Πρώτα απ όλα σας χαιρετώ, μιας και είναι το πρώτο μου μήνυμα στο φόρουμ.
Ξεκινώ, ευχαριστώντας όλους όσους συμμετείχαν μέχρι τώρα, γιατί παρατέθηκαν πολύ ωραίες θέσεις και αλήθειες αλλά αποφεύγω να τις υπογραμμίσω, αυτή τη στιγμή, για να μπω κατ? ευθείαν στο θέμα.
Κατ? αρχήν θα ήθελα να θίξω το θέμα του χρόνου, γιατί πιστεύω ότι έχει μια αντιδιαμετρική σχέση με την αθανασία, μια και στον κόσμο που ζούμε έχουμε μάθει, καλώς ή κακώς, να εννοούμε τα πράγματα που μας συμβαίνουν, βάσει του γνώμονα χρόνου. Το κλειδί δεν είναι να γίνει κανείς κάτοχος του χρόνου με το να μάθει να τον εξουσιάζει.
Είναι λάθος να γίνουμε κυνηγοί του χρόνου!
Πρέπει όμως να μάθουμε πως να γίνουμε σωστοί διαχειριστές του, αξιοποιώντας σωστά τον χρόνο μας, γιατί για να κατακτήσεις κάτι πρέπει πρώτα να το σεβαστείς!
Σημασία για μένα έχει, ό,τι ζει κανείς, να το ζεί με την καρδιά του! Να το ζεί με όλο το είναι του! Να τα δίνει όλα.. τον καλύτερο εαυτό του! Σαν να ήταν η τελευταία στιγμή της ζωής του και ήθελε αυτή τη μοναδική στιγμή, να την κάνει όσο πιο όμορφη γίνεται!
Αυτή είναι μια στάση που θα ήθελα να τηρώ στη ζωή μου.
Θα ήθελα να παραταθεί η ζωή και να καταλυθεί ο θάνατος αν ήταν δυνατών και αν μου δινόταν αυτή τη στιγμή η επιλογή της αειζωίας και της αθανασίας, ίσως την σκεφτόμουν.
Πιστεύω όμως πώς ο θάνατος είναι μια πύλη και ή δυνατότητα για κάτι καινούριο. Είναι ίσως μια ευκαιρία να αλλάζουμε εστίαση συνείδησης απ? τον κόσμο της ύλης σε κάτι πιο άϋλο και πιο πνευματικό.
Πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι εν δυνάμει Θεός και έχει άπειρες δυνάμεις μέσα του που μπορούν να εκδηλωθούν και εδώ στη γη αλλά και σε άλλα πεδία συνείδησης και ότι δικαιούται ελευθερία στο θέμα της διάρκειας της ζωής του, μιας και η ζωή του είναι μια διαρκής εκπαίδευση στο να καταστήσει την εν δυνάμει Θεότητά του, Θεότητα εν εκδηλώσει.
Ως εκ τούτου βρίσκεται σε μία σπειροειδή πορεία κίνησης ανελικτικής, η οποία θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε μια αθανασία, όχι απαραίτητα υλικής μορφής.
Και μήπως τελικά δεν θα έπρεπε απαραίτητα να είναι υλικής μορφής;;
Γιατί τότε είναι σαν να δεχόμαστε ότι η αρχή της ύπαρξής μας, του σύμπαντος, της δημιουργίας κλπ, ήταν μόνο υλική.
Και αν δεν είναι υλικής μορφής, τότε οι ανθρώπινες οντότητες, στη συνέχειά τους, θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα να επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση.
Μήπως δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχει και ένας αόρατος κόσμος; οντότητες άϋλες ή με διαφορετική ενεργειακή δομή; Επομένως γιατί να μην υπάρχει και αυτή η διάσταση στο θέμα του να γίνουμε αθάνατοι;
Με απλά λόγια, λέω, να ενεργοποιήσουμε τον εαυτό μας ώστε να γίνουμε αθάνατοι, χωρίς να το περιορίζουμε στην ιδέα της αειζωίας, δηλαδή, της διαιώνισής μας με αυτή τη συγκεκριμένη μορφή, πάνω στον πλανήτη.
Προσωπικά πιστεύω, ότι θα ήθελα η αθανασία μου να ήταν απελευθερωμένη από την δέσμευση, του να έχω υλικό σώμα απαραίτητα..
Άλλωστε πιστεύω, όπως είπα και πριν, ότι ο άνθρωπος είναι εν δυνάμει Θεός και έχει άπειρες δυνατότητες για να εκδηλώσει
? που οι περισσότερες είναι άγνωστες μέχρι σήμερα και εκεί πρέπει να δώσουμε περισσότερο βαρύτητα και προτεραιότητα ?
οι οποίες ενδεχομένως, να τον οδηγήσουν σε ανάδυση πνευματικών ικανοτήτων ασύλληπτων και σε υπερβάσεις νόμων, που θα κάνουν τον εαυτό του και τον κόσμο του αναλλοίωτο και αδιάφθορο, με έναν άλλο τρόπο, ανατρέποντας ότι ήξερε έως σήμερα..
