johnny

Εν τω μεταξύ έχει πλάκα η σημειολογία των δύο βίντεο, όπου και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν το ίδιο σύμβολο - μια γαλανόλευκη σημαία - που ενώ φαίνεται να εκπροσωπεί και τις δύο πλευρές, τελικά δεν εκφράζει ούτε τους μεν ούτε τους δε. Αν λοιπόν είναι οι ιδέες που καθορίζουν τους ανθρώπους και τρέφονται απ' αυτούς, όπως λέει και ο Αρχάγγελος παραπάνω, τότε κάτι έχει πάει πραγματικά στραβά με τους έλληνες.

Εξαρτάται από την υπόσταση που του δίνεις και το πώς τον αισθάνεσαι. Αλλά εδώ είναι το ζουμί όμως, πώς αισθανόμαστε το χρόνο? Και δεν αναφέρομαι στην ώρα, αλλά στο χρόνο. Τί αίσθηση έχουμε γι' αυτόν?

Γιατί είναι ψευδαίσθηση ο χρόνος? Αν όντως υπάρχει σαν διάσταση, είστε σίγουροι ότι δεν τον διαισθανόμαστε? Ναι, το σύστημα μέτρησης του χρόνου είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα αλλά αυτό δεν είναι ψευδαίσθηση, είναι σύμβαση. Εφόσον όμως μιλάμε για την έννοια του χρόνου γενικότερα ως διάσταση, γιατί να είναι ψευδής η αίσθηση (ψευδ-αίσθηση) που έχουμε γι' αυτόν?

Μιλάς για τον Glen Larson, ο οποίος ήταν ο δημιουργός του παλιού battlestar galactica. Τo remake του Ronald Moore που συζητάμε δεν έχει καμία σχέση, ενώ ο ίδιος δηλώνει αγνωστικιστής. Όπως και να 'χει, μέσα στο battlestar παίζουν πολύ οι θρησκευτικές διαμάχες ως μέρος της κοινωνικής ζωής (στο caprica δε οι θρησκείες αποτελούν καθοριστικό παράγοντα της εξέλιξης του σεναρίου), αλλά παράλληλα μιλάμε για μια scifi σειρά οπότε υπάρχει και η σχετική ελευθερία του να εμβαθύνουν σε θρησκευτικές έννοιες με έναν πιο "σφαιρικό" τρόπο, προσεγγίζοντας κατ' ευθείαν τα ανάλογα αρχέτυπα. Είναι οι ίδιες οι συνθήκες τέτοιες που τους επιτρέπουν να προσεγγίζουν με έναν πιο άμεσο και ευθύ τρόπο το ζήτημα των θρησκειών. Είναι 50.000 κόσμος, ό,τι απέμεινε από ολόκληρη την ανθρωπότητα, σε ένα διαστημόπλοιο που περιφέρεται στο αχανές σύμπαν κυνηγημένο, που δεν έχει πλέον ένα σπίτι ή μια πατρίδα για να γυρίσει, ούτε έχει κάποιον ξεκάθαρο προορισμό για να πάει. Αυτό είναι ένα ιδανικό πλαίσιο για τον επαναπροσδιορισμό ολόκληρου του συστήματος αξιών που μπορεί να έχει μια κοινωνία, ενώ παράλληλα ψάχνει τρόπους όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να πιστέψει σε κάτι, να κρατήσει την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον ζωντανή.

Γουστάρουμε Roslin... αλλά μετά από τον πρεσβύτερο Adama! President Laura Roslin: [about Commander Adama] Maybe if he's more comfortable he'll be a little easier to deal with. Billy Keikeya: That's smart. President Laura Roslin: No, it's not smart. It's politics. Ποιόν?! Τον "όπου-φυσάει-ο-άνεμος" ευθυνόφοβο υποκριτή που ακούει φωνές?! Helo: Aren't you Gaius Baltar? Baltar: I haven't done anything. Νομίζω ότι αυτή είναι η ατάκα που τον χαρακτηρίζει στο μεγαλύτερο μέρος της σειράς!

Πράγματι, έχεις δίκιο, άδικα τον κακολόγησα τον Moore. Δεν ξέρω γιατί είχα τη βεβαιότητα ότι συμμετείχε στην ταινία του Star Trek, αλλά χαίρομαι που έκανα λάθος γιατί ήταν όντως μια απογοήτευση! Πάντως είναι πραγματικά δύσκολο να σταθεί οποιαδήποτε άλλη σειρά πλέον στο ύψος του galactica, συμφωνώ στο ότι αν η προώθηση του caprica δεν ήταν τόσο συνυφασμένη με το bsg θα τα είχε πάει καλύτερα. Το να φτιάξεις μια σειρά με τις άπειρες κοινωνικο-θρησκευτικο-φιλοσοφικο-πολιτικές προεκτάσεις όπως κατάφερε να τις περάσει το bsg δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Ήδη υπάρχουν ακαδημαϊκοί (βλ. Tiffany Potter) που προσεγγίζουν τα μηνύματα του galactica σε αντιπαραβολή με τις τάσεις και τις αποκλίσεις της σύγχρονης αμερικανικής κοινωνίας. Και δεν έχουν άδικο. Όταν σε μια κοινωνία που έχει στιγματιστεί από μια 11η Σεπτέμβρη λες ότι "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" ("Desperate people use desperate measures" λέει κάποια στιγμή η πρόεδρος Roslin), δείχνοντας τρομοκρατικές επιθέσεις από ανθρώπους-χαρακτήρες με τους οποίους έχει ταυτιστεί το κοινό, του περνάς ισχυρά μηνύματα που με οποιονδήποτε άλλο τρόπο δεν θα μπορούσε να δεχτεί, είτε από θέμα ταμπού είτε λόγω της πλύσης εγκεφάλου που έχει δεχτεί όλα αυτά τα χρόνια. Ή όταν τα ανδροειδή προσπαθούν να αγκιστρωθούν σε έννοιες όπως αγάπη, θεός κτλ που οι άνθρωποι δε δίνουν και τόση σημασία θεωρώντας πως είναι "δεδομένες"... Τί να λέμε τώρα, δεν υπάρχει η σειρά!

Όχι μέχρι τον επόμενο Απρίλιο...

Μιας και το ανέφερες, είναι επίσης απίστευτο το πως μετά το θαύμα του galactica, ο ίδιος σκηνοθέτης κατάφερε να φτιάξει τόσο χάλια την τελευταία ταινία του star trek. Οι απανταχού κοινότητες των star trek fans τον έχουν επικυρήξει! Πραγματικά πάντως, έφτιαξε μια τόσο στιβαρή σειρά που κάθε άλλη ανάλογη προσπάθεια πριν και μετά μοιάζει αποτυχία (βλέπε stargate universe). Ούτε το Caprica μπόρεσε να σταθεί στο ύψος του bsg, αν και είχε τρομερή ατμόσφαιρα. Να δούμε και το blood & chrome τί θα λέει!

Υπάρχει και τρίτη επιλογή! B)

Λοιπόν, αυτό το τόπικ είναι αφιερωμένο στην αντικειμενικά καλύτερη scifi σειρά όλων των εποχών, το Battlestar Galactica! :worthy: :worthy: Είστε ελεύθεροι να γράψετε μόνο εγκωμιαστικά σχόλια, μιας και η σειρά δεν επιδέχεται τίποτα λιγότερο από αμέριστο θαυμασμό και σέβας! Επίσης το παραπάνω ισχύει Χ100 όταν αναφερόμαστε στον απόλυτο-θεό-σούπερ-ντούπερ-απίστευτο Commander Adama! SO SAY WE ALL!!!

Η τηλεοπτική σειρά βασίζεται σε σειρά βιβλίων, τα οποία έχουν γραφτεί από τον ίδιο άνθρωπο που έγραψε και τη σειρά βιβλίων Vampire Diaries (δεν το λέω για κακό). Ήδη πάντως από το σχετικό trailer φαίνεται άλλη μια εμπορική αμερικανιά και τίποτα παραπάνω (αυτό το λέω για κακό ). Βρε παιδιά, τόσες ωραίες σειρές υπάρχουν, που μπροστά τους όλες αυτές οι βαμπιροσειρές και οι λοιπές σαπουνόπερες είναι... Λάκης ο γλυκούλης! Κατεβάστε Leverage, Lie to Me, Torchwood, Game of Thrones κτλ.

Ωραία, συμφωνούμε λοιπόν ότι υπάρχει ψυχική ανισορροπία και ότι συμβάλλουν διάφοροι λόγοι (πολιτικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί κτλ) σ' αυτή. Φαντάζομαι επίσης πως συμφωνούμε ότι είναι μια επίκτητη ανισορροπία (ή τουλάχιστον σ' αυτή αναφερόμαστε στο παρόν τόπικ), ως αποτέλεσμα των παραγόντων που την προκαλούν. Η αμέσως επόμενη ερώτηση που μου 'ρχεται στο μυαλό δεν είναι αν καταπολεμάται αλλά πώς προκαλείται, σε ατομικό πλέον επίπεδο. Γιατί αν βρεθεί ο μηχανισμός (όχι οι παράγοντες, αλλά η επίδραση καθεαυτή που έχουν στον ψυχισμό ενός ανθρώπου) που προκαλεί αυτή την ανισορροπία στον άνθρωπο, τότε ίσως και να μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε αντίστροφα για να βγούμε από αυτή την κατάσταση. Δηλαδή, γιατί συμβαίνει σε κάποιους ανθρώπους και όχι σε κάποιους άλλους? Μήπως συμβαίνει σε κάποιους ως αποτέλεσμα των ίδιων των επιλογών τους στη ζωή? Εντάξει, κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες μπορούμε να αναφέρουμε άπειρους σε σημείο που να μην έχει και τόσο νόημα εφόσον είναι ήδη λίγο-πολύ γνωστοί, αλλά αν δεχτούμε (?) ότι οι επιλογές μας μας καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό, μήπως να εξετάσουμε και αυτές ως αιτία της ανισορροπίας?

Ξεκίνησα χτες να το αναλύω στο παραπάνω ποστ, αλλά από κάποιο σημείο και μετά είδα ότι δεν έβγαζα νόημα και τα έσβησα. Η γείωση της ενέργειας που προανέφερα έχει αρκετά μεγάλη σημασία στη φυσιολογική λειτουργία των ενεργειακών κέντρων και κατ' επέκταση του ανθρώπου, ενώ η γενικότερη εργασία με τα ενεργειακά κέντρα είναι καθοριστική για τις διάφορες ποιότητες που θέλουμε να "καλλιεργήσουμε" σε αυτά. Γνώμη μου είναι πως δε μπορείς να "παίξεις" με την κουνταλίνι αν δεν έχεις κάνει μια ανάλογη προεργασία με τα ενεργειακά κέντρα, φροντίζοντας για αρχή το κέντρο βάσης που είναι η γείωση ή το κέντρο του ιερού οστούν που είναι η σεξουαλικότητα - και συνδέεται άμεσα με την κουνταλίνι. Κατ' επέκταση δε μπορείς να έχεις, για παράδειγμα, ζητήματα όπως έλλειψη αυτοπεποίθησης (ηλιακό πλέγμα) ή φόβους & ανασφάλειες (καρδιά) να σε κατατρώνε και παράλληλα να παίζεις με την κουνταλίνι, διότι αυτά τα κέντρα θα επηρεάσουν αρνητικά την άνοδο της, αναιρώντας τα όποια αποτελέσματα επιδιώκονται από την εργασία με αυτή. Αυτή την αίσθηση έχω, μπορεί να κάνω και λάθος..

Ναι, προβλήματα όντως υπήρχαν πάντα, αυτό που αλλάζει τώρα είναι ότι κάποιοι βγάζουν κέρδος απ' αυτό. Όταν οι ορισμοί των ασθενειών διευρύνονται ώστε να περιλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερες ομάδες πληθυσμού, κι όταν παράγονται φαρμακευτικά σκευάσματα που ανταποκρίνονται σε αυτούς τους ορισμούς, είναι λογικό το 97% των ανθρώπων-καταναλωτών να έχει προβλήματα.

Δεν θα 'λεγα πως είναι διαφορετικοί δρόμοι, μάλλον διαφορετικά στάδια στον ίδιο δρόμο. Ο κυριότερος στόχος όταν "κατεβάζεις" την ενέργεια είναι η γείωση του πνεύματος και των ανάλογων ποιοτήτων στο "εδώ και τώρα". Αυτό δεν αναιρείται απαραίτητα από την ενεργοποίηση των τσάκρας από την κουνταλίνι. Το ότι φαινομενικά έχει διαφορετική φορά δε σημαίνει ότι έχει και αντίθετο ρόλο.

Εντάξει, διαβάζοντας και κάποια άλλα γραπτά του συγκεκριμένου ανθρώπου καταλαβαίνω ότι αυτό το θλιμμένο, απογοητευμένο και απαισιόδοξο ύφος είναι κάτι που τον διακατέχει γενικότερα, όχι μόνο στο παραπάνω κείμενο. Φυσικά δεν το κατακρίνω, όχι μόνο γιατί αποτελεί το προσωπικό του ύφος (το οποίο προφανώς απορρέει από ανάλογα βιώματα) αλλά και γιατί σε πολλά σημεία έχει μεγάλο δίκιο. Κατ' αρχήν το πρώτο και το τελευταίο πράγμα που θα 'πρεπε να διδάσκεται ο "θ" (και συνήθως το διδάσκεται, πέρα από το αν θα το εφαρμόσει στη συνέχεια ή όχι) είναι ότι ο θεραπευτής οφείλει να θεραπεύει πρώτα απ' όλα τον εαυτό του. Όχι μόνο γιατί η σχέση του με τον θεραπευόμενο είναι απαιτητική και φθείρει το νευρικό σύστημα και την ψυχή του θεραπευτή, αλλά και γιατί ο ίδιος ο θεραπευτής οφείλει να εξελίσσεται και να ανεβαίνει επίπεδα, τόσο για το δικό του καλό όσο και για το καλό του θεραπευόμενου. Κατά δεύτερον, αρκετά από τα στοιχεία που παραθέτει παραπάνω ο κος Ψάρρας, δεν χαρακτηρίζουν απαραίτητα μόνο έναν θεραπευτή, ούτε έναν θεραπευτή που ξεκινά τώρα την πορεία του ως τέτοιος. Για παράδειγμα, "το μέγεθος του φόβου απέναντι στο φαινόμενο του θανάτου" απαντάται σε κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως ιδιότητας. Επίσης, για μένα δεν αιτιολογείται επαρκώς το γιατί ενας θεραπευτής να είναι αλαζονικό ον, και μάλιστα "κατ' εξοχήν"! Σίγουρα η αλαζονεία είναι μια παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει ένας θεραπευτής στην πορεία του, και πολλοί όντως έχουν πέσει και δεν το 'χουν καταλάβει καν, ωστόσο είναι ισοπεδωτικό να λες ότι τους χαρακτηρίζει όλους ανεξαιρέτως. Κατά τρίτον, ιδίως στην Ελλάδα ο εναλλακτικός χώρος έχει καταντήσει ένα κακώς νοούμενο δίκτυο αγοραπωλησίας ελπίδας και φόβου, αλλά θα πρέπει να τονιστεί ότι αυτό γίνεται κυρίως σε εμπορικά πλαίσια - και ως εκ τούτου υπακούει σε άλλους κανόνες. Όταν ένας θεραπευτής θέτει σε μεγαλύτερη προτεραιότητα την ιδιότητά του ως επιχειρηματίας, τότε πλέον δεν σκέφτεται με κριτήριο την αγάπη (το ότι την επικαλείται είναι θέμα μάρκετινγκ), αλλά με βάση τους νόμους της αγοράς, με βάση δηλαδή το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης. Ως θεραπευτής μάλλον δεν θα εξαπατούσε με τέτοιον τρόπο έναν υποψήφιο θεραπευόμενο, αλλά ως επιχειρηματίας "οφείλει" να το κάνει, από τη στιγμή που καλείται να ανταποκριθεί σε μια ζήτηση - και η ζήτηση στην Ελλάδα ειδικά επιδέχεται μεγάλης εξαπάτησης. Το έχουμε ξανασυζητήσει αυτό κι εδώ. Για τους καταναλωτές-ζόμπι που ψάχνουν για το μαγικό ραβδάκι που θα λύσει όλα τους τα προβλήματα χωρίς καμιά προσπάθεια από μέρους τους. Ε, αν δεν έχει και ο ίδιος ο θεραπευόμενος τη στοιχειώδη ωριμότητα να ξέρει τί θέλει, πάντα θα υπάρχουν οι επιχειρηματίες που θα του προσφέρουν αυτό που θα ζητήσει, ακόμα κι αν δεν θέλει πραγματικά αυτό που ζητά. Κι αυτή η κατάσταση είναι λογικό πως θα φουσκώνει και τα μυαλά των σχετικά λιγότερο σοβαρών θεραπευτών. Στο παραπάνω κείμενο δεν τίθεται θέμα περιβάλλοντος (ούτε με κοινωνικούς ούτε με οικονομικούς όρους), αλλά πρέπει να τη θέσουμε και αυτή τη διάσταση, δεδομένου ότι δεν ξυπνά κάποιος ένα πρωί λέγοντας "Ωραία, αφού είμαι ένα εγωιστικό, ιδιοτελές και αλαζονικό κάθαρμα θα γίνω θεραπευτής"...

Ο θεός σέβεται την ελευθερία σου γιατί την ορίζει ο ίδιος, όταν πρέπει να κινείσαι στα πλαίσια που ορίζει ο λόγος του. Αλλά η αλήθεια δεν βρίσκεται στο λόγο του θεού... η αλήθεια βρίσκεται στους sex pistols! Κατά τ' άλλα ωραίος ο γέροντας Nikon.

Φίλε irenicus, επειδή ήμουν κι εγώ ακριβώς εκεί όπου ξεκίνησαν τα επεισόδια, οφείλω να σου πω πως τα ΜΑΤ δεν προσγειώθηκαν ως δια μαγείας στο Σύνταγμα χτες. Ήρθαν από τη Σταδίου και κατευθύνθηκαν προς την Περικλέους οριοθετώντας ξεκάθαρα το πρώτο κομμάτι της συγκέντρωσης που ήθελαν να σπάσουν. Στη συνέχεια ακολούθησαν οι συνάδελφοί τους, οι ασφαλίτες, με τις κουκούλες και τις πέτρες, όπου ξεκίνησαν το παιχνίδι "κλέφτες κι αστυνόμοι", την κλασική πλέον συνταγή της ελ.ας. για τη διάλυση μιας συγκέντρωσης. Έτσι, τα ΜΑΤ κινούνταν σε όποιο κομμάτι της συγκέντρωσης ήθελαν να διαλύσουν, συμπαραρασύροντας τους συναδέλφους τους στις τύποις συγκρούσεις, ώστε να κάνουν χρήση χημικών και να απομακρύνουν τον κόσμο από την πλατεία. Αυτό έγινε διώχνοντας τον κόσμο πρώτα στη Σταδίου και μετά στην Πανεπιστημίου, κι έτσι πλέον υπήρχε αρκετός χώρος για να ελέγξουν (=να διαλύσουν) στο κύριο σώμα της συγκέντρωσης στην πλατεία Συντάγματος. Μέσα σε μισή ώρα είχαν σπάσει το μεγαλύτερο μέρος της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα. Είναι ξεκάθαρο πως δεν ήθελαν να απωθήσουν τους κουκουλοφόρους, γιατί αν ήθελαν κάτι τέτοιο θα μπορούσαν εύκολα να τους διώξουν προς τη Σταδίου που εκείνη την ώρα ήταν σχεδόν άδεια. Αντιθέτως, ο στόχος τους ήταν να πηγαίνουν πέρα-δώθε στο Σύνταγμα για να διαλύσουν το συγκεντρωμένο πλήθος - κάτι που κατάφεραν, παρ' όλο που στη συνέχεια ο κόσμος επέστρεψε. Χρήση χημικών δεν έκαναν μόνο μέσα στο Μετρό, αλλά και δίπλα σε ασθενοφόρο στη Σταδίου, την ώρα που προσπαθούσε να παράσχει πρώτες βοήθειες σε τραυματίες. Επίσης, αυτό που δεν ακούστηκε πολύ αλλά ήταν πολύ πιο προκλητικό, ήταν μια συνεχώς αυξανόμενη πομπή από μηχανάκια της ομάδας "Δίας" που εντελώς απροκάλυπτα και με ξεκάθαρα προκλητικές διαθέσεις, έκαναν κύκλους μαρσάροντας και επιδεικνύοντας γκλοπς και σιδερένιους λοστούς στην Αμαλίας, απέναντι σε διεσπασμένους διαδηλωτές που είχαν απομακρυνθεί από το Σύνταγμα για να συνέλθουν από τα χημικά. ΥΓ: Να προσθέσω και το άξιο πολλών συγχαρητηρίων πνεύμα αλληλεγγύης που διακατέχει τους "αγανακτισμένους", εξίσου σημαντικό γνώρισμα πέρα από τη μαγκιά και την αξιοπρέπεια που προαναφέρθηκε. Να 'ναι καλά η συμπαθέστατη κυρία που μας βούτηξε από την πλατεία, μιας και δεν μπορούσαμε να ανοίξουμε τα μάτια μας από τα χημικά, και μας πάστωσε στο μαλόξ για να συνέλθουμε. Δε νομίζω να διαβάζει αβάπτιστο αλλά όπως και να 'χει, την ευχαριστούμε πολύ.

Καλά, το τελευταίο δεν έχει ιδιαίτερο νόημα, μπορεί κάποιος να είναι πολιτικοποιημένος και χωρίς να είναι μέλος σε κάποιο κόμμα. Όσα ανέφερες για το Σύνταγμα είναι σωστά, αλλά είναι ένα μέρος της συνολικής εικόνας. Θα μπορούσες να περάσεις κάποια στιγμή μια βόλτα για να αποκτήσεις μια ακόμα καλύτερη οπτική του τί συντελείται στην πλατεία. Επίσης, σκέψου το ότι αν ο κόσμος κατέβαινε Σύνταγμα μόνο για να μουντζώσει, να φωνάξει και να εκτονωθεί, θα είχε βαρεθεί μέχρι τώρα και το Σύνταγμα θα είχε αδειάσει. Ναι, κατεβαίνουν και τέτοιοι, αλλά κατεβαίνουν και άλλοι που πλέον συμπληρώνουν 3 εβδομάδες παρουσίας εκεί (τρεις εβδομάδες δεν είναι λίγο για έναν έλληνα που βαριέται εύκολα και πάντα έχει κάτι να κάνει). Συζητούν, έχουν ωραίες απόψεις και προτάσεις, ακολουθούν αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, λαμβάνουν αποφάσεις κτλ. Δεν σου λέω ότι όλο αυτό το φαινόμενο είναι αψεγάδιαστο ή αρκετό για να επιφέρει από μόνο του αλλαγές, αλλά σίγουρα είναι σημαντικό. Συνεπώς προτείνω να μην το υποτιμάς και να μην το απορρίπτεις τόσο ελαφρά τη καρδία.

Dortias, μ' αρέσουν οι απόψεις σου και ο τρόπος που τις θέτεις, εύγε! Ερώτηση: Έχεις κατέβει καθόλου Σύνταγμα (ή σε συγκέντρωση ή/και γενική συνέλευση άλλης πόλης, αν δε μένεις Αθήνα)? Χα! Τί μου θύμισες τώρα... Για το συγκεκριμένο κόμμα έλεγαν και έδειχναν ό,τι ήθελαν. Θυμάμαι στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, στη δημοσίευση των εκλογικών αποτελεσμάτων, πασίγνωστο ειδησεογραφικό portal του Ομίλου Λαμπράκη δεν είχε συμπεριλάβει καν τους Οικολόγους Πράσινους στη λίστα των 6 πρώτων κομμάτων, αλλά συμπεριλάμβαναν το κόμμα του Παπαθεμελή που τότε συγκέντρωνε αρκετά μικρότερο ποσοστό από τους πρώτους. Πολύ γέλιο! Οπότε ναι μεν έχουν διαφορές μεταξύ τους τα καθεστωτικά μέσα όταν πρόκειται για έμμεση προβολή πολιτικής γραμμής, αλλά φυσικά αυτό δεν αλλάζει καθόλου το τελικό αποτέλεσμα... 3 μέρες μετά οι Ο.Π. σχεδόν σβήστηκαν από τον πολιτικό χάρτη όταν αποδείχτηκαν δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ, αρνούμενοι να αναλάβουν το υπουργείο περιβάλλοντος (έπειτα από πρόταση του Παπανδρέου)... και το σύστημα συνεχίζει ακάθεκτο!

Λοιπόν, αυτό πραγματικά είναι ένα τεράστιο θέμα από μόνο του! Γιατί ήμουν έτοιμος να σου απαντήσω ότι κι εμένα αυτό ακριβώς με ενδιαφέρει, με τη διαφορά ότι κατά τη γνώμη μου η ικανότητα κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από την κατανόηση των πραγματικών λόγων για τους οποίους μάχεσαι. ...Αλλά μετά θυμήθηκα όλους τους πρόσφατους πολέμους (συμπεριλαμβανομένων των δύο παγκόσμιων), στους οποίους αν ίσχυε το παραπάνω σκεπτικό δεν θα είχε ανοίξει ούτε μύτη, οπότε το παίρνω πίσω. :whistling2:

Κατ' αρχήν, όπως είπες κι εσύ, το εν λόγω αίτημα υπάρχει λόγω των σχέσεων μεταξύ κράτους και εκκλησίας. Αυτή η σχέση είναι αρκετά δυναμική ώστε να απαιτούνται αναπροσαρμογές στους κανόνες που τη διέπουν. Το ότι δεν έχει ιστορική βάση δεν σημαίνει ότι δεν είναι και σωστό. Κατά δεύτερον, οι κοινωνικοί ρόλοι ενός πολίτη είναι διακριτοί και δεν έχει νόημα να εμπλέκονται μεταξύ τους όταν η αφετηρία και ο προορισμός τους είναι διαφορετικοί. Για παράδειγμα, υπάρχουν και οργανωμένες λέσχες ποδοσφαιρικών ομάδων, δε μπορεί αυτές οι λέσχες να έχουν άμεση πολιτική υπόσταση από τη στιγμή που η αφετηρία τους είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα ο στόχος τους είναι η υποστήριξή της. Εννοείται πως οι πολίτες έχουν (και πρέπει να έχουν) λόγο για τα κοινωνικο-πολιτικά δρώμενα, αλλά μέσα από την ιδιότητά τους ως πολίτες και όχι ως ολυμπιακοί/παναθηναϊκοί/χριστιανοί κτλ. Η μόνη περίπτωση που θα μπορούσα να καταλάβω την εμπλοκή ενός τέτοιου κοινωνικού ρόλου με την πολιτική είναι όταν ο ίδιος καταπιέζεται με κάποιον τρόπο από την πολιτική. π.χ. κατανοώ (παρ' όλο που δε συμφωνώ με) την πολιτική της συλλογής υπογραφών που ακολούθησε το ποίμνιο κατ' εντολή της εκκλησίας όταν ήταν να σταματήσει να αναγράφεται το θρήσκευμα στην ταυτότητα, όπως και κατανοώ τη διαδήλωση των φίλαθλων μιας ομάδας όταν οι πολιτικές συγκοιρίες εμποδίζουν την κατασκευή ενός νέου γηπέδου για την ομάδα. Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με ένα πρόβλημα που αφορά ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο, η πρωτεύουσα ιδιότητα των ανθρώπων είναι αυτή του πολίτη. Έχεις δίκιο, τα 'χουμε ξαναπεί. Αλλά τα ξαναλέμε σε περίπτωση που κάποιος από μας αλλάξει γνώμη αυτή τη φορά. Όταν μάχεσαι για κάτι, πρέπει να γνωρίζεις και να κατανοείς ακριβώς τους λόγους για τους οποίους μάχεσαι, αλλιώς δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Όταν διαδηλώνεις στο Σύνταγμα κατά του μνημονίου, διαδηλώνεις γιατί καταλαβαίνεις ότι το μνημόνιο είναι ένα μέσο απροκάλυπτης οικονομικής και πολιτικής παρέμβασης και επιρροής στην τοπική κοινωνία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν δεν καταλαβαίνεις ακριβώς αυτό, μπορεί να καταλαβαίνεις ότι το μνημόνιο έρχεται να επιβάλλει την αποπληρωμή ενός χρέους το οποίο θεωρείται απεχθές. Όπως και να 'χει, βλέπεις ότι οι λόγοι τίθενται σε κοινωνικά/πολιτικά/οικονομικά πλαίσια, που διέπονται από μια λογική. Δεν διαδηλώνεις επειδή το μνημόνιο είναι ένα έργο του σατανά που σου χτυπά την πόρτα για να δοκιμάσει ο θεός την πίστη σου! Το ίδιο ισχύει και για όλα τα υπόλοιπα μέσα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στερούν τις ελευθερίες μας. Οι μηχανισμοί επιβολής τους είναι συγκεκριμένοι και δεν περιλαμβάνουν ούτε τον αντίχριστο ούτε τα συναφή. Και φυσικά οι τρόποι αντίδρασης είναι αντίστοιχα συγκεκριμένοι, αλλά όταν πλαισιώνονται στο κοινωνικο-πολιτικό επίπεδο όπου λαμβάνουν και χώρα. Α, και όταν μιλάω για τις ελευθερίες μας αναφέρομαι στις ελευθερίες που έχουμε ως πολίτες, έτσι?! Όχι ως χριστιανοί... Γιατί όταν εξεγείρονται οι χριστιανοί, συνήθως είναι σε βάρος των ελευθεριών μιας άλλης κοινωνικής ομάδας (π.χ. ταυτότητες, ομοφυλόφιλοι, αλλόθρησκοι-μετανάστες κτλ), οπότε κάθε συζήτηση περί ελευθερίας σε αυτό το επίπεδο πάει περίπατο...

Εντάξει, καταλαβαίνω ότι υπάρχει αρκετός κόσμος που για δικούς του λόγους θέλει τη θρησκευτική εξουσία να έχει λόγο και στην πολιτική εξουσία, διαπλέκοντας τους ρόλους της με αυτήν έτσι ώστε τελικά να μην είναι ιδιαίτερα διακριτή. Όπως έχει κάνει και στις μουσουλμανικές χώρες άλλωστε, και η θρησκευτική αστυνομία παραμονεύει να συλλάβει όποιον κρατάει στα χέρια του ένα CD ή όποια δεν φορά καλά τη μπούρκα της. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι ονειρεύονται παρόμοιες "ορθόδοξες" καταστάσεις στην Ελλάδα. Για όλους τους υπόλοιπους όμως, όπου έχουν την (ορθότατη) άποψη ότι η θρησκευτική εξουσία πρέπει να είναι απόλυτα διαχωρισμένη από την πολιτική, καταλαβαίνεις ότι ο Ιερώνυμος καλώς πράττει (και κατ' επέκταση ο Χριστόδουλος έπραττε κακώς). Για τους ίδιους, είναι επίσης θετικό που σταμάτησε η συνεχής χειραγώγηση των πιστών μέσω του φόβου, με τις τρομολαγνικές και συνωμοσιοπαρανοϊκές κραυγές περί καρτών, σατανικών barcodes και μνημονίων που αν τα διαβάσεις ανάποδα θα δεις τον αντίχριστο. Είναι μια καλή εποχή να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε τη λογική μας για να κάνουμε τη διαφορά, όχι το φόβο μας.

Εντάξει, δεν είναι εξ' ολοκλήρου αστικός μύθος από τη στιγμή που είχε κάνει και δημόσιες εμφανίσεις με κάποια από τα "στολίδια" που αναφέρονται παραπάνω. Και τα μισά απ' αυτά να είχε, πάλι προκλητικό είναι.

Νομίζω ότι η μεγαλύτερη τάση των ανθρώπων αφορά πράγματα που έχουν ξανασυμβεί αλλά κάτι πήγε στραβά, οπότε πολύς κόσκος αναλώνεται στο να συζητά και να αναλύει τί πήγε στραβά και τί όχι, λόγος που είναι αρκετός για να γίνουν πολιτικές διασπάσεις. Κι εκεί τίθεται θέμα του αν είναι σωστό να "βάλουμε νερό στο κρασί μας" στοχεύοντας σε μια σύνθεση ιδεών που θα δημιουργήσει ένα ευέλικτο πολιτικό σύστημα, ή αν θα παραμείνουμε ακλόνητοι στις πολιτικές μας πεποιθήσεις γιατί "κάποια πράγματα δεν επιδέχονται συμβιβασμών". Μπορώ να κατανοήσω και τις δύο απόψεις, ωστόσο το αποτέλεσμα είναι μια τρύπα στο νερό.