Συνηθως για ποιο μικρα πραγματα που δεν δινουμε πολη σημασια.Γενικα αυτο που εννοω ειναι οτι ειναι σαν κατι να με σπρωχνει,δηλαδη οχι οτι δεν εχω τον ελεγχο αλλα οτι με επηρεαζει εκεινη την στιγμη σαν μια δευτερη γνωμη.Ας πουμε οτι θες να μιλησεις σε καποιν που σε ενοχλουν ορισμενα πραγματα για να τα διορθωση....εχεις αποφασησει πως και τι θα πεις και πρωτου ξεκηνισει η κουβεντα ειναι ολα ενταξει.
Το ατομο απεναντι σου συμπεριφερεται φυσιολογικα και απλος συνεχιζει την κουβεντα παραθετοντας τις αποψεις του,οι οποιες δεν σε βρησκουν αντιθετο,παρολλα αυτα αποφασιζεις μεσα σε δευτερολεπτα,εχοντας κανει ενα μινι σουμβιλιο με τον ευατο σου,να χασεις τον ελεγχο και η κουβεντα να γινεται σε πολυ εντονο τονο χωρις ομως να υπαρχει ουσιαστικος λογος.
Το ιδιο και στην αναποδη περιπτωση δλδ εχεις πει οτι θα τα χωσεις στον αλλον και ξαφνικα πιανεις τον ευατο να μην το κανει αλλα να ειναι τα παντα σε ηρεμους τονους.
Σε αισθηματικα...ενδιαφερεσαι για καποια κοπελα και εχεις αποφασησει οτι δεν θες να της το διξεις!Ομως κατι συμβαινει και πιανεις τον ευατο σου να λεει και να κανει βλακειες ανεξελενκτα να μην μπορεις να το σταματησεις,σαν καποιος που βλεπει τηλεωρασει!Το ερωτημα μου ειναι αν ειμαστε εμεις η και κατι αλλο που μας επιρεαζει!
Συγγνωμη αν τα παραδειγματα δεν ειναι και τοσο καλα!:yucky: