Να πω κι εγώ την άποψή μου για κάτι που έχω διαβάσει αλλά δυστυχώς δεν θυμάμαι που. Έλεγε λοιπόν ότι οι κατάρες πιάνουν σχεδόν πάντα όταν υπάρχει κακοκαιρία (καταιγίδες, δυνατές βροχές, τυφώνες κλπ) για το λόγο ότι υπάρχει πολύ και μεγάλη συσσωρευμένη ενέργεια. Αυτή η ενέργεια λοιπόν, συμβάλλει στο να "ενεργοποιηθεί" η εκάστοτε κατάρα σχεδόν άμεσα! Συγκεκριμένα είχε κι ένα παράδειγμα.
Ήταν 2 γειτόνισσες, από τις οποίες η μία είχε ένα μικρό γιο και η άλλη ήταν άτεκνη και ανύπαντρη. Ο γιος λοιπόν της μίας ήταν λίγο άτακτος και συνέχεια έκανε διάφορες ζημιές. Κάποια στιγμή η άτεκνη, αποφασίζει καθαρά από ζήλια να "δώσει" τον μικρό στην μάνα του, η οποία όμως ήξερε για τις σκανταλιές, απλά λόγω τεράστιας αδυναμίας προς το παιδί δεν έλεγε τίποτα. Πάει λοιπόν στην μητέρα του παιδιού και της λέει ότι έκανε πολλές αταξίες και ότι πρέπει να τον τιμωρήσει και να τον δείρει κλπ κλπ. Εδώ παραθέτει μια περιγραφή του καιρού ο οποίος ήταν στο παρά κάτι για τυφώνα. Η μάνα λοιπόν ακούγοντας την ζηλιάρα γειτόνισσα, της απαντάει με τα εξής λόγια: "Τι λες βρε άσπλαχνη; να τιμωρήσω και να χτυπήσω το παιδί μου που να σου χυθούν τα μάτια που τόλμησες και το κοίταξες!"...
Σε λίγα δευτερόλεπτα ακούστηκαν κραυγές και η γειτόνισσα τυφλώθηκε αφού από τα μάτια της άρχισαν να τρέχουν αίμα και οι βολβοί της εξαφανίστηκαν από τις κόγχες τους.
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ή όχι πάντως είναι ένα καλό παράδειγμα για την ενέργεια που μπορεί να βοηθήσει μια κατάρα να εξελιχθεί.