FriD4Y

Καλησπέρα σας, μιας και δεν έχω το χρόνο να διαβάσω όλα τα πόστς που έχουν γίνει εδώ αλλά μια ιδέα την πήρα θέλω να ρωτήσω κάτι... Διάβασα κάτι όπως Εμ δικιο δεν εχει; Αν πεσεις απο ψηλα ΣΙΓΟΥΡΑ θα το μετανιωσεις στο δρομο.. αν κοψεις φλεβα το ιδιο(οποτε δε θα κοψεις βαθια...μονο για ενα απλο Φλερτ με τη κατασταση..) Αν τρεχεις σα δαιμονισμενος με τη μηχανη σε λιγη ωρα αποφορτιζεσαι κ ηρεμεις(το ιδιο κ με το αμαξι...ειδικα αν αποφυγεις στο τσακ ενα Σοβαρο ατυχημα εκει κοκαλωνεις κ περιμενεις να ηρεμησεις..) το σκοινι ουτε που το σκεφτομαστε... οποτε τι μενει; τι ειναι το πιο σιγουρο κ ανωδυνο;;;; κλικ>ΜΠΑΑΜ!! πόσο κοντά στο θάνατο έχετε φτάσει εσείς που ρωτάτε για την αυτοκτονία, και στην τελική πιστεύω πως αυτό το θέμα είναι για συζήτηση. Το άν τώρα είναι ή όχι ηρωισμός, ζαχομάρα, μαγκιά, ή κατα πόσο αυτοί που ζούν και αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα της ζωής είναι χαζοί ή όπως θέλετε πέστε το δεν μπορεί να το κρίνει κανείς παρα μόνο εκείνος που πέρνει την απόφαση να το κάνει και δεν είναι σκοπός να πήσει κανέναν αλλα μόνο τον εαυτό του αν είναι σωστό η λάθος αυτό που σκέφτετε να κάνει και για πιό λόγο το κάνει. Αν ο ίδιος πιστεύει πως ότι μπορούσε να κάνει στη ζωή αυτή το έχει ολοκληρώσει και πως το υπόλοιπο της ζωής του είναι χαμένος χρόνος αυτό εκείνος το ξέρει. Αν μπορεί να τον μεταπίσει κάποιος ή αν είναι πρόβλημα ψυχολογικό ή κάτι άλλο, μια απογοήτευση ή κάτι παρεμφερές χρείζετε ιατρικής και ψυχολογικής στήριξης, δεν το συζητάμε. Επειδή πολύ πρόσφατα πέρασα μια τραγωδία θα μπορούσα να πώ η αυτοκτονία δεν είναι ποτέ λύση. Ευχαριστώ.

Επιτρεψτε μου να καλωσορίσω κι εγώ με τη σειρά μου όλους αυτούς που δεν έχω δει / μιλίσει τόσο καιρό που απουσίαζα και για όλο αυτό το διάστημα θα είμαι μάλλον απλός παρατηρητής. Αυτό θα φανεί στην πορεία. Περνάω μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής μου μετά απο ένα ατύχημα που είχα πρόσφατα και έχασα 2 αγαπημένους φίλους... η μάλλον αδέρφια, γιατί τέτοιους φίλους δεν βρίσκεις εύκολα.. και όταν τους βρείς "κάποιος" πείτε τον θεό ή όπως θέλετε τους πέρνει μακρυά... αντίο φίλοι μου και εύχομαι να είστε ευτυχησμένοι εκεί που βρίσκεστε... Αν θεωρείτε πως μπορεί να μετακινηθεί κάπου αλλού αυτό το πόστ μεταφέρετέ το και ενημερώστε με... Ευχαριστώ για την κατανόηση. Να είστε καλά και ίσως τα πούμε σύντομα σε κάποια συζήτηση.

