gothic angel

Την συγκεκριμένη φράση αν δεν κάνω λάθος την είπε ο Μπόρχερτ Βόλφγκανγκ. Μπορούν να αποδοθούν πολλές εξηγήσεις και ερμηνείες. Προσωπικά την αντιλαμβάνομαι με έναν τρόπο που είναι επηρεασμένος από τα βιώματα που έζησε ο Μπόρχερτ Βόλφγκανγκ. Ήταν μάρτυρας του 2ου παγκόσμιου πολέμου και πέθανε στα 26 από κάποια ασθένεια(που δεν θυμάμαι ποιά ήταν). Φυλακίστηκε, από τις ναζιστικές αρχές( στα ποιήματα του εντοπίζεται εύκολα το αντιναζιστικό ύφος) και έπασχε συχνά-πυκνά από διάφορες ασθένειες. Μέσω της ματαιοδοξίας του, μπορεί να έβλεπε έναν κόσμο φτιαγμένο από έναν θεό που δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τα δημιουργήματα του. Επομένως ο θεός για τον Βόλφγκανγκ δεν είναι κοντά στους θεοσεβούμενους και τους πιστούς.

Από εκεί άρχισε και το ερώτημά μου. Από την εξουσία της καθολικής εκκλησίας και όλους τους ανθρώπους να είναι έρμαια των ιερέων. Ιερείς που πουλούσαν χαρτιά για να τους συχωρήσουν τις αμαρτίες. Ευτυχώς εκείνη η περίοδος ΕΝ ΜΕΡΕΙ έχει τελειώσει. Πάλι καλά δεν είμαι ο μόνος που το βλέπει έτσι… Συμφωνώ με αυτό που λες, ότι είναι φυσικές διαδικασίες που γίνονται για οργάνωση. Τι γίνεται όμως όταν μπαίνει μέσα στις θρησκείες το χρήμα, η δύναμη και η εξουσία; Πρέπει να τα ανεχθούμε όλα αυτά; Πού είναι η ελευθερία που υπόσχονται οι θρησκείες; Πού είναι η ανεξιθρησκία, από την στιγμή που κάποιος θέλει να χτιστεί ένας ναός θα πρέπει να πάρει άδεια από την μητρόπολη; Ελευθερία μέσα στα χωράφια μίας θρησκείας; Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω.. Ωραίο.... Προσωπικά συμφωνώ με την άποψη του Βηλφεγώρ για τις εκκλησίες των θρησκειών αλλά πιστεύω ότι είναι μια πολύ ρομαντική σκέψη για να πάρει σάρκα και οστά…

Θέλω να ανοίξω ένα μεγάλο θέμα που πιστεύω έχει βασανίσει τα μυαλά και τις σκέψεις πολλών. Το θέμα της θρησκείας και η ανάμιξή της με την εξουσία δεν είναι πρόσφατο. Ανέκαθεν κάθε θρησκεία που κρατούσε τα ινία ως επίσημη θρησκεία σε μία περιοχή πάσχιζε να αποκτήσει όλο και μεγαλύτερη δύναμη ώστε να ελέγχει τις μάζες των πιστών της. Αυτό που θέλω να ρωτήσω και να συζητήσουμε είναι: • αν θα πρέπει να έχει οι θρησκείες εξουσία; • αν μπορεί μία θρησκεία να περιορίζει τα πιστεύω μας και να θεσπίζει κανόνες ηθικής στηριζόμενη στον φόβο των πιστών της. **Επειδή η λέξη ΘΡΗΣΚΕΙΑ αρχίζει στο μυαλό μου να γίνεται ταυτόσημη με την λέξη ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ και με την λέξη ΕΞΟΥΣΙΑ θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας απόψεις πάνω στο θέμα..**

Ήθελα και εγώ να ανοίξω ένα τέτοιο thread αλλά είδα ότι υπάρχει οπότε θα παραθέσω τις απόψεις μου εδώ. Ύμνος εις την Νυξ Νύκτα θεών γενέτειραν αείσομαι ηδέ και ανδρών κλύθι μάκαιρα θεά κυαναυγής αστεροφεγγής ησυχίηι χαίρουσα και ηρεμίηι πολυύπνωι ευφροσύνη τερπνή φιλοπάννυχε μήτερ ονείρων ληθομέριμν' αγανή τε πόνων ανάπαυσιν έχουσα υπνοδότειρα φίλη πάντων ελάσιππε νυχαυγής ημιτελής χθονία ηδ' ουρανία πάλιν αυτή εγκυκλία παίκτειρα διώγμασιν ηεροφοίτοις η φάος εκπέμπεις υπό νέρτερα και πάλι φεύγεις εις Αίδην δεινή γαρ ανάγκη πάντα κρατύνει νυν σε μάκαιρα καλώ πολυόλβιε πάσι ποθεινή ευάντητε κλύουσα ικετηρίδα φωνήν έλθοις ευμενέουσα φόβους δ' απόπεμπε νυχαυγείς Νύξ και Έρεβος οι σκοτεινοί εραστές…… Νύξ η προσωποποίηση της νύχτας. Έρεβος η προσωποποίηση του σκότους. Δύο από τους αγαπημένους μου θεούς αλλά και οι ενέργειες που αντιπροσωπεύουν είναι αναπόσπαστο κομμάτι της νυχτερινής μου ζωής. Όσοι από εμάς που έχουμε κάνει την Νύχτα μέρα λειτουργούμε καλύτερα κατά την διάρκεια της Νύχτας. Προσωπικά την ημέρα δεν την αντέχω. Η ατμόσφαιρα είναι τόσο πολύ φορτισμένη με τις σκέψεις των ανθρώπων που βιάζονται, δουλεύουν και αγχώνονται και δεν το αντέχω. Σε αντίθεση με την Νύχτα που η ατμόσφαιρα έχει πολύ πιο διαφορετική ενέργεια και κατά την γνώμη μου είναι πιο ήρεμη και πιο σιωπηλή. Προσωπικά δεν φοβάμαι το Σκοτάδι ούτε την Νύχτα. Αισθάνομαι ο εαυτός μου και ενεργοποιημένος σε σκοτεινές περιοχές. Είναι σαν να έχω ένα ξυπνητήρι μέσα μου και όταν ο ήλιος δύσει το ξυπνητήρι χτυπάει και μου αλλάζει αμέσως η ψυχολογία. Δύο από τις αγαπημένες μου τεχνικές για να χαλαρώσω από τις αγχώδεις(κατά την άποψη μου) ενέργειες της ημέρας είναι: • Να περπατάω μόνος μου την νύχτα και να χάνομαι μέσα στο πλήθος • Να κάθομαι με τις ώρες σε ένα σκοτεινό δωμάτιο ή σε κάποιο μέρος και να αφήσω το σκοτάδι να με τυλίξει. Αυτή είναι και η αγαπημένη μου δραστηριότητα. Από μικρός μου άρεσε το σκοτάδι. Έμενα με κλειστό φως στο δωμάτιο μου και κυνηγούσα το σκοτάδι. Είχα την εντύπωση ότι μπορούσα να το κρατήσω στα χέρια μου. Το κρατούσα λοιπόν στα χέρια μου και το ρουφούσα και μετά άντε να σε πάρει ο ύπνος. Ω Νυξ, την ομορφιά των οραμάτων σου ζητώ, στου Ονείρου και του Ύπνου το βασίλειο όταν μπω….

