johnny

Πρέπει να καλλιεργηθεί πολιτική συνείδηση. Κι αυτό δε γίνεται διά μαγείας, αλλά με ανταλλαγή απόψεων. Το φύτεμα και το πότισμα που λες εσύ έγιναν από κακώς εννοούμενες πολιτικές, ακριβώς επειδή δεν υπήρχε πολιτική συνείδηση.

Καθόλου!! Ίσα-ίσα, για μένα μετρά πολύ το γεγονός ότι ο κόσμος αρχίζει να ανταλάσσει απόψεις, δείχνει ότι κάπως αρχίζει να κινητοποιείται από πολιτικής πλευράς. Φυσικά αυτό δεν γίνεται πάντα προς τη σωστή κατεύθυνση (όταν ακούς π.χ. δύο γερόντια να συμφωνούν μεταξύ τους πως "όλα τα προβλήματά μας θα λυθούν αν φύγουν οι μετανάστες"), αλλά σε γενικές γραμμές οι πολιτικές ζυμώσεις που γίνονται στους δρόμους μπορούν να μεταλλαχτούν σε πραγματικά ουσιώδεις κοινωνικο-πολιτικές εκφράσεις. Και στις γενικές συνελεύσεις ακούγονται πολλές ωραίες απόψεις και προτάσεις, πέρα από το αν τελικώς είναι εύκολο ή σκόπιμο να εφαρμοστούν πρακτικά. Αυτά κατά τη γνώμη μου είναι σχετικά ελπιδοφόρα (όχι αρκετά για να γίνει κάποια αλλαγή, αλλά ελπιδοφόρα). Επιπλέον, οι λόγοι για τους οποίους "Δεν Χρωστάμε, Δεν Πουλάμε, Δεν Πληρώνουμε" γίνονται όλο και πιο κατανοητοί στον κόσμο, που αρχίζει να καταλαβαίνει ότι το χρέος είναι ουσιαστικά ένα νούμερο χωρίς κανένα ιδιαίτερο αντίκρυσμα. ...Αν μπορούν να πάνε διακοπές και φέτος, τότε να πάνε και να περάσουν και τέλεια! Υπάρχουν όμως και πάρα πολλοί που φέτος δεν θα πάνε διακοπές γιατί δεν βγαίνουν από οικονομικής πλευράς. Άνθρωποι που είτε απολύθηκαν είτε ψάχνουν δουλειά και δεν βρίσκουν είτε δεν μπορούν να ζήσουν με τις πετσοκομένες συντάξεις τους, είτε είτε είτε... Οπότε πιο πιθανό το κόβω φέτος να κάνουν τα μπανάκια τους στο Συντριβάνι του Συντάγματος παρά στις παραλίες (ήδη έχουν στήσει σκηνές και κάνουν κάμπινγκ στην πλατεία, αν σφίξουν και οι ζέστες...γιατί όχι?!).

Με φόντο τη χτεσινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας, όπου σε αντίθεση με όσα λέγονται από τα ΜΜΕ μαζεύτηκε τουλάχιστον 300.000 κόσμος (εκτιμήσεις κάνουν λόγο και για μισό εκατομμύριο γύρω στις 8-9 το βράδυ), διαφαίνεται μια έντονη δυσαρέσκεια από πλευράς κόσμου που σε πρώτη φάση εκδηλώνεται (και εκτονώνεται??) με το να κατεβαίνει στους δρόμους και στις πλατείες. Η πλειοψηφία δυστυχώς κατεβαίνει όντως για να φάει μαλλί της γριάς και να μουντζώσει, αφού δεν ξέρει ή δεν έχει τη διάθεση να κάνει κάτι παραπάνω, ενώ οι υπόλοιποι προσπαθούν να κάνουν τη διαφορά μέσα από τη διενέργεια γενικών συνελεύσεων, ακολουθώντας αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες - πράγμα πολύ καλό. Το θέμα είναι ότι ο κόσμος είναι τόσο ετερόκλιτος που εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον να υπάρχει μια ενιαία πολιτική βάση, έστω και σε επιμέρους κομμάτια του. Γι' αυτόν τον λόγο: 1) Το κίνημα των αγανακτισμένων παραμένει "ακίνδυνο" προς το παρόν 2) Οι αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων δηλώνουν τις προθέσεις του κόσμου αλλά δεν πραγματοποιούνται απαραίτητα (ακόμα κι αυτές που έχουν πρακτικό χαρακτήρα) 3) Είναι εύκολο να γίνουν υποχείριο πολιτικών συμφερόντων, που τελικά μπορεί να οδηγήσουν στη διάλυση του κινήματος Παρ' ολ' αυτά, είναι αρκετά σημαντικό το ότι είναι τόσο μαζικές οι συγκεντρώσεις, κυρίως για το γεγονός ότι γίνονται απίστευτες πολιτικές ζυμώσεις. Ο κόσμος συζητά, προβληματίζεται, ψάχνει λύσεις.

Τουναντίον, και λίγα λέει. Ξεχνάς τους εξωγήινους, τους εσοκρόνιους, τους ερπετοειδείς και εννοείται τους εβραίους. Όλοι αυτοί μας παρακολουθούν και θα κάνουν ό,τι μπορούν για να καταστείλουν κάθε μορφή αντίδρασής μας προς το σύστημα (μιας και αυτοί είναι το σύστημα). Συνεπώς, ο πιο ασφαλής τρόπος "αντίδρασης" που μπορώ να σκεφτώ είναι να πάμε για καμιά καφεδιά και να κάνουμε πως σκεφτόμαστε τρόπους αντίστασης από μέσα μας, για να μην καρφωθούμε κιόλας. Ή ακόμα καλύτερα, να το συζητήσουμε σε ένα φόρουμ, για να δείξουμε ότι είμαστε και ενεργοί-πολιτικοποιημένοι και να αυξάνουμε και το post counter μας!!

Πες πως γίνεται (σηκώνει τεράστια συζήτηση το κατά πόσο γίνεται, αλλά πες για χάρην της συζήτησης ότι όντως γίνεται)! Τα αποτελέσματα θα φανούν σε μερικές γενιές από τώρα, όταν πλέον η γενιά της μεταπολίτευσης και η επόμενη που την στήριξε θα έχουν φύγει για τα καλά από το κοινωνικο-πολιτικό προσκήνιο. Οπότε θα δεις πραγματικές αλλαγές σε τουλάχιστον 40 χρόνια από τώρα. Τώρα όμως τί γίνεται? Θα είμαστε καταδικασμένοι να περιμένουμε -καλλιεργώντας- μια αλλαγή στη συνείδηση των ανθρώπων με την ελπίδα πως σε λίγες δεκαετίες από τώρα θα είναι όντως πιο πρόσφορο το έδαφος για πολιτική αλλαγή?

Ναι, όντως πρέπει να μπούμε σε μια τέτοια διαδικασία αν θέλουμε να γράψουμε βιβλίο.

Ας μην ξεχνάμε ότι αναφέρεται σε βιβλία αποκρυφισμού, όχι στα βιβλία γενικότερα! Οι γενικεύσεις που κάνετε είναι επικίνδυνες. Δεν μπορώ να μάθω ιστορία βιώνοντάς την, γιατί έχει ήδη περάσει ο χρόνος. Δεν μπορώ να μάθω βοτανολογία ή μαγειρική χωρίς να στηριχτώ σε πληροφορίες (είτε σε γραπτή είτε σε προφορική μορφή) γιατί δεν είναι καθόλου απίθανο να πεθάνω από δηλητηρίαση πειραματιζόμενος με τα υλικά. Γενικότερα, δεν μπορώ να έχω μια επαρκή εικόνα του περιβάλλοντός μου και της πραγματικότητας που βιώνω χωρίς να έχω τις απαραίτητες γνώσεις για να την προσεγγίσω. Η εικόνα που έχω για το περιβάλλον μου και για την πραγματικότητα εξαρτάται από το πόσα ξέρω, και τα όσα ξέρω οφείλονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτά που έχω διαβάσει (εκτός από αυτά που έχω βιώσει). Όπως λέει και η Minerva, δεν χρειάζεται να ανακαλύπτουμε ξανά τον τροχό για να τον χρησιμοποιήσουμε.

Αυτό το γύρισμα πλάτης προϋποθέτει πολιτική συνείδηση, αλλά εδώ δεν καλλιεργήθηκε ποτέ σε κοινωνικό επίπεδο. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε σαν κοινωνία. Δεν φτάνει να είμαστε αγανακτισμένοι, αλλά και συνειδητοποιημένοι.

Και ποιός σου είπε εσένα ότι δεν θέλουν ακριβώς αυτό το πράγμα?!! Αν υπάρχει κάτι που μας έχει φέρει μέχρι αυτό το σημείο, είναι η πάγια και απολίτικη τακτική του κόσμου να γυρνάει την πλάτη του σε όλα και σε όλους, πεπεισμένος ότι ακόμα κι αν ενδιαφερθεί δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Και τώρα έρχεσαι και κάνεις μια πολιτική τοποθέτηση που λέει ότι κάτι θα αλλάξει αν τους γυρίσουμε την πλάτη? Επίσης, μας λες να μην εκτονωνόμαστε σε επουσιώδεις κινήσεις αλλά δεν μας λες πού και πώς πρέπει ή πού μετράει να το κάνουμε! Το συμπέρασμα είναι ότι ο καθένας λέει το θεωρητικό μακρύ του και το απολίτικο κοντό του (αναφέρομαι σε όλους) και τελικά το αποτέλεσμα είναι μηδέν, αν όχι εις βάρος μας. Αν δεν σοβαρευτούμε, αν δεν αποκτήσουμε μια ξεκάθαρη και υπεύθυνη πολιτική θέση για να τη θέσουμε σε εφαρμογή στη συνέχεια, μια ζωή θα καθόμαστε και θα αμπελοφιλοσοφούμε γύρω από τους προτεινόμενους τρόπους συμπεριφοράς και ψυχολογίας, ενώ παράλληλα θα χάνουμε τη ζωή μας μέσα από τα χέρια μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Κρατώ αυτό που έγραψε ο aquamarine: ...Και καμία τέτοια εκδήλωση δεν πρόκειται να κλιμακωθεί αν δεν έχει ξεκάθαρο πολιτικό στόχο - έστω και διαφορετικό ανά μονάδα. Στην Ισπανία οι πολιτικοί στόχοι είναι ξεκάθαροι και ειλικρινείς. Στην Ελλάδα, ο καθένας έχει τον πολιτικό στόχο που του υπαγορεύουν η τηλεόραση, ο πολιτικός, "ο Μίκης" και ο Ντοναλντ Ντακ...

Οι πόρτες ανοίγουν στις 6 και η συναυλία ξεκινά στις 9.30. Οι θέσεις δεν είναι αριθμημένες αλλά για να πιάσει καλή θέση στο άνω διάζωμα πρέπει να είναι εκεί από νωρίς.

Κάθε εισητήριο είναι ακριβότερο στην Ελλάδα, τόσο γιατί τα έξοδα που απαιτούνται για να έρθουν τα συγκροτήματα είναι λίγο υψηλότερα, όσο και γιατί οι διοργανώτριες εταιρίες ξέρουν ότι ο Έλληνας θα τα δώσει. Και πράγματι τα δίνει! Ίσα που πρόλαβα σήμερα να πάρω ένα των 88 έουρος (κάτω διάζωμα) για την εν λόγω συναυλία (κι ας μη μου περισσεύουν). Κατά τη γνώμη μου είναι ιστορική συναυλία, αξίζει μέχρι και το τελευταίο cent! Σήμερα ξεκίνησε η προπώληση και ήδη έχουν σχεδόν εξαντληθεί τα εισητήρια. Κατά τις 12 ανακοινώθηκε επίσημα ότι λόγω μεγάλης ζήτησης η συναυλία θα διεξαχθεί και δεύτερη φορά, την επόμενη μέρα, και ήδη κοντεύουν να εξαντληθούν και τα εισητήρια της δεύτερης μέρας!

