MIXAHL

Σας προτεινω Παράκελσο και Καστανέντα. Μιχαηλ

Συμφωνώ και επαυξάνω με τον προλαλήσαντα.... Φυσικά όμως η αυτοκτονία διώκεται ποινικά. δεν μπορούν να μου πουν εμένα να μην εκφράζομαι γραπτώς. Θα τους δαγκώσω τα λαρύγγια. Μας υποκλέπτουν τα μνματα των κινητών μας υποκλέπτουν τις συνομιλίες μας υποκλέπτουν τη ζωή με τους κωλοδορυφόρους... Ε όχι λοιπόν δεν επιτρέπεω να μου υποκλέψουν και την ανωνυμία μου... Ε δεν το επιτρέπω. Όλα έχουν και τα όρια τους... Τα πήρα.... κι έφυγα. Καλά αν τώρα τα κυβερνομπατσουλίνια δουν τίποτα αλλόκοτο και ύποπτο ε δεν θα είναι και κακό να το ελέγξουν αλλά όχι και να χαλάσουν την ανωνυμία. Μιλάμε όμως για ακραίες περιστάσεις. Μην παρανοηθώ, Μιχαηλ

δΕΝ είπα πως δεν μου άρεσε. Είναι από τις λίγες ταινίες που καταφέρουν με τόσο ΄παράδοξο χιούμορ να σε κανουν να γελάσεις και να καταλάβεις και το "ιδιότροπο" (τρισάθλιο, ελεεινό, κουκουρούκου, κάφρικο) χιούμορ της. Μιχαηλ

Δε χρεάζότανα καν να ρωτήσεις Λυκόφρωνα... Μιχαηλ

Φίλε μου έχουμε ήδη δώσει τις απαντήσεις σε προηγούμενα ποστ μας στο ίδιο θέμα. Το μόνο που μένει είναι να τα διαβάσεις... Τώρα αν εσύ θεωρείς πως ο Δημιουργός, η Δύναμη είναι πλασμένη από τον άνθρωπο για να του μοιάσει και να τον εικονίσει... δε στέκει ούτε λογικά. Εκτός αν θέσεις διαφορετικά το ερώτημά σου, τότε ίσως πάρεις την απάντηση που θέλεις. Μιχαηλ

Λοιπόν ε... Το είδα χτες βράδυ... Μonty Pythons and the Holy Grail στα ελληνικά Μοντυ Παιθονς και οι ιππότες της Ελλεινής Τραπέζης ...τρισάθλιο κι ελεεινό χούμορ... Ειδικά το τέρας που φυλάει τη σπηλιά (ένας λαγός τύφλα να έχει ο Ράμβος) και το εκπληκτικό τέλος... Ποιος το έχει δει? Γνώμες και εντυπώσεις? Μιχαηλ

Πλάκα κάνετε σίγουρα.... Μιχαηλ

Αφιερωμένο στο Λυκόφρωνα της παρέας.... Μη ρωτήσετε που το βρήκα. Καλύτερα να μην ξέρετε. Χαίρε Λύκε! Χαίρε Λύκε αγέρωχε με του φωτός το όνομα, την ουσία αυτοεξορισμένε απ? των κοπαδιών την ανοησία Χαίρε Λύκε όμορφε στου φεγγαριού το φέγγος οπτασία αποκηρυγμένε απ? τη σιδεροδέσμια κοινωνία Χαίρε Λύκε δάσκαλε των άτολμων σε ρώμη και ανδρεία κατηγορημένε απ? των περιφραγμένων την δειλία Χαίρε Λύκε φίλε μου καρδιά από μεταξένια πανοπλία καταξιωμένε μέσα στης Φύσης την ισορροπία Χαίρε Λύκε αλώβητε Απ? τα σκληρά γρανάζια, απ? την δουλεία αυτοεγνωσμένε θέλει «γνώθι σαυτόν» η Ελευθερία Χαίρε Λύκε υπέρμαχε τής θείας Φύσης εν νομοτελεία διατεταγμένε θέλει «πίστη σαυτόν» η επιτυχία Ζείρων Μαδαγασκάρη 2α Λήγοντος μηνός Ποσειδεώνος, έτους 2781 μετά πρώτην Ολυμπιάδα

