dimulator, μάλλον παρεξήγησες τα λεγόμενα μου.. Όταν ανέφερα το παράδειγμα της θεουργίας, ήθελα να τονίσω πως είναι κάτι τετριμμένο να ακολουθείς αυτην την διαδικασία.. Η αναγκαιότητα των συμβόλων, καθώς και η πρακτική τους αξία είναι αναμφισβήτητη..
Δεν αποσκοπώ να κατακρίνω την σημασία των συμβόλων, αλλά το γεγονός ότι προσκολλημένοι στην παράδοση του κάθε
συστήματος, δεν μελετούμε ενδομυχώς την σημασία της προετοιμασίας και απλώς την ακολουθούμε χωρίς να αλλάξουμε τίποτα. Ή ακόμα και αν την κατανοήσουμε, την αφήνουμε ως έχει για λόγους ιστορικούς ή και από φόβο.
Αυτό, για μένα, είναι κάτι λάθος καθώς μία τόσο προσωπική πράξη(όπως μία τελετουργία, προσευχή, ενεργοδιαχείριση..), δέν έχει τίποτε από την προσωπικότητα του μύστη. Αντίθετα, οι περισσότερες πρακτικές ακολουθούν και διδάσκουν κατά γράμμα, όχι μόνο τις ιδέες που εκφράζουν, αλλά και τα καθαρά υλικά μέρη(όπως πχ, ένα είδωλο του θεού, στην θεουργία) που χρησιμοποίησε ο κυριότερος εκφραστής της ή ο δημιουργός της κάποτε. Κάτι που μπορεί να είναι πρακτικό, ή ωραίο ή να βολεύει, ή, ή, ή... ή και όχι.
Όμως ξεκίνησα τον προβληματισμό μου, πάνω στο αν είναι θεμιτός αυτός ο δογματισμός και αν προσφέρει ή όχι κάτι στον μύστη...
@lucipan:
Δεν νομίζεις, τότε ότι το να φοβάσαι να εκφραστείς γιατί θα αποτύχεις είναι κάτι μη θεμιτό? Δηλαδή, επειδή κάποιου του
πέτυχε η επίκληση εγώ θα προσπαθήσω να αντιγράψω την συμπεριφορά του για να πετύχει και η δική μου? Πιστεύω πως κάθε
"πιθανότητα" επιτυχίας ενυπάρχει μέσα στο άτομο και όχι στα υλικά ή τις λέξεις και τις εικόνες που χρησιμοποιεί..
Παρεπιπτόντως, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον :cheerful: