martina

Χμ..αυτό μου φέρνει αυτόματα στο νου τα ..καρκινικά κύτταρα...εντελώς συνειρμικά μπορούν να εξαχθούν ..συμπεράσματα...βέβαια το σώμα είναι κάτι το χειροπιαστό...ο Θεός όμως?

Μήπως - βάσει των όσων διαβάζω - στρεφόμαστε σε μια άλλη μορφή δεισιδαιμονίας?

Βρε Outis, και να με συμπαθάς κιόλας, ο dimulator ήταν σαφής.. δεν ζητεί να μάθει τις θεολογικές απόψεις...αλλά τις προσωπικές.. Εσύ , τι πιστεύεις?

Εχεις την εντύπωση πως όλοι οι υπόλοιποι ξέρουμε? Μπράβο σου πάντως που το παραδέχεσαι...

Μάλλον έχω κάποιες ενστάσεις σχετικά με το παραπάνω κείμενο. Ο «άνθρωπος» ως ζώο είναι «ολοκληρωμένος» στον βαθμό που ισχύει και για τα ζώα του υπόλοιπου φυσικού μας κόσμου. Ως άνθρωπος είναι που είναι ημιτελής? Η τελειοποίηση των όπλων και όλων των υπόλοιπων δραστηριοτήτων που αναφέρονται δεν δημιουργήθηκαν ερήμην του αλλά υπήρξε ο κύριος εμπνευστής και δημιουργός τους, συνεπώς δεν «υποχρεώθηκε» να προσαρμοστεί αλλά «υποχρέωσε»? Ο «πολιτισμός» και ό,τι τον καθορίζει δεν αναπτύσσεται απρόσωπα αλλά δημιουργείται από τον άνθρωπο. Οι ικανότεροι ανέπτυξαν «πολιτισμό» ήτοι τρόπους καλύτερης χρήσης των ικανοτήτων τους προς ίδιον όφελος. Με την εφεύρεση του «πολιτισμού» ο άνθρωπος πλέον περνά από την ιδιότητα του ζώου στην ιδιότητα του ανθρώπου , βέβαια το πέρασμα δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα και μάλλον δεν προβλέπεται αυτό να γίνεται σύντομα. Η επιβίωση ούτως ή άλλως εξαρτάται από την προσαρμοστικότητα του κάθε έμβιου όντος μέσα σε οποιοδήποτε περιβάλλον γιατί η έννοια της «κοινωνίας» αφορά κάτι άλλο. Η φύση είναι το μέσο που μας παρέχει την επιβίωση, εφόσον είμαστε μέρος αυτής δεν γίνεται να λειτουργήσει διαφορετικά και αυτό ισχύει για όλους τους οργανισμούς. Ο σκοπός είναι αυτός που θα προσδιορίσει και την φύση της χρήσης?αν δηλαδή θα πρόκειται για χρήση ή κατάχρηση. Ο άνθρωπος ως ολοκληρωμένο ζώο αλλά ανολοκλήρωτη ανθρώπινη υπόσταση παραπαίει ανάμεσα στα δύο και ακόμα δεν έχει αποφασίσει τι από τα δύο είναι ή τι θα ήθελε τελικά να είναι. Ο δρόμος προς την ολοκλήρωση είναι μακρύς και δύσκολος αλλά πιστεύω πως όπως υποχρεώθηκε ? λόγω της αγνωσίας του - στην κατάχρηση έτσι και θα υποχρεωθεί ? εκ της εμπειρίας του ? στην σωστή χρήση? εκτός βέβαια και αν αποδειχτεί ανεπίδεκτος μαθήσεως?. Η λύση υπάρχει αλλά χρειάζεται μιά γενναία απόφαση....

Ο πρώτος άνθρωπος ανεξαρτήτως φυλής που έφτιαξε ένα αιχμηρό αντικείμενο για αποτελεσματικότερο κυνήγι σαφώς και δεν ήξερε πως θεμελίωνε "πολιτισμό" και φυσικά ποσώς τον ενδιέφερε . Ο "πολιτισμός"ως έννοια δεν είναι παρά μια επινόηση του δυτικού ανθρώπου χιλιετίες μετά με σκοπό να "θεμελιώσει" την ανωτερότητά του έναντι άλλων λαών. Εδώ για να γίνουμε πιό συγκεκριμένοι μάλλον θα πρέπει να ορίσουμε την έννοια του "πολιτισμού" αλλά αν το εννοείς κατά το κοινώς λεγόμενον τότε μάλλον η απάντηση είναι απογοητευτική....

Χωρίς να υποστηρίζω ή να απορρίπτω την πιθανότητα της μετενσάρκωσης - ιδέα που επαφίεται στην προσωπική πίστη του καθενός - και άσχετα με το πως έχει χρησιμοποιηθεί από τις εκάστοτε θρησκείες είτε ως ευλογία είτε ως κατάρα, θα ήθελα ωστόσο να σημειώσω πως μέσα στον ατελείωτο τροχό αέναων επαναλήψεων και επιστροφών υπάρχει η πιθανότητα ο επιστρέφων να επισημάνει και πράγματα που είχαν περάσει προηγουμένως απαρατήρητα.. ως ένας Σίσυφος που στην πορεία συνεχών, επαναλαμβανόμενων και φαινομενικά πανομοιότυπων αναβάσεων έχει ωστόσο την ευκαιρία να παρατηρήσει στην κάθε διαδρομή και κάτι διαφορετικό εάν και εφόσον το αποφασίσει..

Κανένας υπερβάλλων ζήλος... Ως επί το πλείστον η αναφορά μου ήταν γενική, απλά το "επιχείρημα" του τύπου μην-κάνεις-στους άλλους-ό,τι-δεν-θέλεις-να-κάνουν-σε-σένα έχει παίξει πολύ χωρίς να πείθει επαρκώς, ας το αφήσουμε λοιπόν καλύτερα να αναπαυτεί εν ειρήνη και ας σκεφτούμε κάτι καλύτερο. Το εν λόγω επιχείρημα μπορεί να φαντάζει ορθό αλλά δυστυχώς είναι πολύ πτωχής διατροφικής αξίας και ως άποψη , λυπάμαι, αλλά μας χαρακτηρίζει ανάλογα....

Κάτι που ενδεχομένως είναι ανεπιθύμητο σε μας μπορεί κάλλιστα να είναι έως και διακαής πόθος κάποιου άλλου... Σε ποια θέση ακριβώς ?

Συγνώμη αλλά το προσωπικό μας ξενέρωμα δεν μπορεί να καθορίζει τις ζωές άλλων ανθρώπων.... κανένα άλλο επιχείρημα μήπως?

Προσωπικά προτείνω την κατάργηση του γάμου ως θεσμού για λόγους που δεν είναι επί του παρόντος να εκθέσω..αλλά δεδομένης της εν Ελλαδιστάν πραγματικότητας όπου αυτός ζει και βασιλεύει καλό θα ήταν αντί να ζητούμε κατάργηση του αφού για αρκετούς είναι και το ζητούμενο, καλό θα ήταν να απαιτήσουμε την αναγνώριση της συμβίωσης όπως συμβαίνει και σε άλλα κράτη με τα γνωστά (?) πρακτικά οφέλη. Επειδή "έξω απ τον χορό πολλά τραγούδια λέμε" δεν μπορώ να κρίνω την ανάγκη ενός ομοφυλόφιλου για γάμο...αλλά ο γάμος γενικά ναι μεν έχει να κάνει με την απόκτηση φυσικών απογόνων αλλά ΚΥΡΙΩΣ με την απόκτηση ΝΟΜΙΜΩΝ απογόνων γιατί ως γνωστόν οι άνθρωποι ανέκαθεν είχαν την τάση να @#$%^^ μεταξύ τους και εκτός γάμου - παρ όλους τους όρκους περί αιώνιας πίστης και αφοσίωσης - με τα γνωστά επακόλουθα, με σκοπό την κατοχύρωση περιουσιών και δεν συμμαζεύεται... Σχετικά με την κοινωνική κατακραυγή ..ας μην υποταχθούμε στον παρωπιδισμό και στην κακία που διέπει το είδος μας γιατί και το παιδί των χωρισμένων ήταν κάποτε στόχος ειρωνείας αλλά αυτό δεν μείωσε τον αριθμό των διαζυγίων...ας μην ξεχνάμε πως τα παιδιά έχουν αφτιά και ακούν τα σχόλια συγγενικών προσώπων τα οποία στην συνέχεια αναπαράγουν εν είδει αυθεντίας προς τα εκάστοτε θύματα...ας μπούμε εμείς οι υπεύθυνοι στον κόπο να εξηγήσουμε κάποια πράγματα στα παιδιά που μεγαλώνουμε χωρίς να εκφέρουμε συμπεράσματα και ετυμηγορίες.

Αν είχαμε τους γονείς μας μόνο ως πρότυπα..ζήτω που καήκαμε!!!! Το βασικό για ένα παιδί είναι ένα σπιτικό όπου επικρατεί ηρεμία, αγάπη και ειλικρίνεια.....

έχει συζητηθεί κάτι ανάλογο εδώ---> http://www.artofwise.gr/forum/index.php?s=...ost&p=51500

Σε γενικές γραμμές δεν έχω ασχοληθεί εμπεριστατωμένα με το θέμα αν και έχω κάνει βελονισμό για λόγους ψυχικής υγείας... ..η εμπειρία έτσι όπως την κατέγραψα ήταν πως η "θεραπεία" προήλθε μόνο μέσα από την άμεση και δυναμική λήψη ριζικών αποφάσεων, ως εκ τούτου και χωρίς να θέλω να απορρίψω τις εν λόγω πρακτικές θεωρώ πως λειτουργούν βοηθητικά και μόνο και ίσως να ήταν και αχρείαστες αν δεν βρισκόμασταν στην δυσάρεστη θέση ανατροπής κατεστημένων αξιών διαδικασία που προϋποθέτει την αποτίναξη των όποιων μορφών τύψεων που απορρέουν από δαύτες..

Σε αρκετές περιπτώσεις η "αποτυχία" έγκειται όχι στο γεγονός της αδυναμίας μας να "στρίψουμε μιά μεγάλη βάρκα" όσο στο ότι - επί της ουσίας - δεν μας ενδιέφερε πραγματικά η πραγμάτωση ενός τέτοιου σχεδίου, εξ ου και η αδυναμία εξεύρεση λύσης.. στην ζωή θα σπαταλήσουμε χρόνο σε αρκετούς στόχους που δεν εκπορεύονται εκ των έσω αλλά είναι κοινωνικά φυτευτοί... ( και αυτό που θέτω είναι απλά μια παράμετρος που μπορεί να οδηγήσει στο γνωστό αποτέλεσμα που χαρακτηρίζεται ως "αποτυχία"..) 'Ενα ερώτημα που προκύπτει είναι τι διδαχτήκαμε από την "αποτυχία" μας? Υ.Γ. Η φαντασία και η θέληση είναι αλληλένδετες και ίσως ίσως ταυτόσημες....όπως η φαντασία μπορεί να κινήσει την θέληση ομοίως και η θέληση δύναται να κινήσει την φαντασία.

Θα συμφωνήσω με το παραπάνω... εκτός του ότι μιά τέτοια παραδοχή θέλει μεγάλη δύναμη βοηθά να βελτιωθούμε στα σημεία και να προσανατολιστούμε σε σωστότερες κατευθύνσεις....

Ingmar ακόμα κι αν κάποιος δεν δέχεται την εν λόγω θρησκεία ή και καμία μπορεί ωστόσο κάποιος να κάνει χρήση της κατανυκτικής ατμόσφαιρας για προσωπική περισυλλογή ή απλά να συμμερισθεί το θρησκευτικό συναίσθημα των άλλων.

Υπάρχει το γέλιο που μας προκαλεί μιά αστεία κατάσταση και το πικρό γέλιο ενός γεγονότος που μας πονά...και στις δύο περιπτώσεις όταν ο παθών γελά μπαίνει στην θέση του ουδέτερου παρατηρητή και υπερβαίνει το προσωπικό του πάθημα - πράγμα όχι και πολύ εύκολο - και ναι, αυτός που μπορεί και γελά με τα όποια παθήματά του έχει σαφώς ξεπεράσει την σοβαροφάνεια και επιμένει να βλέπει το μέλλον με αισιοδοξία γεγονός που σημαίνει πως έχει κερδίσει μέρος της προσωπικής του ωριμότητας. Εγώ πάλι πιστεύω πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να ΜΗΝ την παίρνουμε σοβαρά...το πρόβλημα έγκειται στο ότι παίρνουμε πολύ σοβαρά πράγματα και καταστάσεις που δεν θα έπρεπε ενώ περνούμε επιφανειακά άλλα στα οποία θα έπρεπε να σταθούμε ... γενικά στην ζωή συνιστώ την αντίφαση....άλλωστε όλα τα δάκρυα καταλήγουν σε γέλιο και το πολύ γέλιο καταλήγει σε δάκρυα...

Πολύ ωραίο θέμα Outis!! Το χιούμορ είναι το σπουδαιότερο εφόδιο που μπορεί να διαθέτει ένας άνθρωπος γιατί απλά σώζει ..αξιοπρέπειες..!! Το πραγματικό χιούμορ προϋποθέτει απελευθερωμένους και έξυπνους - αυτά τα δύο πάνε μαζί -ανθρώπους. Ο συνδυασμός πνευματώδους αστεϊσμού και άκακης ειρωνείας είναι από τους πλέον σπάνιους... Δυστυχώς σε μας τους Νεοέλληνες αυτά τα χαρακτηριστικά σπανίζουν γιατί οι περισσότεροι καλυπτόμαστε πίσω από μία σοβαροφάνεια με κακής αισθητικής αποτελέσματα αλλά και μια χοντροκοπιά συνήθως εις βάρος των άλλων ..το γνωστό μας "σπάω πλάκα" (φίλε Ingmar ). Ως προς το αν υπάρχει αντίστοιχη λέξη και παρ όλο που λατρεύω την γλώσσα που μου έδωσαν δεν μπορώ να βρω κάτι ανάλογο που να εμπεριέχει την πολυσύνθετη έννοια του "χιούμορ" αλλά εκ του προχείρου συνθέτω πάραυτα τον "κωμικοτραγισμό"

Πολύ σωστά ...κατά πιθανότητα μπορεί να (προ)ερχόμαστε από αυτό ή από εκείνο, από το ένα ή από το άλλο...κ.α.τ. Υπάρχουν αναρίθμητα "κατά πάσα πιθανότητα" που μπορούν να "ικανοποιήσουν" την περιέργειά μας αλλά ούτε μία βεβαιότητα. Και έχει μήπως σημασία? Κατανοώ τον γενεαλογικό προβληματισμό που διέπει τον άνθρωπο αφού και η ίδια έχω αφιερώσει κάποια ..λεπτά της ζωής μου σε αυτό το ερώτημα αλλά δεν είναι αυτό το θέμα - για μένα τουλάχιστον. Ακόμα και αν το μάθουμε μήπως θα καταφέρουμε να ξεκινάμε πιο ευχάριστα τα καθημερινά πρωινά ?

Sucore ευχαριστώ για την απάντησή σου... Κοίτα όμως να δεις τι βρήκα και μάλιστα μας αφορά αφού εμείς οι δύο κάπου είχαμε "συναντηθεί" πάνω στο ίδιο ακριβώς ερώτημα http://www.artofwise.gr/forum/index.php?s=...ost&p=45710

Αγαπητή μου Νεφέλη, πιστεύω να κατάλαβες πως επρόκειτο για λογοπαίγνιο καθώς η λέξη «κοστίζει» χρησιμοποιείται και μεταφορικά οπότε και ο συλλογισμός σου με βρίσκει σύμφωνη. Γι αυτό δεν ευθύνεται η επιστήμη αλλά η αλόγιστη χρήση των επιτευγμάτων της προς χάριν ενός άκρατου καταναλωτισμού? Βρε παιδιά, ποιος είπε "όχι" στην έρευνα? Ποιος από εμάς δεν απολαμβάνει τα οφέλη χιλιάδων εφευρέσεων? Ποιος είναι αυτός που λέει «όχι» στο να κάνουμε ευκολότερη την πρακτική της καθημερινότητάς μας? Ποιος μπορεί άλλωστε να αρνηθεί την «πρόοδο» χωρίς να κατηγορηθεί για σκοταδισμό και υποκρισία? Το ερώτημα είναι άλλο?μήπως ? λέω μήπως ? στο όνομα της επιστήμης και της έρευνας δαπανώνται μυθικά ποσά για όχι και τόσο φιλοπρόοδους στόχους με όχι και τόσο φιλάνθρωπα κίνητρα? Γιατί εμένα δεν μου βγαίνει από το μυαλό πως όλα αυτά τα ποσά που δαπανώνται για «έρευνες» ή για αμυντικούς προϋπολογισμούς κ.ο.κ. εκτός του ότι είναι «κλεμμένα» χρήματα εξυπηρετούν άλλους σκοπούς από αυτούς που ξεδιάντροπα διαφημίζουν.

Μα αγαπητέ μου η αναζήτηση της αλήθειας ..κοστίζει..

Συγνώμη που παρεμβαίνω ως σφήνα στην ωραία σας συζήτηση αλλά θα ήθελα να κάνω μία ερώτηση που ίσως ακουστεί και ανόητη... ορίστε μου σας παρακαλώ την έννοια της λέξης "φώτιση"...έτσι για να καταλάβω και εγώ η pauvre...γιατί 8 σελίδες τώρα και δεν κατάλαβα σε τι αναφέρεστε

Ο απλός καλλιτέχνης μπορεί από μια άποψη να είναι και ένα είδος βαμπίρ . Αν όμως αναφερόμαστε στον αληθινό «καλλιτέχνη» τότε ο παραλληλισμός είναι ο πλέον άστοχος. Εν αντιθέσει με τον γιαλαντζί καλλιτέχνη που απλά κατέχει τα μυστικά του «χρωστήρα» ή γενικότερα της τέχνης του, ο αληθινός «καλλιτέχνης» καταθέτει την ίδια του την ψυχή στο «δημιούργημά» του όποιο κι αν είναι αυτό. Όσο όμως και αν αυτό ακούγεται καλοπροαίρετο άλλο τόσο εγωιστικό είναι γιατί ο «καλλιτέχνης» κινείται από την εσωτερική του παρόρμηση, με λίγα λόγια ακόμα και αν το δημιούργημά του δεν «πουλάει» αυτός εμμένει πεισματικά να το υπηρετεί πιστά. Υ.Γ. χρησιμοποιώ τα εισαγωγικά στον όρο καλλιτέχνη γιατί προσωπικά θεωρώ πως οποιοσδήποτε άνθρωπος κατέχει την βασική ιδιότητα του καλλιτέχνη- αυτή της κατάθεσης ψυχής δικαιούται αυτόματα να αποκαλείται ως τέτοιος.