Onirocosmos

Πουθενά δεν είπα ότι θεωρώ το design ως τη μόνη αληθινή γνώση. (Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, έθιξα τον εγωισμό σου, για να αντιδράς με αυτό τον τρόπο.) Γενικά οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα στο να αποδεχθούν την ιδέα ότι μπορεί και να υπάρχουν πράγματα που τους υπερβαίνουν. Ακόμη μία αιτία ψυχικών προβλημάτων.

Όταν λες ότι έχεις design chart, εννοείς ότι σου έχει κάνει την ανάλυση κάποιος ειδικός; Να σημειώσω ότι το design και η αστρολογία έχουν σημαντική διαφορά ως προς την συμβουλευτική τους για το πως διαχειριζόμαστε το matrix. To design είναι τελείως μηχανιστικό και πολύ πιο ακριβές σε αυτό που δίνει ως γραμμή πλεύσης. (Εννοείται ότι για να δεις αποτέλεσμα, θα πρέπει να εφαρμόσεις αυτά που θα μάθεις.) Σίγουρα είναι ένα θέμα από μόνο του το design αλλά επειδή δεν είναι στον σχεδιασμό μου να ξεκινάω τα πράγματα, θα περιμένω κάποιον άλλον να το κάνει και, εφόσον ερωτηθώ, θα χαρώ να δώσω πιο συγκεκριμένες απαντήσεις.

Ο μηχανισμός έχει βρεθεί και ερμηνευθεί μέσω του πλέον σύγχρονου συστήματος ερμηνείας της μηχανικής του σώματος και λέγεται Human Design. Απλά είναι πολύ νωρίς ακόμη για την ανθρωπότητα να βάλει μία τέτοια γνώση σε εφαρμογή. Έτσι, το Human Design δόθηκε για τα παιδιά, για να μεγαλώσουν αυτά σωστά, με βάση τον προσωπικό τους σχεδιασμό που στον κάθε άνθρωπο είναι μοναδικός. Όταν οι μελλοντικές γενιές θα αγκαλιάσουν αυτή τη γνώση και θα αρχίσουν να την εφαρμόζουν, τότε το σύστημα θα ταρακουνηθεί συθέμελα και θα αλλάξει αναγκαστικά. Μέχρι τότε και για εμάς τους υπόλοιπους, νομίζω η συνειδητή επαφή με τη φύση προκειμένου να γειώνουμε όλη τη συσσωρευμένη ενέργεια και ο διαλογισμός για να σταματάμε τη λογοδιάρροια του μυαλού είναι δύο βασικά ανέξοδα φάρμακα στην καταπολέμηση των επίκτητων ψυχικών ασθενειών.

Και γιατί να μην αντιστρέψουμε την συλλογιστική σου και να πούμε ότι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να αρνείται την ύπαρξη του Θεού, είναι ο φόβος του να παραδεχτεί την ύπαρξη κάτι "δυνατότερου" ή "σοφότερου" ή "πληρέστερου" από τον ίδιο; Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Πρόσεξε, δεν παίρνω θέση. Απλά σου απαντάω με βάση τον τρόπο σκέψης σου. Όπως σου έγραψα και παραπάνω, μην περιμένεις να δώσεις απάντηση σε ένα κατά βάση "μεταφυσικό" ερώτημα αρνούμενος τον "μεταφυσικό" τρόπο σκέψης. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να μπερδευτείς ακόμη περισσότερο. Ακόμη και ο τρόπος που η ανθρωπότητα σχετίζεται με το Θείο, εξελίσσεται μέσα στους αιώνες. Δεν είναι λίγοι, πλέον, εκείνοι που συσχετίζουν τις τελευταίες επιστημονικές ερμηνείες για τον κόσμο με την ύπαρξη μίας ενιαίας συμπαντικής συνείδησης. Φυσικά υπάρχουν και οι κολλημένοι στα δόγματα αλλά, νομίζω, εδώ δεν εξετάζουμε τα δόγματα - άλλωστε το κάθε ένα από αυτά αποτελεί ξεχωριστό αντικείμενο μελέτης.

Γεια σου Sleepless. Μεγάλη και χαοτική συζήτηση άνοιξες... Ίσως είναι θεμιτό να θέσουμε κάποια πλαίσια εξ αρχής, προκειμένου να μη χαθούμε στις λέξεις. Για παράδειγμα, η λέξη "Θεός". Αν ρωτήσεις 50 ανθρώπους, θα πάρεις 50 διαφορετικές απαντήσεις για το τι ακριβώς είναι ο Θεός. Αυτό ίσως που θα πρέπει να σε προβληματίσει περισσότερο, δεν είναι το αν υπάρχει ή όχι Θεός (άλλωστε δεν πρόκειται να πάρεις απάντηση), αλλά τι ήταν αυτό που ώθησε τον άνθρωπο από τα πρώτα βήματα κιόλας της εξέλιξης του, να αρχίσει να μιλά για Εκείνον. Ήταν μια Εποχή για τον άνθρωπο, που όντας πολύ κοντά ακόμη στο ζωώδη εαυτό του, είχε εξαιρετικά ανεπτυγμένη τη Συναίσθηση. Η συναίσθηση παρέχει άμεση γνώση που δεν είναι απαραίτητο να περνά μέσα από τα φίλτρα της εκλογίκευσης. Αυτά για αρχή και βλέπουμε στην πορεία προς τα που θα πάει η συζήτηση....

Ακριβώς! Όπως και ο ελιτίστικος διαχωρισμός μεταξύ "ψαγμένων" και μη, όπου η κάθε κλίκα θεωρεί τον εαυτό της υπεράνω όλων ενώ στην ουσία, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε - είτε τους αρέσει είτε όχι. Το συναίσθημα των ανθρώπων είναι σχετικά εύκολο να χειραγωγηθεί και τότε η λογική πάει περίπατο, παίρνοντας μαζί της κάθε πραγματική ευκαιρία εξέλιξης. Η πίστη είναι χρήσιμος μηχανισμός προ-ώθησης αλλά δεν είναι αυτοσκοπός.

Ενδεχομένως να βρείτε ενδιαφέρον και αυτό: http://www.onirocosmos.gr/prototypi-erevna/eirini-leonardou/170-ntaath.html

Για να είμαι ειλικρινής, ο καλύτερος τρόπος για να κρίνεις αν ένα πείραμα είναι πραγματικό ή όχι, είναι να προσπαθήσεις να το αναπαραγάγεις και μάλιστα περισσότερες από μία φορές. Ο συγκεκριμένος τύπος που αναφέρει το πείραμα, λέει ότι δεν το έκανε ο ίδιος αλλά ένας γνωστός του, οπότε είναι λίγο δύσκολο να το τσεκάρουμε, αν δεν το δοκιμάσουμε οι ίδιοι.

Εξαρτάται πάντα από το τι είναι αυτό που θα επικαλεστούμε. Αν π.χ. επιδιώκουμε συντονισμό με ενέργειες όπως η "Μητέρα Γη", τότε μπορούμε να έχουμε οργονίτες κοντά μας καθώς το πνεύμα της Γης δεν θα έρθει σε αντίθεση με την ύπαρξη μας, ούτε θα αντλήσει την ενέργεια μας. Επίσης η Γαία συνεργάζεται άψογα με τους οργονίτες. Αν όμως θέλουμε να επικαλεστούμε ένα συγκεκριμένο στοιχειακό το οποίο θα έχει την τάση να πάρει από τη δική μας ενέργεια προκειμένου να εκδηλωθεί, τότε οι οργονίτες θα του κάνουν τη ζωή λίγο δύσκολη... [Βέβαια η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να γινόμαστε "μπαταρίες" οντοτήτων, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική επιλογή.] Στην ουσία δεν είναι μαγικό, αλλά δεδομένου ότι η σύγχρονη επιστήμη δεν δέχεται την ύπαρξη του Αιθέρα, θα μπορούσαμε να το πούμε και τεχνο-μαγικό. (για την ώρα) Αυτό που συμβαίνει είναι απλό. Ο συγκεκριμένος Μετατροπέας βοηθά τον κάτοχο του να ανέλθει ο ίδιος σε υψίσυχνα πεδία ώστε να δηλώσει την παρουσία ακόμη και πολύ πέραν του αστρικού επιπέδου και έτσι να κατακτήσει κάποια επιπλέον άμεση γνώση. Είναι τελείως διαφορετική προσέγγιση αυτή από το να προσπαθεί κανείς να επικαλεστεί ενέργειες του αστρικού προς υλοποίηση. (προσωπικά το δεύτερο το θεωρώ και αχρείαστο) Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι, στην πρώτη περίπτωση, ο ενδιαφερόμενος ανεβάζει την προσωπική του συχνότητα και ανοίγει την αντίληψη του, ενώ, στη δεύτερη, προσκαλεί οντότητες να εισέλθουν & να εκδηλωθούν στο δικό μας πεδίο. Ο οργονίτης λειτουργεί ενισχυτικά στην πρώτη περίπτωση και αποτρεπτικά στη δεύτερη.

Σε ευχαριστώ Πάνα για τα καλά σου λόγια για το άρθρο Ενδιαφέρουσα η απορία σου με μία επίσης ενδιαφέρουσα απάντηση, η οποία είναι και ναι και όχι! ΝΑΙ, οι οργονίτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν την μαγική εργασία, σε περιπτώσεις που ο μάγος χρειάζεται ξεμπλοκάρισμα της προσωπικής του ενέργειας ή όταν η ενέργεια του χώρου λιμνάζει και θέλουμε να αποκαταστήσουμε τη ροή και φυσικά όταν πρέπει να υπάρχει προστασία από ενεργοβόρες οντότητες. ΟΧΙ, οι οργονίτες δεν βοηθούν σε περιπτώσεις που η μαγική εργασία περιλαμβάνει επίκληση οντοτήτων του αστρικού οι οποίες, ως επί το πλείστον, προκειμένου να εκδηλωθούν στο πεδίο μας, χρειάζεται να αντλήσουν ενέργεια από τους προσκείμενους ζωντανούς οργανισμούς. Σε μία τέτοια περίπτωση, οι οργονίτες θα απομάκρυναν αυτές τις οντότητες και ο μάγος θα δυσκολευόταν να φέρει εις πέρας το έργο του.

Αρκετές χρήσιμες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε και εδώ: http://www.onirocosmos.gr/erevna-tritwn/aitherikoi-metatropeis-orgonites/257-ta-mystika-ton-orgoniton-sta-fainomena.html

Αν και, όπως λέει ο outis, όσον αφορά στο συσσωρευτή οργόνης, υπήρξαν τα πειράματα του Ράιχ, εντούτοις, αυτά τα πειράματα είδαν τον χλευασμό, την αμφισβήτηση και τελικά την απόρριψη από την επιστημονική κοινότητα της εποχής. Οπότε ερχόμαστε σε αυτό που λέει ο johnny ότι υπάρχει ουσιαστικό κενό στο κομμάτι επιστημονικών αποδείξεων. Και πως θα μπορούσαν να υπάρξουν επιστημονικές αποδείξεις από τη στιγμή που η επιστήμη δεν δέχεται την ύπαρξη του αιθέρα και άρα δεν έχει φτιάξει τα αντίστοιχα επιστημονικά όργανα για να διεξαχθούν τα ανάλογα πειράματα; Οπότε, αν θέλουμε αυτή η συζήτηση να έχει μέλλον, θα πρέπει να συμφωνήσουμε εξ αρχής ότι δεν τίθεται θέμα "επιστημονικών" αποδείξεων, παρά μόνο εμπειρικών ενδείξεων και αποτελέσματα πειραμάτων "κουζίνας". Ένα από αυτά τα πειράματα "κουζίνας" είναι το πείραμα με τα φυτά που έχει επαναληφθεί από πολλούς κατασκευαστές οργονιτών σε όλο τον κόσμο και δείχνει ξεκάθαρα ότι η ύπαρξη οργονίτη επηρεάζει θετικά την ανάπτυξη των φυτών. Και είναι ένα πολύ χρήσιμο πείραμα, καθώς δεν μπορεί κανείς να προσάψει στο φυτό ότι αυθυποβάλλεται επειδή είδε τον οργονίτη.

Προσωπικά είμαι απαισιόδοξα αισιόδοξη και, για να συνηγορήσω με αυτό που έγραψε ο johnny, όποιος δεν αλλάξει στάση απέναντι στον εαυτό του, στους άλλους και στα πράγματα γενικότερα, είναι μάλλον καμμένο χαρτί. Ναι, είναι επώδυνη η διαδικασία επειδή ανακαλύπτουμε ότι ό,τι δούλευε μέχρι τώρα, για κάποιο λόγο δεν λειτουργεί πλέον. (Αυτό, εκτός των άλλων, έχει να κάνει και με διάφορες εξαγνιστικές αστρολογικές επιρροές που δεχόμαστε τα τελευταία χρόνια ως ανθρωπότητα. Είναι το πλήρωμα του χρόνου που συνηθίζουμε να λέμε...) Έτσι, θεωρώ ότι όσοι έχουν την αναγκαία εγρήγορση και προσαρμοστικότητα, θα επιβιώσουν. Μα άλλωστε αυτός δεν είναι και ο βασικός κανόνας της ζωής; Βέβαια σαν λαός ως σύνολο, είμαστε ιδιαίτερα αλλοπρόσαλλοι, όμως αυτό που με κάνει τελικά να αισιοδοξώ είναι ότι όταν μιλάω με φίλους, τον johnny, τη Νεφέλη, τον Μήτσο, την Κατίνα (και μη ρωτήσει κανείς ποιοι είναι ο Μήτσος και η Κατίνα ) καταλαβαίνω ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι γύρω μου που σαν προσωπικότητες έχουν μια ιδιαίτερη δυναμική. Αρκεί να μην καταφέρει κανείς εν τω μεταξύ να τους πείσει για το αντίθετο. Να και κάτι διαφορετικό που τείνει να γίνει μόδα στους δύσκολους καιρούς που περνάμε:

Α! Έχω δώσει εξήγηση και γι αυτό: το μόνο που μας σώζει είναι η χαοτική και απρόβλεπτη συμπεριφορά μας η οποία είναι σε απόλυτη αρμονία με τον Συμπαντικό Τρόπο! ... λέμε τώρα! :whistling2:

Νεφέλη τρελή συγχρονικότητα!! Μόλις προχθές έγραφα σε μια φίλη ινδιάνα στην Αμερική, προσπαθώντας η δόλια να της εξηγήσω τα... ανεξήγητα ώσπου στο τέλος κατέληξα να της πω ότι είμαστε κάτι σαν το γαλατικό χωριό του Αστερίξ. Όλη μέρα μαλώνουμε μεταξύ μας και το βράδυ τρώμε και γελάμε παρέα γύρω από ένα τεράαααστιο τραπέζι Μάλιστα της έστειλα και μια εικόνα...

Ναι, αλλά με προϋποθέσεις. Η φαντασία μας είναι το πρώτο και απαραίτητο βήμα, αλλά η φαντασιώσεις από μόνες τους δεν αρκούν. Θα πρέπει να ακολουθούνται από τη δράση. Και εκεί είναι που αρχίζουν τα δύσκολα γιατί η δράση για τη δράση πάλι δεν αρκεί για να αλλάξει η πραγματικότητα κατά βούληση. Αυτό που χρειάζεται είναι το κατάλληλο είδος δράσης την κατάλληλη στιγμή. Είναι περισσότερο σαν να κάνεις λεπτή χειρουργική επέμβαση στην κοινώς αποδεκτή Πραγματικότητα. Αν το κάνεις πετυχημένα, τα αποτελέσματα θα είναι παραπάνω από ικανοποιητικά και το νέο "καθεστώς" θα εξαπλωθεί με γεωμετρική πρόοδο χάρη στα ανθρώπινα μιμίδια. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.

Εμένα μου τρέχουν τα σάλια ήδη... Αν συνδυάσουμε τον Τζάκσον με τον ντελ Τόρο η ταινία προβλέπεται τριπάκι.

Χαιρετώ τα πλήθη Προσπαθώ κι εγώ να βρω σπίτι για τον παρακάτω γατουλίνο... Όσοι πιστοί προσέλθετε! Εν συντομία, τον βρήκα στη μέση του δρόμου χτυπημένο από αυτοκίνητο. Του έκανα εγχείρηση στο σαγόνι γιατί αλλιώς θα πέθαινε επειδή δεν θα μπορούσε να τραφεί. Τώρα είναι εντελώς καλά - μόνο στο δεξί μάτι του έμεινε κάποιο πρόβλημα αλλά βλέπει. Εγώ είναι αδύνατον να τον κρατήσω (και αυτόν!) Είναι μικρός σε ηλικία και εξαιρετικά χαδιάρης

Άσ' τα αυτά... Βλέπουμε τη φωτογραφία σου στο άβαταρ με φρατζάκι-καπελίνο Ευτυχώς που η λέξη "φοβερότερο" μπορεί να πάρει πολλές ερμηνείες

Ο Tom Waits και είναι μια κοτσάνα και μισή!

Τα τραγούδια [αλήθεια σε ποιανού το "Big in Japan" τραγούδι αναφέρεσαι;] πήραν το όνομά τους από την έκφραση "Big in Japan" -που σημαίνει αυτό που είπε ο Τράγου Κέρατο- και όχι το αντίστροφο... http://en.wikipedia.org/wiki/Big_in_Japan_(phrase) Μήπως είμαστε πολύ... γέροι για το Αβάπτιστο; Καλά, ε; Τον μισείς θανάσιμα τον τύπο

Ο "Κόσμος" αλλάζει είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε συμμετέχουμε συνειδητά είτε όχι. Αυτή είναι και η έννοια της ζωής άλλωστε. ΕΥΤΥΧΩΣ! Το θέμα είναι αν αλλάζει προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Αλλά "καλύτερο" ή "χειρότερο" για ποιον; Είσαι ο νταβατζής ή η πόρνη; Είναι λίγο αφελές να λέμε ότι "αλλάζουμε" τον κόσμο. Ο ΚΟΣΜΟΣ -με την ολιστική έννοια- δεν μας έχει ανάγκη εμάς προσωπικά. Αν δεν είμαστε εμείς θα είναι κάποιος άλλος, μέχρι να εξαλειφθούμε όλοι πλήρως. Αν αφήσουμε τα υπερβολικά φιλοσοφικά και φτάσουμε στο ρεζουμέ, το μόνο που υπάρχει είναι το ένστικτο της επιβίωσης και μία διαστροφική ανάγκη να τα ντύνουμε όλα με βάση τον τρόπο σκέψης μας, δηλ. με βάση την προσωπική μας άγνοια για την φύση της πραγματικότητας. Και για να μη τα βάψετε μαύρα οι αισιόδοξοι, πιστεύω ότι ο άνθρωπος, ως συμπαντικό δημιούργημα, έχει εκπληκτικές δυνατότητες συνδιαμόρφωσης των επιθυμητών του πραγματικότητων αλλά αυτό είναι μία άλλη πολύ παλιά και μεγάλη ιστορία... Δυστυχώς, φράσεις του στυλ "εγώ φταίω" μόνο ανασταλτικά λειτουργούν για αυτές τις δυνατότητες του ανθρώπου.

Γεια σου Τραγοκέρατε με τα ωραία σου! Μ' έκανες και γέλασα πρωινιάτικα Ποιος θα το περίμενε ότι η Τέχνη των Σοφών θα περιλάμβανε και κίνημα εναντίον ανάξιων μουσικών Όσο για τις συναυλίες που συνηθίζουν να δίνουν στη χώρα μας διάφορα φαντάσματα του παρελθόντος ένα έχω να πω: πού ήταν όλοι αυτοί όταν ήταν στις δόξες τους; Νομίζω ότι απλά μας θυμούνται για μια τελευταία κονόμα τώρα που εκεί έξω τους έχουν γραμμένους...

Εμένα τώρα γιατί μου ήρθε στο μυαλό μία μάλλον κωμικοτραγική εικόνα... δεν ξέρω Είναι, λέει, όλοι οι άνθρωποι μαζεμένοι στην αφετηρία ενός στίβου και περιμένουν το σημάδι εκκίνησης. Μόλις όμως ακούνε το "μπαμ", αρχίζει ο καθένας να τρέχει προς διαφορετική κατεύθυνση... Έτσι, αν ρωτήσεις τον καθένα τι πρέπει να κάνει με τον εαυτό του -αλλά και γενικότερα- για να σωθεί ο κόσμος, θα πάρεις μόνο διαφορετικές απαντήσεις. Βλέπουμε λοιπόν, αυτό το "εγώ, εγώ φταίω" να γιγαντώνεται σε βαθμό που το κάνει μη πραγματικό. Συμφωνώ με την έννοια της ευθύνης που έχουμε αλλά δεν μπορώ να την δω ξέχωρα από τη νομοτέλεια που διέπει το σύμπαν και συνεπώς θεωρώ τον τρόπο διατύπωσης μάλλον αποτυχημένο. Βέβαια, για να είμαστε πιο δίκαιοι, αυτή είναι μία ξεκομμένη φράση από ένα βιβλίο και ως τέτοια κρίνεται. Συνήθως δεν συμφωνώ με τις απλοϊκές γενικότητες ακόμη και αν αυτές προέρχονται από σοφούς ανθρώπους.