mandrake

Για να πω την αλήθεια μου, δεν με τρελαίνει ο Ράιχ ως επιστήμων, αλλά απόψεις είναι αυτές. Αυτό που θέλω να προσθέσω όμως, στα όσα έχουν ήδη γραφτεί, είναι πως το "Άκου ανθρωπάκο" το έγραψε στην φυλακή, στα τελευταία του. Και για αυτόν τον λόγο είναι τόσο επιθετικό. Τα βάζει, μες στην απόγνωσή του, με όλη την ανθρωπότητα, και σε ορισμένα σημεία γίνεται και υπερόπτης (αυτό δεν φαίνεται στο απόσπασμα που έχει παρατεθεί). Αν διαβάσει κανείς άλλα βιβλία του, το πνεύμα γραφής, είναι τελείως διαφορετικό.

Avaris από το θέμα "Η αποχαύνωση της καθημερινότητας" Nora TheChosenNone από το θέμα "Προσηλυτισμός" Nora Minerva από το θέμα "Ευσπλαχνία" Με αφορμή όλες τις παραπάνω απόψεις που έχουν διατυπωθεί στα διάφορα θέματα, έρχομαι και ρωτάω και εγώ, άσχετα από το σήμερα, το χθες, το αύριο και μακριά από κάθε πολιτική κατεύθυνση ( κι ας ξεκίνησε το θέμα τόσο χτυπητά ), οφείλει ο άνθρωπος, ο οποίος αποκαλείται εσωτεριστής, να ζητάει μια κοινωνία "εύσπλαχνη"; ...«Ορκίζομαι εις το όνομα της αληθείας και της δικαιοσύνης, ενώπιον του Υπερτάτου Όντος, να φυλάξω, θυσιάζων και την ιδίαν μου ζωήν, υποφέρων και τα πλέον σκληρά βάσανα το μυστήριον, το οποίον θα μου εξηγηθεί και ότι θα αποκριθώ την αλήθειαν εις ό,τι ερωτηθώ»...

Καπιταλισμός, ένα πρωτοπόρο πολιτικό σύστημα, που αντίθετα με άλλα, δεν θέτει στο κέντρο, πρόσωπα εξουσίας - εμπιστοσύνης , ή κοινωνικές δομές, αλλά με θάρος, σαν μετεξέλιξη της πρωτόγονης ( ανθρωπιστικά ) φεουδαρχίας, θέτει στο κέντρο το κεφάλαιο. Φυσικά, κάτω από το πέπλο της δημοκρατίας και της απόλυτης ελευθερίας κινήσεων. Το απρόσωπο κεφάλαιο, δηλαδή το γλυκύτατο χρήμα. Ύλη που αγοράζει ύλη, ύλη που κυριαρχεί πάνω στην ύλη, ύλη που προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω σε κάθε τι ανθρώπινο. Όμως, αν δεν κάνω λάθος, η ύλη, είναι φθαρτή. Έχει ημερομηνία λήξης. Ποιά η τύχη λοιπόν αυτού, του οποίου η μόνη ενασχόληση, είναι η ύλη; Χαρακτηρίζεται ως μέρος της κοινωνίας του "αναλώσιμου" ή ως μέρος της "αναλώσιμης" κοινωνίας; Kαι τώρα δεχόμενοι πως άνθρωπος και κοινωνία αλληλεπιδρούν, ρωτάω, ποιά η τύχη του ατόμου και του συνόλου, που επιβιώνουν, μέσα σε ένα σύστημα θανάτου... Ποιά η θέση του εσωτεριστή πάνω στο συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα; Υ.Γ. Για να μην θεωρηθεί το παραπάνω, ως πολιτική προπαγάνδα, μπορείτε να θέσετε στην θέση της λέξης Καπιταλισμός, οποιοδήποτε πολιτικό σύστημα, που έχει ως κέντρο το χρήμα. Η επιλογή του συγκεκριμένου συστήματος, έγινε για λόγους επικαιρότητας.

Δεν διαφωνώ σε αυτό που λες, απλά προσπαθώ να καταλάβω που θέτει η medussa τα όρια στο τι είναι απλή τοιχογραφία και τί αγιογραφία.

Eσύ δεν το έγραψες αυτό, φίλτατη medussa; Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει το ζήτημα της συγκεκριμένης εικόνας, απλά προσπαθώ να καταλάβω πως από την μια λες πως όταν απεικονίζεις έναν άγιο, λέγεται αγιογραφία, αλλά την συγκεκριμένη απεικόνιση, την χαρακτηρίζεις τοιχογραφία.

Μπορεί να μην έχει αγιοποιηθεί ο Λένιν, αλλά έχει αγιοποιηθεί ο Λουκάς, ο οποίος δέχεται το ξούρισμα. Άρα εiναι αγιογραφία ή όχι;

Ο φόβος - πόνος δεν είναι που κάνει την θυσία σου ακόμη πιο ισχυρή; Όσο πιο πολύ αγαπάς αυτό που θυσιάζεις, τόσο δεν δυναμώνει και ο σκοπός σου; Μέσα από την θυσία, ίσως, να μαθαίνει κανείς, να κατανοεί την απώλεια. Και μέσα από την απώλεια, ίσως, να μαθαίνει να κατανοεί την "πτώση" του εγωισμού. Στις θυσίες, αυτός που στην πραγματικότητα ξαπλώνει στον βωμό, είναι το "εγώ". Άρα η Ζωή χωρίς δεσμεύσεις, είναι αυτή, όπου συνειδητοποιούμε, πως το "εγώ", δεν είναι μόνο ατομικό, αλλά και συλλογικό.

Avaris Διότι όπως και στο προηγούμενο ποστ μου, επιμένω στον διαχωρισμό των εννοιών : διάλογος - προσηλυτισμός. Τώρα, θες να μου πεις που το έγραψα αυτό; Εξαρτάται, από το γιατί και με τι μέσα...Επιμένω και πάλι στον διαχωριμό διαλόγου - προσηλυτισμού. Οι εσωτερικές ομάδες,από όσο μπορώ να ξέρω, δεν έχουν σαν κύριο στόχο την συγκέντρωση μελών(τουλάχιστον όχι οι σοβαρές). Αυτό αρμόζει στις φοιτητικές παρατάξεις... Πάλι μου μπερδεύεις τον διάλογο με τον προσηλυτισμό! Επίσης δεν το είπα πουθενά αυτό. Όχι, οι σοφοί αφού ρουφήξουν σαν σφουγγάρια, όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται, αφήνουν τον κόσμο να κουρεύεται και πίνουν φραπελιά στο Σινά. Εδώ, πραγματικά, δεν καταλαβαίνω που διαφωνούμε. ( Ρε 'συ Avaris...τι λες; Όχι... Όλα... Φίλε Avaris, αν θες ξαναδιάβασε το προηγούμενο ποστ μου, γιατί με την παρούσα ανάλυση που έκανες, έχεις κάνει κάμποσα αντιδιαλεκτικά άλματα.

Seirios Θα συμφωνήσω κι εγώ με την παραπάνω άποψη. Avaris Ο διάλογος, όσο έντονος και να είναι, εξυπηρετεί μια βασική αρχή : "Θέση - Αντίθεση - Σύνθεση". Δηλαδή συμβάλει στην δημιουργία και στην πρόοδο. Και για αυτόν τον λόγο, ο διάλογος γίνεται με σκοπό την ανταλλαγή απόψεων. Ίσως και την προσωπική ικανοποίηση, σε ότι αφορά την ικανότητα της πειθούς του καθενός. Και φυσικά, εγώ προσωπικά δεν μπορώ να θεωρήσω την προσωπική ικανοποίηση, ως κάτι το μεμπτό, τουλάχιστον όχι όταν λειτουργεί ως παράγοντας υπέρ ενός ζωντανού, θεατρικού, δυναμικού διαλόγου. Από την άλλη, ο προσηλυτισμός, έχει ως στόχο την την ενδυνάμωση συγκεκριμένων ιδεών, μέσω "προσκόλησης" νέων μελών. Συνεπώς, είναι απορριπτέος. Να σου πω την αλήθεια, το γιατί είναι κακό, το θεωρώ αυτονόητο. Αλλά θα θέσω ένα άλλο ερώτημα ως προς τους προσηλυτιστές. Ένας άνθρωπος πραγματικά ευφυής, θα έβαζε άραγε ως "στόχους", ανθρώπους που θα θεωρούσε πνευματικά κατώτερους; Και ποιό το ενδιαφέρον; O απόλυτος έλεγχος πάνω σε μια μάζα ανθρώπων που θεωρείς ηλίθιους...ΟΥΑΟΥ! Άρα μήπως οι προσηλυτιστές παραπατάν και πέφτουν και αυτοί μέσα στον λάκο με τους "βλαμμένους", που θέλησαν να εξουσιάσουν; Πάθος για εξουσία...ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Αvaris Αυτός ο ορισμός, δεν αρμόζει απαραίτητα στον "Τέλειο", αλλά και στον αντικοινωνικό. ..."Τέλειος είναι αυτός που ενώ έχει περάσει από όλους τους κύκλους της Ζωής και γνωρίζει ότι τώρα πια μπορεί να ξεκουραστεί μαζί με όλες τις ψυχές που αγαπά και να γίνει μια ψυχή, τελικά επιλέγει να μην πιει νερό από την πηγή, να μην ξεχάσει. Γυρνάει πίσω και επιλέγει να ξαναζήσει και να μεταφέρει όλα αυτά που τον έκαναν τέλειο"...

"Δυο πράγματα είναι άπειρα στον κόσμο. Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και για το πρώτο δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι" Α. Αϊνστάιν

Βασικά, αν το παρατηρείς ο περιορισμός τίθεται από μόνος του. Να ξανακαλύψεις το ήδη υπάρχον. Δηλαδή να το τροποποιήσεις, να το μάθεις, και να επαναφέρεις τις αξίες του στην ανάγκη του σήμερα...Αυτό είναι το ζητούμενο, αλλά πως θα το "ξεπεράσεις" αν δεν το γνωρίζεις... Έχεις κάθε δικαίωμα να θεωρείς τον τροχό ξεπερασμένο, όπως και κάθε δικαίωμα να τον καταστρέψεις και να δημιουργήσεις κάτι καινούριο. Αλλά είναι καλό και να τον σέβεσαι, διότι αποτέλεσε την βάση σου. Φυσικά έχουν και οι αφορισμοί την καλή τους πλευρά, αρκεί να ξέρει κανείς το πως και το γιατί.

LUCIFER SAM Lucifer Sam Siam Cat Always sitting by your side Always by your side That cat's something I can't expain Jennifer Gentle you 're a witch You 're the left side He 's the right side oh no That cat's something I can't expain Lucifer go to sea Be a hip cat Be a ship's cat Somewhere anywhere That cat's something I can't expain Night prowling sifting sand Padding around on the ground He 'll be found When you 're around That cat's something I can't expain με αγάπη από τον Syd Barrett Και ναι, ακόμα και οι Pink Floyd στον στραβό τον δρόμο...Πάντα στο πλάι μας η γάτα... Διαβολάκο μου εσύ...μιάου, μιάου...

Ο σεβασμός δεν εκφράζεται με το φίμωτρο...Υπάρχει πάντα ο χρόνος και ο τρόπος να πει κάποιος κάτι, όταν ο πομπός, αλλά και ο δέκτης έχουν διάθεση διαλόγου(πράγμα πολύ δύσκολο, από την στιγμή που το σύνηθες είναι πλεόν οι παράλληλοι μονόλογοι). Στις περιπτώσεις που αναφέρει η Minerva, θεωρώ πως η κάθε πλευρά από μέρους της έχει λόγους ώστε να μην υπάρξει διάλογος. Λογικό είναι, αφού σπάνια στην ιστορία σε πολιτικά, κοινωνικά και θρησκευτικά ζητήματα συναντάμε ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων προς συζήτηση. Η μη λογοκρισία στην ουσία μπορεί να υπάρξει μόνο σε ένα ιδανικό σύστημα, όπου ο σεβασμός θα είναι από όλους μια αποδεκτή, αλλά και κατανοητή έννοια. Όμως ο σεβασμός είναι κάτι που, δυστυχώς, ελάχιστοι επιδιώκουν...Το ζήτημα στην ουσία δεν είναι η λογοκρισία, αλλά οι ιδέες. Από την στιγμή που υπάρχουν κάποια στιγμη θα εκδηλωθούν με αποιονδήποτε τρόπο. Ακόμά και η ίδια η λογοκρισία, είναι μια ιδέα και με κάποιον τρόπο θα εκδηλώνεται, από την στιγμή που έχει εκφραστές. Ακόμα και μέσα στο forum, προκειμένου να λειτουργήσει ορθά, υπάρχουν οι συντονιστές που φροντίζουν να τηρούνται οι κανόνες. Άρα η λογοκρισία είναι κάτι το απαραίτητο για την λειτουργία ενός συστήματος όπου όλοι έχουν δικαίωμα στην έκφραση. Όμως όσο μεγαλώνει το σύστημα και όσο πιο σύνθετη η λειτουργία του, τόσο πιο λεπτό είναι και το θέμα της λογοκρισίας. Μέσα σε ένα forum πχ, εάν κάποιος δημιουργεί πρόβλημα, του γίνονται συστάσεις και εφόσον και πάλι αρνείται να συμμορφωθεί, τον κάνεις ban και τελειώνει το ζήτημα. Τουλάχιστον έτσι γίνεται στα περισσότερα forum. Στην κοινωνία, όμως τι κάνεις; Προφανώς δεν μπορείς να απαγορεύσεις σε κάποιον να είναι μέλος της, αλλά ούτε και μπορείς να του επιτρέψεις να κρεμάσει στο μπαλκόνι του μια σημαία που θα λέει : "Σκατά στον τάφο σας". Άρα πρέπει να τον κάνεις να συμμορφωθεί και να τον μάθεις να εκφράζεται με κόσμιους τρόπους που θα συμβαδίζουν με τους κανόνες τις κοινωνίας σου. Ο σεβασμός είναι παιδεία και όσο δεν υπάρχει παιδεία, δεν θα υπάρχει σεβασμός...Οπότε θα έχουμε δηλώσεις που θα απειλούν και ανθρώπους που θα τιμωρούν. Όμως ας μην ξεχνάμε πως οι ακραίες απειλές γέννουν και μεγάλες αλήθειες... "'Ισως εσείς που με δικάζετε, αναγγέλετε την ποινή με μεγαλύτερο φόβο απ' ότι εγώ την αποδέχομαι" Ο Giordano Bruno ήταν ένας από τους ανθρώπους που απείλησε και διώχθηκε.

Ακόμα και εμείς οι ίδιοι βέβαια μπορεί να ορίσουμε λάθος τον εαυτό μας. Τέτοια διαστροφή ο ανθρώπινος (αν)εγκέφαλος. Και δυστυχώς είναι πολλές οι φορές που σφάλουμε, λόγω κοινωνικής επιρροής. Αν και ούτε εμένα με ενδιαφέρουν οι στατιστικές ως απόλυτο κριτήριο, διότι η πολυπλοκότητα των συναισθημάτων είναι δύσκολο να αποτυπωθεί σε αυτές, άρα και το αποτέλεσμα κάπου θα χάνει, πρέπει να αποδεχτούμε πως τα συναισθήματα και η ανθρώπινη συμπεριφορά, δεν είναι κάτι το κοινωνικά ανεξάρτητο. Βέβαια συμφωνώ πως ο συναισθηματικός κόσμος του καθενός είναι κάτι που πρέπει να εξηγηθεί από τον ίδιο και από αυτούς που επιλέγει έχει κοντά του και σε αυτό δεν χωράνε στατιστικές και "γενικώς αποδεκτές απόψεις"...