Εδώ οι τιμές ξεκινούν από 55 ευρώ. Παίζει να εξαντληθούν για πλάκα, δεδομένου ότι η συναυλία στην Ελλάδα θα κινηματογραφηθεί κιόλας!!

Μόλις επισημοποιήθηκε! Αυτό το καλοκαίρι θα έχουμε τη μέγιστη τιμή να δούμε το "The Wall", το νέο tour του Roger Waters πάνω στο concept της συναυλίας που δόθηκε το 1990 στο Βερολίνο. Μέρος του σχετικού δελτίου τύπου της didimusic: Η προπώληση ξεκινά την ερχόμενη Δευτέρα!

Αυτό κατάλαβες απ' αυτά που είπα? Όταν λέμε συνεχώς ότι δεν έχουν σημασία τόσο τα υλικά που χρησιμοποιούμε όσο η πρόθεση που έχουμε και η βούληση να φέρουμε σε πέρας μια ενέργεια χρησιμοποιώντας αυτά τα υλικά, το λέμε επειδή πιθανόν τα υλικά να είναι ακριβά ή επειδή εμείς διαμορφώνουμε την αξία των υλικών μέσα από την αντίληψή μας γι' αυτά και από τον τρόπο που τα χρησιμοποιούμε??! Δε νομίζω το κριτήριο επιλογής των υλικών να είναι η τιμή τους, κι αυτό κυρίως γιατί τα περισσότερα υλικά που χρειαζόμαστε δεν είναι καθόλου ακριβά - συμπεριλαμβανομένων των κρυστάλλων που έθιξε ο outis. Φυσικά είναι πιο ακριβοί από ένα βαρίδι ψαρέματος, αλλά από 'κει και πέρα ο καθένας κρίνει από μόνος του πόσο σκόπιμο είναι να δώσει 2-3 ευρώ για βαρίδι ψαρέματος ή 10-15 ευρώ για ένα εκκρεμές από κρύσταλλο. Γενικά οι "οικονομικές λύσεις" δεν είναι κακό να θίγονται. Δεν μίλησε όμως κανείς για "οικονομικές λύσεις", αλλά για "οικονομικές συμβουλές". Δεν είναι το ίδιο. Ούτε έχει νόημα να στρεφόμαστε κατά των πιο ακριβών λύσεων προς χάρην έμφασης στην προσέγγιση "όλα λειτουργούν". Ναι, όλα λειτουργούν όσο τους επιτρέπει ο χρήστης τους να λειτουργούν, αλλά κάποια μπορεί να λειτουργούν από μόνα τους περισσότερο από κάποια άλλα, δεν χρειάζεται να τα ισοπεδώνουμε όλα.

Αν τα κριτήρια επιλογής του εξοπλισμού ψαρέματος έναντι ενός κρυστάλλου ήταν οικονομικά, τότε και το δούλεμα είναι "εντός των πλαισίων συζήτησης στην κοινότητα". :whistling2:

Νομίζω ότι "η καλύτερη λειτουργία του Αβάπτιστου" εξασφαλίζεται, μεταξύ άλλων, από την απουσία εμπορικών / οικονομικών συναλλαγών στον κύκλο του. Επίσης, οι "οικονομικές συμβουλές" που ανέφερες, ακούγεται τουλάχιστον περίεργο θέμα για μια κοινότητα σαν αυτή.

Το θέμα δεν είναι η προειδοποίηση, αλλά η προδιάθεση. Αλλά μιας και μιλάμε για βιντεάκια, υπάρχει και το υλικό από την πόλη του Μεξικού, το 1997. http://www.youtube.com/watch?v=aFKdEy33SO4

Από κάθε γρίπη πεθαίνουν άνθρωποι Dalia, όχι μόνο από αυτή. Δεν είναι υποκριτικό να μας αφήνουν "ασυγκίνητους" οι υπόλοιπες γρίπες και να μας συγκινεί μόνο αυτή?? Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός ακόμα και σε ένα απλό κρυολόγημα, ωστόσο κανείς δε βγήκε να πουλήσει εμβόλια ούτε κατά του κρυολογήματος ούτε κατά της προπέρσινης γρίπης. Για την περσινή όμως έγινε πανικός. Όχι επειδή πέθαναν περισσότεροι άνθρωποι από άλλες χρονιές (ακόμα κι αν όπως λέει ο outis ήταν λίγο πιο ζόρικη από τις άλλες), αλλά γιατί υπήρχε εμβόλιο προς πώληση. Σε θέματα δημόσιας υγείας πρέπει να είμαστε και υποψιασμένοι, εκτός από "σοβαροί".

Αυτή η επίκληση στο συναίσθημα σε τί αποσκοπεί Dalia? Στο να κάνουμε το εμβόλιο? Έχι δίκιο η Minerva, το εμβόλιο φαίνεται να έγινε πιο πολύ για οικονομικούς λόγους παρά για λόγους δημόσιας υγείας. Η Ελλάδα μάλιστα απ' ότι θυμάμαι είχε πάρει πολλά περισσότερα απ' όσα πραγματικά χρειαζόταν. Έχουμε την τάση να 'μαστε πάντα οι καλύτεροι πελάτες σε τέτοια πράγματα. Το έχουμε συζητήσει ξανά αυτό το θέμα εδώ.

Είναι όμως?? :whistling2: έχω την αίσθηση ότι αυτά τα 'χουμε ξανασυζητήσει και στο άλλο τόπικ, του addendum..

Η αποκέντρωση είναι μια σωστή σκέψη. Αν συνδυάσουμε με την αποκέντρωση το σενάριο της αλλαγής του πολιτικού συστήματος και την εφαρμογή μιας απόλυτα οριζόντιας μορφής οργάνωσης, τότε δεν έχει καμία απολύτως σημασία ποιός έχει τα χρήματα και ποιός όχι, αλλά ποιός έχει γη και ποιός όχι. Δεν σου λείπει η γνώση, σε μικρά κομμάτια πληθυσμού μπορούμε άνετα να μιλάμε για εφαρμογή του θεσμού της άμεσης δημοκρατίας. Ένα σύστημα που να τηρεί τις αρχές της ισονομίας, της ισηγορίας (εκεί κι αν θες μικρό πληθυσμό ), της ισοκρατίας και γενικότερα της ισότητας και κατ' επέκταση της δικαιοσύνης.

Ε άμα είναι να μην αγγαλιάσει την ιδέα ο κυρ Γιάννης ο καφετζής, τότε να την εγκαταλείψω κι εγώ... Το κίνητρο δεν είναι κάτι που αποκτάς απαραίτητα μόνος σου. Σκέψου, ας πούμε, την εικόνα ενός μπαμπά που υπόσχεται να αγοράσει παγωτό στο παιδί του αν διαβάσει τα μαθήματά του... Το παιδί ουσιαστικά οφείλει να διαβάζει για τον εαυτό του, για να μορφωθεί, ωστόσο επειδή δεν μπορεί πάντα το ίδιο το παιδί να διακρίνει τη σκοπιμότητα του να διαβάσει (και συνεπώς δεν έχει κάποιο κίνητρο), αναλαμβάνει ο μπαμπάς να του δώσει αυτό το κίνητρο. Συνεπώς, το κίνητρο μπορεί να στο δώσει και κάποιος τρίτος, ή μπορεί και να στο αφαιρέσει κάποιος τρίτος. Υπάρχουν ολόκληροι "επιστημονικοί" κλάδοι που ασχολούνται με αυτό το θέμα, από διαφημιστικές μεθόδους και μάρκετινγκ τεχνικές (για να σου δώσουν κίνητρο), μέχρι τεχνικές ελέγχου της πληροφορίας (ή της ροής πληροφοριών) που στοχεύουν στο να σου αφαιρέσουν το κίνητρο. Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών των τεχνικών είναι ότι συνήθως (αν όχι πάντα) δεν στοχεύουν στο συνειδητό κομμάτι της αντίληψής μας. Οπότε κάπως έτσι φτάνουμε και στο κατά πόσο "συνειδητά δεν μας ενδιαφέρει τί γίνεται γύρω μας" ή αν είμαστε απλώς έρμαια των μηνυμάτων που περνάνε στο υποσυνείδητο ή/και στο ασυνείδητο κομμάτι μας. Ή κατά τον συνδυασμό αυτών των δύο, ποιά πληροφορία επιλέγουμε να αντλήσουμε από το ασυνείδητο και να τη φέρουμε στο συνειδητό. Δες ας πούμε τα νούμερα της αποχής στις τελευταίες εκλογές... Αρκετοί απ' αυτούς που δεν ψήφισαν θεωρούν και υποστηρίζουν ότι ήταν συνειδητότατη η αποχή τους. Αν τους ρωτήσεις "γιατί?" σχεδόν πάντα προκύπτει ότι δεν έχουν επαρκή πληροφόρηση ή/και θεωρούν τους εαυτούς τους αποκομμένους από τις πολιτικές εξελίξεις, μήνυμα που έχει καλλιεργηθεί επίμονα στην αντίληψη, στην ψυχολογία και κατ' επέκταση στη συμπεριφορά τους. Από 'κει και πέρα, στόχος είναι σε πρώτη φάση να αναγνωρίσουμε τη δύναμη που έχει το υποσυνείδητό μας και να προσπαθήσουμε να είμαστε πιο συνειδητοί. Αυτό επιτυγχάνεται σε μεγάλο βαθμό μαθαίνοντας τους τρόπους με τους οποίους επηρεάζεται το ασυνείδητο καθώς και τις τεχνικές με τις οποίες καθίσταται εφικτός αυτός ο επηρεασμός (και από 'δω ξεκινά και η σημασία της ελεύθερης πληροφόρησης). Στην πορεία, συνήθως καταλαβαίνεις ότι παίζεται ένα αρκετά πιο μεγάλο παιχνίδι απ' αυτό που φανταζόσουν πριν ασχοληθείς, οπότε αυτό μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα καλό κίνητρο για να συνεχίσεις να πληροφορείσαι και να αντιστέκεσαι με όποιον τρόπο μπορείς στην κατευθυνόμενη ροή πληροφοριών, έχοντας όλο και μεγαλύτερη αίσθηση των κανόνων του παιχνιδιού. Και κάπως έτσι φτάνεις στο να είσαι πιο συνειδητός και υπεύθυνος πολίτης, ξεφεύγοντας παράλληλα από το ρεύμα των "πολιτών-ζόμπι". Και για να συνδέσουμε αυτή τη συζήτηση με μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση...

Προσανατολιζόμουν σε πιο οριζόντιες μορφές οργάνωσης, κάτι που φυσικά καθίσταται σχετικά πιο δύσκολο, δεδομένου του βαθμού αστικοποίησης που προανέφερα. Υπάρχουν όμως μικρά δείγματα εφαρμογής ανά τον κόσμο, αλλά και ιστορικά. Άλλο όμως η παρατήρηση και άλλο η συμμετοχή. Για να δούμε την αποδοτικότητα ενός τέτοιου μοντέλου σε όλες τις εκφάνσεις του, θεωρώ πως θα πρέπει να το ζήσουμε από μέσα, γιατί μέχρι στιγμής ζούμε σχεδόν το άλλο άκρο. Δε νομίζω να μπορούν να διαχωριστούν αυτές οι τρεις έννοιες στην πράξη, δεδομένου ότι αλληλοεξαρτώνται και η μια επηρεάζει την άλλη σε πολλά επίπεδα. Για παράδειγμα, πώς θα μπορούσες να ορίσεις μια δημοκρατία χωρίς να αναφερθείςέστω και έμμεσα στο θεσμό της δικαιοσύνης, ή και το αντίθετο?! Η πληροφόρηση πάντα θα μπορούσε να είναι περισσότερη, πιο ποιοτική, πιο άμεση, πιο αμερόληπτη κτλ κτλ κτλ. Αλλά ας υποθέσουμε ότι είναι επαρκής, τουλάχιστον σε αυτή τη χώρα. Αυτό που παίζει το σημαντικότερο ρόλο είναι το κίνητρο που έχει ο καθένας για να μπει στη διαδικασία να πληροφορηθεί. Αν θέλεις να βρεις την πληροφορία, θα τη βρεις. Αν όμως δεν διακρίνεις κάποια σκοπιμότητα στο να την ψάξεις, τότε σαφώς δεν θα σου έρθει στο πιάτο. Το κίνητρο και κατ' επέκταση η διάθεση για πληροφόρηση εξαρτάται από την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου και για τον κόσμο. Αν νιώθεις ότι είσαι αποκομμένος από τις εξελίξεις, ότι δεν τις διαμορφώνεις ούτε κατ' ελάχιστο, ότι άλλοι κινούν τα νήματα και διαμορφώνουν την πραγματικότητα γύρω σου, τότε είναι λογικό να μην έχεις κανένα κίνητρο να ψάξεις για πληροφορίες. Αν από την άλλη όμως είσαι συνειδητός όσον αφορά τη δύναμη των επιλογών σου και κατανοείς έστω και λίγο τους τρόπους με τους οποίους διαμορφώνεις την πραγματικότητα γύρω σου, τότε αυτό είναι αρκετό για να σε κάνει να θες όλο και περισσότερες πληροφορίες. Γιατί καταλαβαίνεις ότι οι επιλογές σου έχουν σημασία και ότι κάθε επιλογή σου είναι στην πραγματικότητα μια πολιτική πράξη - από τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ μέχρι τη συμπεριφορά σου απέναντι σε κάποιον κρατικό υπάλληλο - οπότε και νιώθεις την ανάγκη να είσαι όσο πιο συνειδητός γίνεται απέναντι σε αυτές τις επιλογές. Και πιο συνειδητός είσαι όταν γνωρίζεις περισσότερα για αυτές τις επιλογές (=περισσότερη πληροφόρηση).

Πολύ ωραίο θέμα musa! Αν και θα χρειαζόμασταν ολόκληρες βιβλιοθήκες για να το καλύψουμε έστω σε ικανοποιητικό σημείο. Όπως λέει και το απόσπασμα του Πλάτωνα που παρέθεσες, "μια πραγματικά δίκαιη πολιτεία δε μπορεί να υπάρξει χωρίς ενάρετους πολίτες", συνεπώς η δικαιοσύνη όχι απλά δεν είναι απόλυτη, αλλά εξαρτάται και από το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ορίζεται. Κυρίως πως εξαρτάται από το εύρος των διαθέσιμων πληροφοριών, γιατί όπως θεωρούσε και ο Πλάτωνας "η κατάκτηση της (δικαιοσύνης) είναι προσβάσιμη στον ανθρώπινο νου μέσω της γνώσης". Αυτό το σημείο είναι αρκετά σαφές νομίζω. Η πολιτεία αποτελεί επέκταση του πολίτη και οι ίδιοι οι πολίτες καθορίζουν την εξέλιξή της... απλά δεν το ξέρουν! Η αστικοποίηση βοήθησε πολύ σ' αυτό. Αφενός η δημοκρατία έπρεπε να γίνει πιο "έμμεση" ώστε να ανταποκρίνεται στον αστικοποιημένο πολίτη, αφετέρου ο ίδιος ο πολίτης αισθανόταν (και ακόμα αισθάνεται) πως ο ρόλος του είναι όλο και πιο περιορισμένος όσον αφορά τον κοινωνικο-πολιτικό του ρόλο και τις αντίστοιχες δυνάμεις του, καθώς οι πολίτες αυξάνονται σε αριθμό. Εδώ είναι που την έχουμε πατήσει κιόλας, κατά τη γνώμη μου. Δε γινόμαστε πιο αδύναμοι επειδή γινόμαστε περισσότεροι, στην πραγματικότητα μάλιστα ισχύει το αντίθετο! Απλώς αισθανόμαστε πιο αδύναμοι γιατί από κάποιο σημείο και μετά είναι πιο δύσκολο να οργανωθούμε. Καίριο ρόλο σ' αυτό το σημείο παίζει και η πληροφόρηση και πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να την έχει ο κάθε πολίτης. Ως αποτέλεσμα, δημιουργείται η αίσθηση ότι είμαστε αποκομμένοι από την πολιτεία, κάτι εντελώς παράλογο εφόσον συνεχίζουμε να αλληλεπιδρούμε με αυτή και συνεπώς να τη διαμορφώνουμε με τις αντίστοιχες επιλογές μας. Αν έχουμε χάσει πλέον τον έλεγχο είναι γιατί δεν κατανοούμε - ή δεν θέλουμε να κατανοήσουμε - αυτό ακριβώς το σημείο. Όταν ο καθένας μας είναι κλεισμένος στο καβούκι του και θεωρεί ότι οι θεσμοί διαμορφώνονται από μόνοι τους, ότι οι πολιτικοί είναι εξωγήινοι και ότι η δικαιοσύνη αποδίδεται "ελέω θεού" (και κλασικά για ό,τι γίνεται "πάντα οι άλλοι φταίνε"), τότε πώς να αξιώνουμε για "ουσιαστικό έλεγχο των πολιτών στα δρώμενα"?! Με βάση τα παραπάνω, η πολιτεία δεν ελέγχει τους πολίτες. Μπορείς να πεις ότι ένα κομμάτι της πολιτείας ελέγχει ένα άλλο κομμάτι, ωστόσο όταν όλοι αποτελούν μέρος αυτής της πολιτείας δεν μπορεί να βγάλει κανείς την ουρά του απ' έξω. Από 'κει και πέρα το πώς μπορεί να αλλάξει το σκηνικό που περιγράφεις, θεωρώ ότι εξαρτάται άμεσα από την πληροφόρηση που φτάνει στους πολίτες. Δες για παράδειγμα τί γίνεται στην Αίγυπτο αυτόν τον καιρό. Η επανάσταση των πολιτών έγινε εφικτή χάρη στην πληροφόρηση, χάρη στη ροή των πληροφοριών που άρχισε να επιδρά σε ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού μέχρι που έφτασε στην "κρίσιμη μάζα". Περιττό να αναφέρουμε και τη δύναμη του ínternet σε αυτή τη διαδικασία, αφού η πρώτη κίνηση του καθεστώτος του Μουμπάρακ ήταν να προσπαθήσει το internet (όσο μπορούσε), επιχειρώντας ουσιαστικά να περιορίσει τη ροή των πληροφοριών. Ο καθένας βάζει το λιθαράκι του προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση από το ρόλο που παίζει στο κομμάτι της ροής της πληροφόρησης. Αν το καλοσκεφτείς, ακόμα και με αυτή τη συζήτηση σε αυτό εδώ το φόρουμ βάζουμε ένα λιθαράκι διαμορφώνοντας ή/και ενισχύοντας αυτή τη ροή (βέβαια αυτό είναι μόνο το πρώτο βήμα, έτσι?! αν μείνουμε εκεί, είμαστε άξιοι της μοίρας μας). Οφείλουμε να εξασφαλίζουμε και να προστατεύουμε την ελεύθερη πληροφόρηση προκειμένου να φτάνει σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, και από 'κει και πέρα το πώς θα τις διαχειριστεί ο καθένας εξαρτάται από την παιδεία του, από την κρίση του και από τους σκοπούς του. Νομίζω πως είναι εφικτό, με τη ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Αλλά αυτό είναι ένα τόπικ από μόνο του, οπότε ας το αφήσω εδώ...

Έχεις δίκιο για το θέμα του πειραματισμού, μιας και είναι ο πιο αποδοτικός τρόπος αξιολόγησης της λειτουργίας των οργονιτών, ελλείψει ουσιαστικών επιστημονικών μελετών. Από 'κει και πέρα αν θέλουμε να γενικεύσουμε κάποια συμπεράσματα (θέλουμε?) τότε θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα αποτελέσματα των πειραματισμών σε κάποια ανάλυση στατιστικής φύσεως. Πώς μπορείς όμως να "ποσοτικοποιήσεις" υποκειμενικά στοιχεία (εμπειρίες ουσιαστικά) από ανάλογους πειραματισμούς?