στο 'δε μπορεί να με αντικρίσει θνητός και να ζήσει' :
Υπάρχει μεγάλη περίπτωση να είναι μια ποιητική νότα στη φοβία που ενέπνεαν αρχαίες θρησκείες στον Θεο ήλιο, καθώς το να τον κοιτάξεις ήταν θανάσιμο αμάρτημα κατα τις πεποιθήσεις τους.
Η ιδέα εμπνευσμένη απο το Δασάνθρωπο του Hesse. Άν και διήγημα δε θεωρώ απίθανο να πιστευόταν κάτι τέτοιο.
Για μια πρωτόγονη φυλή το τσούξιμο των ματιών στο αντίκρισμα του ήλιου θα φάνταζε τρομακτικό.