Jump to content

Devaraja

Mέλη
  • Posts

    884
  • Joined

  • Last visited

Posts posted by Devaraja

  1. Πιο παλια ειχα διαβασει πως το λεμονι και γενικοτερα τα οξυνα καταπολεμουν τον καρκινο. Μετα ειχα διαβασει πως

    τα οξυνα ειναι επικινδυνα σε σχεση με τον καρκινο! αντε βγαλε ακρη

     

    With an increase in reporting by major media outlets discussing the many health benefits of various fruits and vegetables and how they play a part in fighting disease, you may have already heard that lemons cure cancer. While this isn’t completely factual, there have been several studies that purport to show a strong basis in using lemons for cancer treatment. It should also be noted that there are conflicting reports detailing that, while lemons and other citrus fruits do contain cancer-fighting properties, exactly how effective they are against particular types of cancer has yet to be accurately determined.

     

    http://www.hope4cancer.com/information/lemons-and-cancer.html

     

    Scientists reveal that phytonutrients, found in nature, can outperform chemotherapy without the risk of harming the body. We know lemon peels have some compounds that trigger the immune system and have demonstrated its substances can mitigate certain ailments.

    For example, modified citrus pectin (MCP) which comes from the pulp and rinds of citrus fruits has been altered to produce shorter sugar chains – making it more easily absorbed by the digestive system and bloodstream. MCP has been found to inhibit the spread of prostate, breast, and skin cancer to other organs.

    - See more at: http://www.naturalhealth365.com/cancer_treatments/lemon-peels.html#sthash.rl15vF7r.dpuf

     

    http://www.naturalhealth365.com/cancer_treatments/lemon-peels.html

  2. Ναι, θεωρητικα συμφωνω, αλλα στην πραξη θα γινοταν να φτιαξεις πχ ενα sigil και να το περασεις στο υποσυνειδητο με αποτελεσματικη αυτοθεραπεια? Ισως κατι τετοιο να βοηθουσε σε γενικες γραμμες καθως η ψυχολογια εχει μεγαλη επιδραση στη σωματικη υγεια. Και τετοιες μεθοδοι νομιζω επιρεαζουν πρωτα το υποβαθρο της ψυχολογιας.

     

    Επισης, υπαρχουν πολλες ανεκδοτολογικες αναφορες για περιστατικα (αυτο?)ιασης μετα απο προσευχη ασπουμε...

  3. αναρωτιεμαι τι δυνατοτητες αυτοιασης υπαρχουν στο ανθρωπινο σωμα αν κανεις μπορει να εχει προσβαση σε 

    πιο "βαθιες" περιοχες του εγκεφαλου... Θεωρητικα θα μπορουσε κανεις να κατευθυνει ακουσιες λειτουργιες που

    σχετιζονται πχ με αδενες κλπ.  

  4. Με λιγα λογια, το ανθρωπινο σωμα καταστρεφεται λογω της ηλεκτρικης αντιστασης που εχει. Οταν καποιος ερθει σε επαφη με

    υψηλο δυναμικο+ρευμα, το ρευμα τον διατρεχει προς το εδαφος καθως η γη εχει χαμηλοτερο δυναμικο. Ενα πληρως αγωγιμο μεσω δεν θα παθει κατι, αλλα ενα μεσω με καποια ηλ.αντισταση θα καταπονιθει αναλογα με το δυναμικο της πηγης. Το ανθρωπινο σωμα κανονικα εχει αντισταση που δεν αντεχει σε τετοιες τασεις και γι αυτο καταστρεφεται. Φυσικα εχουν σημασια τα σημεια επαφης(αρχη και τελος του 'μεσου') αλλα και το ιδιο το μεσω (αν ειναι μονωμενο πχ).

     

    Νομιζω αυτα λεει η θεωρια...

  5. ωωω οι ψυχολογοι δεν ξερουν τιποτα!

    ωωω οι εσωτεριστες δεν ξερουν τιποτα!

    ωωω η επιστημη δεν ξερει τιποτα!

    ωωω οι πνευματιστες δεν ξερουν τιποτα!

     

     

     

     

     

    8493_599265476773569_1537925378_n.jpg

     

     

     

     

    εγω νομιζω, οι ανθρωποι που σκεφτονται ετσι δεν εχουν -καταλαβει- τιποτα.

  6.  

    Ναι, πολυ καλο λινκ.

     

    Ουσιαστικα, στις ψυχικες νοσους υπαρχει ενα τεραστιο υποβαθρο και οι παραισθησεις ειναι μοναχα η κορυφη του παγοβουνου.

    Επιπλεον κανενας σοβαρος ψυχολογος/ψυχιατρος δε μπορει να ορισει με σιγουρια το φυσιολογικο, αλλα μπορει να κρινει αν κανεις ειναι ισορροπημενος. Οποτε πρωτιστος αυτο ειναι το κριτηριο.

  7. Καθε σοβαρος αποκρυφιστης που εχει περασει απο την ιστορια, εχει αναφερθει σε αυτο το προβλημα: "να βλεπεις πολλα και να πιστευεις λιγα".

     

    Στο αλλο ακρο ειναι ολοι οι υπολοιποι: "να μη βλεπεις τιποτα και να πιστευεις πολλα".

  8. ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΑ ΜΠΙΣΚΟΤΑ!

     

     

    Οχι νταξ, η "βια" ειναι απλως μια λεξη. Ανοιγουμε το λεξικο και βλεπουμε πως οριζεται αν θελουμε να εχουμε κοινο κωδικα επικοινωνιας. 018bleh.gif

     

    Αν παλι θελουμε να τη χρησιμοποιησουμε ποιητικη αδεια, τοτε σημασια εχει τι εντυπωσεις δημιουργει στο ακροατηριο thumbsup.gif

     

    Αρκει να μη βγει ποιητικη αηδια(pun) yeahright.gif

  9. Για μένα λέγεται ''ένστικτο της αυτοσυντήρησης''... Αν θες να καείς είναι δικαίωμα και πρόβλημά σου, αλλά συνήθως ο άνθρωπος έχει μέσα του το ένστικτο της επιβίωσης και όχι της αυτοκαταστροφής (συνήθως). Επιπλέον, πώς είναι εγωιστικό το να θες να καείς εφόσον εγωισμός σημαίνει ''βάζω την προσωπική μου καλοπέραση και το συμφέρον πάνω απ' όλα''; Εκτός αν συμπίπτουν εγωισμός και μαζοχισμός. happy.gif

     

    Καθε θεση που υιοθετεις ειναι εγωισμος. Αν παρεις πχ ενα αναμενο κερι και βαλεις το χερι σου απο πανω για 10 δευτερολεπτα -για να δεις τις αντοχες σου-

    αυτο ειναι εγωισμος. Αν το κανεις επειδη γουσταρεις τον πονο ειναι μαζοχισμος. Καθε πραμα μπορει να εχει διαφορετικα αιτια.

  10. "....Κάποτε ρώτησαν τον Γκάντι : Γιατί δίνεις τόσα πολλά; Γιατί βοηθάς όλον αυτόν τον κόσμο;

    Έκπληκτος τότε ο Γκάντι απάντησε : Δεν δίνω τίποτα σε κανέναν αγαπητέ μου. Τα κάνω όλα για μένα..."

     

    Επιστρέφω λοιπόν με ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό ερώτημα-topic που αφορά μια αρκετά παρεξηγημένη έννοια στον τομέα του εσωτερισμού και της αυτοβελτίωσης : τον εγωϊσμό.

     

    Θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας πάνω σ'αυτό, στο αν πιστεύετε δηλαδή ότι ο εγωϊσμός μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα στην πνευματικότητα ενός ανθρώπου αν χρησιμοποιηθεί σωστά.

     

     

    Το "αγαπαω τον εαυτο μου" και το "εχω εγωισμο" ειναι δυο διαφορετικα πραγματα.

     

    "αγαπαω τον εαυτο μου"= προσεχω την υγεια μου, προσεχω την ψυχολογια μου, θελω να ειμαι χαρουμενος/ευτυχισμενος,

    θελω να νιωθω καλα, κοιταζω τι ειναι καλο για μενα κλπ...

     

    "εχω εγωισμο"=προσεχω την εικονα μου, προσεχω την αυτοεικονα μου, φτιαχνω ψεμματα για να τα στηριξω αυτα, το μονο που

    με νοιαζει ειναι 'να βγαινω απο πανω', επιβαλω τις αποψεις μου, συγκρινομαι συνεχως με τους αλλους, φτιαχνω μια 'θεση' και στη συνεχεια

    την υπερασπιζομαι. (μια τετοια θεση ειναι πχ 'ειμαι καλος', 'ειμαι κακος', 'ειμαι εξυπνος' κλπ)

     

    Βασικα αυτα τα δυο προερχονται απο διαφορετικα στρωματα της ψυχοσυνθεσης. Η "αγαπη για μενα" θεωρω οτι προερχεται απο πολυ πιο βαθια

    και ειναι κατι το φυσιολογικο και υγειες. Ο εγωισμος ειναι κατι πιο "εξωτερικο" ή επιφανειακο γιατι στηριζεται σε κατασκευασμενες θεσεις ή κολληματα.

     

    πχ ενα παιδι που ακουμπαει τη φωτια και καιγεται δεν το ξανακανει επειδη αγαπαει τον εαυτο του και δε θελει να πονεσει(αυτο θεωρω αγαπη εδω), ενω ενα

    αλλο παιδι μπορει να το δει σαν προκληση και να θελει να "υπερνικησει τον εαυτο του" οποτε το ξανακανει, αυτο ειναι εγωισμος.

  11. Γραφω:

     

    Αν εξετασουμε μαθηματικα ως εννοιες τη σιωπη και την ομιλια τοτε βλεπουμε οτι η σιωπη μπορει να αντιστοιχιστει στο μηδεν,

    ενω η ομιλια σε καποια σειρα αριθμων(κυμματομορφη). Ετσι, ειναι εμφανης η σχεση αναμεσα στην ομιλια(λογος) και στην αναλογια(Λογος). Απ την αλλη στη σιωπη δεν υπαρχει κανενας λογος και καμια αναλογια.

     

    Οποτε αν καθε ηχος προηλθε απο τη σιωπη "Εν αρχη ην ο Λογος"...ή μηπως οχι?

     

     

    Και μου απαντας:

     

    Το 'εν αρχή ην ο λόγος' δεν σημαίνει ότι

    "καθε ηχος προηλθε απο τη σιωπη" δε λέει τίποτα για προέλευση το "ην". Το όλο απόσπασμα δεν μιλά για προέλευση αλλά για κάποια κατάσταση "αρχής" (όχι "υπ-αρξης" - υπό-αρχής).

     

    Εγω θεωρω οτι η σιωπη(μηδεν) προηγειται του καθε Λογου(διαταραξη)...

     

    Επισης...

     

     

    Λογος= 1.ομιλια 2.αιτια 3.αναλογια

    Τι απο τα 3 εννοει ο ποιητης?

     

     

     

     

     

     

     

  12. Κατ'αρχην ο Οσσο απαντησε συμφωνα με την ερωτηση που του εγινε και συμφωνα με τον τροπο που διατυπωθηκε αυτη η ερωτηση. Η απαντηση του φυσικα βασιζεται στην ανατολικη φιλοσοφια και εκφραζει αυτη την οπτικη για τον κοσμο.

    Αν καποιου δε του αρεσει αυτη η οπτικη απλα την απορριπτει και υιοθετει μια αλλη. Λεω "δε του αρεσει" γιατι δεν υπαρχει περιπτωση να καταληξουμε στο τι ειναι πιο λογικο αφου και στα απλα καθημερινα πραγματα η λογικη διαφερει οπως η μερα απο τη νυχτα. (εχω δωσει παραδειγματα σε αλλα ποστ) laugh.gif

     

    Σχετικα με τον Λογο, οπως ειπωθηκε ειναι πιθανο να αναφερεται στην αναλογια(Θεια Αναλογια) ως αρχη του κοσμου, και οχι

    στον λογο δηλαδη την ομιλια. Αλλα ως γνωστον πολλες αρχαιες ελληνικες λεξεις φερουν εσωτερικες σημασιες ακομα και αν χρησιμοποιουνται για να περιγραψουν την καθημερινοτητα.

     

    Αν εξετασουμε μαθηματικα ως εννοιες τη σιωπη και την ομιλια τοτε βλεπουμε οτι η σιωπη μπορει να αντιστοιχιστει στο μηδεν,

    ενω η ομιλια σε καποια σειρα αριθμων(κυμματομορφη). Ετσι, ειναι εμφανης η σχεση αναμεσα στην ομιλια(λογος) και στην αναλογια(Λογος). Απ την αλλη στη σιωπη δεν υπαρχει κανενας λογος και καμια αναλογια.

     

    Οποτε αν καθε ηχος προηλθε απο τη σιωπη "Εν αρχη ην ο Λογος"...ή μηπως οχι?

     

     

  13.  

    Δηλαδη υπαρχει ο «ενδεδειγμενος» και «καταλληλος» τροπος και υπαρχει και ο «μη καταλληλος» τροπος να εκφρασεις το θρησκευτικο σου συναισθημα;

     

    Φυσικα και υπαρχει -για μενα οπως και για τον καθενα ξεχωριστα.

     

     

     

    Ποιος το οριζει αυτό; Μπορει να μπει καλουπι στο πως θα εκφραστεις;

     

    Εγω φυσικα το οριζω για μενα.

     

    Το ότι εσυ δεν θα’κανες κατι τετοιο σου δινει το δικαιωμα να πεις «είναι γελοιο»;

     

    Δε μου δινει το δικαιωμα κατι να μου φαινεται γελοιο? δε μου δινει το δικαιωμα να το πω? τι εννοεις?

     

     

    Ποιος εισαι εσυ που θα ορισεις ποια πιστη ειναι γελοια και ποια οχι;

     

    Εγω φυσικα θα ορισω τι ειναι γελοιο και τι οχι-για μενα.

     

    Στη τελικη (και για να κανω το δικηγορο του διαβολου) μπορει καποιος να σου πει ότι «ξερεις, το να πιστευεις σε ένα πλανητη γεματο υδρογονο και πλασμα ειναι πολύ πιο γελοιο απ’το να πιστευεις σ’ένα αγνωστο (αορατο) και πανσοφο γερο καπου εκει ψηλα»

     

    Είναι καθαρα προσωπικη υποθεση το τι μορφη και συμβολο θα χρησιμοποιησει ο καθενας για το Υπερτατο Ον.

     

    Δεν ανεφερα την επιστημη σε σχεση με την πιστη στο Ανωτερο αλλα σε σχεση με την πιστη γενικα.

     

    Οφειλεις να τα σεβεσαι όλα, και αν νομιζεις ότι κατι είναι γελοιο καλο θα είναι να το κρατησεις για τον εαυτο σου και να σεβαστεις τον άλλο.

     

    Γιατι? Και τι σημαινει "σεβασμος" για σενα?

     

     

    Αντε να το πιάσουμε κι αυτό αφου ετσι κι αλλιως εχουμε ξεφυγει απολυτα απ’το θεμα…

    Γνωριζω ότι η επιστημη εμπεριεχει παρατηρηση. Επισης γνωριζω ότι εμπεριεχει αμφισβητηση (το αντιθετο της πιστης).

    Οποτε μπορεις λιγο να μου το αναλυσεις αυτό;

     

     

    "We have no right to assume that any physical laws exist, or if they have existed up until now, that they will continue to exist

    in a similar manner in the future. "

     

    "Science cannot solve the ultimate mystery of nature. And that is because, in the last analysis, we ourselves are a part of the

    mystery that we are trying to solve. "

     

    ~Max Planck

     

     

     

     

     

     

  14. Αν σκεφτείς πως ο Γκωτάμα Βούδας κάθισε κάτω από το δέντρο και είπε "δεν θα σηκωθώ από αυτό το δέντρο εαν δεν βρω την λύση" φαίνεται σαν ψυχαναγκασμός.

    Η κρυμμένες ποιότητες όμως είναι η πειθαρχία και η θέληση.

    Ακόμα και αυτές είναι δύσκολο να διακριθούν μερικές φορές από τον ψυχαναγκασμό ο όποιος θέλει να αποδείξει στον εαυτό του.

     

    Το "εγώ" δεν θέλει αλλαγή πολιτικής,αλλά παρατήρηση και επίγνωση.

     

    Ναι, αλλα για να φτασει στην Αληθεια επρεπε να αφησει το δεντρο, τα "κολλιματα", τις ψυχολογικες αναγκες, στο τελος

    επρεπε να αφησει ακομα και την επιθυμια να φτασει στην Αληθεια ωστε στο τελος να φτασει σην Αληθεια.

     

     

     

  15.  

    Η Dalia ηταν ξεκαθαρη. Σε ρωταει τι γελοιο βρισκεις στη πιστη και στο θρησκευτικο συναισθημα!

    Δεν ρωτησε ουτε «τι γελοιο βρισκεις στις εντονες συναισθηματικες αντιδρασεις» ουτε «τι γελοιο βρισκεις στα θρησκευτικα παραληρηματα».

    Ρωτησε κατι συγκεκριμενο και δεν απαντας καθολου συγκεκριμενα.

     

    Εξαρταται με το πως εκφραζεται το θρησκευτικο συναισθημα ή η πιστη.

    Η πιστη στο ζωοδοτη ηλιο δε μου φαινεται τοσο ηλιθια οσο η πιστη σε ενα γερο που καθεται πανω στα συννεφα ασπουμε.

     

     

    Φιλε μου εχεις μπερδευτει και εχεις μπερδεψει και εμενα.

    Θα σου κανω μια απλη ερωτηση:

     

    Θεωρεις γελοιο να πιστευεις σε ΚΑΤΙ (ανωτερο) ;

     

    ..

     

    Δεν εχω μπερδευτει καθολου, μαλλον εσυ κολλας στις λεξεις και αποφευγεις να δεις το γενικο νοημα αυτων που γραφω. 015annoyed.gif

     

     

    Οπως ειπα και πιο πανω δε θεωρω την πιστη γενικα γελοια, αλλα υπαρχει πιστη και πιστη... (και η επιστημη εμπεριεχει πιστη)

     

     

     

     

     

     

     

  16. Συνηθως ονομαζουμε "προβλημα" την διαφορα αναμεσα στην κατασταση που θεωρουμε ως επιθυμητη και

    στην πραγματικοτητα στην οποια ζουμε. Αυτο το κενο αναμεσα στο επιθυμητο και στο πραγματικο ή αντικειμενικο

    ειναι συνηθως η πηγη καθε δυστυχιας.

     

    Οταν εχουμε ενα προβλημα αυτο που προσπαθουμε να κανουμε φυσικα ειναι να το λυσουμε, αλλα συνηθως ο μονος

    τροπος που βλεπουμε για να το κανουμε αυτο ειναι με το να αλλαξουμε την εξωτερικη πραγματικοτητα ετσι ωστε να τη

    φερουμε στα μετρα του επιθυμητου.

     

    Αν κοιταξουμε ομως τον (γενικο) ορισμο που εδωσα για το "προβλημα" μπορουμε να καταληξουμε στο οτι καθε

    προβλημα αποκτα υποσταση οχι λογω του πραγματικου κοσμου αλλα λογω της συγκρουσης μεταξυ του εσωτερικου

    κοσμου και του εξωτερικου.

     

    Με βαση αυτο, η λυση σε καθε προβλημα μπορει να βρεθει ειτε με αλλαγη του εξωτερικου κοσμου, ειτε με αλλαγη του

    εσωτερικου. Αν πρωτη προταιρεοτητα ειναι η λυση του καθε προβληματος (και η εξαφανιση της δυστυχιας που αυτο

    προκαλει) τοτε το μονο που εχει σημασια ειναι η ευθυγραμμηση του εσωτερικου με το εξωτερικο. Μπορει να αλλαξει

    το ενα απ τα δυο ή και τα δυο, αλλα τελικος σκοπος ειναι να ερθουν σε αρμονια μεταξυ τους.

     

    Οι περισσοτεροι ανθρωποι θεωρουν υποχωρηση να κανουν αλλαγες στο "εγω" τους και ετσι βλεπουν τη λυση μονο στην

    αλλαγη του εξωτερικου κοσμου. Αυτο συμβαινει επειδη βλεπουν τα περιεχομενα του εγω τους ως "δικα τους" ή "ως φιλο"

    ενω τον εξωτερικο κοσμο ως "αλλο" ή ως "εχθρο". Αλλα με μια πιο προσεκτικη παρατηρηση κανεις μπορει να διαπιστωσει

    οτι τα περιεχομενα του "εγω" ειναι στην ουσια προιοντα εξωτερικων παραγοντων που λειτουργουν ως "δουρειοι ιπποι".

     

    Ολοκληρο το "συστημα" ειναι φτιαγμενο ετσι ωστε να προκαλει το 'γεμισμα' του Εγω με περιεχομενα τα οποια δεν εχουν καμια

    σχεση με τον αληθινο εαυτο(αν υπαρχει) ή εστω με το συμφερον του ατομου. Το Εγω γεμιζει με ασυναρτητες επιθυμιες, ακραια

    συναισθηματα, παραλογα 'θελω', σκεψεις οι οποιες δεν οφελουν σε τιποτα κλπ... Το Εγω βομβαρδιζεται συνεχως αμμεσα ή

    εμμεσα και παραμενει συνεχως γεματο με περιεχομενα και μετα απο ενα σημειο αυτα τα περιεχομενα αποκτουν δικη τους

    "ζωη" και αναπαραγωνται πλεον απο μονα τους σαν να νοιαζονται για την επιβιωση τους. Αλλα αν αυτα τα περιεχομενα προερχονται απο το περιβαλλον τοτε γιατι να τα θεωρω δικα μου και γιατι να τα υπερασπιζομαι?

     

    Οι περισσοτερες φιλοσοφιες της ανατολης ακολουθουν αυτο το συλλογισμο, δηλαδη το δρομο της αποταυτισης. Αντιλαμβανομαι

    τι δεν ειναι δικο μου, αντιλαμβανομαι τι δεν ειμαι και ετσι πλεον μπορω να το αφησω να φυγει.

     

    Αλλα περα απο αυτη τη φιλοσοφικη οπτικη γυρω απο το Εγω, στην πραξη καθε "προβλημα" μπορει να στηριζεται πιο πολυ στο

    μεσα παρα στο εξω, ακομα και στα πιο 'ουσιαστικα' ζητηματα που εχουν απασχολησει τον ανθρωπο. Το τι ειναι 'ουσιαστικο'

    ειναι κι αυτο μια αποψη, ενας νοητικος-συναισθηματικος προσδιορισμος . Για παραδειγμα στο χωρο του εσωτερισμου

    υπαρχουν πολλοι που ψαχνουν ψυχαναγκαστικα "την Αληθεια" αλλα φαινεται ποτε να μη την βρισκουν. Φυσικα πιστευουν οτι

    το προβλημα ειναι οτι η Αληθεια ειναι καλα κρυμμενη, αλλα απο μια δευτερη οπτικη το προβλημα μπορει να ειναι ακριβως αυτη

    η ιδια η ανεξελεγκτη αναγκη για την Αληθεια. Οπως γραφω στην αρχη του κειμενου καθε προβλημα ειναι μια ασυμφωνια αναμεσα στο εσωτερικο και στο εξωτερικο και ετσι μπορει να ειδωθει απο δυο οπτικες.

  17. Ναι, αλλα εδώ υπαρχει μια αντιφαση.

    Πιο πριν λες

     

    (“τι το γελοίο έχει η πίστη και το θρησκευτικό συναίσθημα?)

