Δανάη

Θα συμφωνήσω με τον Artzuna. Εάν είσαι μορφωμένος και καταρτισμένος, χαμένος δε θα πας. Ειδικά στη Σουηδία είναι πιο εύκολο να βρεις θέση διευθυντή ή τμηματάρχη, παρά θέση καθαρίστριας!

Τα περισσότερα μέλη που μου έχουν μιλήσει γνωρίζουν ότι είμαι εκτός χώρας τα τελευταία 4 χρόνια. Μετανάστευσα στη Σουηδία (περισσότερο από τύχη, παρά από επιλογή). Είναι σαφές ότι σε μια τέτοια χώρα το βιοτικό επίπεδο δε συγκρίνεται με το νότο. Έχουν παροχές που εμείς μόνο τις ονειρευόμαστε. Βεβαίως τα πράγματα αλλάζουν κι εδώ, καθότι η κρίση δεν κοιτάει σύνορα. Παρόλα αυτά η Σουηδία κρατώντας το νόμισμά της έχει τα μέσα να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη επιτυχία την οποιαδήποτε οικονομική κρίση. Θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη δυσκολία σε αυτή τη χώρα είναι το να βρεις σπίτι. Το σύστημά τους είναι κάτι μεταξύ σοσιαλισμού και καπιταλισμού, το οποίο κάνει την εύρεση σπιτιού αδύνατη στα μεγάλα αστικά κέντρα. Η γλώσσα είναι απλή και μαθαίνεται σχετικά γρήγορα. Είναι απαραίτητη για την εύρεση εργασίας. Οι γιατροί έχουν την τιμητική τους στη Σουηδία, καθότι έχουν μεγάλη ανάγκη από αυτούς (ή είχαν). Εγώ όταν πήγα μιλούσα αγγλικά. Με τα αγγλικά μπορείς να συνεννοηθείς μια χαρά, γιατί οι Σουηδοί έχουν την αγγλική ως δεύτερη γλώσσα. Στη δική μου δουλειά δε χρειαζόμουν τη γλώσσα, οπότε καθυστέρησα αρκετά να τη μάθω. Καλό θα είναι να επικοινωνήσετε με την πρεσβεία στη Στοκχόλμη για τα χαρτιά που θα χρειαστείτε και καλό θα είναι να μεταφράσετε ό,τι έγγραφο νομίζετε ότι θα σας χρειαστεί στα αγγλικά πριν έρθετε εδώ, γιατί οι τιμές τσούζουν πολύ. Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να μου τις ζητήσετε.

Για να πω την αλήθεια, το τελευταίο καιρό σκέφτομαι συχνά το τι είναι η ελευθερία και πώς αυτή εφαρμόζεται πρακτικά στη ζωή μου. Κατέληξα ότι τελικά η ελευθερία δεν είναι το πρώτο που μου λείπει, όσο η δικαιοσύνη. Όσο δεν υπάρχουν κανόνες που να εφαρμόζονται ισάξια σε όλους, τότε η δική μου ελευθερία θα καταπατά την ελευθερία κάποιου άλλου και η ελευθερία κάποιου άλλου τη δική μου. Αλλά ας μη σας παρεκκλίνω από τη συζήτηση για την ελευθερία. Απλώς σκεφτείτε και τη συνιστώσα της δικαιοσύνης.

Mithrandir, εγώ που τα μαθαίνω κατόπιν εορτής και από διάφορες πηγές, είναι σαν να παρακολουθώ τηλεοπτική σειρά από διάφορες οπτικές γωνίες. Το ζήτημα είναι ότι η κοινωνία έχει χάσει τις ισορροπίες της (ακόμα κι αν αυτές δεν ήταν οι καλύτερες), η πολιτική σκηνή ευνοεί τη βία στους δρόμους και προωθεί δηλώσεις που θα κάνουν τον κόσμο να ασχολείται με αυτές και να μη δίνει σημασία στα πραγματικά προβλήματα. Έτσι όπως παρακολουθώ όλα τα γεγονότα από μακριά είναι σαν να βλέπω θέατρο. Τα λόγια είναι γραμμένα από πριν, οι μαριονέτες-ηθοποιοί απλώς παπαγαλίζουν. Κι όπως πάντα το "διαίρει και βασίλευε" είναι μια μέθοδος με 100% επιτυχία.

Είδα ότι οι περισσότεροι προσανατολίζεστε στη φυσική μαγεία, εάν κι εφόσον θέλετε να συμπεριλάβετε την "τέχνη" στο μεγάλωμα του παιδιού. Αλλά ακόμα κι έτσι. Πόσα παιδιά ξέρουν για τη χρήση των βοτάνων και πόσα σύγχρονα παιδιά πάνε στη φύση με τους γονείς τους; Θέλω να πω ότι αναγκαστικά το παιδί θα έχει διαφορετικές συνήθειες και διαφορετική αντίληψη από τους συνομήλικους (που είναι και ο στόχος έτσι;). Αλλά τι γίνεται με τα υπόλοιπα παιδιά; Τι γίνεται με την κοινωνικοποίησή του; Πώς μπορούμε να το προστατεύσουμε από το στιγματισμό; Και θέτω αυτό το ερώτημα διότι παρατηρώ την εκπαίδευση να γυρίζει σε πιο παραδοσιακές μορφές διδασκαλίας και τελευταία ακούω από συνάδελφους πιο συντηρητικές απόψεις. Δηλαδή ρισκάρουμε την κοινωνικοποίηση του παιδιού ερήμην του. Εγώ θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία (όπου μεγάλωσα σε μικρό μέρος), ότι και στο περιθώριο ήμουν και προβλήματα μου δημιουργούσε η ενασχόλησή μου με μη συνηθισμένα πράγματα. Και τότε δεν ασχολούμουν με μαγεία ακριβώς, αλλά μου άρεσε να διαβάζω για τους αρχαίους πολιτισμούς, για τη φύση και το διάστημα. Όμως αυτό έγινε και λίγο τυχαία. Δηλαδή δεν ήταν σκοπός της μητέρας μου να έχω τέτοιες αναζητήσεις. Απλώς ήμουν μόνη μου πολλές ώρες, είχαμε μεγάλη βιβλιοθήκη και αυτού του είδους τα βιβλία με τράβηξαν. Η βιβλιοθήκη μας είχε και έχει ποικιλία βιβλίων, δεν προσανατολίζεται σε συγκεκριμένη θεματολογία. Ακόμα κι αν ο γονιός ξεκινήσει κάποιες απλές τεχνικές διαλογισμού με το παιδί και δεν μπει σε πιο πολύπλοκα θέματα, αυτό δε σημαίνει ότι δεν κάνει κάτι έξω από τα συνηθισμένα. Τα παιδιά μιλούν. Εγώ αυτό προσπαθώ να πω διακριτικά στους γονείς, αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Τα παιδιά λένε παραπάνω πράγματα από όσα θα ήθελαν οι γονείς να ξέρει ο έξω κόσμος. Απλώς οι δάσκαλοι συνήθως επιλέγουν να τα αγνοήσουν. Από την άλλη, τέθηκε κι η άποψη, να μη αναφερθεί τίποτα στο παιδί μέχρι την αφηβεία. Δυστυχώς με βάση τα όσα γνωρίζω για την ανάπτυξη του παιδιού εγώ προσωπικά δεν μπορώ να συμφωνήσω με αυτήν την άποψη. Και δεν μπορώ να συμφωνήσω, διότι όσο νωρίτερα μαθαίνεις κάτι σε ένα παιδί, τόσα καλύτερα θα το "κάνει δικό του". Αναλόγως με τις γνωστικές του ικανότητες, μπορείς να του διδάξεις τα πάντα. Αλλά το να αρχίσεις ξαφνικά στα 15 του, μου φαίνεται λίγο αυθαίρετο. Πρώτον, γιατί του έχεις στερήσει ήδη σημαντική γνώση τόσα χρόνια και δεύτερον γιατί και πάλι παίρνεις μια απόφαση ερήμην του που θα επηρεάσει τη ζωή του. Αν είναι τελικά να του αποκαλύψεις τις γνώσεις σου για την τέχνη και να του δείξεις ότι υπάρχει και αυτό, τι νόημα έχει να το κάνεις αφού έχει μεγαλώσει; Κι αν επιλέξεις την ηλικία των 15, που είναι στην εφηβεία, έχεις ακόμα λιγότερο έλεγχο της κατάστασης. Αν αποφασίσεις πάλι να του αποκαλύψεις τα πάντα στην ηλικία των 20 και των 21, τότε είτε θα είναι αργά και δε θα ενδιαφέρεται καθόλου, είτε θα ενθουσιαστεί, αλλά τότε θα έχει χάσει αρκετό χρόνο (που δεν είναι τόσο κακό, αλλά του έχεις στερήσει τη γνώση τα καλύτερα χρόνια που μπορεί να αφομοιώσει ευκολότερα νέα πράγματα). Και για να το δούμε και λίγο ρεαλιστικά, πόσο μα πόσο προσεκτικοί θα πρέπει να είναι οι γονείς, ώστε το παιδί ή τα παιδιά να μην πάρουν χαμπάρι ότι κάτι συμβαίνει τόσα χρόνια. Και να σημειώσω ότι δεν περιμένω "σωστές" και "λάθος" απόψεις, περιμένω τις δικές σας απόψεις. Κι εννοείται ότι εφόσον δεν έχω παιδί, ό,τι θέλω λέω, ε;! Γιατί έξω από το χορό, όλοι ξέρουν τα βήματα. Απλώς επειδή με ενδιαφέρει το θέμα, θέλω να δω πώς το αντιμετωπίζετε ή πώς θα το αντιμετωπίζατε. Κι αν καταλήξουμε κάπου, τότε ακόμα καλύτερα.

Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, συμπεριφέρομαι όμορφα στους άλλους γιατί αυτό με κάνει να αισθάνομαι καλύτερος άνθρωπος. Το να δίνω χαρά, σημαίνει ότι τουλάχιστον κάποιες φορές θα εισπράξω χαρά πίσω, οπότε δρω εγωιστικά. Αυτός τον εγωισμό τον θεωρώ εποικοδομητικό. Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι κάνουμε μια οποιαδήποτε πράξη χωρίς στάλα εγωισμό;

Διαβάζοντας το εξής παλαιότερο θέμα "Τέχνη και ηλικία" και φτάνοντας σιγά σιγά σε εκείνη την ηλικία που όλοι περιμένουν τον απόγονό σου, αναρωτήθηκα αν υπάρχει "σωστός" και "λάθος" τρόπος να χειριστείς το θέμα μαγεία μέσα στην οικογένεια. Λάθος τρόπους γνωρίζω, αλλά κάποιον σωστό δεν έχω ακούσει (τα καλά ακούγονται πιο δύσκολα). Έστω ότι το έτερον ήμισυ δεν έχει πρόβλημα με την ενασχόλησή σου, τίθεται το θέμα του παιδιού (θεωρώντας ότι υπάρχει για χάρη της συζήτησης): Εάν ο/η σύζυγος είναι των ίδιων ενασχολήσεων, τι όρια θα έπρεπε να μπουν για το παιδί. Δηλαδή ελεύθερη πρόσβαση σε όλη τη γνώση, πρόσβαση με βάση τις γνωστικές του ικανότητες, καμία πρόσβαση πριν από κάποια συγκεκριμένη ηλικία; Εάν ο/η σύζυγος ασπάζεται άλλες πεποιθήσεις (κι εφόσον είναι σύζυγος τότε θεωρώ ότι δεν αντιτίθεται στο σύζυγό της/του), χρειάζεται κάποια συμφωνία μεταξύ των γονέων, αλλά πόσο θεμιτό είναι αυτό; Και τι παραμέτρους θα λάβουν υπόψη τους για μια τέτοια συμφωνία; Άν το έτερον ήμισυ δε θέλει ούτε λέξη να ακούσει για την τέχνη... Εκεί μπαίνουμε σε δύσκολες συζητήσεις με υποπεριπτώσεις, οπότε ας το αφήσουμε προς το παρόν. Καθότι δεν έχω προσωπική εμπειρία, αναρωτιέμαι εκ του ασφαλούς αν οι γονείς περιορίζουν την "τέχνη" για χάρη του παιδιού ή το αφήνουν ελεύθερο να παρατηρεί και να συμμετέχει, φαντάζομαι ότι στην πράξη τα πράγματα δεν μπορεί να είναι πολύ ξεκάθαρα. Αλλά έχει νόημα να μπουν κανόνες; Συνέχεια μιλάμε για τη δεκτικότητα των παιδιών και πώς τη στερούνται στην πορεία εξαιτίας του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνουν. Από την άλλη όμως θα αφήνατε πλήρη πρόσβαση στη γνώση; Θα αντιμετωπίζατε το παιδί σαν μαθητευόμενο; Θα ξεκινούσατε με τεχνικές διαλογισμού από μικρή ηλικία; Θα ζητούσατε από το παιδί εχεμύθεια; Πώς το σκέφτεστε το όλο θέμα;

Παρομοίως. Όσα λεφτά έβρισκα μικρότερη, τα χάνω τώρα. Και όταν τυχαίνει να είμαι σε μια πιο άνετη οικονομική κατάσταση, αν μου πέσει κάπου 1 ευρώ, δεν πρόκειται να το ψάξω. Όταν είμαι σε ανάγκη όμως, είμαι πιο προσεκτική.

Εμένα η musa με κάλυψε πλήρως. Θεωρώ ότι η θανατική ποινή μειώνει την ανθρωπιά του ανθρώπου και τον κατεβάζει πολλά επίπεδα κάτω. Η απόδοση της δικαιοσύνης δεν μπορεί να γίνεται από τα άτομα που είναι συναισθηματικά φορτισμένα. Το να πάρει κάποιος συγγενής ενός θύματος εκδίκηση δεν μπορεί να είναι μέλημα της δικαιοσύνης. Η πρόληψη του εγκλήματος όμως και ο σωφρονισμός των θυτών είναι! Αν υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές, τότε δε θα είχαμε την εγκληματικότητα που έχουμε. Επίσης, επειδή ειπώθηκε κάτι σχετικό σε προηγούμενα ποστ, το γεγονός ότι πλέον ο οποιοσδήποτε (ανεξαρτήτως ηλικίας) έχει πρόσβαση μέσω ίντερνετ σε οτιδήποτε έχει την περιέργεια να δει, σημαίνει ότι ένα ποσοστό αυτών θα επηρεαστεί είτε με θετικό είτε με αρνητικό τρόπο (ο επηρεασμός όπως τον θέτω αφορά τη γενικότερη συμπεριφορά του στην κοινωνία όπου ζει). Το τι μπορεί να ωθήσει κάποιον στο έγκλημα μπορεί να συζητιέται για χρόνια, αλλά θεωρώ ότι η θανατική ποινή δε θα ωφελήσει ούτε τον θύτη ούτε την κοινωνία, παρά μόνο το αίσθημα εκδίκησης των κοντινών προσώπων του θύματος. Όμως ο σωφρονισμός ενός θύτη κι η επανένταξή του στην κοινωνία προσφέρει στο σύνολο ένα υγιές μέλος. Τώρα το αν επικρατούν οι συνθήκες όπου κάτι τέτοιο είναι εφικτό, είναι κάτι που αφορά έμμεσα τη συζήτηση, αλλά όχι άμεσα.

Σαςπαρακαλώ να αφήσετε την προσωπική αντιπαράθεση για πιο προσωπικές στιγμές και να μείνετε στα γεγονότα. Για το θέμα της παράστασης, έχω να πω ότι ανέκαθεν υπήρχαν αντιδράσεις από τη μεριά της εκκλησίας. Θυμηθείτε το "jesus christ super star". Εγώ θυμάμαι ότι όταν είχα πάει, είχα περασει ανάμεσα από ανθρώπους με πλακάτ που φώναζαν εναντίον των στελεχών της παράστασης και των θεατών και μας έλεγαν ότι θα καούμε στην κόλαση. Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι ουδείς με είχε "στολίσει" με τόσα ωραία επίθετα και δε μου είχε περάσει καν από το μυαλό ότι κινδύνευε η σωματική μου ασφάλεια. Γενικότερα βλέπω ένα μοτίβο τελευταία στα γεγονότα αυτού του τύπου. Να έχουμε να ασχολούμαστε; Να έχουμε να φοβόμαστε; Να έχουμε να απέχουμε;

Νομίζω ότι σε όλα τα θέματα που θίξατε και όλες τις αποχωρήσεις που έγιναν, δε δώσατε σημασία σε κάτι που ειπωνόταν πού και πού, στο μέτρο. Έπειτα απλώς κολλούσατε σε λέξεις και φράσεις, γιατί ευτυχώς ή δυστυχώς σε μια κοινότητα συζητήσεων κάθε λέξη μετράει. Χθες είδα μια ταινία, το "We are legion - the story of the hactivists", δηλαδή τη μισοείδα γιατί ήμουν πολύ κουρασμένη και με έπαιρνε και ο ύπνος πού και πού. Θίγει το θέμα της ελευθερίας του λόγου άμεσα και έχει να κάνει και με το θέμα μας, καθότι είχε γίνει μια μεγάλη επίθεση στους σαϊεντολόγους από τη μεριά των Ανώνυμους. Αν δεν κρατηθούν τα όρια από τη μία ή την άλλη πλευρά, τότε τα πράγματα εξωθούνται στα άκρα. Και οφείλω να ομολογήσω, ότι μετά από όλες αυτές τις σελίδες αυτού του θέματος και όλων αυτών των άρθρων και απόψεων που έχω ακούσει κι έχω διαβάσει, προτιμώ να υπάρχει μια ακραία σάτιρα, παρά καμία. Ο σεβασμός σε μία πίστη σταματάει εκεί που αυτή η πίστη δε σέβεται εμένα. Κι αυτό συμβαίνει όταν η πίστη δεν έχει παραμείνει πίστη, αλλά έχει μεταλλαχθεί σε επιχείρηση. Ο κάθε γέροντας που θα γράψει ένα βιβλίο για να "μεταδώσει" τις ιδέες του, θα πρέπει να ξέρει ότι θα στοχοποιηθεί γι'αυτές. Γιατί άπαξ και δημοσιοποιηθεί η άποψή σου, θα υπάρξει αντίλογος. Και δε βρίσκω πού είναι το κακό σε αυτό και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό θεωρείται βλασφημία. Από την άλλη, αν πάω στον τάφο του γέροντα και σπάσω τα μάρματα και βάψω τα κόκαλά του σε διάφορα χρώματα και τα κρεμάσω στα δέντρα, τότε ναι, είναι βλασφημία και εκεί θα πρέπει να υπάρξει τιμωρία.

Επαναφέρω ένα παλαιότατο θέμα, γιατί διάβασα ένα άρθρο σχετικά με το ότι ο υπνωτισμός δεν πιάνει σε όλους. Φαίνεται ότι από τις έρευνες του Πανεπιστημίου του Στανφορντ βρήκαν κάποια διαφορά στη λειτουργία του εγκεφάλου αυτών που υπνωτίζονται εύκολα και αυτών που δεν υπνωτίζονται. Δυστυχώς δεν μπορώ να το μεταφράσω τώρα για όσους δεν έχουν ευχέρεια με την αγγλική γλώσσα, αλλά θα προσπαθήσω να το κάνω σύντομα. Για όσους θέλουν να του ρίξουν μία ματιά πάραυτα, μπορούν να το βρουν εδώ.

Εγώ το προτιμώ το κουλούρι από το κρουασάν!

Η σάτιρα είναι απαραίτητη. Δε γίνεται να προβάλλονται δημοσίως πρόσωπα και στάσεις ζωής χωρίς να υπάρχει έστω κάποιος που να τα αμφισβητεί. Αν κάποιοι έχουν το μονοπώλειο δεν ειναι δικό τους το λάθος. Είναι λάθος των άλλων που δε σατιρίζουν τους πρώτους. Και συνήθως "όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται".

Η Μουσουλμανική βία δεν έχει καμία σχέση με το προκλητικό βίντεο Τα λάθη στην προσέγγιση του ζητήματος από την Αμερικανική κυβέρνηση http://www.youtube.com/watch?v=zDsKQWuZtDs Την περασμένη εβδομάδα, η Αμερικανική κυβέρνηση δαπάνησε $70,000 για να αγοράσει τηλεοπτικό χρόνο σε 7 τηλεοπτικά δίκτυα του Πακιστάν, ώστε να καταγγείλει δημόσια το επίμαχο βίντεο που ανέβηκε στο You-Tube και το οποίο παρουσιάζει τον Μωάμεθ ως παιδόφιλο και κτηνοβάτη. Στο βίντεο που προβλήθηκε για λογαριασμό της Αμερικανικής κυβέρνησης, προβάλλονται αποσπάσματα ομιλιών του Προέδρου και της Χίλαρι Κλίντον οι οποίοι καταδικάζουν το περιεχόμενο και το μήνυμα της ταινίας και αρνούνται ότι η Αμερική έχει οποιαδήποτε σχέση με το επίμαχο βίντεο. Αυτό βέβαια δεν έπαιξε κανέναν ρόλο ως προς την εκτόνωση της κατάστασης. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο βραβευμένος αρθρογράφος Jeffrey Goldberg, «τα $70,000 δεν ήταν μία καλή τοποθέτηση των χρημάτων των Αμερικανών φορολογούμενων». ΛΑΘΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι κυρίως αν και κατά πόσο ξοδεύτηκαν τζάμπα αυτά τα χρήματα, αλλά αν η κυβέρνηση ανέγνωσε σωστά το πρόβλημα. Το ζήτημα δεν είναι μία μερίδα ακραίων Μουσουλμάνων που θεωρούν προσβολή οποιαδήποτε αναφορά στον Προφήτη τους και είναι διατεθειμένοι να σκοτώσουν για την τιμή του Ισλάμ. Το πρόβλημα έχει τις ρίζες του στην τεράστια φτώχεια και τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης σε πολλά από αυτά τα κράτη - κράτη που διοικούνται από ανίκανες, διεφθαρμένες και τυραννικές κυβερνήσεις. Η εκμετάλλευση αυτών των άθλιων συνθηκών διαβίωσης από Μουσουλμάνους εξτρεμιστές - που σχετίζονται με τους Σαλαφιστές και με τους οποίους η Αλ-Κάιντα έχει στενές ιδεολογικές σχέσεις - είναι η βασική αιτία του προβλήματος. Το βίντεο με τον Μωάμεθ έγινε απλώς η αφορμή να κερδίσει υποστηρικτές η πιο ακραία, πουριτανική, αντι-δυτική πολιτική πτέρυγα του Ισλάμ, όπως ακριβώς είχε γίνει και με τα σχέδια του Δανού σκιτσογράφου το 2005. ΓΙΑΤΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΒΙΝΤΕΟ; Γιατί, αν δεν επικεντρωνόταν στην αφορμή των ξεσηκωμών, θα έπρεπε να αναφερθεί στα αίτια και να αναλύσει τις ρίζες του προβλήματος. Θα έπρεπε να παραδεχτεί ότι η αποχώρηση των στρατευμάτων από το Ιράκ ή ο θάνατος του Μπιν Λάντεν δεν σημαίνουν το τέλος της πολυετούς εμπλοκής της Αμερικής στην περιοχή. Θα έπρεπε να παραδεχτεί ότι οι αντι-τρομοκρατικές επιχειρήσεις της σε πολλά από αυτά τα κράτη δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα και κάποιες φορές ίσως να πέτυχαν και το αντίθετο αποτέλεσμα. Θα σήμαινε ότι η Αραβική Άνοιξη – που πολλοί βιάστηκαν να πανηγυρίσουν – είναι αρκετά περίπλοκη και διφορούμενη, και ότι τα αντι-αμερικάνικά αισθήματα είναι υποπροϊόν δυσλειτουργιών στην κουλτούρα, τη θρησκεία και την πολιτική αυτών των λαών. ΤΟ ΑΓΑΘΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Η Αμερική έχασε μία σημαντική ευκαιρία. Την ευκαιρία να συμπεριφερθεί σε αυτούς τους λαούς σαν σκεπτόμενους πολίτες, προωθώντας παράλληλα μία θεμελιώδη αρχή της δυτικής κοινωνίας: την ελευθερία. Η βλασφημία είναι κάτι εξαιρετικά σημαντικό για τους Μουσουλμάνους. Η ελευθερία του λόγου, από την άλλη, είναι τρομερά σημαντικό για τους Αμερικάνους. Σκεφτείτε πόσο πιο ενδιαφέρον και ουσιαστικό θα ήταν για την όλη συζήτηση, αν ο Αμερικανός Πρόεδρος είχε προτιμήσει να εμφανιστεί σε συνεντεύξεις με Αιγύπτιους ή Τυνήσιους δημοσιογράφους και να υπερασπιστεί αυτήν την τόσο θεμελιώδη αρχή. Θα μπορούσε να μιλήσει για το πόσο σημαντική είναι η ελευθερία λόγου σε μία κοινωνία, να αναφέρει πως ο ίδιος έχει γίνει άπειρες φορές στόχος ανηλεούς κριτικής, αλλά ακόμα προστατεύει την αρχή της ελευθερίας του λόγου που επιτρέπει στους αντιπάλους του να του επιτίθενται.Θα μπορούσε να περιγράψει πως η Χριστιανική πίστη έχει γίνει πολλές φορές στόχος επιθέσεων και κριτικής στην Αμερική, κι όμως υπάρχει ακόμα.Θα είχε σταματήσει ένας τέτοιος λόγος, μία τέτοια προσέγγιση, τις επιθέσεις των εξτρεμιστών; Θα είχε κάποιο απτό και άμεσο αποτέλεσμα στη μάχη εναντίον της τρομοκρατίας; Θα άλλαζε τα μυαλά των πιο πουριτανών Μουσουλμάνων. Όχι. Αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα. Το ζήτημα είναι ότι ένας γενναίος λόγος, χωρίς συμβιβασμούς και ενοχές, θα έδινε έμπνευση στις πιο μετριοπαθείς δυνάμεις αυτών των χωρών, που θέλουν να απαλλαχτούν από τα τυραννικά, φονταμενταλιστικά καθεστώτα. Αυτές οι δυνάμεις θα ήθελαν να δουν την Αμερική και το Δυτικό κόσμο να υπερασπίζεται σθεναρά τις αξίες του και όχι να προσπαθεί να συνετίσει τον όχλo. http://www.lifo.gr/team/publicenemy/32748

Εγώ θεωρώ πως ο 27χρονος όταν έφτιαξε τη σελίδα δεν είχε κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό του, πέρα απο το διακωμωδήσει τις διάφορες προφητείες που κυκλοφορούν. Γι' αυτό και θεωρώ ανόητο να τον συλλάβουν, γιατί δεν είχε και πολλή σημασία αν διακωμωδούσε το ίδιο τον γέροντα, όλους τους γέροντες ή αυτούς που εκμεταλλεύονται τους γέροντες. Στην προκειμένη περίπτωση "βόλευε" για να δημιουργήσουν θέμα. Νομικό θέμα δεν μπορεί να υπάρξει. Πραγματικά θα ήθελα πολύ να δω πώς στοιχειοθετούν την σύλληψή του και πώς ακριβώς θα υποστηρίξουν τις κατηγορίες που του αποδίδονται. Ηθικό θέμα θα υπήρχε αν η προσβολή ήταν πιο χειροπιαστή. Εγώ είμαι υπέρ της σάτιρας, όπως έχω πει και πριν. Πρακτικό θέμα; Δε το αντιλαμβάνομαι πλήρως πώς το εννοείς, Devaraja.

Γιατί πιστεύεις ότι δεν την πληρώνουν άλλες χώρες. Η αλήθεια είναι ότι αναλόγως με ποια χώρα συγκρίνεις την κατάσταση στην Ελλάδα, μπορείς να πεις ότι είμαστε πολύ άτυχοί ή εξαιρετικά τυχεροί.

Όπως είδες τα αφήσαμε, αλλά όταν οι αναφορές σε πολιτικές παρατάξεις γίνονται αφορμή να σταματήσει η ενδιαφέρουσα συζήτηση και να μπούμε σε άλλου είδους διαλόγους, τότε λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να είμαι πιο ελαστική.

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σας παρακαλέσω να περιορίσετε τις αναφορές σε πολιτικές παρατάξεις, γιατί όπως είδατε δεν ευνοοεί την ομαλή διεξαγωγή της συζήτησης. Ευχαριστώ!

Πάντως το απόσπασμα της ταινίας είναι...αστείο. Πραγματικά, ακόμα κι αν ήθελαν να κοροϊδέψουν τους μωαμεθανούς, το έκαναν με τόσο ηλίθιο τρόπο που κανονικά θα έπρεπε απλώς να πέσει στην αφάνεια αυτό το μακρύ σκετς (αδυνατώ να το περιγράψω ως ταινία). Βεβαίως αν θέλουμε μπορούμε να το τραβήξουμε πολύ...έστω ότι κάποιοι επιθυμούν επεισόδια από το μουσουλμανικό κόσμο, ώστε να δικαιολογήσουν μία ακόμα εισβολή.

Το ότι μπορεί να προκαλέσεις την οργή κάποιων δεν είναι λόγος να μην τους σατιρίσεις, το αντίθετο μάλλον.

Ίσως ξεφύγουμε λίγο, αλλά έχουμε συζητήσει και παλαιότερα για τη δημιουργία κοινωνιών. Ίσως η "πρώτη" κοινωνία δε στήνεται, αλλά η έβδομη, όγδοοη ναι. Στήνονται με παράδειγμα την πρώτη και δύσκολα αλλάζουν. Κάθε αλλαγή ανά τα χρόνια έχει προκύψει μετά από πολύ κόπο, θυσίες και αίμα.

Πάντως θα έλεγα να μην αφήνετε στην άκρη το πώς έχει στηθεί η κοινωνία που ζούμε. Μπορεί να έχουν γίνει μεγάλα βήματα για την ισοτιμία των δύο φύλων, όμως υπάρχουν μικρές λεπτομέρειες που υποβαθμίζουν τη γυναικεια φύση, τις οποίες δεν αντιλαμβανόμαστε. Ένα παράδειγμα μπορεί να είναι οι εικόνες που χρησιμοποιούνται σε βιβλία για να απεικονίσουν διάφορες καταστάσεις που αναφέρονται (το οποίο μπορέι να θεωρήσει κάποιος αμελητέο - και τότε θα τον παρέπεμπα στα σχολικά βιβλία) και ένα άλλο είναι η ίδια η γλώσσα που χρησιμοποιούμε. Και δε θα αναφέρω λεπτομέρεις για τη θρησκεία (κυρίως γιατί είναι ευαίσθητο θέμα αυτό τον καιρό). Οπότε συμφωνώ στο ότι έχει γίνει πρόοδος στο θέμα άνδρας-γυναίκα-κοινωνία, αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε, έχουμε ακόμα καιρό μέχρι να δούμε πραγματική ισάξια αντιμετώπιση των δύο φύλων. Και δεν είναι μόνο τα δύο φύλα που έχουν πρόβλημα, αλλά είναι και οι περιπτώσεις εκείνων (των ενδιάμεσων) που δεν έχουν ξεκάθαρη αρσενικότητα ή θηλυκότητα αντιστοίχως.

Εγώ θα συμφωνήσω με ένα κείμενο που διάβασα σήμερα για το συγκεκριμένο θέμα: My link Το οποίο εν ολίγοις αναφέρει ότι είναι αστείο το να συλλαμβάνεται ένας πολίτης γιατί "έθιξε" τα θρησκευτικά πιστεύω κάποιων. Είναι θέμα ελευθερίας του λόγου. Αλλά σε μια χώρα που πλέον καταπατούνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, μάλλον δε θα πρέπει να μας φαίνεται περίεργο κάτι τέτοιο. Η σάτιρα όμως δε πρέπει να έχει περιορισμούς. Είναι θέμα υγείας μιας κοινωνίας να επιτρέπει τη σάτιρα σε οτιδήποτε προβάλλει στάσεις ζωής, αξίες, ήθη, πρότυπα, σε οτιδήποτε που προβάλλεται δημοσίως!

:clapping::clapping: Πολύ χαίρομαι!!!! Άντε και καλή σταδιοδρομία