Παύλος Σιδηρόπουλος - Η Παράγκα του Θωμά
(στην "έτσι", ως μεταβλητή)
Να 'μαστε στα ίδια μονοπάτια.
Να 'μαστε στην ίδια γειτονιά.
Να 'μαστσε και στα χρυσά παλάτια...
Α, και στην παράγκα του Θωμά.
Να 'μαστε στα ίδια τα λημέρια.
Να 'μαστε αν γίνονταν παντού.
Να 'μαστε του κόσμου τα ξεφτέρια,
πλούσιοι από γεννησιμού.
Να 'μαστε, τι να 'μαστε, κανένας δεν το ξέρει,
Μωρό μου είσαι τα θαύματα που μου 'χουνε προσφέρει.
άναφ' το κουκλίτσα μου και μην ακούς κανένα,
άναφ' το, άναφ' το κι έλα προς τα μένα.
Να 'μαστε μαστούρια όλη νύχτα,
ξέροντας εμείς το μυστικό.
Κι όπου θες τα δίχτυα σου άντε ρίχ' τα,
να λυποθυμήσεις στο χωριό.
Να 'μαστε, τι να 'μαστε, κανένας δεν το ξέρει.
Μωρό μου είσαι τα θαύματα που μου 'χουνε προσφέρει.
άναφ' το κουκλίτσα μου και μην ακούς κανένα,
άναφ' το, άναφ' το κι έλα προς τα μένα.