Niphredil

Τώρα η Δαιμόνισα των αρχαίων Εβραίων, η Lilith, προέρχεται από τον Βαβυλωνιακό θύληκο Δαίμονα Lilitu που υπάρχει και στο Necronomicon, είναι ένα πνεύμα της νύχτας, και αντιπροσωπεύει την Νύχτα καθώς και την την παράνομη ερωμένη. [/b] Δηλαδή, υπάρχει το Νεκρονομικόν; Νόμιζα πως είναι δημιούργημα της φαντασίας του Λάβκραφτ. (Μια που το έφερε η κουβέντα, έχει διαβάσει κανείς το Δαιμόνιο της Γραφής; (Genius Scribendi). Λογοτεχνία είναι, εννοώ, δεν είναι εμπειρίες ή κάτι πραγματικό. Ή μήπως έχει κανείς άλλη γνώμη;.....[/color]

Ο C.S. Lewis (για τους φίλους, Jack Lewis, καθώς έβρισκε κακόηχα τα άλλα δύο του ονόματα) υπήρξε όσο και αν φαίνεται παράξενο, φανατικός άθεος στην αρχή. Λένε πως η φιλία του με τον J.R.R. Tolkien τον επηρέασε βαθιά. Έτσι, ενώ αρχικά δεν αγαπούσε τις μυθοπλασίες, τις έβρισκε άχρηστες κι ανόητες, όπως ανόητη έβρισκε και την έννοια του Θείου, αργότερα, μετά από ατελείωτες συζητήσεις με τον Tolkien, ξεπήδησε η Νάρνια, ένας συγκερασμός παραμυθιού και χριστιανικής αλληγορίας. Είχα βρει συγκινητικά αυτά τα βιβλία. Τα θεωρώ ιδανικά, και όχι μονάχα για τους "μικρούς μας φίλους". Όσο για την κινηματογραφική μεταφορά, μου φάνηκε αξιοπρεπείς, αν και λένε πως στην αμερικανική κόπια υπήρχαν κάτι πολύ άτσαλες προπαγάνδες της ευαγγελικής εκκλησίας. Ευτυχώς, εμάς μας έστειλαν μία κανονική ταινία....

Dear Sevando και λοιπή κομπανία Πριν από κάποια χρόνια, πέφτω πάνω σε έναν δαιμονισμένο στη Μονή Οσίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη (εκεί πάνε πολλοί). Το αγόρι λεγόταν Κωνσταντίνος, ήτανε καλόγερος στο Όρος και είχε και μεσογειακή αναιμία, κοντά σ' όλα του τα βάσανα. Ομολογουμένως συγκλονιστική εμπειρία. Το πιο χαρακτηριστικό ήταν πως δεν μπορούσε να πει ο Άγιος Εφραίμ, η Παναγία, αλλά έλεγε απλά ο Εφραίμ, η Μαρία με καίνε και τα λοιπά. Άμα του πέρναγε ήταν μία χαρά άνθρωπος και προσπαθούσε να μας πιάσει και τη συζήτηση. Κουβεντιάζοντας μαζί του μάθαμε πως οι γονείς του δεν ήθελαν λέει, να γίνει καλόγερος, και του κάνανε μάγια για να μην αντέχει το Χριστό -και από τοτε ξεκίνησαν τα φαινόμενα του δαιμονισμού. Μιλούσε με μια μοναχή, καλή μου φίλη, κι απάνω στη συζήτηση άλλαζε η φωνή του, της έχωνε μούτζες και την απειλούσε ότι θα της στείλει λεγεώνα. Φράσεις όπως: Αν δεν ήτανε ο Εφραίμ θα βλέπατε τί θα σας έκανα, τι ήθελες βρρρρε! π.....α κι έγινες καλόγρια, θα τον σκοτώσω τον π....η εδώ που με έφερε, σε φτύνω Μιχάλη στα μούτρα, και ούτω καθ' εξής, πραγματικά δεν θα μου φύγουν ποτέ από το μυαλό. Ήταν σαν ένα τεράστιο θηρίο να σφαδάζει και να υποφέρει. Η αίσθηση της κακίας ήταν κάτι το απερίγραπτο. Τη στιγμή που τα έβλεπα αυτά, μου φαινόντουσαν αληθινά. Τώρα, με βεβαιότητα ποτέ δεν θα μάθουμε. Εύχομαι όμως ολόψυχα να μην υπάρχουν πραγματικά δαιμονισμένοι. Εύχομαι να ήταν φάρσα. Δεν ξέρω τί απέγινε το δόλιο το παλικάρι. Όσο για τα σχόλια των παιδιών ότι συνήθως τα φαινόμενα παρατηρούνται σε χαμηλότερου πνευματικού επιπέδου ανθρώπους, συμφωνώ. Και συμφωνούν και εκείνοι που πιστεύουν στο δαιμονισμό. Λένε δηλαδή, ότι ο χαμηλού επιπέδου άνθρωπος έχει χαμηλές νοητικές άμυνες και διαιρεμένο "εγώ". Υπάρχει δηλαδή μία ανακατωσούρα στο μυαλό του, μία έλλειψη συνοχής που ευνοεί τέτοια φαινόμενα. Τα συμπεράσματα δικά σας...

Μπορεί να έχεις δίκιο! Σύμφωνα με το Λιακόπουλο, πάντως, ο όρος Ελοχίμ έχει μεταφραστεί από τους εβδομήκοντα (κατ' αυτόν, εβδομήντα δύο ραββίνοι γεμάτοι μίσος για τον ελληνισμό) εντελώς τσάτρα πάτρα: άλλοτε ως "θεός", άλλοτε ως "άγγελος", άλλοτε ώς "δίκαιοι άνθρωποι", άλλοτε ως "δαίμονες", άλλοτε ως "δικαστές".... Αν τυχόν ισχύει αυτό, και δεν γνωρίζω αραμαϊκά για να το διαπιστώσω, τότε πιθανώς ο όρος ελοχίμ αποκλείεται να είναι ένα όνομα του Θεού. Γιατί τότε ο όρος "Θεός" θα βρισκόταν υποκείμενο σε ένα σωρό αντιφατικές πράξεις. Σύμφωνα με τον Ενώχ, (λέει ο Λιακό), στα εβραϊκά, (οπότε τρέχα γύρευε) οι (ο;) Ελοχίμ κατέβηκαν στη γη και ζευγάρωσαν με τις κόρες των ανθρώπων, η γνωστή ιστορία. Αλλά, όπως είπα, δεν γνώριζω αραμαϊκά, οπότε, για άλλη μια φορά, τρέχα -γύρευε. Ciao!

Sevando, Sabrina, Kailor και τα υπόλοιπα παιδά, βρείτε με στο παράξενες ιστορίες και όντα άλλων κόσμων. Please read and help!!! Live Long And Prosper, Niphredil

Sevando καλώς σε βρήκα. Ένα να ξέρεις, είμαι εθελόντρια στην αιμοδοσία, άρα μερικά λίτρα παραπάνω δεν με φοβίζουν! Νίφρεντιλ Υ.Γ. Αλλά δεν μου είπες τις προτιμήσεις σου σε ομάδα και ρέζους...

Λέω πως: Αν ο Λιακόπουλος πίστευε αυτά τα πράγματα, θα τα μοίραζε δωρεάν τα βιβλία του στον κόσμο για να τα διαβάσουμε και να "ανοίξουν" τα μάτια μας. Αλλά τα πουλάει, και μάλιστα τα αγοράζει και πολύς κόσμος γι' αυτό βλέπεις ανοίγουν τα βιβλιοπωλεία του το ένα πίσω από το άλλο. Μου δάνεισαν (αλήθεια, δεν αγόρασα) την πρώτη τριλογία. Ίσως ένα στα δέκα από αυτά που λέει να έχει κάποιοια βάση. Ο όρος Ελοχίμ, για παράδειγμα, αν τοποθετηθεί σε πολλά "σκοτεινα" σημεία της Παλαιάς Διαθήκης, ξεκαθαρίζουν πράγματα. Όπως στο σημείο που οι πρωτόπλαστοι έχουν φάει το μήλο και ο Θεός τους λέει: "Τώρα ο Αδάμ έγινε ένας από εμάς". Πληθυντικός μεγαλοπρεπείας είναι αυτό, μας λένε στο σχολείο, ή απλά ειρωνεία. Αν όμως δεν μιλάει ο Θεός αλλά οι Ελοχίμ, τότε δικαιολογείται ο πληθυντικός. Για την ιστορία, οι Ελοχίμ είναι πλάσματα σαν Άγγελοι, με σώμα ενεργειακό, που αποτελούν τους υπηρέτες του Θεού, τα όργανά του, ενώ οι Άγγελοι είναι αυτό που λέει και το όνομά τους, μαντατοφόροι. Επανέρχομαι: ο Λιακόπουλος ΣΙΓΟΥΡΑ δεν πιστεύει σ' αυτή την κοσμοθεωρία. Δεν θα το εκμεταλλευόταν εμπορικά αν το πίστευε, θα έκανε τσάμπα κύρηγμα για να σώσει ψυχές, όλοι οι μεγάλοι δάσκαλοι αυτό δεν κάνουν; Επίσης, νομίζω πως τα βιβλία είναι κακογραμμένα. Χρειαζόταν ένα πραγματικά πολύ γερό editing πριν βγουν στην κυκλοφορία. Αυτά και ελπίζω να σε βοήθησα.

[font="Garamond"]Αφιερώνω το κομμάτι σε παλιούς και νέους, μύστες και μη. Αν σας ενδιαφέρει η μουσική, που πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο, πηγαίνετε: http://video.google.com/videosearch?q=the+...mp;sitesearch=# ... Heard a carold, mournful, holy, Chanted loudly, chanted lowly, Till her blood was frozen slowly, And her eyes were darkened wholly, Turn'd to tower'd Camelot. For ere she reach'd upon the tide The first house by the water-side, Singing in her song she died, The Lady of Shalott. Under tower and balcony, By garden-wall and gallery, A gleaming shape she floated by, Dead-pale between the houses high, Silent into Camelot. Out upon the wharfs they came, Knight and burger, lord and dame, And round the prow they read her name, The Lady of Shalott. Who is this? And what is here? And in the lighted palace near Died the sound of royal cheer; And they crossed themselves for fear, All the knights at Camelot; But Lancelot mused a little space He said, "She has a lovely face; God in his mercy lend her grace, The Lady of Shalott." Music by Loreena McKennitt Lyrics by Alfred Lord Tennyson (1843) ή, αν προτιμάτε: Bonfire dot the rolling hillsides Figures dance around and around To drums that pulse out echoes of darkness Moving to the pagan sound. Somewhere in a hidden memory Images float before my eyes Of fragrant nights of straw and of bonfires And dancing till the next sunrise. Chorus I can see the lights in the distance Trembling in the dark cloak of night Candles and lanterns are dancing, dancing A waltz on All Souls Night. Figures of cornstalks bend in the shadows Held up tall as the flames leap high The green knight holds the holly bush To mark where the old year passes by. Chorus Bonfires dot the rolling hillsides Figures dance around and around To drums that pulse out echoes of darkness Moving to the pagan sound. Standing on the bridge that crosses The river that goes out to the sea The wind is full of a thousand voices They pass by the bridge and me. Ευλογίες!

Γεια σε όλους! Είμαι εντελώς αρχάρια, ή, πιο σωστά, ακόμη στο ψάξιμο για το αν και κατά πόσον το μονοπάτι της Τέχνης είναι για μένα. Πολλά συγχαρητήρια γιατί, μέσα στην πληθώρα των (παρα)πληροφοριών η ιστοσελίδα σας δείχνει πως προσπαθεί να κρατήσει "χαρακτήρα". Υπάρχουν πολλά ερωτήματα που θα ήθελα να θέσω, για όποιον βεβαίως έχει τη διάθεση και το χρόνο να μου απαντήσει, και πραγματικά πιστεύω πως θα συναντήσω εδώ τους κατάλληλους ανθρώπους που θα διαφωτίσουν αντί να μπερδέψουν και να συσκοτίσουν. με αγάπη Νίφρεντιλ