     

    "Το παραλογο ειναι παντα γελοιο"

     

     

    Και απ’την άλλη λες

    «δεν ειπα ότι η πιστη γενικα είναι κατι γελοιο»

     

    Η απαντηση σου τοτε «το παραλογο είναι παντα γελοιο» που αναφερεται;

    Στη πιστη ή στο θρησκευτικο συναισθημα;

    Νομιζω ότι θα πρεπει να το διευκρινισεις λιγο.

     

     

     

     

    "Το παραλογο ειναι παντα γελοιο" = καθετι που μας φαινεται παραλογο μας φαινεται και γελοιο, καθετι που μας φαινεται γελοιο ειναι και γελοιο απο

    τι δικη μας οπτικη. Τωρα αμα σε αλλο context ταιριαζε τοτε δε θα φαινοταν γελοιο.

     

    "Η απαντηση σου τοτε «το παραλογο είναι παντα γελοιο» που αναφερεται; " Σε αυτα που μου φαινονται γελοια. Στην προκειμενη περιπτωση σε τετοιου ειδους

    θρησκευτικα παραληρηματα. Τωρα μπορεις να μου πεις τι ειναι "θρησκευτικο παραληρημα" και η συζητηση να συνεχιζεται επ απειρον διοτι στο επιπεδο της

    λογικης ικανοτητας(αναλογια) δεν υπαρχουν ορια. Οτιδηποτε μπορεις να το εκλογικευσεις και να το δικαιολογησεις αν θελεις και τοτε θα σταματησει να φαινεται γελοιο.

     

     

    Σε ξαναρωτησα και μου τα μασησες λιγο, δεν μου εδωσες ξεκαθαρη απαντηση.

    Κι εσυ πιστευεις σε ΚΑΤΙ.

    Το οτι εχεις πιστη σ'αυτο το ΚΑΤΙ δεν είναι γελοιο μονο και μονο επειδη είναι γενικως συνηθισμενο να πιστευεις;

    Αρα πιστευεις απο συνηθεια; επειδη πιστευουν κι οι αλλοι;

    Νομιζω οτι κι αυτο πρεπει να το διευκρινίσεις.

     

     

    Ισα ισα αυτο ειπα, οτι δεν πιστευω σε κατι επειδη ειναι συνηθισμενο. Αυτο το κανει μαλλον ο μεσος ανθρωπος διοτι οταν κατι ειναι συνηθησμενο

    και πιστευουν σε αυτο πολλοι, υπαρχει η εσφαλμενη αισθηση οτι ενισχυεται η πιθανοτητα υπαρξης του. (appeal to common belief)

     

     

    Ως γελοιο δεν οριζω κατι συμφωνα με την ορθοτητα του ή μη αντικειμενικα, αλλα συμφωνα με την αισθηση που αυτο προκαλει σε σχεση με το πλαισιο

    στο οποιο βρισκεται.

  18.  

    Δεν καταληγω εγω.

    Εσυ ειπες ότι «η πιστη» είναι κατι γελοιο.

    Αρα εσυ καταληγεις σε αυτό το συμπερασμα και με τη δικη σου λογικη.

     

     

    Δεν ειπα οτι η πιστη γενικα ειναι κατι γελοιο. Ειπα οτι το παραλογο φαινεται γελοιο και αρα ειναι γελοιο.

    παραλογο= αυτο που ξεφευγει απο μια συγκεκριμενη λογικη, η παραφωνια σε μια λογικη συνεχεια

     

    Το να πιστευω "στο θεο" δεν ειναι γελοιο μονο και μονο επειδη ειναι κατι συνηθισμενο ως ιδεα,

    το να πιστευω στο σουπερμαν ειναι γελοιο μονο και μονο επειδη δε "ταιριαζει" στην κοινωνια.

     

    Αλλα καποιος που εχει διαβασει λιγο φιλοσοφια, το εχει σκεφτει λιγο παραπανω κλπ μπορει να

    καταλαβει λιγο καλυτερα τι ειναι παραλογο και τι οχι ασχετα πως φαινεται το καθετι.

     

     

×
×
  • Create New...