Αλισάχνη

Αυτό είναι το θέμα. Σύγουρα θα ύπαρχουν εξαιρέσεις αλλά γενικότερα "το μήλο κάτω απ' τη μηλιά θα πεσει", πώς μπορούμε να κατηγορούμε και να χαρακτηρίζουμε άτομα που σε πολλές περιπτώσεις μέχρι κι ο νόμος αντιμετωπίζει διαφορετικά?

Δεν είπε κανείς οτι η εξομολόγηση είναι κάτι το κακό, αλλά σύγουρα δεν είναι η μόνη λύση για να αλλάξουν αυτά τα παιδιά που ο jimjim χαρακτήρισε ως άχρηστα. Δε θα τα σώσει η εξομολογηση! Στην ανατροφή ενός παιδιού πρωταρχικό ρόλο παίζει η οικογένεια, και οι αρχές που δίνονται μέσα στο σπιτι. Διστυχώς σήμερα πολλοί γονείς έχουν περιοριστεί στο αν τα ρούχα του παιδιού τους θα είναι ακριβά, αν θα έχει περισσότερα παιχνίδια απο τα άλλα παιδιά και πώς θα κάνουν για να μάθει το παιδί τους να επιδυκνύεται μπροστά στους φίλους του δείχνοντας την "ανωτερότητά" του. Δεν λέω αερολογίες, διστυχώς αυτά τα πράγματα τα ζω, κάνω ιδιαίτερα σε παιδιά εδώ και 5 χρόνια κι έχει τύχει να ακούσω τη μητέρα μιας μαθήτριάς μου να λέει στην κόρη της :¨πίγαινε να δεις τηλεόραση τώρα γιατί εγώ μιλάω με τη φίλη μου στο τηλέφωνο¨. Κι΄ όμως ναι! η λογική τους? σου πληρώνουμε σχολεία, σου παίρνουμε τα καλύτερα ρούχα, σου παίρνουμε παιχνίδια και κινητά θριντζι..... τώρα άφησέ μας ίσυχους. Και τι μαθαίνει το παιδί? τα ρούχα, τα κινητά, τα παιχνίδια, τα υλικά αγαθά τέλος πάντων. Πράγματα που κατά την άποψή μου όταν ξεπερνάνε την υπερβολή καταλήγουν να γίνοντε περιττά. Τους λείπουν όμως βασικά στοιχεία, που πολύ κακώς οι γωνείς νομίζουν οτι θα τους τα δόσει το σχολείο. Δε λέω οτι οι γονείς δεν αγαπάνε τα παιδιά τους, προς θεού, απλώς τα αγαπάνε με λάθος τρόπο. Προσωπικά δεν ένιωσα ποτέ να με κακομαθαίνουν, κάθε άλλο, η αγάπη, οι γνώσεις και οι εμπειρίες που μου έδωσαν όμως ήταν πολυτιμότερες απο κάθε υλικό αγαθό. Δε θα τα άλλαζα με τίποτα στον κόσμο. Αν τα παιδιά βλεπουν τους γονείς σαν "τράπεζα" σε αυτό δεν φταίνε μόνο τα παιδιά, περισσότερο φταίνε οι γονείς που διαλέγουν τον εύκολο δρόμο για να κάνουν το παιδί τους ευτιχισμένο και όχι τον δύσκολο που έχει τα πιο πλούσια αποτελέσματα. Κι έτσι αλλάζει η ροή των πραγμάτων. Για μένα η σωστη ροή είναι: 1.επιρροή απο την οικογένεια, 2.επιρροή απο το σχολείο με ο,τι συμπεριλαμβάνει αυτό. Αν ένα παιδί επηρεαστεί μόνο απο την οικογένειά του ανεμενόμενο είναι να μην ολοκληρωθεί ποτέ εντελώς, αν επηρεαστεί μόνο απο το σχολικό του περιβάλλον (συμμαθητές) θα είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα. Και με βάση αυτό το σκεπτικό δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να χαρακτηρίζουμε τη νεολαία ως άχρηστη... και να λέμε οτι έχει πάρει τον κατίφορο... ποιός τα μεγαλώνει αυτά τα παιδιά????? οι συμμαθητές τους????? τα τηλεπαιχνίδια???? μόνα τους φήτρωσαν? και οι γονείς τι ρόλο βαράνε??????? Δεν κάνω επίθεση σε κανέναν απλώς υποστηρίζω οτι σε κάθε πρόβλημα υπάρχει μια ρίζα κι οτι αντί να χαρακτηρίζουμε τα παιδιά θα ήταν ίσως σοφότερο να ασχοληθούμε με τη ρίζα του προβλήματος δηλαδή με την οικογένεια.

Λέων με ωροσκόπιο τοξότη. Αιγυπτιακό: ανούβις Κελτικό: Κυπαρίσσι Κινέζικο: κάπρος Σαμανικό: σολομός

Μου αρεσουν αυτα τα 2: ΕΝΔΟΣΚΟΠΩΝ-ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ-ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΟΣ Ενασχολείστε, από κοντά, περισσότερο συχνά και προσεκτικά με τον εαυτό σας και το περιβάλλον σας από ό,τι κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Απεχθάνεστε την επιπολαιότητα και την ρηχότητα. Θα προτιμούσατε να είστε μόνος παρά να πρέπει να υποφέρετε το κουτσομπολιό. Οι σχέσεις με τους φίλους σας, όμως, είναι πολύ δυνατές και διαρκείς, πράγμα το οποίο σας δίνει την εσωτερική ηρεμία και αρμονία που χρειάζεστε για να αισθάνεστε καλά. Δεν σκέφτεστε να είστε μόνος για εκτεταμένες χρονικές περιόδους και σπανίως αισθάνεστε ανία. ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ-ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΣ-ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ Είστε ένα πολύ ευαίσθητο άτομο. Αρνείστε να δείτε τα πράγματα μόνο από μία ορθολογική, ρεαλιστική άποψη. Ό,τι σας λένε τα αισθήματα σας είναι ακριβώς αυτό που είναι σημαντικό για εσάς. Πράγματι, αισθάνεστε σημαντικό να έχετε όνειρα στην ζωή. Απορρίπτετε τους ανθρώπους που αποστρέφονται τον ρομαντισμό και καθοδηγούνται μόνο από τον ορθολογισμό. Αρνείστε να αφήνετε ο,τιδήποτε να περιορίζει την πλούσια ποικιλία των αισθημάτων και των συγκινήσεών σας. και δεν μου αρεσουν αυτα τα 2: ΑΝΕΜΕΛΟΣ-ΠΑΙΧΝΙΔΙΑΡΗΣ-ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ Σας αρέσει να ζείτε ελεύθερα κι αυθόρμητα. Και προσπαθείτε να απολαμβάνετε την ζωή στο μέγιστο, σύμφωνα με το ρητό: «Ζούμε μόνο μία φορά». Είστε πολύ περίεργος και ανοιχτός σε ο,τιδήποτε νέο. Αναπτύσσεστε κι ευδοκιμείτε στην αλλαγή. Τίποτε δεν είναι χειρότερο από το να αισθάνεστε δεσμευμένος και καθηλωμένος. Βιώνετε το περιβάλλον σας ως ευμετάβλητο και πολύπλευρο και πάντοτε έτοιμο για μία ευχάριστη έκπληξη. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΤΗΣ-ΑΥΤΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΜΕΝΟΣ Παίρνετε τον έλεγχο της ζωής σας, και στηρίζεστε λιγότερο στην τύχη σας και πολύ περισσότερο στις δικά σας κατορθώματα κι έργα. Λύνετε προβλήματα με έναν πρακτικό, απλό τρόπο δράσης. Βλέπετε τα πράγματα, στην καθημερινή σας ζωή, με μία ρεαλιστική ματιά και καταπιάνεστε με τα προβλήματα χωρίς δισταγμούς. Δίνετε πολύ μεγάλη σημασία στην υπευθυνότητα, στην εργασία, διότι οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι μπορείτε να βασίζεστε πάνω σε αυτό. Η αποφασιστική δύναμη της θέλησης σας, προβάλλει την αυτοπεποίθησή σας στους άλλους. Ποτέ δεν είστε πλήρως ικανοποιημένος μέχρι να έχετε πραγματοποιήσει τις ιδέες σας.

Πρωινό-Διονύσης Σαββόπουλος Σβήνω αυτό το φως, βάλε για καφέ ξημερώνει, που 'ναι τα κλειδιά μου τα λεφτά είναι στη ψωμιέρα κι ότι ζήσαμε μέσ' στη νύχτα αυτή σα σπουργίτι το τζάμι μας ραγίζει Ραγίζει η αγάπη μας κομμάτια κι αποσπάσματα γυρεύει αίμα και ρίζες, μεροδούλι, μεροφάι, στιχουργική κι όταν ριζώνει, ουράνιο τόξο είδες ανοίγει ξάφνου μέσ' στης κυκλοφορίας την αιχμή Κλείσε το νερό. Δεν άκουσα τι λες Αλλαξιές σου αφήνω στο καλοριφέρ Είπα η νύχτα ίσως είναι πρόληψη κοινή θρυμμάτισμα γυαλιού σαν αράχνη, εφτάχρονη φοβία Γυρίζω την πλάτη μου και νάτο πάλι εδώ μπροστά Θα ξαναβρούμε τους φίλους μας, θα βγαίνουμε τα βράδια όπως πριν το καλοκαίρι, θα πιάσουμε ένα σπίτι ξαναγυρνώντας στο απότομα ατέλειωτο ρεφρέν Στις εννιάμισι θα πάω απ' το γιατρό αν αργήσω να ο αριθμός Τα παιδιά κοιμούνται ακόμα κι ότι ζήσαμε μέσ' στη νύχτα αυτή ξημερώνει με στάχτες στον αέρα Και φεύγει αόρατο αλλάζοντας ταχύτητες ζητώντας δρόμο στην πολιτεία μας να μπει σαν μια καινούργια μουσική κι όταν ριζώνει, ουράνιο τόξο τέλειο ανοίγει ξάφνου μέσ' στης κυκλοφορίας την αιχμή

Καλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου-Active member Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή και να σε ξεμακρύνω λίγο από την σκέψη σου που έτσι κι αλλιώς, ξεσυνερίζεται το κέφι σου Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό σ? ένα αιώνια ποτισμένο απ? το κρασί καπηλειό Μέρος κακόφημο ακόμα και για τον στοχασμό μου που ούτε κι ο φόβος δεν με φέρνει στ? όνειρό μου Εδώ λοιπόν θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου που ?ναι σα να συνέβη χτες και ορκίσου αν σε πειράξει, τόσο που ντραπείς πουθενά να μην την πεις Καλώς ήρθες ξένε στον τόπο μου άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής Ξέμεινα μόνος μου πάρε και κάτσε όπου θες κουρασμένο σε βλέπω πρέπει καιρό να γυρίζεις όμως μέσα στην ζαλάδα μου και πίσω απ? τις σκιές σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια, ήμουνα κάπου μακριά με φέραν πίσω δυνατές φωνές και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές Ω, νάτα μας, καλά είπα όταν σε είδα πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα αυτά τ? αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς Κάποτε, κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα σ? αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά Γι αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές σα να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω Μια προσευχή σ? ένα περβόλι με ελιές δεν με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα κι αυτήν την όμορφη δροσιά της σιωπής Είναι που μ? έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα άκου λοιπόν τι θα τους πεις Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί κι αφού σκοτώνουν στ? όνομά μου πες αναβάλλεται η γιορτή πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε δεν κάνει στάση Γολγοθά πες ο παράξενος πως χάθηκε κι έφυγε οριστικά Μπερδεμένα μου τα λες αλλά γουστάρω πρέπει να σπούδασες την τέχνη του μυαλού ή σαν και μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού Γι αυτό κι εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις κάτω απ? το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο μα το προσέχεις, καθαρό, δεν θα ντραπείς Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες αυτοκράτορα με χρίσανε, με κάναν στρατηγό τ? απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες και δεν ήξερα τίποτα εγώ Που με βρήκες εδώ κάτω, τι μ? έφερες; Το μυαλό μου δεν σαλεύει από κούνια σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες ενώ έξω υπάρχουνε έξυπνοι μιλιούνια Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στον σταυρό αυτοί πουλήσανε ακριβά την γέννησή μου αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν όταν με σκότωναν κοιτούσαν ουρανό κι έτσι προλάβαν από ?κει συγχωρεθήκαν Ωραίος, παράξενε φίλε μου, απόψε για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό πάρε μια κούπα, πάρε ψωμί και κόψε να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί κι αφού σκοτώνουν στ? όνομά σου θα πω αναβάλλεται η γιορτή πάς να ξαπλώσεις στα καρφιά σου Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε δεν κάνει στάση Γολγοθά θα πω ο παράξενος πως χάθηκε κι έφυγε οριστικά

Νίκος Ξυλούρης- Και να αδερφέ μου Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά Καταλαβαινόμαστε τώρα, καταλαβαινόμαστε τώρα δεν χρειάζονται περισσότερα Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη Έτσι, να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε Τέτοια ποιήματα σου φτιάχνω εκατό την ώρα Αυτό θέλουμε κι εμείς Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου απ' τον κόσμο Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε, να σμίξουμε τον κόσμο

Ενιωσα κατι σαν ηλεκτρισμο στο γερό οστούν.

Εγω και πειριεργα ονειρα ειδα αλλα και κατι αλλο πειεργο συνεβη.... δε θα εκανα θεμα γι αυτο αν δεν το ειχα συζητησει με τη μητερα μου και μου ελεγε οτι κι αυτη ενιωσε το ιδιο πραγμα. Ενω καθομουν, ενιωθα δονησεις στο 1ο τσακρα.

Σας επηρεασε καθολου η πανσεληνος?

Με λενε Νικολεττα, ειμαι 23 χρονων και σπουδαζω κοινωνιολογια.

Δεν καταλαβα τιποτα

Ναι κι εγω συμφωνω με το οτι η επιστημη χρειαζεται μια πιστη. Κ ισως οχι μονο η επιστημη, ισως ολοι μας χρειαζομαστε μια πιστη για να συνεχισουμε να ζουμε, ειτε αυτη η πιστη ξεκιναει απο μας και κατευθινεται σε κατι αλλο, ειτε ξεκιναει απο κατι αλλο και κατευθινεται σε μας.

Καλωσηρθες Ηλιοσταλαχτη!!!!!!!!!!!!

Τα παντα? η ενεργεια, το νερο, ο αερας, η φυση εντελη?

Καταφερες να μας τη σπασεις!!!!!!!

Οχι παντα, πολλες φορες δειχνουμε αλλο απ' αυτο που νιωθουμε για να προστατευσουμε τον εαυτο μας. Και πολλες φορες συνηθιζουμε να δειχνουμε αλλο απ' αυτο που νιωθουμε και το κανουμε πλεον ασυνηδειτα.

Μαλλον ειναι

Το ακριβως αντιθετο, το "κακο" που χρειαζεται κι αυτο... κι απλως πρεπει να φτιαχνουμε μια ισοροπια αναμεσα σε αυτα τα 2. Και προσωπικα να προσπαθουμε να δουλευουμε περισσοτερο τη θετικη ενεργεια. Αν δεν υπηρχαν και τα 2 θα ειμασταν ολοι ιδιοι, αλλα δεν το θελουμε αυτο...

Αυτα ειναι τα καλα του διαλογου...

Ας το μεταφρασουμε θετικη ενεργια.

Οχι βεβαια, τιποτα δεν πετιεται... εδω δεν πετιουντε αλλα που η ψυχη μας εζησε σε προηγουμενες ζωες (αν υπαρχουν). Δεν σας εχει συμβει ποτε να πιγενετε σε ενα μερος πρωτη φορα και να νιωσετε οτι "αυτο το μερος το ξερω"??? Ισως να μπορουσαμε να το ειχαμε επισκευτει σε μια αλλη ζωη.

Παντως ισχυει αυτο που ειπατε οτι τα συναισθηματα μπορει να αλλαξουν, η μαλλον οχι τα συναισθηματα αλλα η συμπεριφορα, τα συναισθηματα ειναι παντα ιδια. Κι η συμπεριφορα αλλαζει οταν εχουμε καποιο κινητρο, ειδικα οταν αυτο το κινητρο ειναι η υπερασπηση της αξιοπρεπειας μας. Δεν ξερω αν ειμαι

Γιατι το υποσυνειδητο μας τη συγκρατησε. Ακριβως!

Ο Θεος ειναι μεσα μας. Και δεν μπορουμε να ζησουμε χωρις Αυτον ουτε Αυτος χωρις εμας. Ας αντικαταστησουμε την εννοια του "Θεου" με την εννοια του "καλου".