ένα γέλιο πάντα βοηθάει, είναι υγεία...

Εμ, όχι όλοι.... Εγώ δεν έχω θρησκεία. α) Πού ξέρεις ότι η (κάθε) θρησκεία ξέρει και λέει αλήθεια για το "πού πάμε"? β) Δεν τον φοβάμαι πια όπως έχω πει και πιο πάνω, συμφιλιωθήκαμε, κι ας μην πιστεύω καμιά θρησκεία. Δεν τον φοβάμαι ως γεγονός και κατάσταση. Αν δω ένα αυτοκίνητο να έρχεται πάνω μου θα φοβηθώ ενστικτωδώς, για τη φυσική μου ύπαρξη, ένστικτο επιβίωσης.

Ναι, από την τριλογία του Πούλμαν... Καταπληκτικό! (το βιβλίο...) Στο θέμα, και επειδή το νήμα είναι παλιό και μεγάλο, προσπερνάω το σχολιασμό των ενδιάμεσων απαντήσεων, και απαντώ απευθείας στην αρχική ερώτηση... Με τρόμαζε πάρα πολύ η ιδέα του θανάτου μου. "Έβλεπα" τη στιγμή του διαχωρισμού και τρελαινόμουν. Μέχρι που είχα κι εγώ μια εμπειρία (όχι, δεν κόντεψα να πεθάνω) και ηρέμησα πάρα πολύ... Καταλάβαινα ότι δεν είναι λογικό να φοβάμαι, αλλά σαν καλό θηλαστικό φοβόμουν. Ο καθένας βρίσκει τις δικές του δικλείδες ασφαλείας να το αντιμετωπίσει. Και, ουσιαστικά, όλες οι αναζητήσεις του ανθρώπου, είτε έχουν ως αφετηρία, είτε ως τέλος τον θάνατο, και τον φόβο ή την περιέργεια μας για αυτόν. Δε θα αναλωθώ αναλύοντας τη δική μου κοσμοθεωρία. Ο καθένας βρίσκει τον τρόπο του, και whatever works for u baby! Τώρα μερικές φορές με ανησυχεί ο τρόπος. Ή άλλα πράγματα. Τρέμω τα κενά αέρος στο αεροπλάνο. Δεν το θέλω, δεν έχει καμιά λογική, δε με νοιάζει να πεθάνω έτσι. Αλλά με διαλύει η αίσθηση του κενού. Άντε πάρε και κατάλαβε... Περίεργο ζώον ο άνθρωπος τελικά! :cheerful:

Ένα κάρο εισαγωγικά έβαλα, και πάλι μου ξέφυγε ένα, και δε μου πέτυχε... Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, κι έχεις δίκιο να ρωτάς φεγγαρολουσμένε... Το "βλέπω", νοητικά αν θές, με την "αστρική όραση" λένε κάποιοι, πάντως όπως και να'χει, όχι με τα φυσικά μου μάτια, ούτε καν με τα τεχνητά (γυαλιά)... Αυτή είναι η αίσθηση που έχω, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω. Πολλές φορές, και είμαι σίγουρη παρόμοιες εμπειρίες πρέπει να έχουν πολλοί αν όχι όλοι εδώ μέσα, "βλέπουμε" πράγματα. Όχι πράγματα, ενέργεια ίσως είναι πιο ακριβής λέξη. Τώρα, τη βλέπω, την αισθάνομαι, δεν έχουμε ακριβείς περιγραφές για αυτές τις βιωματικές εμπειρίες... Αντιλαμβάνομαι, ίσως θα έπρεπε να πω. Στο τέλος θα καταλήξει σαν το μαλακτικό ρούχων, "το νιώθεις το μυρίζεις, το αισθάνεσαι", έτσι όπως το 'κανα....

Και επί της της ουσίας, γιατί "άντρες είμαστε, και τον λόγο μας τον κρατάμε!" (Σταυρίδης, Κίτρινα Γάντια) Πριν από όλα, να πω ότι η παράθεση της είδησης που έδωσε η Minerva με σάλταρε... Ακριβώς το "τι, ποιός, από πού, γιατί, έλα μου????" Από κει και πέρα, άποψη μου, ότι η έρευνα, γενικότερα, σαφώς και αξίζει τον κόπο, τα χρήματα, και όλα τα συναφή... Και ειδικότερα, η συγκεκριμένη, μια χαρά αξίζει. Αν είναι να κόψουν (δαπάνες) από την έρευνα, ας κόψουν τα βεληνεκή των πυραύλων και τα χημικά όπλα και όλα τα συμπαρομαρτούντα... Περιττή δεν είναι η έρευνα. Προς συζήτησιν είναι οι σκοποί και η χρήση των αποτελεσμάτων της... Άι σιχτίρ τους πια...

Γεια σου ρε Αρχάγγελε... :smilewink: Είπα να μην το γράψω αρχικά, αλλά αφύ υπάρχουν κι άλλοι... Κι εγώ πια το ίδιο κάνω. (όχι με μαντινάδα, δεν έχω τέτοια προνόμια... :cheerful: ) Το "βλέπω" και το τραβάω... Με τα χέρια συνήθως, ή με οραματισμό αν δε θέλω να με πάρουν χαμπάρι, απλά βέβαια με τη δεύτερη επιλογή μου παίρνει περισσότερη ώρα... Επίσης έχω παρατηρήσει (καλά, προσωπικές αντιλήψεις είναι αυτά τώρα...) ότι συνήθως το "βλέπω ως κάτι μαύρο ή σκούρο εν πάσει περιπτώσει πάνω στο κεφάλι ή στον αυχένα του "πάσχοντος" (μιλώντας για απλό "μάτι"). ΥΓ Πωπω... αυτά τα εισαγωγικά και οι παρενθέσεις, μέχρι κι εμένα κουράσανε.... Σόρυ παιδιά!

Άντε και πες ότι παρακάμπτεται ο Νόμος των Τριών. Που εγώ (εντελώς προσωπικά) τον αντιλαμβάνομαι ως "κάθε δράση προκαλεί μια αντίδραση, κάθε βότσαλο στη λίμνη ripples". Πες ότι το 'μαθες. Αυτό είναι όλο? Ικανοποίηση περιέργειας? Αμ, δε θα σου γίνει το χατήρι... Γιατί? Δεν ξέρω. Απλά έχω παρατηρήσει ότι έτσι δουλεύει το σύστημα. Από την άλλη, αν είναι θέμα αναζήτησης της Γνώσης, τότε θα αποκτήσεις αυτή τη Γνώση όταν θα είσαι σε θέση να τη διαχειριστείς με σύνεση. Συνήθως έτσι συμβαίνει... Αλλιώς, αν θες να χρησιμοποιήσεις αυτή τη γνώση-ενδεχόμενη δυνατότητα, για να εξαιρέσεις τον εαυτό σου από τις συνέπειες των πράξεών του... μπα, δεν το βλέπω να συμβαίνει. Αυτή είναι η λεγόμενη προστατευτική φύση του νόμου. Είμαι καινούρια στο φόρουμ, δε με ξέρετε, και επειδή το γραπτό καμιά φορά είναι πολύ στεγνό και άψυχο, σας διαβεβαιώ πως "ο τόνος της φωνής μου" είναι από ουδέτερος ως καλοπροαίρετα χαμογελαστός. Σε καμία περίπτωση δεν έχω διάθεση ούτε να την πω σε κανέναν, ούτε να ειρωνευτώ. Μεγαλώνω, και όποτε αυθόρμητα, σαν ανθρωπάκι κι εμένα, μου έρχεται τέτοια διάθεση διαβάζοντας κάτι, προτιμώ να μην απαντώ, δεν έχει ουσία, δεν προσφέρει τίποτα έτσι.

Προέρχεται από την τουρκική "hayır"= αγαθοεργία, διακονία, ευεργεσία, ψυχικό. Επίσης η ίδια λέξη σημαίνει και "όχι". Από κει "haırhah"= καλοκάγαθος και "hayırlı"= καλό, της προκοπήςαίσιο, ευοίωνο, εξ ου και η "ελληνική" παραφθορά "χαϊρλίδικο"= καλορίζικο, καλότυχο. Συγγνώμη, για την άσχετη με το θέμα παρεμβολή, αλλά ρώτησε η κοπέλα.... Υπόσχομαι να απαντήσω και επί της ουσίας.

Κατάλαβα, οι παραδόσεις έχουν γίνει αχταρμάς, κι ο καθένας έχει μια δικιά του.... εγώ πχ ήξερα "από γενιά σε γενιά κι από άντρα σε γυναίκα". Έτσι, το είπε η γιαγιά μου στον πατέρα μου, κι εκείνος σε μένα... Α ναι! Επίσης σ'αυτή την παράδοση οι άνδρες δε ξεματιάζουν μόνο μεταφέρουν. Τα θηλυκά μόνο έχουν το "προνόμιο"... Τώρα το σκέφτηκα...γιατί άραγε?

Δεν ξέρω, αλήθεια, αν έχω σχέδιο ζωής... Πάει καιρός όμως τώρα που υποψιάζομαι ότι έχει η ζωή σχέδια για μένα. Και καθόλου δεν ξέρω αν μου αρέσει...

Qeen of the Damned, τι μου θυμίσατε... Jacket, τι κλάμα έριξα (όταν ξαναβρήκα τη φωνή μου...) Το Code 46 το έχετε δει? Αν πω ότι στις αγαπημένες μου συγκαταλέγονται παλιές ελληνικές θα με κράξετε πολύ?! Μ'αρέσουν, τι να κάνω... Ψάχνω εδώ και χρόνια να ξαναβρώ το "Δυο ήλιοι στον Ουρανό"... Αν ξέρει κανείς να κυκλοφορεί κάπου, ας μου το πει κι εμένα...

Διάβασα όλο το thread και νιώθω κάπως έτσι.... Και τι να συνοψίσω τώρα, και τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω... Το τί είναι μαγεία και τι μάγος/μάγισσα, είναι άλλο θέμα από μόνο του, και αν δεν αρχίσουμε από κει, τι να πούμε για αυτό... Προσωπικά μετράω πια αρκετά χρόνια συνειδτοποίησης της "διαφορετικότητάς" μου από τους πολλούς, για να το θέσω κομψά... Στους μπερδεμένους δρόμους της αναζήτησης σκόνταψα και σηκώθηκα πολλές φορές. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους. Ο στενός οικογενειακός μου περίγυρος ξέρει ότι το Χ.Ο. της ταυτότητάς μου δε με εκφράζει, και ο μόνος λόγος που δεν την αλλάζω, είναι γιατί με βολεύει ο εύκολος αριθμός της! Στο σπίτι μου υπάρχουν "βωμοί" και πλέον δεν ενοχλούν κανέναν από όσους τους βλέπουν. Αν ενοχλούσαν, κάτι ήταν λάθος... ή ο βωμός, ή ο θεατής. Ταμπέλα δεν έχω, ούτε πίστη. Με το "πίστη" δεν εννοώ θρησκεία. Ούτε απ' αυτό έχω εξάλλου. Διάβαζα και πάντα διαβάζω πολλά βιβλία. Πρόσφατα απέκτησα και τρίτη βιβλιοθήκη, γιατί πια δε χωρούσαν. Από Διεθνές Δίκαιο μέχρι Wicca και από Asterix μέχρι Κούντερα. Πράγματα συμβαίνουν, άλλα τα καταλαβαίνω, άλλα όχι και ακόμη τα ψάχνω. Η δυσκολία για μένα είναι στις συνδέσεις. Συνδέω πράγματα και γεγονότα που για τους άλλους είναι ασύνδετα. Γιατί εγώ τα βλέπω όλα να συνδέονται, με λεπτές, ίσως κι αόρατες συχνά κλωστες... Δεν τους κάνουν οι εξηγήσεις και οι σκέψεις μου? Δεν τους τις λέω... Βαρέθηκα πια. Ξέρω τι θα γίνει? Πάλι δεν το λέω. Αφού δε θα με ακούσουν. Μιλάω όπου μπορώ να συζητήσω. Τρελή κι αλαφροΐσκιωτη κι εγώ έχω ακούσει. Και να 'ταν τα μόνα...Ε, και? Είμαι καλά? Είμαι. Έχω οικογένεια και φίλους που μ'αγαπούν και με ακούν? Έχω. Βρήκα κι ένα forum (το παρόν) που είναι κι άλλοι σαν κι εμένα και τα λέμε? Ναι! Ε, όλα καλά... Μια σκέψη για νέους: καλύτερα να μην κάνετε ανακοινώσεις. Καλύτερα και να μην κρύβετε τίποτα. Καλύτερα να έχετε μια πολύ φυσιολογική αντίδραση προς οποιαδήποτε ερώτηση σας κάνουν. Όσο λιγότερο σε νοιάζει, τόσο πιο άτρωτος γίνεσαι. Και όσα λιγότερα κρύβεις, τόσα λιγότερα θα βρουν να σε εκβιάσουν.

Δεν ήξερα που να βάλω αυτό το θέμα, γιατί το θυμήθηκα διαβάζοντας θέματα από την ενότητα Παράξενες Ιστορίες και όντα άλλων κόσμων. Αν το έχετε ήδη υπόψη σας και έχει αναφερθεί κάπου συγχωρέστε με, δεν έχω προλάβει να διαβάσω όλο το φόρουμ ακόμη! (μου φαίνεται τεράστιο και αχανές ωε νέο μέλος που είμαι). Πρόκειται για το βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου "Η Νύχτα της Λευκής παπαρούνας", εκδόσεις Διόπτρα 2007. "Θρύλοι, παραδόσεις και μυστήριο συνθέτουν ένα λαογραφικό θρίλερ που κρατά την αγωνία μας στα ύψη μέχρι την τελευταία σελίδα... ...όταν το διαβάζετε, φροντίστε να μην είστε μόνοι σας!" Κομμάτια της περιγραφής στο οπισθόφυλο, και σας διαβεβαιώ, δεν υπερβάλλει καθόλου! Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την ιδέα σύνθεσης ενός μυθιστορήματος με λαογραφικές ιστορίες μυστηρίου της ελληνικής επαρχίας. Έτυχε να έχω πάει κι εκδρομή στα βουνά όταν το διάβαζα... :cheerful: Παρόλα αυτά, μια χαρά κοιμήθηκα το βράδυ! Αξίζει τον κόπο, και τα λεφτά του, κυρίως επειδή δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο παρόμοιο με αυτή τη μορφή. Αν κάποιος το έχει ήδη διαβάσει, θα χαρώ να δω τις απόψεις σας.