Jump to content

ChaoticDeathKnight666

Νέα Μέλη
  • Posts

    84
  • Joined

  • Last visited

Everything posted by ChaoticDeathKnight666

  1. ΤΙ ΜΠΟΥΡΔΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ !!! :headb: Το σενάριο ήταν ό,τι να 'ναι και η σκηνοθεσία υβρίδιο μεταξύ matrix και εξορκιστή! Και ο Ρηβς κάτι σαν blade μόνο που αντί για βαμπίρ κυνηγάει δαίμονες! Ρε παιδιά δεν γίνεται να σας άρεσε αυτό το πράγμα, κλασσική Χολυγουντιανή μπαρούφα ήτανε και όσον αφορά τον Γαβριήλ, εγώ πιο πολύ φρίκαρα με το πεντικιούρ του παρά με το αν ήταν έκπτωτος ή όχι!!! Άσε που η ταινία μας πάει τελείως πίσω με την απαράδεκτη θεωρία : "The devil made me do it !" :evilbl: Το μόνο που βρήκα ενδιαφέρον ήταν ότι δεν έδειχνε καλούς και κακούς, αλλά ότι και οι δύο πλευρές χρειάζονται για την ισορροπία (θυμάστε που και οι "άλλοι" είχανε την δική τους βίβλο). Αλλά ακόμη και αυτό δεν ήταν αρκετό για να σώσει την ταινία. ΑΙΣΧΟΣ ! :headb: :headb: :headb: (και το χειρότερο στη δική μου περίπτωση είναι ότι πήγα να δω αυτή τη βλακωδία μαζί με μια γνωστή μου, που η ηλίθια δεν κατάλαβε την υπόθεση ! Φαντάσου να της έλεγα να δούμε την Malholand drive...) Τζάμπα τα λεφτά μου - ακόμη να ξεπεράσω το σοκ. Η μόνη ταινία που είδα πριν το Constantin που το ξεπέρασε στην ηλιθιότητα ήταν το Hellboy.
  2. Και για να περάσουμε στην underground σκηνή, διαβάστε και μελαγ-χολή-στε.... Artist: Milla Lyrics Song: Rocket Collecting Lyrics Rocket collecting dust Hidden from all memory Bathed in outrage and rust Waiting for you and me To own it Watch you as you douse the ceiling Light up all the evil dreams Till they ignite screaming into the night And we run away clean Chorus: I wish i was half electronic The last shreds of skin are in the sweet sunlight And i've turned into this smiling, snarling monster As i watch the walls descend As i watch the walls descend like stars Half submersed I reach your island at night Washed up tangled on these stones A gorgeous wreck crashing To lay here for the next 600 years The storm will play out there for miles on every side So tell me who's got the dominoes But you'll have to leave your lightning outside Chorus: the weeds reach the top of the trees (θα έβαζα εδώ ένα smilie που θα είχε πικρό χαμόγελο, αλλά - φυσικά - δεν υπάρχει τέτοιο)
  3. Ζόρικο δεν λες τίποτα... Αλλά για αυτό είναι όμορφη η ζωή. Φαντάσου έναν άνθρωπο που μια μέρα θα έχει όλες τις απαντήσεις. Τι θα έκανε μετά? Θα αυτοκτονούσε? Τι νόημα θα είχε να ζει ? Ίσως τελικά η Αλήθεια να μην είναι κάτι το οποίο προοριζόμαστε για να φτάσουμε. Ίσως απλά να λειτουργεί σαν πυξίδα για να ξέρουμε προς τα που να κοιτάμε, προς τα που να κινούμαστε στο ταξίδι της ζωής μας. Ένα ταξίδι στα Κύθηρα...
  4. Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το μυθιστόρημα του Λεωνίδα Χατζηνικολάου, "Το ελιξήριο της αθανασίας" : "Μιλάω για τους τροχονόμους του διαδικτύου, τους λεγόμενους Internet Traffic Managers, που κατευθύνουν τις ροές της πληροφορίας", είπε ο Ζιμάνσκι. "Για μισό λεφτό ! Θέλεις να πεις ότι η εξυπηρέτηση των πρωτοκόλλων του διαδικτύου δεν είναι τελείως αυτοματοποιημένη;", τον ρώτησε έκπληκτος ο Ίαν. "Ασφαλώς και είναι, αλλά εγώ δεν μιλάω για τα bits και bytes των υπολογιστών, αλλά για τη διακίνηση της πληροφορίας μεταξύ των χρηστών, δηλαδή της επικοινωνίας με νόημα και σημασία. Οι τροχονόμοι του διαδικτύου εστιάζουν την προσοχή τους στις περιοχές όπου γίνεται ανταλλαγή απόψεων για διάφορα θέματα. Παρεμβαίνουν με διάφορα ψευδώνυμα, σαν απλοί επισκέπτες, και ανάλογα με την περίπτωση ανοίγουν μία νέα συζήτηση, εκτροχιάζουν άλλη, ή απαξιώνουν εντελώς με ορισμένες φράσεις-κλειδιά ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Απ'ότι γνωρίζω, σε ορισμένες ομάδες συζητήσεων οι εικονικές παρεμβάσεις φτάνουν το 80% της συνολικής συμμετοχής..." "Και τί νόημα έχει να στήνεις όλο αυτό το σκηνικό για ένα 20%;" τον διέκοψε ο Ίαν. "Σοβαρολογείς;" ρώτησε έκπληκτος ο Ζιμάνσκι. "Νομίζεις ότι όλα αυτά γίνονται για τους ελάχιστους που στέλνουν μηνύματα; Το ξέρεις πολύ καλά ότι σε κάθε μήνυμα των πολυσύχναστων ομάδων συζητήσεων αντιστοιχούν χιλιάδες σιωπηλοί αναγνώστες - οι lurkers, όπως τους αποκαλούν. Γι' αυτούς στήνονται οι "συζητήσεις". Για παράδειγμα, έχω ένα γνωστό που κάνει τον τροχονόμο στην ομάδα συζήτησης alt.binaries.e-book, για λογαριασμό ενός μεγάλου οργανισμού με συμφέροντα στον τομέα αυτό - εννοώ στην πνευματική ιδιοκτησία". "Πληρώνεται γι' αυτή τη δραστηριότητά του;" "Αδρά. Αυτός, λοιπόν, έχει δημιουργήσει κάποια προσωπεία δήθεν διαφορετικών χρηστών, που αντιδρούν με πάγιο και προβλέψιμο τρόπο ώστε να διατηρούν την ταυτότητά τους, και δεκάδες άλλα πρόσκαιρων "επισκεπτών". Αν διαβάσεις μερικά από τα μηνύματα της ομάδας αυτής, αμέσως θα καταλάβεις τι εννοώ: Ο ένας από τους "μόνιμους" παίζει το ρόλο του "κακού", που ενοχλεί ή απειλεί τους πάντες και τα πάντα, ο άλλος του "σχολαστικού", που απαιτεί την τήρηση των κανόνων του FAQ της ομάδας από τους πάντες και τα πάντα, κι ένας είναι ο "καλός" που τροφοδοτεί την ομάδα με παράνομα αρχεία. Όπως καταλαβαίνεις, ο συγκεκριμένος τροχονόμος έχει στήσει εκεί ένα θέατρο ανδρεικέλων... βάζει τα προσωπεία των δήθεν χρηστών να εμπλέκονται σε ατέρμονες συζητήσεις και καλοπληρώνεται γι' αυτό".
  5. Τα παραπάνω ίσως και να ισχύουν για εικονίδια με πρόσωπα. Αλλιώς θα ηθελα 1 παράδειγμα, με Νυχτερινούς Ουρανοξύστες (από τη μία - ως εικονίδιο) και τους 3 εαυτούς (από την άλλη - με εξήγηση "Πιραντέλο") για έναν Έλληνα. Οπότε δεν είναι "passe-partout" ο ψιλομάταιος Πιραντέλλο ... 5151[/snapback] Για ποιό λόγο να είναι ο Πιραντέλλο passe-partout ? Δεν θυμάμαι να τον αναφέρω ως λύση σε κάθε θέμα και post. Τώρα για το αν είναι μάταιος, τι να πω... Ίσως εσύ να έχεις γράψει καλύτερα θεατρικά έργα από εκείνον. Μεγαλύτερη ματαιότητα θα υπήρχε σε κάθε προσπάθεια ανάλυσης του παραδείγματος με τους ουρανοξύστες, καθώς εγώ δεν είπα ότι έχω τις απαντήσεις, ούτε τις λύσεις πίσω από κάθε πρόσωπο, πίσω από κάθε εικόνα - κάτι που επιχειρείτε να κάνετε με αυτό το παιχνίδι. Το μόνο που είπα είναι ότι είναι άπειρες οι αναλύσεις του εαυτού και υπερεαυτού, με αποτέλεσμα να μη ξέρουμε που σταματάει το αληθινό και ξεκινάει το ιδεατό.
  6. Σκέφτηκα να περάσω εδώ τους στίχους από αυτό το κομμάτι των Cradle of Filth. Αναμφίβολα, κάποιοι από εδώ μέσα θα το βρούνε ενδιαφέρον... Πάμε λοιπόν! :yeah: :rock: Swansong For A Raven Forgive the day's Last serenades Her skies they bruise like Nordic women Deep crimson stains That Death would claim His robes of office swim in As would I For his dark eye Has fixed, a basilisk, a scythe On charred remains With shared disdain For those I chose to mortify Their cries Have paralysed And the smoke has choked these vistas But still I lie Though tears have died On the grave of my Clarissa A verse for her whispered to the earth (A lover's curse is a see-through coffin) Praises her curves so oft concurred Though she was: No Snow White on the night she died Her shadower's boon when the moon glazed over Lipped with blood and secrets pried For on and in they spread her wide That seraph bride The Devil's pride Shalt soon avenge with swift reprise But they would writhe For my dark eye Bewitched, was fixed like Mordecai's On Esther's reign And in this vein I saw their lust still stain her thighs Their cries Have paralysed And the smoke has choked these vistas But still I lie Though tears have died On the grave of my Clarissa Beneath these trees where the mist enwreathes Her spirit flees, seeing chains of torches A fleeting kiss stirring leaves of poetry: I was: No dark knight, breaking men like ice I was like a lycanthrope until the moon glazed over Lipped with blood and last goodbyes Now I dream Enwrapt in pure clouds of the sweetest oblivion Where beauty streams Freed from the teeth of those beasts that had come To tear out her spells In red lettered cells Wherein even the crown prince of Hell Come out of his arrogant shell Would falter to better But her face soon dispels And as black feathers fell From heaven's smoke So I woke to insanity Her exquisite corpse Found fit for their sport Of course... Would burn on the morrow with me: And there on this night Strung up in my sight Naked she sways Displayed for their vulgar delight I scream through my bars at the stars That for these crimes of mine solace me I will fear not the flames That to passion are tame Not nearly the same searing pain (I pray) As held sway upon losing her Nor the mettle of roars That will settle like ashes and scores As with our ghosts in the fog When we both turn no more...
  7. Προς Whitedevil : Από διάφορες φράσεις σε διάφορα posts σου κατάλαβα ότι έχεις μπερδευτεί σε μερικά θέματα όσον αφορά το γοτθικό ρεύμα. Οι επιρροές του υπάρχουν όχι μόνο στο ντύσιμο και στη μουσική, αλλά κυρίως στη λογοτεχνία, ποίηση και κινηματογράφο. (Πολλές από τις γκοθούδες, ενώ είναι μεν εκθαμβωτικές αγννοούν δε το γεγονός αυτό και νομίζουν ότι gothic είναι απλά το να φαίνεσαι dark και να ακούς καφρίλες - α ναι, και να είσαι μέσα στη μαύρη ψυχολογική μαυρίλα) Για να μη γράφω όμως 10 σελίδες κείμενο, τσέκαρε το παρακάτω Link. Έχω εκεί ένα αφιέρωμα στην ιστορία του γοτθικού ρεύματος, που μπορεί να το βρεις ενδιαφέρον: http://www.geocities.com/chaoticdeathknight666/GOTHIC_01 Και κάτι ακόμα... Είπες ότι καλά θα ήταν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα "μεσαιωνικά" χωριά που να διατηρούν το γενικότερο ύφος. Μα φυσικά και υπάρχουν! Αν έχεις όρεξη για ψάξιμο, θα ανακαλύψεις ότι υπάρχουν πολλά τέτοια χωριουδάκια σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, όπως Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία και Ρουμανία. Στη Γερμανία συγκεκριμένα, υπάρχει ένα χωριό (του οποίου το όνομα μου διαφεύγει) στο ίδιο ύφος, όπου κάθε χρόνο γίνεται το πανευρωπαϊκό gothic festival, και για όλες τις μέρες που διαρκεί, το χωριό γεμίζει "κοράκια", με άντρες και γυναίκες ντυμένους ανάλογα.
  8. Outis, αυτά που γράφεις παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Όπως κατάλαβες η προσωπική μου επαφή με το θέμα έγινε από εποχή Μπαλάνου και έπειτα, οπότε δεν γνώριζα όσα έγραψες για τις προηγούμενες λογοτεχνικές αναφορές. Εδώ όμως το θέμα παίρνει μια διαφορετική τροπή, καθώς αν όσα ισχυρίζεσαι ισχύουν, τότε η Έρπουσα Σκιά δεν είναι τίποτε άλλο από μια φανταστική οντότητα που γεννήθηκε από το μυαλό ενός συγγραφέα και όχι κάτι που προέκυψε απο΄πραγματικές μαρτυρίες. Ίσως τότε να κυνηγάμε χίμαιρες
  9. Σε ευχαριστώ πολύ Νεφέλη και σένα και όλα τα παιδιά που απάντησαν Μου δώσατε αρκετά για να πιαστώ και αυτό μου αρκεί για να ξεκινήσω το δικό μου ψάξιμο.
  10. Σ'ευχαριστώ πολύ !!! :wow: Χαίρομαι που απάντησες κατευθείαν στο θέμα και δεν έγγραψες κάποιο χαοτικό κατεβατό. :wizard: Αν μπορείς να με κατευθύνεις και σε κάποια βιβλιογραφία θα σου χρωστάω χάρη. Ε? ε?
