Jump to content

Azif

Νέα Μέλη
  • Posts

    103
  • Joined

  • Last visited

Posts posted by Azif

  1. E μιάς και μιλάμε για τέτοια: Ο Prof. ROLF HEUER (Γενικός Διευθυντής του CERN) θα δώσει μία ομιλία στο Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου την Τετάρτη 28.09.2011 και ώρα 6.00 μ.μ. με θέμα το CERN, την επιστήμη των επιταχυντών, τα σωματίδια αλλά φυσικά και για την νέα ανακάληψη με τα νετρίνο που "τρέχουν" με φαινόμενη ταχύτητα μεγαλήτερη του φωτός.

  2. Απλός να πω ότι εδώ και μερικές δεκαετίες γνωρίζουμε φαινόμενα που ξεπερνούν την ταχύτητα του φωτός. Ο Einstein δεν έκανε λάθος. Πράγματι στο 3D σύμπαν μας η ταχύτητα του φωτός είναι η μέγιστη. Βάλε παραπάνω διαστάσεις και η μέγιστη ταχύτητα (στις 3 διαστάσεις μας) αυξάνεται. Φανταστείται ως παράδειγμα τις σκουληκότρυπα.

  3. Τώρα κατάλαβα τι εννοούσε η Ελένη όταν είπε "Αχ, μα σε βλέπω σαν αδελφό μου. Τουλάχιστον ας μείνουμε φίλοι". wallbash.gif

    Ε όχι και Κουασιμόδος το κουκλάκι το ζωγραφιστό! 4_9_15v[1].gif

     

    Χαχαχαχα! Μου ΄φτιαξες την μέρα. Να σαι καλά.

  4. @Δανάη

    Βασικά ευχαριστώ.

    Ναι,starts ήθελα να γράψω, αλλά δεν μπορώ να κάνω edit.

    Εδώ είναι κάτι που δεν ήθελα να το κάνω επιτόπου εμφανές. Ο Ma'ad και ο Ja είναι ταυτισμένοι. Ο Ja είναι ο "κακός" της ιστορίας (που όμως δεν ξέρουμε το γιατί, απλά κάνει κάτι κακό (μάλλον) και είναι και μη-προσφιλής λόγο της μορφής του) και ο αδελφός του (αυτό δεν το έγραψα μέσα) Ma'ad ο "καλός" της ιστορίας (καλός (αν και θεός του αίματος) γιατί έσωσε τον κόσμο από τα τέρατα και έχει και "κομπλε" μορφή). Εδώ φαίνεται ότι το "καλό" και το "κακό" δεν διαφέρουν και πολύ. Μία φαινομενικά "κακή" πράξη δεν ξέρουμε πόσο καλό θα φέρει, ενώ μία "καλή" πράξη πάλη δεν ξέρουμε πόσο κακό θα φέρει. π.χ. οι άνθρωποι στο κείμενο. Αν είχε νικήσει ο Ja, το σίγουρο είναι πως δεν θα ζούσαν στιγμιαίο πόνο (1 φορά κάθε χρόνο, δεν τον συνηθίζεις). Μπορεί να υποφέρανε, να πέθαιναν ή να ήταν μια-χαρά.

    Και κάτι για το τέλος. Όταν γράφω κάτι είμαι σε συναισθηματική φόρτηση. Απλά διοχετεύω την ενέργειά μου στο να γράφω μουσική-ποίηση-παραμύθια-κ.α. Μετά πάλι δεν είμαι καλά. Οπότε όχι. Δεν έγεινα καλά. Μετά από καμιά ώρα μου πέρασε, γιατί βρήκα κάτι άλλο να αντικαταστήσω την έλειψη ενώς υπολογιστή.

     

    @Devaraja

    Ευχαριστώ.

    ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΠΛΑΚΑ! Χαχαχα! Όχι, δεν είχα ιδέα για την Μαάτ (αν και κάποτε θα την ήξερα γιατί στο δημοτικό ασχολιόμουν με την θρησκεία της Αιγύπτου (γεράσαμε και ξεχάσαμε)). Τώρα που διάβασα για 'κείνη... ναι έχει μία μικρή σχέση, αν και ο Ma'ad δεν είναι ο θεός της τάξης ακριβώς. Το όνομα του μου ήρθε "έτσι", όταν έγραφα, μάλλον επειδή ηχεί ωραία με το blood. Αφού όμως το τελείωσα θυμήθηκα ότι Μααντ (αν δεν κάνω λάθος) έλεγαν τον Θεό οι Άγγελοι του Ντι (αν κάνω λάθος διορθώστε με).

  5. Ένα ακόμα. Η έμπνευση μου ήρθε όταν από τα νεύρα (που έσπασε η οθόνη του λάπ-τοπ μου) περπάτησα τρία χιλιόμετρα, μέχρι να φτάσω στην κορυφή του κάστρου του χωριού μου. Εκεί αφού κάθησα και (όπως λέμε στο χωριό μου) "ρομαντζάρισα", πήρα μολύβι και χαρτί και άρχησα να γράφω χωρίς να σκέφτομαι το θέμα αλλά μόνο τον ρυθμό και τον ήχο. Είναι ένα ποίημα ή και ένα τραγούδι που απαγγέλεται. Απλός να πω ότι το "JA" είναι ένα πρόθεμα που χρησιμοποίησα σε μία αγαπημένη λέξη ώστε αριθμολογικά η νέα λέξη να είναι ίση με την ημερομηνία της γεννησής μου. Ελπίζω να σας αρέσει (να με συμπαθάτε αλλά είναι στα Αγγλικα).

     

    THE LEGEND OF JA

    A long time ago, the time the Darkness stars to flow,

    there was a land, the land of eternity, of youth and JA.

     

    There was a cast, the cast of the priests of the God whose name was Ma'ad,

    the God of wealth, of happiness and BLOOD.

     

    You see, there was a legend,of the times far beyond,

    beyond the creation of this remote rock.

     

    A legend of the invasion of a dark crusade, the crusade of the creatures of the Abyss,

    whose God was a monster of the Shadow and Dust, whose incarnation was JA.

     

    So the man made a pact with an Ancient One,

    the God of the magick, of the Law and Blood.

     

    The God then stood up and weilded his staff,

    and went to the castle of the Monstery-God named JA.

     

    And there was no-one that knows what happened,

    but the creatures were forgotten.

     

    And from then till now, the priesthood has vow,

    to bow before Ma'ad. The God of the Blood.

     

    But the fear remains for the Monster's come-back,

    so they had to find a way to secure his not-back.

     

    And the only way to secure their peacefully days,

    was to remember the Darkness, the Blood and the pains.

     

    And from then till now, at a singular day,

    they burn their villages and suffer of pain.

     

    But at the end of the night, when the sun comes alive,

    they cry for their sins and stars to pray.

     

    So the legend comes apart, with the name of JA,

    and Ja means pain, Darkness and BLOOD.

  6. Πιστεύω ότι ξεχνάμε κάτι. Να ισχύει και τα δύο. Δηλαδή να είναι και από εμάς αλλά και από όχι απαραίτητα εμάς.π.χ. Οι Γκοετικοί δαίμονες (ταπεινή μου γνώμη) είναι ένα είδος προβολής του "σκοτεινού" (όχι κακού απαραίτητα) εαυτού μας. Οπότε το φαινόμενο αυτό γίνεται από εμάς. Από την άλλη όταν έχουμε τα αστρικά θέματα (ταξιδάκια, καλέσματα, κ.α.) που λειτουργεί αυτό που λέω (χρησιμοποιώ ενικό διότι δεν ξέρω αν χρησιμοποιώ την κατάλληλη λέξη) Συλλογικό Ασυνείδητο ή αλλιώς Υπερσυνείδητο. Άλλα τα φαινόμενα αυτά (τα αστρικά και γιατί όχι κ.α.) είναι αποτέλεσμα ημών. Σαφώς θα μπορούσαν να υπάρχουν και φαινόμενα που γίνονται από άλλους, αλλά εμείς δεν παίζουμε κανένα ρόλο (εδώ όμως εγώ δεν μπορώ να μιλήσω γιατί οι οντολογικές υποστάσεις του "κόσμου" μου είναι πολύ υψηλές και ενεργούν σε πολύ ιδιαίτερες καταστάσεις και με πολύ ιδιαίτερο τρόπο). Να το πω και πιο γενικά. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι σύμφωνα με το θέλω του αλλά και σύμφωνα με την ΘΕΛΗΣΗ του. Σύμφωνα με τον Κρόουλη η ΘΕΛΗΣΗ του ανθρώπου είναι η ΘΕΛΗΣΗ του Θεού (ή κάτι τέτοιο). Ε, όταν συμβαίνει κάτι από το θέλω μας τότε ευθυνόμαστε εμείς, ενώ αν συμβαίνει από την ΘΕΛΗΣΗ μας τότε ευθυνόμαστε και εμείς.

    Ελπίζω να έγινα αντιληπτός.

  7. Ακριβώς εκεί σε οδηγούν αυτά τα συστήματα, είτε χριστιανικός ή βουδιστικός μοναχισμός είτε τα διάφορα "μαύρα". [...]

    Δεν θα το έλεγα. Γενικά τα συστήματα έχουν ένα «μικρό» θεματάκι.Σου δείχνουν μόνο τον έναν δρόμο και σου κρύβουν τον άλλον. Αυτό που λέω είναι μόνο ένα μέρος του δρόμου. Αν όμως το αντιστοιχίσεις με ένα σύστημα (π.χ. καμπάλαμιας και τν έχουμε θίξει δύο-τρεις φορές) θα δεις ότι είναι όλο το σύστημα. Δεν πάει παρακάτω. Αυτό εδώ όμως πάει.

    [...]Το ίδιο είναι απλά το καθένα είναι το άλλο από την ανάποδη.[...]

    Θα προτιμούσα το «αλληλοσυμπληρούμενα».

    [...]Αν μπορώ να ρισκάρω μια εκτίμηση είναι ότι Kether και Thaumiel δεν είναι και πολύ διαφορετικά πράγματα.[...]

    Το Thaumiel είναι η σκιά του Kether ή αν θες το «σκεύος»/«κέλυφός» του. Οπότε ναι, δεν διαφέρουν και πολύ, αλλά δεν είναι και πολύ κοντά μεταξύ τους.

  8. Υπάρχει και δεύτερο θεματάκι όμως η απεχθής - για μένα, μπορεί να είμαι και λάθος... - μεταμόρφωση σε "νεκρό" ή για να με καταλάβεις καλύτερα σε ζωντανό-νεκρό. Τι εννοώ; Εννοώ ένα όν απάνθρωπο / απόκοσμο χωρίς επιθυμίες και θέληση για ζωή σιωπηλό ψυχρό και απόμακρο.

    Δεν θα σου κρύψω ότι σε καταλαβαίνω. Βλέπεις το μονοπάτι που ακολουθώ εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια είναι αυτό (θα το αναλύσω). Όταν είχα έρθει σε επαφή μέσα από όνειρα με ένα πλάσμα που το αποκαλώ "Παρατηρητή" έβλεπα σε αυτόν αυτό το είδος ανθρώπου που παρουσιάζεις (περίπου). Ένα μαυροντυμένο άντρα, ψυχρό, απόκοσμο, χωρίς ίχνος συναισθημάτων, που όμως κατείχε το σύνολο την Γνώσης (γι αυτό και η μαύρη,ψυχρή και χωρίς συναισθήματα ύπαρξή του). Μάλιστα ήμουν πεπεισμένος ότι είναι το μελλοντικό εγώ μου. Ο πραγματικός Διδάσκαλός μου. Μετά όμως (και διαβάζοντας τις πηγές που αναφέρω) αντιλήφθηκα ότι αυτό το πρόσωπο ήταν μόνο ένα κομμάτι από το σύνολο της μελλοντικής μου προσωπικότητας. Ήταν ο οδηγός μου (ο Νυαρλαθοτέπ αν θες (Irenicus777 δεν ξέρω αν συμφωνείς)). Στο μονοπάτι είναι το πλάσμα στο κάστρο. Ο Παρατηρητής σας. Η σκιά σας. Οπότε δεν έχεις θέμα, γιατί δεν θα γίνεις έτσι (αν εσύ δεν το θέλεις). Απλά θα πάρεις τα χαρακτηριστικά του (όπως και των υπολοίπων). Αν θες να το πάω ακόμα παραπέρα, κοίτα. Αφότου δίνεις ο Βασιλιάς του Κόσμου σου, ο Παρατηρητής θα είναι ο σύμβουλός σου. Από εσένα εξαρτάται το ποσοστό που θα σε "καβαλήσει" (και γενικά το "αν" θα σε καβαλήσει ή θα σε συμβουλεύει).

    Αυτά όλα χρειάζονται περισσότερη εξήγηση...

    Ο οδοιπόρος σε αυτό το σύστημα έχει ως στόχο την αναγέννηση. Στο πρώτο στάδιο έχουμε τον θάνατο και μία γέννηση. Τον θάνατο του παλιού μας εαυτού και την γέννηση του νέου. Το θέμα είναι ότι ο νέος είναι ψαρομένος. Άρα θέλει να παιδευτεί για να ξεψαρώσει και να μάθει. Σε όλον αυτόν τον δρόμο αυτό γίνεται. Σε κάθε στάδιο μαθαίνει και κάτι νέο. Με κάθε νέο πράγμα που μαθαίνει, πετάει και κάτι από τον προηγούμενο εαυτό του (του προηγούμενου σταδίου). Άρα έχουμε έναν θάνατο και μία γέννηση. Μέχρι όμως το στάδιο που μεταλαμβάνει το υγρό ακόμα μαθαίνει και κάτι. Άρα δεν είναι ολοκληρωμένος, άρα είναι ψαρομένος. Έτσι σε όλο αυτό τον δρόμο κυριαρχεί ένα μπάχαλο, μιας και δεν κινείτε με κάποιο μοτίβο, αλλά σπασμωδικά. Είναι αλήθεια πως έτσι όπως έγραψα το κείμενο που έβαλες σε quote είναι λίγο άκυρο. Ελπίζω να το συμμάζεψα κάπως. Όσο για το Χάος που δεν περνά ούτε ξυστά το είπα για να αποφύγουμε παρεξηγήσεις του στυλ Χάος=Μπάχαλο. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί που το βλέπουν έτσι και δεν βλέπουν την κομψότητά Του.

    Είμαστε προβολές του Χάους κατ' εικόνα και ομοίωση....

    Αν ο Θεός σου είναι το Χάος, ναι. Είναι όμως; Εγώ πάντως συμφωνώ.

  9. Θα συμφωνήσω. Αλλά δεν υπάρχει θέμα (άσε να γεμίσουμε κανα post γιατί δεν έχω πέραση :lol:). Οι λέξεις όπως "αλλαγή", "μεταμόρφωση", "φτύσιμο" (όποιος το 'πιασε το 'πιασε) είναι λέξεις που εμπεριέχουν την έννοια του θανάτου. Η κάθε πραγματική αλλαγή προϋποθέτει τον θάνατο του παλιού μας εαυτού. Κάθε νέος Αιώνας έρχεται από τις στάχτες του προηγούμενου. Φυσικά, όταν κάτι πεθαίνει, μέχρι να αναγεννηθεί, περνά ένα χρονικό διάστημα (τουλάχιστον μέχρι να ωριμάσει). Στο μονοπάτι που δίνω αυτό φαίνεται στο ότι μέχρι να καταλάβουμε την πορφυρή ουσία ακόμα μυούμαστε. Σε αυτό το διάστημα αλλαγής της κατάστασης κυριαρχεί το χάος (δυστυχώς όχι). Για να το πω καλύτερα κυριαρχεί το μπάχαλο μιας και κανείς δεν ξέρει τι γίνεται. Το Χάος δυστυχώς δεν περνάει ούτε ξυστά. Αν όμως αυτό γυρεύουμε, τότε κάτι γίνεται. Μιας και το σύστημά μου όπως και η σκέψη μου είναι χαοκεντρική θα σας πω και που είναι το χάος στην όλη διαδικασία. Παντού. Κάθε στάδιο είναι μία προβολή του Χάους. Μόνο όταν μυηθούμε στο σύνολο του δρόμου υπάρχει και η ένωση με αυτό. Ο πραγματικός όμως δρόμος δεν είναι αυτός. Όπως θα παρατηρήσατε στο στάδιο 3 έχουμε την αποκάλυψη του ψεύδους. Όλα είναι ένα ψέμα. Δεν υπάρχει τίποτα. Οι σκηνές, τα πλάσματα που λέω ή και θα "δείτε" ανήκουν σε εσάς. Είστε ένα. Είναι προβολές του ίδιου σας του εαυτού. Όπα. Αν αυτά είναι προβολές του εαυτού μας και επίσης προβολές του Χάους, άρα μήπως είμαστε το Χάος; Όχι. Όχι διότι αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι του δρόμου. Αν μιλάγαμε για την καμπάλα θα έλεγα ότι αυτό ήταν το κλιφωθικό/δρακονικό μονοπάτι. Το σεφιρωθικό ακόμα δεν το έχουμε διανύσει. Ή μήπως όχι. Σας μπέρδεψα;

    Φυσικά μην ξεχνάμε ότι λέω ψέματα. Να θυμάστε το 3 στάδιο. Εσείς ξέρετε την αλήθεια.

    Τώρα θα το πω εγώ (μιας και έθιξα το κομμάτι του χάους) και ότι έγινε, έγινε (μην πετάξετε ντομάτα ή κλοτσά, το νου σας).

     

    Ια! Χατούρ. Ια! Σαμπ-Νιγκούραθ.

    Χαίρε Μέγα Λησμονημένο Χάος!

  10. Το να μην το πιστεύεις το δέχομαι. Ούτως ή άλλως γι αυτό υπάρχουν οι σχολές. Ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τα πράγματα με μοναδικό τρόπο, απλά κάποιοι δρόμοι τείνουν να συμπίπτουν.

    [...]Οι σπηλιές, τα παλάτια κλπ. αλλά και άλλα "εσωτερικα" και "μαγικοθρησκευτικά" δεν με πείθουν, πώς το ξέρει δηλαδή ο οποιοσδήποτε μας διηγείται κάτι τέτοιο; έχει πεθάνει; Όχι, απλά έτσι το φαντάζεται.[...]
    Λοιπόν, διακρίνω μία παρεξήγηση από μέρους μου μάλλον. Δεν λέω ότι όταν πεθαίνεις "βλέπεις" αυτά εδώ. Απλά τα βλέπεις στα όνειρά σου. Ο θάνατος που αναφέρω είναι ένα καθαρά μυητικό στάδιο. Δεν πεθαίνεις, απλά αλλάζεις. Κάθε στάδιο εμπεριέχει το στοιχείο του θανάτου. Πάντα θα αποχωρίζεσαι ένα κομμάτι του παλαιού εαυτού σου, για να πάρεις ένα νέο. Δες για παράδειγμα την Λίλιθ και τα 22 λέπια του Σεθ.

    Τέλος, όταν πεθάνεις ΥΛΙΚΑ, τότε μάλλον αν έχεις καταφέρει να περάσεις αυτά τα στάδια δεν θα αλλάξουν και πολλά, διότι με το πέρας του δρόμου που παρουσιάζω θα αισθάνεσαι όπως αισθάνεται αυτό το κάτι μέσα σου και όχι σαν άνθρωπος.

     

    [...] Πώς θα λυθεί το πρόβλημα; Ερευνώντας τις περιπτώσεις εκείνων που έχουν πεθάνει για λίγο κι έχουν επανέλθει. [...]
    Και για να μιλήσουμε και λίγο σκεπτικιστικά. Και που το ξέρεις ότι αυτές οι εικόνες δεν είναι απόρροια χημικών ενώσεων που συμβαίνουν εκείνη την στιγμή στο μυαλό μας, κάτι σαν παραίσθηση;

    Τέλος πάντων, το τελευταίο ήταν off-topic. Ελπίζω να κατάλαβες τώρα το τι εννοώ.

  11. @Dalia.

    Όσο αφορά τον σαρκικό θάνατο, για το σύστημα που έγραψα θέλει να ο δεις κάπως αλλιώς. Δες την οθόνη του υπολογιστή σου. Βλέπεις χρώματα και εικόνες. Αν αλλάξεις οθόνη, και βάλεις μία που δεν αναγνωρίζει χρώματα αλλά μόνο άσπρο-μαύρο θα βλέπεις κάτι άλλο. Δες την ιστοσελίδα. Πολλά γράμματα, χρώματα, σχήματα. Αν έχεις mozilla πάτα δεξί κλικ και επέλεξε το "Προβολή πηγαίου κώδικα" (δεν ξέρω αν το έχουν οι άλλοι browsers). Πλέον θα βλέπεις ένα σορό λέξεις, σύμβολα. Αυτό είναι και ο σαρκικός θάνατος. Απλά αλλάζει ο τρόπος που αισθανόμαστε τα πράγματα γύρω μας. Αυτός είναι και ο στόχος στο σύστημά μου.

    Τώρα, για την ονειμαγεία. Ο ασκών αυτήν την τέχνη πριν πέσει να κοιμηθεί, έχχει διακοσμήσει το δωμάτιο του με τέτοιον τρόπο, έχει βάλει μουσική τέτοια ώστε, έχει διαβάσει κάποιο κείμενο ούτως ώστε, έχει αρωματίσει των χώρο με αρώματα τέτοια ώστε,..., να δει ένα όνειρο με προσανατολισμό. Με τον όρο προσανατολισμό εννοώ τo να περάσει μέσα από καταστάσεις (στο όνειρο) με κάποιο στόχο. Μέσω αυθυποβολής ο ασκών περνά κάποιες καταστάσεις που του τις βάζει το υποσυνείδητο ώστε να επιτευχθεί κάποιος συγκεκριμένος στόχος. Συνήθως τέτοια όνειρα έρχονται και ο ασκών δεν λαμβάνει μέρος. Απλά ένα πλάσμα του δίνει πληροφορίες/μηνύματα τα οποία καλείτε να τα αποκρυπτογραφήσει. Επίσης υπάρχει και μία άλλη κατηγορία τέτοιων ονείρων στην οποί ο ασκών λαμβάνει συμμετοχή, αλλά βρίσκεται στον κόσμο του υποσυνειδήτου του. Στον κόσμο των ονείρων. Dreamlans.

  12. Βασικά, να πω ότι βασικές πηγές έμπνευσης αυτού του topic είναι δύο βιβλία του κ. Γιώργου Ιωαννίδη (NECRONOMICON και NECRONOMICON Το Μονοπάτι του Μαύρου Θεού), άρθρα από την ιστοσελίδα του irenicus 777 (http://necronomiconmagic.weebly.com), το Matrix, o Tolkien, καθώς και μία δικιά μου σκέψη (2006).

    Στόχος είναι να απεικονίσω την δικιά μου άποψη για την κάθοδο του ατόμου στα μπουντρούμια του υποσυνείδητού του. Ο λόγος είναι σχετικά απλός. Ο άνθρωπος φοβάται το θάνατο. Διαφωνώ. Ο άνθρωπος για 'μένα φοβάται το να φαντάζεται τον τι θα γίνει την στιγμή του θανάτου του και μετά. Αν ξέραμε, όλα θα ήταν μέλη-γάλα. Αλλά εν ξέρουμε. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα έχουμε το ανθρώπινο σώμα, άρα δεν θα μπορούμε να αισθανόμαστε με τις αυτές μας αισθήσεις. Η άποψή μου είναι απλή. Αν καταφέρουμε να φτάσουμε σε ένα τέτοιο επίπεδο που να μπορούμε να δρούμε και να αισθανόμαστε όχι σαν άνθρωποι αλλά σαν αυτό το κάτι που φεύγει με τον θάνατό μας, στην ουσία δηλαδή να πάψουμε να είμαστε άνθρωποι αλλά αυτό το κάτι άλλο (αν υπάρχει), τότε ο θάνατος δεν θα πας προκαλέσει καμία αλλαγή. Διότι, είδη πριν από τον βιολογικό μας θάνατο θα έχουμε υποστεί τον σαρκικό μας θάνατο. Φανταστείτε τον Nio στο Matrix. Πλέον έβλεπε τον Κώδικα.

    Καλά όμως όλα αυτά. Πως γίνεται αυτό;

    Κατά την δική μου θεωρεία, μπορεί να γίνει σε 7 στάδια.

    1ο Ο θάνατος. Πρέπει να "πεθάνει" ο παλιός μας εαυτός και να γεννηθεί ο νέος, ο άλλος μας εαυτός που θέλει και μπορεί να φτάσει στο τέλος. Η μύηση στα μυστήρια του υποσυνειδήτου μας. Αν δείτε τον Χάρο με τον μαύρο μανδύα του και το δρεπάνι του μιλήστε μαζί του. Έχει να σας πει ένα-δύο πράγματα.

    2ο Η κατάβαση. Να κατέβουμε την μεγάλη σκάλα που οδηγεί στο σπήλαιο των μυστηρίων (μοιάζει με την κατάβαση στον Άδη, Κέρβερε, κέρβερε, είσαι εδώ?). Αν δείτε μία χίμαιρα να φυλάει την πύλη, μιλήστε. Καλό θα σας κάνει.

    3ο Το Σπήλαιο Των Μυστηρίων. Εδώ είναι το σπήλαιο του Πλάτωνα. Οι παλιοί θεοί φανερώνονται, ότι πιστεύαμε ότι είναι αλήθεια, είναι ένα ψέμα. Πρέπει να βγάλουμε τις παρωπίδες που μας έβαλαν οι άλλοι αλλά και εμείς οι ίδιοι. Δεν είναι απίθανο να δείτε τον ψευδό-θεό σας. Ανταλλάξτε κουβέντες.

    4ο Το δάσος. Το μαγεμένο δάσος των παραμυθιών. Σκοτεινό, φοβιστικό. Με τα τέρατά του, τις αράχνες του... Εδώ πρέπει να γίνουμε οι Κύριοι του δάσους. Να το καθαρίσουμε, να το περιποιηθούμε, να το σεβαστούμε, να του ρίξουμε ΦΩΣ. Το πλάσματά του πια να μην φοβούνται από εμάς. Για όσους έχουν διαβάσει Tolkien πρέπει να γίνουμε ο Tom Bombadil, για όσους δεν έχουν διαβάσει... ψάξτε το. Κάποια στιγμή θα βρεθείτε σε ένα ξέφωτο. Από πάνω η Σελήνη και τ' άστρα θα φέγγουν. Εδώ μπορεί να συναντήσετε κάποιο θηριόμορφο πλάσμα (δίποδο λύκο, σάτυρο,...). Μην τρομάξετε. Για το καλό σας έχει έρθει.

    5ο Το Σταυροδρόμι. Βγαίνοντας λοιπόν από το δάσος βλέπουμε έναν λαβύρινθο/σταυροδρόμι/... . Ποιος είναι ο δρόμος, οεο? Μα φυσικά εμείς. Είμαστε στο μυαλό μας μέσα. ότι βλέπουμε είναι ο εαυτός μας. Εμείς είμαστε ο δρόμος. Στο τέλος λοιπόν του δρόμου, ορθώνεται ένα παγωμένο παλάτι. Ανεβαίνουμε την σκάλα και φτάνουμε στην κλειστή του πύλη. Που είναι το κλειδί? Εμείς είμαστε το κλειδί. Εδώ δεν έχει συναντήσεις. Εσείς και ο εαυτός σας.

    6ο Το Παλάτι. Μπαίνοντας μέσα βλέπουμε ένα τρομακτικό, σκονισμένο παλάτι. Μα καλά στον πύργου του Δράκουλα είμαστε? Γιατί όχι. Γενικά έχει έναν έντονο γοτθικό ρυθμό. Φυσικά τέτοιο μέρος χωρίς τα κλασικά τερατάκια του δεν λέει. Έτσι, θα δείτε τα πορτρέτα με τα κινούμενα μάτια, κ.α. Εδώ θα σας πω κάτι. Σε όλο το ταξίδι αυτό, είχατε την εντύπωση ότι κάποιος σας ακολουθεί, και σας βλέπει. Όσο περνάγατε τα στάδια, τόσο η παρουσία του γινόταν όλο και πιο αισθητή. Ε τώρα πια τον βλέπεται να σας δείχνει μία πόρτα. Μην βιαστείτε. Μιλήστε μαζί του, καλό θα σας κάνει. Είναι ο Παρατηρητής. Δουλειά του, να σας συνοδέψει μέχρι εκεί.

    7ο Ο Θρόνος. Πλέον είσαστε στο δωμάτιο του θρόνου. Ο Βασιλιάς κάθεται και σας περιμένει. Μα καλά, μέσα στο μυαλό σας, στην αίθουσα του θρόνου του μυαλού σας κάθεται κάποιος στον θρόνο σας? Αυτός που βλέπεται ΔΕΝ είναι ο πραγματικός βασιλιάς.

    Πολλοί τελειώνουν εδώ. Εγώ πάω παρακάτω. Βλέπεται, το ταξίδι μοιάζει με το ταξίδι της Λίλιθ στο κληφωθικό δέντρο.

    Ψάξτε το δωμάτιο, κάπου πρέπει να υπάρχει μία καταπακτή. Ανοίξτε την. Κατεβείτε τα σκαλιά. Είναι πολλά το ξέρω. Είναι πιο πολλά από το πρώτα. Θα κατεβείτε σε μία αίθουσα. Πέτρες παντού κι μόνο ένας γκασμάς (και εσείς). Φως πουθενά. Αρχίστε δουλειά. Σπάστε πέτρες. Σε πολλές θα βρείτε πολύτιμους λίθους, σε άλλες όχι. Καθαρίστε το δωμάτιο. Να αστράφτει. Στο τέλος θα υπάρχει άπλετο φως από τους πολύτιμους λίθους. Θα δείτε επίσης ότι από το τελευταίο σκαλί της σκάλας που κατεβήκατε ξεκινά ένα διπλό ελικοειδές μονοπάτι (χρωματιστές πέτρες ή χαλί) που οδηγεί σε μία πελώρια πόρτα (το μονοπάτι θυμίζει το κηρύκειο του Ερμή). Φτάνοντας στην πόρτα βλέπεται ότι είναι κλειδωμένη και κλειδί δεν έχετε. Εδώ καθίστε και συλλέξτε όλες τις εμπειρίες από το ταξίδι που έχετε κάνει. Θα καταλάβετε λοιπόν που είναι το κλειδί και πως να το χρησιμοποιήσετε. Αφού ανοίξετε την πόρτα βρίσκεστε σε μία πέτρινη γέφυρα. Από κάτω σας σκοτάδι. Μπροστά σας και στο τέλος της γέφυρας ένας στρογγυλός χώρος. Εκεί υπάρχει ένας πέτρινος βωμός (θυσιαστήριο) και ένα επίσης πέτρινο αναλόγιο. Πάνω στο αναλόγιο ένα βιβλίο. Μεγάλο, παλιό και δερματόδετο. Κάντε ότι είναι να κάνετε με αυτό αλλά πριν από αυτό. Στον βωμό υπάρχει ένα κύπελο με ένα κόκκινο υγρό. Πιείτε πρώτα και μετά ανοίξτε την τελευταία σελίδα του βιβλίου. Εκεί υπογράψτε με το αληθινό ας όνομα. Μετά αν θέλετε διαβάστε. Πλέον μπορείτε να βγήτε από εκεί και να πάτε στην αίθουσα του θρόνου. Ο Παρατηρητής είναι στα δεξιά του θρόνου. Ο Βασιλιάς (ο ψεύτικος) δεν είναι εκεί. Πλέον ο αληθινός βασιλιάς επέστρεψε. Είστε εσείς. Αν δείτε τέλος μία οντότητα να σας πλησιάζει αφεθείτε. Θα υποκλιθεί θα σας καλωσορίσει και θα μπει μέσα σας. Ήταν ο εσωτερικός εαυτός σας και πλέον είσαστε ένα.

     

    Αυτό το μονοπάτι δεν είναι εύκολο, ούτε σύντομο. Έχει να κάνει με την δύναμη της θέλησής σας. Η είσοδος σε αυτό γίνεται μέσω ονειρομαγίας. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος των ονείρων είναι ο κόσμος του υποσυνειδήτου μας.

    Η ιδέα που είχα το 2006 (15-16 χρονών) ήταν το κομμάτι της αίθουσας με τις πέτρες και η γέφυρα που οδηγεί στον βωμό. Δηλαδή όλο το κομμάτι από την κατάβαση της δεύτερης σκάλας μέχρι και το διάβασμα του βιβλίου. Εκτός του κόκκινου υγρού και της υπογραφής. Γενικά αυτό το κομμάτι θυμίζει το V.I.T.R.I.O.L. .

    Λοιπόν, περιμένω ερωτήσεις, απόψεις, και γενικά ότι ότι προαιρείσθε. "Έλα να πέφτουνε τα posts! " :cheerful_h4h:

  13. [...] ο σκοπός της μαγικής τέχνης ήταν απλά... η εκδίκηση. Ναι και όμως ούτε μπούρδες αυτοβελτίωσης, ούτε φιλοσοφίες. Εκδίκηση του φτωχού και αδύναμου "παράνομου" απέναντι στον πλούσιο ισχυρό "νομιμόφρονα" καταπιεστή του.[...] Όποιος είναι μάγος[...] έχει ασκήσει αρνητική μαγεία. [...] Αν έχεις δίκιο δεν παθαίνεις απολύτως τπτ. [...]

     

    Θα πω χοντράδα και δεν θέλω. Ας ηρεμήσω λοιπόν. Δεν ξέρω τι ιδέα έχεις για την μαγεία (την οποία μπορείς να ασκήσεις εσύ Grey), αλλά αυτή που μπορώ να ασκήσω ξεκινά από τα απλά. Τι λε ρε??? Πιος στα έχει πει αυτά? Εκδίκηση? ΕΚΔΙΚΗΣΗ? Να μιλάς για την καμπούρα σου. Η μαγεία υπάρχει. Άρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καλό και για κακό. Αυτές τις @@ριές για εκδίκηση, μάγος==αρνητική μαγεία και περί δικαίου μην τα ακούω. Εγώ όπως και το μεγαλύτερο μέρος των μελών αυτής της κοινότητας (θέλω να πιστεύω και το πιστεύω) που ασκούν την τέχνη της μαγείας δεν την έχουμε χρησιμοποιήσει για εκδίκηση. Και για να 'χουμε καλό ερώτημα, πια η πηγή σου? Γιατί βλέπεις, θα σε βόλευε να ήμασταν όλοι εκδικητικοί, αλλά για κακή σου τύχη δεν ήμαστε. Κάποιοι από εδώ μέσα πιστεύουμε σε πράγματα ανώτερα από την εκδίκηση. Και για να τελειώσω, ναι, ασκώ την τέχνη της μαγείας και μάλιστα της ονειρομαγείας για πνευματική άνοδο. Αν θες το πιστεύεις, αν δεν θες τι να κάνουμε. Δεν είμαι σε θέση να δίνω υποδείξεις μιας και είμαι πολύ μικρός και νεαρός. Αλλά μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια.

  14. Τι να σου πω. Οι περισσότεροι Σαντορινιοί έχουν τέτοια μάτια (σαν τα δικά σου/μεγάλη φωτό) αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχουν κάποια σχέση χαρακτήρα μεταξύ τους. Αυτό που ξέρω (καθαρά εμπειρικά και καθόλου επιστημονικά) είναι ότι το χρώμα των ματιών έχει να κάνει και με τις "εικόνες" που έχεις γύρω σου. π.χ. Σαντορίνη->πολύ θειάφι & θάλασσα->μπεζ/καφέ/μπλε μάτια (τουτέστιν ομελέτα χρωμάτων). Γενικά δεν νομίζω ότι στο χρώμα μπορούμε να δώσουμε κάποια ερμηνεία. Στους σχηματισμούς των χρωμάτων στο μάτι μας όμως, ναι. Θα μπορούσα να πω ότι αυτό μπορεί να έχει σχέση (δεν έχει σημασία το χρώμα του χεριού αλλά το σχήμα και οι γραμμές του).

  15. Γκούχου-γκούχου. Ένα, δύο. Με ακούτε; Λοιπόν,μετά από ένα περίπου χρόνο ο Αλέξανδρος επανέρχεται. Σε λίγες μέρες (ή καιώρες) θα αναρτήσω την συνέχεια, γιατί οκ, αλλά ποιός είναι ο χρησμός, τι συμφωνίαέγινε με τον El Miakra στον κόσμο των Αυτών κ.α.Μήπως τελικά όλο αυτό θέλει ν μας πει κάτι πιο βαθύ που δεν μπορούσαμε να πιάσουμεστο πρώτο μέρος. Το ταξίδι του Αλέξανδρου μόλις ξεκίνησε.

     

     

  16. Μες στο μυαλό μου είσαι. Διάβασα γι αυτό στο βιβλίο του ΓιώργουΙωαννίδη και μπορώ να πω ότι με έχει «φάει» η περιέργεια. Τώρα όσο αφορά περίχαοτικών μάγων και περί έμπνευσης… Κθουλική Ονειρομαγεία με σπιτική ambient καιsoundtrackική μουσική καιάγιος ο θεός (?). Άσε δε που μπορεί να μου δώσει έμπνευση για κανά σενάριο στο Call Of Cthulhu RPG pen n’ paper της Chaosium.

     

     

  17. 1) Απο τα λιγα που ξερω για το εν λογω ρευμα... Το Kitab Al Azif [το βιβλιο του αζιφ? (αζιφ ειναι κατι οπως "τρομακτικος ηχος")] ειναι

    ενα απο τα γνωστα νεκρονομικα που ειχαν κυκλοφορισει γυρω στο 70. Και δε θεωρειται κατι το ιδιαιτερο. Μπορεις να το βρεις και

    στο αμαζον σαν Αλ Αζιφ Νεκρονομικον.

     

    2) Υπαρχουν διαφοροι χαοτιστες που ισχυριζονται οτι κανουν επικλησεις σε κοκκινοσκουφιτσες και εχουν αποτελεσματα.

     

     

    3) Το πως "λειτουργουν" συστηματα με ανυπαρκτες οντοτητες ειναι αποριας αξιο. Αν συμβαινει κατι τετοιο θα ηταν πιθανο να μην

    υπαρχουν καν "υπαρκτες οντοτητες"(πλεονασμος!).

     

    Βασικά, δεν φαντάζεσαι πόσο χάρηκα που διάβασα το 2). Τώραγια το 3) έχω να πω δυο λόγια. Το κατά πόσο είναι ανύπαρκτες δεν μπορούμε ναγνωρίζουμε μιας και δεν υπάρχει ξεκάθαρη θέση για αυτές από τον Lovecraft. Μπορούμε να πούμε ότιείναι υπαρκτές αλλά η μετάφραση μου έγινε από την συνείδηση του Lovecraft (μιας και η επαφήτου με αυτές ήταν από τον ονειρόκοσμο) λειτούργησε μη-αντικειμενικά (με την έννοιατου ότι μπορεί να ήταν εντελώς διαφορετικές από ότι μας τις παρουσιάζει). Μπορείφυσικά και να μην υπάρχουν οντολογικά. Δεν νομίζω ότι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμεμε ακρίβεια. Όχι εγώ τουλάχιστον. Το πώς λειτουργεί ένα σύστημα με μη-υπαρκτέςοντότητες… Μπορώ να σου το απαντήσω με πολλούς τρόπους. Ο πιο γενικός και πλήρης;Αν έχεις θέληση σε αυτό που κάνεις, θα το πετύχεις.

     

     

  18. Κοίτα να δεις. Η φώτιση είναι ένα στάδιο της πνευματικής ανόδου.Ένα από αυτά τα στάδια είναι και η γνωριμία με τον άγιο φύλακα άγγελό σου (ή όπωςαλλιώς μπορεί να τον πεις, λ.χ. προσωπικό δαιμόνιο κ.α.). Για να καταφέρεις ναεπιτύχεις αυτούς τους δύο στόχους είναι λογικό το ότι πρέπει να γνωρίζεις τον εαυτόσου. Ο εαυτός σου είναι αυτός που γνωρίζεις και αποδέχεσαι και «ταΐζεις»,υπάρχει φυσικά και ο άλλος. Αυτός που δεν σου αρέσει, που δεν γνωρίζεις, πουτον έχεις κλεισμένο σε ένα μπουντρούμι χωρίς νερό, χωρίς φαί. Αυτός μας φαίνεται«κακός» γιατί δεν τον γνωρίζουμε και γιατί όταν κάνουμε την κίνηση να τον μάθουμεαυτός συνήθως μας επιτίθεται (απόλυτα λογικό). Πρέπει λοιπόν, να τον ανασύρουμεέξω στο φως, να τον περιποιηθούμε, να τον ταΐσουμε και να τον μάθουμε (παράλληλαθα μας μάθει κι εκείνος και πλέον δεν θα είναι επιθετικός μαζί μας). Έτσι γνωρίζονταςκαι τις δύο πλευρές του εαυτού μας τότε και μόνο τότε έχουμε ελπίδες να γνωρίσουμετην άγιο φύλακα άγγελό μας καθώς και να λάβουμε την φώτιση. Τώρα η προσωπική μου άποψη(και δεν λέω να την ενστερνιστεί κανείς) είναι ότι αυτό μου θυμίζει το εξής. Ηφωτεινή πλευρά, η όλο ενέργεια είναι το πέρασμα από τα σεφιρώθ. Ενώ η άλλη, ησκοτεινή, η κενή από ενέργεια (αφού δεν την ταΐζουμε) είναι η κλιφωθική. Ανλοιπόν θέλουμε να ανέλθουμε σε στάδια ανώτερα του έβδομου σεφιρώθ τότε πρέπει να μάθουμεκαι δύο δέντρα, της ζωής και του θανάτου. Στην ουσία να κάνουμε μία κατάβασηστην Daath σαν άλλος Ορφέας για να βρούμε τον χαμένο (ή καλύτερα, φυλακισμένο) εαυτό μας (την Ευρυδίκη) και μετά, ένα πια, να ανέβουμε θριαμβευτές θεοί (η ενσάρκωση του μαύρου ήλιου/διαμαντιού) και ναπεράσουμε στα τελευταία τρία στάδια του δένδρου της ζωής, άρα και στην φώτιση.

    Edit: Tώρα που το παρατηρώ. Μου ήρθε και κάτι ακόμα. V.T.R.I.O.L. (Visita Interiora Terrae Rectificando Invenies Occultul Lapidem). Δηλαδή, «Επισκέψου τοεσωτερικό της γης και καθαριζόμενος θα ανακαλύψεις την απόκρυφη λίθο». Η Γηστην αστρολογία και γενικά παραδοσιακά είναι το κέντρο του κόσμου. Αν στο VITRIOL κάνουμεμία αντιστοίχηση; Αν δηλαδή όπου Γη->ο εαυτός μας, το κέντρο του κόσμου μας.Καθαριζόμενος-> Απαλλαγόμενος από όλα αυτά που μας κρατάνε πίσω (σε κλιφωθικήάποψη μου θυμίζει την Λίλιθ, που σε κάθε μία κλίφα άφηνε και ένα ρούχο μέχριπου στο τέλος έμεινε γυμνή (καθαρισμένη λοιπόν) ). Απόκρυφηλίθος-> ο στόχος μας, το 10/11 στάδιο στο δέντρο; Δεν ξέρω, αλλά όλη αυτή ησυσχέτιση που έκανα μου αρέσει.

     

     

    Grey,πάλη δεν κατάλαβα. Γιατί να υπάρχει το Kitab Al-azif; Δηλαδήυπάρχει βιβλίο που γράφει για τους Μεγάλους Παλαιούς και τους λοιπούς «θεούς»του mythos;

     

     

     

     

     

    Αυτη η φραση του Γιουνγκ "Illumination is not reached by visualizing the light but by exploring the darkness" εχει υιοθετηθει απο πολλους που ασχολουνται με τον αποκρυφισμο και στην αρχη αυτο με προβληματιζε... Και αυτο γιατι ακουγεται σαν να επιβραβευει τη βουτια μεσα στο χαος, την αβυσσο και τα σκοταδια. Σα να σου λεει "δοκιμασε να μπεις στο σκοτεινο κοσμο της πρεζας. Μπορει να μη βγεις ποτε, μπορει να βγεις με μονιμα ψυχολογικα προβληματα αλλα σιγουρα θα μαθεις κατι". Το αντιστοιχο για καποιον που ασχολειται πρακτικα με μαγεια θα ηταν κατι οπως "δοκιμασε να τραβιξεις απειρη αρνητικη ενεργεια και μαυριλα, αμα επιβιωσεις θα εχεις μαθει κατι απο αυτη την εμπειρια".

    Χμμμ.. νομιζω πως η φραση εχει παρεξηγηθει...

    Απ οτι καταλαβαινω ο ψυχολογος εννοει την εξερευνηση στα προσωπικα σκοταδια του ατομου και οχι γενικα "στα σκοταδια". Η εξερευνηση στα σκοταδια της ψυχης του ατομου ειναι βασικη στην ψυχοθεραπεια ειτε αυτη γινεται με ψυχαναλυση, ειτε με προσωπικη δουλεια, ειτε με οποιον αλλο τροπο, ωστε αυτα να "φωτιστουν", να λυθουν ολοι οι "κομποι" που καταληγουν σε συμπλεγματα, σε μιζερια και σε δυστυχια για το ιδιο το ατομο και τους γυρω του.

    Απ την αλλη τα "γενικα σκοταδια" φερνουν μονο κι αλλα σκοταδια...

  19. Οι συσχετισμοί μου είναι μια χαρά. Εσύ αυθαίρετα τους βγάζεις άσχετους, για να μην αναγκαστείς να παραδεχτείς ότι τα περισσότερα στοιχεία του αβρααμικού συστήματος (θρησκειών και μαγειών) προέρχονται από τους Σουμέριους και τους Ακκάδιους και δεν τους τα αποκάλυψε κανένας θεός. Τα κείμενα για τον Έβερ και οι πλάκες υπάρχουν. Τα ερείπια του Ίρεμ έχουν βρεθεί. Ο Ένκι αναφέρεται σε πολλά νεκρονομικόν. Δε χρειάζομαι κανέναν Λόβκραφτ να μου ομολογήσει που τα βρήκε. Μυαλό έχω, συνδυάζω τις πληροφορίες και βγάζω συμπεράσματα. Ρητές και αδιάσειστες αποδείξεις φυσικά και δεν υπάρχουν ούτε και είναι γνωστό στο ευρύ κοινό το original necronomicon που όλοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει... Εγώ πιστεύω ότι τις αποδείξεις και το original necronomicon τα έχουν κάποια σκοτεινά τάγματα που δε θα τα δώσουν ποτέ στη δημοσιότητα.

     

    Αποδειξέ μου εσύ ότι οι μυστικοί αρχηγοί του τρίτου τάγματος της GD υπήρχαν και δεν ήταν ΑΠΑΤΗ και δούλεμα ψιλό γαζί, ή το αντίθετο και μετά έλα να μου ζητήσεις αποδείξεις. Για κάποια πράγματα δεν υπάρχουν αποδείξεις αλλά είναι φως - φανάρι...

     

    Πες με χαζό, πες με βλάκα, ή ότι άλλο θες. Τον κυρ. Εβέρ δεντον ξέρω, κοράνι δεν έχω διαβάσει, την πόλη Ιρέμ «ξόψεως» την ξέρω. Αλλά, αλλάπιο original necronomiconμου τσαμπουνάς; Και καλά εμάς, τον Lovecraft που από την μία θα έχει πεθάνει(?) από τα γέλια και από την άλλη θα κοπανάει το κεφάλι του στο μνήμα δεν τον σκέπτεσαι;Δική του δημιουργία είναι το necronomicon.Δεν υπάρχει original! (χειροπιαστότουλάχιστον). Α και, ναι, άλλη όρεξη δεν έχουν τα σκοτεινά τάγματα/αδελφότητες ήόπως αλλιώς λέγονται και κρύβουν από τον κόσμο την αλήθεια για την πηγή, αν ταπήραν οι αβρααμιστές από τους Σουμέριους και τους Ακκαδιους. Θέλω να πιστεύω ότιέχουν καλύτερα πράγματα να ασχοληθούν. Και για το τέλος το καλύτερο. Από εκείψηλά που μας βλέπεις, ε, κατέβα κάτω, ω μέγα διδάσκαλε, mahatma, Grey, κύριε την δικιάς σου (μου διαφεύγειτο όνομα) ακτίνας (τα συγνώμη μου στους θεοσοφιστές, ειλικρινά και χωρίς πλάκαγια τους χαρακτηρισμούς που έδωσα). Θα μπορούσα να συνεχίσω (μιας και είμαινευριασμένος), αλλά δεν θέλω να χαλάσω το topic αυτό που ξεκίνησε τόσο ωραία. Παιδιάσυγνώμη.

     

     

  20. Οι συσχετισμοί μου είναι μια χαρά. Εσύ αυθαίρετα τους βγάζεις άσχετους, για να μην αναγκαστείς να παραδεχτείς ότι τα περισσότερα στοιχεία του αβρααμικού συστήματος (θρησκειών και μαγειών) προέρχονται από τους Σουμέριους και τους Ακκάδιους και δεν τους τα αποκάλυψε κανένας θεός. Τα κείμενα για τον Έβερ και οι πλάκες υπάρχουν. Τα ερείπια του Ίρεμ έχουν βρεθεί. Ο Ένκι αναφέρεται σε πολλά νεκρονομικόν. Δε χρειάζομαι κανέναν Λόβκραφτ να μου ομολογήσει που τα βρήκε. Μυαλό έχω, συνδυάζω τις πληροφορίες και βγάζω συμπεράσματα. Ρητές και αδιάσειστες αποδείξεις φυσικά και δεν υπάρχουν ούτε και είναι γνωστό στο ευρύ κοινό το original necronomicon που όλοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει... Εγώ πιστεύω ότι τις αποδείξεις και το original necronomicon τα έχουν κάποια σκοτεινά τάγματα που δε θα τα δώσουν ποτέ στη δημοσιότητα.

     

    Αποδειξέ μου εσύ ότι οι μυστικοί αρχηγοί του τρίτου τάγματος της GD υπήρχαν και δεν ήταν ΑΠΑΤΗ και δούλεμα ψιλό γαζί, ή το αντίθετο και μετά έλα να μου ζητήσεις αποδείξεις. Για κάποια πράγματα δεν υπάρχουν αποδείξεις αλλά είναι φως - φανάρι...

     

    Πες με χαζό, πες με βλάκα, ή ότι άλλο θες. Τον κυρ. Εβέρ δεντον ξέρω, κοράνι δεν έχω διαβάσει, την πόλη Ιρέμ «ξόψεως» την ξέρω. Αλλά, αλλάπιο original necronomiconμου τσαμπουνάς; Και καλά εμάς, τον Lovecraft που από την μία θα έχει πεθάνει(?) από τα γέλια και από την άλλη θα κοπανάει το κεφάλι του στο μνήμα δεν τον σκέπτεσαι;Δική του δημιουργία είναι το necronomicon.Δεν υπάρχει original! (χειροπιαστότουλάχιστον). Α και, ναι, άλλη όρεξη δεν έχουν τα σκοτεινά τάγματα/αδελφότητες ήόπως αλλιώς λέγονται και κρύβουν από τον κόσμο την αλήθεια για την πηγή, αν ταπήραν οι αβρααμιστές από τους Σουμέριους και τους Ακκαδιους. Θέλω να πιστεύω ότιέχουν καλύτερα πράγματα να ασχοληθούν. Και για το τέλος το καλύτερο. Από εκείψηλά που μας βλέπεις, ε, κατέβα κάτω, ω μέγα διδάσκαλε, mahatma, Grey, κύριε την δικιάς σου (μου διαφεύγειτο όνομα) ακτίνας (τα συγνώμη μου στους θεοσοφιστές, ειλικρινά και χωρίς πλάκαγια τους χαρακτηρισμούς που έδωσα). Θα μπορούσα να συνεχίσω (μιας και είμαινευριασμένος), αλλά δεν θέλω να χαλάσω το topic αυτό που ξεκίνησε τόσο ωραία. Παιδιάσυγνώμη.

     

     

×
×
  • Create New...