Όταν θέλω να διασκεδάσω ακούω τραγούδια, όταν θέλω να ηρεμίσω, να συγκεντρωθώ, να διαλογιστώ, να εργαστώ με καθαρό μυαλό ακούω μουσική. Ακούω όλα τα είδη της μουσικής και πολλά τραγούδια παλιά νέα σύγχρονα και μή, ρόκ, μέταλ, πόπ, λαϊκά, έντεχνα... Δεν έχει καμία σημασία τι ακούς... σημασία έχει τί εκπέμπεις... τι θέλεις να ακούσεις... επειδή λοιπόν δεν είμαι από τους ανθρώπους που ακούνε μόνο μουσική αλλά παίζω και γράφω μουσική ένα έχω να πώ... έχω παίξει αφθόρμητα πάντα από το πιό ήρεμο και νοσταλγικό κομμάτι μέχρι και το πιό τρομερό, πονοκεφαλιάστικο και σιχαμερό, (οι Θεοί να το πούν μουσική αυτό το πράγμα), τραγούδι/μουσική που ποτέ στη ζωή μου να μην χρειαστεί ποτέ να ξαναπάιξω. Αλλά μετά από αυτό ένιωθα πάρα πολυ καλά. Άλλοι ξεσπάνε σε αθλήματα, άλλοι χορεύουν, άλλοι ακούνε ή/και παίζουν μουσική... άλλοι πάλι διαλογίζονται... όλοι έχουμε έναν τρόπο να εκτονονώμαστε ανάλογα με την περίσταση...

Δεν με τρομάζει ο θάνατος ούτε και η ιδέα του θανάτου. Σίγουρα θα επιθιμούσα η μετάβαση μου να γίνει ανώδυνα αλλά για εμένα αυτό είναι απλά μια μετάβαση. Ζούμε σε αυτό τον κόσμο με κάποιο σκοπό που κανείς μας δεν ξέρει και προετοιμαζόμαστε για την μετάβαση στον "άλλο κόσμο". Όσοι είναι καλά προετοιμασμένοι θα περάσουν όσοι όχι θα ξαναγεννηθούν και θα εμπλουτίσουν γνώσεις και πνεύμα προκειμένου να είναι έτοιμοι για την μετάβαση αυτή. Σίγουρα δεν λέω πως εγώ είμαι έτοιμος να περάσω αλλά θέλω να πιστεύω πως έχω δίκιο σε αυτό που λέω. Όσο για το "Πότε;" κανείς μας δεν ξέρει αλλά και ποτέ δεν είσαι σίγουρος πότε θα γεννηθεί κάποιος. Έτσι δεν μπορείς να είσαι σίγουρος και για το πότε θα πεθάνει κάποιος... Τίποτε δεν είναι τυχαίο και τίποτε προκαθορισμένο. Αλλά παρ'όλα αυτά ο φόβος για τον θάνατο και γενικά για το άγνωστο πάντα θα μας ακολουθεί. Όσο έτοιμος και να αισθάνεται κάποιος δεν έχει σημασία. Κάποιοι απλά έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα αυτή και δεν είναι κάτι κακό. Κάποια στιγμή πάλι μαζί θα είμαστε σαν μια οικογένεια...

Χαίρομαι ιδιαίτερα που βλέπω τόσες πολλές απαντήσεις από τόσο σημαντικούς και ξεχωριστούς ανθρώπους. Να πω την αλήθεια δεν περίμενα τέτοια δραστηριοποίηση αν και είχα πάρα πολύ καιρό να μπω και δεν γνώριζα αν τα μέλη του φόρουμ είναι ενεργά ή βρίσκονται σε αδράνεια. Με ευχαριστεί πάρα πολύ το γεγονός οτι όλοι εσείς είστε ακόμα εδώ και στηρίζεται την κοινή προσπάθεια να κρατάμε ζωντανό το πνεύμα μας, να διευρύνουμε τις γνώσεις μας και να υπάρχει πληθώρα θεματολογίας και απόψεων. Όλοι είμαστε ένα όμως όπως μπορώ να συμπεράνω και αυτό είναι που με χαροποιεί ιδιαίτερα μεταξύ πολλών άλλων. Ας κρατάμε ζωντανή τη φωτιά της Εστίας που λέγετε Αβάπτιστο και ας συνεχίσουμε όλοι να γεμίζουμε αγάπη, ελπίδα και γνώση αυτόν τον πολύτιμο θυσαυρό που μας δόθηκε απλόχερα...