  11. Η αλήθεια είναι ότι ως άνθρωποι αυτομαστιγωνόμαστε σχετικά με τέτοια ηθικά θέματα, καθώς πολλές φορές λειτουργούν ενάντια στις φυσικές μας ορμές. Για παράδειγμα, ας πάρουμε την θυσία ενός ατόμου (προσώπου στον άνθρωπο) Από μια οικοσφαιρική λογική, η πράξη αυτή δεν είναι κατακριταία, καθώς δεν μπορεί να διαταράξει την ισορροπία. Αν μάλιστα μιλάμε για την θυσία ενός ανθρώπου, ίσως και να την ευνοεί. Όμως, από μια ανθρωποκεντρική λογική, η πράξη αυτή είναι ηθικά απαράδεκτη. Η αλήθεια είναι πως και εγώ δεν είμαι άνθρωπος της βίας. Αλλά η άποψή μου δεν είναι ότι πρόκειται για ένα αναγκαίο κακό, καθώς αυτή είναι μια λάθος αντιμετώπιση. Έχω δει για παράδειγμα την ακραία συμπεριφορά συναδέλφισσας παγανίστριας, να βάζει τα κλάματα επειδή έκοψα ένα λουλούδι! Ένας παγανιστής που ξεχνάει να βλέπει τα πράγματα από μια βιολογική σκοπιά, είναι πολλές φορές επικίνδυνος ή στην καλύτερη περίπτωση στην κοσμάρα του, καθώς πολλοί κάνουν το λάθος να δίνουν στους διάφορους φυσικούς οργανισμούς ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Όμως η φύση δεν λειτουργεί έτσι. Το να κόψεις ένα λουλούδι δεν είναι έγκλημα. Το να ξεριζώσεις όμως ένα ολόκληρο λόφο, εξαφανίζοντας το είδος του λουλουδιού είναι, γιατί αυτό μπορεί να διαταράξει την ισορροπία. Βέβαια, πολλοί δεν συμφωνούν με αυτήν την άποψη, όπως για παράδειγμα ο Michel Serres που έγγραψε το 1990 ότι τα φυσικά "αντικείμενα" πρέπει να θεωρούνται ως αντικείμενα δικαίου και να λαμβάνουν την ίδια αντιμετώπιση με τους ανθρώπους, όταν παραβιάζονται τα δικαιώματά τους. Με λίγα λόγια οι απόψεις διύστανται. Προσωπική μου άποψη είναι η κάθετη διαφωνία απέναντι στην ανθρώπινη βία, καθώς τις περισσότερες φορές γίνεται ενάντια στους νόμους της Φύσης. Αλλά όσον αφορά τη βία αυτή καθαυτή, παραθέτω το απόσπασμα του R. Jeffers από το έργο του "Ο καταραμένος πρόγονος"... "Κι αν για τα κοφτερά λυκόδοντα φταίνε τα γρήγορα της αντιλόπης πόδια; Αν δίνει ο φόβος στα πουλιά φτερά, κι η πείνα είναι που κοσμεί του γερακιού την κεφαλή με τέτοια μάτια; Η βία γεννά ολάκερου του κόσμου τις αξίες"
  12. Τις πρώην μου!! Μπορούν να γίνουν πολύ σκύλες... Χωρίς πλάκα τώρα, όλοι έχουμε έναν βαθύ φόβο, πολλές φορές κάτι που δεν το έχουμε ανακαλύψει καν και θα το αναγνωρίσουμε τη στιγμή που θα μας ορμήσει. Υπάρχουν διάφορα πράγματα που με ανατριχιάζουν, αλλά σε αντίθεση με πολλούς ανθρώπους, μου ... αρέσει αυτό το αίσθημα. Όχι δεν είμαι μαζόχας, απλά θεωρώ τον φόβο ένα υγιές αίσθημα και δεν αναζητώ όλη την ώρα "καλά" συναισθήματα. Κάτι όμως που πραγματικά να το φοβάμαι? χμ... Τα όρια της ανθρώπινης λύσσας. Ναι αυτό είναι. Όταν βλέπω φωτογραφίες από τα κρεματόρια των Ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν μπορώ να φάω για δύο μέρες.
  13. Ρε παιδιά δεν υπάρχει κάτι να ανακοινώσουμε. Δεν γίναμε δα και βρικόλακες. Εγώ πιστεύω ότι πάνω κάτω όσοι μας ξέρουν πραγματικά, δεν χρειάζεται να "διαφωτιστούν" από καμιά μας ανακοίνωση. Μου φαίνεται δύσκολο να πιστέψω ότι κάποιος πριν ανακαλύψει τον παγανισμό (ή whatever) δεν ήταν άτομο που γενικά ψάχνεται, διαβάζει βιβλία κλπ. Οπότε όσοι μας αγαπάνε, το πολύ πολύ να πούνε "σιγά την είδηση. Το περίμενα!" Όσοι δεν μας αγαπάνε θα πούνε "κλασσικά, μια ζωή βλαμμένος/η !" (μπορεί βέβαια να γίνει και το ανάποδο) Για μένα δεν υπάρχει η ανάγκη να "βγούμε στον κόσμο"! Δεν είμαστε αίρεση, δεν είμαστε ομάδα, δεν είμαστε πολιτική παράταξη. Είμαστε μοναχικοί μελετητές και τουλάχιστον εγώ διαχωρίζω τον εαυτό μου από τα σούργελα που μαζεύονται στα βουνά και χορεύουν με τα σεντόνια. Θα σας πρότεινα να ρίξετε μια ματιά στην παρακάτω διεύθυνση: http://www.whywiccanssuck.com Θα το βρείτε αρκετά έξυπνο, ενδιαφέρον και ίσως να σας προσφέρει εναλλακτικές οπτικές γωνίες για πολλά που πιστεύατε μέχρι στιγμής. Όπως και να 'χει, είναι κλασσική πλέον η δήλωση "Μάντεψε... Είμαι μάγος/ισσα !" και ακόμη πιο κλασσική η μορφή αυτού/ης που την κάνει: Περιθωριοποιημένο γυμνασιάκι που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή.
  14. Παιδιά, δεν θέλω να σας το χαλάσω, αλλά πολλοί από εσάς έκαναν ένα βασικό λάθος σε αυτό το παιχνίδι. Αρχίσατε να περιγράφετε τα διάφορα μέλη επακριβώς σε αναλογία με τις εικόνες που έχουν διαλέξει. Αυτό όμως που θέλω να πω είναι ότι το παιχνίδι δεν έχει και πολύ νόημα, καθώς ενώ μπορεί για ορισμένους οι εικόνες τους όντως να παρουσιάζουν αντιστοιχία με τον εαυτό τους, για πολλούς είμαι σίγουρος ότι απλά εκφράζουν αυτό που θα ήθελαν να είναι. Καταρχήν δεν θέλω να παρεξηγηθεί κανείς. Μιλώντας καθαρά από ψυχολογική σκοπιά, είναι γνωστό ότι όλοι μας μέχρι ενός σημείου συμπεριφερόμαστε με τον τρόπο που θέλουμε να μας βλέπουν οι άλλοι. Συνήθως αυτό που προβάλλουμε είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που πραγματικά είμαστε, ώστε να υπάρξει μια ισορροπία. (πχ ένας άντρας που έχει αμφιβολίες για τον ανδρισμό του, σε κάθε δυνατή ευκαιρία θα προσπαθεί να αποδείξει πόσο αντρούκλας είναι !) Ο Πιραντέλο είχε γράψει ότι καθένας από εμάς αποτελείται από τρεις εαυτούς (εκ πρώτης όψεος). Τον εαυτό που προβάλουμε προς τα έξω, τον εαυτό που νομίζουμε ότι έχουμε και τέλος αυτό που πραγματικά είμαστε (που μπορεί να αναλύεται σε χιλιάδες πρόσωπα). Οπότε ψιλομάταιος ο στόχος αυτού του παιχνιδιού... :headb:
  15. Ίσως να έπρεπε να βάλω αυτό το θέμα στο "Ιστορία-Αρχαιολογία". Από την άλλη κολλάει και στον εσωτερισμό. Δεν ξέρω! Νεφέλη ό,τι νομίζεις εσύ καλύτερο.
  16. Θα ήθελα να με βοηθήσετε όσον αφορά τον συμβολισμού του Ροδιού. (Προσοχή, μιλάω για το Ρόδι, όχι για το Ρόδο - μην αρχίσετε να γράφετε για τη Θεά, τη Μαρία Μαγδαλινή και το δισκοπότηρο!). Έχω συναντήσει το Ρόδι σε πολλές παγανιστικές αλλά και πρωτοχριστιανικές απεικονήσεις, αλλά πουθενά δεν μπόρεσα να καταλάβω τι συμβολίζει. Σε άλλες εικόνες το Ρόδι είναι κλειστό. Σε άλλες πάλι είναι "σκασμένο" και τα σπόρια ξεχυλίζουν από μέσα. Σε κάποιες εικόνες το κρατάει το χέρι ενός εικονιζόμενου, ενώ σε άλλες βρίσκεται στο ντεκόρ. Ίσως η πιο γνωστή χριστιανική αναφορά στο Ρόδι είναι αυτή στον καθεδρικό ναό στη Φλωρεντία. Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στη παναγία και στην αντίστοιχη εικόνα βλέπουμε τη Μαρία να κρατά στην αγκαλιά της τον νεογέννητο Ιησού, ο οποίος στο χέρι του κρατεί ένα Ρόδι. Το μόνο που μπόρεσα να βρω για αυτήν την εικόνα είναι η άποψη ότι το Ρόδι συμβολίζει τη γονιμότητα και ότι με αυτόν τον τρόπο ο αγιογράφος ήθελε να κάνει δέηση ώστε η εικονιζόμενη να ευλογεί την Φλωρεντία, δίνοντας γόνιμα χωράφια και ασφάλεια από λοιμούς κλπ. Κάτι όμως δεν μου κολλάει. Ίσως να φταίει ο Αλχημιστικός τρόπος σκέψης μου, αλλά πρέπει να υπάρχει κάτι ακόμη πίσω από αυτό το σύμβολο. Κάτι πιο σημαντικό. Αν ξέρετε τίποτα, θα σας παρακαλούσα να με διαφωτίσετε.
  17. Το θέμα σου είναι για την έρπουσα σκιά, αλλά εσύ στο εισαγωγικό μήνυμα μιλάς για την απλή σκιά. Όσον αφορά την απλή σκιά, ναι αυτή είναι η επιστημονική άποψη ότι η σκιά είναι απλά η έλλειψη του φωτός και το σχήμα της εξαρτάται άμεσα από το αντικείμενο που εμποδίζει την έλευση του φωτός. Η έρπουσα σκιά βέβαια είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία. Το θέμα αυτό το είχα συναντήσει πριν περίπου 7 χρόνια (ρε σεις γέρασα!) σε ένα άρθρο του Μπαλάνου. Αν θυμάμαι καλά, η έρπουσα σκιά διαφέρει από την απλή από το γεγονός ότι δεν ορίζεται ως έλλειψη φωτός, αλλά παρουσία σκοταδιού! Δηλαδή ότι είναι το αντικείμενο που τρώει το φως, μια οντότητα που σύμφωνα με ορισμένους έχει δική της βούληση. Θυμάμαι ακόμα ότι στο άρθρο που είχα διαβάσει γινόταν αναφορά στο σούρουπο και το χάραμα ως ώρες εμφάνισής της και ότι γίνεται αντιληπτή από κάποιον μόνο με την άκρη του ματιού του και όταν στρέφεται για να την κοιτάξει δεν βλέπει τίποτα (κάτι που είναι λογικό αφού απορροφάει το φως). Με είχε γοητεύσει εκείνο το θέμα αλλά όσο και αν έψαξα δεν μπόρεσα να βρω περισσότερες πληροφορίες και σχετική βιβλιογραφία, οπότε κάποια στιγμή το παράτησα. Οι μόνες πληροφορίες που μπόρεσα να βρω συνέδεαν την έρπουσα σκιά με την Μαγεία της Πόλης και τα κρυφά περάσματα.
  18. Ίσως να είναι απλά θέμα πρωτεραιοτήτων αγαπητέ Lodi. Να παίρνουμε στα σοβαρά μόνο τα ουσιώδη και αυτά που πραγματικά αξίζουν και να μην αναλωνόμαστε στις μικρότητες της καθημερινής ζωής.
  19. Βασικά, πιστεύω ότι το να γελάμε με τον εαυτό μας έχει παραπάνω από μία προέκταση. Οι πιο πολλοί άνθρωποι γελάνε με τον εαυτό τους, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι περισσότεροι θεωρούνται ώριμοι. Όταν ο αυτοσαρκασμός συνδιάζεται με την ωριμότητα, τότε το γέλιο μόνο πικρό μπορεί να είναι. Διαφορετικά μιλάμε απλά για ανθρώπινη ανασφάλεια. Πλάκα πλάκα, όχι απλά έχω πολύ καιρό να γελάσω με τον εαυτό μου, αλλά έχω πολύ καιρό να γελάσω γενικότερα... Δύσκολο να βρεις γέλιο σήμερα
  20. Όχι απλά έχω ψηθεί... Έχω γίνει barbeque !!! Η μαλακί@ είναι ότι οι Maiden έρχονται τον Ιούνιο και δεν έχω την πολυτέλεια να χάνω εξεταστικές... :headb: (ας πρόσεχα) Το αστείο είναι ότι κυκλοφορούν κάτι φήμες για απεργία των καθηγητών τον Ιούνιο, αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος, καθώς οι απεργίες ανακοινώνονται τη τελευταία στιγμή. Πράγμα που σημαίνει πως αν δεν έρθω για να δώσω μαθήματα και τελικά η εξεταστική χαθεί...... :censored:
  21. Δεν συμφωνώ με το bloodline ούτε με τη λέξη "χάρισμα". Απλά κάποιοι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη έφεση από τους υπόλοιπους. Η Μαγεία δεν είναι ικανότητα, δεν είναι δύναμη και προπαντώς δεν είναι κληρονομικό χαρακτηριστικό (τουλάχιστον δεν έχουμε βρει μέχρι στιγμής γονίδιο της μαγείας, είτε υπερέχων είτε υπολοιπόμενο). Η δύναμη έρχεται μέσω της συνειδητοποίησης και της γνώσης. Γιατί, στην αντίθετη περίπτωση, για ποιό πράγμα συζητάμε? Μιλάμε για μια "μαγική" ελίτ? Χωριζόμαστε σε χρησμένους και μη? Λοιπάμε αλλά με τον παππού Αδόλφο δεν έχω καμία συγγένεια. Burn me with the rest !
  22. Έλα bro, μόλις σε ψήφισα!!! Έπρεπε νε με είχες ενημερώσει νωρίτερα ρε %&%#%& αλλά πάλι καλά που σε ξέρω και δεν παρεξηγώ την (για άλλη μια φορά) εξαφάνισή σου. Βέβαια, έχοντας δει και τα νεότερα σχέδιά σου, πρέπει να πω ότι θα σε ψήφιζα ακόμη και αν δεν σε ήξερα. Good work man ! (Άντε τσακίσου τώρα να κεράσεις τον καφέ) :evilbl:
  23. Δεύτερο συγγνώμη για τα ορθογραφικά λάθη! Όταν γράφεις γρήγορα, αυτά παθαίνεις !!! :zipped:
  24. (γράφω αυτήν την απάντηση έχοντας διαβάσει μόνο το θέμα και όχι τις απαντήσεις των υπολοίπων - που σκοπεύω να το κάνω όταν θα έχω περισσότερο χρόνο. Οπότε ζητώ να μου συγχωρέσετε τυχόν επαναλήψεις αυτών που έγραψαν οι προηγούμενοι) Πιστεύω ότι ο φόβος του θανάτου είναι κάτι το πολύ φυσιολογικό, καθώς συνδέεται άρρηκτα με το ένστικτο της επιβίωσης που έχει κάθε οργανισμός από τον πολυπλοκότερο μέχρι και τον πιο απλό (πάντα σε επίπεδο κυτταρικής οργάνωσης). Οπότε ακόμα και η τάση του φόβου να μη χάσουμε τη συνέχεια - σαν να παίζουμε σε μια ταινία- δεν είναι εκνευριστική, ούτε κατακριταία, καθώς θεωρώ πολύ όμορφη τη προσπάθεια να αντιλαμβανόμαστε τη ζωή ως ταινία. Μάταιη και αφελής, αλλά όμορφη. Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως είμαι υποστηρικτής της άποψης ότι η ύπαρξη των θρησκειών κατά 90% οφείλεται σε αυτόν τον φόβο του θανάτου. Πολλοί "ηγέτες" μάλιστα τέτοιων θρησκειών εκμεταλεύτηκαν (συνήθως με οικονομική πρόθεση) τους πιστούς τους, βασιζόμενοι σε αυτόν τον φόβο, καθώς απ'ότι φαίνεται ακόμη και οι ίδιοι δεν πίστευαν αυτά για τα οποία είχαν πείσει το ποίμνιό τους και ήταν μάλλον οπαδοί της θεωρίας, "ό,τι φάμε και ό,τι πιούμε". Οι περισσότερες θρησκείες λοιπόν έχουνε στήσει ένα ολόκληρο παιχνίδι με τα πρέπει και μη-πρέπει των πράξεών μας στη ζωή και ίσως το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη να συμπεριφέρεται με άξονα το τι θα συμβεί μετά τον θάνατο - είτε αυτό έχει σχέση με το που θα πάμε, ή το τι θα αφήσουμε. Δεν μπορώ όμως να κατηγορήσω κανέναν για αυτό, καθώς καταλαβαίνω πως μια συνειδητοποίηση του τύπου "δεν είμαστε τίποτε άλλο από οργανική ουσία και μετά τον θάνατό μας το μόνο που θα γίνουμε είναι λίπασμα" είναι όντως κάτι σκληρό. Για μένα το στάδιο του θανάτου δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να προετημάζεσαι, αλλά απλά κάτι που πρέπει να το κατανοήσεις. Όσοι από εδώ μέσα με ξέρουν ίσως να υποψιάζονται που το πάω και κρίμα θα ήταν να σας απογοητεύσω... :smilewink: Ενώ οι περισσότερες θρησκείες ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τον τομέα της προετημασίας, λίγες παραδόσεις, πρακτικές και φιλοσοφίες ασχολήθηκαν με το θέμα της κατανόησης. Αλλά ακόμη και αυτοί που το έκαναν, το κράτησαν για τον εαυτό τους και τους υπόλοιπους "εκλεκτούς", όπως συνηθίζουν τα φασιστόμουτρα να καλούνται μεταξύ τους, στον χώρο του απόκρυφου. Μιλάω για πρακτικές όπως αυτήν της Αλχημίας που είχε αντικαταστήσει το στάδιο του θανάτου με την ονομασία "Μελάνωση" και το θεωρούσε ως πρώτο βήμα στη κάθαρση μέσω της οποίας επέρχεται η μεταμόρφωση και εν τέλει η ένωση με το Όλον. Η Αλχημεία όμως δεν έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στη μάζα καθώς για να την κατανοήσεις πρέπει να πονοκεφαλιαστείς στην προσπάθεια μετάφρασης γρίφων και αποκωδικοποίησης συμβόλων - απαραίτητη προϋπόθεση για τη μελέτη της. Ίσως τα μυνήματα που έμειναν κρυφά στην Αλχημεία, να μεταλαμπαδεύτηκαν στον κόσμο μέσω της τέχνης και πιο συγκεκριμένα μέσω του γοτθικού ρεύματος (στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και ο Λάβκραφτ - αμφιβάλω αν το ξέρει βέβαια). Ακόμα και εκεί όμως τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά, καθώς ακόμη και ίδιοι οι οπαδοί του γοτθικού ρεύματος δεν γνωρίζουν πολλές φορές την ερμηνεία του, με αποτέλεσμα την προώθηση μιας τελείως λανθασμένης εικόνας προς τον κόσμο. Η κατανόηση του θανάτου μετατράπηκε σε ψύχωση αυτού, με αποτέλεσμα πολλοί σήμερα να νομίζουν ότι το να είσαι γκόθικ σημαίνει να είσαι μέσα στη μάυρη μαυρίλα πλάκωσε. Η μελαγχολία ως οπτική γωνία για την παρατήρηση της ζωής μετατράπηκε σε κατάθλιψη. Λίγοι γνωρίζουν για την επιρροή στη λογοτεχνία, την ποίηση και το θέατρο, και μένουν μόνο στα διάφορα αυτοονομαζόμενα γκόθικ συγκροτήματα, γκαρίζοντας και κάνοντας καφρίλες. Δεν θα αναλύσω καν την ταύτιση για πολλούς, που γίνεται στο γοτθικό ρεύμα με τον σατανισμό γιατί θα με πιάσει πονοκέφαλος. Όχι, δεν εκμεταλεύομαι το θέμα που αναλύετε εδώ για να μιλήσω για τα δικά μου. Μπορεί να είμαι πορωμένος γκοθάς, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό! Ζητώ συγγνώμη αν σας έδωσα την αίσθηση ότι βγαίνω εκτός θέματος, αλλά σκοπεύω να make a point (σύντομα!) Με όλα τα (πολλά) παραπάνω θέλω να πω ότι κάθε προσπάθεια κατανόησης του θανάτου οδηγείτε σε αποτυχία ίσως γιατί ο φόβος του ανθρώπου να είναι μεγαλύτερος από όσο νομίζουμε. Ίσως γιατί δεν είμαστε πραγματικά έτοιμη να το κατανοήσουμε. Προσωπικά είμαι υπέρ της γκόθικ αντίληψης (που τυχαίνει να είναι και η βιολογική αντίληψη) της rotten θεωρίας περί λιπάσματος. Αλλά αυτό, αν το καλοσκεφτούμε δεν είναι και τόσο μακάβριο, καθώς μιλάμε για την απόλυτη ένωση με το Όλον. Παύεις να είσαι οντότητα και γίνεσαι μέρος του όλου, μέρος του σύμπαντος, καθώς η ουσία σου διασπάται και μοιράζεται σε χιλιάδες κομμάτια. Ίσως τελικά αυτό να είναι το Νιρβάνα. Αλλά ακόμη και όταν εξηγώ τον λόγο για τον οποίο δεν πρέπει να θεωρούμε μακάβρια αυτήν την άποψη, λίγοι με καταλαβαίνουν και οι περισσότεροι διαφωνούν. Ο λόγος; Η Φιλοσοφία πιστεύει ότι ο κύριος παράγοντας στον οποίο οφείλεται ο φόβος του ανθρώπου για τον θάνατο είναι ένας άλλος φόβος. Πιο ουσιαστικός και πιο εγωιστικός. Ο φόβος ότι θα πάψουμε να αποτελούμε νοημοσύνη, μια ξεχωριστή σκεπτόμενη οντότητα. Είναι λίγο δύσκολο να αποδεχτείς ότι θα πάψεις να είσαι ξεχωριστός και ότι θα μετατραπείς σε μέλος ενός μεγαλύτερου σώματος. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί εμμένουν σε αντιλήψεις περί μεταθανάτιας ζωής όπου θα είμαστε όπως και τώρα, αλλά "άυλοι" - ακόμη και αν το τίμημα για αυτήν την πίστη έχει πολλές ψυχολογικές και οικονομικές προεκτάσεις. Όλοι τρέχουν πανικοβλαμένοι για να κλείσουν ένα δωμάτιο στο Hotel California. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν κατέχω τις απαντήσεις - i'm just a guy, not Yoda. Ο δυιδισμός είναι τόσο έντονος σήμερα, όσο ήταν και στις μέρες του Πλάτωνα. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να χωρίζουν την πραγματικότητα σε δύο μέρη, ένα νοητό και ένα αισθητό. Φαίνεται ότι η Ισορροπία υπάρχει παντού στη Φύση, οπότε η θεωρία του "λιπάσματος" να είναι μόνο το ένα μέρος της ζυγαριάς. Πολλοί φιλόσοφοι επέκτειναν τη θεωρία του διυδισμού στον διαχωρισμό ύλης και πνεύματος, θεωρώντας ένας από τα δύο σκέλη πιο σημαντικό του άλλου. Έτσι έχουμε υλιστές και πνευματιστές. Όπως έχετε ήδη καταλάβει εγώ είμαι υλιστής. Είμαι όμως σίγουρος ότι ένας πνετυματιστής θα έχει να πει τα ίδια ή και περισσότερα από όσα έγραψα για να με αντικρούσει. Ίσως λοιπόν να πρέπει να σταθούμε κάπου στο μέσον. Ζητώ συγγνώμη αν σας ζάλισα, απλά το θέμα αυτό είναι τόσο πλούσιο, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να κρατήσω σε συνοχή όλα όσα βομβαρδίζουν το θνητό μυαλό μου.
×
×
  • Create New...