Σαν ιδέα δεν μου αρέσει και πάρα πολύ ούτε το χρώμα ούτε η ασπίδα καθρέπτης (ούτε και η ασπίδα). Τα σκούρα χρώματα επηρεάζουν άσχημα την ψυχολογία κάποιου. Αν όντως είσαι θύμα ψυχικής επίθεσης ή απλά είναι ιδέα σου τότε χρειάζεσαι κάτι να σε ενδυναμώσει και να σε κάνει να νιώθεις ασφαλής. Τα σκούρα χρώματα μπορεί να σε δημιουργήσουν φοβίες, ανασφάλειες και άγχος. Τώρα για την ασπίδα καθρέπτη-εκδίκηση και για το ξόρκι «αντιστροφής των σκέψεων» που διάβασα είναι επιλογή σου να τα κάνεις. Αν και προσωπικά δεν μου αρέσουν για 2 λόγους. Ο πρώτος είναι καθαρά ηθικός: η εκδίκηση δεν σε βοηθάει καθόλου. Το «ότι μου κάνεις στο κάνω» δεν είναι λύση. Η εκδίκηση δεν σταματάει ποτέ και αν σε πάρει η κατρακύλα το χάσαμε το παιχνίδι. Ο δεύτερος είναι και πιο πρακτικός. Μπορεί να επιβαρύνεις το Κάρμα σου με αποτέλεσμα να συμβούν δίαφορα. Για το θέμα της ενεργειακής ασπίδας όμως θα ήθελα και άλλα μέλη να πούν τις απόψεις τους. Προσωπικά πιστεύω ότι για να κάνεις μία ενεργειακή ασπίδα θα πρέπει να είσαι ψυχικά, συναισθηματικά και σωματικά καθαρός. Για αυτό τον λόγο πριν την δημιουργία ασπίδας επιβάλλονται τελετουργικά λουτρά, αφοριστικά τελετουργικά, τυπικά ενδυνάμωσης της αύρας. Για να την σφραγίσεις καθαρή. Αν κάτι από την επίθεση παραμείνει στην αύρα σου τότε τι κάνεις; Παρακαλώ ξανά τα μέλη του forum που γνωρίζουν , αν έχουν χρόνο να συμμετέχουν στην συζήτηση.

Όπου και να διαβάσετε για ψυχικές επιθέσεις, θα δείτε ότι λένε για αληθινές και ψεύτικες ψυχικές επιθέσεις. Οι περισσότεροι μελετητές του θέματος αναφέρουν ότι οι ψυχικές επιθέσεις είναι πολύ σπάνιες. Αυτό που δεν αναφέρουν πολλοί είναι ότι το συναίσθημα της ψευδό-επίθεσης είναι τόσο αληθινό όσο αν ήσουν θύμα επίθεσης. Για αρχή καλό θα ήταν να ψάξεις το θέμα μέσα σου. Μπορεί το συναίσθημα της προδοσίας να έχει ταυτισθεί με τον «καλό σου φίλο» και να ενεργοποιείται όποτε τον σκέπτεσαι ή όταν τον συναντάς με αποτέλεσμα να έχεις τις ψυχοσωματικές δυσλειτουργίες(αϋπνίες, ταχυπαλμίες κτλ..). Καλύτερα ψάξε πρώτα σε πηγές της επιστήμης της ψυχολογίας και της ιατρικής και μετά στην επιστήμη του αποκρυφισμού. Είναι καλό να διαβάσεις ψυχολογία για να δεις πως μας βοηθάει ή μας μπλοκάρει ο εγκέφαλος και για το πώς ο ένας άνθρωπος χειρίζεται τον άλλον. Αν πάλι βιάζεσαι, για ψυχικές επιθέσεις μπορείς να συμβουλευτείς τα βιβλία της Dion Fortune- The Machinery of the Mind και Psychic Self Defense. Όσο για τον βαμπιρισμό κοίτα το ανάλογο βιβλίο του Konstantinou ?Vampires the Occult truth?. Μία συμβουλή. Εφάρμοσε τεχνικές που καθαρίζουν και ενδυναμώνουν την αύρα(διαλογισμό-ΤΣΑΚΡΑ).

Σε περίπτωση που μια έγκυος γυναίκα ήταν ένοχη για μαγεία δεν καταδικαζόταν αμέσως. Περίμεναν να γεννηθεί το παιδί και μετά το εξέταζαν λεπτομερειακά αν είχε κάποιο σημάδι που να πρόδιδε την ύπαρξη του σατανά. Η μάγισσα μετά την γέννα την θανάτωναν και το παιδί αν ήταν «καθαρό» το αναλάμβανε η οικογένειά του. Άρα αποκλείω και εγώ την δεύτερη περίπτωση. Εγώ έχω μία άλλη απορία. Αυτές οι μαύρες κουκίδες που πέφτουν κάτω από το βρέφος(εικόνα 2) τι είναι??? :unsure5:

Η πραγματική αγάπη ξεκινάει εκεί που τελειώνει η ανάγκη για τον άλλον...

Theater Of Tragedy--Cassandra [Words by Raymond, Music by Theatre of Tragedy] He gave to her, yet tenfold claim'd in return - She hath no life but the one he for her wrought; Proffer'd to her his wauking heart - she turn'd it down, Riposted with a tell-tale lore of lies and scorn. Prophetess or fond?, Tho' her parle of truth: "I ken to-morrow - refell me if ye can!", Yet the kiss and breath - Apollo's bane - Sλer of the future, not of twain, "Sicker!", quoth Cassandra. Still, is she lief and quaint in his eyne, a sight divine? - A mistress fuell'd by his prest haughtiness - If he did grant, wherefore then did he not foresee, Belike egal as it to him might be?! Prophetess or fond?, Tho' her parle of truth: "I ken to-morrow - refell me if ye can!", Yet the kiss and breath - Apollo's bane - Sλer of the future, not of twain, "Sicker!", quoth Cassandra. 'Or was he an eried being, 'Or was he weening - alack nay mo; Her naysay' raught his heart, Her daffing was the grave of all hope - She belied her own words, He thought her life, save moreo'er scourge, She held him august, yet wee; He left her ne'er without his heart.

Ένα όμορφο παραμύθι?.. Κάποτε συζητούσαν ένας παππούς με ένα μικρό παιδί.. η συζήτηση κράτησε μέχρι την νύχτα και είχε ως εξής?. Μια στιγμή, το παιδί ρώτησε: Παππού να σε ρωτήσω κάτι, υπάρχει θεός? Αμέσως μετά ο παππούς τον είπε: Εσύ τι πιστεύεις, ότι υπάρχει ή ότι δεν υπάρχει? Το παιδί κάθισε για λίγο σκεπτικό και μετά απάντησε με κατάφαση. Τότε ο παππούς τον είπε: Αν το πιστεύεις πραγματικά τότε για σένα θεός υπάρχει. «Και αν σου έλεγα όχι?» ρώτησε το παιδί.. «Τότε ασφαλώς για σένα θεός δεν υπάρχει»είπε ο παππούς. Μετά από αυτό το παιδί κάθισε σκεπτικό και κοίταξε προς τον ουρανό. Εκείνη την στιγμή ο παππούς του είπε: όσο πιο ψιλά κοιτάς τόσο πιο πολύ απομακρύνεσαι από Αυτόν. «Γιατί?» ρώτησε το παιδί απορημένα. Κοιτάς προς λάθος κατεύθυνση του απάντησε ο παππούς?. Και προς τα πού θα έπρεπε να κοιτάξω ρώτησε το παιδί.. Τότε ο παππούς είπε: δεν χρειάζεται να κοιτάς ψιλά, πρέπει να κοιτάς βαθιά. Δεν θα έπρεπε να κοιτάς προς τα πάνω αλλά μέσα σου.. Βαθιά μέσα σου υπάρχει ένας άλλος ουρανός με πιο πολλά αστέρια. Κάθε αστέρι είναι και ένας θεός, με τα δικά του χαρακτηριστικά και την δική του προσωπικότητα. Εκεί ψιλά κατοικούν οι θεοί των δογμάτων, είναι οι θεοί που εμείς οι άνθρωποι τους τοποθετήσαμε γιατί δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε τον αληθινό θεό μέσα μας.. Εκείνοι οι θεοί μπορούν να σου δώσουν ότι και να τους ζητήσεις. Ο θεός όμως μέσα σου ένα πράγμα μπορεί να σου δώσει. Ελπίδες για να συνεχίσεις και κουράγιο για να πετύχεις?..

Το δικό μου πάλι το ψευδώνυμο είναι μία μίξη από δύο άλλα? Από μικρό όλοι με φώναζαν αγγελάκι. Αργότερα άρχιζαν να με αποκαλούν gothic(ή Goth), και εγώ απλά τα ένωσα.

Όταν κάποιος διαλέξει το μονοπάτι της αλήθειας σημαίνει δεν το έχει βρει ακόμα. Άρα δεν την έχει γνωρίσει και άρα δεν την έχει ζήσει. Άρα προσπαθεί να την ανακαλύψει, αναθεωρώντας τις μέχρι τώρα εντυπώσεις που είχε για την ζωή?.

Φοβάμαι τον βίαιο θάνατο. Θέλω να πεθάνω όταν είναι πραγματικά η ώρα μου, και όχι επειδή ο άλλος ήταν μεθυσμένος και καρφώθηκε πάνω στο μηχανάκι μου και με έστειλε?. Νεύριασα τώρα?.

τελικά ο Νταν μπράουν μα έχει επηρεάσει όλους...