~megy~

Βγάλε το ψωμί σου ζήσε τη ζωή σου Παίξε με τα νεύρα μου.. Βρες τα ένστικτα σου.. Μετρά τον παρά σου και παράτα μας Γίνε πάλι πάγος.. Δε θα γίνω μάγος, για να δω τι σκέφτεσαι.. Πες μια ειρωνεία.. Βρες την ευτυχία στην δικιά μου απόρριψη Θα σε ξεχάσω όσο πιο γρήγορα μπορώ Με όση φλόγα είχα ανάψει για να σ? αγαπήσω.. Θα σε ξεχάσω όσο πιο γρήγορα μπορώ Με όση φλόγα είχα ανάψει για να σ? αγαπήσω.. Έλεγες ο πόθος, είναι πάντα νόθος Και περνάει γρήγορα Και το ιδανικό σου, ήταν το δικό σου συνεχώς να γίνεται.. Ήσουν τρομαγμένη και επικεντρωμένη, στο να επιβάλλεσαι Πάντοτε στην πρίζα Έκαψες την ρίζα, που μαζί σου με ένωνε.. Θα σε ξεχάσω όσο πιο γρήγορα μπορώ Με όση φλόγα είχα ανάψει για να σ? αγαπήσω.. Παράτα μας Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

καλως σε βρηκαμε κ μεις

Το συγκλονιστικο οπως κ πολλα αλλα διαφερει απο ανθρωπο σε ανθρωπο εξου κ η διαφορετικοτητα των ατομων. Αντε αντε βγηκαμε κ εκτος τοπικ. τς τς τς

Δεν είμαι ο τύπος ο γνωστός, επιφανής και κοσμικός Ούτε σε κόμμα αρχηγός να βγαίνω στις ειδήσεις Δεν είμαι ο τύπος ο γνωστός, ούτε της δόξας κυνηγός Σε σήριαλ ηθοποιός να με χειροκροτήσεις Εγώ είμαι εγώ και τα 'χω βρει με τη δίκη μου φάτσα Και ας είμαι αδέσποτο σκυλί και μπερδεμένη ράτσα Κράτα εσύ το όνομα, κρατάω εγώ τη χάρη.. Κράτα εσύ όλη τη γη, κρατάω το φεγγάρι.. Δεν είμαι μόδα εποχής με ένδυμα περιωπής Για δυο φεγγάρια εραστής να με ακολουθήσεις Δεν είμαι ο τύπος ο σωστός, ο έρωτας σου ο χτεσινός Και ευεργέτης εθνικός άγαλμα να μου στήσεις Εγώ είμαι εγώ και τα 'χω βρει με τη δίκη μου φάτσα Και ας είμαι αδέσποτο σκυλί και μπερδεμένη ράτσα Κράτα εσύ το όνομα, κρατάω εγώ τη χάρη.. Κράτα εσύ όλη τη γη, κρατάω το φεγγάρι.. Εγώ είμαι εγώ Παπακωνσταντίνου Βασίλης

καλε μου αυτες τις συζητησεις τις εχουμε κανει κατα καιρους κ ξερεις οτι δεν εχω καμια αναγκη να μεγαλωσω τα ποστ μου. δεν ανοιξα εγω αυτο το τοπικ κ πολυ απλα γουσταρω οπως κ αλλοι πολλοι να βαζω κατι που για μενα εχει νοημα. ξυλο θες.. :blblbl:

Σ' ένα μινοράκι σ' έβαλα κρυφά Πάλι η μουσική θα κάνει θαύματα Γιατί σε θέλω.. Της ψυχής μου ο ήχος είναι αυτός που ακούς Σε παραπλανώ με στίχους ψεύτικους Γιατί σε θέλω.. Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου Σε γνωρίζει ο πόνος και έρχεται κοντά σου.. Ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου Και έτσι κάνεις κουράγιο και τραγούδι άγιο.. Το τραγούδι μου γλυκό λυπητερό Καρυάτιδα να γίνω δεν μπορώ Για να με θέλεις.. Μια φωτογραφία μου παλιά κρατάς Δεν της μοιάζω πια γι' αυτό δεν μ' αγαπάς Αχ δε με θέλεις Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου... Χίλιες νύχτες και άλλες τόσες σ' αγαπώ Με θυμό με τρέλα με παράπονο Πόσο σε θέλω Μες στο μινοράκι κρύφτηκά και εγώ Στης μειοψηφίας τον μικρόκοσμό Γιατί σε θέλω Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου...

Συνδιάζονται όλα..

Εκείνο που θυμάμαι καθαρά ήταν τα λόγια.. Θα ζούσα κάποια μέρα βασιλιάς θα ζούσα.. Αυτό που ήθελα το παίξανε στην πρέφα Άλλοι κερδίσαν κι άλλοι έχασαν για μας.. Αλλά εγώ θα σε πάρω να φύγουμε Στου μυαλού μου τα μεγάλα τα δάση Κλειδάκι μυστικό για τον παράδεισο Των ονείρων μου ονείρων μου βάση.. Μην πυροβολείτε τη χαρά μου άσπρο κεντημένο σημαιάκι Περπάτα ελαφρά γιατί πατάς στα όνειρά μου όλα γυρίζουν και θα 'ρθεί κι εμένα η σειρά μου.. Αλλά εγώ... Για τον παράδεισο... Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Κ τι είναι μια πεντάλφα???

Καλώς σε κ πάλι...

Nights in white satin, Never reaching the end, Letters I ve written, Never meaning to send... Beauty Id always missed With these eyes before, Just what the truth is I cant say anymore... cause I love you, Yes, I love you, Oh, how, I love you... Gazing at people, Some hand in hand, Just what Im going through They can't understand.. Some try to tell me Thoughts they cannot defend, Just what you want to be You will be in the end... And I love you, Yes, I love you, Oh, how, I love you. Oh, how, I love you. Nights in white satin, Never reaching the end, Letters Ive written, Never meaning to send. Beauty Id always missed With these eyes before, Just what the truth is I cant say anymore. cause I love you, Yes, I love you, Oh, how, I love you. Oh, how, I love you... Nights in white satin Moody blues

Πεντικοστιανοί λέγονται. Ετυχε να βρεθώ σε μια λειτουργία τους δε θυμάμαι πολλά να σου πώ.. Θεωρούν οτι εξηγούν καλύτερα το ευαγγέλιο έχουν τυπώσει κ δικό τους.. Συνήθως στις λειτουργίες τους κάποιος το παίζει η απλά θέλει να πιστεύει οτι εκεινή τη στιγμή ο θεός μιλάει χρησιμοποιόντας τον..ΔΕν περιμένουν την ανάσταση θεωρούν οτι έχει ήδη γίνει κ το συνδιάζουν κάπως περίεργα με την ένταξή τους στην αίρεση οτι μόνο τότε συνειδητοποιούν πως η ανάσταση είναι στη ψυχή τους κλπ.. Γενικότερα τα περισσότερα μέλη ζούν οσο το δυνατό σε κοντινές περιοχές κ σπίτια...γιατί άραγε... υιοθετούν πολλη απλή ζωη δεν ακούν μουσική παρα μόνο ύμνους δικούς τους δεν βλέπουν τηλεόραση κ όλα αυτά όχι τόσο απλά είναι πιο πολύ στυλ πλήσης εγκεφάλου. Τουλάχιστον αυτό παρατήρησα εγώ σε δικούς μου ανθρώπους μετά την ένταξη τους.. Ελπιζω να μιλάμε για το ίδο θέμα..

Would you mind if I hurt you? Understand that I need to Wish that I had other choices than to harm the one I love What have you done now! I know I?d better stop trying You know that there?s no denying I won?t show mercy on you now I know, should stop believing I know, there?s no retrieving It?s over now, what have you done? What have you done now! I , I?ve been waiting for someone like you But now you are slipping away ...oh Why, why does fate make us suffer? There?s a curse between us, between me and you .. What have you done! What have you done! What have you done! What have you done! What have you done now! Would you mind if I killed you? Would you mind if I tried to? Cause you have turned into my worst enemy You carry hate that I don?t feel It?s over now What you done? What have you done now! I , I?ve been waiting for someone like you But now you are slipping away...oh What have you done now! Why, why does fate make us suffer? There?s a curse between us, between me and you .. What have you done! What have you done! What have you done! What have you done! What have you done now! What have you done now, What have you done?... I will not fall, won?t let it go We will be free when it ends .. I, I?ve been waiting for someone like you But now you are slipping away ...oh What have you done now! Why, why does fate make us suffer There?s a curse between us, between me and you .. WHAT HAVE YOU DONE! Within Temptation

Λες, ότι βαθιά με πίστεψες Λέω, πως δεν με κατάλαβες την αγάπη μου μετάλαβες.. Ρίξε φλόγα, καψ' τα λόγια εγώ που ξέρω από φωτιές για προσάναμα ρίχνω δυο ευχές.. Ρίξε φλόγα, καψ' τα λόγια εγώ που ξέρω από φωτιές για προσάναμα ρίχνω δυο ευχές.. Σ' έφερε η βροχή που κύλησε μεσ' της νύχτας το λαμπάδιασμα και του φεγγαριού το άδειασμα.. Ρίξε φλόγα... Αλκίνοος Ιωαννίδης

Κι αν βγω απ? αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει Οι δρόμοι θα ?ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη Τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι Αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ? αυτή τη φυλακή.. Κι ο ήλιος θα αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου Θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί Μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες ζητιάνοι, εταίρες και προφήτες, μαρμαρωμένοι θα σταθούν.. Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό Χωρίς βουλή, χωρίς Θεό, σαν βασιλιάς σ? αρχαίο δράμα θα πω τη λέξη και το γράμμα, μπροστά στην πύλη θα σταθώ.. Η Δημοσθένους λέξις Σαββόπουλος

ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι !!! ντροπη κ αισχος μουντοο??? τους μισεις???? σα δε ντρεπεσαι

ααααα τη διασκευη απο ΤΡΙΦΩΝΟ ελεγα εγω αλαλ που να ξες εσυ απο εντεχνο :PPPPP

απο ΤΡΙΦΩΝΟ παρακαλώ πολύ! μην ξεχνάμε τον καλλιτέχνη.. :cheerful:

Στο ίδιο έργο θεατές, χαμένης νύχτας εραστές Με μια κιθάρα στης Αθήνας τον εξώστη Από το σήμερα στο χτες, της απουσίας φοιτητές Με έναν ήχο στην ψυχή ναυαγοσώστη.. Ότι ακούω να ακούς, μέσα σε κόσμους μυστικούς Θ' ανακαλύψεις μια πατρίδα ξεχασμένη Παραδομένη στους καιρούς και σε πελάτες πονηρούς Σε συμπληγάδες μια ζωή παγιδευμένη.. Στο ίδιο έργο θεατές, εσύ και εγώ τραγουδιστές Φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας Οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές Αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας.. Σενάριο χωρίς πλοκή, της ιστορίας εμπλοκή Αυτά τα χρόνια που χρεώθηκες να ζήσεις Με ποια τραγούδια να σωθείς, με ποιους δικούς σου να βρεθείς Και ποιάν αλήθεια, τώρα πια, να μαρτυρήσεις.. Θα βρούμε αλλιώτικους ρυθμούς στου τραγουδιού μας τους γκρεμούς Θα περπατήσουμε κι απόψε ακροβάτες Μέσα από λόγια και λυγμούς, της εποχής μας τους χρησμούς Θα ξεχωρίσουμε απ' τις οφθαλμαπάτες.. Στο ίδιο έργο θεατές, εσύ και εγώ τραγουδιστές... Στο ίδιο πάντα σκηνικό και στης ψυχής τον πανικό Απόψε πνίγομαι, χρειάζομαι αέρα Θέλω ν' αρχίσω από δω, αλλιώς τα πράγματα να δω Να πω στον κόσμο μια δική μου, μια δική μου, καλησπέρα.. Στο ίδιο πάντα σκηνικό και στης ψυχής τον πανικό Απόψε πνίγομαι, με τρώει τούτ' η νύχτα Θέλω ν' αρχίσω από δω, αλλιώς τα πράγματα να δω Να πω στον κόσμο μια δική μου, μια δική μου, καληνύχτα.. Στο ίδιο έργο θεατές Νταλάρας Παπακωνσταντίνου

Πολλές φορές σου μίλησα με χρώματα στο στόμα στο είπα όσα έμαθα τα έμαθα με το σώμα μισός ψυχή μισός κορμί και η πείνα μου θηρίο μισή ζωή σπατάλησα να ζήσουν και τα δύο... να ζήσουν και τα δύο.. Όσα κομμάτια και αν μπορέσεις να ενώσεις δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις Στα είπα όλα φίλα με τώρα Με αγαπούσε το νερό μα ο ουρανός με ζούσε κι όταν μετρούσα τι μπορώ η γη δε με χωρούσε Κυνήγησα τις ομορφιές μα με έκλεψε η λύπη οι αλήθειες μου εσύ όταν κλαις και της καρδιάς μου οι χτύποι Όσα κομμάτια και αν μπορέσεις να ενώσεις... Στα είπα όλα Σωκράτης Μάλαμας

Δεν θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια σα νάταν όλα ψέματα, στάχτες κι αποκαΐδια θέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπάει αέρας να 'χω το νου μου αδειανό να 'χω και πρίμο τον καιρό.. Δεν θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει δε χάθηκε κι ο κόσμος πια, το τζάμι αν ραγίσει θέλω να 'ρθείς και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε πως νιώθουμε παράφορα πως ζούμε έτσι αδιάφορα.. Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια χωρίς αυτήν τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια.. Θέλω να φύγεις να σωθείς, να πάψεις να γκρινιάζεις να ξεχαστείς στη διαδρομή πως ήσουν και πως μοιάζεις έτσι θα σ' αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο σαν μια γυναίκα μακρινή π' αγάπησα πριν φύγω Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια χωρίς αυτήν τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια.. Το γράμμα Σωκράτης Μάλαμας

Μμμμ Τις αλλαγες τις φοβομαστε ολοι..αλλοι λιγοτερο αλλοι περισσοτερο ειναι θεμα ανασφαλειας.. Το αν καποιος θα εξελιχθει ειναι καθαρα θεμα της προσωπικοτητας του της δυναμης των ονειρων του.. Αλλοι τα καταφερνουν αλλοι οχι κ αλλοι νομιζουν πως τα καταφεραν.. Ο στιχος συνεχιζει απ οτι θυμαμαι ε.. "Ολα μενουν ιδια αμα δεν τα πας κ ολα αυτα που ειναι..γινονται ξανα"!!!

βρε καλώς το! ;)

Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν? ανατραπεί Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς Τι ζήλεψες τι τα ?θελες τα ένδοξα Παρίσια έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης έσβησες μ? ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής Τι ζήλεψες τι τα ?θελες τα ένδοξα Παρίσια έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές... Ο Αμλετ της σελήνης Χρήστος θηβαιος