Φοίνικας

Καλωσόρισες Ό,τι ερώτηση σου προκύψει γράφτην, γράφτην ^.^

Δεν είναι. Αλλά δεν είναι και κάτι καινούργιο σαν συμπεριφορά.. Προσωπικά βλέπω μια μίξη από τον τρόπο που αντιμετώπιζαν (τις κόρες τους κυρίως) οι πλούσιες οικογένειες, την τεράστια ε..(γκατάλειψη)λευθερία την οποία είχαν οι παππούδες των γονιών (μέχρι μια ηλικία, γιατί μετά ξεκινούσε η δουλειά) και την προσπάθεια να εξισορροπηθούν αυτά τα δύο. Γενικά, όπως είπα και παραπάνω, είναι πολύ δύσκολο αν δεν έχεις ο ίδιος υγιής σταθερές βάσεις, να δημιουργήσεις για τα παιδιά σου.. (πάντα με δεδομένο οτι θέλεις να δημιουργήσεις υγιείς βάσεις, και δεν στοχεύεις αλλού).

E, ίσως να μην τα πήγαν και τόσο καλά. Είναι δύσκολο να γεννήσεις εκ του μηδενός υγιείς συμπεριφορές χωρίς στήριγμα.

(Wikipedia):Τόσο ο Krafft-Ebing όσο και ο Φρόυντ, υπέθεσαν ότι ο σαδισμός στους άντρες είναι αποτέλεσμα της διαστρέβλωσης του επιθετικού συστατικού του αρσενικού σεξουαλικού ενστίκτου. Ο μαζοχισμός στους άντρες, από την άλλη, παρατηρήθηκε ως σημαντικότερη παρέκκλιση σε αντίθεση με την αντρική σεξουαλικότητα. Ο Φρόυντ, αμφέβαλε για το αν ο μαζοχισμός στους άντρες ήταν πάντα μια αρχική τάση και υπέθεσε ότι μπορεί να υπάρξει μόνο ως μετασχηματισμός του σαδισμού. Για τον σαδομαζοχισμό στις γυναίκες έγινε συγκριτικά πολύ λιγότερη συζήτηση, αφού θεωρήθηκε ότι εμφανίζεται πρώτιστα στους άντρες. Και οι δυο μελετητές έβγαλαν το συμπέρασμα ότι ο μαζοχισμός ήταν τόσο έμφυτος στη γυναικεία σεξουαλικότητα που θα ήταν δύσκολο να διακριθεί ως χωριστή κλίση. Aν ένα ψυχικά υγιές άτομο προκαλεί σωματικές βλάβες σε έναν μαζοχιστή, ή, αν ένας σαδιστής προκαλεί σωματικές βλάβες σε ένα ψυχικά υγιές άτομο, ή, αν ένα ψυχικά υγιές άτομο προκαλεί σωματικές βλάβες σε ένα ψυχικά υγιές άτομο, πάντα με πλήρη συναίνεση και έλεγχο και ελευθερία παύσης, υπάρχει θέμα ανηθικότητας? Μπορεί να τεθεί καν θέμα ηθικής? Σε έναν κυνηγό που έμαθε να κυνηγάει από παιδί από τον πατέρα του, που είχε μάθει να κυνηγάει από τον παππού του, που είχε μάθει να κυνηγάει από τον πατέρα του.. και που πλέον (ο τωρινός κυνηγός) δεν νιώθει καμία ενοχή από το να κυνηγάει (πουλιά και αγριογούρουνα) και το θεωρεί απολύτως φυσιολογικό. Είναι ψυχικά υγιής? Είναι ηθικός?

O παππούς μου, από την πλευρά του πατέρα μου, μου είχε 7 αδέρφια. Τα 5 πέθαναν μέχρι να φτάσουν 3 χρόνων. Η γιαγιά μου και ο παππούς μου από την πλευρά της μητέρας μου είχαν εξίσου πολλά αδέρφια. Τόσα πολλά που έστελναν παιδιά από εδώ και από εκεί σε συγγενείς, για να μπορέσουν να ζήσουν. Ο παππούς μου δούλευε μέχρι τα 40 του για να προικίσει τις δύο αδερφές του. Ήταν εντελώς διαφορετικά τα δεδομένα θα έλεγα, και πολύ διαφορετική η αντιμετώπιση προς τα παιδιά και την παιδική θνησιμότητα. Σε μεγάλο βαθμό μεγάλωναν το ένα το άλλο, μέσα σε κλειστές κοινωνίες, που όλοι ήξεραν όλους, και πάντα με το δεδομένο οτι τα αγόρια από πολύ μικρά θα έπρεπε να ξεχρεώνουν το ψωμί τους δουλεύοντας και οι κοπέλες να ξεχρεώνουν την προίκα τους κάνοντας το υπηρετικό προσωπικό. Στην γενιά των γονέων μας υπήρξε ένα πολύ μεγάλο άλμα (χάσμα κατά άλλους) κατά το οποίο πάρα πολλές συμπεριφορές απορρίφθηκαν, και χρειάστηκε να βρεθούν άλλες για να τις αντικαταστήσουν. Σε πολλές δεν τα πήγαν τόσο καλά, αν και έστρωσαν τον δρόμο για τα παιδιά τους. Τα παιδιά τους θέλω να πιστεύω οτι τα πήγαν καλύτερα. Για να το κλείσω ξαναγυρίζοντας στο quote.. πιστεύω οτι όντως δεν "πονούσαν" εξίσου τα παιδιά τους. Ή τουλάχιστον δεν τα "πονούσαν" με τον τρόπο που συμβαίνει σήμερα. Όταν πριν καν μείνεις έγκυος ξέρεις οτι υπάρχει μια τεράστια πιθανότητα να μην σου ζήσει το παιδί ("Χρόνια πολλά, να ζήσει, να ζήσει"), συμβιβάζεσαι. Και όταν χρειάζεται να είσαι όλη την μέρα εκτός σπιτιού -αν είσαι άντρας- και όταν έχεις να προσέξεις δύο μωρά και ένα τρίχρονο -αν είσαι γυναίκα-, και έχεις άλλο ένα εξάχρονο, ένα εφτάχρονο, ένα εννιάχρονο και ένα εντεκάχρονο. Ε. Κάποια πράγματα και κάποιες πιθανότητες αναγκαστικά μαθαίνεις να τα αποδέχεσαι, γιατί δεν μπορείς να τα καλύψεις όλα. (Είναι και η ηλικία. Άλλο να προετοιμάζεσαι όλη την ζωή σου για ένα παιδί και άλλο να ξεκινάς από τα 16 να γεννάς "παιδιά"... και "κορίτσια"). Άλλο ένα. Οι άνθρωποι, μέσα από τις παραδόσεις τους, τα μυστήρια της θρησκεία τους, και την κοινωνική τους συνοχή ήξεραν να αποχωρίζονται άτομα, ήξεραν να διαχειρίζονται λύπες και είχαν και τους μηχανισμούς να το αντέξουν. Mπορεί να το κουβαλούσαν μέσα τους μέχρι να πεθάνουν, αλλά το άντεχαν. Θα έλεγα, με τρεις λέξεις. Υψηλότερη κοινωνική εφυία. (το σε τι επίπεδο ήταν τα υπόλλοιπα το θίγω από πάνω)

Για εμένα είναι η ζώνη που σου εξασφαλίζει την επιβίωση σου (αν δεν την καταπατάς) και την ευζωία* σου (αν την ενστερνίζεσαι) στα πλαίσια της κοινωνίας που ζεις. Αν τα πλαίσια αλλλάξουν και γίνουν τα πλαίσια "της κοινωνίας που θα ήθελες να ζεις", γίνεται ιδεαλισμός. *Και την ευζωία των γύρω σου για ευνόητους λόγους.

Μμ.. Θα συμφωνήσω.. φαίνεται να μιλάμε περισσότερο για διαβαθμίσεις του ίδιου πράγματος, παρά για αντιθετικές έννοιες.. (Να το πω? Θα το πω, νομίζω δεν θα επηρεάσω κάποιον αυτή την στιγμή) Άλλο που ο μανιχαιστής, κρυφοχιλιαστής, ηθικοπνευματικός αυτουργός του auto-da-fe είχε διαφορετική (ευρέως αποδεκτή για κάποιο λόγο) άποψη.

Και για εμάς και γενικώς. Υπάρχουν αντίθετα?

Ίσως να έχεις δίκιο σε αυτό. Ναι, γιατί το προφιτερόλ που είναι έέτσι, κι έτσιι, και με σοκολάάτττα και σαντυγί και και.. Δεν είναι ορμή να ούμε

Η αρχαιοελληνική ετυμολογία μιας λέξης δεν συμπίπτει πάντα με την σημασία της, ειδικά στις βαριά φορτισμένες ή πολυχρησιμοποιημένες λέξεις. Συνεπώς ανάλογα με το περιβάλλον μέσα στο οποίο εξετάζεις την λέξη "θαύμα", αλλάζει και η σημασία της λέξης. (ανεξαρτήτως ετυμολογίας) Παρομοίως εξαρτάται από το περιβάλλον μέσα από το οποίο εξετάζεις το συγκεκριμένο θέμα. Ένας βαρύς μανιχαϊστής δεν θα συμφωνούσε απόλυτα με αυτό που λες. Μπορείς να το εξηγήσεις λίγο αυτό? Συμφωνώ. Η όντως φύση και η λεγόμενη φύση είναι αντίθετες?

Κοίτα, μιλούσα γενικά για πιο βαριές-περίπλοκες έννοιες. Αλλά αν θέλεις συγκεκριμένο παράδειγμα, ένα πρόχειρο που μου έρχεται είναι οτι ο Πάπας και ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης έκαναν πριν κάποιο διάστημα μια συν-προσευχή. Πάνω σε αυτό είναι τάση της εποχής σιγά σιγά (σιγά-σιγά-σιγά) να τεθούν κάποια (σιγά-σιγά) πλαίσια και υποδομές για συν-ύπαρξη Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει λέξη που να δηλώνει την μη-επεκτατική επανένωση δύο παρόμοιων πλευρών που έχουν αναπτυχθεί διαφορετικά δια μέσου των αιώνων και επιθυμούν να ξαναβρούν κάποιες κοινές γραμμές. Συνεπώς το εγχείρημα είναι ακόμα θολό και το να προσευχηθείς/"εργαστείς" πάνω σε αυτό θα είναι επίσης δύσκολο να γίνει. Διαφορετική περίπτωση. Θέλεις να φύγει η μπούργκα από το βαθύ Ισλάμ. Εσύ ξέρεις τις έννοιες "ισότητα φύλων" και "φεμινισμό" και μπορείς να δουλέψεις. Οι γυναίκες του Ισλάμ τις ξέρουν?

Nαι, γιατί αυτό που λες είναι πολύ απλές έννοιες που πυροδοτούνται από ορμές. Πιάσε πιο βαριές έννοιες όμως, όπως "ελευθερία" ή "ανεξιθρησκεία" ή "φεμινισμός" σε μια κοινωνία που δεν υπάρχουν Ιmpossibru, αν δεν τις ξέρεις έστω σαν έννοιες.

Αλλά από την άλλη Τα θαύματα -τα οποία θέτουμε ως απόλυτο δεδομένο οτι υπάρχουν ως θαύματα και όχι ως κάτι άλλο- δεν αντιτείθενται στον Νόμο που διέπει την Φύση -γιατί η φύση δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος για να υπάρξει κάτι αντίθετό της- αλλά παραμένουν ακατανόητα λόγω της δικής μας απόστασης/αδυναμίας να συλλάβουμε τον Νόμο που διέπει την Φύση. Now that's a problem Γιατί στην αρχική φράση πουθενά δεν αμφισβητείται οτι τα θαύματα δεν είναι θαύματα και είναι κάτι άλλο. Άρα καταρχάς πρέπει να λύσουμε το θέμα του, "υπάρχουν θαύματα"? Δεύτερο "αλλά", επειδή τίθεται η έννοια του "αντίθετου στην φύση". Το οποίο είναι λίγο παράλογο σαν έννοια. Τι πάει να πει αντίθετο στην φύση? Καταστροφικό? Αντιύλη? Ουσιαστικά για να αποκτήσει νόημα το "αντίθετο στην φύση" πρέπει να υπάρξει άλλη μια λεξούλα πιο πριν. Εγώ βάζω την λέξη "αντίθετα στους Νόμους που διέπουν την φύση". Αλλά δεν είναι η μόνη λέξη που μπορεί να μπει, και η φράση μπορεί να γίνει πολύ προβληματική αν μπει κάποια "διαφορετική" λέξη. Και τρίτο "αλλά", γιατί αυτό το "αντίθετα σε αυτά που ξέρουμε για την φύση" είναι εξίσου προβληματικό με το δεύτερο. Τι πάει να πει "αντίθετα σε αυτά που ξέρουμε για την φύση"? Προσοχή, γιατί δεν λέει "ασύμβατα με αυτά που ξέρουμε για την φύση" ή κάτι παρόμοιο, βάζει την έννοια της αντίθεσης. Δηλαδή σχεδόν της ολοκληρωτικής απόρριψης αυτών που ξέρουμε πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Υ.Γ. Φαίνεται σου λέω =p

Aυτό προυποθέτει την ύπαρξη λέξεων και εννοιών για να εστιάσεις όμως. (και μάλιστα με αρκετά καλή λεξιλογική ποιότητα) Άρα ουσιαστικά, δεν γλιτώνεις την χρήση της γλώσσας, απλά το κάνεις όπως στον Χάρυ Πόττερ xD Έχεις μάθει τόσο καλά την λέξη που πλέον μπορείς να εκφράζεις το νόημα της και χωρίς να την λες ηχητικά, είτε μέσα σου, είτε έξω σου.

