Jump to content

Devaraja

Mέλη
  • Posts

    884
  • Joined

  • Last visited

Blog Entries posted by Devaraja

  1. Devaraja
    Step one:
    Relax the body. According to Monroe,"the ability to relax is the first prerequisite,
    perhaps even the first step itself " to having an OBE (out of body experience).
    This includes both physical and mental relaxation. Monroe does not suggest
    a method of attaining this relaxation, although Progressive Muscle relaxation,
    coupled with deep breathing exercises (inhale 1, exhale 2, inhale 3.... until 50
    or 100) are known to work well.
     
     
     
    Step two:
    Enter the state bordering sleep. This is known as the hypnagogic state. Once
    again, Monroe doesn't recommend any method of doing this. One way is to hold
    your forearm up, while keeping your upper arm on the bed,or ground. As you start
    to fall asleep, your arm will fall, and you will awaken again. With practice, you can
    learn to control the Hypnagogic state without using your arm. Another method is to
    concentrate on an object. When other images start to enter your thoughts, you have
    entered the Hypnagogic state. Passively watch these images. This will also help
    you maintain this state of near-sleep. Monroe calls this Condition A.
     
     
     
    Step three:
    Deepen this state. Begin to clear your mind. observe your field of vision through your
    closed eyes. Do nothing more for a while. Simply look through your closed eyelids at
    the blackness in front of you. After a while, you may notice light patterns. These are
    simply neural discharges. They have no specific effect. Ignore them. When they cease,
    one has entered what Monroe calls Condition B. From here, one must enter an even
    deeper state of relaxation which Monroe calls Condition C -- a state of such relaxation
    that you lose all awareness of the body and sensory stimulation. You are almost in a
    void in which your only source of stimulation will be your own thoughts. The ideal state
    for leaving your body is Condition D. This is Condition C when it is voluntarily induced
    from a rested and refreshed condition and is not the effect of normal fatigue. To achieve
    Condition D, Monroe suggests that you practice entering it in the morning or after a short
    nap.
     
     
     
    Step four:
    Enter a state of Vibration. This is the most important part of the technique, and also the
    most vague. Many projectors have noted these vibrations at the onset of projection. They
    can be experienced as a mild tingling, or as is electricity is being shot through the body.
    Their cause is a mystery. It may actually be the astral body trying to leave the physical
    one. For entering into the vibrational state, he offers the following directions:
     
    1. Remove all jewelry or other items that might be touching your skin.
     
    2. Darken the room so that no light can be seen through your
    eyelids, but do not shut out all light.
     
    3. Lie down with your body along a north-south axis, with your
    head pointed toward magnetic north.
     
    4. Loosen all clothing, but keep covered so that you are slightly
    warmer than might normally be comfortable.
     
    5. Be sure you are in a location where, and at a time when, there
    will be absolutely no noise to disturb you.
     
    6. Enter a state of relaxation
     
    7. Give yourself the mental suggestion that you will remember all
    that occurs during the upcoming session that will be beneficial
    to your well-being. Repeat this five times.
     
    8. Proceed to breath through your half-open mouth.
     
    9. As you breath, concentrate on the void in front of you.
     
    10. Select a point a foot away from your forehead, then change
    your point of mental reference to six feet.
     
    11. Turn the point 90 degrees upward by drawing an imaginary line
    parallel to your body axis up and above your head. Focus there
    and reach out for the vibrations at that point and bring them
    back into your body.
     
    Even if you don't know what these vibrations are, you will know when you have achieved
    contact with them.
     
     
     
     
    Step five:
    Learn to control the vibrational state. Practice controlling them by mentally pushing them
    into your head, down to your toes, making them surge throughout your entire body, and
    producing vibrational waves from head to foot. To produce this wave effect, concentrate of
    the vibrations and mentally push a wave out of your head and guide it down your body.
    Practice this until you can induce these waves on command. Once you have control of the
    vibrational state, you are ready to leave the body.
     
     
     
    Step six:
    Begin with a partial separation. The key here is thought control. Keep your mind firmly
    focused on the idea of leaving the body. Do not let it wander. Stray thought might cause
    you to lose control of the state. Now, having entered the vibrational state, begin exploring
    the OBE by releasing a hand or a foot of the "second body". Monroe suggests that you
    extend a limb until it comes in contact with a familiar object, such as a wall near your bed.
    Then push it through the object. Return the limb by placing it back into coincidence with
    the physical one, decrease the vibrational rate, and then terminate the experiment. Lie
    quietly until you have fully returned to normal.
     
     
     
    Step seven:
    Disassociate yourself from the body. Monroe suggests two methods for this. One method
    is to lift out of the body. To do this, think about getting lighter and lighter after entering
    this vibrational state. Think about how nice it would be to float upward. Keep this thought
    in mind at all costs and let no extraneous thoughts interrupt it. An OBE will occur naturally
    at this point. Another method is the "Rotation method" or "roll-out" technique. When you
    have achieved the vibrational state, try to roll over as if you were turning over in bed - do
    not attempt to roll over physically.Try to twist your body from the top and virtually roll over
    into your second body right out of your physical self. At this point, you will be out of the
    body but next to it. Think of floating upward, and you should find yourself floating above the
    body. Monroe suggets you begin with the lift-out method, but argues that both are equally
    efficacious.
     
  2. Devaraja
    1. Τεχνική των 4/5
     
    Χρησιμοποιείται από διάφορους «ερευνητές» του χώρου της αναζήτησης, και όχι μόνο. Επίδοξοι διδάσκαλοι, αμπελοφιλόσοφοι, συνομωσιολόγοι, πωλητές, πολιτικοί και ένα σωρό άλλοι εφαρμόζουν την εν λόγω μέθοδο που λειτουργεί ως εξής: από τις 5 πληροφορίες που προωθείς, οι 4 είναι ευρέως γνωστές αλήθειες, ή απλώς κοινές αποδεκτές αλήθειες από το κοινό που έχεις απέναντι σου, ενώ η 5η είναι μία ψευδής ή εσκεμμένα παραπλανητική πληροφορία που θέλει να περάσει ο εκάστοτε (πρωταρχικός) πληροφοριοδότης. Η μέθοδος εμφανίζεται αρκετά πετυχημένη μιας και αυτός που δέχεται τις πληροφορίες, συνήθως τις αποδέχεται όλες εξίσου ως αληθινές. Η συνείδηση του έχει εύκολα ξεγελαστεί και στο υποσυνείδητο του έχει πλέον εδραιωθεί και η 5η (ψευδής) πληροφορία ως αλήθεια.
     
    Ορισμένοι εφαρμόζουν αυτή την τεχνική εσκεμμένα, αλλά οι περισσότεροι το κάνουν ασυνείδητα, λειτουργώντας απλώς ως φερέφωνα κέντρων διερχόμενων πληροφοριών για τα οποία δεν έχουν ιδέα. Και καθώς δεν φροντίζουν να εξακριβώνουν την αξιοπιστία των πληροφοριών που αναμεταδίδουν, δεν μπαίνουν και στον κόπο να κάνουν μία αξιοπρεπή έρευνα με μαρτυρίες, διασταύρωση πληροφοριών κ.λπ. Συνήθως εμμένουν σε κάποιους αμφίβολους συνδυασμούς πληροφοριών, πράγμα που μπορεί να αποβεί μοιραίο για την έρευνα, αν αυτός που κάνει τους συνδυασμούς είναι απλώς παρανοϊκός - με την καθαρά ψυχιατρική έννοια του όρου. Ας μην ξεχνάμε εδώ ότι, λόγω της φύσης του αντικειμένου, ο χώρος του Ανεξήγητου είναι δυνητικά το πιο πρόσφορο έδαφος για τέτοιου είδους ψυχοπάθειες.
     
     
     
    2. Τεχνική της Ηχητικής Σήμανσης & Προσταγής
     
    Ο ήχος, ως η πλέον πρωταρχική έκφραση της ζωής, έχει τη δυνατότητα -εφόσον τοποθετηθεί σε συγκεκριμένες θέσεις-κλειδιά μέσα σε μία ταινία, σειρά, διαφήμιση, τραγούδι κ.λπ.- από το να υποτάξει, μέχρι και να συντονίσει τον ακροατή με καταστάσεις εντελώς ξένες και αφύσικες ως προς αυτόν.
     
    Αυτή η διαδικασία συμβαίνει, για ακόμη μία φορά, λόγω του ότι παρακάμπτεται ακαριαία το φίλτρο της συνείδησης. Υπάρχουν ήχοι, απέναντι στους οποίους είμαστε πρακτικά ανυπεράσπιστοι και που σε συνδυασμό με την κατάλληλη εικόνα, είναι σε θέση να προσβάλλουν τις βαθύτερες άμυνες μας που λειτουργούν αυτόματα σε ασυνείδητο επίπεδο. Συνήθως είναι ήχοι μπάσοι και προστακτικοί, αλλά μπορεί να είναι και πολύ υψηλοί και ανατριχιαστικοί στο άκουσμα. Επίσης, δώστε προσοχή, αποφεύγοντας τους μονότονους επαναλαμβανόμενους ήχους, όπως είναι συγκεκριμένα κουδουνίσματα κινητών ή άλλοι τεχνητοί ρυθμικοί ήχοι.
     
    Όσο τραβηγμένο και αν ακούγεται, ο μοναδικός τρόπος για να απαλλαγεί κανείς από δαύτους, είναι να πετάξει την τηλεόραση ή το οποιοδήποτε άλλο μέσο αναμετάδοσης. Επειδή όμως σε αυτό το άρθρο επιδιώκουμε να ενημερώσουμε και όχι να σας βάλουμε να κάνετε «παράλογα» πράγματα, προτείνουμε να κλείνετε τον ήχο στις διαφημίσεις από το πρώτο δευτερόλεπτο! Επίσης στις ταινίες και στα serials, αν νιώσετε άβολα για οποιοδήποτε λόγο, κλείστε και πάλι αμέσως τον ήχο και αισθανθείτε τη διαφορά. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης θα σας προστατέψει, αρκεί να το «ακούσετε» και να δράσετε άμεσα. Εδώ συνήθως ο κίνδυνος που υπάρχει, είναι να ολιγωρήσετε λόγω παρεμβολής της λογικής αφού –ανάλογα με τους προγραμματισμούς του καθενός- ενδέχεται να προβάλλει την ιδέα ότι γίνεστε «υπερβολικοί». Σε αυτό το σημείο έχουμε να αντιτάξουμε το ότι αν μπείτε στη διαδικασία να προσέχετε τους ήχους και να προλαμβάνετε τις αρνητικές παρεμβολές, σε λίγο καιρό θα δείτε τέτοια διαφορά του πριν με το μετά, που δεν θα πιστεύετε… στ’ αυτιά σας!
     
    Αντίθετα, η μουσική που έχει συχνές εναλλαγές και μεταμορφώσεις λειτουργεί συνήθως ευεργετικά. Επίσης οι παλιές ελληνικές ταινίες -ειδικά οι κωμωδίες- είναι μια όαση υγείας σε σχέση με τον σημερινό οπτικοακουστικό καταιγισμό!
     
     
     
    3. Τεχνική Εμφύτευσης Λέξεων-Κλειδιών
     
    Σαν συνέχεια της τεχνικής της Ηχητικής Σήμανσης & Προσταγής, η Τεχνική Εμφύτευσης Λέξεων-Κλειδιών είναι γνωστή για τη δυνατότητα της να τροποποιεί τάχιστα την αντίληψη του πιθανού παραλήπτη της. Την συναντάμε κυρίως στο χώρο του οπτικοακουστικού θεάματος, όπως επίσης και σε επιδέξια γραμμένα κείμενα, σε τεχνικές ύπνωσης κ.λπ. Η τεχνική συνήθως περιλαμβάνει ένα ισχυρό λεκτικό ή εικονικό χτύπημα-σοκ το οποίο ακολουθείται από την προσεκτικά επιλεγμένη λέξη-κλειδί, αιφνιδιάζοντας τον παραλήπτη και αποτυπώνοντας τη συγκεκριμένη έννοια στο μυαλό και τον ψυχισμό του, η οποία στη συνέχεια του προκαλεί αλυσιδωτές ψυχικές αντιδράσεις. Τα αποτελέσματα των αλυσιδωτών αυτών ψυχικών αντιδράσεων είναι αυτά που θα καθορίσουν το αν η τεχνική απέβη τελικά ωφέλιμη ή καταστροφική για την εξέλιξη του ατόμου. Βασικό συστατικό της επιτυχίας ή μη της εν λόγω τεχνικής, είναι η αιχμηρότητα του σοκ που προκαλείται, σε συνδυασμό πάντα με την επιλογή της κατάλληλης λέξης-κλειδί που το ακολουθεί.
     
     
     
    4. Το Επιθετικό Μοτίβο και η «Κινούμενη Άμμος»
     
    Το μοτίβο αυτό αφορά κυρίως τον χώρο της εικόνας και επειδή «χτυπάει», όπως και οι προηγούμενες τεχνικές, απευθείας στο ασυνείδητο, είναι πολύ δύσκολο να γίνει αντιληπτό σε πρώτη φάση. Πρόκειται για ένα αθόρυβο αλλά πανίσχυρο μοτίβο-πληροφορία που βασίζει τη δύναμή του στον άγνωστο δημιουργό του, ο οποίος εκ του αποτελέσματος, αντιλαμβανόμαστε ότι κινείται επιθετικά. Τα μοτίβα αυτού του είδους δεν μπορούν να περιγραφούν με όρους που αντιλαμβάνεται η μέση ανθρώπινη συνείδηση αφού προέρχονται από εξώτερα ή, αν θέλετε, απόκοσμα επίπεδα αντίληψης ενώ ο ανθρώπινος παράγοντας έχει αναλάβει ρόλο αποκλειστικά και μόνο εκτελεστικό, ως προς την εκδήλωση τους στο ανθρώπινο πεδίο.
     
    Η κύρια εκδήλωση ενός τέτοιου μοτίβου γίνεται, ως επί το πλείστον, μέσω του χώρου της διαφήμισης, των κινουμένων σχεδίων, των παιδικών ή άλλων κινηματογραφικών ταινιών, και μάλιστα συνήθως εκείνων που ανήκουν στο χώρο του φανταστικού. Ορισμένες φορές δε, βρίσκουμε να «υποβόσκουν» τέτοια μοτίβα και σε πίνακες ζωγραφικής ή άλλα έργα τέχνης. Τα κύρια χαρακτηριστικά -όπως ομολογεί και ο τίτλος περί κινούμενης άμμου που δώσαμε- έχουν να κάνουν με την ανάδυση σχημάτων και φορμών (ψηφίδων) τα οποία συνθέτουν παλλόμενες επιθετικές μορφές που άλλοτε «καταπίνουν», ως κινούμενη άμμος, και άλλοτε «εκτοπίζουν» οτιδήποτε βρίσκεται σε κοινό χώρο.
     
    Τα χαρακτηριστικά αυτά γίνονται αντιληπτά μόνο από όποιον μπορεί να δει τα πράγματα μέσα από ένα διαφορετικό ή, αν θέλετε, βαθύτερο επίπεδο αντίληψης. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί όταν καταφέρει κανείς να δει τον περίγυρο λιγότερο ως διαχωρισμένες λεπτομέρειες και περισσότερο ως σύνολο ή ομάδες συνόλων, ώστε να διακρίνει άλλα patterns και σχήματα που αναδύονται με τη βοήθεια της φωτοσκίασης και των χρωμάτων. Περιγραφικά μιλώντας, μοιάζει όπως όταν έχουμε εστιάσει κάπου το βλέμμα μας και μετά μισοκλείσουμε τα μάτια μας, έτσι ώστε τελικά χάνεται η λεπτομέρεια εστίασης και διευρύνεται ο ορίζοντας δεξιά και αριστερά του πεδίου που μας περιβάλλει.
     
    Είτε μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα συγκεκριμένα μοτίβα είτε όχι, γεγονός είναι ότι οι άμυνες μας είναι περιορισμένες και ο βαθμός αποτελεσματικότητάς τους εξαρτάται -για ακόμη μία φορά- από την προσωπική μας εγρήγορση αλλά και την απαραίτητη αποστασιοποίηση που θα έχουμε προκειμένου να τα αναγνωρίσουμε.
     
     
     
    5. Τεχνική της Επανάληψης > Συνήθειας > Αποδοχής
     
    «Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως.»
     
    Η βιομηχανία του θεάματος έχει βάλει για τα καλά στο χέρι της αυτό που αποκαλούμε «Επιστημονική Φαντασία». Και πως θα μπορούσε άλλωστε να μην το κάνει, εφόσον όταν δίπλα στην επιστήμη μπαίνει και η φαντασία, το μίγμα που προκύπτει είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον! Υπάρχει όμως ένας σκόπελος εδώ. Επειδή ακριβώς το θέμα από μόνο του είναι ιδιαίτερα ρευστό, μπορεί ο κάθε δημιουργός να παρεμβάλλει με σχετική ευκολία στην επικρατούσα Πραγματικότητα, οτιδήποτε μπορεί να έχει στο μυαλό του και το οποίο πασχίζει να περάσει προς τη μάζα των υπόλοιπων μυαλών εκεί έξω. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί είτε θετικό για τον άνθρωπο είτε αρνητικό. Επειδή όμως στο παρόν άρθρο εξετάζουμε κυρίως το θέμα των κρυφών ανθρωπο-παγίδων, θα στρέψουμε την προσοχή σας προς τα επικίνδυνα σημεία του πράγματος.
     
    Παράδειγμα: σε αρκετά από τα films και τα serials Ε.Φ. -ακόμη και σε άλλα κινηματογραφικά είδη- ορισμένοι από τους ηθοποιούς οι οποίοι υποδύονται ανθρώπινους ρόλους, στην ουσία δεν δείχνουν και τόσο ανθρώπινοι! Με την έννοια ότι υπάρχει ένα μεταλλακτικό στοιχείο στην εμφάνιση τους που προϋποθέτει την αιθερική και σωματική (μορφική) αλλοίωση της ανθρώπινης υπόστασης. Προσέξτε, έχει να κάνει με το θέμα της κρυφής πληροφορίας που θίξαμε παραπάνω. Δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί από τον εγκέφαλο σε πρώτο επίπεδο, μπορεί μόνο να γίνει αντιληπτό με αυτό που ονομάζουμε «βαθύτερη όραση». Αλήθεια όμως, τι γίνεται όταν κάποιος παρακολουθεί συνεχώς μορφότυπους διαφοροποιημένους από το μέσο ανθρώπινο; Μήπως με την επανάληψη συνηθίζει τόσο ώστε στο τέλος να του φαίνονται απόλυτα φυσιολογικοί; Και για να μην γίνει καμιά παρεξήγηση, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν αναφερόμαστε σε εκείνη την ιδιαίτερη, σχεδόν ζωώδικη ενέργεια που βγάζουν αρκετοί ηθοποιοί στην προσπάθεια τους να ανταποκριθούν σε έναν δύσκολο ρόλο.
     
    Όμως το θέμα θέλει εξαιρετική προσοχή στη διερεύνηση του γιατί εδώ υπάρχει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή που, αν δεν την διακρίνει κανείς εγκαίρως, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εμπλακεί σε ευφάνταστα σενάρια συνομωσιολογίας τα οποία στερούνται πραγματικού υπόβαθρου. Παράλληλα, τίθεται το θέμα της ψυχικής αντίστασης και θωράκισης που θέτει ο εαυτός μας προκειμένου να αμυνθεί απέναντι σε τραύματα και δυσμενείς καταστάσεις. Και το πράγμα αρχίζει να περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, αν αναλογιστούμε ότι σε τέτοιου είδους αμυντικές καταστάσεις είναι που η μορφολογία του σώματος μας μπορεί να διαφοροποιηθεί και να αποκτήσει χαρακτηριστικά πιο επιθετικά ή/και πιο απόκοσμα, παροδικά ή μόνιμα.
     
     
     
    6. Τεχνική της Αντικατάστασης Λέξεων ή, αλλιώς, «Remake Πραγματικότητας»
     
    Η αντικατάσταση μιας λέξης με μια άλλη, μπορεί να αλλάξει όλο το νόημα της πρότασης, της παραγράφου, του κειμένου και να επηρεάσει αντίστοιχα τα μυαλά που διαβάζουν ή ακούν όλα τα παραπάνω, αλλάζοντας έτσι τα μέτρα και τα σταθμά της επικρατούσας πραγματικότητας. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται κατά κόρον από πολλές αντίπαλες πλευρές, προκαλώντας άλλες φορές θετικές και άλλες φορές κωμικοτραγικές αλλαγές. Στην ουσία πρόκειται για το πολύχρωμο «περιτύλιγμα» των καταστάσεων γύρω μας και φαίνεται να υπάρχει μια τάση που θέλει τις επικρατούσες λέξεις, προσαρμοσμένες στη μόδα της εποχής, να απαλύνουν τον πόνο και να χρυσώνουν το χάπι.
     
    Δείτε μερικά παραδείγματα:
     
    Το «Υπουργείο Δημόσιας Τάξης» μετονομάζεται σε «Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη».
    Η «επιχειρηματική ανάπτυξη» ταυτίζεται με την «πράσινη ανάπτυξη».
    Το ευαίσθητο θέμα «αμφισβητούμενες περιοχές» μεταφράζεται ως «γκρίζες ζώνες» κ.α.
     
    Φαίνεται ότι κάποιοι γνωρίζουν καλά αυτό το παιχνίδι καθώς αποδεικνύεται στην πορεία, ότι οι λέξεις που επικρατούν, είναι αυτές που τελικά θα διαμορφώσουν τον εγκέφαλο, τον ψυχισμό και κατά συνέπεια το ενεργειακό δυναμικό εκείνων που έχουν πραγματικά τη δυνατότητα να αλλάξουν τον κόσμο. Στην ουσία, αντικαθιστώντας μία λέξη με μία άλλη παραπλήσια σε νόημα, αλλά λιγότερο «βαριά» στο άκουσμα, δημιουργείς ένα είδος αποσυμπίεσης, μιας κατάστασης που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα οδηγούσε σε ουσιαστικές αλλαγές. Ο αντίλογος βέβαια σε αυτό είναι ότι οι θετικές στο άκουσμα λέξεις, αυτομάτως διαμορφώνουν μια θετικότερη πραγματικότητα. Αυτό ισχύει μόνο στο βαθμό που πίσω από κάθε θετική λέξη υπάρχει πραγματικό αντίκρισμα, κάτι που τα «τσακάλια» αυτού του κόσμου αγνοούν ή περιφρονούν επιδεικτικά. Μέχρι φυσικά να έρθει η ώρα που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες αυτής τους της ατασθαλίας. Βλέπετε, η ίδια η ζωή πολλές φορές τους αναγκάζει να πέσουν μέσα στο λάκκο που έχουν οι ίδιοι σκάψει.
     
     
     
    * * *
     
     
    ΠΗΓΗ: Onirocosmos
    http://www.onirocosm...vniti-vol2.html
  3. Devaraja
    http://www.youtube.com/watch?v=yftOy8kz7aE&feature=related


    Love love is a verb
    Love is a doing word
    Fearless on my breath
    Gentle impulsion
    Shakes me makes me lighter
    Fearless on my breath
     
    Teardrop on the fire
    Fearless on my breath
     
    Night night of matter
    Black flowers blossom
    Fearless on my breath
    Black flowers blossom
    Fearless on my breath
     
    Teardrop on the fire
    Fearless on my breath
     
    Water is my eye
    Most faithful mirror
    Fearless on my breath
    Teardrop on the fire of a confession
    Fearless on my breath
    Most faithful mirror
    Fearless on my breath
     
    Teardrop on the fire
    Fearless on my breath
     
    you're stumbling into
    you're stumbling into
  4. Devaraja
    7. Τεχνική του Δούρειου Ίππου


    Σαν συνέχεια του «παιχνιδιού» με τις λέξεις, εδώ έχουμε την εισαγωγή λέξεων -κυρίως μέσω των δελτίων ειδήσεων- με ένα πολύ περίεργο (…έως ύποπτο) υπόβαθρο. Λέξεις που όταν περνούν στο συλλογικό ασυνείδητο, ανακαλούν όλα τα δυσμενή και επιζήμια για την ψυχική υγεία χαρακτηριστικά γνωρίσματα, λειτουργώντας ως άλλοι Δούρειοι Ίπποι. Λέξεις που εξαπλώνονται σαν μάστιγα και σφυροκοπούν τα αυτιά μας και τον ψυχισμό μας.
     
    «Σκιά», «μανία», «νόσος», «πανικός», «πλοκάμια» και άλλα τέτοια όμορφα σερβίρονται καθημερινά από γυαλοκοπούντες σερβιτόρους-παρουσιαστές ως βασικό έδεσμα στο καθημερινό ειδησεογραφικό μενού. Επίσης η συνοχή του κάθε δελτίου, μόνο συνοχή δεν έχει στην πραγματικότητα. Η τραγική είδηση διαδέχεται την χαζοχαρούμενη και τούμπαλιν. Ο ψυχισμός του τηλεθεατή γίνεται ένα είδος γιο-γιο με τον τρόμο, την έκπληξη και τη χαρά να διαδέχονται το ένα το άλλο και ξανά από την αρχή. Τελικό αποτέλεσμα; Ο θεατής έχει απομείνει να κοιτά σαν ζαλισμένο κοτόπουλο την τηλεόραση, με τα «νοσηρά πλοκαμάκια» που λέγαμε παραπάνω να έχουν τρυπώσει για τα καλά στον ψυχικό του κόσμο.
     
     
     



    8. Τεχνική του Ταυτόχρονου Συντονισμού Εκπομπής
     
    Εδώ μάλλον έχουμε να κάνουμε περισσότερο με κάποιο περίεργο φαινόμενο και όχι τόσο με τεχνική που εφαρμόζεται συνειδητά από κάποιους. Παρατηρήστε όταν κάνετε ζάπινγκ στην τηλεόραση, πόσο συχνά εμφανίζεται η ίδια εννοιολογικά εικόνα ή ιδέα ή λέξη σχεδόν σε κάθε κανάλι και μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα που διαρκεί το ζάπινγκ.
     
    Για παράδειγμα, πείτε ότι παρακολουθείτε μία ταινία με γοργόνες. Αλλάζοντας κανάλι θα παρατηρήσετε ότι είτε: θα πέσετε σε άλλη παραπλήσια ταινία (αυτό βέβαια δεν είναι και τόσο περίεργο, αν λάβουμε υπόψη μας τον ανταγωνισμό μεταξύ των καναλιών), είτε θα πέσετε σε διαφημίσεις με γοργόνες είτε θα πέσετε σε εκπομπή που θα τύχει τη δεδομένη στιγμή να πει κάποιος τη λέξη «γοργόνα» ή κάτι σχετικό.
     
    Θεωρούμε ότι πρόκειται για μία από τις πιο ύπουλες μεθόδους μαζικού συντονισμού μιας και όποιο κανάλι και να παρακολουθήσεις, αργά ή γρήγορα, θα λάβεις την ίδια επαναλαμβανόμενη έννοια. Είναι όμως μάλλον απίθανο αυτός ο συντονισμός να γίνεται συνειδητά από τους διαχειριστές των καναλιών, πράγμα που θα πρέπει να μας βάλει σε ακόμη περισσότερες σκέψεις. Τι είναι αυτό λοιπόν που παρεισφρέει στην πραγματικότητα μας μέσα από τους ενεργειακούς διακαναλικούς δρόμους;
     
    Το ότι δεν είναι και πολύ καλό να βλέπουμε τηλεόραση το έχουμε ξαναπεί, αλλά το θέμα δεν είναι να αποστειρώσουμε πλήρως τον εαυτό μας -μιας και αυτό μάλλον θα μας κάνει περισσότερο ευάλωτους- αλλά να τον ωθήσουμε να αναπτύξει τα κατάλληλα αντισώματα. Γι αυτό, το νου σας, τα αυτιά σας και τα μάτια σας!
     
     
     
    9. Τεχνική Δημιουργίας Τεχνητού Μυστηρίου
     
    Ο κόσμος μας δεν είναι αυτό που φαίνεται. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, αυτή η παραδοχή έχει εξελιχθεί σε τέλειο άλλοθι για να προκύψουν πολλές ιστορίες μυστηρίου που αρχικά υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο στα μυαλά αυτών που τις εκφράζουν.
     
    Το πράγμα συνήθως λειτουργεί ως εξής: ο «αρχιμάγειρας» της εκάστοτε ιστορίας μυστηρίου παίρνει 2-3 βασικά υλικά της αυτής πραγματικότητας. Στη συνέχεια τα ανακατεύει με τρόπο που έρχεται σε αντίθεση με εκείνον της βασικής συνταγής και κατόπιν προσθέτει μία σάλτσα δικής του επινόησης. Και ιδού το αποτέλεσμα! Ένα μυστήριο γεννιέται από το πουθενά. Το πρωτότυπο αυτό μυστήριο είναι από μόνο του αρκετό για να τραβήξει την προσοχή πολλών ανθρώπων. Στο κάτω κάτω είναι κάτι διαφορετικό. Όμως, όσο πιο πολλοί αρχίσουν και ασχολούνται με το ανύπαρκτο μυστήριο, τόσο πιο υπαρκτό αυτό γίνεται (διά της κβαντικής παρατήρησης βεβαίως βεβαίως). Η επιτυχία του όλου project εξαρτάται κυρίως από την ικανότητα του μάγειρα, αλλά και από το πόσο συνειδητοί είναι τελικά στις επιλογές τους οι πελάτες του μεγάλου εστιατορίου στην άκρη του σύμπαντος που λέγεται «Αναζήτηση».
     
     
     
    10. Η «χαμένη» πληροφορία


    Πολλές αξιόλογες, εν δυνάμει χρήσιμες πληροφορίες, συχνά διαγράφουν φθίνουσα πορεία απλά και μόνο γιατί δεν βρέθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος να τις διαδώσει την κατάλληλη στιγμή. Έτσι, μπορεί να βρεθεί κάτι αληθινά χρήσιμο στο δρόμο σας που, με το πρώτο άκουσμα, ίσως και να μη το θεωρήσετε σημαντικό. Αν, λοιπόν, έχετε αμφιβολίες για συγκεκριμένες πληροφορίες, δεν έχετε παρά να τις καταγράψετε και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου γι αυτές, θα σας αποδείξουν την πιθανή αξία τους.
     
    Επίσης, η καταγραφή είναι ένα καλό εργαλείο για όσους τείνουν να συνθέτουν puzzles πληροφοριών, με σκοπό να ανακαλύψουν την ευρύτερη εικόνα. Σε αυτή την περίπτωση, απλά θυμίζουμε ότι η Μεγάλη Εικόνα συνθέτεται σε περισσότερες από τρεις διαστάσεις, οπότε δεν αρκεί η απλή συλλογή πληροφοριών για να έχεις ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Κοινώς, πρέπει να διαθέτει κανείς εν-όραση για να συμπληρώσει σωστά το puzzle. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που οι μονοδιάστατοι συλλέκτες πληροφοριών καταλήγουν σε μάλλον κωμικά συμπεράσματα, τα οποία περιγράφουν μία εντελώς παραμορφωμένη τελική εικόνα. Αν μέσα σε όλο αυτό συνυπολογίσουμε και το προσωπικό φίλτρο του καθενός, καταλαβαίνετε τι γίνεται!

     


     
    11. Τεχνική της πληροφορίας «δορυφόρου»
     
    Πρόκειται για πληροφορίες που ο βασικός τους σκοπός είναι να στηρίξουν μία κύρια (κεντρική) πληροφορία, προκειμένου να την ισχυροποιήσουν ως πραγματικότητα, καθιστώντας την κοινώς αποδεκτή. Όσες περισσότερες πληροφορίες «δορυφόροι» περιστρέφονται γύρω από την κύρια πληροφορία, τόσο πιο πολύ αυτή θεμελιώνεται.
     
    Μια πληροφορία «δορυφόρος» μπορεί να έχει τη μορφή μιας λέξης, ενός κειμένου, ή ακόμη και να αποτελεί κομμάτι της καλλιτεχνικής έκφρασης μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων που κινούνται στα πέριξ της πηγής της βασικής πληροφορίας. Επιπλέον, οι πληροφορίες «δορυφόροι» - αλλά και τα άτομα που τις διασπείρουν - παίζουν το ρόλο «εμπροσθοφυλακής», με σκοπό να εκτοπίσουν πιθανές αντίπαλες πληροφορίες και να υπερασπιστούν την κεντρική, σε περίπτωση που κάποιος ή κάτι θελήσει να την θίξει.
     
    Η τεχνική των «δορυφόρων» μπορεί να αποβεί εξαιρετικά επιτυχημένη, βάζοντας τρικλοποδιές στους πιθανούς «εχθρούς», οι οποίοι θεωρούν ότι αντιμάχονται την κεντρική πληροφορία ενώ, στην ουσία, εξαντλούν τη δυναμική τους επάνω στους «δορυφόρους».
     
    Επομένως, οι πληροφορίες «δορυφόροι» έχουν συνήθως μικρότερη ή ανύπαρκτη αξία από μόνες τους ενώ η δύναμή τους στηρίζεται στην ποσότητα και την μαζικότητα τους, προκειμένου να πείσουν για την ορθότητα της κεντρικής πληροφορίας.
     
    Συχνά, συναντάμε τέτοια ζωντανά παραδείγματα όπου γύρω από ένα κεντρικό πρόσωπο (πολιτικό, φιλόσοφο κ.λπ.) παραβάλλονται οι «αυλικοί» του, οι οποίοι έχουν το ρόλο να αντικρούουν κάθε πιθανό αντίπαλο. Το αν οι «αυλικοί» έχουν συνείδηση του ρόλου που διαδραματίζουν, είναι κάτι που δεν θα μας απασχολήσει σε αυτό το σημείο.
     

     
    * * *
     
     
    ΠΗΓΗ: Onirocosmos
    http://www.onirocosm...vniti-vol2.html

     
     
     
     
     
  5. Devaraja
    I
    «Εἶπε ὅτι θὰ χόρευε μαζί μου ἂν τῆς ἔφερνα κόκκινα τριαντάφυλλα,» φώναξε ὁ νεαρὸς Φοιτητής· «ἀλλὰ σ᾿ ὅλο τὸν κῆπο μου δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο.»
    Ἀπὸ τὴν φωλιά της στὴ βελανιδιὰ ἡ Ἀηδόνα τὸν ἄκουσε, καὶ κοίταξε ἔξω μέσα ἀπὸ τὰ φύλλα, καὶ ἀπόρησε.
    «Οὔτε ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο σ᾿ ὅλο τὸν κῆπο μου!» αὐτὸς φώναξε, καὶ τὰ ὄμορφα μάτια τοῦ γέμισαν δάκρυα.
    Ἄχ, ἀπὸ τί μικρὰ πράγματα ἐξαρτᾶται ἡ εὐτυχία! Ἔχω διαβάσει ὅλα ὅσα οἱ σοφοὶ ἔχουν γράψει, καὶ ὅλα τὰ μυστικὰ τῆς φιλοσοφίας εἶναι κτῆμα μου, κι ὅμως γιὰ νὰ θέλω ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο ἔχει γίνει ἡ ζωή μου δυστυχισμένη.
    «Ἐπιτέλους νὰ ἕνας πραγματικὰ ἐρωτευμένος,» εἶπε ἡ Ἀηδόνα. «Νύχτες ὁλόκληρες κι᾿ ἂν ἔχω τραγουδήσει γιὰ αὐτόν, ἂν καὶ δὲν τὸν ἤξερα: νύχτες ὁλόκληρες ἔχω διηγηθεῖ τὴν ἱστορία του στ᾿ ἀστέρια, καὶ τώρα τὸν ἀντικρίζω.
    Τὰ μαλλιά του εἶναι σκοῦρα σὰν τὸν ἀνθὸ τοῦ ὑάκινθου, καὶ τὰ χείλη του κόκκινα σὰν τὸ τριαντάφυλλο τοῦ πόθου του· ἀλλὰ τὸ πάθος ἔχει κάνει τὸ πρόσωπό του σὰν ὠχρὸ ἐλεφαντόδοντο, καὶ ἡ θλίψη ἔχει βάλει τὴν σφραγῖδα της πάνω στὸ μέτωπό του.»
    «Ὁ Πρίγκιπας κάνει ἕνα χορὸ αὔριο τὸ βράδυ,» μουρμούρισε ὁ νεαρὸς φοιτητής, «καὶ ἡ ἀγάπη μου θὰ εἶναι καλεσμένη. Ἂν τῆς φέρω ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο θὰ χορέψει μαζί μου μέχρι τὴν αὐγή.
    Ἂν τῆς φέρω ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο θὰ τὴν κρατήσω στὰ χέρια μου, καὶ θὰ γείρει τὸ κεφάλι της πάνω στὸν ὦμο μου, καὶ τὸ χέρι της θὰ εἶναι πιασμένο στὸ δικό μου.
    Μὰ δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο στὸν κῆπο μου, κι ἔτσι θὰ κάθομαι μόνος, καὶ ἐκείνη θὰ μὲ προσπεράσει. Δὲν θὰ μοῦ δώσει καμία σημασία, καὶ ἡ καρδιά μου θὰ σπάσει.»
    «Αὐτὸς ὄντως εἶναι ὁ ἀληθινὰ ἐρωτευμένος,» εἶπε ἡ Ἀηδόνα. «Γιὰ ὅ,τι ἐγὼ τραγουδάω, ἐκεῖνος ὑποφέρει -ὅ,τι γιὰ μένα εἶναι χαρά, γιὰ ἐκεῖνον εἶναι πόνος.
    Σίγουρα ὁ Ἔρωτας εἶναι ἕνα ὑπέροχο πρᾶγμα. Εἶναι πιὸ πολύτιμος ἀπὸ σμαράγδια, καὶ πιὸ ἀκριβὸς ἀπὸ φίνες ὀπαλίνες.
    Τὰ μαργαριτάρια καὶ τὰ πετράδια δὲν μποροῦν νὰ τὸν ἀγοράσουν, οὔτε καὶ πουλιέται στὴν ἀγορά. Δὲν μπορεῖ νὰ ἀγοραστεῖ ἀπὸ τοὺς πραματευτάδες, οὔτε μπορεῖ νὰ μετρηθεῖ στὴ ζυγαριὰ γιὰ χρυσάφι.»
    «Οἱ μουσικοὶ θὰ κάθονται στὸν ἐξώστη τους,» εἶπε ὁ νεαρὸς Φοιτητής, «καὶ θὰ παίζουν τὰ ἔγχορδα ὄργανά τους, καὶ ἡ ἀγάπη μου θὰ χορεύει στοὺς ἤχους τῆς ἅρπας καὶ τοῦ βιολιοῦ.
    Θὰ χορεύει τόσο ἀνάλαφρα ποὺ τὰ πόδια της δὲν θὰ ἀγγίζουν τὸ δάπεδο, καὶ οἱ αὐλικοί με τὶς χαρούμενες ἐνδυμασίες τους θὰ συνωστίζονται γύρω της.
    Ἀλλὰ μὲ μένα δὲν θὰ χορέψει, γιατὶ δὲν ἔχω κόκκινο τριαντάφυλλο νὰ τῆς προσφέρω»· καὶ σωριάστηκε κάτω στὸ γρασίδι, καὶ ἔχωσε τὸ πρόσωπό του μέσα στὰ χέρια του, καὶ ἔκλαψε.
    «Γιατί κλαίει;» ρώτησε μία μικρὴ Πράσινη Σαύρα, καθὼς τὸν προσπερνοῦσε μὲ τὴν οὐρά της στὸ ἀέρα. «Γιατί, στ᾿ ἀλήθεια;» εἶπε μία Πεταλούδα, ποὺ πετάριζε ὁλόγυρα κυνηγώντας μία ἡλιαχτίδα.
    «Γιατί, στ᾿ ἀλήθεια;» ψιθύρισε μία Μαργαρίτα στὸ γείτονά της, μὲ ἁπαλή, χαμηλὴ φωνή. «Κλαίει γιὰ ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο,» εἶπε ἡ Ἀηδόνα.
    «Γιὰ ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο;» φώναξαν· «μὰ πόσο γελοῖο!» καὶ ἡ μικρὴ Σαύρα, ποὺ ἦταν κάπως κυνική, γέλασε ἀπερίφραστα.
    Ὅμως ἡ Ἀηδόνα κατάλαβε τὸ μυστικὸ τῆς θλίψης τοῦ φοιτητῆ, καὶ κάθισε σιωπηλὴ στὴ βελανιδιά, καὶ σκέφτηκε σχετικὰ μὲ τὸ μυστήριο τοῦ Ἔρωτα.
     
    II
    Ξαφνικὰ ἅπλωσε τὰ καστανὰ φτερά της γιὰ πτήση, καὶ ὑψώθηκε στὸν ἀέρα. Πέρασε μέσα ἀπὸ τὸ δασύλλιο σὰ σκιά, καὶ σὰ σκιὰ διέσχισε τὸν κῆπο.
    Στὸ μέσο του μικροῦ λιβαδιοῦ στεκόταν μία ὄμορφη Τριανταφυλλιά, καὶ ὅταν τὴν εἶδε πέταξε πρὸς τὸ μέρος της, καὶ κάθισε πάνω σὲ ἕνα κλαδάκι. «Δῶσε μου ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο,» φώναξε, «καὶ θὰ σοῦ τραγουδήσω τὸ πιὸ γλυκό μου τραγούδι.»
    Ἀλλὰ τὸ Δένδρο κούνησε τὸ κεφάλι του. «Τὰ τριαντάφυλλά μου εἶναι ἄσπρα,» ἀπάντησε· «τόσο ἄσπρα ὅσο ὁ ἀφρὸς τῆς θάλασσας, καὶ πιὸ ἄσπρα ἀπὸ τὸ χιόνι πάνω στὰ βουνά. Ἀλλὰ πήγαινε στὸν ἀδελφό μου ποὺ φυτρώνει γύρω ἀπὸ τὸ παλιὸ ἡλιακὸ ρολόι, καὶ ἴσως θὰ σοῦ δώσει αὐτὸ ποὺ ζητᾷς.»
    Ἔτσι ἡ Ἀηδόνα πέταξε στὴν Τριανταφυλλιὰ ποὺ φύτρωνε γύρω ἀπὸ τὸ παλιὸ ἡλιακὸ ρολόι. «Δῶσε μου ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο,» φώναξε, «καὶ θὰ σοῦ τραγουδήσω τὸ πιὸ γλυκό μου τραγούδι.»
    Ἀλλὰ τὸ Δένδρο κούνησε τὸ κεφάλι του. «Τὰ τριαντάφυλλά μου εἶναι κίτρινα,» ἀπάντησε· «τόσο κίτρινα ὅσο τὰ μαλλιὰ τῆς γοργόνας ποὺ κάθεται πάνω σὲ ἕναν κεχριμπαρένιο θρόνο, καὶ πιὸ κίτρινα ἀπὸ τὸν ἀσφόδελο ποὺ ἀνθίζει στὸ λιβάδι πρὶν ὁ θεριστῆς ἔρθει μὲ τὸ δρεπάνι του.
    Ἀλλὰ πήγαινε στὸν ἀδελφό μου ποὺ φυτρώνει κάτω ἀπὸ τὸ παράθυρο τοῦ Φοιτητῆ, καὶ ἴσως θὰ σοῦ δώσει αὐτὸ ποὺ ζητᾷς.»
    Ἔτσι ἡ Ἀηδόνα πέταξε στὴν Τριανταφυλλιὰ ποὺ φύτρωνε κάτω ἀπὸ τὸ παράθυρο τοῦ Φοιτητῆ. «Δῶσε μου ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο,» φώναξε, «καὶ θὰ σοῦ τραγουδήσω τὸ πιὸ γλυκό μου τραγούδι.»
    Ἀλλὰ τὸ Δένδρο κούνησε τὸ κεφάλι του. «Τὰ τριαντάφυλλά μου εἶναι κόκκινα,» ἀπάντησε, «τόσο κόκκινα ὅσο τὰ πόδια τοῦ περιστεριοῦ, καὶ πιὸ κόκκινα ἀπὸ τὶς μεγάλες βεντάλιες τοῦ κοραλλιοῦ ποὺ κυματίζουν καὶ κυματίζουν στὰ σπήλαια τοῦ ὠκεανοῦ.
    Ἀλλὰ ὁ χειμῶνας ἔχει παγώσει τὶς φλέβες μου, καὶ ἡ παγωνιὰ ἔχει κάψει τὰ μπουμπούκια μου, καὶ ἡ θύελλα ἔχει σπάσει τὰ κλαριά μου, καὶ δὲν θὰ ἔχω καθόλου τριαντάφυλλα αὐτὸ τὸ χρόνο.»
    «Ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο εἶναι τὸ μόνο ποὺ θέλω,» φώναξε ἡ Ἀηδόνα, «μόνο ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο! Δὲν ὑπάρχει κανένας τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο νὰ μπορέσω νὰ τὸ ἀποκτήσω;»
    «Ὑπάρχει ἕνας τρόπος,» ἀπάντησε τὸ Δένδρο· «ἀλλὰ εἶναι τόσο τρομερὸς ποὺ δὲν τολμῶ νὰ σοῦ τὸν πῶ.» «Πές τον μου,» εἶπε ἡ Ἀηδόνα, «Δὲν φοβᾶμαι.»
    «Ἂν θέλεις ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο,» εἶπε τὸ Δένδρο, «πρέπει νὰ τὸ δημιουργήσεις ἀπὸ τὴ μουσικὴ στὸ φῶς τοῦ φεγγαριοῦ, καὶ νὰ τὸ βάψεις μὲ τὸ αἷμα τῆς ἴδιας σου τῆς καρδιᾶς. Πρέπει νὰ μοῦ τραγουδήσεις μὲ τὸ στῆθος σου πάνω σὲ ἕνα ἀγκάθι.
    Ὅλο τὸ βράδυ πρέπει νὰ μοῦ τραγουδήσεις, καὶ τὸ ἀγκάθι πρέπει νὰ τρυπήσει τὴν καρδιά σου, καὶ τὸ αἷμα τῆς ζωῆς σου πρέπει νὰ τρέξει μέσα στὶς φλέβες μου, καὶ νὰ γίνει δικό μου.»
    «Ὁ Θάνατος εἶναι μεγάλο τίμημα νὰ πληρώσει (κάποιος) γιὰ ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο,» φώναξε ἡ Ἀηδόνα, «καὶ ἡ Ζωὴ εἶναι πολὺ ἀκριβῆ γιὰ ὅλους. Εἶναι εὐχάριστο νὰ κάθεσαι στὸ πράσινο δάσος, καὶ νὰ παρακολουθεῖς τὸν Ἥλιο στὸ ἅρμα του ἀπὸ χρυσό, καὶ τὴ Σελήνη στὸ ἅρμα της ἀπὸ μαργαριτάρια.
    Γλυκὸ εἶναι τὸ ἄρωμα τοῦ κράταιγου, καὶ γλυκοὶ εἶναι οἱ ἄγριοι ὑάκινθοι ποὺ κρύβονται στὴν κοιλάδα, καὶ ἡ ἐρείκη ποὺ ἀνθίζει στὸ λόφο. Ὡστόσο ὁ ἔρωτας εἶναι καλύτερος ἀπὸ τὴν Ζωή, καὶ τί εἶναι ἡ καρδιὰ ἑνὸς πουλιοῦ συγκρινόμενη μὲ τὴν καρδιὰ ἑνὸς ἀνθρώπου;»
    Ἔτσι ἅπλωσε τὰ καστανὰ φτερά της γιὰ πτήση, καὶ ὑψώθηκε στὸν ἀέρα. Πέρασε πάνω ἀπὸ τὸν κῆπο σὰ σκιά, καὶ σὰ σκιὰ διέσχισε τὸ δασύλλιο.
    Ὁ νεαρὸς Φοιτητὴς ἀκόμα κείτονταν στὸ γρασίδι, ὅπου τὸν εἶχε ἀφήσει, καὶ τὰ δάκρυα δὲν εἶχαν ἀκόμη στεγνώσει στὰ ὄμορφα μάτια του.
    «Νὰ εἶσαι εὐτυχισμένος,» φώναξε ἡ Ἀηδόνα, «νὰ εἶσαι εὐτυχισμένος· θὰ τὸ ἔχεις τὸ κόκκινό σου τριαντάφυλλο. Θὰ τὸ φτιάξω ἀπὸ μουσικὴ στὸ φεγγαρόφωτο, καὶ θὰ τὸ βάψω μὲ τῆς ἴδιας της καρδιᾶς μου τὸ αἷμα.
    Τὸ μόνο ποὺ ζητῶ ἀπὸ σένα σ᾿ ἀντάλλαγμα εἶναι νὰ εἶσαι ἕνας ἀληθινὸς ἐραστής, γιατὶ ὁ Ἔρωτας εἶναι σοφότερος ἀπὸ τὴν Φιλοσοφία, ἂν καὶ εἶναι σοφή, καὶ δυνατότερος ἀπὸ τὴν Ἰσχύ, ἂν καὶ εἶναι ἰσχυρή.
    Στὸ χρῶμα τῆς φωτιᾶς εἶναι τὰ φτερά του, καὶ βαμμένο σὰν φλόγα εἶναι τὸ σῶμα του. Τὰ χείλη του εἶναι γλυκὰ σὰν μέλι, καὶ ἡ ἀνάσα του εἶναι (μεθυστική) σὰν λιβάνι.»
    Ὁ Φοιτητὴς ὕψωσε τὸ βλέμμα του ἀπὸ τὸ γρασίδι, καὶ ἀφουγκράστηκε, ἀλλὰ δὲν μποροῦσε νὰ καταλάβει τί τοῦ ἔλεγε ἡ Ἀηδόνα, γιατὶ ἤξερε μόνο τὰ πράγματα ποὺ εἶναι γραμμένα σὲ βιβλία.
    Ἀλλὰ ἡ Βελανιδιὰ κατάλαβε, καὶ ἔνοιωσε θλίψη, γιατὶ πολὺ συμπαθοῦσε τὴ μικρὴ Ἀηδόνα ποὺ εἶχε φτιάξει τὴ φωλιά της μὲς τὰ κλαδιά της. «Τραγούδησέ μου ἕνα τελευταῖο τραγούδι,» ψιθύρισε· «Θὰ νοιώσω πολὺ μοναχικὰ ὅταν θὰ ἔχεις φύγει.»
    Ἔτσι ἡ Ἀηδόνα τραγούδησε στὴ Βελανιδιά, καὶ ἡ φωνή της ἦταν σὰν νερὸ ποὺ κελάρυζε ἀπὸ ἀσημένια κανάτα. Ὅταν εἶχε τελειώσει τὸ τραγούδι της ὁ Φοιτητὴς σηκώθηκε, καὶ ἔβγαλε ἕνα σημειωματάριο καὶ ἕνα μολύβι ἀπὸ τὴν τσέπη του.
    «Ἔχει μορφή,» εἶπε στὸν ἑαυτό του, καθὼς ἀπομακρύνθηκε μέσα στὸ δασύλλιο -«αὐτὸ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τῆς τὸ ἀρνηθεῖ· ἀλλὰ ἔχει αἰσθήματα; Φοβᾶμαι πὼς ὄχι. Στὴν πραγματικότητα, εἶναι σὰν τοὺς περισσότερους καλλιτέχνες· εἶναι μόνο ὕφος, χωρὶς καμία εἰλικρίνεια.
    Δὲν θὰ θυσίαζε τὸν ἑαυτό της γιὰ τοὺς ἄλλους. Σκέφτεται μοναχὰ γιὰ τὴ μουσική, καὶ ὅλοι ξέρουν ὅτι οἱ τέχνες εἶναι ἐγωιστικές. Ὅμως, πρέπει νὰ παραδεχτοῦμε ὅτι ἔχει κάποιες ὄμορφες νότες στὴ φωνή της. Τί κρῖμα εἶναι ποὺ δὲν σημαίνουν τίποτε, ἢ δὲν ἔχουν κανένα πρακτικὸ ὄφελος.»
    Καὶ πῆγε στὸ δωμάτιό του, καὶ ξάπλωσε στὸ μικρό του ξυλοκρέβατο, καὶ ἄρχισε νὰ σκέφτεται τὴν ἀγάπη του· καί, μετὰ ἀπὸ κάποια ὥρα, ἀποκοιμήθηκε.
     
    III
    Καὶ ὅταν ἡ Σελήνη ἔλαμψε στοὺς οὐρανοὺς ἡ Ἀηδόνα πέταξε στὴν Τριανταφυλλιά, καὶ ἔβαλε τὸ στῆθος της πάνω στὸ ἀγκάθι.
    Ὅλο τὸ βράδυ τραγουδοῦσε μὲ τὸ στῆθος της πάνω στὸ ἀγκάθι, καὶ ἡ ψυχρὴ κρυστάλλινη Σελήνη ἔσκυψε καὶ ἀφουγκράστηκε.
    Ὅλη νύχτα τραγουδοῦσε, καὶ τὸ ἀγκάθι ἔμπαινε ὅλο καὶ βαθύτερα στὸ στῆθος της, καὶ τὸ αἷμα τῆς ζωῆς τῆς ἄδειαζε ἀπὸ μέσα της.
    Τραγούδησε πρῶτα γιὰ τὴ γέννηση τῆς ἀγάπης στὴν καρδιὰ ἑνὸς ἀγοριοῦ καὶ ἑνὸς κοριτσιοῦ. Καὶ στὸ πιὸ ψηλὸ κλαδάκι τῆς Τριανταφυλλιᾶς ἄνθισε ἕνα θαυμάσιο τριαντάφυλλο, πέταλο μὲ τὸ πέταλο, τραγούδι μὲ τὸ τραγούδι.
    Ὠχρὸ ἦταν, στὴν ἀρχή, ὅπως ἡ καταχνιὰ ποὺ κρέμεται πάνω ἀπὸ τὸ ποτάμι -ὠχρὸ σὰν τὰ πόδια τοῦ πρωινοῦ, καὶ ἀσημένιο σὰν τὰ φτερὰ τῆς αὐγῆς.
    Σὰν τὴ σκιὰ ἑνὸς τριαντάφυλλού σε καθρέφτη ἀπὸ ἀσῆμι, σὰν τὴ σκιὰ ἑνὸς τριαντάφυλλού σε λίμνη νεροῦ, ἔτσι ἦταν τὸ τριαντάφυλλο ποὺ ἄνθισε στὸ ψηλότερο κλαδάκι τοῦ Δένδρου.
    Μὰ τὸ Δένδρο φώναξε στὴν Ἀηδόνα νὰ πιέσει περισσότερο πάνω στὸ ἀγκάθι. «Πίεσε περισσότερο, μικρὴ Ἀηδόνα», φώναξε τὸ Δένδρο, «ἀλλιῶς ἡ Μέρα θά ῾ρθει πρὶν νὰ τελειώσει τὸ τριαντάφυλλο.»
    Ἔτσι ἡ Ἀηδόνα πίεσε περισσότερο πάνω στὸ ἀγκάθι, καὶ ὁλοένα καὶ δυνατότερο ἔγινε τὸ τραγούδι της, καθὼς τραγούδαγε γιὰ τὴ γέννηση τοῦ πάθους στὴν ψυχὴ ἑνὸς ἄνδρα καὶ μιᾶς κόρης. Καὶ μία ἁπαλὴ ἀπόχρωση ἀπὸ ρὸζ ἦρθε στὰ φύλλα τοῦ τριαντάφυλλου, σὰν τὸ ἀναψοκοκκίνισμα στὸ πρόσωπο τοῦ γαμπροῦ ὅταν φιλᾷ τὰ χείλη τῆς νύφης.
    Ἀλλὰ τὸ ἀγκάθι δὲν εἶχε ἀκόμα φτάσει στὴν καρδιά της, κι ἔτσι ἡ καρδιὰ τοῦ τριαντάφυλλου παρέμενε λευκή, καθὼς μόνο τὸ αἷμα τῆς καρδιᾶς ἑνὸς Ἀηδονιοῦ μπορεῖ νὰ κοκκινίσει τὴν καρδιὰ ἑνὸς ρόδου.
    Καὶ τὸ Δένδρο φώναξε στὴν Ἀηδόνα νὰ πιέσει περισσότερο πάνω στὸ ἀγκάθι. «Πίεσε περισσότερο, μικρὴ Ἀηδόνα», φώναξε τὸ Δένδρο, «ἀλλιῶς ἡ Μέρα θὰ ῾ρθει πρὶν νὰ τελειώσει τὸ τριαντάφυλλο.»
    Ἔτσι ἡ Ἀηδόνα πίεσε περισσότερο πάνω στὸ ἀγκάθι, καὶ τὸ ἀγκάθι ἄγγιξε τὴν καρδιά της, καὶ μία ἄγρια σουβλιὰ πόνου τὴ διαπέρασε.
    Πικρός, πικρὸς ἦταν ὁ πόνος, καὶ ὅλο καὶ πιὸ ξέφρενο γινόταν τὸ τραγούδι της, καθὼς τραγουδοῦσε γιὰ τὸν Ἔρωτα ποὺ τελειοποιεῖται μὲ τὸ Θάνατο, γιὰ τὸν Ἔρωτα ποὺ δὲν πεθαίνει στὸ μνῆμα.
    Καὶ τὸ θαυμάσιο ρόδο ἔγινε βαθυκόκκινο, σὰν τὸ ροδόχρωμα τοῦ οὐρανοῦ τῆς ἀνατολῆς. Βαθυκόκκινη ἦταν ἡ γιρλάντα ἀπὸ πέταλα, καὶ πορφυρὴ σὰ ρουμπίνι ἦταν ἡ καρδιά.
    Μὰ τῆς Ἀηδόνας ἡ φωνὴ γινόταν ὅλο καὶ πιὸ ἀχνή, καὶ τὰ μικρὰ φτερά της ἄρχισαν νὰ τρέμουν, καὶ μία λεπτὴ μεμβράνη σκέπασε τὰ μάτια της. Ὅλο καὶ πιὸ ἀδύναμο γινόταν τὸ τραγούδι της, καὶ ἔνοιωσε κάτι νὰ τὴν πνίγει στὸ λαιμό.
    Τότε ἔβγαλε ἕνα τελευταῖο ξέσπασμα μουσικῆς. Ἡ λευκὴ Σελήνη τὸ ἄκουσε, καὶ ξέχασε τὴν αὐγή, καὶ παρέμεινε στὸν οὐρανό. Τὸ κόκκινο ρόδο τὸ ἄκουσε, καὶ τρεμούλιασε σύγκορμο ἀπὸ ἔκσταση, καὶ ἄνοιξε τὰ πέταλά του στὸν κρύο πρωινὸ ἀέρα.
    Ἡ ἠχὼ τὸ μετέφερε στὶς πορφυροβαμμένες τῆς σπηλιὲς στοὺς λόφους, καὶ ξύπνησε τοὺς κοιμισμένους τσοπάνηδες ἀπὸ τὰ ὄνειρά τους. Ἀρμένισε μέσα ἀπὸ τὰ καλάμια τοῦ ποταμοῦ, καὶ αὐτὰ μετέφεραν τὸ μαντάτο του στὴ θάλασσα.
    «Κοίτα, κοίτα!» φώναξε τὸ δένδρο, «τὸ τριαντάφυλλο εἶναι ἕτοιμο τώρα»· μὰ ἡ Ἀηδόνα δὲν ἔδωσε καμία ἀπάντηση, γιατὶ κειτόταν νεκρὴ στὸ ψηλὸ χορτάρι, μὲ τὸ ἀγκάθι στὴν καρδιά της.
     
    IV
    Καὶ τὸ μεσημέρι ὁ Φοιτητὴς ἄνοιξε τὸ παράθυρό του καὶ κοίταξε ἔξω. «Τί ἔκπληξη, τί θαυμάσια τύχη!» Ξεφώνησε· «νὰ ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο!
    Δὲν ἔχω ποτὲ δεῖ τριαντάφυλλο σὰν κι αὐτὸ σὲ ὅλη μου τὴ ζωή. Εἶναι τόσο ὄμορφο ποὺ εἶμαι σίγουρος ὅτι ἔχει ἕνα μακρὺ Λατινικὸ ὄνομα»· καὶ ἔσκυψε καὶ τὸ ἔκοψε.
    Μετὰ φόρεσε τὸ καπέλο του, καὶ ἔτρεξε μέχρι τὸ σπίτι τοῦ Καθηγητῆ μὲ τὸ τριαντάφυλλο στὸ χέρι του. Ἡ κόρη τοῦ Καθηγητῆ καθόταν στὴν ἐξώπορτα τυλίγοντας μπλὲ μετάξι σὲ μιὰ κουβαρίστρα, καὶ τὸ σκυλάκι της ἦταν ξαπλωμένο στὰ πόδια της.
    «Εἶπες ὅτι θὰ χόρευες μαζί μου ἂν σοῦ ἔφερνα ἕνα κόκκινο τριαντάφυλλο,» φώναξε ὁ Φοιτητής. «Ὁρίστε τὸ πιὸ κόκκινο τριαντάφυλλο σ᾿ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Θὰ τὸ φορέσεις σήμερα τὸ βράδυ δίπλα στὴν καρδιά σου, καὶ καθὼς θὰ χορεύουμε μαζὶ θὰ σοῦ λέει πόσο σὲ ἀγαπῶ.»
    Μὰ τὸ κορίτσι κατσούφιασε. «Φοβᾶμαι ὅτι δὲν θὰ ταιριάζει μὲ τὸ φόρεμά μου,» ἀπάντησε· «καί, ἐκτὸς αὐτοῦ, ὁ ἀνεψιὸς τοῦ Αὐλάρχη μοῦ ἔχει στείλει μερικὰ ἀληθινὰ πετράδια, καὶ ὅλοι ξέρουν ὅτι τὰ πετράδια κοστίζουν πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὰ λουλούδια.»
    «Λοιπόν, στὸ λόγο μου, εἶσαι πολὺ ἀχάριστη,» εἶπε ὁ Φοιτητὴς θυμωμένα· καὶ πέταξε τὸ τριαντάφυλλο στὸ δρόμο, κι ἐκεῖνο ἔπεσε μέσα στὸ ρεῖθρο, καὶ ὁ τροχὸς μιᾶς ἅμαξας πέρασε ἀπὸ πάνω του.
    «Ἀχάριστη!» εἶπε τὸ κορίτσι. «Γιὰ νὰ σοῦ πῶ, εἶσαι πολὺ ἀναιδής· Καί, ἔπειτα, ποιὸς εἶσαι ἐσύ; Ἕνας φοιτητάκος.
    Γιατὶ, δὲν πιστεύω ὅτι οὔτε κἂν ἔχεις ἀσημένιες ἀγκράφες στὰ παπούτσια σου ὅπως ἔχει ὁ ἀνιψιὸς τοῦ Αὐλάρχη»· καὶ σηκώθηκε ἀπὸ τὴν καρέκλα της καὶ μπῆκε μέσα στὸ σπίτι.
    «Τί ἀνόητο πρᾶγμα ποὺ εἶναι ὁ Ἔρωτας,» εἶπε ὁ φοιτητὴς καθὼς ἔφευγε. «Δὲν εἶναι οὔτε κατὰ τὸ ἥμισυ τόσο χρήσιμος ὅσο ἡ Λογική, καθὼς δὲν ἀποδεικνύει τίποτε, καὶ πάντοτε σοῦ τάζει πράγματα ποὺ δὲν πρόκειται νὰ συμβοῦν, καὶ σὲ κάνει νὰ πιστεύεις πράγματα ποὺ δὲν εἶναι ἀληθινά.
    Στὴν πραγματικότητα, δὲν εἶναι διόλου πρακτικός, καί, καθὼς στὴν ἐποχή μας τὸ νὰ εἶσαι πρακτικὸς εἶναι τὸ πᾶν, θὰ ἐπιστρέψω στὴν Φιλοσοφία καὶ θὰ μελετήσω Μεταφυσική.» Ἔτσι ἐπέστρεψε στὸ δωμάτιό του καὶ τράβηξε ἕνα μεγάλο σκονισμένο βιβλίο, καὶ ἄρχισε νὰ διαβάζει.
     
     
  6. Devaraja
    http://www.youtube.com/watch?v=ExLqMBLyWd8&feature=related
     
     
    Aisha
    We've only just met
    And I think you ought to know
    I'm a murderer
     
    I have a portrait on my wall
    He's a serial killer
    I thought he wouldn't escape
    Aisha
    He got out
     
    We live in a cemetary
    A cold and damp place
    And science runs through us
    Making us gods
     
    The rules are all wrong
    Every perversion is justified
    They honestly believe dead bodies
    Anything goes around here
     
    I still want to to be human again
    What am I ?
    What am I ?
    I'm a murderer
     
    Aisha
    I'm confused
    Aisha
    I'm vibrating
     
    I'm a murderer

    The gods all suck

     
     
  7. Devaraja
    "An affirmation is a declaration that something is true."

    "The purpose of affirmation is to pass a command from the conscious mind to the subconscious mind.
    The subconscious mind has the ability, in anything it accepts as true, to do whatever it takes to turn it
    into reality. The purpose of an affirmation is to pass a message to the subconscious mind, and to make
    it believe the message is true."
     
     
    "By choosing to think and say positive affirmations as true, the subconscious is forced into one of two
    reactions - avoidance or reappraisal. The bigger the issue the bigger the gap between the positive
    affirmation and the perceived inner truth and the more likely that one is going to experience resistance.
    This is where the subconscious finds it easier to stay with its perceived inner truth and avoid the
    challenge using any means at its disposal to avoid examining the issue. You will recognise this reaction
    by a strong negative feeling inside as you state the positive affirmations. Equally if your experience a
    sense of joy and well being, your mind is instinctively responding to something it believes to be true.
    ...Continually repeating affirmations with conviction and passion will chip away at even the strongest
    resistance."
     
    "...affirmations actually reprogram your thought patterns, they change the way you think and feel about
    things, and because you have replaced dysfunctional beliefs with your own new positive beliefs, positive
    change comes easily and naturally..."
     
     
     
    Πηγή:
    http://www.trans4min...engxiang6.shtml
     
     
  8. Devaraja
    1) The affirmation must be believable to the subconscious mind
    Most of the affirmations people use, fail at this first stage. They tend to give an unrealistic message to the subconscious mind, hoping for a positive response. If you are financially broke, and you say to yourself "I earn $100,000 per year", is this believable to your mind? If your body is totally out of shape, and you say to yourself "I am very attractive", is this believable to your mind? I doubt it.
    What if you are currently broke, and you want to make $100,000 per year? What if you are out of shape, and you want to make yourself attractive? I find the best and easiest way is to use the word "I choose" in your affirmation.
    Instead of saying "I earn $100,000 per year," say "I choose to earn $100,000 per year."
    Instead of saying "I am very attractive," say "I choose to feel that people find me attractive." Do you feel the difference?

    2) The subconscious mind seeks for proof
    There is a misconception that the affirmation must be repeated thousands of times before it can be installed in the subconscious mind. This is not necessarily true. You can use the repetition method to embed your affirmation, but there is an easier way. It is, at the time you find the proof, state your affirmation. Many people stay in poverty because they associate pain with money. Whenever they spend their money, they think of their bills, loans etc. This will automatically lead to ultimate pain. It is the feeling you attach to money that makes you rich or poor.
    How can we turn this to our advantage? Instead of feeling pain when spending money, what if we associate pleasure with it? Next time when you go out shopping, at the moment you take out your money or credit card, say this affirmation to yourself "I always have more than enough to spend."
    See how you feel. This works because the subconscious mind sees the proof. As long as you have some money left in your pocket, this affirmation is always true, so the subconscious mind will believe it.
    How about if we combine the first and second methods together and make an affirmation like this: "I choose to feel that I always have more than enough to spend." Say this at the time you spend your money. See how you feel. You don't have to repeat it thousands of times, a few times of real life proof will make your subconscious mind believe it.


     
     
    3) The affirmation must trigger feelings
    A fact about the subconscious mind is that it does not speak in words, you can only communicate with it through feelings, and emotions. There are two methods that you can use to trigger your feelings. The first method is to use words that involve feelings. Words like "fun, enjoyable, comfortable, delightful" will work effectively. The second method is to use imagination. Visualize that the situation stated in your affirmation has already come true.
    See yourself in that situation and feel the feelings.

     
     
     
    4) The affirmation must obey the 3 Ps factor

    The 3 Ps are Positive, Present tense and Personal. Affirmations must be stated positively. Instead of saying "I am not fat," say "I choose to stay slim." The reason for this is that before the mind knows the meaning of "I am not fat," it must think of what fat means first. So saying that statement will inevitably lead to the feeling of being fat.
    Affirmations must be in the present tense. Many books mention this. However, I only agree to some extent. If you say "I have a luxury car", your mind will not believe you. The reason I include this here is that once it is combined with the first technique, it will work perfectly. Now say "I choose to have a luxury car". Your mind will do its best to bring it into reality.
    Affirmations must be personal. Your subconscious mind only works for you, not for others. If you say "Ann loves me", it will not be effective, because you have no control over Ann. Now say "I choose to feel that Ann really loves me". This time you are in control, because you can control your own feelings.

    5) Personal development affirmations should be stated in the comparative
    "I am confident" may not be as effective as "I am becoming more and more confident." An even better affirmation might be "I choose to feel more and more confident." The reason for using the comparative, is because there is no end to how much more confident you can become. Otherwise, your mind may think you are already confident enough, and it will not
    need to do any more work.


     
     
     
    Πηγή:http://www.trans4min...engxiang6.shtml
     
     
  9. Devaraja
    In classical elemental systems, each element has two qualities, and it shares each quality with one other element.
     
     
    Warm/Cold
    Each element is either warm or cold, and this corresponds with a male or female gender. This is a strongly dichotomous system, where male qualities are things like light, warmth and activity, and female qualities are dark, cold, passive and receptive.
     
    The orientation of the triangle is determined by warmth or coldness, male or female. Male, warm elements point upward, ascending toward the spiritual realm. Female, cold elements point downward, descending into the earth.
     
     
    Moist/Dry
    The second pair of qualities is moistness or dryness. Unlike the warm and cold qualities, moist and dry qualities do not immediately correspond to other concepts.
     
     
    Opposing Elements
    Because each element shares one of its qualities with one other element, that leaves one element completely unrelated. For example, air is moist like water and warm like fire, but it has nothing in common with earth. These opposing elements are on opposite sides of the diagram and are distinguished by the presence or absence of the crossbar within the triangle:
    Air and earth are opposites and have the crossbar Water and fire are also opposites, and lack the crossbar.


    Hierarchy of Elements
    There is traditionally a hierarchy of elements, although some modern schools of thought have abandoned this system. The lower elements in the hierarchy are more material and physical, with the higher elements becoming more spiritual, more rarefied, and less physical.
     
    That hierarchy can be traced through this diagram. Earth is the lowest, most material element. Circling clockwise from earth you get water, air and then fire, the least material of the elements.
     
     
     
    Πηγή:
     
    http://altreligion.a...l-Qualities.htm
     

  10. Devaraja
    The pentagram has represented many diverse meanings over the centuries. Since at least the Renaissance, one of its associations is with the five elements.
     
     
    Arrangement
    Traditionally, there is a hierarchy among the elements ranging from the most spiritual and rarefied to the least spiritual and most material. This hierarchy determines the placement of elements around the pentagram.
     
    Starting with spirit, the highest element, we descend to fire, then follow the lines of the pentagram over to air, across to water, and down to earth, the lowest and most material of the elements. The final line between earth and spirit completes the geometric shape.
     
     
    Orientation
    The issue of a pentagram being point-up or point-down only gained relevance in the 19th century and has everything to do with the arrangement of elements. A point-up pentagram came to symbolize spirit ruling over the four physical elements, while a point-down pentagram symbolized spirit being subsumed by matter or descending into matter.
     
    Since then, some have simplified those associations to simply represent good and evil. This is generally not the position of those who commonly work with point-down pentagrams, and is often not the position of those associating themselves with point-up pentagrams either.
     
     
    Colors
    The colors used here are those associated with each element by the Golden Dawn. These associations are commonly borrowed by other groups as well.


     
     
     
    Πηγή: http://altreligion.a...l-Pentagram.htm
×
×
  • Create New...