[Τυχαίο; Δεν Νομίζω...]

Η μελέτη και δημιουργεία τυχαίων αριθμών είναι ένα κεφάλαιο μαθηματικών. Μπορούμε να προσεγγίσουμε τυχαίες κατανομές αρκετά σωστά, κάνοντας χρήση των υπολογιστών και των αριθμιτικών λαθών ακρίβειας.

Όσον αφορά ότι όλα είναι συνδεδεμένα στο σύμπαν, ισχύει και υπάρχει νόμος της φυσικής που λέγεται η απαγορευτική αρχή του Παόλι. Η τελευταία μας λέει κάτι απίστευτο και σχεδόν μυστικιτικό. Η κβαντική ενέργεια κάθε ηλεκτρονίου είναι μοναδική σε ολόκληρο το σύμπαν. Πράγμα που σημαίνει ότι άμα θερμάνεις ένα μοναδικό άτομο, όλα τα ηλεκτόνια του σύμπαντος, μόνιμα πρέπει να αλλάξουν απειροελάχιστα την κβαντική τροχιά τους! Όλα τα άτομα στο σύμπαν λοιπόν αλληλεπιδρούν, αλλά αυτή η αλληλεπίδραση βρίσκεται σε χορικές και χρονικές συχνότητες που δε μπορούμε να αντιλυφτούμε. Ένα καλό βίντεο στα αγγλικά σχετικά με αυτό είναι το εξείς:

 

http://www.youtube.com/watch?v=4f9wcSLs8ZQ

[Ηλίθιες Απορίες]

Γιατί, ενώ έχει εκατομύρια είδη μύκητες και μικροοργανισμούς μοναδικούς στον κόσμο, η Νεκρή Θάλασσα λέγεται νεκρή;

[Λογικες Πλανες]

Η συζήτηση αυτή μου θύμησε την θεατρική παράσταση "ο Ρινόκερος" του Ιονέσκο, που ασχολείτε με τα θέματα της λογικής και της λογικής πλάνης καθώς και της κοινωνικής πίεσης.

Kαι αυτό το βιντεάκι είναι ένα ακόμα παράδειγμα κομφορμισμού.

 

Είναι όντως καλό να ξέρουμε αυτά τα φαινόμενα σε ένα φόρουμ, γιατί υπάρχουν πολλές συζητήσεις μέσα σε αυτά που καθοδηγούνται ή σταματάναι πρόωρα λόγο τέτοιων φαινομένων.

[O Αϊνστάιν Έκανε Λάθος?]

Χεχ. Καλούλι. Αλλά παρεκτρεπόμαστε. Επί του θέματος, υπάρχει κάτι άλλο;

 

Δεν έχω βρει κάπου εξήγηση για τις επιπτώσεις της κατάρριψης του ανωτέρου ορίου για την διάθλαση του χρόνου ενός παρατηρητή που κινείται με τέτοια ταχύτητα

 

Πάντως χαίρομαι που αναθερμαίνει το ενδιαφέρον του κόσμου για την φυσική.

[O Αϊνστάιν Έκανε Λάθος?]

Ομολογώ! Ομολογώ!

 

Και δεν έχω καν βγάλει το μαστίγιο από τη θήκη!

[O Αϊνστάιν Έκανε Λάθος?]

Κυκλοφόρησαν και ανέκδοτα.

 

«Ο Μπάρμαν λέει: "απαγορεύεται η είσοδος σε νετρίνα που τρέχουν πιο γρήγορα από το φως". Ένα νετρίνο μπαίνει στο μπαρ.»

 

Χα! Αυτή τη φορά εσύ δε διάβασες τα πάντα πιο πάνω Τράγε! Αν και ναι ήταν μέσα στο σύνδεσμό μου, και ομολογώ ότι ήταν μακροσκελέστατο...

 

Εμένα μου αρέσει το άλλο με τον Einstein τον Νεύτωνα και τον Pascal. Παίζουν κρυφτό και φυλάει ο Αλβέρτος μας. Φτάνει στο 100, γυρνάει προς τα πίσω και βλέπει τον Νεύτωνα καθηστό μπροστά του, μέσα σε ένα τετράγωνο που ζωγράφησε στο έδαφος. <<Νεύτωνα, νομίζω πως δεν το κατάλαβες πως παίζεται το παιχνίδι! Σε βρήκα!>>. <<Όχι, βρήκες εμένα μέσα σε ένα τετραγωνικό μέτρο. Άρα βρήκες τον Pascal.>>

[O Αϊνστάιν Έκανε Λάθος?]

Πραγματικά Iterate πολύ ψαγμένο το χιούμορ του άρθρου σου. Σχεδόν έκλαψα στο τέλος με το ρατσιστικότατο σχόλιό σου απέναντι στα νετρίνα.

 

Δεν ήθελα να σε συγκινήσω, αλλά καιρός ήταν να τα πει κάποιος για αυτά τα βάνδαλα νέτρινα και το γεγονός ότι τα βλέπουμε αφότου έχουν περάσει!

 

Πέρα από την πλάκα σχετικά με τα υπόλοιπα για το τι είναι τα νέτρινα, το ίδιο επιχείρημα που χρησιμοποίησες θα μπορούσες να μεταθέσεις και για τα ηλεκτρόνια ας πούμε...

[Άνθρωπος...]

Προσωπικά θεωρώ ότι ο άνθρωπος είναι ένα από τα λίγα όντα που έχει επίγνωση της θνησιμότητας του και είτε προσπαθεί να την ξεχάσει, είτε να προσπαθήσει να την υπερβεί, είτε προσπαθήσει να την εκδικηθεί.

 

Πιστεύω ότι τα αποτελέσματα που θα έχει η ζωή ενός ατόμου στο κόσμο, εξαρτώνται πολύ από ποια επιλογή κάνει πιο συχνά, και ίσως από το πόσο συνειδητά ή όχι το κάνει.

 

Από εκεί και πέρα ως προς την κοινωνικότητα και τη μαζική συμπεριφορά, δυστυχώς δεν έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε πολλές συμπεριφορές μας που προέρχονται από μια εποχή όπου ζούσαμε πιο απλά και είχαμε ακόμα θηρευτές.

 

Όσο και αν καταλαβαίνουμε εγκεφαλικά κάποια πράγματα, για το πόσο θα βελτιώνονταν ο κόσμος με απλές κινήσεις έχουμε πού δρόμο ακόμα. Θεωρώ ότι η εγκεφαλική κατανόησή μας και εξέλιξη, είναι τραγικά γοργή σε σύγκριση με την κοινωνική και συναισθηματική. Κάποια στιγμή, άμα δεν αυτοκαταστραφούμε θα έρθει ισορροπία.

[O Αϊνστάιν Έκανε Λάθος?]

Το θέμα με έχει απασχολήσει αρκετά και έγραψα ένα κείμενο σχετικά εδώ. Ποεδιοποίηση: περιέχει πάρα πολλά links, κακία, και χαζό χιούμορ.

[Σαφήνεια]

Το λακονίζειν εστί φιλοσοφείν.

 

Και επίσης το διαβάζειν όλα τα προγεγραμμένα προτού αναρτήσεις τη δική σου πρώτη σκέψη σε αποφεύγει από το να αντιγράφεις την απάντηση του Τράγου. Ξέρω.

 

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος πολλές φορές χρειάζεται να περάσει από αλληγορίες για να καταφέρει να συλλάβει κάτι απλό και σαφές. Έτσι πολύς κόσμος μπορεί να προσπαθήσει να δώσει ένα μήνυμα μέσα από μια αλληγορία που για αυτόν είναι σαφής, αλλά, για τον αποδέκτη της να μην είναι. Βεβαίως, θεωρητικά, άμα αυτό που προσπαθείς να μεταδώσεις δε μπορείς να το εξηγήσεις σε ένα επτάχρονο παιδί λένε, τότε δε το κατέχεις. Οπότε συμφωνώ με την Δανάη στο ότι η ασάφεια είναι συχνά ένδειξη παρακράτησης πληροφορίας ή έλλειψη κατανόησης. Υπάρχει όμως και η περίπτωση να θεωρεί κανείς πιο έντονη την διδαχή της πληροφορίας άμα ο παραλήπτης της δεν την παίρνει αναμασημένη ως απάντηση, αλλά καλύτερα μέσα από επεξεργασία. Αυτό εμπεριέχει την υποερώτηση: είναι η μαιευτική μέθοδος υποχρεωμένη να είναι σαφής;

 

Οι ζεν ιστορίες πολύ συχνά δεν είναι σαφής, θεωρώ, για ακριβώς τον ίδιο λόγο. Είτε το δίδαγμα δεν είναι σαφές εκ φύσεως, και η ιστορία δεν έχει κάποιο ξεκάθαρο νόημα, ή μας προτρέπει στην εύρεση του δικού μας νοήματος.

 

Σε όλα όσα έγραψα δε κάνω παρά να αναδιατυπώσω όσα είπατε με τρόπο που μου φαίνεται προσωπικά σαφής.

[Ηλίθιες Απορίες]

Η Μαρμάγκα είναι βουλιμική και τα τρώει όλα;

[Android Apps Που Προτείνετε;]

Απέκτησα πολύ πρόσφατα κινητό το οποίο μου το πλασάρανε ως ¨έξυπνο¨, και λειτουργεί με Android. Έχετε να μου προτείνετε εφαρμογές;

[Σαφήνεια]

Το λακονίζειν εστί φιλοσοφείν.

[Battlestar Galactica]

Προσωπικά κάποια στιγμή σταμάτησα. Η πρώτη σεζόν μου φάνηκε φανταστική, αλλά η εξέλιξη ήταν περίεργη. Θα δω τη συνέχεια και θα ξανακρίνω, αλλά προσωπικά προτίμησα το Firefly σαν σειρά.

 

Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας στη σειρά νομίζω ήταν ο αναρχικός πολιτικός από τα πρώτα επεισόδια. Κρίμα που δεν τον αξιοποίησαν παραπάνω.

[Xρόνος]

Όσον αφορά τον Διαλογισμό. προσωπικά χάνω την μπάλα αρκετά γρήγορα. (την έχει ο Speedy συνήθως απ'ότι άκουσα όμως).

 

Έχω ακούσει μια ωραία ιστορία για έναν φίλαρχο της Αφρικής που επισκέφτηκε την Βικτωριανή Αγγλία. Όταν τον ρώτησαν τι του φάνηκε πιο παράξενο, αυτός απάντησε: ο λευκός άνθρωπος έχει τεμαχίσει την μέρα σε κομμάτια, προσπαθώντας να τη δαμάσει και να αποσπάσει τον εαυτό του από αυτήν. Ο χρόνος είναι για να ζεις και όχι για να τον μετράς.

 

Αυτή η ιστορία μου είχε αρέσει πάρα πολύ.

 

Βεβαίως, προσωπική μου άποψη είναι ότι ο χρόνος, από φυσικής άποψης είναι η διάσταση στην οποία τα ανθρώπινα αισθητήρια όργανα είναι τυφλά. Βλέπουμε μόνο στο τώρα. Φανταζόμαστε ή θυμόμαστε πράγματα, τα οποία δεν είναι όμως πραγματικά το μέλλον ή το παρελθόν. Έχουμε τόση αίσθηση του χρόνου, όση αίσθηση της όρασης έχει ένας τυφλός. Ο τυφλός ξέρει ότι υπάρχει η όραση, γιατί του το λέμε εμείς, γιατί νιώθει το φως στο δέρμα του. Και από εκεί και πέρα εικάζει για το πως είναι. Έτσι και εμείς, έχουμε αίσθηση του χρόνου, γιατί τα όργανά μας αναγνωρίζουν τις στιγμές, και γιατί η μνήμη μας μας λέει ότι υπήρξαν κι άλλες...

[Ηλίθιες Απορίες]

Άμα κάποιος έχει κάνει laser eye surgery, αυτό δε θα έπρεπε να σημαίνει ότι τα μάτια του μπορούνε να πετάνε ακτίνες λέιζερ;

[Το Τώρα.]

Ευχαριστώ Τράγε και Devaraja για τους ιστότοπους που μου προτείνατε. Έκανα τα τεστ, και τα αποτελέσματα δε με εξέπληξαν... έχω ADHD κατά πάσα πιθανότητα, και είμαι σχεδόν νταν στο μέσο όσο από όλες τις διαγνώσεις. Βεβαίως προσωπικά δεν αρέσκομαι στις εύκολες διαγνώσεις τέτοιου είδους, γιατί δεν ασχολούνται με το άτομο, και τη ρίζα του προβλήματος, το οποίο μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους, και η εξάλειψη ενός τρόπου έκφρασης του προβλήματος δεν είναι ταυτόσημη με την εξάλειψη του προβλήματος. Α, και για το ADHD (που μου θυμίζει AD&D σαν όνομα), θεωρώ ότι και αυτό γιατρεύεται με χαλάρωση. Στην τελική το να το" γιατρέψεις" όμως, με το οποίο έχουν ψύχωση οι Αμερικάνοι, δεν είναι παρά μια δικαιολογία για να έχουν πιο παραγωγικά άτομα νομίζω, πέρα από τις ακραίες εκφάνσεις της ασθένειας.

 

Το μόνο που θεωρώ προσωπικά σημαντικό πέρα από το να ήμαστε χαλαροί και να απολαμβάνουμε το τώρα, όταν κάνουμε σχέδια, χρειάζεται και αυτά να μην είναι υπερβολικά, και αφού τα κάνουμε, να μην τα αναμασάμε και ζούμε στα σχέδια αυτά, αλλά να ξαναδούμε όταν είτε οι καταστάσεις αλλάξουν, είτε φτάσουμε εκεί. Όσο ζούμε περιμένοντας, δεν ζούμε.

[Το Τώρα.]

Για να είμαι λίγο πιο συγκεκριμένος, θεωρώ ότι αυτό που με βοήθησε από το βιβλίο, είναι η αντίληψη ότι όταν κάθεσαι και κάνεις ανακύκλωση τις σκέψεις σου, ξανά και ξανά, δεν είναι παραγωγικό. Όταν σκέφτεσαι αντί να ζεις, τότε οι σκέψεις σου και η ψευδοπροσωπικότητα που δημιουργούν σου φέρνουν δυστυχία, και δεν αξίζουν την ανακύκλωση. Όπως το αντιλαμβάνομαι προσωπικά, δεν θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε εντελώς, να θυμόμαστε ή να σχεδιάζουμε για το μέλλον, αλλά θεωρώ ότι αυτά δε πρέπει να μας εμποδίζουν από το να ζούμε στο τώρα. Η ιδέα του είναι να προγραμματίσουμε χρόνο για να σκεφτούμε το μέλλον μας, να σκεφτούμε τα προβλήματά μας, και όταν κάτι μας θυμίζει το παρελθόν μας και τις πράξεις που κάναμε, να κοιτάμε το λόγο που τις θυμηθήκαμε, αλλά να μην αφήσουμε τις σκέψεις μας ανεξέλεγκτες, να γίνονται μάντρα που δεν συνειδητοποιούμε ότι ψέλνουν ξανά και ξανά. Να παρατηρούμε τις σκέψεις μας, και άμα τις παρατηρούμε -όχι να τις κρίνουμε, αλλά να τις παρατηρούμε απλά- τότε όσες δεν έχουν λόγο επανάληψης, όσες φαίνεται να είναι στον εγκέφαλό μας απλά για να πείσουμε τον εαυτό μας για κάτι, ή να αντλήσουμε ευτυχία από έναν κύκλο απογοήτευσης και γοήτευσης, αυτές, με την απλή παρατήρηση θα σταματήσουμε να τις επιβραβεύουμε και να τις ανατροφοδοτούμε.

 

Όταν έχω σκέψεις πλέον προσπαθώ να τις παρατηρώ, και από τότε πολλές φορές έχω σταματήσει να σκέφτομαι. Παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου, τον εαυτό μου, νιώθω το σώμα μου, βλέπω τους ανθρώπους. Ζορίζομαι ακόμα στις καταστάσεις όπου συζητάω με άλλα άτομα, γιατί τότε ο εγκέφαλός μου αρχίζει να προτρέχει, και επίσης ζορίζομαι στη δουλειά μου, όπου κατ΄ουσίαν πρέπει να σκέφτομαι, και πάλι οι συνειρμοί είναι ακόμα αυτόματοι και ξεφεύγουν της παρατήρησης. Για εμένα το αποτέλεσμα είναι να νιώθω πολύ πιο παρόν, και να νιώθω πιο ζωντανός.

 

Σίγουρα, δε συμφωνώ με όλα όσα λέει το βιβλίο, αλλά θεωρώ ότι αγγίζει κάποια πολύ βαθιά πράγματα και έχει να προσφέρει κάτι.

[Το Τώρα.]

Μέχρι τώρα στη ζωή μου, μου έχουν πει πολλοί ότι είμαι άνθρωπος αγχώδης και αγχωτικός. Και άμα το σκεφτώ, ναι, ακόμα και το σώμα μου μου το έλεγε, με συνεχώς τσιτωμένους ώμους που πονούσαν. Παρατηρεί κανείς προβλήματα με τα οποία ζει καιρό και τα έχει συνηθίσει μόνο σε περιόδους κρίσεις. Αλλά ακόμα και τότε, πολλές φορές καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, αλλά δε μπορούμε να εντοπίσουμε πιο είναι χωρίς μια μικρή βοήθεια. Προσωπικά μίλησα με φίλους, και μια φίλη μου μου είπε ότι δε ζω στο Τώρα. Και νομίζω πως αυτό ήταν. Μου έδωσε και αναφορά σε ένα βιβλίο, του Eckhart Tolle. Αν και δε ασπάζομαι μερικά από όσα λέει, το νόημα πίσω από όσα λέει, με εξέπληξε με το πόσο ακριβώς με εξέφραζε.

 

Αν και με αρκετές μεταφυσικές του ερμηνείες, δεν είμαι σίγουρος άμα συμφωνώ, το κυρίως μήνυμα του είναι το εξής:

 

Ο άνθρωπος, εδώ και χιλιετίες χρησιμοποιείται περισσότερο από τον εγκέφαλό του απ΄ότι τον χρησιμοποιεί. Δημιουργεί ένα εγώ το οποίο το ταυτίζει με την νόηση και την σκέψη, και φοβάται πως άμα σταματήσει να σκέφτεται, σταματάει να είναι. Το αποτέλεσμα είναι να σκέφτεται συνέχεια και να ζει στο παρελθόν και τις αναμνήσεις, στο μέλλον και στα σενάρια, αλλά όχι στο τώρα. Δεν κάθετε να ζήσει αυτό που ζει, αλλά αναλογίζεται αυτό που έζησε, αυτό που θεωρεί ότι θέλει να ζήσει, και κυνηγάει ένα μέλλον το οποίο όταν έρθει δε το ευχαριστιέται.

 

Εσείς τι άποψη έχετε για αυτό;

 

Το βιβλίο, σε μορφή .pdf βρίσκεται δωρεάν στην ακόλουθη διεύθυνση.

 

http://www.holybooks.com/wp-content/uploads/The-Power-Of-Now-EckhartTolle.pdf

[Η Ανάγκη Για Νόημα.]

Ίσως ένας κατευναστικός τρόπος να το δεις, είναι ότι δεν υπάρχει κοσμικό νόημα το οποίο να μπορούμε να αντιληφθούμε, και ως εκ τούτου, λόγο της ανάγκης για νόημα να πρέπει να δίνουμε προσωπικό νόημα. Είτε αυτό είναι η πίστη σε ένα νόημα για το οποίο δεν έχουμε κάποια απτή απόδειξη, είτε αυτό είναι υλικό νόημα επίτευξης κάποιον στόχων, ενώ βαθύτερα μέσα μας ξέρουμε ότι δεν αποτελούν παρά στόχους.

 

Αν και τι είναι κάτι το οποίο δε μπορούμε να αντιλυφτούμε; Υπάρχουν άπειρα πράγματα που δε μπορώ να αντιλυφτώ, όπως την τσαγίερα του Ράσελ.

 

Ένας καλός συγγραφέας που πραγματεύεται και τέτοια θέματα είναι ο Irvin Yallom.

[Super Mario - The Drama Version]

Απίστευτα καλό!

[Η Ανάγκη Για Νόημα.]

Μπορεί, αλλά ούτε και η γρίνια για το σύστημα είναι παραγωγική.

Οι ευκαιρίες που δίνει το σύστημα δεν είναι "ευνουχισμένες" (περισσότερο από άλλα "συστήματα"). Κάτι τέτοιο θα ίσχυε αν υπήρχε κάτι καλύτερο, αλλού πχ. Στην πράξη δεν υπάρχει. Υπάρχουν ορισμένα καλύτερα πράγματα αλλού τα οποία "ισορροπούν" με άλλα χειρότερα εκεί. Ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι Χ.

.

 

Συγνώμη που θα διαφωνήσω, αλλά η γκρίνια για το σύστημα, μου φαίνεται αρκετά χρήσιμη και παραγωγική όταν πρόκειται για έκθεση των δυσχερειών του. Άμα δε δείξεις ότι υπάρχει πρόβλημα στους άλλους, τότε είσαι μόνος. Από την άλλη, σίγουρα το να μένει κανείς σε αυτό μόνο δεν είναι ιδιαίτερα καλό. Ας κάνω μια αναλογία, που ίσως αποκρούεται εύκολα, αλλά βολεύει το σκοπό της συζήτησης: ας πούμε ότι το πρόβλημα είναι μια φωτιά. Το να δεις τη φωτιά είναι το πρώτο βήμα. Μετά κρίνεις άμα μπορείς να τη σβήσεις μόνος σου ή όχι, άμα μπορείς να έχεις προσωπική λύση. Έστω ότι φοράς αντιπυρική στολή, αλλά δε μπορείς σβήσεις τη φωτιά. Μετά ενημερώνεις τον κόσμο. Και μετά βλέπετε πως μπορείτε να την σβήσετε. Η παρομοίωση μου μπάζει νερά από παντού θα μου πεις, αλλά με βολεύει, γιατί θα σβήσει τη φωτιά.

 

Δε θα διαφωνήσω ότι οι διδαχές της θρησκείας δεν περιλαμβάνουν κάποια χρήσιμα πράγματα. όπως ηθική και κάποια φιλοσοφία άμα το ψάξεις, αλλά το θρησκευτικό σύστημα δεν ενθαρρύνει την αποκομμένη από το σύστημα εμβάθυνση στην ηθική και τη φιλοσοφία που περιλαμβάνονται στις διδασκαλίες του. Αν την ενθάρρυναν, οι λειτουργίες των διαφόρων θρησκειών θα περιελάμβαναν πλατωνικούς διαλόγους μετά την μυσταγωγία.

 

Άμα θέλεις την άποψή μου προτιμάω το γαλλικό σύστημα, όπου το κράτος είναι ανεξάρτητο από την εκκλησία (αν και δυστυχώς υπάρχει ακόμα κάποια επιρροή) και οι μαθητές διδάσκονται γενικά ηθική και φιλοσοφία στο σχολείο. Σίγουρα, ούτε και αυτό είναι πετυχημένο, αλλά τουλάχιστον προσφέρει την ελευθερία επιλογής. Το πρόβλημα και εκεί παραμένει όμως η πτώση των αξιών που συνδέεται, κατά την άποψή μου με την έλλειψη συνειδητοποιημένης κοινωνικής σκέψης στο τι έχει αξία. Το χρήμα; Το χρήμα είναι ένα εργαλείο το οποίο με το σύγχρονο οικονομικό σύστημα δεν ανταποκρίνεται καν σε κάποια υλική αξία, πόσο μάλλον σε κάποια ηθική αξία.

 

Οι θρησκείες κάποτε παρουσίαζαν ένα νόημα για την ζωή έναν τρόπο θεώρησης. Οι διδαχές τους δεν ανταποκρίνονται στην σημερινή γνώση και αντίληψη του κόσμου. Ίσως κάποια από τα φιλοσοφικά κομμάτια που κρύβουν μέσα τους να εφαρμόζονται και να αξίζουν, αλλά γιατί να μπαίνεις σε τόσο κόπο όταν αυτές τις ίδιες ρίζες αξίας μπορείς να τις βρεις με φιλοσοφία και αυτόψυχανάλυση;

 

Θα ήθελα πραγματικά να ξέρω ποιόν δρόμο έχεις στον νου σου όταν μιλάς για ποιό αποτελεσματικό και με λιγότερους περιορισμούς που να μπορεί να χαρακτηριστεί σαν "υπολογιστής" με τα σημερινά δεδομένα.Είναι κάποιος δρόμος ήδη υπαρκτός από άλλη κοσμοθεωρία ή είναι ένας δρόμος καινούριος τον όποιο δεν τον έχεις προσδιορίσει ακόμα?

 

 

Αυτό που με "ενοχλεί" με τις χώρες που υιοθετούν κυρίως τον Χριστιανισμό και όχι τόσο τον Μωαμεθανισμό,δηλαδή Ευρώπη και Αμερική είναι η πλήρη αντιφατικότητα του τρόπου ζωής σε σχέση με την θρησκεία.Η αντιφατικότητα είναι τόσο μεγάλη,σχιζοφρενική θα έλεγα που δημιουργεί πολλά προβλήματα.Απο την μια έχεις της διδαχές του Χριστού και απο την άλλη έναν καθαρά καταναλωτικό και εγωκεντρικό προτεινόμενο τρόπο ζωής που δεν συμβαδίζει.

Επίσης ακόμα πιο περίεργο είναι η χρήση του Χριστιανισμού από ακροδεξιές,στρατιωτικές οργανώσεις-κόμματα με ρατσιστικές αντιλήψεις.Πως γίνεται δηλαδή να είσαι Βαραβάς και Χριστός ταυτόχρονα,ενώ θα έπρεπε ουσιαστικά να διαλέξεις Χριστό ή Βαραβα.

Αυτό αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την συγχηση που επικρατεί,είδικα σήμερα που ζούμε σε περίεργους καιρούς.

Είναι θα έλεγα το σύγχρονο κοινωνικό-ψυχολογικό μας "δράμα".

 

Ο δρόμος μου είναι δυστυχώς δικός μου, από την άποψη ότι τον ζω ακόμα και δε μπορώ να πω που οδηγεί, και ότι δεν θα ζήσει κανένας τον ίδιο ακριβώς δρόμο...

Αλλά θέλω να μοιραστώ πράγματα όπως τα αντιλαμβάνομαι. Θεωρώ ότι η σύγχρονη φιλοσοφία και αυτόψυχανάλυση περιλαμβάνουν τεράστιες ποσότητες ιδεών και απαντήσεων που απλά δεν έχουν φτάσει το γενικό κοινό. Η εμπάθεια, η περιέργεια, η επικοινωνία και η ελεγχόμενη αλλαγή και βελτίωση είναι κατά την άποψη μου οι κυριότεροι παράγοντες για να ολοκληρώνονται οι άνθρωποι, και όλα αυτά μαθαίνονται. Δεν υπάρχει όμως συγκεκριμένο εγχειρίδιο, προκαθορισμένος δρόμος. Υπάρχει μια κατεύθυνση μόνο.

 

Η ανάγκη για νόημα είναι φυσική και λογική. Τίποτε δεν συμβαίνει χωρίς λόγο. Οπότε λογικά έρχεται το ερώτημα για "τον λόγο των πραγμάτων".

Το αν η πίστη ή η "ανάγκη για νόημα" είναι αποτέλεσμα εξέλιξης ή όχι γενικά "παίζεται". Η μέχρι τώρα θέση είναι ότι δεν φαίνεται να αποτελούν παράγοντα επιβίωσης ή να δίνουν "εξελικτικό" πλεονέκτημα -

επιπλέον

το να αποδίδουμε τα πράγματα στο "γιατί έτσι" ή να μη θέλουμε να το ερευνήσουμε δεν είναι παρά "μια απλή λύση" (που "λύνει" με το αρνείται να αναζητήσει απάντηση, δηλαδή δεν λύνει).

 

Η ανάγκη για νόημα είναι βιωματική. Δηλαδή πράγματα συμβαίνουν που μας κάνουν να δώσουμε προσοχή στο θέμα και να αναρωτηθούμε, οπότε δεν κάνει στην άκρη εύκολα και χωρίς.... λόγο.

 

Διαφωνώ ριζικά ως προς το ότι τίποτα δε συμβαίνει χωρίς λόγο. Τα πάντα συμβαίνουν χωρίς λόγο! Υπάρχει ακολουθία στα πράγματα που συμβαίνουν, γιατί όπως παρατηρούμε τον κόσμο έχουμε σημειώσει και συμπεράνει ότι υπάρχουν κανόνες που διέπουν τις χρονικές και χωρικές αλλαγές που μας περικλείουν. Αλλά αυτή η αλληλουχία αλλαγών απλά υπάρχει. Δεν έχει λόγο που υπάρχει. Υπάρχει.

 

Συμφωνώ όμως στο ότι είναι φυσική, ή μάλλον πιο δόκιμα, λογική η ανάγκη για νόημα. Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τη λογική ανάμεσα στις αλλαγές που προανέφερα, και ψάχνουμε την ίδια λογική και σε μεγαλύτερα και διαφορετικά επίπεδα, όπως την ζωή μας. Αλλά αντιθέτως με τις αλληλουχίες αλλαγών στη φύση, στη ζωή μας δεν υπάρχει κάποιος κανόνας πέρα του γεννιόμαστε και πεθαίνουμε.

 

Και το παρατηρούμε και μας αγχώνει. δε το καταλαβαίνουμε, όπως κάποτε δε καταλαβαίναμε τους κεραυνούς. Αλλά έχουμε ακόμα ανάγκη από τον Δία για να πούμε από που έρχονται οι κεραυνοί;

 

Αντίστοιχα, έχουμε ακόμα ανάγκη το θρησκευτικό σύστημα για να αποδεχτούμε ότι η ζωή δεν είναι κάτι ευκατανόητο αλλά βιώσιμο;

 

Σίγουρα θα υπάρχει ανάγκη για νόημα, αλλά δεν λέω να μη το ψάξεις. Ψάξε και ψάξε ξανά. Όλοι θα έπρεπε να έχουν ανάγκη να ψάξουν, απλά θεωρώ ότι δεν υπάρχει κάποιο ολικό νόημα, και οφείλουμε, λοιπόν, αφού το αντιληφθούμε και υπερνικήσουμε την απελπισία και το άγχος που συνοδεύει αυτήν την συνειδητοποίηση, να διαλέξουμε, με δική μας πλήρη συναίσθηση, τα προσωπικά νοήματα που μας αντιπροσωπεύουν καλύτερα. Πολλοί ανιτθέτως επιστρέφουν στην θρησκεία και στο μεταφυσικό, πράγμα λογικό για εμένα, αλλά συνήθως το αντιλαμβάνομαι ως απόρροια φόβου και όχι προσωπικής συνειδητής επιθυμίας.

 

Η δική μου επιλογή είναι να χτίσω για εμένα ένα ευχάριστο μέλλον, στο οποίο να προσπαθήσω να προσφέρω και να μοιραστώ όσα βρω.

[Καταστροφή Του Κόσμου Το Σάββατο: Τι Θα Γίνει Ο Σκύλος Μου;]

Αυτό το, δυστυχώς αγγλικό, άρθρο με έκανε να γελάσω...

 

http://news.discovery.com/human/atheists-pets-rapture-judgement-day-110519.html#mkcpgn=rssnws1

[Ηλίθιες Απορίες]

Έχω τότε κι άλλη ηλίθια απορία!

 

Η Δανάη τελειώνει τα ποστ της με την υπογραφή:

φιλικά πάντα,

Δανάη

 

Πόσο φιλικά είναι αυτά τα πάντα;

 

τόσο; τόσο; ή τόσο;

[Η Ανάγκη Για Νόημα.]

Αλλο "μαθαινω θρησκευτικά" και άλλο ακολουθώ συνειδητά μια Θρησκεία/παράδοση. Δεν εχει καμία σχεση το ενα με το αλλο.

Η θρησκεία ειναι ενα εργαλείο. Η ηθική, φιλοσοφια κ.λ.π ειναι επισης εργαλεια.

Καποιος, για να δωσει μορφη σε ενα κομματι ξυλο χρησιμοποιει μαχαιρι ενω καποιος αλλος δουλευει καλυτερα τη λιμα. Σε καθε περιπτωση πρεπει να γνωρισεις καλά το εργαλειο που επελεξες, να εξασκηθεις καλα με αυτο.

 

Απ'τη στιγμη που καθε ανθρωπος ειναι ξεχωριστος, εξυπακουεται οτι δεν ταιριαζουν ολα τα "εργαλεια" σε ολους.

