Eirianwen

Σαμπρινάκι μου, μη με μαλώνεις...ένα πείραμα κάνω... Μόλις το τελειώσω θα σου στείλω τα αποτελέσματα για τα προσεχή σου projects.... :angel: έχω εξάλλου ακόμα την ελπίδα, ότι όλο και κάποιος μπορεί να φιλοτιμηθεί να πα να πάρει ένα λεξικό...και ίσως να το διαβάσει κιόλας...δεν ξέρεις ποτέ!!! :cheerful:

Για τα κοριτσάκια δουλεύει και το τσαντόρ... Αααααχ, Τεχεράνη...όμορφη πόλη, να πάτε... εξαιρετικά ενδιαφέρουσα χώρα η Περσία... Και για όσους κάθονται χαμαί, έχει και ωραιότατα χαλιά! :cheerful:

Λεξικό Ρημάτων Αρχαίας Ελληνικής, Στεφ.Α.Πατάκης, Νικ.Ε.Τζιράκης, εκδόσεις Πατάκη.

Αμαρτάνω: αποτυχαίνω, αστοχώ, κάνω σφάλμα. Ετυμολογία:Από ρίζα σμαρ- ή μερ- (ριζ.βασ. smer) και στερητικό α με προσφατ. τ> ασμαρτ-> αμαρτ- (τροπή του α σε δασεία). Με προσθήκη νέου προσφ. -αν- έχουμε θέμα αμαρταν- (μόνο στον ΕΝΣ και ΠΡΤ). Στον αορ.β' χωρίς προσφ. -αν- ήμαρτον. ΜΕΤΟΧΕΣ ΕΝΣ αμαρτάνω / αμαρτάνων-ουσα-ον ΠΡΤ ημάρτανον / - ΜΕΛ αμαρτήσομαι (αμαρτήσω) / αμαρτησόμενος-η-ο ΑΟΡ ήμαρτον (ημάρτησα) / αμαρτών-ούσα-όν ΠΡΚ ημάρτηκα / ημαρτηκώς-κυία-κός ΥΠΡ ημαρτήκειν / -

Nιώθω την ανάγκη να συμπαρασταθώ στον Γερο-παράξενο. Του βουνού τα δίκια έχει εδώ, σε όλα όσα είπε. Νεφέλη...κάπου μπερδεύτηκες νομίζω με τον καθρέφτη. Δεν εννοούσα αυτό που κατάλαβες, αλλά το ότι ένας καθρέφτης είναι χρήσιμος στον καθένα για να βλέπει και τη δικιά του καμπούρα, όχι μόνο των άλλων. Το έχεις κέφι για κουβέντα το βλέπω, το θέμα όμως είναι να μη δημιουργούμε δαιδάλους για χάρη της κουβέντας και μόνο, και αναλωνόμστε σε στείρες υποθέσεις και "φιλο-σοφίσματα". Είπαμε, τα πράματα είναι απλά. Α, και δεν έχασε κανένα δάσος το Κέρατο αναφέροντας τη φράση που του άναψε λαμπάκια. Πολύ σωστά του τα άναψε, και εκεί είναι το δάσος. Δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς να διαφωνήσει στο ότι διάσταση λόγων και πράξεων είναι κατακριτέα, αξιόμεμπτη και δεν εμπνέει καμιά εμπιστοσύνη. Όσο για την ειλικρίνεια, που ανέφερε ο johnny, αυτό είναι μεγάλη παγίδα. Του στυλ, "οκ, είμαι ειλικρινής, βλέπω τα στραβά μου, αυτά είναι, τα παραδέχομαι"...αλλά...συνεχίζω στο ίδιο μοτίβο, χωρίς να κάνω τίποτα για να τα ισιώσω, κρυβόμενος πίσω από την "αξιέπαινη ειλικρίνειά μου"... Το 'χω δει πολλές φορές το έργο, και δε μου λέει τίποτα. Φτηνές δικαιολογίες. Από τότε που ειπώθηκε ότι το πρώτο βήμα για την επίλυση ενός προβλήματος είναι η αναγνώριση και η παραδοχή του, η πλειοψηφία κολλάει εκεί, και παίρνει και τα εύσημα της ειλικρίνειας.... Να τη βράσω. Αφού το βλέπεις το στραβό, και το παραδέχεσαι, τι το συνεχίζεις, επικαλούμενος τριάντα χιλιάδες δικαιολογίες? Για τα παραδείγματα που έφερες Νεφέλη...υπαρχουν χιλιάδες, ίδια, και παρόμοια, το καθένα με τη δυναμική τους. Θυμήθηκα κάτι που έλεγε ο παππούλης μου για τους πολιτικούς, χρόοοοονια πριν "όλοι κλέφτες είναι παιδάκι μου...κοίτα να διαλέξεις τον μικρότερο κλέφτη". Κοινώς, το μη χείρον βέλτιστον. Δυστυχώς οι άνθρωποι έχουμε ελαττώματα. Όλοι. Οκ. Έχουμε όμως και τη δυνατότητα να τα διορθώσουμε. Αλλά δεν είναι βολικό, απαιτεί κόπο και θυσία, και οι περισσότεροι βαριούνται, ή φοβούνται... Εντελώς προσωπικά τώρα, εφόσον δεν επιτρέπω στε μένα δικαιολογίες παντός είδους κι έχω πάρει στο κυνήγι τα στραβά μου χρόνια τώρα, δεν ακούω και δικαιολογίες... Κι αφού έχω και τα παραδείγματα και τις αποδείξεις για τα καλύτερα μπροστά μου συνέχεια, ένα παραπάνω... Αλλά ακόμα κι αν κάποιος δεν έχει live μρποστά του τέτοια παραδείγματα, μπορεί να αντλήσει πολλά από την ιστορία...καλά είπε -πάλι- ο Κέρατος για τον Σωκράτη. Αυτά...

Ναι, κι επίσης... η καμήλα τις καμπούρες των άλλων βλέπει, όχι τη δικιά της... Εδώ είναι χρήσιμος ο καθρέφτης...Συμφωνήσαμε νομίζω! :cheerful: Το 'χουμε πάρει παραμάζωμα το thread, ορεξάτες ξυπνήσαμε μάλλον...ας αφήσουμε και τίποτα να πει και κάνας άλλος... άντε, καλημέρα μας... και προσοχή ποιόν διαλέγουμε να ακούσουμε, σε κάθε περίπτωση και για όλα... :smilewink:

Μα και η συμπεριφορά είναι πρακτική Νεφέλη... Καθημερινή πρακτική, σε όλα και όχι μόνο σε θέματα "μαγείας". Στην περίπτωση που γράφεις δε θα τον εμπιστευόμουν σε τίποτα τον κυριούλη, αν δεν μπορεί να ελέγξει ούτε τα συναισθήματά του και παρασύρεται έτσι εύκολα από παρορμήσεις της στιγμής... Και θα θυμόμουν να του κάνω ένα αφιέρωμα από τη σοφία του λαού, με ωραιότατες παροιμίες όπως: "βγαλ'τη σκούφια σου και βάρα με", "είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα", "δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις", και άλλα χαριτωμένα... Τώρα που το σκέφτομαι, για να υπάρχουν όλες αυτές οι παροιμίες, μάλλον είναι πολύ οι εξυπνάκηδες που υποστηρίζουν θεωρίες, κι από πράξεις...0. Α, ναι βρήκα κι άλλες... "όλα λάδι, λάδι, κι απο τηγανήτα τίποτα..." "όπου ακούς πολλά κεράσια βάστα και μικρό καλάθι..." Και αφού εξαντλούσα τις παροιμίες (είναι και πολλές οι άτιμες-κάτι θέλει να πει ο λαός) θα περνούσα στα τραγούδια... "η ουσία είναι μια κι οι κακοτοπιές πολλές, όσο πιο καλά τα ξέρεις, τόσο πιο απλά τα λες", και το κορυφαίο, με τα ποντίκια και τον γάτο που καταλήγει σοφότατα "όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες, τότε και μόνον όταν είναι εφικτές...μα αν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις, άστες καλύτερα, καθόλου μην τις λες" Έτσι που λες... Το να μην εκνευρίζομαι, πχ, θα βρεθούν πολλοί να μου το συμβουλέψουν. Και θα λέω κι εγώ βλέποντας την ασυνέπεια όλων τους "μα δε γίνεται, άνθρωπος είμαι, μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, βγαίνω απ'τα ρούχα μου" κλπ κλπ κλπ.... Βλέποντας όμως έμπρακτα ότι γίνεται, ότι κάποιος το κάνει, ότι εκεί που άλλοι βγάζουν ατμούς αυτός παραμένει ψύχραιμος και με καθαρή ματιά, λέω, ώπα.... πώς το κάνει αυτό ο μάγκας!??! Θέλω κι εγώ!! Μια, δυο τρεις... θα τα καταφέρω. Το καλύτερο παράδειγμα, η καλύτερη απόδειξη, η καλύτερη "διαφήμιση" είναι αυτή... Αν τρία απορρυπαντικά εγγυώνται με τον ίδιο τρόπο ότι βγάζουν τους λεκέδες, αλλά βλέποντας το αποτέλεσμά τους, μόνο ένα πραγματικά το κάνει, ποιό θα προτιμήσεις για τα ρούχα σου? Και αν μπαίνεις σε όλη αυτή τη διαδικασία για τα ρούχα σου, ποιό "απορυπαντικό" θα προτιμήσεις γαι το "καθάρισμα" και την πρόοδο του εαυτού, της ψυχής, της ενέργειας, της ζωή σου? Είναι απλά τα πράματα... :cheerful:

Τι να σας πω, ο δικός μου "γέροντας" είναι διαφορετικός... He lives by his teachings, αποτελώντας φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση, εμψυχώνοντας χωρίς λόγια, αλλά με τη στάση και με τις πράξεις του... Κι όταν βλέπει αδυναμία, ένα μόνο έχει να πει: "τι θα πει δεν μπορείς? και βέβαια μπορείς! πώς μπορώ εγώ, alien είμαι? αφού μπορούν κάποιοι, μπορούν όλοι." Και πλέον η άποψή μου είναι πως κανείς δε μπορεί να δείξει ένα δρόμο αν δεν τον έχει βαδίσει ο ίδιος. Καλή η θεωρία, αλλά με την πρακτική είναι που μαθαίνεις, αυτό είναι φανερό παντού γύρω μας... Θα εμπιστευόσουν ένα γιατρό που έχει μελετήσει τα πάντα αλλά δεν έχει πατήσει ποτέ το πόδι του σε νοσοκομείο, δεν έχει αναλάβει ούτε έναν ασθενή, δεν έχει κάνει μια ένεση? Ε, το ίδιο είναι... Καλά έκανες και του έβαλες χέρι Νεφέλη. Εκείνος προσπάθησε απλώς να δικαιολογηθεί -άλλη μια ένδειξη της αδυναμίας του...

Μάλιστα. Απ' ότι βλέπω είναι η εβδομάδα του. Τρίτη φορά που μου δίνεται η ευκαιρία-αφορμή να το πω. Κανείς δε μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Ο καθένας μπορεί μόνο να αλλάξει τον εαυτό του, κι αν το κάνουν αρκετοί, θα γίνει και ο κόσμος καλύτερος. Δε μας χρωστάει τίποτα η ζωή, το Σύμπαν ο/οι Θεός/Θεοί. Εμείς χρωστάμε. Ότι σπέρνει κανείς θερίζει. 1. Υπάρχουν αυτοί που ζουν στην ονειροφαντασία τους, και το ξέρουν. -Άλλοι το παραδέχονται. -Άλλοι όχι. 2. Υπάρχουν αυτοί που ζουν στην ονειροφαντασία τους, και δεν το ξέρουν. 3. Υπάρχουν κι αυτοί που ζουν χωρίς ονειροφανασίες και αντέχουν την Αλήθεια, όποια κι αν είναι. Οι της περίπτωσης 1,α είναι τίμιοι και πάω πάσο. Θέλει κι αυτό κουράγιο και δείχνει συνειδητοποίηση και ένα βαθμό αυτογνωσίας. Κρίμα βέβαια, γιατί χαραμίζονται. Οι της 1,β είναι πιο εκνευριστικοί απ'όλους. Καλύτερα να μην ασχολέιται κανείς μαζί τους. Δε χρειάζεται. Θα φάνε εν ευθέτω χρόνο τα χαστούκια τους και θα κάνουν τις επιλογές τους. Οι μόνοι που "δικαιολογούνται" να γκρινιάζουν και να μεμψιμοιρούν είναι της 2. Διότι δεν ξέρουν. Οι υπόλοιποι δεν έχουν δικαιολογίες. Και δε χρειάζεται να είναι κανείς ευγενικός μαζί τους. Κοστίζει βέβαια, για τους της 3. Είναι οι σπαστικοί της υπόθεσης, που σπάνε τις σαπουνόφουσκες των υπολοίπων. Κι αυτοί οι υπόλοιποι μπορεί να είναι συγγενείς, "φίλοι", κοντινοί... Γιατί έβαλα τη λέξη φίλοι εντός εισαγωγικών? Γιατί αν λογίζονται φίλοι, και μετά την Αλήθεια απομακρυνθούν ενοχλημένοι, ή κάνουν τις πάπιες, τότε....sorry, αλλά δεν είναι φίλοι. Πολλοί φοβούνται τη "μοναξιά" και υποχωρούν, ξέρουν την αλήθεια, δεν τη λένε, για να μη μείνουν μόνοι, εγλωβίζοντας την ψυχή τους σε γήινα θέλω και φοβίες. News flash. Δεν υπάρχει "μοναξιά" γιατί όλοι μόνοι μας είμαστε. Η διαπίστωση-δήλωση με μια δόση δήθεν αγανάκτησης "μα, άνθρωπος είμαι στο κάτω κάτω" δεν παίζει. Όσοι μπορούν δηλαδή τι είναι, aliens? Ζουν τελικά ανάμεσα μας? Μεγάλη παγίδα ο εγωισμός κυρίες και κύριοι. Και συχνά μετονομάζεται σε "αξιοπρέπεια", "περηφάνια" και άλλα τινά... δεν είναι έτσι. Προσοχή, δε λέω ότι δεν υπάρχουν, απλά είναι δυσδιάκριτα τα όρια... Ότι πονάει να το παραδεχτούμε ή να το κάνουμε είναι απλός γήινος εγωισμός. Too bad, η τέχνη θέλει θυσίες... Οποιαδήποτε τέχνη. Ιδιαιτέρως δε η του "κατ'αλήθειαν ζειν". Καλή δύναμη. ΥΓ Σας είπα ότι η υπομονή είναι η αρετή των δυνατών?!

Σωστός ο Speedy, με μια μικρή παραλλαγή: ο Μύστης (με κεφαλαίο όμως) οφείλει να σκέφτεται επιστημονικά... Υπάρχουν μύστες, Μύστες και "μύστες", καθώς επίσης και επιστήμονες, Επιστήμονες, και "επιστήμονες"... Είναι θέμα αντίληψης... Κάπου αλλού εδώ μέσα είχα γράψει κάτι για επαγελματίες οδηγούς και ταρίφες. Ε, απ'αυτό...

Λοιπόν, τραγοκέρατο, το συμβάν που περιγράφεις μου κίνησε την περιέργεια...αφού το έψαξα έχω να σου πω τα εξής. Λες ότι έψαξες τους στίχους και δεν τους βρήκες. Αυτό μπορεί να σημαίνει τα εξής. Το απλό: άκουσες ένα όντως υπαρκτό τραγούδι που ξέθαψε από κάποιο χρονοντούλαπο της μνήμης σου ο εγκέφαλός σου τη δεδομένη χρονική στιγμή που ήσουν χαλαρός, και απλά οι στίχοι δεν υπάρχουν online και γι'αυτό δεν τους βρήκες. Το σύνθετο: άκουσες μουσική που έχεις ξανακούσει κάπου, οι στίχοι όμως ήρθαν από τον ανώτερο εαυτό/ψυχή σου, σαν απάντηση σε κάποιο θέμα που σε απασχολούσε, ψάξτο. Η τελευταία εξήγηση είναι πεζότατη: την ώρα που είμαστε στην κατάσταση μεταξύ ύπνου-ξύπνιου που περιγράφεις οξύνεται εξαιρετικά η αίσθηση της ακοής, επειδή όλες οι υπόλοιπες έχουν σχεδόν παραλύσει (γι'αυτό και ακούμε καρφίτσα να πέφτει και παθαίνουμε έμφραγμα), οπότε πολύ πιθανό να άκουσες το ραδιόφωνο ενός γείτονα δυο σπίτια μακριά...

Βασισμένη σ' αυτό θέλω να σου κάνω 3.000 ερωτήσεις αλλά κάτι μου λέει πως δεν θα λάβω απάντηση. Ετσι δεν είναι;! B) Αλήθεια, πως ακριβώς μπορείς να "παίξεις" άμα ξέρεις αυτά τα στοιχεία; Πώς μπορείς να παίξεις...Με τον ίδιο τρόπο, αν ξέρεις πχ όνομα και διεύθυνση. Τι μπορείς να κάνεις τότε? Να στείλεις λουλούδια, ΄δώρα, πίτσες, μια βόμβα, έναν ψυχοπαθή δολοφόνο... Κατανοητό?

Ας πεταχτεί και η σπαστικιά στη μέση...(---> εγώ!) Χμ. Με τι ακριβώς ασχολείστε και δίνετε εντελώς προσωπικά στοιχεία σας, που σας χαρακτηρίζουν ελαφρώς, κάτι σαν αποτύπωμα να πούμε, δημόσια, σε ένα σωρό κόσμο που δεν ξέρετε, κι ανάμεσα του μπορεί να είναι αφενός τα καλύτερα παιδιά, αφετέρου ψυχάκηδες? Αν έχετε ενδυναμώσει τόσο την αύρα και τις προστασίες σας, ε μπράβο... χλωμό το βρίσκω όμως. Μήπως να το ξανασκεφτόσασταν? Αν πχ εγώ είμαι μισότρελη, ή και τελείως σαλεμένη, παίρνω τα λεπτομερέστατα στοιχεία της Αστάρτης, και "παίζω"... Έτσι, γιατί δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω. (παράδειγμα ήταν Αστάρτη, οκ, δεν είμαι τρελή-όχι τέτοιου είδους τουλάχιστο -...)

Mahayana-Buddhism 100% here!!! Βρε για δες! Είμαι κάτι που δεν ήξερα ότι υπάρχει! Ε, μπράβο μου! Πάλι καλά που αμέσως μετά μου λέει αυτό που όντως θεωρώ ότι είμαι...

Προσωπική άποψη (εξ ιδίας και ουχί μόνον πείρας): Μια αδελφή ψυχή δεν είναι το ερωτικό μας άλλο μισό. Δεν είναι καν μισό, γιατί μπορεί να έχουμε αρκετές αδελφές ψυχές. Εδώ όμως μπαίνει ο ορισμός, του τι είναι και από που προέρχεται μια "αδελφή ψυχή". Οι απαντήσεις πολλές, όχι αντικρουόμενες αλλά συμπληρωματικές. Ποιές είναι? Χμ. Όταν έρθει η ώρα του καθενός θα τις βρει μόνος του (αν δε φοράει χρωματιστά γυαλιά και μπερδευτεί με ποικίλους ενθουσιασμούς). Ναι, μερικές φορές υπό κατάλληλες προϋποθέσεις προκύπτει κι ερωτική σχέση. Το πιθανότερο είναι είτε να είναι σύντομη και δυνατή και ο πραγματικός λόγος ύπαρξής της να είναι ενεργειακές ανταλλαγές/προσμίξεις κλπ, είτε το ερωτικό θα συνεχίζεται επ'αόριστον-άπειρον εκτός κοινωνικών πλαισίων τυπικής-συμβατικής "σχέσης", διότι αυτά είναι ψιλά γράμματα για τις Συμπαντικές ενέργειες... Επίσης όσοι εύχονται να συναντήσουν αδελφή ψυχή να προσέξουν τι ζητάνε... γιατί μπορεί να γίνει! Και το τότε ενδεχομένως το Σύμπαν ολόκληρο να σας σιγοψυθιρίζει:"I beg your pardon, I never promised you a rose garden..." Αλλά και όσοι δηλώνουν με σθένος ότι όχι, δεν υπάρχει, ή τουλάχιστο εκείνοι δεν έχουν, να προσέξουν επίσης, διότι σ'αυτόν/ην/ους εκεί πάνω αρέσουν πολύ οι πλακίτσες... Αυτά τα ολίγα.

Seirios Jan 4 2005, 12:39 AM Γράφτηκε: Eirianwen: Προφέρεται (ayr-YAHN-wen) καί συντίθεται από τήν Ουαλλική επιθετική ρίζα eirian (splendid, bright, fair) καί τό gwen (shining, holy). Αν θελήσουμε νά μεταφράσουμε, στά Ελληνικά, θά πρέπει νά αντιμεταθέσουμε τά συνθετικά. Πάντως εγώ, τρόπον τινά..., θά μετέφραζα τό "shining + fair". Το δικό μου λοιπόν το έχει αναλύσει επαρκώς ο Σείριος παλαιότερα... και με βγάζει απ'τον κόπο! Όσο για το γιατί το διάλεξα... μάλλον με διάλεξε.

Εγώ πάλι θυμάμαι μια συμβουλή από μια ιστοριούλα που είχε ένα Ανθολόγιο του Δημοτικού... "τον βραδινό σου το θυμό, να τον κρατάς για το πρωινό"... :smilewink: Έχει δίκιο ο Dakkon, κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Εγώ εκνευρίζομαι σχετικά εύκολα, θυμώνω όμως πάρα πολύ δύσκολα και σπάνια. Τον καθημερινό εκνευρισμό έχω μάθει πια να τον ελέγχω, κι αν με ενοχλήσει ένας άλλος οδηγός, ένας εφοριακός, ένας ταξιτζής, μάλλον θα εκδηλώσω τη δυσφορία και την ενόχληση μου άμεσα, με ηρεμία και αυτοέλεγχο όμως πάντα. Διότι όπως σωστά αναφέρθηκε παραπάνω, μόλις χάνεις την ψυχραιμία σου, χάνεις και το παιχνίδι. Στη σπάνια περίπτωση του Θυμού.... τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Αλλά είναι τόσο προσωπικές, υποκειμενικές, και ειδικές αυτές οι περιπτώσεις, που δύσκολα εξάγονται γενικά συμπεράσματα και κανόνες... Το μόνο που έχω να πω... ψυχραιμία παιδιά! Cold blood... καλύτερα να σας θεωρήσουν αναίσθητους παρά υστερικούς/ες. Και φυσικά δε συνιστώ να "καταπίνουμε" τα συναισθήματά μας. Αυτό μπορεί να μας προκαλέσει χειρότερα προβλήματα μακροπρόθεσμα. Μπορούμε όμως να δηλώσουμε τη δυσφορία μας ήρεμα και λακωνικά, και αν νιώθουμε ότι η ενέργεια ξεχειλίζει... ε, ότι τον βολεί τον καθένα... φασίνα, τρέξιμο, βαθιές ανάσες, δντράκια και θάλασσες (η Φύση) πάντα βοηθάνε...

Χαριτωμένο! Ας βάλω το λιθαράκι μου... Η μάνα του Αλέξανδρου Στίχοι: Πάνος Θεοδωρίδης Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος Ερμηνευτές: Γιώργος Νταλάρας Στη Μακεδονία του παλιού καιρού γνώρισα τη μάνα του Αλέξανδρου μου 'στησε κουβέντα στις εξοχές κι έκανε νυχτέρια με μάγισσες Αχ Μακεδονία χιλιόμορφη γιατί κλαις και λιώνεις σαν το κερί έχω γιο μονάκριβο η καψερή κι έχει φύγει για την ανατολή Τον προσμένουν κίνδυνοι και χωσιές λόγια ανθρώπων μαύρα και συμφορές μοναχός τ' αντέχει και τα περνά τελειωμό δεν έχουν τα βάσανα Στη Μακεδονία του παλιού καιρού γνώρισα τη μάνα του Αλέξανδρου στο φεγγάρι ψάχνει για μάγισσες στ' όνειρό της φέρνει τους Έλληνες Μάγισσες φέρτε βότανα Στίχοι: Νίκος Ρούτσος Μουσική: Γιάννης Τατασόπουλος Μάγισσες φέρτε βότανα τον πόνο μου να γιάννω την έπαθα κι αγάπησα μα δεν το ξανακάνω Μάγισσες το κορίτσι μου τώρα δε μ'αγαπάει με γέλασε με πρόδωσε με ξέχασε και πάει Μάγισσες όπως μ' έλιωσε έτσι κι αυτή να λιώσει και το κακό που μου'κανε να τ' ακριβοπληρώσει. Μάγισσες με ομπρέλες Στίχοι: Σάννυ Μπαλτζή Μουσική: Αρλέτα, Ερμηνεία: Αρλέτα, ΕΜΠΟΡΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ, ΑΚΤΗ, 1995 Όλα μου άρεσαν κοντά σου τελικά το σπίτι σου ήταν ζάχαρη και καραμέλες την πόρτα μου ?κλεισες μια νύχτα με βροχή και με προσπέρασαν οι μάγισσες μ? ομπρέλες. Τέλειωσε κι αυτό το παραμύθι το παραμύθι τέλειωσε, στο συντριβάνι κλαίω βρήκα ένα βάτραχο, τον φίλησα στο στόμα μα τη μορφή σου δεν έχει πάρει ακόμα Όλα μου άρεσαν κοντά σου τελικά το δηλητήριο στα μήλα κι οι κορδέλες μα εσύ με έδιωξες μια νύχτα με βροχή και με προσπέρασαν οι μάγισσες μ? ομπρέλες. Όπως είδατε, προτίμησα τραγούδια με "συνάξεις"...

Τίποτα, άστο ως έχει....δε σώζεται!!!

Αφού σ'αρέσει Speedy.... :smilewink: Στέλιος Μπικάκης Στα μονοπάτια του καημού στη γέφυρα του στεναγμού μ' έκαν' η μάνα μου Μια φθινοπωρινή βραδιά, ζωή την κρύα σου καρδιά είδαν τα μάτια μου Με κουδουνίστρες πλαστικές όμορφες και χρωματιστές με νανουρίζανε Και τα ματάκια τα μικρά είδαν του κόσμου τ' αγαθά και συμφωνήσανε Ήταν το γάλα μου πικρό και το νεράκι μου γλυφό που με μεγάλωνε Κι απέναντι στη κούνια μου, η μοίρα η κακούργα μου και με καμάρωνε Ήταν το κλάμα μου μουντό σαν κάτι να 'θελα να πω, μα δεν με νιώσανε Μια λυπημένη αναπνοή για την πουτάνα τη ζωή που μου χρεώσανε Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, δεν με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα, ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω Πάνω σε λάσπες και καρφιά στ' άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα Ισορροπία σταθερή για να προλάβω τη ζωή, όμως την πάτησα Μονό το "α" και το "χ" στη σχολική μου εποχή πρωτοσυλλάβισα Γι αυτό το "αχ" και το "γιατί" όπου βρεθώ μ' ακολουθεί κι ας τριαντάρισα Έτσι περνούσε ο καιρός και γω στο δρόμο μου σκυφτός έκανα όνειρα Έτυχε να 'μαι απ' αυτούς που κολυμπάνε στους αφρούς και στα λασπόνερα Στάζει το αίμα της ψυχής, σαν τις σταγόνες της βροχής όμως ποιος νοιάζεται Και την αόρατη πληγή που μέσα μου αιμορραγεί ποιος την μοιράζεται Έτσι ξεκίνησα λοιπόν... Αφιερωμένο...

Εμ... τα 'θελες!

Αφού δεν εισήχθη ο ίδιος στη Β΄Καρδιολογική...

Θυμίζει Urban Legend αυτό που λέτε...

www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_100059_20/03/2005_137865 Θα εκλέξει η Βουλή τον Aρχιεπίσκοπο ισόβιο Aρχι-Πρύτανι; Του δρος Λαμπρου Χρ. Σιασου* Με άκρα μυστικότητα και πολύμηνη προεργασία άνευ του παραμικρού διαλόγου προωθείται να ψηφισθεί στη Βουλή νομοσχέδιο για τη «Δομή και λειτουργία της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης», αφού πέρασε ήδη απ? όλα τα νομοπαρασκευαστικά στάδια. Τα μισά περίπου άρθρα του προβλέπουν να γίνουν Ανώτατες τέσσαρες υφιστάμενες Ανώτερες Εκκλησιαστικές Σχολές (Αθηνών, Κρήτης, Βελλάς, Πυλαίας). Κατ? ουσίαν πρόκειται να ιδρυθούν τέσσερα Εκκλησιαστικά Πανεπιστήμια με πολλά προγράμματα σπουδών το καθένα. Σημαδιακό ιστορικό Το εγχείρημα είναι παλαιό. Επί χούντας ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εδοκίμασε και επέτυχε διά των συνταγματαρχών να ιδρύσει Ανωτέρα Ιερατική Σχολή με σκοπό να υποκαταστήσει τις Θεολογικές Σχολές, να ελέγξει την εισδοχή των σπουδαστών και να τροφοδοτήσει τον ανώτερο Κλήρο με στελέχη «εκκλησιαστικού» δήθεν φρονήματος και ήθους και ειδικών γνώσεων. Το πείραμα απέτυχε παταγωδώς. Την ιδέα επανέφερε ?αυτούσια? ο πολυπράγμων Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στις τελευταίες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ εμπλουτισμένη και προσηρμοσμένη στις προβλέψεις του Ν. 1268. Η έγκαιρη και τεκμηριωμένη αντίδραση των θεολογικών εν συνδυασμώ προς τα υγιή ανακλαστικά οξυδερκών πολιτικών ματαίωσε στο παραπέντε την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου. Στις μέρες μας το πείραμα φαίνεται τριτεύει. Η ξεχασμένη ιδέα αναπαλαιώθηκε, το νομοσχέδιο από (34) άρθρα βαίνει ολοταχώς προς ψήφιση. Και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος θα είναι ο πρώτος παγκοσμίως Ισόβιος Πρύτανις ψηφισμένος όχι από 40 ή 60 ιεράρχες αλλά από πολύ περισσότερους βουλευτές της πολύπαθης Ελληνικής Δημοκρατίας μας. Eχει μάλιστα προβλεφθεί στα δεινά δημοσιο- οικονομικά μας πενταπλάσια εν σχέσει και αναλογικά προς τα κρατικά πανεπιστήμια πίστωση. Τρία μείζονα διακυβεύματα, ακαδημαϊκό, θεολογικό, κοινωνικό-παιδευτικό, κρίνονται στην προκειμένη ψηφοφορία. Και οι εκλεγμένοι ?μη ισόβιοι? Πατέρες του έθνους έχουν συνταγματικό χρέος να μελετήσουν πριν ψηφίσουν. Το έτοιμο νομοσχέδιο θυσιάζει στο βωμό των πολιτικών προσθαφαιρέσεων μακραίωνες πανεπιστημιακές ελευθερίες και κατακτήσεις. α) Μεταξύ άλλων τραγελαφικών και παρενδεδυμένων προβλέπεται Διορισμένο Επταμελές «Ανώτατο Επιστημονικό Συμβούλιο» από τρεις Kαθηγητές, τρεις Ιεράρχες (:ανώτατοι Επιστήμονες;) και Πρόεδρο ισόβιο τον Αρχιεπίσκοπο (ανώτατος αρχι-επιστήμονας). Σ? αυτό το Συμβούλιο φτάνουν για τελική έγκριση όλες οι «γνώμες-προτάσεις» όλων ανεξαιρέτως των υφισταμένων «διοικητικών» και «επιστημονικών» οργάνων. β) Και για την εκλογή του επιστημονικού προσωπικού αποφαίνεται τελικώς το ανωτέρω ΑΕΣ ύστερα από γνώμη του οικείου Ακαδημαϊκού Συμβουλίου. γ) Κάθε Ανώτατη Ακαδημία είναι ένα εκκλησιαστικό Πανεπιστήμιο με «περισσότερα του ενός προγράμματα, καθένα από τα οποία καλύπτει το γνωστικό αντικείμενο μιας επιστήμης». Ας υπολογίσουμε προχείρως: 4 Ακαδημίες x 5 Προγράμματα = 20 Επιστήμες! δ) Η επιλογή των φοιτητών δεν εντάσσεται στο πανελλήνιο σύστημα εξετάσεων, αλλά στηρίζεται πρωτίστως σε αδιαφανείς μη ελεγχόμενες ακαδημαϊκώς διαδικασίες (συστατικές επιστολές ιεραρχών, συνεντεύξεις ενώπιον και ιεραρχών). Οι Ανώτατες Ακαδημίες, για άρρενες μόνον, ορίζονται εκ προοιμίου ομολογιακές (:σπουδή δήθεν της «ορθόδοξης πίστης και παράδοσης»). Η κορυφαία επιστημονική κατάκτηση των μοναδικών στην Ευρώπη Θεολογικών μας Σχολών να μην είναι ομολογιακές και γι? αυτό να είναι ευσήμως αναγνωρισμένες διεθνώς ακυρώνεται στο όνομα μιας αμφίσημης σκοπιμότητας να ελέγχει και δήθεν και πραγματικώς η «ορθοδοξο-φροσύνη» των εκκλησιαστικών στελεχών. Κι ενδεχομένως στον ερχόμενο χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους αυτές οι Σχολές με την παγκόσμιο αναγνώριση και φοιτητές από τα πέρατα της γης να κριθούν από κάποιο συμβούλιο ιερωμένων αχρείαστες. Βεβαίως, οι επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας ποτέ δεν έκρυψαν την αποστροφή τους προς τις Θεολογικές Σχολές, η οποία ενίοτε φτάνει στα όρια του μίσους. Μέσοι οι πιο πολλοί φοιτητές μας όντας εξ αυτών ως νεότατοι αρχιμανδρίτες, αφού έγιναν Επίσκοποι έκοψαν κάθε επαφή με τη Σχολή που τους έθρεψε θεολογικά. Στις καλύτερες των περιπτώσεων χρησιμοποιούν επιλεκτικώς καθηγητές για να στηρίξουν κάποιες από τις επιλογές του. Ποτέ όμως δεν έδειξαν να χαίρονται για την ελευθερία που απολαμβάνουν οι λαϊκοί ακαδημαϊκοί θεολόγοι. Σήμερα λίγοι διαθέτουν τον επιστημονικό εξοπλισμό ακόμη και ενός μέσου καθηγητού Θεολογικής Σχολής. Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία άνοιξε τις κλειστές-οικότροφες στρατιωτικές σχολές στα Πανεπιστήμια και στην ευρύτερη κοινωνική κονίστρα. Οι (τέως) τρόφιμοί τους (γιατροί, δικηγόροι και λοιποί) λαμβάνουν τη στρατιωτική εκπαίδευση στην παραγωγική Σχολή τους, ενώ το κύριο επιστημονικό αντικείμενο της σπουδής τους το διδάσκονται στα Πανεπιστήμια. Aκρως επιτυχής η καινοτομία για την επιστημονική κατάρτισή τους, σωτήρια η όσμωσή τους στο πανεπιστημιακό campus για τη δημοκρατική τους ευεξία και την προσωπική τους ισορροπία. Σήμερα ?εν αγνοία ίσως των παραπόμενων κινδύνων? νομοθετείται, με πρωτοβουλία και συνέργεια της Εκκλησιαστικής Διοίκησης, να στείλουμε πίσω στον λατινικό Μεσαίωνα ένα κομβικό κομμάτι της δημόσιας εκπαίδευσης. Να ξανακλείσουμε τα υποψήφια ανώτερα στελέχη της Εκκλησίας σε οικοτροφεία, να εμπιστευθούμε την παίδευσή τους σε «διορισμένα» όργανα, να ελέγξουμε (πώς άραγε;) το ήθος τους. Κατ? ουσίαν η Βουλή βαίνει να νομοθετήσει ανώτατους ορθόδοξους μεντρεσέδες - φυτώρια ελεγχόμενης και κατευθυνόμενης μονοκαλλιέργειας. Eχει ακριβή αντίληψη πού εμπιστεύεται ένα μέρος της δημόσιας εκπαίδευσης και ποιες ανατροπές εισάγει στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα; Τα παραπάνω δειγματοληπτικά μεγεθύνονται επικινδύνως αν προβληθούν στο φως των τελευταίων εξελίξεων. Eνα Επισκοπάτο προερχόμενο σχεδόν στο σύνολό του από το ανύπαρκτο εκκλησιαστικώς σχήμα των Αρχιμανδριτών (διάβαζε: μοναχών εκτός μονών) πρεσβεύει μια εκκλησιολογία ήκιστα εκκλησιαστική, προσαρμοσμένη στα μέτρα μιας θρησκειοποιημένης κρατικο-εθναρχικής ορθοδοξίας. Η διοικητική οργάνωση ?βαυαρικής κοπής? στο κατώγειο της αναποτελεσματικότητάς της. Οι αγιαστικές ιεροπραξίες υποχωρούν μπροστά στον καλπάζοντα, πολυσχιδή και αλλότριο ακτιβισμό. Και στα ενδότερα του καταπετάσματος, η φιληδονία, η φιλαργυρία, ιδιαίτερα η φιλοδοξία στο απόγειο του τυμπανισμού τους. Μια νηφάλια πρόταση Η ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος αξίζει να έχει μια Σχολή. Το κράτος οφείλει να της παράσχει μέσα και στήριξη - προς Θεού όχι χρήματα! Οι Θεολογικές Σχολές να της δανείσουν πείρα και την πρώτη ?των διδασκόντων? μαγιά. Κι όλα αυτά πειραματικά και εξ άπαντος με την απαράβατη ρήτρα να ισχύσουν ανέγγιχτα τα πανεπιστημιακά θέσμια ως ιερή κατάκτηση του δημόσιου βίου μας. Ας ανασταλεί λοιπόν η σχετική διαδικασία κι ας αρχίσει ?επιτέλους? και δημόσιος και ειδικός τριμερής διάλογος. Υστερόγραφο: Οι διακεκριμένοι συνάδελφοι Μ. Παπαδόπουλος και Θ. Βερέμης γνωρίζουν άραγε ότι εν όσω αυτοί κοπιάζουν για Εθνικό Διάλογο Παιδείας, κάποιοι ιεροκρυφίως νομοσχεδιάζουν τέσσερα Πανεπιστήμια; Διακόσιοι συνάδελφοί τους θα χαρούν αν έχουν μιαν δημόσια απάντησή τους. * O κ. Λ. Χρ. Σιάσος είναι καθηγητής Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. O tempora, o mores...

Μεταφέρω από το "Λεξικό των Συμβόλων" Τζ.Κούπερ Ρόδι: αθανασία, πολλαπλότητα μέσα στην ενότητα, αιώνια γονιμότητα, γονιμοποίηση, αφθονία. Βουδισμός:ένας από τους τρεις ευλογημένους καρπούς, μαζί με το κίτρο και το ροδάκινο. Εβραϊσμός: αναγέννηση, γονιμότητα. Έλληνες-Ρωμαίοι:άνοιξη, ανανέωση, αθανασία, γονιμότητα. Έμβλημα της Ήρας, της Δήμητρας, της Περσεφόνης. Είναι το φυτό που φύτρωσε από το αίμα του Διονύσου. Κίνα: αφθονία, γονιμότητα, ευημερία, πολυάριθμοι και ενάρετοι απόγονοι, ένα ευτυχισμένο μέλλον. Χριστιανισμός:αιώνια ζωή, πνευματική γονιμοποίηση, η Εκκλησία με τα αναρίθμητα μέλη της. Ελπίζω να σου κάνουν φίλτατε...