Dartsan

Λογικά ναι υπάρχουν, δεν ξέρω να σου πω τώρα τίτλους κλπ για να τα βρεις, πάντως παλιότερα είχα βρει ηλεκτρονικά άλμπουμ τέτοιου τύπου από διάφορους καλλιτέχνες. Τα σχέδια τους ήταν παρεμφερή, με μικρές λεπτομέρειες, πράγμα που σημαίνει πως πηγή έμπνευσης τους προφανώς είναι τα έργα ενός ζωγράφου... ( τίνος, δεν ξέρω.. )

Έτυχε να ψάχνω για το Ojo de Dios, το οποίο το βρήκα ως Gods Eye αλλά και Evils eye. Δεν έχω βρει πολλά σχετικά με αυτό... θα το κοιτάξω όμως. Γνωρίζει κανείς τίποτα; Το Gods Eye και το Εvils Eye είναι το ίδιο; και αν ναι γιατί έχει δημιουργηθεί αυτό το μπέρδεμα με τα ονόματα;

Υπηρέτης στον Παράδεισο... καθώς πιστεύω πως δεν θα χρειαζόταν να υπηρετήσω κανέναν στον παράδεισο, ενώ στην κόλαση Βασιλιάς θα έπρεπε να με υπηρετούν άλλοι.

Να το, το έχω! Καλά όλα αυτά, αλλά όπως είπε και ο/η Aqua πιο πάνω, το βουλευτιλίκι του το ξέχασε; γιατί ως γνωστών ΝΔ και Πασοκ, συνεχίζουν ο ένας στον άλλον το έργο καταστροφής... ένας πιάνει ο άλλος αφήνει. Η μόνη μάχη που υπάρχει στην ουσία είναι οι προσλήψεις υπαλλήλων. Ο καθένας θέλει τους δικούς τους.. τζάμπα να πάει το λάδι; ζύμωσης; και άλλη ζύμωση; γιατί; για να μην φαίνονται οι προθέσεις του καθενός; Γιατί όσο ζύμωση και να πέσει, ο καθένας τα δικά του θα θέλει, και μάλιστα οι επιτήδιοι θα κάνουν αυτό που θέλουν, ενώ το πλήθος πίσω τους θα βλέπει το ζυμάρι (της ζύμωσης ) χωρίς όμως η ζύμωση να είναι επιτυχής! Συμπεριλαμβάνει και τον εαυτό του; Ε ναι, γιατί; πότε μια κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία για να οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή; Πότε... αλλά πάντα εκεί οδεύει.. αυτή είναι και η Μαγεία της Πολιτικής άλλωστε. Αφού τίθεται θέμα περί απειρίας, τότε το ελληνικό έθνος έκανε πολλές βλακείες.. έδιωξε τον Παπαδόπουλο και τον Πατακό που είχαν μεγάλη εμπειρία.... αλλά η Δημοκρατία είναι το μοναδικό εξουσιαστικό πολίτευμα που δίνει την δυνατότητα της αλλαγής των αρχόντων. Οπότε ναι, θα υπάρξουν και άπειροι γιατί αν μείνουμε στους έμπειρους, τότε ουσιαστικά, ολιγαρχία θα έχουμε. Όχι ότι συμφωνώ με την πρακτική της κυβέρνησης.. αλλά τόσα χρόνια με δανικά δεν ζούσαμε; Δηλαδή έπρεπε να πάρουμε και άλλα δανικά; Μα αυτό που περνάμε τώρα, το περνάμε για τα δανικά που παίρναμε τόσα χρόνια.. Μα έτσι και αλλιώς τα συμφέροντα τις εκάστοτε κυβέρνησης διαφέρουν από τα συμφέροντα του λαού.. Δηλαδή αυτά μέχρι τώρα ανήκαν στο Ελληνικό κράτος.... τι εστί όμως κράτος; Σε αυτό όμως, συμφωνώ, αλλά αν έπρεπε να βγει ο Μίκης για να μας το πει αυτό.... τι να πω, πρέπει να είναι πολύ μπροστά Αν και κατακρίνω τα παραπάνω θα πάω να αγοράσω το βιβλίο του.... τροφή για σκέψη.. δεν είναι κακό.. Μάλλον κατάφερε τον σκοπό του

Αν και θα ήθελα να διαβάσω όλη τη σελίδα, δεν τα κατάφερα, θα την διαβάσω και θα γράψω και άλλα (σίγουρα θα έχω κάτι να γράψω). Εχθές καθώς πήγαινα για μάθημα συνάντησα κάποια μέλη του "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" και έμεινα έκπληκτος. Είχα την τύχη να βρεθώ με αυτά τα άτομα σε μια παρεμφερή πρωτοβουλία, και έχω αρκετά δυσάρεστες εμπειρίες. Επιπλέον παλιότερα είχα την τύχη να βρεθώ με ανάλογους ανθρώπους αλλού. Ελπίζω να μην θίγω κανέναν από εδώ. Σαν κίνηση την θεωρώ αξιέπαινη, αλλά πραγματικά θα ήθελα να δω που θα καταλήξει όλο αυτό. Η εμπειρία μου λέει, πως ναι μεν αυτά που λένε πρεσβεύουν, αλλά πίσω από όλα αυτά υπάρχει το τεράστιο πολιτικό κίνητρο της εξουσίας. Όσο για τον Μήκη... η μουσική του μπορεί να είναι πηγή έμπνευσης... αλλά τα πάρε δώσε που είχε με την Ν.Δ αποτρέπουν τα λόγια του να με αγγίξουν. Σίγουρα η κατάσταση απαιτεί ανυπακοή αλλά και αλληλεγγύη. Ο Λαός όμως πρέπει να ξεχάσει τα κόμματα και τις ταμπέλες... και να υπάρξει επιτέλους κοινή δράση χωρίς κομματικά και ατομικά συμφέροντα.

Δηλαδή δεν έρχονται; κρίμα... και την προβλεπόμενη ημερομηνία θα είμαι φαντάρος... και σκέφτηκα θα έχω δουλειά να κάνω.. χαχαχα

Από όσο κατάλαβα, γίνεται ορκωμοσία νέου δημάρχου; και τα άρθρα δεν αναφέρουν πουθενά παρουσία ιερών. Τα άρθρα αναφέρουν παρουσία του λαού; Πρώτο ερώτημα : Αν δηλαδή εγώ ως πολίτης θέλω να παραβρεθώ στην ορκωμοσία μπορώ; Δεύτερο ερώτημα: και αν ναι, να ανεβώ στο βήμα μπορώ; Κάνω αυτές τις ερωτήσεις για να δω πόσο ορθή είναι η δήλωση που έγινε. Τρίτο ερώτημα : Αν ο ίδιος ο Δήμαρχος παραβλέπει τον νόμο, τότε ο λαός τι πρέπει να κάνει; Τέταρτο ερώτημα : Ο "Σεβασμιότατος" λέει πιστεύει στην πατρίδα. Αφού λοιπόν πιστεύει στην πατρίδα, γιατί δεν κάνει τουμπεκί στους νόμους της; Πέμπτο ερώτημα : Που είναι η ταπεινότητα του "Σεβασμιότατου" ; Κατά τα άλλα το βίντεο είναι για να σου φτιάχνει την διάθεση. το μόνο που με χάλασε είναι ότι το σκήπτρο δεν εγείνε παλούκι ουγκ ουγκ

Δεν θα έλεγα πως είναι ουδέτερο, αφού έτσι και αλλιώς την πράξη θα την κάνεις. Ένας δικαστής είτε δώσει ποινή σε έναν αθώο, είτε σε έναν ένοχο, παραμένει δικαστής. Ενας δολοφόνος είτε σκοτώσει κάποιον "κακό" είτε κάποιον "καλό" , παραμένει δολοφόνος. Έτσι και ένα βαμπίρ, από τη στιγμή που ασκεί βαμπιρισμό θα πρέπει να αποδεχτεί τις επιπτώσεις στο κάρμα του, αλλά και γενικός στη ζωή του. Επιπλέον πως μπορούμε να κρίνουμε ποιος είναι κακός και ποιος όχι; Ένας εγωκεντρικός εργοδότης στην σημερινή εποχή, και μάλιστα με το φαινόμενο της οικονομικής κρίσης ( και κατά συνέπεια της ανεργίας ) είναι σίγουρα ένας "κακός άνθρωπος" έστω λοιπόν πως ένα βαμπίρ του ρουφά ενέργεια.. και με αυτόν τον τρόπο τον τιμωρεί. Αν ο εργοδότης αρρωστήσει από κάποια ασθένεια, και δεν τα βγάλει πέρα λόγο της εξασθένισης που θα έχει από την ασθένεια και τον βαμπιρισμό τότε οι μισοί εργαζόμενοι σίγουρα θα χάσουν τις θέσεις εργασίας τους. Σε αυτήν την περίπτωση τον ευθύνη την έχει το βαμπίρ, το οποίο αν και πήγε να πράξει "καλό" τελικά μέσα από το καλό, προέκυψε κακό. Είναι πραγματικά δύσκολη η διάκριση του καλού και του κακού, αλλά ακόμα και αν καταφέρουμε να κάνουμε αυτήν την διάκριση, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι αποτελέσματα μπορεί να έχουν οι πράξεις μας. Θα υπάρξει δηλαδή καρμική "χρέωση" από τι στιγμή που παρεμβαίνουμε στη ζωή του άλλου και ακόμη περισσότερο αφού κλέβουμε την ζωική ενέργεια του άλλου. και λέω κλέβουμε διότι το θύμα δεν γνωρίζει τίποτα. Με βάση τα παραπάνω έχει να κάνει με την οπτική γωνία του καθένα, και ακόμη περισσότερο με το αν μπορούμε να δεχτούμε τις όποιες επιπτώσεις.

νόμιμη ε! μην το ξεχνάμε αυτό! και αυτή η νομιμότητα της αναιρεί τον τίτλο της μαφίας.. η ουσία όμως παραμένει ίδια

Grey, προφανώς δεν έχεις καταλάβει τι ακριβός είναι η εκκλησιά και το κράτος... ένα θα σου πω: ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ!!! Θα σε φάνε λάχανο! γιατί πολύ απλά θα πας να κάνεις μήνυση στον ίδιο τον νόμο! η μάλλον στο πρόσωπο που διαχειρίζεται, κόβει και ράβει, μετατρέπει όπως γουστάρει ανάλογα με το συμφέρον του, τον νόμο. Αν οι νόμοι ήταν υπέρ του λαού, τώρα όλοι θα είχαμε κάνει μηνύσεις, όχι για τα θέματα θρησκείας, αλλά για τις αισχρότητες του ΔΝΤ! και για τις αισχρότητες αυτών που το προσέλκυσαν!!!και για πολλά άλλα... Αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι.. δεν πρόκειται να βγάλεις άκρη με αυτά. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να σου γυρίσουν όλα μπούμερανγκ. Μεγαλύτερη μαφία, δεν υπήρξε ποτέ και ούτε θα υπάρξει. Απλά μπορεί και καμουφλάρεται πίσω από τη νομιμότητα της. Για αυτό κοίτα να κάνεις αυτά τα που σου είπαν τα παιδιά. Είναι η καλύτερη επιλογή από κάθε άποψη. Αυτά όσο αναφορά τις διάφορες μηνύσεις.. Από εκεί και πέρα συμφωνώ με τον Urban Juggler. Βηλφεγώρ αν μπορούσες να δώσεις κάποιες πληροφορίες για αυτό το εκκλησάκι θα μπορούσε να γίνει μια πολύ ενδιαφέρον κουβέντα εδώ, αλλά πολύ πιθανόν να μπορούσαμε και να σε βοηθήσουμε. Αυτό βέβαια όσο εσύ δεν έρχεσαι σε δύσκολη θέση ( το λέω αυτό, γιατί γνωρίζω πως δεν είναι απλό ζήτημα, αφού το εκκλησάκι αποτελεί ιδιοκτησία της ορθόδοξης εκκλησίας... και τελοσπαντον σε αυτό το thread έχουν ειπωθεί πολλά για το τι εστεί εκκλησιά.... οπότε λίγο πολύ, όλοι γνωρίζουμε πόσο λεπτό είναι το ζήτημα)

Να πω και εγώ τη γνώμη μου.. με όσα λιγότερα λόγια μπορώ.. Γενικός, η ανοχή είναι συμμετοχή και η συμμετοχή είναι ενοχή και ένοχη. Απλά όταν η ανοχή είναι σε προσωπικό επίπεδο ή σε διαπροσωπικές σχέσεις, τότε χρειάζεται λεπτός χειρισμός. Όταν κάποιος όμως δεν σέβεται τους συνανθρώπους του, τότε εγώ θα σεβαστώ τον μη σεβασμό του, και θα πράξω με τον ανάλογο (και ακόμα σε μεγαλύτερο βαθμό) τρόπο που μου ζητάει με τη συμπεριφορά του. Δηλαδή στο παράδειγμα όπου.. ο άντρας της αδελφής μου την δέρνει (την αδελφή μου)... αφού λοιπόν του τύπου του αρέσει η βία.. να μη του κάνω το χατίρι; Θα του το κάνω και θα του προσφέρω απλόχερα και με χαμόγελο βία! να είμαστε όλοι χαρούμενοι! Στη περίπτωση που ο άντρας της αδελφής μου, την απατά.. τότε απλά θα του μιλήσω και θα του εξηγήσω κάποια στοιχειώδη πράγματα. Αλλιώς απλά θα κάνω μια κουβέντα στην αδελφή μου για να τη βοηθήσω να δει πως ο τύπος, δεν αξίζει όσα δείχνει ότι αξίζει, χωρίς όμως να της αναφέρω την αλήθεια. Στα κοινά τώρα (κοινωνικά ζητήματα, πολιτική), δεν χρειάζεται πολύ σκέψη. Γιατί όλα από εκεί ξεκινάνε. Αν η αδελφή μου τρώει ξύλο από τον άντρα της, ποιος του έδωσε αυτές τις αρχές; η απάντηση μια είναι : η κοινωνία. Αυτή είναι η ρίζα, από εκεί αρχίζουν όλα. Αυτό που θέλω να πω, είναι πως η πολιτική, τα κοινωνικά ζητήματα, οι διαπροσωπικές σχέσεις, είναι όλα αλληλένδετα. Όπως και να έχει όμως σε καμία περίπτωση δε πρέπει να δρούμε παρορμητικά, καθώς έτσι το πιο πιθανό είναι να κάνουμε χειρότερα τα πράγματα. Γενικότερα ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα για επιβραβεύσεις, ευχαριστώ, και έτσι δεν νοιάζομαι για το αν θα με κακοχαρακτηρήσουν ή όχι. Δεν χρειάζομαι παράσημα. Ότι κάνω το κάνω γιατί θέλω να προσφέρω καλό. και απτη στιγμή που υπάρχει έστω και μια μικρή πιθανότητα να τα καταφέρω, θα το κάνω.

Όπα!! Το κοίταξα λίγο παραπάνω το θέμα και στις 11 Ιουλίου είναι η βραδιά που ΘΑ ξεκινήσει η Νέα Σελήνη! Είναι η βραδιά που δε βλέπουμε τη Σελήνη, η βραδιά που ολοκληρώνετε το χάσιμο και εξελίσσεται σε Νέα Σελήνη. Δεν υπάρχει πιο σκοτεινή βραδιά.... ούτε πρακτικά ούτε πνευματικά

Ίσος να είναι καλή μέρα για καταργήσεις.. αλλά και πάλι παραείναι σκοτεινή για οτιδήποτε... Αν όμως έπεφτε Ολική έκλειψη Ηλίου με Πανσέληνο, τότε θα το έβλεπα διαφορετικά.. κάπως έτσι : Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, Ολική έκλειψη Ηλίου με Νέα Σελήνη ( ή αν ήταν Ολική έκλειψη Ηλίου με Χάσιμο Σελήνης, κάτι που το θεωρώ πολύ πιο σκοτεινό ) θεωρώ καλό είναι να αποφύγουμε κάποιες "συνήθειες".. αλλά και γενικότερα θα έλεγα πως χρειάζεται προσοχή η συγκεκριμένη μέρα.. Γενικότερα όμως, είναι το πως αντιλαμβάνεται κανείς τα πράγματα. Άλλοι έτσι, άλλοι αλλιώς.

Καλός ήρθες!

Ο Σκοπός της τέχνης, σε όποιο μονοπάτι και να χαράξει κανείς είναι ο ίδιος.... η πνευματική ανύψωση. Να αναπτυχθεί η προσωπικότητα μας, να μπορέσουμε να καταλάβουμε περισσότερο τον εαυτό μας, να μάθουμε να αντιδρούμε με τον πιο σωστό τρόπο σε κάθε νέα κατάσταση που θα παρουσιαστεί στη ζωή μας. Η πρακτική άσκηση της τέχνης είναι το εργαλείο που θα μας βοηθήσει να επιτύχουμε τα παραπάνω. Ένας Οδηγός (δεν μου αρέσει η λέξη μέντορας) θα πρέπει να δείξει την πρακτική άσκηση της τέχνης αρχικά σε ένα θεωρητικό επίπεδο και στην συνέχεια σε πρακτικό. Δεν μπορεί όμως να διδάξει τον παραπάνω σκοπό της τέχνης που ανέφερα, γιατί πολύ απλά αυτό δεν διδάσκεται. Απλά μαθαίνεται αυτοδίδαχτα! Ο Οδηγός όμως θα βοηθήσει σε αυτόν τον σκοπό καθώς μπορεί να πάρει "τη μορφή ενός καθρέφτη" κάνοντας τον "μαθητή" να δίνει απαντήσεις στα δικά του (του μαθητή) ερωτήματα. Αν και χρησιμοποιώ την λέξη οδηγός, η λέξη αυτή δεν είναι σωστή, γιατί ο οδηγός ή θα σε πάει όπου επιθυμεί αυτός ή όπου επιθυμείς εσύ. Στα πνευματικά μονοπάτια καμιά από τις δύο περιπτώσεις δεν είναι σωστή, οπότε ο οδηγός θα πρέπει να έχει ρόλο ξεναγού. Να ξεναγήσει τον νέο σε αυτούς τους χώρους, να του κάνει μια σωστή ενημέρωση και να του θέσει γερές βάσεις. Στην συνέχεια αφού πλέον ο νέος θα μπορεί και θα "πατά στα πόδια του" ο οδηγός θα πρέπει να παίξει ρόλο τουριστικού πράκτορα και να του εκδώσει το εισιτήριο για το ταξίδι που ο νεος επέλεξε να κάνει. Εδώ είναι που τελειώνει η περίοδος "Διδασκαλίας". Από τη στιγμή που πλέον ο μαθητής έχει ξεκινήσει το ταξίδι μόνος του θα συναντήσει πολλά πράγματα. Κάποια που τα είχε μάθει στο παρελθόν από τον οδηγό του, αλλά και κάποια άλλα που δεν έτυχε να τα μάθει. Όμως έμαθε πολύ καλά την τέχνη της έρευνας και της αναζήτησης μέσω προσεχτικών βημάτων και έτσι μπορεί ανταπεξέλθει στις διάφορες καταστάσεις. Οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να ζητήσει τη γνώμη και τη συμβουλή του οδηγού του, αλλά τώρα ο οδηγός του δεν θα του απαντήσει ως οδηγός αλλά ως ένας ταξιδευτής ο οποίος έχει λίγη παραπάνω εμπειρία. (πως βλέπουμε σε κάτι αμερικάνικες ταινίες τον νεο ντεντέκτιβ να ζητά τη γνώμη του συνταξιούχου ντεντέκτιβ καθώς πίνουν χαλαρά το ποτάκι τους; ε κάτι τέτοιο) Ενώ έχουν χωρίσει οι δρόμοι τους, αν ο "προην μαθητής" θέλει, μπορούν να κρατούν μια στοιχειώδη επικοινωνία. Ίσος κάποια στιγμή ταξιδέψουν μαζί ως συνοδοιπόροι, ίσος και να χωρίσουν τελείως οι δρόμοι τους. Ας τα πάρουμε απ την αρχή τώρα... Απ τη πλευρά του "μαθητή", πριν αποφασίσει να βρει τον οδηγό - δάσκαλο του θα πρέπει να έχει αποφασίσει με τι θέλει να ασχοληθεί, ποιο μονοπάτι θα τραβήξει και αν χρειαστεί να ψάξει να βρει τον ανάλογο οδηγό. Όταν με το καλό τον βρει... Θα πρέπει να τον σέβεται αλλά όχι να τον φοβάται. Να τον ακούει αλλά όχι να τον υπακούει. Να περνά χρόνο μαζί του αλλά όχι εξαρτάται από αυτόν. Είναι περιττό να πω, πως καθώς θα ψάχνει για οδηγό μπορεί να βρει πολλούς, αλλά θα πρέπει να μπορέσει να κρίνει ποιος από όλους αυτούς είναι πιο σωστός για τον εαυτό του. Θα πρέπει να μπορεί να κρίνει ποιος όντος έχει καλές προθέσεις και ποιος είναι τσαρλατάνος. Τέλος μπορεί όποτε το επιθυμεί να φύγει. Δεν τον κρατά κανείς.. Απ τη πλευρά του "Οδηγού" Συμφωνώ απόλυτα με τα παραπάνω λόγια, γιαυτό και τα παραθέτω. Να προσθέσω μόνο πως ο Οδηγός δεν θα δεχτεί να βοηθήσει τους πάντες. Θα κάνει τις επιλογές του, με κριτήριο ποιος είναι άξιος κατά αυτόν, να λάβει την γνώση. Το "άξιος" έχει να κάνει με το θέμα του χαρακτήρα και προσωπικότητας. Ο οδηγός θα πρέπει να ξεναγήσει τον μαθητευόμενο στον χώρο και όχι να τον καθοδηγήσει. Να τον σέβεται, να τον αντιμετωπίζει άλλες φορές σαν μαθητή, άλλες φορές σαν συνεργάτη, άλλες φορές σαν μελλοντικό οδηγό και άλλες φορές σαν φίλο. Όλα αυτά θα πρέπει να μπορεί να τα εξισορροπεί κατά τέτοιον τρόπο που ο μαθητευόμενος να μην νιώθει, ότι βρίσκεται κάτω από τον οδηγό. Εκεί όπου θα υπάρχει έντονα το στοιχείο δασκάλου - μαθητή θα πρέπει να εντάσσεται και το φιλικό στοιχείο με σκοπό την καταπολέμηση του χάσματος που δημιουργούν πολλές φορές οι ταμπέλες δασκάλου - μαθητή. Ο Οδηγός θα πρέπει να ανέχεται την άσχημη συμπεριφορά που μπορεί να έχει ο μαθητευόμενος και παράλληλα να τον βοηθά να τη βελτιώσει προς το καλύτερο. Εφόσον ο σκοπός της τέχνης είναι η πνευματική ανύψωση, και καθώς αυτό το ταξίδι είναι δίχως τέλος, αναμενόμενο είναι ο μαθητευόμενος να μην έχει την καλύτερη συμπεριφορά, και φυσικά ούτε ο "Οδηγός". Όμως ο "Οδηγός" πρέπει να δίνει τον καλύτερο εαυτό του στον μαθητευόμενο γιατί ως γνωστών... με όποιο δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις! Αν δεν έχει ο "Οδηγός" αρμόζουσα συμπεριφορά, αυτό είναι απαράδεκτο, πόσο μάλλον αν δε προσπαθεί καν. Θα πατήσω πάνω στη φράση που είπα.... "αυτό το ταξίδι είναι δίχως τέλος" Ακριβώς για αυτόν τον λόγο, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Μέντορες, ειδικοί, Μαγοπατέρες και διάφορα άλλα τέτοια καλούδια. Αυτό που υπάρχει είναι άτομα που έχουν κάποια εμπειρία και μπορούν να προσφέρουν βοήθεια και να δείξουν ορισμένα πράγματα. Τέλος ο καθένας στο είδος του, και ο Λουμίδης στους καφέδες.

Αυτό ακριβός σκεφτόμουν προχτές το βράδυ..... Ότι ο Χρόνος είναι σταθερός, εμείς κινούμαστε αλλά δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι εμείς είμαστε που κινούμαστε. Δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε γιατί δεν κάνουμε κάτι για αυτό, απλά φθειρόμαστε.. ακούγετε λίγο άσχημο, αλλά αν δεν υπήρχε αυτή η φθορά θα αντιλαμβανόμασταν εντελώς διαφορετικά τον χρόνο. Επειδή είναι πολύπλοκη η σκέψη μου θα την αναλύσω σταδιακά, και όποιος έχει το κουράγιο να τη διαβάσει, καλώς. όποιος δεν το έχει, πάλι καλώς. Ο χρόνος Ο χρόνος "περνά" γιατί εμείς φθειρόμαστε, και κατά δεύτερον γιατί κάνουμε πράξεις οι οποίες γίνονται γεγονότα. Τα γεγονότα είναι αυτά που μας κάνουν αισθητή την παρουσία του κινούμενου χρόνου. Του οποίου η κίνηση είναι εικονική διότι η αίσθηση κίνησης οφείλετε στα γεγονότα. Αν για μια εβδομάδα η ανθρωπότητα αποφάσιζε να κοιμηθεί, και να μην κάνει τίποτε άλλο, ο χρόνος που θα εκφραζόταν μέσω των γεγονότων θα είχε μείνει σταθερός. Μόνο η φθορά θα είχε αυξηθεί, αλλά σε τόσο μικρό σημείο που δεν θα ήταν αντιληπτό. Οπότε θα είχε σταματήσει ο χρόνος για μια βδομάδα! Μέλλον - χάραγμα πορείας Όσο αναφορά το μέλλον μας, - πεπρωμένο, εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Κάθε ον όταν γεννιέται, ξεκινά τη ζωή του πάνω σε ένα μονοπάτι και κινείται πάνω σε αυτό. Το μονοπάτι αυτό βρίσκεται πάνω στον χωροχρόνο ο οποίος δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος με αποτέλεσμα να υπάρχουν άπειρα μονοπάτια. Έστω ότι το κάθε μονοπάτι έχει πλάτος 10, και η αρχική επιλογή μονοπατιού είναι τυχαία, δεν μπορούμε να μεταπηδήσουμε από το ένα στο άλλο έτσι. θα πρέπει να έρθουμε όσο πιο κοντά μπορούμε στο διπλανό μονοπάτι και διαδοχικά θα κινηθούμε διαγωνίως. Αν δηλαδή βρισκόμαστε στο σημείο 5 και θέλουμε να πάμε σε άλλο μονοπάτι θα πρέπει πρώτα να πάμε στο σημείο 6,7.. 10 και θα συνεχίσουμε στο 11 που είναι το αμέσως επόμενο μονοπάτι. Φυσικά αυτά τα μονοπάτια είναι εντελώς ιδεατά, αλλά τα χρησιμοποιώ για κάνω συγκεκριμένη την θέση μας στον χωροχρόνο. Η κίνηση γίνεται πάντα διαγωνίως διότι, όπως είπα παραπάνω φθειρόμαστε και εξελίσσονται γεγονότα. Εμπόδια Το μόνο που μας εμποδίζει να κάνουμε αυτά που θέλουμε να κάνουμε, είναι τα συναισθήματα. Πολλές φορές δεν ακολουθούμε την θέληση μας γιατί δεν θέλουμε να κάνουμε κακό στους άλλους, ή γιατί φοβόμαστε. Πρέπει να γίνει κατανοητό όμως πως χωρίς συναισθήματα μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Όμως αν δεν υπάρχουν συναισθήματα και δεν υπάρχουν όρια στις πράξεις μας το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να σφαχτούμε μεταξύ μας. Το οποίο είναι ανούσιο γιατί τελικός δεν θα έχουμε καταφέρει τίποτα. Συνεπώς ενώ τα συναισθήματα μας αποτρέπουν να ακολουθήσουμε τη θέληση μας, μας προστατεύουν από τις λάθος επιλογές και παράλληλα μας δίνουν το χρόνο που χρειαζόμαστε για να πράξουμε και να προχωρήσουμε μπροστά με τις λιγότερες αρνητικές επιπτώσεις. Έτσι με γνώμονα την ηθική (και πολλά άλλα τα οποία περιλαμβάνει η ηθική) μπορούμε να καταφέρουμε όλοι τα πάνα!

Dalia από όσο κατάλαβα εννοείς κάτι, που γίνεται και δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο καθημερινής λογικής σε αυτό, δεν το περιμένεις, σου έρχεται ξαφνικά και το πιο λογικό από όλα είναι να είναι κάτι το μεταφυσικό. Όπως να περπατήσει κάποιος σε νερό, να ανυψωθεί κάποιος, μια σειρά από συμπτώσεις που σε οδηγούν κάπου που ήθελες καιρό τώρα αλλά μέχρι τώρα δεν έβρισκες τον δρόμο, αλλαγή κατεύθυνσης κάποιων γεγονότων που η κατάληξη τους ήταν προ τετελεσμένη, κλπ. Όλα όμως γίνονται για καλό. Αν εννοείς αυτό..... τότε ναι, έχω δει τέτοια περιστατικά. Απλά δεν κάθομαι να αναλύσω το γιατί και το πως, και να μου γίνει εμμονή, γιατί στο τέλος θα σαλτάρω

Καλός ήρθες!

Καταλαβαίνω... τι γίνεται όμως με τη συνείδηση τους; δεν τους ενοχλεί η αδράνεια τους; δεν τους ενοχλεί η ανοχή τους;

Διαφωνώ με τη θανατική ποινή. Σε περιπτώσεις βιαστών, δολοφόνων (ψυχοπαθών, εγκλήματα πάθους, συναισθηματικής φόρτισης, κλοπής ) διεφθαρμένων ατόμων που έχουν εξουσία στα χέρια τους , θεωρώ πολύ καλύτερο το λαικό δικαστήριο. Ίσος ακούγεται πολύ χειρότερο, αλλά οι ακραίες περιπτώσεις απαιτούν ακραίες λύσεις. Η θανατική ποινή είναι κάτι που αν παρθεί απόφαση για κάτι τέτοιο, ο δικαστής παίρνει ρόλο θεού. Στο λαικό δικαστήριο τώρα, μπορεί τα πράγματα να πάρουν ανεξέλεγκτη τροπή, κάτι που μπορεί να οδηγήσει και στο θάνατο του θύτη. Σε αυτή τη περίπτωση Ο Θύτης γίνεται Θύμα του μίσους που δημιούργησε ο ίδιος. Αλλιώς θα δεχτεί περισσότερο λεκτική- ψυχολογική βία που πάλι ο ίδιος τη δημιούργησε. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις εγκλημάτων - παραβάσεων, διαφωνώ ακόμα και με την εισχώρηση - παραμονή - διαμονή - των κατηγορουμένων σε σωφρονιστικά ιδρύματα. Τα άτομα αυτά δε χρειάζονται ούτε εγκλεισμό ούτε βούρδουλα. (Άλλωστε είναι γνωστό πλέον πως αυτά τα κολαστήρια λειτουργούν ως ανώτατες εγκληματικές σχολές . Τα βιώματα που λαμβάνουν καθημερινά οι άνθρωποι εκεί μέσα τους αναγκάζουν μέρα με τη μέρα να γίνουν περισσότερο θηρία, αν θέλουν φυσικά να επιβιώσουν. Στη συνέχεια όταν εκπληρώσουν το χρέος παραμονής τους, είναι μη αποδεκτοί από τη κοινωνία και έτσι οδηγούνται ξανά και ξανά στη παρανομία.) Τα άτομα αυτά χρειάζονται ψυχολογική θεραπεία Τέλος πρέπει να αναφέρω πως πολλές φορές λόγο λανθασμένης κριτικής/ ανευθυνότητας/ διαφθοράς, κατηγορούνται άτομα για πράξεις που δεν έκαναν αλλά ούτε και θα έκαναν πότε. Και εδώ είναι που παίζονται όλα.. κατά πόσο μπορούμε να ξέρουμε πάντα, πως ο κατηγορούμενος όντος είναι και θύτης; Φορτώνοντας σε έναν αθώο τις ποινές που αναλογούν σε αυτές του θύτη, μόλις έχουμε δημιουργήσει έναν εικονικό εγκληματία του οποίου μόλις καταστρέψαμε τη ζωή. Στη συνέχεια από εικονικός θα εξελιχθεί πραγματικός. Όταν η ίδια η κοινωνία μολύνει την τον εαυτό της και προσπαθεί να καταπολεμήσει τη μόλυνση της με νέα μόλυνση τότε θα παραμένει συνεχώς μολυσμένη

