outis

Το να δεις ένα πουλί και να σου δημιουργηθούν κάποια συναισθήματα είναι αυτό που οι αρχαίοι ονομάζαν "οιωνός" (η λέξη σήμαινε το πέταγμα ή κρώξιμο των πτηνών) Όπως λες "ισως να μην σημαινει και τιποτα" αλλά αυτό εσύ το αποφασίζεις. Αν θέλεις να το δεις ως οιωνό, να λίγα για το θέμα (στα αγγλικά) http://www.pauldfrost.co.uk/intro_o2.html

Σ'αυτό έχεις δίκιο αλλά από την άλλη, μιρκότεροι μεγαλώνουν επίσης και στρέφουν το ενδιαφέρον τους και σε ερωτήματα που μάλλον δεν έχουν απάντηση...

Βλέποντας την ιστορία (τη "μαγική" αν θέλεις πλευρά της ιστορίας στην Ελλάδα) διαπιστώνουμε ότι και στον "΄χωρο" που αναφέρεσαι παρατηρούμε (όπως και σε πολλά) μια περιοδική ταλάντωση. Έτσι έχουμε πχ μιά κατάσταση να διακρίνει τις δεκαετίες 1900-1920 (ύφεση, με εξαιρέσεις), άλλη την περίοδο 1920-1940 (άνοδο, άνθηση και πτώση όπως και τώρα) άλλη μεταξύ 1950-1970 (ύφεση) μια περιόδο άνθησης 1970-2010 και τώρα πάλι ύφεση. Αν τηρηθούν οι αναλογίες προβλέπω νέα άνθηση μετά το 2030 (±5 χρόνια) Οι ειδικοί λόγοι διαφέρουν (και μπορούμε να τους δούμε αν και έχουν περιορισμένη σημασία) αλλά οι γενικοί δείχνουν πως άλλοι "δείκτες" (οικονομικοί, κοινωνικοί κτλ) + εξωτερικοί παράγοντες επιδρούν. Για παράδειγμα να σημειώσω ότι οι δεκαετίες "ύφεσης" σημαδεύονται πάντα από "έξοδο" Ελλήνων στο εξωτερικό ως μετανάστες (1900-1920. 1950-1970 και να που και τώρα συμβαίνει μετά το 2010) Μπορούμε έτσι να εικάσουμε ότι μια "επιστροφή" οπως τη δεκαετία του 1980 θα μπορούσε να συνδέεται με άνθηση του χώρου (κι ας είναι τα δυό τους ασύνδετα αιτιοκρατικά με μια πρώτη ματιά.) Ανάμεσα στους ειδικούς λόγους, να αναφέρω χωρίς να επεκταθώ, ότι βασική κινητήρια δύναμη (εκδοτικά πχ) του απόκρυφιστικού και μεταφυσικού χώρου υπήρξε στην Ελλάδα μεταξύ 1975-2005 η "αχαιοελληνική αναβίωση" που όμως από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 όπου και κορυφώθηκε, άρχισε να εξαντλείται και να χάνει τη δυναμικότητα που είχε και μετά το 2010 πρακτικά τελμάτωσε προς εκφυλισμό (από τη μια, γιατί από την άλλη πολλά στοιχεία της πέρασαν από το περιθώριο στο mainstream έχοντας όμως χάσει την αμιγή "αρχαιοελληνική/παγανιστική" τους "ταυτότητα.")

Αααα, εκείνο που παραμύθι που ένας φώναζε λυκος-λύκος δεν το έχεις ακούσει λοιπόν...

Επιπλέον ο άνθρωπος που εθίζεται στο να "τσιμπάει" πονηριές "για καλό σκοπό" γίνεται πιο εύκολα θύμα όταν οι πονηριές δεν χρησιμοποιούνται για καλό σκοπό πχ http://ellinikahoaxes.gr/2015/11/03/magnitakia-sta-psygeia/

Η γνώμη μου είναι ότι τον καλό σκοπό μπορείς να τον πετύχεις με έντιμα μέσα και ότι τον υπονομεύεις με "πονηρά"

Αααα τώρα πας στην ουσία «ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ» Πόσο δύσκολο είναι να το πει κανείς αυτό; Δεν χρειάζονται σοφιστίες και κολπάκια "πειθούς" κι αυτό πήγε να κάνει ο... "αστροφυσικός!" Πες «ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ» και μετά λες και το γιατί αν θέλεις. Όσο για το ορατό και το αόρατο δεν έχει καμιά δυσκολία: λες το πρωί "είδα ένα όνειρο" το είδες με τα μάτια σου ΄(που υποθέτω είχες κλειστά;;;) Ο Θεός για μένα δεν είναι αόρατος με την έννοια που το είπε ο αστροφυσικός.

Αόρατο = το μη ορατό Ορατό - από το ορώ = βλέπω αλλά και προσέχω και αντιλαμβάνομαι (Φωνή γαρ ορώ, που έλεγε και ο Οιδιποδας) Έτσι το ορατό δεν χρειάζεται να είναι με τα φυσικά μάτια.(ούτε αυτό που βλέπουμε με τα φυσικά μάτια είναι το ίδιο για όλους, βλέπεις έναν πολιτικό πχ με τα φυσικά σου μάτια, το ίδιο και ένας δίπλα σου, εσύ βλέπεις ένα κλέφτη πχ βλέποντας τον πολιτικό, ο άλλος βλέπει τον "σωτήρα του έθνους!") (όμοια το vis στο invisible που μάλλον μεταφράστηκε 'αόρατο' προέρχεται από weid / ελληνικά (F)οιδα που πάλι αποδίδει την γνώση και την αντίληψη που μπορεί να είναι οπτική μπορεί και όχι)

Οπότε έμμεσα βλέπεις τη σοφία ως στρατηγική επιβίωσης (όπου ή προσαρμόζεσαι ή το περιβάλλον σε εξαφανίζει!)

Για το στόχο και το όφελος νομίζω δεν αξίζει να επεκταθούμε αφού το ζήτημα είναι το περιεχόμενο. Την άποψή μου την έβαλε σε λόγια ο ΤΚ και δεν θεώρησα οτι χρειαζόταν να τα επαναλάβω: " Στο επιχείρημα αυτό καθαυτό, νομίζω πως ο Outis τα παίρνει στη λογική του: - Ποιος σου είπε ρε φίλε πως ο θεός μου είναι αόρατος; - Που το ξέρεις πως ταυτίζεται με τη Φύση; " Από τη μιά. Κι έχει και συνέχεια. Γιατί στη φύση είναι φυσικό η "φύση να καταστρέφει τη φύση" άρα ο άνθρωπος ως φύση δεν κάνει κάτι αφύσικο από την άλλη

Αν με "πειράζει" κάτι δεν είναι ούτε ότι τα λέει αστροφυσικός, ούτε αυτά που λεει, αλλά ότι κάποιος επιχειρεί εξαπάτηση και πατώντας σε κύρος που έχει σε ένα χώρο σχολιάζει άλλον χώρο (που δεν "το έχει") και που δεν έχουν περιεχόμενο (ο ΤΚ προηγούμενα το ανέλυσε) (πως λένε το άθροισμα είναι κάτι μερισσότερο από τα μέρη; θέλεις να σου πω αν με πειράζει κάποιο από τα μέρη ενώ το πρόβλημα το εντοπίζω στο άθροισμα! )

Ακριβώς. Έτσι αντί να παριστάνω ότι έχω το νου και να χάνω την ώρα μου με ελκυστικές μεν πλην όμως δε μάλλον άχρηστες θεωρίες και προσπάθειες "ψήφισης" του ΧΙC/ΧΞς' το αφήνω. Πόσο μάλλον όταν ξέρω ότι όταν "θα έχω το νου" γι'αυτό δεν θα χρειαστεί να ψάξω καθόλου

Δεν έχω κάτι να πω που δεν λέω. Δεν κρύβω δηλαδή, (και ναι μεν δε λέω, αλλά πάντως δείχνω - ουπς κλεμένο αυτό!) γιατί ουσιαστικά ζητώ να το καθορίσω. Γι'αυτό βάζω το θέμα να δω σε τί καταλήγουν άλλοι (των οποίων μετρά η γνώμη)

Βασικά δεν έχει σημασία - το ίδιο ή διαφορετικά - Ακόμα κι αν σκέφτονται το ίδιο, το σκέφτονται διαφορετικά Η διαφορετικότητα στη σκέψη είναι κάτι με σαφείς μαγικές προεκτάσεις (αν θέλετε, να το θέσω έτσι) Είναι πρακτικά αναπόφευκτο και άλλοτε βολικό, ενώ άλλοτε όχι.

Α, όχι. Ο Χριστιανισμός από την πρώτη στιγμή δήλωσε <> της θρησκείας. Άλλο είναι θρησκεία στην ΚΔ. Μπορείς - το πολύ - να πεις ότι οι χριστιανοί άφησαν να κυκλοφορεί και για το Χριστιανισμό και εννιότε οικιοποιήθηκαν τον προσδιορισμό "θρησκεία" αλλά αυτό σε αντίφαση με την έννοια στην ΚΔ

Προφανώς ισχύουν αμφότερα στο "χώρο" τους.

Να καλές ερωτήσεις. Να τις αποφύγω και να αρχίσω να λέω πχ τι δεν "πρέπει να προηγηθεί για να συμβεί αυτό;" Είναι πιο εύκολο αυτό: Δεν πρέπει να προηγηθεί το είδος των αναλύσεων που βλέπουμε στα βιβλία και τις συζητήσεις για να συμβεί αυτό; Αλλά να μην τις αποφύγω. Πως και πότε θα μου πει κάτι; - Πότε: όταν είμαι (γίνω δηλ) "έχων το νου" - Πως; Αυτό είναι το ζητούμενο και ο σκοπός ίσως αυτού που άλλος αποκαλεί "μαγεία" αλλος αποκαλεί κάπως αλλιώς. Δεν αλλάζει η ταμπέλα το "ζητούμενο!" Τι πρέπει να προηγηθεί; Νομίζω το ξέρεις αλλά σου αρέσουν οι αναλύσεις (όπως κι εμένα, είναι η κλασική λούπα κάθε ενός που ξέρει ότι για να αδυνατήσει πρέπει να κάνει δίαιτα αλλά του αρέσει το φαγητό!) Μια καλή αρχή είναι ίσως αυτό που λένε άλλοι "φώτισμα" αλλοι "Γνώση" άλλοι "μύηση." Αρχή, mind you, γιατί ούτε αυτό αποτελεί εγγγύηση. Κι αυτό μπορεί να αποδειχθεί και παγίδα, Και το "χειρότερο;" (από εξωτερική οπτική.) Τελικά να σε κάνει να πάψει να ασχολείσαι μέχρι να σε αφορά..... Ιδανικά ενώ παύεις να ασχολείσαι έρχεται μια στιγμή "ΕΥΡΗΚΑ" αλλά ήδη δε σε νοιάζει και πολύ....

Ε, γι'αυτή τη νόσο προτείνεται κάποια θεραπεία. Λίγο "φραξιονιστικά" αποκαλούμενη "ορθοδοξία" - πέρα από τις ταμπέλες πολλά σχετικά είναι ορθά.

Λέω ότι εμπεριέχουν μια στασιμότητα ως προς τη φύση τους: Η θάλασσα δεν μπορεί να γίνει ξαφνικά κάτι άλλο, όσο και να κινείται και ν'αλλάζει. Ούτε η Νεφέλη να γίνει ξαφνικά μη-Νεφέλη

Τα έχεις μπερδεμένααααα.... 1. Η ατάκα δεν είναι από τη ΧΟΕ 2. Η ΧΟΕ δεν είναι "ένα από τα συντηρητικότερα ρεύματα" 3. Προέρχεται από αλλού. 4. Δεν θα θεωρούσα την προέλευση από "ένα από τα συντηρητικότερα ρεύματα" BTW όσο κουκου κι αν ακούγεται έχει λογική που υποψιάζομαι ότι η Νεφ θα την έβρισκε σύμφωνη (τουλάχιστον ως προς την "νόσο")

Οι τρόποι εκδήλωσης δεν αλλάζουν την ουσία της έννοιας. Είπα "αγάπη" αφ'εαυτής. Δηλ η αγάπη πάει εδώ κι εκεί (δεν είναι στάσιμη) αλλά αυτή η ίδια είναι απαράλλακτη. Όπως ένα αυτοκίνητο όπου και να πηγαίνει παραμένει αυτό που είναι στη βάση του.

nope Το Κοράνι (ειδικά σε ορισμένες εκδόσεις) μοιάζει με βιβλίο που γράφτηκε ως εξής: όταν τελείωσε η συγγραφή και κάποιος είχε πάρει αγκαλιά όλα τα φύλλα του χειρόγραφου ...σκόνταψε και του έπεσαν κάτω. Κι όπως δεν είχαν αριθμό σελίδας... και δεν έβγαινε πλήρης άκρη απλά αφέθηκαν όπως είναι. Εεεε... ίσως όχι. Οι πιο επίσημες εκδόσεις έχουν μια - πως να την πω; "μη γραμμική" δομή με μια λογική: τα "βιβλία" (Σούρες) με τα περισσότερα κεφάλαια πάνε μπροστά και΄η ακολουθία είναι κατιούσα. Έτσι είναι δυνατόν (και πράγματι συμβαίνει) κεφάλαιο στην αρχή να είναι μεταγενέστερο κεφαλαίου πιο μετά. Οι θεολόγοι του Ισλάμ έχουν μια (ικανοποιητική για την ισλαμική λογική) εξήγηση γι'αυτό και η χρονολογικά σειρά είναι λίγο-πολύ γνωστή αλλά δεν ενδιαφέρει όσον αφορά την ανάγνωση & μελέτη.

Δεν μου φαίνεται να έχεις δίκιο σ'αυτό: ας πούμε η "Αγάπη" δεν είναι κάτι που έχει "στάσιμη" ποιότητα αφ'εαυτού; Δηλ. η "αγάπη" ως έννοια μπορεί να είναι αλλάξει και να είναι κάτι άλλο; Βλέπουμε λοιπόν ότι είναι δυνατόν να υπάρχει στασιμότηατ ως φυσική και όχι αφύσικη κατάσταση.

Δεν ξέρω τι έννοείς με το αν συμφωνώ. Δεν είναι θέμα συμφωνίας και δεν μπορεί να εξεταστεί έξω από την εποχή της. Δηλαδή με τα κριτήρια που έχω μεγαλώσει μου φαίνεται τραγικό και τερατώδες φαινόμενο, αλλά σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι εκείνής της εποχής (όπου τα τραγικά και τα τερατώδη ήταν καθημερινά) δεν το έβλεπαν έτσι. Αν ζητάμε κατανόηση (και από την πλευρά μου συνήθως έτσι ξεκινώ) δεν θα τη βρούμε αν το δούμε απομονωμένα κρίνοντας με τα σημερινά κριτήρια κάτι ενός κόσμου πρακτικά ξένου με το σήμερα.

Ναι ακριβώς. Μέχρι να μου πει κάτι το θεωρώ το ψάξιμο με τον τρόπο που συνήθως γίνεται μάταιο και ουσιαστικά εκτροχιάζει προς επουσιώδη πράγματα την πορεία. Αν ήταν κάτι το απαραίτητο να το ξέρει ο κάθε αναγνώστης θα το έλεγε πιο ξεκάθαρα. (όπως λέει το ίδιο το κείμενο: «Ώδε η σοφία εστίν· ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου· αριθμός γαρ ανθρώπου εστί· και ο αριθμός αυτού χξς'» (Αποκ, 13,18) -