Θίγεις το θέμα της ταχύτητας της εξέλιξης που είπα οτι θα αφήσω στην άκρη, αλλά θα το ξαναπιάσω μιας και προέκυψε. Λες οτι το πλάσμα που περιγράφω είναι εξαιρετικά ενεργοβόρο και δεν θα μπορούσε να επιβιώσει στις συνθήκες του κόσμου που ζούμε. Το θέμα είναι οτι αυτό ακριβώς δημιουργήσαμε. Δεν αναπτύξαμε φτερά, υπεραναπτυγμένους μύες στα πόδια μας και τηλεπάθεια, αλλά δημιουργήσαμε αεροπλάνα, ελικόπτερα, αυτοκίνητα, μηχανάκια, ποδήλατα, τηλέφωνα και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στην τελική δημιουργήσαμε αυτή την εξαιρετικά ενεργοβόρα και ασύμβατη με την πραγματικότητα ύπαρξη, μόνο που αντί να το κάνουμε με μέτρο και σταδιακά αναπτύσσοντας τους εαυτούς μας, το κάναμε δίνοντας γκατζετάκια σε πιθήκους με φαντασία. Παρομοίως και με την επίκληση δαιμόνων. Μπορούμε να γίνουμε δαίμονες. Πάνω κάτω στα διονυσιακά όργια των Α.Α., που ακόμα επιβιώνουν σε έναν μικρό βαθμό στις απόκριές μας κάτι τέτοιο δεν γινόταν? (και δεν ήταν αυτή ακριβώς η διονυσιακή λογική που έκανε τον άνθρωπο να ξεφύγει από την σκοτεινή οπτική του για την φύση του θανάτου και να μπει στην ελπιδοφόρα στάση οτι ο θάνατος δεν είναι το τέλος?) Υ.Γ. Εξήγησες την μέχρι τώρα εξέλιξη του ανθρώπου με τις έννοιες της προσαρμογής και της δαπάνης της ελάχιστης δυνατής ενέργειας. Δεν διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά διαφωνώ με το οτι είναι η μοναδική λύση. Για να το πω λίγο διαφορετικά, αν το 1/10 του παγκόσμιου πλούτου αυτή την στιγμή επενδυόταν στο να αποκτήσουν οι άνθρωποι τα όργανα για να αναπνέουν κάτω από το νερό ή να αναπτύξουν φτερά, δεν θα μπορούσε να συμβεί? Αν το 100% της ανθρώπινης μαγικής ενέργειας αυτή την στιγμή επενδυόταν στο να αναπτύξουν οι άνθρωποι αυξημένες δυνατότητες τηλεπάθειας, δεν θα μπορούσε να συμβεί? Και αν τα τελευταία 2.000 χρόνια δουλεύαμε ακριβώς πάνω σε αυτά, δεν θα μπορούσαν να είχαν συμβεί?

Πιστεύω πώς θα είχε, γιατί παρά τον.. υπαρξιακό μονόλογο το θέμα είναι άκρως πρακτικό. Γιατί να πάρεις αυτοκίνητο για να φτάσεις κάπου σε 5 λεπτά όταν μπορείς να τρέξεις και να φτάσεις σε 7? Το να καταφέρεις να τρέξεις και να φτάσεις σε 7, αντί να πάρεις το αυτοκίνητο και να φτάσεις σε 5, δεν θα ενίσχυε την ωρίμανσή, την αυτοπεποίθηση και την αυτογνωσία/ισορροπία σου? Δεν θα σε έκανε καλύτερο χειριστή της τεχνολογίας και της ιδέας του αυτοκινήτου? Δεν είναι κάτι για το οποίο αξίζει να πεις την γνώμη σου? Το να παίρνεις μόνο αυτοκίνητο και να αφήνεις τα πόδια σου να ατροφούν δεν είναι μια δυσαναλογία τεχνολογικής εξέλιξης και ανθρώπινης ανάτπυξης? Και θα δώσω άλλο ένα απλό παράδειγμα. Σε πονάει το κεφάλι σου. Το να κάνεις 20 λεπτά διαλογισμό και να καταφέρεις (εννοείται μέσα σε ένα χρονοδιάγραμμα) να σου περάσει ο πονοκέφαλος αντί να πάρεις ντεπόν δεν θα σε κάνει να φτάσεις πιο κοντά σε ένα υψηλότερο επίπεδο εξέλιξης? Αν όλοι μάθουν να κάνουν διαλογισμό,αντί να παίρνουν ντεπόν για τον πονοκέφαλο δεν θα φτάναμε συλλογικά σε ένα ψηλότερο επίπεδο εξέλιξης? Δεν θα άλλαζε η οπτική μας σε σχέση με τα φαρμακευτικά σκευάσματα? Δεν θα πήγαινε τους ανθρώπους ένα βήμα πιο κοντά στο να αυτοκαλύπτονται? Δεν αξίζει να αναρωτηθείς για αυτό? Και να θέσω και ένα τέρμα "μαγικό" παράδειγμα. Έστω οτι υπάρχει τρόπος να κάνεις τα φυτά σου να μεγαλώσουν τόσο γρήγορα όσο αν τους έριχνες κοπριά, χωρίς να τους ρίξεις ούτε λίπασμα, ούτε τίποτα άλλο. Αυτό δεν θα ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα? Και αν το μάθαινες και σε άλλους εκατό χιλιάδες δεν θα ήταν ένα τεράστιο βήμα για την αγροτική ανάπτυξη και νοοτροπία? (υπάρχει σαν ιδέα παρεπιπτώντος). Δεν θα έκανε τον άνθρωπο να φύγει ένα βήμα πιο μακριά από τον πίθηκο και να φτάσει ένα βήμα πιο κοντά στον άνθρωπο? Δεν θα ήταν κάτι για το οποίο θα άξιζε να αναρωτηθείς? Άρα ναι, για εμένα θα είχε αξία. Αλλά για να σου αντιστρέψω την ερώτηση. "Άξιζε που απάντησα στην αμφισβήτηση της αξίας της "αναρώτησής" μού?"

Με μια γρήγορη αλλαγή των "δύσκολων" λέξεων με πιο απλές φράσεις: "Το να συμβαίνει κάτι απίθανο δεν πάει κόντρα στην φύση, αλλά κόντρα σε αυτά που έχουμε πληροφορηθεί για την φύση." -Άρα η φύση περιέχει όλες τις δυνατές πιθανότητες: Το οτι δεν μας έχουν ενημερώσει ή/και δεν έχουμε ανακαλύψει κάποιες από αυτές δεν κάνει την φύση να αντιφάσκει. -Περισσότερο υπογραμμίζει την δική μας άγνοια: Και σε σχέση με την ύπαρξη των συγκεκριμένων πιθανοτήτων, και σε σχέση με το πώς προκαλούνται. Θα συμφωνούσα, αλλά θέλω να βάλω ένα μεγάλο αλλά εδώ. Μάλλον θα το βάλω αργότερα Φαινόταν

Για να πω με λιγότερα λόγια αυτά που έλεγα πριν. Υπάρχει ένα βιβλίο, η Τριλογία του Βαρτιμαίου. Ουσιαστικά μιλάει για ένα Λονδίνο στο οποίο υπάρχουν μάγοι που μπορούν να καλέσουν και να θέσουν υπάρξεις από το "Υπερπέραν" υπό τον έλεγχό τους. Σε κάποια φάση, λέγεται οτι τα τζίνι, τα ιφρίτ, τα μαρίντ, τα ντάο -και γενικότερα όλες οι υπάρξεις που καλούν οι μάγοι από το Υπερπέραν-, στην πατρίδα τους, ζούσαν σαν μια ύπαρξη, όντας όλα μαζί μέρη μιας μεγαλύτερης χαοτικής ενότητας. Αυτό που ουσιαστικά έκαναν οι μάγοι ήταν οτι δίνοντάς τους ονόματα τα ξεχώριζαν από το "Χάος", τα έκαναν μονάδες, τα αποσπούσαν βίαια από το Υπερπέραν (του οποίου ήταν μέρος) και τα έφερναν στη Γη, που τα ανάγκαζαν να δεθούν ακόμα περισσότερο με τους γήινους νόμους του κόσμου. Συμφωνώ πάρα πολύ με αυτή την εικόνα, και πάνω κάτω αυτή θεωρώ οτι είναι η χρήση της γλώσσας στην μαγεία. Κατηγοριοποιεί, συγκεκριμενοποιεί, περιορίζει, κατευθύνει, αποσπά. Αναδημιουργεί οπτικές για τον κόσμο, φέρνει στην επιφάνεια πράγματα που πριν δεν υπήρχαν. Ανακαλεί και καλεί. Βάζει τάξη στο χάος και ανοίγει νέους δρόμους. Ποιά γλώσσα βολεύει καλύτερα? Ανάλογα με την περίπτωση. Προσωπικά βρίσκω την ελληνική πολύ τετράγωνη και σταθερή για ελαφριά πράγματα. Την βρίσκω όμως ό,τι πρέπει για να σταθεροποιεί και να σε βοηθάει να προσεγγίζεις σταδιακά υψηλότερες έννοιες. Η αγγλική μου φαίνεται πολύ πιο ρευστή, εύπλαστη και ελεύθερη, και γενικά, ό,τι πρέπει για πιο επιφανειακές ή story-telling καταστάσεις. Σαν να της λείπει το στοιχείο της αυστηρής σοβαρότητας της ελληνικής. Κτλ.

Πριν ξεκινήσουμε, να πω οτι ξέρω οτι υπάρχει μια σοβαρή αντίρρηση σε αυτά που θα πω. "Η ταχύτητα της βιολογικής εξέλιξης". Για να μην καταστρέψει την συζήτηση το συγκεκριμένο εμπόδιο, θα ξεχάσω, προσωρινά, τις έννοιες του απίθανου και του αδύνατου. Παρατηρώ λοιπόν το εξής: Τις τελευταίες 3 χιλιετίες, ο άνθρωπος όποτε επιθυμεί την βελτίωση μιας κατάστασης τείνει είτε να χειραγωγεί τις γύρω του υπάρξεις, είτε να χρησιμοποιεί το περιβάλλον του για να βελτιώσει τις συνθήκες, αφήνοντας τον εαυτό του -ουσιαστικά- απαράλλαχτο. Ας πάρουμε για παράδειγμα το κρύο. Ποιά είναι η αυτόματη τάση που παρουσιάζει ο άνθρωπος όταν κρυώνει? Να ζεσταθεί. Πώς το κάνει? Είτε με το να δημιουργήσει μια -μικρής διάρκειας- έκρηξη θερμότητας (φωτιά), είτε με το να αφαιρέσει την προστασία ενός άλλου πλάσματος και να την χρησιμοποιήσει ο ίδιος (δέρμα/γούνα), είτε με το να χρησιμοποιήσει φυσικά υλικά για να φτιάξει ένα πιο θερμό-φιλόξενο περιβάλλον. Με το πέρασμα του χρόνου ο έλεγχός του πάνω στο περιβάλλον του αυξήθηκε. Πλέον δεν καίει ξύλο για να δημιουργήσει φωτιά, καίει πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Δεν γδέρνει/κουρεύει ζώα για την γούνα τους, δημιουργεί (και) προστατευτικά υφάσματα από συνθετικές ίνες και φυτά. Δεν δημιουργεί ιγκλού, ξύλινα, ή πέτρινα σπίτια, χρησιμοποιεί τσιμέντο και μέταλλο. Αλλά στην τελική τι είναι όλα αυτά? Δεν είναι προσπάθειες να αποφευχθεί το πρόβλημα αντί να αντιμετωπιστεί? Πώς έχουμε καταλήξει? Έχουμε μια ύπαρξη που μορφολογικά είναι πίθηκος να έχει στα χέρια του συσκευές που του επιτρέπουν να επικοινωνεί από τεράστιες αποστάσεις, να καταστρέφει, να δημιουργεί, να κινείται με απίστευτες ταχύτητες, να πετάει, να υπολογίζει αριθμούς που δεν υποστηρίζει ο εγκέφαλός του, να έχει βάσεις δεδομένων που αποθηκεύουν ποσότητες που κανένας εγκέφαλος δεν θα μπορούσε να αντέξει. Που του επιτρέπουν να επιβιώνει σε καταστάσεις μηδενικής βαρύτητας και οξυγόνου, ή σε υδάτινα περιβάλλοντα. Που του επιτρέπουν να δημιουργεί φως και θερμότητα, εκεί που δεν υπάρχει φως και θερμότητα. Ουσιαστικά τι έχουμε? Έχουμε μια πρωτόγενη ύπαρξη με τα εργαλεία μιας υπερ-υπεραναπτυγμένης ύπαρξης. Φανταστείτε ένα πλάσμα που εξελίχθηκε για να έχει -δικά του- όργανα που να του επιτρέπουν να συζητάει με άλλα πλάσματα του είδους του από τιτάνιες αποστάσεις. Κομμάτια του που να του επιτρέπουν να καταστρέφει και να δημιουργεί κατά βούληση. Υπερ-αναπτυγμένους μύες για να σηκώνει τεράστια βάρη και να κινείται με γιγάντιες ταχύτητες. Φτερά για να πετάει, υπεραναπτυγμένο εγκέφαλο, υπερανεπτυγμένη μήνη. Εσωτερικούς μηχανισμούς που να του επιτρέπουν να επιβιώνει σε οποιαδήποτε θερμοκρασία και σύσταση αέρα, και που να του δίνουν την δυνατότητα να βλέπει σε οποιαδήποτε διαβάθμιση φωτός. Τι πλάσμα είναι αυτό? Δεν είναι εμφανώς θεικό? Δεν είναι εμφανώς σε διαφορετική κατηγορία εξέλιξης? Αναρωτιέμαι..

Μπονζούρ everyone ^^ Τον τελευταίο χρόνο έφτασα στην κορυφή μιας μεγάλης προσωπικής αλλαγής. Η οπτική μου για μια τεράστια γκάμα πραγμάτων έχει αλλάξει, όπως και αυτά που αναζητώ και επιθυμώ να προσφέρω. Eκτός των άλλων, δεν θα μπορούσα να παρατηρήσω (και) οτι μια εκπεσοντική ύπαρξη έχει κάνει κατάληψη στο προφίλ μου, του αβάπτιστου. Δεν με καλύπτει πλέον, συνεπώς παρακαλώ την αλλαγή του ονόματός μου σε Φοίνικας. Και παρακαλώ να κάνετε και λίγο χώρο στα τραπέζια των συζητήσεων για να στέλνω κεράκια ^^

Το φόρουμ έχει μια σταθερά πτωτική τάση τα τελευταία 3-4 χρόνια. Βασικοί λόγοι της μείωσης συμμετοχής, για εμένα, είναι: - Το περιβάλλον της "Οικονομικής Κρίσης", και οι επιπτώσεις του σε σημαντικούς πυρήνες του ελληνικού μυστικισμού, είτε αυτοί είναι άτομα, είτε χώροι (πχ, έκλεισε το Mystery). - Η ανάπτυξη του Internet. Πλέον μπορείς να ενημερωθείς για οποιοδήποτε κομμάτι του μυστικισμού με ένα απλό γκουκλάρισμα. Η ανάγκη για συζήτηση απόκρυφης γνώσης πέφτει. - Η μη προβολή του αβάπτιστου. Πλέον δεν νομίζω οτι υπάρχει τρόπος να βρεις το Αβάπτιστο, εκτός αν πέσεις τυχαία πάνω του, ή αν στο συστήσουν. - Η εξάντληση της θεματολογίας. Μετά από ένα σημείο το φόρουμ σταματάει να είναι τόσο χώρος συζήτησης και γίνεται βιβλιοθήκη. - Η πτώση του επιπέδου. Τοποθετώ τον zelkant9is, την μέλισσα της οργής και τον pana στην ίδια κλίμακα υποβάθμισης του φόρουμ με την οικονομική κρίση. - Η απουσία πρακτικής θεματολογίας. Συζητάς ευχάριστα αυτό που υπάρχει σε έλλειψη, όχι σε υπεραφθονία. - Η απομάκρυνση του φόρουμ από την αρχική θεματολογία του. Υποτίθεται οτι το Αβάπτιστο δίνει στέγη στην "Τέχνη των Σοφών". "Το παιδεραστικό βιντεοκλίπ που ξεσήκωσε αντιδράσεις", "Οι Πλούσιοι Κενυάτες κάνουν ενέσεις για να γίνουν λευκοί!" και "Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα", αγαπητέ Kazuma? - Η διαχείριση. Ζητώ συγνώμη, αλλά με το "Παιδεραστικό Βιντεοκλίπ που ξεσήκωσε αντιδράσεις" να φιγουράρει ελεύθερα από τις 25 Φεβρουαρίου μέχρι τις 23 Μαρτίου (που μπήκε στα Poltergeist) αναρωτιέμαι που είναι o Speedy. Για να μιλήσω για εμένα (1,201 posts), όσο δεν γίνεται τίποτα για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, δεν ενδιαφέρομαι να επενδύσω παραπάνω ενέργεια (Τιμώ και για πρώτη φορά το Βηλφεγώρ). Αν ξεκινήσει κάποια σοβαρή αλλαγή θα αλλάξω το όνομά μου σε Φοίνικα και θα στέλνω κεράκια στις συζητήσεις του φόρουμ.

Προσωπικά αυτό που βλέπω ειναι οτι μιλάμε για άτομα που ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Πάνω κάτω για μένα είναι μια μίξη ανάμεσα σε αυτό που έγραψε ο Τράγος και ο Αρχάγγελος. Ο Σολ προφανώς ήταν η πρώτη φορά που ερχόταν σε τόσο κοντινή επαφή με τον Θεό. Είναι λογικό να υπάρχει δυσπιστία. Δεν έχει δημιουργηθεί το υπόβαθρο για να δεχτεί το παράλογο, δεν έχει παρόμοιες εμπειρίες για να καταφέρει να το απορροφήσει, δεν έχει κάνει "δοκιμαστικές πτήσεις", δεν έχει διαπιστώσει οτι μπορεί να αφήσει τον έλεγχο σε κάποιον άλλο, πέρα από τον εαυτό του. Και στην τελική, μπορεί να έχει και δίκιο, δεν ξέρουμε πώς τελειώνει η ιστορία. (και ο θεός δεν συνηθίζει να κάνει τέτοια, συνήθως έτσι παίζουν οι εκπεσόντες ^^) Δεν είναι θέμα αγάπης, είναι θέμα στοιχειώδους εμπιστοσύνης, η οποία χτίζεται με τον καιρό, δεν εμφανίζεται από το πουθενά.

Θύμισέ μου από που μας ήρθες.

Ναι στο πρώτο, εξαρτάται στο δεύτερο. Βασικά, εξαρτάται από το τι δουλειά κάνεις και πώς θέλεις να το προσεγγίσεις.. Παράδειγμα.. ενδιαφέρεσαι για την χριστιανική παράδοση που σχετίζεται με τον Γιαχβέ.. Στην μετάφραση των Εβδομήκοντα (και συνεπώς και στις σύγχρονες Π.Δ.) δίνει την εικόνα οτι στην αρχή η γη ήταν ακατασκεύαστη και πνεύμα θεού "επεφέρετο" επάνω του ύδατος. (δηλαδή τριγύριζε) Αν το ψάξεις λίγο θα δεις οτι στο Αρχαίο Μεσοποταμιακό κοσμοείδωλο ο κόσμος (που ήταν σαν φούσκα) περιβαλλόταν από νερό, παντού. Αν το ψάξεις κι άλλο θα δεις οτι αυτό το αρχέγονο νερό, για τις προηγούμενες παραδόσεις λεγόταν Τιαμάτ (εκ του αρχέγονου χάους) {παιδιά της οποίας ήταν ο Λεβιαθάν κτλ) και οτι την κατέστρεψε ο Μαρδούκ (θεός πολεμιστής αρχικά) πνέοντας ανέμους μέσα της και διαλύοντας την. Αν το ψάξεις κι άλλο θα δεις οτι στην Εβραική Τορά (Πεντάτευχο) η φράση είναι "και πνεύμα Θεού ανακάτευε τα ύδατα". Το ψάχνεις λίγο παραπάνω και βλέπεις οτι υπήρχε μια αρχαιότερη μορφή του Ελ Σαντάι (που ήταν πολεμική θεότητα), που λεγόταν Ελ Ελιγιόν και ταυτιζόταν με τον δημιουργό. Και τέλος πάντων ναι, μπορείς να το ψάξεις τόσο που μια φράση να σημαίνει κείμενα επί κειμένων, συμφωνώ μαζί σου για αυτό. Αλλά να σε διευκολύνουν? Εξαρτάται. Ξέροντας το παραπάνω ξέρεις και την πιθανή καταγωγή μιας θεότητας. Ξέρεις (ας το τραβήξουμε κι άλλο) οτι σύμφωνα με τα χειρόγραφα που έχουμε στα χέρια μας, μετά τον πύργο (ζιγκουράτ?) της Βαβέλ, επέλεξε έναν συγκεκριμένο λαό , τους απογόνους του Ιακώβ. Ξέρεις οτι υπήρχαν άλλοι "72" (ναι, συμβολικό), "άγγελοι" (βασικά θεοί, αλλά!) που πήραν υπό την προστασία τους άλλους λαούς. Και ξέρεις οτι έναν προς έναν ο Γιαχβέ του Ισραήλ τους άφησε χωρίς πιστούς, τους μετέτρεψε σε "άψυχα αγάλματα", τους απορρόφησε, τους κατέβασε στην σκάλα της ιεραρχίας και τους έκανε μαλαχίμ (αγγέλους). Ξέρεις ακόμα και οτι ένας θνητός (Ιακώβ) πολέμησε με μια από αυτές τις υπάρξεις και κατάφερε να την υποτάξει μέχρι την αυγή. Ξέρεις οτι έφτασε να απορροφήσει μέχρι και τον ίδιο τον Μωτ, του θεού του Θανάτου. (που στην αρχή υπάρχουν επιγραφές που λένε οτι δεν είχε καμία σχέση μαζί του). Και για να εξηγήσω το εξαρτάται. Μπορείς έχοντας μελετήσει και καταννοήσει όλα αυτά (και έχοντας διαβάσει/αναλύσει με τον ίδιο τρόπο και τα ανάλογα απόκρυφα) να πας να δουλέψεις με δαίμονες, χωρίς να ξέρεις μέσα σου οτι μιλάς με νικημένες και υποταγμένες οντότητες? Μπορείς να αγνοήσεις την γνώση του οτι ο συγκεκριμένος Θεός πριν 3.500 χρόνια απαίτησε να μην λατρεύουν οι άνθρωποι άλλους θεούς? Μπορείς. Αλλά.. Παρατηρώ οτι υπάρχουν δύο άκρα. Το ένα είναι της σταθερότητας και του ανθρωπισμού - που ευνοεί την προσευχή και δημιουργεί προστατευμένες πραγματικότητες- και το άλλο της ρευστότητας και της μαγείας (που κάνει πιθανά τα απίθανα). Η γνώση παράγει σταθερότητα. Και η σταθερότητα δεν ευνοεί την άγρια, αδέσμευτη μορφή της μαγείας. Αν δεν θέλεις να ασχοληθείς με κάτι τέτοιο, βέβαια, βοηθάει, βοηθάει ^^ Για μένα παίζουν γιατί ήταν η γλώσσα της θρησκείας για πάνω από μια χιλιετία. Όχι μαγική όμως, θρησκευτική.

Εξαρτάται τι κάνεις και πώς το κάνεις. Ένας κανόνας στην μαγεία είναι οτι δεν πειράζει αν δεν ξέρεις, αλλά δεν πρέπει να ξέρεις οτι δεν ξέρεις. Συνεπώς αν ένας αγράμματος άνθρωπος γράψει το καλό ως "καλώ" δεν θα υπάρξει θέμα. Αλλά αν το κάνει κάποιος που ξέρει θα υπάρξει πρόβλημα. Παρομοίως και με το τι ακριβώς είδος "μαγείας" τρέχεις. Αν τρέχεις εβραικομεσοποταμιακή (70 ονόματα κτλ) τότε προφανώς η καλύτερη γλώσσα είναι τα εβραικά. Αν τρέχεις κάτι προ-εβραιομεσσοποταμιακό (Μαρδούκ,Τιαμάτ, Μώτ κτλ), τότε προφανώς είναι καλύτερα τα αιγυπτιακά. Για κάτι πιο σταθερό αρχαία ελληνικά.. λατινικά για πιο επικλητικές καταστάσεις και αγγλικά για πιο φλου πράγματα.. Αλλά και πάλι.. αν δεν ξέρεις καλά αυτές τις γλώσσες..