Και αυτό είναι που γίνεται συνεχώς. Όλοι κλαίγονται για τη κατάσταση που επικρατεί (όποια και αν είναι, σε κάθε χρονική περίοδο) μα οι ίδιοι έχουν το μερίδιο ευθύνης για ότι συμβαίνει, από τη στιγμή που είναι μέρος του κοινωνικού συνόλου. Τελικός οι ευθύνες πέφτουν σε συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία με τη σειρά τους, ανέχονται να φορτωθούν τις ευθύνες για να ανεχτεί στη πορεία το κοινωνικό σύνολο τις ανεύθυνες ενέργειες τους. Αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος. Συνηθως εχουν προσπαθησει να αλλαξουν κατι αυτα τα ατομα και εχουν δει πως η κατασταση παρολη την βοηθεια που μπορει να προσφερεις δεν...!Ισα ισα εχουν δει πως ο ανθρωπος μπορει να γινει αρκετα αχαριστος,παυουν λοιπον να ασχολουνται και συνεχιζουν μοναχοι τον δρομο τους περιμενωντας να βρουν καποιο συνοδοιπορο εχοντας ομως συνηθως την κρυφη ελπιδα-επιθυμια πως κατι θα αλλαξει μετεπειτα! Δεν ξέρω σε ποια άτομα αναφέρεστε, καθώς υπάρχουν πολλές "τάσεις" που απέχουν απο το συνολικό κοινωνικό σύνολο. Ένα υποσύνολο που γνωρίζω εγώ, έχει την άποψη ότι "αν είσαι μέσα σε ένα βούρκο βάθους 100 μέτρων, και αυτή τη στιγμή βρίσκεσαι σε βάθος 60 ή 70 μέτρων προς τον πάτο, δεν έχει νόημα να ανέβεις στα 5 μέτρα πιο πάνω προς την επιφάνεια, αφού και πάλι στον βούρκο θα είσαι και μάλιστα κάτω από την επιφάνεια του. Η θα βγεις τελείως από το βούρκο, ή θα παραμείνεις μέσα. Μέση λύση δεν υπάρχει" Κάθε μέρα αγωνίζονται για κάτι καλύτερο, όχι όμως γιατί πιστεύουν πως θα αλλάξει κάτι τώρα... αλλά για να έχουν τη συνείδηση τους καθαρή. Αποφεύγουν τις συνεργασίες με ειδικούς του κοινωνικού συνόλου, γιατί οι εμπειρία τους έδειξε πως αυτοί οι ειδικοί μεταλλάχθηκαν σε βατράχια και σε κροκόδειλους με αποτέλεσμα να τους αρέσει πλέον ο βούρκος. Έτσι συνεχίζουν μόνοι τον δρόμο τους καλωσορίζοντας όποιον θέλει να τους ακολουθήσει στο ταξίδι τους με προορισμό την ουτοπία.

Ναι, από πολλά μπορεί και πιστεύω όταν θα κάνουν αισθητή τη παρουσία τους θα το καταλάβεις. Αλλά σου είπα και τις προάλλες να μη σε αγχώνει αυτό. Όταν είναι να γίνει.. θα γίνει. Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο σε αυτά. Δεν είναι τυποποιημένο.. πως να το πω. Σε άλλους μπορεί να κάνουν αισθητή τη παρουσία τους με τον ένα τρόπο σε άλλους με κάποιον άλλο τρόπο. Γενικότερα όμως σημαντικό ρόλο παίζουν τα συναισθήματα της συγκεκριμένης στιγμής. Γιαυτό λέω πως όταν θα κάνουν αισθητή τη παρουσία τους θα το καταλάβεις.

Αυτό ακριβός! Πάντα συμβαίνουν διάφορα πράγματα, διάφορες "συμπτώσεις" και άλλα ανεξήγητα.. Τα οποία όμως μέχρι τώρα δεν τα αντιλαμβανόμασταν γιατί απλά δεν είχαμε ασχοληθεί μέχρι τώρα με αυτά. Από τι στιγμή που γνωρίζουμε κάτι, μπορούμε και να το δούμε. Αν υποθέσουμε πως δεν ξέρω Τσέχικα όσους Τσέχους και να πετύχω στο δρόμο δε πρόκειται να καταλάβω ότι είναι Τσέχοι, από την ομιλία τους. Αν μάθω όμως έστω και λίγα Τσέχικα, αμέσως θα τους αναγνωρίζω όποτε τους συναντώ. Θα μου πει κανείς ότι θα μπορούσα να μιλήσω στους Τσέχους αγγλικά και να μου πουν ότι είναι Τσέχοι.. ναι οκ αλλά αν δεν ήξερα καν την ύπαρξη της Τσεχίας; Και εκτός αυτού στο θέμα με την πέτρα αν δεν γνωρίζω πως η τρύπια πέτρα είναι σύμβολο της Θεάς, θα αρχίσω να ρωτάω τις πέτρες τι ρόλο βαράει η κάθε μία; Γιαυτό μπορούμε να αναγνωρίσουμε κάτι μόνο αν το ξέρουμε, έστω και λίγο. Μόνο αν γνωρίζουμε την ύπαρξη του. Ξαναλέω πως καθημερινά συμβαίνουν πολλά... σε ελάχιστα όμως δίνουμε σημασία. Ο Καθένας αντιλαμβάνεται τα συμβάντα που αντιστοιχούν στο στοιχείο του.

Καλώς ήρθες!!!

Αναμενόμενο... Δεν αναφέρει τίποτα από αυτά που λες γιατί τότε δεν υπήρχε και λόγος να τα αναφέρει, αυτά του ήταν άγνωστα! Αλλά αν τα ανέφερε... δεν νομίζω να έβλεπες το απόσπασμα σε αστυνομικό τμήμα!