Εεε... θα μου επιτράψετε να το αφιερώσω.... εεε... στην κοπελιά μου! Είναι του Λαυράντη Μαχαιρίτσα (Λαυράκης Μαγειρίτσας) και λέγεται Μια Μέρα δανεική Δεν ήσουν εσύ κι απόψε Μόνο μια βροχή ποτάμι Απ' τα μάτια να γλιστράει στο τζάμι Δε σ' έχω να πιαστώ, σε χάνω, θα χαθώ Με την αστραπή στον ώμο Παίρνω της βροχής το δρόμο Ψάχνω να σε βρω με τρόμο Στης νύχτας το βυθό στης πόλης τον χαμό Σ' είδα μια στιγμή να τρέχεις Άπιαστη σκιά με ξέπλεκα μαλλιά Ράγισ' η καρδιά και σπάει μια θάλασσα γυαλί Στο βήμα σου κυλά δεν είσαι πουθενά Δεν ήσουν εσύ χθες βράδυ Που άκουσα κλειδί στη πόρτα Ήταν της σιωπής μια μπλόφα Και της μοναξιάς μια πλάνη Δώσ' μου δανεική μια μέρα Όλη μου η ζωή μια μέρα Να 'σαι πάλι εδώ μονάχα μια μέρα να 'σαι εδώ Όλη μου η ζωή μια μέρα δανεική Μιχαηλ

Λοιπόν λίγα λόγια και καλά αυτή τη φορά.... Στη ζωή μας είμαστε πρωταγωνιστές. Κανείς δεν είναι τόσο ταπεινός και κανείς δεν έχει χάσει τόσο τον εγωισμό του που θα ήθελε στη ζωή του να έχει ρόλο δευτερεύοντα ή κομπάρσου... Επίσης οι ίδιοι μέσω των αποφάσεών μας γινόμαστε σκηνοθέτες μεταβάλλοντας ανάλογα την εξέλιξη και την επόμενη στιγμή... Το ωραίο ξέρετε ποιο είναι? Πως μετά από την ολοκλήρωση της σκηνής καταλαβαίνουμε αν είμαστε σκηνοθέτες ή πρωταγωνιστές. Αυτό είναι το λάθος ή αν θέλετε μειονέκτημα των ανθρώπων. Μιχαηλ

Σχετικά με τα προηγούμενα... Ο Lovecraft στο βιβλίο του Το Κάλεσμα του Κθούλου έχει ένα ωραιότατο κειμενάκι το οποίο ονομάζεται Ο ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟΣ.. Ρίξτε του μια ματιά όσοι μπορείτε και θα καταλάβετε τι θέλω να πω... Μιχαηλ

Πλάκα πλάκα δημιούργησε εμένα τον τέλειο άνθρωπο άρα μπορεί άνετα να δημιουργήσει όλους εσάς ανά πάσα στιγμή... :blblbl: Νεφέλη το προηγούμενο ποστ δεν το έγραψα για να το πάρετε στα σοβαρά.... Πάντως η απάντηση σου ήταν ικανοποιητική. Μην ξεχνάτε πως ο Θεός δεν είναι μόνο έτσι όπως τον θέλουν οι θρησκείες-δόγματα αλλά μπορεί να είναι μια γενικότερη Δύναμη που το συνολό της είναι τα πάντα... Άλλωστε όπως είπε και η Καββάλα το Αίν Σοφ Αούρ (δηλ το απεριόρστο φως) είναι ένας κύκλος που το κέντρο του είναι παντού και η περιφέρεια του είναι πουθενά. Άρα μπορείτε να συντονίστε τη σκέψη σας σε αυτή τη φράση και να βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Κοινώς, συμφωνώ με τη Νεφέλη. Μιχαηλ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ? ΤΡΩΓΕΤΑΙ? εξηγησέ μας πρώτα τι έκανε και είπε και θα σου πούμε (ο καθένας τα δικά του κι αντε βγάλε νόημα...) Εξήγησε μας ομως Μιχαηλ

Χαιρετίστε με... Δοξάστε με... Εξ υψώστε με... Είμαι ο τέλειος ανθρώπινος οργανισμός.... Είμαι ΕΓΩ! Είμαι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ Μπορείτε κι εσείς να γίνετε ΕΓΩ αρκεί να μοιάσετε σε εμένα.... Λοιπόν πέρα από την πλάκα αυτό προσπαθούμε να κάνουμε σήμερα και αυτό εννούμε όταν μιλάμε για φυσιολογικούς.. Μιλάμε για ένα στερεότυπο ανθρώπινου χαρακτήρα που θα ενεργεί με συγκεκριμένο τρόπο υπο συγκεκριμένες εντολές και πρωτόκολλα... Δηλ έναν άνθρωπο ρομποτ... σαν αυτά του Ιχώρ. Αν με πιάνετε Μιχαηλ

H να κουρέψει αυγά, να ξυρίσει χελώνες και να αρμέξει λαγούς.... Μιχαηλ

Αυτοδίδακτος μπασίστας. ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΟ. όλα τα έκανα και τα κάνω με ταμπλατούρα... Ευφυές αυτό που είπες. Μου πέρασε από το μυαλό αλλά το προσπέρασα. Όλα ταιριάζουν. Ίσως όντως ο Σείριος ήθελε ο κάθένας να βγάλει το δικό του νόημα για να οδηγηθεί στο δρόμο της αλήθειας που αυτός διάλεξε.... Άλλωστε όλοι οι δρόμοι διαφορετικών αληθειών οδηγούν και συνενώνται μπροστά στο δρόμο της μια Αλήθειας και της πραγματικής Γνώσης... Εξάλλου η αποπεράτωση ενός τελικού σκοπού είναι ευτυχία! Άρα η εύρεση της Γνώσης είναι ευτυχία! Μιχαηλ

Είσαι ανίδεος...!!! Η μουσική έχει φθόγγους.. Κι εγώ έτσι το φαντάστηκα αλλά μπορεί να θέλει να πει κάτι άλλο... Ζωντανό παράδειγμα ο Ίχωρ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!! Δεν έχω κάτι μαζί σου Ιχωρίκο αλλά είσαι το πιο κοντινό ποστ... Μιχαηλ

Τι εννοείς όταν λες "Μέχρι τόν επόμενο φθόγγο τής Ζωής!" ? Μπορείς να εξηγήσεις? Ρωτάω γιατί αλλιως ερμηνεύω εγώ τη φράση αλλιώς κάποιος άλλος και άλλα λες εσύ... Μιχαηλ

Δεν ξέρω αν με πρόλαβαν εγώ θα το πω... Ο σκοπός του ανθρώπου από τη στιγμή που θα μπει στη ζωή και εξέλθει στον κόσμο, σε αυτό το θαύμα που λέμε ζωή, σε αυτόν τον αέναο κύκλο...ο σκοπός του λοιπόν είναι να πεθάνει. Αυτά τα λίγα ελπίζω να σας έφτιαξα το κέφι. Μιχαηλ

Ε το είπαμε είσαι Γαργαντούας. Γίγαντας της μεταδεινοσαύριας εποχής.... :blblbl: Μιχαηλ

Μπορεί να είναι και η τελευταία... Είναι η συνέχεια της προηγούμενης και η αρχή προς την επόμενη... Είναι η τελευταία μέρα που περνάει από τη χρονόσφαιρα του παρόντος σε αυτήν του παρελθόντος και επιφέρει το μέλλον... Μιχαηλ

Λοιπόν το κομμάτι το αφιερώνω σε όλους... και αποτελεί ύμνο για μένα! Εϊναι των Υπόγεια Ρεύματα και είναι Ροκ Το φως να παίρνει την ματιά ο χώρος τα όνειρά σου Και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά Ότι κι αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου Να απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά Και τι δεν μου' χες ορκιστεί και τι δεν μου' χες τάξει Μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς Δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι Και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς Xωρίς πνοή χωρίς ματιά μόνο με τα όνειρά μου Με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ Αυτοί που με ορίζουνε αυτοί που με πετάνε Αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό Κορμί που σχίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου Μνήμες θολές και μια γλυκιά λήθη της λησμονιάς Στης μοναξιάς τον κόκκινο από αίμα πίδακά του Που ξεπετάγεται σα φως που φέγγει της στεριάς Το μαγικό στου φεγγαριού ονειροπόλημά σου Το' χεις ξεχάσει κι είν' αργά καιρός να κοιμηθείς Με κάποιον που δεν τον χωρά η μαγική αγκαλιά σου Τις ώρες που περάσαμε μαζί θα μοιραστείς Μα εγώ πονώ για σένανε και σιωπηλά υποφέρω Μήπως τα μάτια που αγαπώ δακρύζουν στα κρυφά Τι κι αν με πούλησες φτηνά μια νύχτα και το ξέρω Κάθε στιγμή σε φέρνω εδώ κοιτώντας τα νερά Χορεύεις με τις μνήμες σου, πετάς με τα όνειρά σου Αρχαίου δράματος χορός περνάς στην αγορά Πετάς τα ρούχα σου γυμνός αγγίζεις την χαρά σου Φωτίζεις μόνο μια στιγμή και ζεις για μια φορά Με αγάπη Μιχαηλ

Και χωρίς αναισθησία κιόλας. έχει κάτι αναλαμπές αυτό το παιδί... Μιχαηλ

Τα πνευματικά δικαιώματα δεν κινδυνεύουν. Εγώ λέω για τα δικαιώματα έκδοσης. Κοινώς, αν ο συγγραφέας εκδόσει ιδίοις αναλώμασι το βιβλίο του, θεωρείται πως κλέβει τον εκδότη του (διαφυγόντα κέρδη). Έχεις ακούσει ποτέ για σπάσιμο του συμβολαίου ή αλλαγής των όρων του? Όταν μιλάς ελληνικά θα μιλάς την καθομιλουμένη για να σε καταλαβαίνουν και αυτοί που δεν ξέρουν καλά τα ελληνικά. Θα νομίζουν ότι μιλάς καμία γλώσσα της προδεινοσαύριας εποχής... Μιχαηλ

λοιπόν ο συγγραφέας είναι απόλυτα καλυμένος αν κατοχυρώσει πρώτα τα πνευματικά του δικαιώματα στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Επίσης τα συμβόλαια αλλάζουν δεν έχουν standards... Μιχαηλ