Iterate

Εδώ μπαίνεις σε κομμάτι της φιλοσοφίας... http://existentialcomics.com/comic/146 Τι εννοούμε όταν λέμε λέξεις; Αυτές οι λέξεις που προείπα έχουν το ίδιο νόημα για εμένα και για εσένα; Μπορούμε ποτέ να επικοινωνήσουμε σίγουροι ότι οι έννοιές μας είναι η ίδιες για οποιαδήποτε λέξη; Γενικά όχι, συνήθως εικάζουμε ότι φεύγουμε από κοινές βάσεις, και ότι άμα υπάρξει αδιέξοδο, τότε διευκρινίζουμε τις έννοιες των λέξεών μας έως ότου να συμφωνήσουμε σε κοινούς ορισμούς. Αλλά συνήθως όταν χρησιμοποιούμε λέξεις, σύμβολα και συντομεύσεις για νοητικές διεργασίες μας, λειτουργούμε με την υπόθεση ότι χρησιμοποιούμε τη πιο κοινή έννοια. Στην ελληνική κοινωνία η έννοια θεός συνήθως έχει ένα νόημα, και η λέξη άθεος έχει επίσης ένα νόημα. Όταν λοιπόν δηλώνουμε άθεοι, συνήθως το δηλώνουμε ως προς τη πιο αποδεκτή σημασιολογία όσον αφορά τους κοινωνικούς κώδικες που θεωρούμε ότι χρησιμοποιούμε.

Δεν ενοχλούμαι, όχι. Όταν ενοχλούμαι, το δηλώνω και μετά πάω να ασχολούμαι

Δε συμφωνώ. Επιστρέφουμε στο παράδοξο του Russel με την τσαγιέρα. Όταν θεωρώ ότι οι νόμοι της φύσης απλά είναι, και ότι δε χρειάζονται θεοποίηση, και όταν δεν έχω βρει ορισμό που να με βολεύει ή έστω να πλησιάζει, γιατί να θέλω να σταματήσω να "τιτλοφορούμαι" άθεος; Κάπου πρέπει να τραβήξουμε μια γραμμή στην άμμο, κι ας φυσήξει μπάτης και τη σβήσει αργότερα. Μπαίνουμε σε κομμάτια φιλοσοφίας και γλωσσολογίας εδώ. Όταν λέω ότι είμαι άθεος, το χρησιμοποιώ για να περάσω ένα νόημα, μια λέξη που συνοψίζει όσα συζητήσαμε: όσα εσύ λες άθρησκος, όχι μονοθεϊστής και όχι πολυθεϊστής. Επισυνάπτω σε αυτήν την έννοια και άλλα πράγματα: δε πιστεύω σε πράγματα που δε μπορώ να αποδείξω, ή να βρω αρκετά τεκμήρια απόδειξης μέσω επιστημονικής μεθόδου. Δε πιστεύω, λόγου χάρη, σε μεταθανάτια ζωή ή σε κάποιο νόημα στη ζωή πέρα από ό,τι νόημα διαλέγει έκαστος να δώσει. Αλλά κατά βάση το ότι δηλώνω άθεος, είναι μια δήλωση που προσπαθεί να επεξηγήσει αυτές τις ιδέες σε συμπτυγμένη μορφή. Τα περισσότερα άτομα στα οποία το λέω αυτό αντιλαμβάνονται. Πέρα από αυτό, το να πω "δεν είμαι άθεος" γιατί ίσως υπάρχει ορισμός της έννοιας "Θεός" την οποία δε γνωρίζω η οποία να με οδηγήσει να θεωρήσω την τωρινή μου αντίληψή ως άτοπη, μου φαίνεται περίεργο. Με όσα ξέρω, και όπως αντιλαμβάνομαι την έννοια, είμαι άθεος. Με τη δική σου έννοια, δεν είμαι. Σε ενοχλεί να θεωρώ τον εαυτό μου άθεο; Πως εννοείς το "επιπόλαιο" και "ανακριβές"; ΤΙ θα ήταν το σωστό για εσένα, και γιατί;

Κατά βάση έχουμε και οι δύο δίκαιο και άδικο αναλόγως από ποια πλευρά στεκόμαστε. Αυτό είναι και το κυρίως θέμα όμως που υπάρχει στη διαλεκτική. Άμα δε συμφωνούμε στους ορισμούς μας, χάνουμε την μπάλα.

Το υποθέτω, και μέχρι στιγμής δεν έχω βρει καλύτερη υπόθεση από την ύπαρξη των τεσσάρων βασικών δυνάμεων που να εξηγεί καλύτερα τον κόσμο. Άμα αποφασίσεις να ονομάσεις τους νόμους της φύσης, που μπορούμε να τους υποβάλουμε σε υποθέσεις, να κάνουμε επαναλαμβανόμενα πειράματα και να τους επιβεβαιώσουμε με όσο μεγάλο βαθμό ακριβείας έχουμε, αν λοιπόν αυτούς τους νόμους τους ορίσεις ως Θεό, που απέχει από τον ορισμό μου, τότε, για εσένα και με τον ορισμό σου, δεν είμαι Άθεος.

Θεός είναι για εμένα, έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι ανάμεσα στον υποχρεωτικό κατηχητισμό μου και στο ενδιαφέρον μου για τις θρησκείες, η πεποίθηση ότι υπάρχει ένα -δυνητικά τουλάχιστον- άυλο πλάσμα το οποίο δεν ακολουθεί τους παρατηρημένους νόμους της φύσης που ταυτόχρονα έχει κάποιο λόγο να αλληλεπιδράει με το ανθρώπινο είδος. Ή αλλιώς μια δικαιολογία για επεξήγηση πραγμάτων που δε καταλαβαίνουμε και μας φοβίζουν, και μια ανώτερη αρχή που μας επιβάλει πράγματα ανεπίβλητα δια της βίας. Για εμένα η πίστη, έτσι όπως την όρισα, περιλαμβάνει έναν βαθμό ανοησίας. Αλλιώς δεν είναι παρά εικασία, υποψία ακόμα. Αλλά άμα ζεις τη ζωή σου με περιοριστικούς παράγοντες μιας θρησκείας, μιας υποψίας σε μια θεότητα και τα όσα θεωρείς δημιουργούν μια θετική αλληλεπίδραση με τη θεότητα, τότε και πάλι το θεωρώ κάπως ανόητο, αν και κατανοητό.

Είμαι άθεος. Όπως και ο Μπερνανρτ Ράσελ δε μπορώ να αποδείξω ότι δεν υπάρχει θεός, αλλά δε μπορώ να αποδείξω ότι δεν υπάρχει μια πορσελάνινη τσαγιέρα που να περιφέρεται σε πλανητική τροχιά. Δε πιστεύω ούτε στο ένα ούτε στο άλλο γιατί είναι απίθανα γεγονότα και δε χρειάζονται για να επεξηγήσουν την ύπαρξη και την καθημερινότητά μου. Η άποψη αυτή είναι συναφής με την επιστημονική μέθοδο και τον εμπειρισμό για εμένα. Πέραν αυτού δε καταλαβαίνω καλά τι θέλεις να αποδείξουμε; Ότι όσοι δηλώνουν άθεοι παρ΄όλα αυτά πιστεύουν σε κάποιον θεό; Σε κάποιον αόριστο θεό τον οποίο δε γνωρίζουν; Και τι είναι η πίστη; Η κατάταξη μιας ιδέας σε τάξη αξιώματος και η ανικανότητα να αλλάξεις ιδέα ακόμα και αν σου δοθούν πληροφορίες/εμπειρίες που αντιφάσκουν με αυτό το αξίωμα;

Η γνώση, κατά την άποψή μου, έχει να κάνει από τη μια με το πως λειτουργεί ο εγκέφαλός μας - ζήτημα πρακτικό, και από την άλλη με τις φιλοσοφικές έννοιες του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου. Η σοφία έχει να κάνει με την σωστή εφαρμογή και εκμετάλλευση της γνώσης. Ο όρος "σωστή" όμως έχει, με την σειρά του και (όπως ωραία ανέφερε ο Τράγος) προβλήματα προσωπική αντίληψης της χρησιμότητας. Παρακάτω θα προσπαθήσω να αναλύσω κάθε μια από αυτές τις παραμέτρους. Απόκτηση γνώσης Ο εγκέφαλός μας είναι ένα σπουδαίο μηχάνημα απόκτησης γνώσης. Πολύ γοργά μαθαίνουμε από τους άλλους που μας περιβάλλουν τους κανόνες συμβίωσης, την συμβολική γλώσσα και πληθώρα διαδικασιών που μας διευκολύνουν την ζωή. Λαμβάνουμε ερεθίσματα, και άμα αυτά είναι πρωτόγνωρα, τα επεξεργαζόμαστε και τα αφομοιώνουμε. Έτσι άμα συναντήσουμε κάτι άλλο που να μοιάζει με κάτι που γνωρίζουμε ήδη, τα κατατηγοριοποιούμε με αυτά, σημειώνοντας τις διαφορές τους και αφομοιώνοντάς τα και αυτά με τη σειρά τους. Η λειτουργία μας αυτή είναι άκρα κερδοφόρα από άποψη χρόνου επεξεργασίας νέων δεδομένων. Δυστυχώς, η λειτουργία αυτή έχει την δυνατότητα να δημιουργήσει πολλές συμπεριφορές που δεν είναι λογικές, όπως η προληπτικότητα. Για παράδειγμα, επειδή κάτι καλό συνέβει δυο φορές όταν φορούσα το κόκκινο παντελόνι μου, πλέον πιστεύω πως το να συμβεί κάτι καλό και το να φοράω κόκκινο παντελόνι είναι συνδεδεμένα. Δεν υπάρχει κάποια απόδειξη για αυτό. Το άλλο πρόβλημα μας είναι ότι πολύ μεγάλο ποσοστό της γνώσης μας προέρχεται από μετάδοση της γνώσης (όπως ωραία αναλύει ο Αρχάγγελος παραπάνω) χωρίς αυτή η γνώση να περνάει από λεπτομερή εξέταση μπορεί να ήμαστε όπως οι παρακάτω μαϊμούδες: Γενικά αυτή η τακτική μας σώζει πολύ χρόνο, γιατί χρησιμοποιούμε την εμπειρία των άλλων και δεν επαναλαμβάνουμε άσκοπα διάφορες διαδικασίες. Εσωτερικός και εξωτερικός κόσμος Ο εσωτερικός κόσμος έχει να κάνει με την δική μας αντίληψη της πραγματικότητας. Ήμαστε έκαστοι πρωταγωνιστές στη ζωή μας. Η πίστη μας στην δική μας αντίληψη του κόσμου είναι γενικά ακλόνητη. Ο εξωτερικός κόσμος είναι η υπόθεση ότι ο κόσμος είναι αμετάβλητος, όπως και εάν το παρατηρείς. Αυτό που αλλάζει είναι η αντίληψή σου, όχι ο κόσμος. Πιστεύαμε π.χ. ότι ο άνθρωπος έχει 5 αισθήσεις επειδή μας μετέδωσαν την πληροφορία όταν ήμασταν μικροί (ανάθεμά σε Αριστοτέλη). Τα τελευταία χρόνια ξέρουμε ότι είναι πολύ περισσότερες. Δεν άλλαξε ο αριθμός των αισθήσεών μας, άλλαξε η αντίληψή μας για αυτές. Η γνώση λοιπόν εντάσσεται στον εσωτερικό μας κόσμο. Μέσα από τις αισθήσεις μας και τις πληροφορίες που δεχόμαστε και επεξεργαζόμαστε συνθέτουμε και ανασυνθέτουμε τον εσωτερικό μας κόσμο, προσπαθώντας να τον κάνουμε να συμφωνεί όσο το περισσότερο γίνεται με τον εξωτερικό κόσμο. Σοφία Η σοφία, ως έννοια, έχει να κάνει με την σωστή αξιοποίηση της γνώσης και την δόμηση ενός στέρεου αλλά όχι αλύγιστου εσωτερικού κόσμου. Όταν δεχόμαστε πληροφορίες από τον εξωτερικό κόσμο και ήμαστε σοφοί, ξέρουμε πότε να καταχωρίσουμε αυτές τις πληροφορίες και πότε να αναδομήσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο ώστε να ταιριάζει τις νέες πληροφορίες. Το να απορρίπτουμε πληροφορίες που δεν ταιριάζουν στην προσωπική μας αντίληψη του κόσμου θα μπορούσε να θεωρηθεί μη σοφό. Όμως οι αλλαγές εσωτερικού κόσμου μπορούν να είναι επώδυνες τόσο για εγωιστικούς όσο και για κοινωνικούς λόγους. Μια μαϊμού που θέλει να φάει τις μπανάνες και δε μαθαίνει από το ξύλο που της ρίχνουν οι άλλες, είναι σοφή; Χρησιμότητα Δυστυχώς είναι δύσκολο να ξέρεις τι είναι σοφό, γιατί το τι είναι σοφό εξαρτάται από τι θεωρείς ότι έχει αξία στη ζωή σου. Και όσο οι αξίες είναι υποκειμενικές και δεν εμπίπτουν στον εξωτερικό κόσμο αλλά στον εσωτερικό κόσμο, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δομήσεις τον εαυτό σου με τα δικά σου κριτήρια σοφίας. Αυτά. Δε πιστεύω πως βοήθησα στο να υπάρξει κάποιο αξιόλογο και αμετάβλητο συμπέρασμα αλλά είχε πλάκα να αναλύσω το θέμα.

Πολλές φορές αναρωτιέμαι σε τι βαθμό οι γνώσεις μας για τον κόσμο είναι αποτελέσματα ευπιστίας... Εικάζω πως μπορούν μερικοί να μεταφέρουν το επιχείρημά μου και πέρα από τη θρησκεία, στην επιστήμη. Δεν αντιλέγω. Όπως και να έχει, για όσους δε το ξέρουν, το ενδιαφέρον πείραμα με τους 5 πιθήκους. http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Dd_KEtaMH5k

Μια χιουμοριστική αντίδραση. Όταν χτυπάς ένα σύμβολο με βία, συνήθως το δυναμώνεις. Και έτσι έχουμε πλέον του γέροντες: Παρίσιος, Παπίσιος, Κυπαρίσιος, Μαϊπρίσιος...

Τι κάνει ένας διδακτορικός στο Παρίσι όταν βαριέται; Διαβάζει νέα για το Γιουνανιστάν. Το αρχικό θέμα της συζήτησης αυτής ήταν μια πολύ απλή παρουσίασή μου του γκρουπ του γέροντα παστίτσιου, στο facebook. Το χιούμορ του με τον καιρό χόντραινε μεν, παρέμενε όμως σατυρικό δε, χωρίς να περάσει στην κατηγορία υβριστικού κειμένου. Τα σχόλια από τους φανατικούς "χριστιανούς" στην σελίδα αυτή δεν ήταν διόλου χριστιανικά και αυτά κατά κύριο λόγο απέκρουε με αρκετά μεγάλη βια. Κοίταξα τα σχόλια που υπάρχουν στην σελίδα αυτή: http://news247.gr/ei...io.1942890.html και έχω φρίξει λιγάκι, ξανά με όλα τα τεκταινόμενα. Στεναχωριέμαι που συνεχίζουμε να επιμένουμε να κατακρίνουμε τα άτομα που κάνουν σάτιρα. Στεναχωριέμαι που το να είσαι άθεος και να εκφράζεις την άποψή σου εκλαμβάνεται σε τέτοιο βαθμό προσβλητικό για την κοινωνία. Παρμένο από ένα σχόλιο εντός της εκεί συζήτησης επί του θέματος. Τι να πω. Προφανώς δε γνώριζε το FSM ο συγκεκριμένος σχολιαστής, αλλά ακόμα και εάν το γνώριζε, δε πιστεύω πως θα άλλαζε την άποψη του. Μάλλον είχα ξεχάσει πόσο η ανθρώπινη φύση και η κεκτημένη κουλτούρα βίας μπορούνε να στερήσουν την ελευθερία έκφρασης ακόμα και σε χώρο όπου δεν είσαι υποχρεωμένος να υποστείς τις εκφραζόμενες ιδεολογίες (στο facebook κανένας δε με αναγκάζει να διαβάζω τα κείμενα του Αρχιμανδρίτη Καστανουπόλεως και πάσης Φτιοκίδας ™, όπως και κανένας δεν τους ανάγκαζε να διαβάσουν την σελίδα του Παστίτσιου) Θα είμαι λίγο υπερβολικός σε αυτό το σημείο και θα θυμηθώ την δίκη του Σωκράτη στην αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία, για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων, και θα διαπιστώσω πως τελικά δεν προχωρήσαμε και πολύ από τότε.

Ωραίο Ούτις! Εύγε. Για όσους ενδιαφέρονται για άλλα τέτοια κόλπα, υπάρχει μια ομάδα στο facebook: https://www.facebook.com/resilientcommunities που είδα από μέλος της κοινότητας, έχει αρκετές ωραίες ιδέες στις φωτογραφίες τοίχου της.

Πόσοι εξωγήινοι πολιτισμοί μπορούν να υπάρχουν εκεί έξω; Αυτό αναρωτήθηκε πριν από μισό αιώνα ο Δρ. Φρανκ Ντρέϊκ. Αποφάσισε να φτοιάξει μια απλή μοντελοποίηση που θα μας έδινε την μαθηματική ελπίδα (γνωστή και ως αναμενόμενος μέσος όρος) του αριθμού των εξωγήινων πολιτισμών που μπορούμε να εντοπίσουμε. Το BBC μας αφήνει να παίζουμε με τους αριθμούς της εξίσωσης και να δούμε άμα ήμαστε μόνοι στο σύμπαν ή όχι. http://www.bbc.com/future/story/20120821-how-many-alien-worlds-exist

Στο λύκειο μας διδάξανε το ποίημα του Τάκη Σινόπουλου. <br style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; "><br style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; "> Ο καιόμενος Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας από το πλήθος.Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήτανστ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν τουμιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια. Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι. Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά; Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν. Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο. Γινόταν ήλιος. Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχέςάλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε. Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.<br style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; ">Στο μάθημα λοιπόν, χόνια πριν, θέλησα να πιστέψω ότι είμαι ποιητής. Ότι είμαι παρατηρητής. Ότι αποτελεί κάτι απαραίτητο και ωραίο και ευθαύμαστο, το να είσαι ποιητής. Θέλησα να πιστέψω ότι είμαι ευαισθητοποιημένος, αλλά ευαίσθητος, με δύναμη μόνο να καταγράφω τον ενθουσιασμό και την πίστη των άλλων. Να θαυμάζω την αγανάκτηση, αλλά να ζω χωρίς να την συμμερίζομαι, από μακριά, με φόβο στα σπλάχνα. Αλλά δεν είμαι σίγουρος πλέον ότι αυτό είναι να είσαι ποιητής. Οι ποιητές για εμένα πλέον είναι όλοι όσοι εκφράζουν τα συναισθήματα και τις παρατηρήσεις τους με λόγο ή με όποια άλλη τέχνη. Και οι ποιητές, δεν είναι ακριβώς απαραίτητοι, όσο είναι αναπόφευκτοι στατιστικά, βγαλμένοι από τις κοινωνικές δομές και ανάγκες για να εκφραστούν τα προβλήματα και οι προσδοκίες κάθε εποχής. Και αφού ψωμίστηκα μια και καλή ας επιστρέψω στη δουλειά

Άλλα απλά πράγματα: http://9gag.com/gag/5130506

Για όσους είναι οπαδοί του FSM υπάρχει και ελληνική παροικία: https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/428847_317156488377441_1480096694_n.jpg

Πέραν της έμμεσης διαφήμισης, είναι πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα.

Ο καθηγητής Brian Cox στην σειρά Wonders of the Universe παρουσιάζει με λιτό και αρκετά κατανοητό τρόπο την αντίλυψη του κόσμου που έχουν οι φυσικοί στις μέρες μας. Είναι λίγο μεταφορικά δωσμένη σε μερικά σημεία αλλά είναι άκρως αξιόλογη. Άμα θέλετε να ξέρετε τι λένε οι επιστήμονες για διάφορα φαινόμενα, σας την προτείνω ανεπιφύλακτα.

Συγνώμη για την ως συνήθως άκρος υλιστική μου άποψη...

Η μελέτη και δημιουργεία τυχαίων αριθμών είναι ένα κεφάλαιο μαθηματικών. Μπορούμε να προσεγγίσουμε τυχαίες κατανομές αρκετά σωστά, κάνοντας χρήση των υπολογιστών και των αριθμιτικών λαθών ακρίβειας. Όσον αφορά ότι όλα είναι συνδεδεμένα στο σύμπαν, ισχύει και υπάρχει νόμος της φυσικής που λέγεται η απαγορευτική αρχή του Παόλι. Η τελευταία μας λέει κάτι απίστευτο και σχεδόν μυστικιτικό. Η κβαντική ενέργεια κάθε ηλεκτρονίου είναι μοναδική σε ολόκληρο το σύμπαν. Πράγμα που σημαίνει ότι άμα θερμάνεις ένα μοναδικό άτομο, όλα τα ηλεκτόνια του σύμπαντος, μόνιμα πρέπει να αλλάξουν απειροελάχιστα την κβαντική τροχιά τους! Όλα τα άτομα στο σύμπαν λοιπόν αλληλεπιδρούν, αλλά αυτή η αλληλεπίδραση βρίσκεται σε χορικές και χρονικές συχνότητες που δε μπορούμε να αντιλυφτούμε. Ένα καλό βίντεο στα αγγλικά σχετικά με αυτό είναι το εξείς: http://www.youtube.com/watch?v=4f9wcSLs8ZQ

Η συζήτηση αυτή μου θύμησε την θεατρική παράσταση "ο Ρινόκερος" του Ιονέσκο, που ασχολείτε με τα θέματα της λογικής και της λογικής πλάνης καθώς και της κοινωνικής πίεσης. Kαι αυτό το βιντεάκι είναι ένα ακόμα παράδειγμα κομφορμισμού. Είναι όντως καλό να ξέρουμε αυτά τα φαινόμενα σε ένα φόρουμ, γιατί υπάρχουν πολλές συζητήσεις μέσα σε αυτά που καθοδηγούνται ή σταματάναι πρόωρα λόγο τέτοιων φαινομένων.

Χεχ. Καλούλι. Αλλά παρεκτρεπόμαστε. Επί του θέματος, υπάρχει κάτι άλλο; Δεν έχω βρει κάπου εξήγηση για τις επιπτώσεις της κατάρριψης του ανωτέρου ορίου για την διάθλαση του χρόνου ενός παρατηρητή που κινείται με τέτοια ταχύτητα Πάντως χαίρομαι που αναθερμαίνει το ενδιαφέρον του κόσμου για την φυσική.

Και δεν έχω καν βγάλει το μαστίγιο από τη θήκη!

Χα! Αυτή τη φορά εσύ δε διάβασες τα πάντα πιο πάνω Τράγε! Αν και ναι ήταν μέσα στο σύνδεσμό μου, και ομολογώ ότι ήταν μακροσκελέστατο... Εμένα μου αρέσει το άλλο με τον Einstein τον Νεύτωνα και τον Pascal. Παίζουν κρυφτό και φυλάει ο Αλβέρτος μας. Φτάνει στο 100, γυρνάει προς τα πίσω και βλέπει τον Νεύτωνα καθηστό μπροστά του, μέσα σε ένα τετράγωνο που ζωγράφησε στο έδαφος. <<Νεύτωνα, νομίζω πως δεν το κατάλαβες πως παίζεται το παιχνίδι! Σε βρήκα!>>. <<Όχι, βρήκες εμένα μέσα σε ένα τετραγωνικό μέτρο. Άρα βρήκες τον Pascal.>>

Δεν ήθελα να σε συγκινήσω, αλλά καιρός ήταν να τα πει κάποιος για αυτά τα βάνδαλα νέτρινα και το γεγονός ότι τα βλέπουμε αφότου έχουν περάσει! Πέρα από την πλάκα σχετικά με τα υπόλοιπα για το τι είναι τα νέτρινα, το ίδιο επιχείρημα που χρησιμοποίησες θα μπορούσες να μεταθέσεις και για τα ηλεκτρόνια ας πούμε...