Πολλοι εχουν "εξυψωθει" μεσα απο τη θρησκεια (μιλαω βεβαια για τους πραγματικους αγιους ΟΛΩΝ των παραδοσεων) ενω αλλοι παλι εχουν φτάσει στο ίδιο επίπεδο πνεύματος/αυτογνωσίας από τελείως διαφορετικούς δρόμους.

 

Οταν αποτυγχάνεις με τη θρησκεία δεν σημαίνει απαραίτητα οτι φταιει η θρησκεια. Μπορει να μην στην εμαθαν σωστα και να'χεις μια εσφαλμενη εικονα της. Μπορει να μην σου ταιριαζει, μπορει στη παρουσα φαση της ζωη σου να χρειαζεσαι κατι αλλο.

Μπορεί πολλά...

Το ιδιο ισχυει φυσικά για τη φιλοσοφια κλπ.

Το οτι διαβάζει κάποιος με τις ωρες Αρχαία Ελληνική Γραμματεία δεν σημαινει απαραιτητα οτι θα γινει σοφός σα τον Ηράκλειτο ή τον Πυθαγορα.

Σε καποιες περιπτωσεις μαλιστα θα ηταν καλυτερα να ειχαν επιλεξει αλλο "εργαλειο"..

 

Θα συμφωνήσω γενικά ότι και η θρησκεία είναι εργαλείο. Ότι όπως όλα τα εργαλεία, απαιτεί γνώση και σωστή χρήση. Για εμένα μου φαίνεται σαν άβακας, σε σύγκριση με υπολογιστή, με την έννοια ότι, οι περισσότερες θρησκείες περιλαμβάνουν κανόνες και ιδεολογικές και φιλοσοφικές προσεγγίσεις που βασίζονται σε γνώσεις, καταστάσεις και ιδέες παρωχημένες, προσφέρει πράγματα που ναι μεν είναι χρήσιμα, αλλά μπορούν να βρεθούν με λιγότερο κόπο, λιγότερους περιορισμούς και με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα αλλού, αλλά είναι υποκειμενικό όπως λες.

 

Το ζήτημα μου σε αυτόν τον τομέα πάντως δεν είναι τόσο η θρησκεία ως φιλοσοφία και αντίληψη του κόσμου (αν και έχουν κατ΄εμένα πολλές λογικές τρύπες), όσο η οργανωμένη, ιεραρχική θρησκεία, που διδάσκεται υποχρεωτικά, χωρίς σωστή πρόσβαση και προσφορά εναλλακτικών λύσεων. Στην Ευρώπη τουλάχιστον, αυτή η θρησκεία είναι ο Χριστιανισμός, σε διάφορες μορφές του. Στον αραβικό κόσμο ο Μωαμεθανισμός.

 

Όσοι μου πουν, ναι αλλά ο Χριστιανισμός ΔΕΝ είναι το ιερατείο του, ο Μωαμεθανισμός ΔΕΝ είναι το ιερατείο του, οι θρησκείες γενικά ΔΕΝ είναι οι ιεραρχικές δομές τους, λυπάμαι, αλλά η εικόνα και αντίληψη που έχει ο κόσμος την περιλαμβάνει. Ίσως χρησιμοποίησα λέξεις που για πολλούς έχουν άλλο νόημα, αλλά θεωρώ ότι χρησιμοποίησα με την κοινός αποδεκτή. Από εδώ και πέρα θα το κάνω πιο σαφές.

 

Το θρησκευτικό σύστημα, για εμένα, είναι κοινωνικό κατασκεύασμα,

α) βασισμένο σε κάποιες φιλοσοφικές εξηγήσεις της αντίληψης του τριγύρω κόσμου την εποχή που δημιουργείται η θρησκεία, που συμβαδίζουν με την προφορική παράδοση,

που έχει σκοπό να

β) προβάλει μια (συνήθως ανύπαρκτη) κοινωνική ομοιογένεια,

γ) να καταστήσει κάποιους κανόνες συμπεριφοράς υποχρεωτικούς χωρίς να αναγκάζεται να μπαίνει σε διεξοδικές επεξηγήσεις για τους λόγους για τους κανόνες αυτούς,

δ) να προσφέρει μια καθησύχαση άνευ προβληματισμού, μια εύκολη λύση, για άγχη που σχετίζονται με ερωτήσεις για το άγνωστο

 

Οι λύσεις που προσφέρει λοιπόν, το θρησκευτικό σύστημα, αυτήν τη στιγμή, δεν ανταποκρίνονται στον σημερινό κόσμο. Μπορούν να είναι βατήρας, για παρακάτω εξερεύνηση, αλλά δεν είναι και ο καταλληλότερος βατήρας κατά την άποψή μου.