Μελίνα
Νέα Μέλη-
Posts
22 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Profiles
Forums
Calendar
Blogs
Gallery
Articles
Store
Everything posted by Μελίνα
-
Το περίεργο είναι ότι μικρή δε φοβόμουν καθόλου το σκοτάδι,σηκωνόμουν από το κρεβάτι είτε για να πάω στην τουαλέτα είτε στο...ψυγείο( ) χωρίς το παραμικρό φως και μέχρι και τώρα δε μπορώ να κοιμηθώ με αναμμένα φώτα.Φοβάμαι όμως να τριγυρίζω μέσα στο σπίτι χωρίς φως και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ (επειδή σχεδόν πάντα κοιμάμαι τελευταία από όλη την οικογένεια) σβήνω τα φώτα διαδοχικά(!) αφήνοντας τελευταίο αυτό που είναι έξω από το δωμάτιό μου,και μόλις το σβήσω ξαπλώνω όσο το δυνατόν γρηγορότερα.Επίσης το βράδυ στο σπίτι ανοίγω την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο μόνο και μόνο για να ακούω ήχους του σπιτιού ή,αν κοιμούνται όλοι και δε θέλω να κάνω φασαρία,μιλάω μόνη μου σαν να συζητάω με κάποιον ή τραγουδάω...Αυτό που με κάνει να απορώ όμως και πραγματικά δεν ξέρω πως να το ερμηνεύσω,είναι ότι νιώθω ασφαλής μόνο από τη στιγμή που θα ξαπλώσω στο κρεβάτι μου...Το ξέρω ότι είναι τελείως χαζό,αλλά έτσι νιώθω,ότι τίποτα δε μπορεί να με πειράξει όταν είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι.Πιστεύω ότι αυτό που πραγματικά με τρομάζει είναι η φαντασία που μου χάρισε ο Θεός και με το παραπάνω,γιατί φτιάχνει εικόνες από το πουθενά... Αυτός είναι και ο λόγος που δε μπορώ ποτέ να δω θρίλερ (αν και είμαι φανατική αναγνώστρια του St.King,χεχε).Ισως φταίει λίγο και η μάνα μου που έχει γεμίσει το σπίτι με πίνακες,μάσκες,μαριονέτες και κούκλες που κρέμονται στους τοίχους και ξεκουράζονται στο σύνθετο... Το περίεργο είναι ότι ενώ ξέρω ότι κάνω σαν ηλίθια,δε μπορώ να το ξεπεράσω. Πάντως,τώρα τα Χριστούγεννα που είναι το σπίτι στολισμένο,παρόλο που οι κούκλες και οι μάσκες έχουν πληθύνει κατά πολύ δε φοβάμαι καθόλου...Νιώθω μεγάλη ζεστασιά και ασφάλεια και συχνά πηγαίνω το βράδυ και ξαπλώνω κάτω από το δέντρο στο σαλόνι σαν τα πεντάχρονα...
-
Ακριβώς Minerva,είπες σε 2 προτάσεις αυτό που προσπαθώ να πω σε ολόκληρη παράγραφο... :smilewink:
-
Τάρα 4ever!Χεχε... Έχει απόλυτο δίκιο πάντως..! :cat:
-
Επειδή ακριβώς το θέμα είναι πολύ σοβαρό και αποδεικνύει για άλλη μια φορά τα προβλήματα που υπαρχουν στην κοινωνία μας και στη διοίκηση αυτής της χώρας,η κοινή γνώμη είναι καθοριστικής σημασίας...Είναι κρίσιμο να μπορέσεις να πάρεις με το μέρος σου την οργή του απλού κόσμου,ο οποίος καθημερινά δοκιμάζεται και αντιμετωπίζει χιλιάδες προβλήματα στους τομείς της εργασίας,της υγείας,της παιδείας κ.ο.κ και να στρέψεις αυτήν την οργή στους πραγματικά υπεύθυνους,σε εκείνους που κρατούν τα πόστα και καθορίζουν τις τύχες μας απερίσκεπτα,καταπατώντας δικαιώματα.Με τον τρόπο αυτό δεν το πετυχαίνεις όμως...Το θύμα της υπόθεσης δεν ήταν μόνο ο Αλέξης,είμαστε όλοι μας που έχουμε δώσει νομίμως (!) την εξουσία σε αυτούς και με την παθητικότητά μας τους δίνουμε και το δικαίωμα να μας ποδοπατούν.Και ενώ έπρεπε μετά το περιστατικό αυτό να γίνεται σάλος,να βρίσκεται δηλαδή κάθε Έλληνας στο δρόμο και να καίγεται η Βουλή -αντι για το μαγαζί του καθενός που στερήθηκε και κόπιασε για να το στήσει-,τα συναισθήματα του κόσμου μοιράζονται ανάμεσα στη θλίψη για το χαμό του παιδιού,την οργή για τη διοίκηση και την αγανάκτηση για τις καταστροφές...Ο περισσότερος κόσμος που ρωτάω μου λέει ακριβώς αυτό:''Κρίμα πραγματικά για το παιδί'',''Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν παραιτείται η κυβέρνηση αυτή επιτέλους'',''Να κατέβουμε όλοι στο δρόμο να αλλάξουν τα πράγματα,γιατί κανείς δε νοιάζεται πια για τον τόπο και για μας'' κτλ και συνεχίζουν:''Άλλά αν ήταν η δική μου επιχείρηση εκεί πάνω,που στην τελική έχω φτύσει αίμα για να τη χτίσω ρε παιδί μου,ε δεν θα έλεγα και μπράβο σ'αυτούς που τα σπάνε...''.Αυτό που προσπαθώ να πω με άλλα λόγια είναι πως για κάθε δράση υπάρχει και η κατάλληλη αντίδραση,και στην περίπτωση αυτή η αντίδραση δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα...Η κοινή γνώμη διχάζεται εξαιτίας αυτής ακριβώς της αντίδρασης και το θύμα (ο ελληνικός λαός) παραμένει θύμα.
-
Φίλε μου caesardim, Κατ'αρχάς να είσαι σίγουρος ότι γενικά στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα στον εργασιακό τομέα για όλους,ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια...Όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα στη δουλειά του.(Αυτό το λέω για να μην αισθάνεσαι απογοητευμένος από τον εαυτό σου και τις ικανότητές σου).Θα ήταν καλό λοιπόν να επανεξετάσεις τις συνθήκες του επαγγέλματός σου,εννοώ να δεις γενικότερα τι γίνεται με τους επαγγγελματίες του είδους σου,έχουν επιτυχίες ή όχι και γιατί κτλ. Πέρα από αυτό,είναι δεδομένο ότι δε θα έχεις πάντα καλές στιγμές στη δουλειά σου...Τουλάχιστον εγώ από την εμπειρία μου-προσωπική και μη-αυτό διαπιστώνω...Άνθρωποι με ταλέντα και προοπτικές αποτυγχάνουν για χίλιους δυο λόγους μέχρι να βρουν το δρόμο τους και τούμπαλιν...Όταν όμως είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου και ξέρεις τι μπορείς να προσφέρεις και πού μπορείς να φτάσεις επαγγελματικά,δεν παραιτείσαι. Οσον αφορά τώρα το ''μάτι'',απ' ό,τι είδες και μόνος σου χρόνο και χρήμα έχασες κι άκρη δε βγήκε...Πιστεύω πως ήταν καθαρά στο μυαλό σου όλο αυτό,εννοώ ότι εσύ πίστεψες σε μάγια (σε αυτό απ' ό,τι είδα βοήθησε αρκετά και ο περίγυρός σου),''κρεμάστηκες'' από 'κει και σκέφτηκες ''τι μπορώ να κάνω εγώ τώρα,αφού με ματιάσανε τέλος,για να προχωρήσω στη ζωή μου πρέπει να με 'ξεματιάσουν'''. Νομίζω ότι αυτό που σου λείπει είναι η υποστήριξη...Συζήτησε με την οικογένειά σου,προσπάθησε να περάσεις τι νιώθεις...ειδικά αν έχεις επωμιστεί μόνος σου το βάρος μιας οικογένειας (εννοώ οικονομικά,αν εργάζεσαι μόνο εσύ).
-
Επειδή όμως ήμουν λιγάαακι εκτός θέματος αυτό που θέλω να πω είναι ότι η μουσική που ακούς δεν καθορίζει το χαρακτήρα σου,απλώς καλό είναι να ξέρεις στο περίπου τι είναι αυτό που ακούς,να το ψάχνεις και λίγο παραπάνω κι όχι να καταπίνεις αμάσητο ό,τι σου σερβίρουν...
-
Προσωπικά,τη γνώμη μου για ένα οποιδήποτε τραγούδι -όχι συνολικά για ένα είδος μουσικής- επηρεάζουν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφεται και ο λόγος για τον οποίο γράφεται.Εάν στόχος του συνθέτη είναι να ''πουλήσει'',για μένα δε σέβεται ούτε την ίδια τη μουσική,ούτε το κοινό του,που ψάχνει σ' αυτήν μέσο έκφρασης.Είναι σαν να θεωρείς φτηνό το κοινό και τα συναισθήματά του.Ίσως ακούγεται λίγο σκληρό αυτό που λέω,όμως επειδή σπουδάζω πολλά χρόνια μουσική,ξέρω πόσο δύσκολο είναι να γραφτεί κάτι πραγματικά αξιόλογο,πόσο κόπο και ψάξιμο χρειάζεται,και αντίστοιχα πόσο εύκολο είναι να μάθεις 5 πράγματα που θα ανακυκλώνεις συνέχεια παραλλαγμένα,ώστε να μην καταλαβαίνει ο απλός κόσμος...Όταν λοιπόν κάθεται ο άλλος και σου βγάζει 10 τραγούδια το δεκάλεπτο,να υποπτεύεσαι και λιγάκι...Αυτοί που είχαν -και έχουν και θα έχουν αυτό το χάρισμα- είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.Δε με πείθει αυτός που θέλει κάθε 3 μήνες να βγάζει καινούριο cd ότι είναι ο Bach,που έγραφε κάθε βδομάδα καινούρια χορικά για την Κυριακάτικη λειτουργία,πως να το κάνουμε!!!
-
Απλό και συγκινητικό...Πολλές φορές νιώθω σαν αυτό το κομματάκι..!
-
Χαχα!Εννοείται!Ευχαριστώ για τη συμβουλη παντως...
-
Προσπαθώ να βάλω μια εικόνα στο πλάι,αλλά δεν ξέρω καθόλου από τέτοια!!Πρώτη φορά που μπαίνω σε forum...
-
Χαιρετώ όλη την παρέα.Είμαι καινούρια στα μέρη σας και ελπίζω να με βοηθήσετε να..εγκλιματιστώ!Πάντως χαίρομαι πολύ που βρήκα ένα τέτοιο site,γιατί πάντοτε με γοήτευε η μαγεία...Πιστέυω ότι είναι ένας δρόμος που αν τον ακολουθήσεις με ανοιχτό μυαλό,δύναμη,θέληση και πίστη,θα βοηθηθείς και θα βοηθήσεις με τη σειρά σου. :biggrin2: