chaos

Αν δεν είσαι μάγος/μάγισσα, πες σε όποιον θέλεις ότι θέλεις...

Οι συνοδοιπόροι είναι πολυτιμότεροι από τους καθοδηγητές...

Και εκεί που σε τρώει η ανεργία, σε παρατά ο γκό**νος, καίγεται το φαγητό, πεθαίνει η γάτα κτλ κτλ και 1000 ακόμα στραβά βλέπεις πως η μαγεία εντός και εκτός του εαυτού υπάρχει ακόμα. Νομίζω πως έχει εναν παρηγορητικό/ελπιδοφόρο ρόλο στη ζωή, η αλλαγή, η βελτίωση, τα βιβλία, το σύμπαν, η βροχή, οι θεότητες ακόμα και τα ματζούνια και τα σκουπόξυλα βοηθούν αρκετά στις δύσκολες στιγμές. Έχασα το νόημα? :closedeyes:

Τα φάρμακα καλύτερα να δίνονται σε σοβαρές περιπτώσεις και όταν έχουν εξαντληθεί όλες οι πιθανές θεραπείες.. Αλλιώς μοιάζει σαν να ξεφορτώνονται τον "άρρωστο"...

Αλήθεια, πως θα ήταν καλύτερο να συμπεριφερόμαστε σε έναν άνθρωπο που παρουσιάζει συμπτώματα σχιζοφρένειας? π.χ Τον κοροϊδεύουμε, του λέμε να πάει να δει κανέναν γιατρό και να αφήσει τα μετα-παραφυσικά, τον ενοχλούμε για να σπάμε πλάκα, τον διώχνουμε, τον δεχόμαστε, προσπαθούμε να τον βοηθήσουμε, είμαστε διακριτιτοί μαζί του, τον ενθαρρύνουμε να συνεχίσει να δουλεύει με τον εαυτό του, τον βοηθάμε στα λάθη του...? κτλ κτλ κτλ....

Κάπου διάβασα πως "εκδηλώνουμε αυτά που αποδεχόμαστε" αλλά πολλές φορές πίσω από την αποδοχή κρύβεται η αμφιβολία και τότε δημιουργούνται εσωτερικές συγκρούσεις με άσχημα αποτελέσματα.. Ο παλαβός αν αποδεχτεί πως είναι παλαβός έιναι τελικά αφυπνισμένος? Ο αφυπνισμένος που αμφιβάλλει για τον εαυτό του είναι τελικά παλαβός? ..και αντίστροφα....

προτιμώ τα διαστημόπλοια..

Εκεί που έβλεπα χαλαρή ένα cartoon βλέπω αυτό στην εισαγωγή του.... Το intro: κάπου στο 0:43

σε αυτούς περνάει.. μέχρι να βρούν γκόμ... εεε κοπέλα, κρατάει....

Άραγε τι γνώμη θα είχε ένας ψυχαναλυτής για τον κάθενα από το forum (και κάθε άλλο forum "μαγείας")?

Περισσότερη βοήθεια μάλλον χρειάζονται όσοι εξακολουθούν να μένουν στην Ελλάδα.. Αν μπορεί να βοηθήσει κάποιος κάποιον άλλον π.χ θέση εργασίας, καλό θα κάνει..

ωραίο θέμα για δημοσκόπηση..

φαίνεται χαριτωμένη ταινία..

Αγάπη..?

χαριτωμένο τραγούδι..

Παρόμοια προβλήματα δεν θα μπορούσαν να εμφανιστούν και στις μονογονεϊκές οικογένειες? π.χ ο γιός που μεγαλώνει με τη μητέρα ή η κόρη που μεγαλώνει με τον πατέρα.. Μου φαίνεται πως το κακό με τις οικογένειες έχει αρχήσει πολύ καιρό τώρα γιατί περίπου 1 στα 5 παδιά ηλικίας 20χρ. και κάτω μεγαλώνει με τον έναν γονιό, που δουλεύει και όλη τη μέρα.. Μήπως γενικά βαδίζουμε σε μια πιο "προβληματική"/διαφορετική κοινωνία?

Ο κόσμος μας αλλάζει συνέχεια, καλώς ή κακώς.. και η gay οικογένειες, αν υπάρξουν, θα είναι και αυτό μια αλλαγή.. Ως άνθρωποι μπορούμε να κατακρίνουμε και να αφορίζουμε αυτή την αλλαγή ή να την αποδεχτούμε και να προσαρμοστούμε? Προσωπικά, περισσότερο με σοκάρει η παιδική κακοποίηση και εκμετάλευση παρά να υπάρχουν οικογένειες με δύο μπαμπάδες ή δύο μαμάδες..

Αυτό προσπαθώ να πω.. Τέλοσπάντων, μην σε βγάζω εκτός θέματος..

Όχι, λέγοντας "επιβίωση" εννοούσα φαγητό, ύπνο κτλ..δηλαδή πράγματα που χρειάζεται το σώμα για να επιβιώσει..

Νόμιζα πως δεν απασχολεί τους μάγους η σεξουαλική προτίμηση κάποιου, ίσως και το σεξ ακόμα να τους είναι αδιάφορο, γενικά τα ανθρώπινα πράγματα πλην αυτά της επιβίωσης.. Αν π.χ ένα 4χρονο παιδί ζει με μια οικογένεια αλκοολικών που το κακοποιούν και κινδυνεύει μαζί τους και μετά η πρόνοια το παίρνει από την προβληματική του οικογένεια και το πετάει σε ένα ορφανοτροφείο και όταν μεγαλώσει το ορφανοτροφείο το πετάει στην κοινωνία που δεν θα είναι καθόλου καλή μαζί του, πόσες ελπίδες θα έχει το παιδί? Αν όμως από το οργανοτροφείο το υιοθετούσε ένα gay ζευγάρι, που δεν έχει περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα απο τον μέσο άνθρωπο, το μεγάλωνε με αγάπη και δεν καταπίεζαν τις σεξουαλικές προτιμήσεις του, του έδιναν τις ευκαιρίες και ελπίδες που δεν θα μπορούσε να τις βρει μόνο του κτλ.. Δεν θα ήταν καλύτερα έτσι?

Ποιά είναι η διαφορά ανάμεσα στην ψυχή και το πνεύμα?

Θεωρώ πως η διαδασκαλία είναι έμφυτο ταλέντο που απλά εξελίσσεται με τον καιρό.. Πολλοί άνθρωποι έχουν γνώσεις για κάποιο θέμα αλλά δεν μπορούν όλοι να γίνουν δάσκαλοι ή μέντορες.. Για να βοηθήσουν κάποιον πρέπει να έχουν βοηθήσει πρώτα τον εαυτό τους (πράγμα πολύ δύσκολο) για να μην τον μπερδέψουν ή κάνουν πειράματα πάνω του ή ακόμα χειρότερα τον εκμεταλευτούν.. Κι επειδή τα "ταλέντα" είναι σπάνια στους ανθρώπους καλύτερα να αποφεύγουμε τον οποιοδήποτε που αυτοαποκαλείται δάσκαλος ή μέντορας.. Η συζήτηση με διάφορα άτομα είναι ακίνδυνη και αρκετές φορές επικοδομητική, το μεθοδικό διάβασμα και η θέληση είναι αρκετά για να κάνουμε μια καλή αρχή.. Σίγουρα χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια και χρόνο απ'οτι να είχαμε κάποιον πάνω από το κεφάλι μας να μας λέει τι να κάνουμε, αλλά νομίζω μετά από λίγο καιρό δεν έχει καμία διαφορα το να έχεις δάσκαλο ή να είσαι αυτοδίδακτος..

Μέντορας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι..

Πάνα, αν πας Ιαπωνία έρχομαι και εγώ..