musa

Συμφωνώ... Οπότε αυτό που ελέγχουμε εμείς είναι και το πώς αξιολογούμε τη στάση του άλλου. Interesting. ^^ Προσωπικά δεν έχω το καλύτερο ένστικτο με τους ανθρώπους, η πρώτη γνωριμία με έχει ξεγελάσει πολλές φορές. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι σε όσες περιπτώσεις έχει τύχει να πλησιάσω κάποιον με δική μου πρωτοβουλία, επειδή μου φαίνεται ενδιαφέρον άτομο, δεν έχω διαψευστεί ποτέ.

Να σου πω την αλήθεια εγώ το σκέφτηκα εντελώς εμπειρικά, με βάση το τι έχω κάνει με νέους ανθρώπους που γνωρίζω... Αν πχ δεν έχω όρεξη εκείνη τη στιγμή ή γενικά δεν είμαι στις καλές μου, έχω εντελώς άλλη αντιμετώπιση της γνωριμίας απ' ό,τι αν έχω διάθεση (μπορεί δηλαδή να φανώ αδιάφορη, απότομη ή και εκνευριστική). Οπότε και αυτός που με γνωρίζει ενώ δεν έχω διάθεση, θα σχηματίσει μια όχι και τόσο καλή γνώμη. Άρα η δική του κρίση θα έχει επηρεαστεί ήδη από τη δική μου συμπεριφορά, ανεξάρτητα από τα βιώματα που έχει εκείνος. Τα βιώματα έτσι όπως τα θέτεις νομίζω ότι όντως παίζουν ρόλο, αλλά ένας κατσούφης θα φανεί κατσούφης σε όλους. Υ.Γ. Για το δεύτερο που λες είμαι σίγουρη.

Αυτό εννοείται, γι' αυτό και έθεσα το θέμα του επηρεασμού. Επειδή αυτό που κάνουμε εμείς πολύ πιθανό να εξαρτηθεί κατά ένα μέρος του από το τι πάτημα θα μας δώσει ο άλλος.

Το τι θα διαβάσουμε στον άλλο δεν εξαρτάται όμως μόνο από εμάς, αλλά κι από τον ίδιο. (εννοώντας από το τι και κατά πόσο θέλει να μας δείξει).

Οι ιδέες του ανθρώπου (ιδανικά, ηθική, ουτοπικές καταστάσεις κτλ), είτε πραγματοποιήσιμες είτε όχι, είτε δύσκολες και κόντρα στο ένστικτο είτε όχι, δεν είναι φυσικές, με την έννοια ότι φύσει ο άνθρωπος έχει αυτό το δυναμικό σκέψης; Η φύση δεν πραγματώνεται μόνο μέσα από τις εξωτερικές μεταβολές, αλλά και μέσω του νου. (προσωπική άποψη)

Σε πρώτη βάση έχεις δίκιο, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι βέβαιη ότι θα ήταν επιτρεπτό, ακόμα και χωρίς τα φυσικά προβλήματα. Επειδή εν προκειμένω θα δημιουργούνταν οικογενειακά θέματα (ποιος είναι αδερφός ποιανού, πατέρας, ξάδελφος κτλ). Δεν ξέρω αν η αιμομιξία απαγορεύτηκε καθαρά λόγω των αποτελεσμάτων της ή υπήρξαν κι άλλοι λόγοι, αλλά πιστεύω ότι υπήρξαν. Ακόμα και η φυσική αναγκαιότητα χρειάζεται κοινωνικό έρεισμα. Μελλοντικά πχ θα πιστεύεται ότι και οι γάμοι ομοφυλοφίλων ήταν φυσική αναγκαιότητα, που απλώς αναγνωρίστηκε και νομοθετικά. (Και το αντίθετο ισχύει, πόσες κοινωνίες λειτουργούν ενάντια στο ''φυσικό'' τρόπο; Οι θεσμοί έχουν μεν έρεισμα στη φύση, αλλά διαμορφώνονται από άλλους παράγοντες.)

Θα μπορούσαν, αλλά σε άλλο κοινωνικό σύστημα. Γιατί σε κάθε σύστημα υπάρχει ανάγκη προσδιορισμού των λέξεων, για λόγους ασφάλειας δικαίου. Οπότε μπορείς μεν να διευρύνεις το πεδίο έχοντας όμως έναν άξονα, εν προκειμένω δίπολο (πχ αρχικά επιτρέπεται ο γάμος μεταξύ ετεροφυλόφιλων, μετά αναγνωρίζεται -εννοώντας ότι παράγει νομικά αποτελέσματα- η ελεύθερη ένωση, σιγά σιγά θα επιτραπεί και ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων και ούτω καθεξής), αλλά δε μπορείς να επιτρέπεις καταστάσεις βασιζόμενες σε διαφορετικούς άξονες, γιατί θα δημιουργηθούν προβλήματα -ούτε και να επιτρέπεις καταστάσεις αντίθετες με τα κοινωνικά ήθη, όπως την αιμομιξία. Το παιδί πχ για να εκπροσωπείται νομικά, χρειάζεται ένα γονέα, ο οποίος έχει και τη μέριμνά του, δε μπορεί να θεωρηθεί ότι εκπροσωπείται από όλους ή από τη γειτονιά/την κοινωνία γενικά κτλ. Αυτό που λες γίνεται, με την προϋπόθεση ότι αλλάζουμε σύστημα.

(Όταν καταλάβω πώς γίνεται το περιβόητο multiquote θα είμαι πολύ χαρούμενη... ) Έχεις δίκιο στο ότι αλλάζουν. Αυτό συμβαίνει για το λόγο που είπα παραπάνω, επειδή ο νομοθέτης προσαρμόζει τους νόμους στις κοινωνικές ανάγκες. (Το ίδιο θα γίνει κάποια στιγμή και με τους ομοφυλόφιλους, εφόσον υπάρχει η κοινωνική ανάγκη -και εφόσον εναρμονιζόμαστε και με τις διεθνείς εξελίξεις... Αν γίνει ευρέως έξω, θα φτάσει τελικά κι εδώ.) Αυτό όμως που εννοούσα εγώ δεν είναι το κατά πόσο αναγνωρίζεται ότι υπάρχουν αυτές οι σχέσεις, αλλά κατά πόσο νομιμοποιούνται, γιατί ένα κράτος δε μπορεί να νομιμοποιεί πράγματα αντιφατικά μεταξύ τους (και μονογαμία και πολυγαμία), ακριβώς για το λόγο της ασφάλειας δικαίου. Οι σχέσεις που δημιουργούνται μετά περιπλέκονται πολύ. Και όπως λες, μιλάμε πάντα επίσημα. Ανεπίσημα ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Υ.Γ. Αυτό με το σκύλο πραγματικά δε θέλω να το φανταστώ... :/

Ο νομοθέτης γενικά προσπαθεί να ικανοποιήσει όλες τις κοινωνικές τάσεις, στις οποίες περιλαμβάνεται και η θρησκεία αλλά και η ηθική, όσο και τα συμφέροντα μερικότερων ομάδων που έχουν τις δικές τους απαιτήσεις (όπως οι ομοφυλόφιλοι, οι ανύπαντρες μητέρες κτλ). Εκεί ανήκουν έννοιες όπως τα ''χρηστά ήθη'', το ''κράτος δικαίου'', το ''κοινωνικό ή απολυταρχικό κράτος'' κτλ, οι οποίες περιγράφουν το συνολικότερο ''ένδυμα'' του κράτους, το πνεύμα και η λογική που το διατρέχει ας πούμε. Εκτός απ' αυτά, ο νομοθέτης επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, από την πολιτική, την προσωπική του άποψη για το τι είναι σωστό, την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία (που μπορεί να θέλει να διατηρήσει ή να αλλάξει) και ούτω καθεξής... Τώρα, από το πόσο κοντά στις απαιτήσεις της κοινωνίας είναι οι νόμοι που τελικά ψηφίζονται, έχει να κάνει με το πόσο επιτυχημένα έγινε ο συγκερασμός όλων αυτών των παραγόντων ώστε να μένουν ικανοποιημένοι όσο το δυνατόν περισσότεροι (οπότε και μιλάμε για πραγματικά δίκαιο κράτος). Άσχετα απ' αυτό όμως, το να επιτρέψει ένας νομοθέτης του ίδιου κράτους ταυτόχρονα τη μονογαμία με την πολυγαμία, είναι κάτι που δεν έχει κοινωνικό έρεισμα και δε νομίζω ότι θα μπορούσε -υπό τα δεδομένα που υπάρχουν τώρα- να γίνει αποδεκτή ως ρύθμιση, ανεξάρτητα από το αν βόλευε κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις. Επιπλέον, επειδή οι νόμοι είναι λέξεις, έχουν ανάγκη νοήματος και δε μπορούν να γράφονται στην τύχη, χρειάζεται να είναι εξειδικευμένοι, για πάρα πολλούς λόγους... Ένας πρόχειρος που μου έρχεται και μάλιστα είναι πολύ σοβαρός είναι οι δίκες, όπου για να βγει μια απόφαση που αφορά πχ ένα διαζύγιο και μια διατροφή, πρέπει να δούμε αν υπάρχει γάμος και οικογένεια.. Η λέξη ''οικογένεια'' δηλαδή, πρέπει να έχει συγκεκριμένο και ορισμένο περιεχόμενο, δε μπορεί να είναι κάτι αφηρημένο που ο καθένας το ερμηνεύει όπως θέλει... Αν λοιπόν ο ένας θεωρεί οικογένεια το παντρεμένο ζευγάρι, ο άλλος την ερωτική σχέση που έχει με τη μάνα του, ένας τρίτος τη σχέση με την κατσίκα του, ένας άλλος έχει 12 γυναίκες, δημιουργείται μπάχαλο.

Είναι που μας έχουν ποτίσει τα μυαλά με αυτή την εξαιρετική ιδέα ''η αποχή στις εκλογές περνάει μήνυμα''.

Χαίρομαι για τις απαντήσεις. Επιφυλάσσομαι να απαντήσω άμεσα και στους δυο σας (διότι είμαι πραγματικά πολύ πιεσμένη χρονικά αυτές τις μέρες ). Το θέμα δεν είναι τόσο απλό ούτε τόσο μονόπλευρο, του στιλ βάζω το δεκάρικο στο μηχάνημα και έχω μωρά κατά παραγγελία, που θα βγουν ''διαφορετικά/αφύσικα/μη ανθρώπινα'' κτλ κτλ. Παίζουν πολλοί παράγοντες, όπως η υγεία, η σωματική και σεξουαλική αυτοδιάθεση της γυναίκας, η ψυχολογία, οι πατροπαράδοτες δομές και αντιλήψεις περί οικογένειας, σχέσεων και τα συναφή (που έχουν μεν -λογικά- περάσει στο υποσυνείδητό μας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι διαχρονικά αξιώματα), η κοινωνία και οι ανάγκες της και ούτω καθεξής. Αν στο μεσαίωνα έλεγες σε μια γυναίκα ότι στο μέλλον θα μπορεί να επιλέγει η ίδια πότε θα μείνει έγκυος, θα έχει τη νόμιμη (!) δυνατότητα να αποφύγει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, και θα είναι αναφαίρετο δικαίωμά της να κάνει σεξ απλά για ευχαρίστηση, χωρίς αυτό να συνοδεύεται από διάφορους ''ποιοτικούς τίτλους'', θα το θεωρούσε όχι μόνο αδιανόητο, αλλά και λάθος. Γιατί έμαθε να έχει ένα συγκεκριμένο προορισμό. Αλλά τελικά αυτή η εξέλιξη έγινε πραγματικότητα, με τα θετικά και τα αρνητικά της, και πλέον μας φαίνεται λάθος και οπισθοδρομικό το να μην κάνουμε σεξ για ευχαρίστηση ή να μεγαλώσουμε ένα παιδί μόνο και μόνο επειδή μας έτυχε, χωρίς να είμαστε ηλικιακά/οικονομικά/συναισθηματικά έτοιμοι. Με την ίδια λογική, αυτά που τώρα μας τρομάζουν και μας φαίνονται αφύσικα, κάποια στιγμή μπορεί να είναι πλήρως αποδεκτά. Ποιος μου λέει εμένα ότι στο απώτερο μέλλον οι άνθρωποι δε θα είναι άφυλοι και τα παιδιά δε θα γεννιούνται μέσα σε σωλήνες; Και γιατί αυτό να είναι ντε και καλά κακό, εφόσον η πορεία της ανθρωπότητας είναι αυτή; Θα έχει αρνητικές παραμέτρους, αλλά θα έχει και θετικές, και τελικά αυτό που θα επικρατήσει, θα επικρατήσει λόγω στάθμισης. Επειδή όμως πάλι αρχίζω να πλατειάζω, θα σταματήσω εδώ και θα επανέλθω όταν θα έχω λίγο περισσότερο χρόνο. Απλώς αυτό που πιστεύω είναι ότι τα πάντα εν τέλει διαμορφώνονται φυσικά (λόγω φυσικών διεργασιών), ακόμη κι αν είναι τεχνητά. Επειδή πολύ απλά είναι η φύση του ανθρώπου τέτοια, να δημιουργεί το τεχνητό. Αν και ο ίδιος στο τέλος καταντήσει ''τεχνητός'', ακόμα και αυτή η εξέλιξη θα είναι προϊόν φυσικής εσωτερικής πορείας. Αλλά νομίζω ότι αυτό απέχει πάααρα πολύ ακόμη. ^^ Υ.Γ.: Για το θέμα ομοφυλόφιλοι και υιοθεσία δεν έχω απαντήσει ακόμη, είναι στη λίστα των ''θα''... Υ.Γ. 2: Ο σκοπός της άμυνας και της μακροζωίας που θίγεις Dim είναι μια παράμετρος που μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα και θα ήθελα να τη μελετήσω.