Sucore

Να τη κάνουμε debug : Ρ Όλα τα προβλήματα εκεί βρίσκονται όμως. Ίσως ο υπερπληθυσμός μας εμποδίζει να αποκτήσουμε αίσθημα κοινωνικότητας με το σύνολο της κοινωνίας. Ίσως ο εγωισμός και οι ανασφάλειές μας μας εμποδίζουν στο να είμαστε ανοιχτοί σε νέες συμπεριφορές, και αυτό εφαρμοσμένο στον καθένα μας οδηγεί στην σημερινή κατάσταση. Ίσως η λύση είναι να βρεθεί τρόπος ώστε να ενδιαφερόμαστε όλοι για τον εαυτό μας, με τέτοιον τρόπο που να καλυτερεύουμε τον κόσμο γύρω μας, όχι για τους άλλους, αλλά για το δικό μας μέλλον (συμπεριλαμβάνοντας αυτά στα οποία εξαρτόμαστε, δηλαδή περιβάλλον, καθαριότητα, συνάνθρωποι, επιστήμη κλπ).

Όπως ο κάθε λαός έχει διαφορετικές συνταγές για να βελτιώσει την εμπειρία της διατροφής του, έτσι έχει και θρησκείες, που αργότερα γίνανε προϊόν εκμετάλλευσης. Δεν μπορούμε να υποθέσουμε πως τα ζώα κάνουν ότι κάνουν για το γενικότερο καλό της κοινωνίας τους συνειδητά, ενώ η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν καταφέρνει κάτι τέτοιο, και χρειάζεται την συνειδητή θρησκεία. Δεν είμαστε ξεχωριστοί, με την έννοια που νομίζουμε, από τα υπόλοιπα ζώα.

Πάντως συμφωνώ με το: Οπότε αντί για λογοκρισία πιστεύω πως είναι καλύτερο να μεταφέρουμε το μήνυμα με τρόπο κατανοητό στον αποδέκτη. Αν αυτό δε γίνεται τότε το μεταφέρουμε κάποιο παρόμοιο αυτού, ώστε να υπάρξει μια προετοιμασία για το πραγματικό μήνυμα.

TLDR Ερώτηση: Η λογοκρισία θα πρέπει να εφαρμόζεται γενικά ή μόνο στους αποδέκτες που δεν είναι ικανοί να διαχειριστούν το όποιο μήνυμα;

Πώς θα θεωρούσες ότι τα ζώα θα εξέφραζαν την "θρησκευτικότητά" τους; Πώς εννοείς το θρησκευτικό συναίσθημα; Οι ναοί και τα τελετουργικά ήρθαν πριν ή μετά αυτού;

Α δε ξέρωωωω Οι έρευνες που θα γίνουν ίσως θα πρέπει να υπονοούν πως θα μπορούσαμε πρώτα να εξηγήσουμε, αυτά που νομίζουμε πως ήδη ξέρουμε, μέσα από το κβαντομηχανικό πρίσμα, και μετά να ασχοληθούμε με αυτά που ξέρουμε ότι δε ξέρουμε Μα δεν είπα πως είναι διαχωρισμένα, ίσα ίσα. Αρχικά είχα πει πως η ύλη είναι συμπυκνωμένη - εγκλωβισμένη ενέργεια.

Οπότε είμαστε το μόνο πλάσμα στη γη που τρώει, γτ δεν εχω δει αλλο πλάσμα να χτίζει κουζίνες ή να παει σε εστιατόρια...

wow Αυτό πώς το ξέρουμε;

Είμαστε η τελευταία (χρονικά, στο γνωστό μέχρι τώρα σε μας σύμπαν) προσπάθεια της ύλης να εκφράσει την ενέργεια του φωτός.

Το γιατι να μη μπορώ πήγαινε στο: Ωραίος ;) Όχι, συμφωνα με το σύμπαν πάω καλά, η κοινωνία δε πάει. Και ανακατεύομαι με αυτούς που με εμποδίζουν να προχωρήσω με τους ρυθμούς που θέλω, και έχω καταλάβει πως ο καλύτερος τρόπος για να φύγουν από τη μέση είναι να πάρουν και αυτοί μια θετική ώθηση, γιατί αλλιώς μπλοκάρουν, κάπως σαν τα μη νευτώνεια υγρά.

Γιατί να μην μπορώ; Κάποιο βαθμό αντίληψης τον έχω, και προσπαθώ να τον αυξάνω όσο ζω. Όσον αφορά τους άλλους, την στιγμή που θα πάψουν να μπλέκονται στα πόδια μου, θα είναι και η στιγμή που θα σταματήσω να ασχολούμαι με το πώς θα τους βοηθήσω (μιας και στη πραγματικότητα βοηθάω τον άλλον ούτως ώστε να βοηθήσω εμένα, πρακτικά ή ηθικά -προσωπικές θυσίες κλπ). Ο καθένας επιλέγει την πορεία που νομίζει πως χρειάζεται, το σύμπαν όπως λες καθοδηγεί με τον δικό του τρόπο*, οπότε ότι και να έχει επιλέξει ο καθένας, αργά ή γρήγορα το σύμπαν θα κάνει την κίνησή του για τον συντονισμό. Σύμφωνα με αυτή τη πρόταση δεν έχει σημασία το τι προσπάθειες κάνουμε εμείς ή οι άλλοι για να διατηρήσουμε την πορεία που επιλέξαμε. *Μακροπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα, στον μακρόκοσμο ή τον μικρόκοσμο.

Χαχαχα, δε χαλάω χατήρι Απλά δε θα σου δίνω σημασία ;) Αποδοχή δε σημαίνει συμφωνία, κατανοούμε την κατάσταση και προχωράμε, ο καθένας όσο μπορεί. Αν καθόμουν και προσπαθούσα να σου αναλύσω τα "λάθη" σου, ή καθόμουν και σε πλήρωνα με το ίδιο νόμισμα, τότε κανείς μας δεν θα έβγαζε άκρη.

Εμείς ως προσωπικότητες; Εμείς ως κοινωνία; Εμείς ως ύλη; Εμείς ως τι;

Σαν ανεξάρτητο άτομο ναι, ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει με σχετική ευκολία. Σαν σύνολο όμως είναι αρκετά δυσκολότερο όταν υπάρχει μεγάλο ποσοστό από τους αρνητές της "εξέλιξης", είτε γιατί το να βρεθεί κάποιος με παρόμοια ενδιαφέροντα γίνεται σπανιότερο, ή/και επειδή θα υπάρχει καταπολέμηση των κινήσεων που θα οδηγούν στην "εξέλιξη". Μπορούμε βέβαια να αποφύγουμε όλους αυτούς που επέλεξαν να μην ακολουθήσουν, όπως ~θα~ γίνει εδώ, όμως κάτι τέτοιο έχει εξωφρενικό οικονομικό κόστος. Από την άλλη μπορούμε να "εκπαιδεύσουμε" αυτούς που μένουν πίσω, όμως κάτι τέτοιο έχει τεράστιο χρονικό κόστος, και μας εμποδίζει από το να επικεντρωθούμε καθαρά στην "εξέλιξή" μας, ειδικά αν προσπαθούμε να βρούμε την χρυσή τομή ανάμεσα στους στόχους μας, και αυτούς των αρνητών...

Και όσο περισσότεροι μαζεύονται εκεί τόσο δυσκολευόμαστε να πάμε μπροστά.

Έτυχε

όλα είναι θέμα αποδοχής

Με μπερδεύει πολύ αυτή η πρόταση. Θέλει να πει πως το νευρικό σύστημα δημιουργεί το αίσθημα της συνειδητότητας; Υπάρχει κάτι που να υποστηρίζει έμπρακτα αυτό; Τέλος πάντων, για να νιώσεις καλά, πρέπει να υπάρχει υποστήριξη από το σώμα και τη ψυχολογία σου. Από το σώμα είναι σχετικά εύκολο, λίγη γυμναστικούλα, καλή διατροφή, και προσοχή στις καταχρήσεις. Με τη ψυχολογία είναι πιο περίπλοκο, πρέπει να γνωρίζεις το τι θες και τι δε θες και να πράττεις αναλόγως (πολύ απλά). Ότι καταναλώνεις είσαι, και συναισθηματικά, και υλικά. Εσύ ο ίδιος επέλεξες αυτή τη θέση για εσένα, και εσύ μόνο μπορείς να την αλλάξεις. Δεν μιλάμε βέβαια για περίπλοκες νόσους, αλλά για αυτές που θα κάνουν τον κύκλο τους ούτως ή άλλως. Οπότε φαινομενικά θεραπευόμαστε γρηγορότερα, αλλά στη πραγματικότητα φτάιει το που επικεντρωνόμαστε: Κάποιος που δε θα νοιάζεται για τις δυσκολίες μιας νόσου θα θεωρήσει πως θεραπεύτηκε γρηγορότερα από κάποιον που επικεντρώνεται στις δυσκολίες της, με τη προϋπόθεση πως έχουν ακριβώς τον ίδιο χρόνο ανάρρωσης σε εργαστηριακές συνθήκες. (και ναι, ο οργανισμός μας έχει αντικαρκινικούς μηχανισμούς από μόνος του, το θέμα είναι να μην υπάρξει έξαρση των καρκινικών κυττάρων). ΥΓ1. Και οι δύο πηγές είναι εκτός ΥΓ2. Το αυτόνομο κεντρικό σύστημα ευθύνεται για τις αντιδράσεις μας στα συναισθήματα.

Μάλιστα, είναι ξεκάθαρο, γιατί όμως λες πως έχασα το νόημα; Πώς αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις; Προσωπικά θα έφευγα, ή στη τελική θα έδινα στα παιδιά μου το πρώτο πιάτο για να μη γκρινιάζουν ότι πεινάνε και θα πηγαίναμε σε ένα καλύτερο μαγαζί. Όταν ερχόταν η ώρα του λογαριασμού θα τον πλήρωνα, και πολύ απλά δε θα ξαναπάταγα εκεί, αφού θα είχα δημοσιοποιήσει αρκετές φωτογραφίες και τιμές. Το οποίο θα του κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά από τα €40 που γλίτωσε η γνωστή. (Τα παραπάνω μπορούν να αντιμετωπιστούν και συμβολικά και ρεαλιστικά).

Why not both? Τι ξερουμε για τα ονειρα; Σε τι θα μας βοηθουσε στο να πιστευαμε οτι ζουμε ταυτοχρονα και στο κοσμο των ονειρων; Ποιες ελευθεριες και ποιες δυσκολιες θα αντιμετωπιζαμε;

Το νοημα ποιο ειναι εδω; Πως οταν οι ορισμοι δεν ειναι ξεκαθαροι τοτε ο καθενας λεει και κανει οτι τον συμφερει;

Πολυ μπερδεμενη ιστορια. Κατ'αρχας βρισκονται στην εθνικη, και εχει και παιδια, οποτε το να παει αλλου ειναι εκτος συζητησης. Επειτα παρηγγειλε, ειδε τη ποιοτητα, εκει επρεπε να σταματησει τις παραγγελιες, ομως συνεχισε, αυτο σημαινει αποδοχη. Τελικα παρηγγειλε και τριτη φορα, επιβεβαιωση της αποδοχης της καταστασης που επικρατει εκει μεσα. Τελικα ομως δεν αποδεχτηκε την τιμολογηση... ΥΓ. Αποδειξη υπηρχε;

Γιατί σπαταλώνται τεράστια ποσά ενέργειας σε μη παραγωγικές διαδικασίες, και αφού εμείς κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, τότε δεν έχουμε υπ'όψιν μας αυτά που έχουν σπαταληθεί, παρά μόνο αυτά που έχουν επενδυθεί, a.k.a. εξέλιξη. (θα φτάσουμε -ελπίζω- κι εκεί) ------------------------ Ok, εδώ λες παράγει, είχα μείνει στη πρώτη περιγραφή που είπες διαθέτει.

Όχι, καλύτερα θα ήταν αν αντί για ολόκληρο το ποσό της ενέργειας χρησιμοποιούσαμε το ποσοστό που αφιερώνει στην εξέλιξή του ο κάθε πολιτισμός.

Άλλο ενέργεια και άλλο οικονομία. Παλαιότερα ναι, αυτά ήταν συνδεδεμένα, τώρα η οικονομία έχει καταντήσει πλασματική, είναι μια ιδέα, δεν στηρίζεται πουθενά. Έχει πάρει φόρα και ανεβαίνει. Και αυτή είναι η βάση του προβλήματος που περιγράφεις,