Zon 7

Η ΝΕΚΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΜΑΣ;;;;;;;;;;;;;;; Initiate4, Έκλεισες μέσα σε λίγες μόνο λέξεις ολόκληρο το ανθρώπινο δράμα-κωμωδία. Ναι, τα νεκρά άψυχα κουφάρια θαμένα στην ατομική και συλλογική νεκρόπολη της μνήμης μας μας κυβερνούν σκληρά και αδυσώπητα με αγκαθωτό μαστίγιο στο χέρι. Η ειρωνεία είναι εμείς οι ίδιοι δίνουμε στα κουφάρια την ενέργεια αλλά και το δικαίωμα να μας κυβερνούν όπως μας κυβερνούν. Zon 7

Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά μου φαίνεται ότι είμαστε όλοι σε τριπάκι μέσα σ' ένα τρυπάκι........ Zon 7

Ουφφφφ.....ζαλίστηκα, πολλά μηνύματα. Τι είναι μαγεία και τι είναι μάγος ή μάγισσα ρε παιδιά; Είμαι καινούργιος φωτίστε με. Zon 7

Συμφωνώ απόλυτα. Μου φαίνεται ότι οι σοφιστές μας μέσα από τον κυνισμό τους είχαν συλλάβει με απόλυτη ακρίβεια ότι τα πάντα είναι σχετικά και ρευστά, τίποτα δεν είναι απόλυτο. Η κενότητα από την άλλη είναι μια καθορισμένη και σταθερή έννοια στην οποία δεν χωραει σχετικότητα. Επίσης, ενώ οι απόψεις των σοφιστών είναι διαχρονικές και πέρα από τα κάθε επί μέρους θρησκευτικά-πολιτιστικά-κοινωνικά πλαίσια, έννοιες όπως "ταπεινότητα", "αγιοσύνη" κ.λπ. προέρχονται καθαρά από τοπικές κοινωνικές κ.λπ. εξειδανικεύσεις ορισμένων χαρακτηριστικών που "πρέπει" να έχει αναπτύξει ο "ανώτερος" άνθρωπος όπως μας λέει και το κινέζικο I Ching. Απλά σκέψεις, μπορεί να είναι έτσι, μπορεί και να μην είναι. Zon 7

Μα τι άλλο υπάρχει εκτός απο έμένα, το κάθε "εμένα"; Πήρε στον άνθρωπο αμέτρητους αιώνες για να αναπτύξει την αφηρημένη αλλά τόσο ουσιαστική αίσθηση του "εγώ είμαι". Ο αλτρουισμός όπως διδάσκεται στον Ιουδαιο-Χριστιανισμό και άλλα παρόμοια "cults", που εξιδανικεύουν την "αυτοθυσία", τη θυσία για χάρη των άλλων, είναι μια νοσηρή, αφύσικη στάση ζωής που έχει σαν απώτερο σκοπό να ισοπεδώσει και να εκμηδενίσει το "εγώ" (με τη πλατειά έννοια του όρου και όχι με τη στενή του Φροϋδικού εγώ) που θυσιάσαμε ακόμα και τον εύκολο "παράδεισο" του ενστίκτου για να το αναπτύξουμε. Γνήσιο ενδιαφέρον για τους άλλους μπορεί να υπάρξει μόνο όταν έχω περιλάβει αυτούς τους άλλους στο ευρύτερο "εγώ" μου. Δηλαδή, έχω πάψει να τοποθετώ στενά διαχωριστικά όρια μεταξύ του τι περιέχεται εντός του εαυτού μου και τι βρίσκεται έξω απ' αυτόν κι έχω επιτρέψει στην αίσθηση του "εγώ είμαι" να περιλάβει άλλους ανθρώπους, ζώα, δέντρα, βράχια, τον πλανήτη ολόκληρο, το σύμπαν. Αυτό γίνεται συνήθως με μια συνειδητοποίηση της βασικής ενότητας των πάντων. Το επίκεντρο όμως παραμένει πάντα το ίδιο, το εγώ. Όρισμένοι βιώνουν τα πάντα σαν μια προέκταση του εαυτού, ένα είδος σολιπσισμού δηλαδή όπου τίποτα δεν υφίσταται χωρίς τον εαυτό. Μέθοδοι και τεχνικές που κάνουν δυνατή την κατεύθυνση, τον έλεγχο και τη χειραγώγηση αυτού του πρώην "εξωτερικού" κόσμου που τώρα αποτελεί μέρος του ευρύτερου εαυτού είναι και η βάση της γνήσιας επιστημονικής μαγείας. Απλά σκέψεις, μπορεί να είναι έτσι, μπορεί και να μην είναι. Zon 7

Το ειδος καθοδήγησης για το οποίο συζητάμε προέρχεται βασικά από τις απόψεις, παραινέσεις, επιταγές, οδηγίες κ.λπ. τις οποίες απορροφάμε από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο γεννιόμαστε. Στη βασική τους μορφή αυτές οι οδηγίες, επιταγές κ.λπ. περνάνε στο υποσυνείδητο, αυτοματοποιούνται και καθορίζουν με γενικό τρόπο τα πλαίσια μέσα στα οποία βιώνουμε τη πραγματικότητά μας. Το ειδικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται ο καθένας από μας, δηλαδή, το ιδιαίτερο προσωπικό μας "matrix" αυτοματοποιημένων καθοδηγήσεων, αποτελείται από ένα συνδυασμό και σύνθεση των βασικών καθοδηγήσεων του γενικού πολιτιστικού-κοινωνικού μας περίγυρου με τις ιδιαίτερες εκ γενετής τάσεις μας και τις ειδικές παραινέσεις που απορροφάμε από το άμεσο οικογενειακό μας περιβάλλον. Έτσι το κάθε προσωπικό "matrix" είναι διαφορετικό και μοναδικό στην ιδιαιτερότητά του. Στον άνθρωπο το σύστημα λετουργίας μέσω της απορρόφησης και αυτοματοποίησης καθοδηγήσεων έχει αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό το ένστικτο, αλλά στη πράξη λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αυτόματα. Σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει, αυτός ο τρόπος λειτουργίας αναπτύχθηκε σταδιακά από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να αποκτά ατομική συνειδητότητα η οποία είχε σαν αποτέλεσμα να ατονήσουν τα ένστικτα με τα οποία λειτουργούσε μέχρι τότε. Στο μύθο αυτή η μετάλλαξη μπορεί να ταυτίζεται με την απώλεια του "παραδεισου" ή το τέλος της Κρόνιας ή χρυσής εποχής. Γνήσια ελεύθερη βούληση και επιλογή υπάρχει στον άνθρωπο μόνο εν δυνάμει, το ότι ο κοινός άνθρωπος επιλέγει και αποφασίζει ελεύθερα είναι μύθος. Όλες μας οι επιλογές και αποφάσεις, από τις πιο ασήμαντες και καθημερινές μέχρι τις πιο σημαντικές καθορίζονται απόλυτα από το προσωπικό μας αυτοματοποιημένο "matrix". Αυτό δεν είναι απλά θεωρία καθώς έχει αποδειχθεί από ένα αριθμό πειραματικών ερευνών στην ανθρώπινη συνειδητότητα. Η ελεύθερη συνείδηση δεν είναι δώρο εξ ουρανού, ούτε αναπτύσεται από μόνη της. Η ελεύθερη συνείδηση αποκτάται με συγκεκριμένες προσπάθειες και ίσως αποτελεί το απώτατο επίτευγμα του ανθρώπου. Ίσως η απόκτηση γνήσιας, ελεύθερης αυτοσυνείδησης να είναι και ο κύριος λόγος που βρισκόμαστε σ' αυτή τη διάσταση πραγματικότητας και όλα τα άλλα να είναι δευτερεύοντα. Απλά σκέψεις, μπορεί να είναι έτσι, μπορεί και να μην είναι B) Zon 7

"Μα γιατί τους σκοτώνετε αφού δεν τους τρώτε;" Ανεπανάληπτο. Μας δείχνει ότι είμαστε χειρότεροι κι από καννίβαλους αφού συνήθως σκοτώνουμε για κατασκευασμένες ιδέες κι όχι για ουσιαστικές ανάγκες. Zon 7

Αυτοβελτίωση.....Χμμμμμμ? Μπορεί να είναι και παγίδα. Για παράδειγμα: Αγωνίζομαι να γίνω καλύτερος/η μπαμπάς, μαμά, σύζυγος, να αποδίδω καλύτερα στο επάγγελμά μου, να είμαι καλύτερος πολίτης και γενικά καλύτερος άνθρωπος στοχεύοντας στην ιδανική απόδοση των διαφόρων ρόλων που παίζω σύμφωνα με τα πρότυπα του "καλύτερου" ή "ιδανικού" που μου έχει εμφυσήσει ο κοινωνικός μου περίγυρος. Ας πούμε ότι το καταφέρνω, και τι έγινε; Θα με πούνε καλό παιδί και επιτυχημένο και θα αισθανθώ ωραία που τα κατάφερα Σύντομα όμως θα βιώσω και πάλι την ίδια υπαρξιακή αγωνία, το ίδιο υπαρξιακό κενό που συνεχίζει να παραμένει αγεφύρωτο παρά την "αυτοβελτίωσή" μου. Μήπως αντί για αυτοβελτίωση θάπρεπε να μιλάμε για "διεύρυνση" και "εκβάθυνση" του είναι μας, της συνειδητότητάς μας; Μήπως η βελτίωση προς το "καλύτερο", που σχεδόν πάντα αναφέρεται στους ρόλους που παίζουμε, είναι αυταπάτη; Μήπως εκείνο που έχει σημασία δεν είναι πως παίζουμε τους ρόλους μας, αλλά το κατά πόσο ταυτιζόμαστε μ' αυτούς τους ρόλους, κατά πόσο συνειδητοποιούμε ότι είναι απλά ρόλοι τους οποίους εμείς έχουμε επιλέξει; Μήπως αντί να δίνουμε πρωταρχική σημασία σ' αυτούς τους ρόλους και να αγωνιζόμαστε να βελτιώσουμε την απόδοσή μας μέσα σ' αυτούς, θα ήταν καλύτερα να τους βιώνουμε μέσα από μια απαγκιστρωμένη και αδιαφοροποίητη συνειδητότητα; Μήπως μόνο μέσα από μια απαγκιστρωμένη και αδιαφοροποίητη συνειδητότητα υπάρχει η δυνατότητα να επιλέγουμε συνειδητά ποιούς ρόλους θα παίξουμε, πως θα τους παίξουμε και πότε θα τους παίξουμε; Δηλαδή, η δυνατότητα συνειδητής δημιουργίας της πραγματικότητάς μας κάθε στιγμή χωρίς την ανάγκη "βελτίωσης" ή "αυτοβελτίωσης". Η δυνατότητα να επιλέγουμε, να δημιουργούμε και να βιώνουμε συνειδητά την πραγματικότητα κάθε στιγμής αλλά να παραμένουμε πάντα οι ίδιοι, το μόνο που μπορεί να αλλάζει είναι το εύρος και η περιεκτικότητα του συνειδητού μας εαυτού. Απλά σκέψεις και ερωτήματα, μπορεί να είναι έτσι μπορεί και να μην είναι B) . Zon 7

Χαιρετώ όλους και όλες. Ωραίο Forum! Zon 7