Θα ήθελα να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους με βοήθησαν και με βοηθάνε ακόμα μέσα σε αυτό εδώ το φόρουμ... και όχι μόνο σε όσους μου έχουν απαντήσει αλλά και σε όσους διάβασαν τα όσα έχω γράψει. Ίσως σε κάποιους φανεί παράξενο πως με τόσα λίγο πόστς μπορώ και λέω κάτι τέτοιο αλλά δεν τους γνώρισα όλους μέσα από εδώ. Με κάποιους μετράμε χρόνια πίσω... με βοήθησαν τότε αλλά και τώρα ακόμα περισσότερο. Πιστεύω πως είναι καλό να μοιράζεται κανείς την γνώση του αλλά ακόμα καλύτερα είναι όταν μοιράζεται την γνώμη του όταν φυσικά δεν θίγει πρόσωπα και καταστάσεις. Αφορμή αυτής της ευχαριστίας είναι η φάση της ζωής μου την οποία διανοίω αυτό τον καιρό και είναι πάρα πολύ σημαντική και κρίσιμη για εμένα και τους κοντινούς μου ανθρώπους. Έπεσα πολλές φορές αλλά ξανασηκώθηκα... Πολλοί θα λέτε: "Μα καλα τι μας λές τώρα;" Δεν λέω πως στηρίχτικα πάνω σε άλλους η πως άλλοι έκαναν κάτι για εμένα. Ήταν απλά το ερέθισμα που όλοι μας χρειαζόμαστε άλλωτε πολλές και άλλωτε μερικές φορές ανάλογα με το άτομο φυσικά, που θα μας κινήσει να φέρουμε εις πέρας κάθε μας δυσκολία και θα μας βγάλει από αυτή τη συνεχή σκέψη του "Τί να κάνω τώρα". Όχι δεν θα σου πεί κανείς τι να κάνεις απλά θα σου θυμήσουν τις επιλογές που έχεις και εσύ θα κρίνεις από εκεί και πέρα. Αν πιστεύει κάποιος πώς αυτό το θέμα θα μπορούσε να ξεκινήσει ένα μεγαλύτερο θέμα συζήτησης ας το μετακινήσει στην ανάλογη κατηγορία. Εγώ το μόνο που ήθελα μέσα από εδώ ήτανε να αποβάλω από τη σκέψη μου κάποια αρνητική ενέργεια που με έπνιγε για πάρα πολλές ώρες σήμερα και θεώρησα καλό να σκεφτώ όλα όσα μου έχουν πεί γνωστοί και άγνωστοι, φίλοι και εχθροί, μεγάλοι και μικροί, και να μπορέσω να βάλω τις σκέψεις μου, τις ανυσηχίες και τις προτερεότητες μου σε μια σειρά. Έτσι λοιπόν σκεφτόμενος όλους αυτούς θεώρησα καλό να πώ ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ένα ακόμα πιο μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ σε αυτούς τους ανθρώπους που είχα την τιμή να "γνωρίσω" και να μοιραστώ μαζί τους σκέψεις και γνώση. Εύχομαι να συνεχίσω να γνωρίζω τέτοιους αξιόλογους ανθρώπους και να τους έχω πάντα δίπλα μου ακόμα και όταν όλα βαίνουν καλώς. Οι φίλοι δεν είναι άλλωστε μόνο για τα δύσκολα. Είναι για όλα και για πάντα... Ελπίζω να μην σας κούρασα... Είθε οι άγγελοι να σας φιλάνε και το φώς της καρδιάς μας να φωτίζει τα δύσβατα μονοπάτια της ζωής σας...

Οκ Αυγερινέ! Το έκανα.

Ευχαριστώ και μόνο για την συμπαράσταση. Αυτό θα κάνω παλιόφιλε Αυγερινέ. Καθώς επίσης και το χαμομηλάκι δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα. θα προμηθευτώ στην επιστροφή από τη δουλειά Sucore. Ευχαριστώ και πάλι. Μου δώσατε το κατάλληλο έναυσμα για να μην με πάρει πάλι ο ύπνος και για να αρχίσω να γεμίζω την μέρα μου θα πάω τώρα κιόλας να αρχίσω με τις δουλειές του σπιτιού ώστε όταν γυρίσω να βρώ ένα ευχάριστο και γαλήνιο μέρος για να ξεκουραστώ. :cheerful:

Εδώ και αρκετές μέρες δυσκολεύομαι να κοιμιθώ, ότι και να κάνω. Είναι αδύνατον να κοιμιθώ πριν ξημερώσει (και πρίν ρωτίσει κάποιος - ποτέ μου δεν φοβόμουν το σκοτάδι παρα μόνο όταν δεχόμουν ψυχική επίθεση) και πιστεύω πώς ίσως δέχομαι ψυχική επίθεση και αυτή τη φορά. Το κακό είναι πώς πιάστικα απροετοίμαστος και είναι πλέον αργά. Τίποτα δεν φαίνεται να μπορώ να κάνω προκειμένου να καλύψω τα νώτα μου. Γι'αυτο και ρωτάω μήπως τελικά δεν είναι ψυχική επίθεση και είναι άγχος, στρές, απλά άσχημη ψυχική διάθεση λόγω κάποιων πραγμάτων/καταστάσεων που πλανώνται κάθε μέρα στο μυαλό μου; Αν όντως όμως είναι ψυχική επίθεση μπορώ ακόμα να την αντικρούσω με τους κλασικούς τρόπους απλά πρέπει να προσπαθήσω περισσότερο; Αν όμως είναι καθαρά ψυχολογικό τι να κάνω; Έχει επιρεαστεί τρομερά η απόδοσή μου στη δουλειά και όχι μόνο, με αποτέλεσμα τις τελευταίες 2 μέρες να μην έχω εμφανιστεί καθόλου στο γραφείο χωρίς καν να έχω ενημερώσει τον αρμόδοιο προϊστάμενό μου. Σήμερα σκοπεύω να κρατήσω δυνάμεις και να πάω κατ'ευθείαν στην δουλειά, να διευθετίσω όλες τι υποχρεώσεις μου και να κοιμιθώ το βράδυ φυσιολογικά πλέον (αν τα καταφέρω, βέβαια) αλλιώς σκέφτομαι σοβαρά να επισκευτώ έναν ψυχολόγο για να με βοηθήσει. Εσάς ποιά είναι η γνώμη σας;

Αφού θέλετε ανάλυση και δε βαριέστε... Το νικ μου είναι λοιπόν μια παραλλαγή της αγγλικής λέξης Παρασκευή = friday. το 4 κολλάει στο αρχαίο ελληνικό Α το οποίο γραφότανε με παρόμοιο τρόπο και αν το σηκώσουμε λιγάκι μοιάζει με το 4 . Η μέρα Παρασκευή κολλάει στο εξής στοιχείο. Αντιπροσωπεύει τα χαρακτηριστικά μου και τον εσωτερικό μου κόσμο (όπως ήτανε παλιότερα βέβαια, τωρα είμαι καλύτερα) από την έκφραση κάποιων που μου λέγανε πως είσαι έτσι σαν την "Μεγάλη Παρασκευή"; Και επειδή το κλασικό χρώμα των ρούχων μου είναι το μαύρο και επειδή είχα μια τάση στην Adams Family , όσοι ασχολούνται θα 3έρουν το κοριτσάκι Wednesday. Οπότε δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι παραπάνω. (και δεν προέρχεται από την Παρασκευή και 13 που σχεδόν όλοι πίστευαν. Εξάλλου το χρησιμοποιώ πολλά χρόνια τώρα 5-6 περίπου οπότε και δεν τον αλλάζω... δεν υπάρχει κάτι άλλο να με εκφράζει τουλάχιστον.) Αρκετά με την ψυχανάλυση...

Παρατηρώ μια κλήση της συζητήσεως σε κάποιες γνωστές ταινίες Matrix & 13ο πάτωμα, Dark City, Existenz κλπ. και ας μην τις έχουν δεί κάποιοι από εσάς όλες. Σχεδόν όλες αυτές μας δείχνουν ότι η ζωή μας βρίσκεται στα χέρια κάποιου "χρήστη" ο οποίος "παίζει" με τις μαριονέτες του. Αυτό είναι ψέμα. Έτσι πιστεύω εγώ. Ο θεός σε όποια θρησκεία και αν πιστεύουμε όποιοι και αν θέλουμε να είμαστε όπως και αν αποκαλούμαστε είτε μιλάμε για θρησκείες απλές καθημερινές και γνωστές είτε σε κάποια τάγματα ανήκουμε, όλοι πιστεύουμε στο ίδιο πράγμα. Ο θεός δεν έχει όνομα... ούτε και ύλη... είναι μέσα στο μυαλό μας. Είμαστε εμείς οι ίδιοι ο θεός του καθενός. Είμαστε εμείς οι ίδιοι και εμείς μόνο παίρνουμε τις δικές μας αποφάσεις. Εμείς είμαστε η ενέργεια και τις δικές μας δυνάμεις εμπιστευόμαστε, απλά είναι τόσο μεγάλη η δύναμη που απορέει από τον καθένα μας που θέλουμε να την αποδώσουμε κάπου αλλού, σε έναν Θεο ας πούμε που εκέινος μπορεί και εμείς όχι να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Εμείς είμαστε ταπεινοί, κοινοί θνητοί ενώ εκείνος υπήρχε απο πάντα και θα υπάρχει για πάντα. Τί είναι αυτό που υπήρχε πάντα και θα υπάρχει για πάντα και συνεχώς ανακυκλώνεαι; Η ενέργεια. Επιστημονικά αποδεδειγμένο. Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας, ΑΔΕ για τους 1ο Δεσμήτες. Δεν ξέρω αν κατάφερα να ξεφύγω από το θέμα. Πάντως όσο για τον Αυγερινό που περιμένει το λέω εγώ φωναχτά και με μεγάλη πίστη σε αυτό. Η Ψυχή είναι ενέργεια και η ενέργεια έχει βάρος (21 γραμμάρια για την ακρίβεια - βλέπε ΑΔΕ) και όλοι μας θα αναλυφθούμε εις τους ουρανούς όταν πεθάνουμε κάποτε. Η ψυχή μας δλδ θα φύγει από το σώμα μας (αυτό θέλει να μας πεί ο συγγραφέας). Όλοι (ή σχεδόν όλοι) έχουμε αποδεχτεί όλα αυτά τα χρόνια ένα κοινό "ψέμα", ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Όλοι ξέρουμε τι σημβαίνει αλλά δεν θέλουμε η δεν το αντέχουμε να το παραδεχτούμε. Δεν είμαστε σε θέση να πάρουμε μια τόσο μεγάλη ευθύνη πάνω μας, μια τόσο μεγάλη δύναμη. Τέλος θέλω να διευκρινήσω πως εκφέρω την άποψή μου. Δημοκρατία έχουμε, και δεν έχω σκοπό να προσβάλω τα πιστεύω κανενός και ούτε είμαι εδώ για να διδάξω ούτε και να κρίνω τί είναι αλήθεια και τι ψέμα, τι σωστό και τι λάθος.

Καημένο μου παιδί... Σε καταλαβαίνω, και αν το είχες βάλει νωρίτερα ίσως και να είχα καταφέρει να το πουλήσω σε ένα φίλο. Μην ανησυχείς για την σύνδεσή σου πάντως... Κι εγώ με 56κ είμαι αλλά παίζει το WoW μια χαρά. Θα το διαρεύσω πάντως αν ακόμα δεν το πούλησες.

Είμαι χρόνια παρατηρητής της Τέχνης και αυτό που θα ήθελα να πώ σε αυτό το θέμα είναι πως όλοι μας πιστεύω πως έχουμε το "χάρισμα" αυτό μιας και όλοι μας είμαστε κομμάτι από αυτό το οποίο χρησιμοποιούμε για να κάνουμε ένα ξόρκι, μια γητειά, δηλαδή της φύσεως. Η φύση είναι αυτή που μοιράζεται την ενέργεια και την δύναμή της για να καταφέρουμε αυτά που κάθε μέρα ευχόμαστε για τους άλλους ή που παρακαλάμε να γίνουν για τον εαυτό μας. Κάθε μέρα σκεφτόμαστε και επιθυμούμε κάποια πράγματα. Το θέμα είναι κατα πόσο μέσα μας πιστεύουμε οτι μπορούμε να τα καταφέρουμε και κατα πόσο νιώθουμε πραγματικά αυτό που λέμε σε κάποιον. Όταν λέμε σε κάποιον "καλή επιτυχία" αλλά μέσα μας τον ζηλέυουμε και τον φθονούμε τότε σίγουρα δεν τον βοηθάμε! Έχει λοιπόν μια βάση αυτό που σκεφτόμαστε η λέμε και αυτό που πραγματικά επιθυμούμε. Προσωπική εμπειρία : (δεν είναι εκτός θέματος) Όταν παλιότερα περνούσα μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου και είχα απογοητευτεί πάρα πολύ άρχισα να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι την κάθε μέρα που ξυπνάω θα είμαι καλύτερα και θα είμαι ευτυχισμένος. Πέρασαν μέρες και μέρες και δεν γινότανε τίποτα γιατί μέσα μου πίστευα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο. Όταν όμως μια μέρα ξύπνησα μέσα στην τρελή απογοήτευση και πήρα την απόφαση πώς τίποτα δεν θα με εμποδείσει να συνεχίσω τη ζωή μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και από εκέινη τη στιγμή ένοιωσα όλη την αρνητική ενέργεια του εαυτού μου να φεύγει από μέσα μου και να διασκορπίζεται στο γύρω περιβάλλον. Συμπέρασμα : Είμαστε ότι θέλουμε και θέλουμε για τους άλλους αυτό που πραγματικά νιώθουμε και όχι αυτό που επιφανειακά δείχνουμε. Ελπίζω να μην βγήκα πολύ εκτός θέματος. :4_1_7v[1]: