martina

Θεωρώ πως καταλαβαίνω τι εννοείς αλλά το βρίσκω ΑΚΡΩΣ παρακινδυνευμένο... Σε ποιόν θα μπορούσαμε να αποδώσουμε τέτοιου είδους καθήκοντα και ποιός θα μπορούσε "θαρραλέα" να διακηρύξει πως κινείται από παρόμοιου τύπου κίνητρα χωρίς να οδηγηθεί παράυτα σε λευκό κελί κλινικώς αποστειρωμένο? Το παραδειγματάκι το αφήνω ασχολίαστο..

Χμ.. δεν ξέρω αν κατάλαβα σωστά αυτό που εννοείς αλλά νομίζω πως αυτό που προείπα "Η ισορροπία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια συνεχής κατάσταση αλλά ως μια σταθερή κατάσταση ?Υπάρχει μεν αλλά οι δυνάμεις της εναλλάσσονται." ..αποτελεί ικανοποιητική απάντηση...έτσι ναι μεν η ισορροπία αποσταθεροποιείται προσωρινά αλλά για να συνεχίσει να υπάρχει "ζωή" θα πρέπει άμεσα να βρεθεί η αντίρροπη δύναμη.. κατά τον ίδιο τρόπο που ένας τυφλός θα αναπτύξει την αφή του κ.ο.κ.

Στην φύση συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου που αποτελεί μέρος αυτής υπάρχουν αντίρροπες δυνάμεις.. όταν αυτές εκφράζονται στον ίδιο βαθμό έχουμε ισορροπία. Η φύση ξέρει να χειρίζεται αυτές τις δυνάμεις , ο άνθρωπος όχι. Η ισορροπία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια συνεχής κατάσταση αλλά ως μια σταθερή κατάσταση ?Υπάρχει μεν αλλά οι δυνάμεις της εναλλάσσονται. Αν το δούμε σε ανθρώπινα μεγέθη το «καλό» εναλλάσσεται με το «κακό» - έννοιες αρκετά υποκειμενικές έτσι όπως εκφράζονται κάθε φορά από ανθρώπινα στόματα. Η δικαιοσύνη που αναφέρθηκε ως όρος είναι η ανθρώπινη παρέμβαση στους «νόμους της φύσης». Αν πχ το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό είναι νόμος της φύσης όχι γιατί έτσι της ήρθε αλλά γιατί όλα λειτουργούν ως μια αλυσίδα με σκοπό την ισορροπία δυνάμεων - όσο και αν αυτό μας φαίνεται άδικο με μια πρώτη ματιά- στις ανθρώπινες κοινωνίες είναι μια συνθήκη που έχει αντικατασταθεί με αυτήν της ισότητας δια μέσου της έννοιας της δικαιοσύνης. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν είναι σωστή αυτή η παραβίαση ενός καθαρά φυσικού κανόνα. Είναι ή όχι? Θα απαντούσα ευθαρσώς πως είναι σωστή?δεδομένου ότι ο άνθρωπος λειτουργεί εγωκεντρικά δημιουργώντας κανόνες που διέπουν το προσωπικό του «καλό» και όχι αυτό της κοινότητας ή της φύσης γενικότερα. Η δικαιοσύνη έρχεται ως μια αντίρροπη δύναμη με σκοπό να επανέλθει η ισορροπία. Δυστυχώς ως ένα καθαρά ανθρώπινο δημιούργημα παραμένει ατελές. Θεωρώ ατυχή τα παραδείγματα με αποτέλεσμα να μην πείθουν γι αυτό στο οποίο αναφέρονται. Εάν τραυματίσω το χέρι μου σε βαθμό να το χάσω δεν πρόκειται να φυτρώσει καινούργιο. Ας πρόσεχα.

Ωραία και ναι θα συμφωνήσω...τα γενέθλια επηρεάζουν ...και θα προσθέσω πως και η γειτονιά που γεννήθηκα επηρεάζει..οι γονείς επηρεάζουν..ο κοινωνικός περίγυρος επηρεάζει...το σχολείο που φοίτησα επηρεάζει ..οι άνθρωποι που γνώρισα...όλα επηρεάζουν την πορεία της ζωής μας ΑΛΛΑ μήπως θα πρέπει να προσθέσουμε κάπου και τον ΕΑΥΤΟ μας? Υποπτεύομαι ότι αναζητώντας όλα αυτά που μας επηρεάζουν κατά τον α ή β τρόπο απομακρυνόμαστε από τον βασικό ρυθμιστή στον οποίο και θα πρέπει να στρέψουμε την αμέριστη προσοχή μας και αντί να ψάχνουμε τι μας επηρεάζει να ασχοληθούμε και με το πως θα επηρεάσουμε ΕΜΕΙΣ δυναμικά τα πράγματα στη ζωή μας...

The walkabouts - The light will stay on I go to sleep, before the devil wakes and I wake up, before the angels take all my worldly desires all my yardsticks of fear all my secrets untold all my motives unclear hangin' down in the fire burnin' them higher won't take them away from here and long after we're gone the light will stay on watched the city ... city of crows watched them fly, watched 'em all flyin' low out above the flood plain just above the dirt road they were hungry as winter, hungry as us not afraid to be flyin', not afraid to be lost and long after we're gone the light will stay on and if you bury me, add three feet to it one for your sorrow, two for your sweat three for the strange things we never forget and long after we're gone the light will stay on and long after we're safe the lights will not fade

Δεν εννοούσα ακριβώς αυτό?υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που είτε από θέση ισχύος είτε επειδή έτσι βολεύονται να σκέφτονται κατ αυτόν τον τρόπο θεωρούν πως μπορούν να ρυθμίσουν την ζωή και την μοίρα των άλλων.. Οι από θέση ισχύος - γιατί σε αυτούς αναφερόμαστε ? μπορούν άνετα να έχουν την πολύ έντονη ψευδαίσθηση πως το καταφέρνουν και όλα δείχνουν πως σε ένα μεγάλο μέρος το πετυχαίνουν ?αλλά αυτό δεν είναι παρά αυτό που είπα ..μία ψευδαίσθηση?γιατί μπορεί να δύνασαι να ρυθμίσεις την επιφανειακή εικόνα του κάδρου αλλά ως εκεί? το τι θα αποφασίσει και τι θα πράξει ο καθένας δεν μπορείς να το ελέγξεις εξ ολοκλήρου?ακόμα και αν υπάρχει μία περίπτωση ανθρώπου που να το αποδεικνύει? είναι παντελώς μάταιο?και κατά τον ίδιο τρόπο που «ορίζουν» τις ζωές των άλλων , κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο έχει ορίσει κάποιος και την δική τους?κ.ο.κ. Μειδιώ με όλους αυτούς τους «ισχυρούς» που θεωρούν πως οι υψηλές καταθέσεις τους είναι απόδειξη της κραταιάς δύναμης τους?τι θα ήταν όμως όλοι αυτοί χωρίς το ..κοινό τους? Θα συμφωνήσω με Κέρατο και speedy και θα συμπληρώσω πως και ο εξουσιαζόμενος δεν είναι άμοιρος ευθυνών ..την στιγμή της μεταξύ των συναλλαγή ανταλλάσσει κάτι με κάτι άλλο ?

Χμμ...η πηγή των συναισθημάτων..δηλαδή η "Φύση" των όντων σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν παραπάνω... εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω..

Μην τρελαίνεσαι φίλε μου, πιστεύεις αλήθεια πως κάποιος μπορεί να ελέγχει την ζωή σου χωρίς να υπόκειται ταυτόχρονα και ο ίδιος στους ίδιους κανόνες?

χρησιμοποίησα την λέξη με την ευρύτερη έννοια και μεταφορικά θεωρώντας δεδομένο πως ο καθένας έχει μια δική του προσωπική άποψη για το τι εστί "παράδεισος" την οποία και δεν μπορώ να γνωρίζω... Οχι, δεν είπες αυτό αλλά αυτό Απορρίπτω εντελώς την πρώτη περίπτωση δηλώνοντας κατηγορηματικά την προτίμησή μου στην δεύτερη...

Η λέξη "αυτοσκοπός" με μπερδεύει...δεν ξέρω πως την εννοείς.. και δεν βρίσκω κάτι κακό στο να είναι κάτι αυτοσκοπός... πχ αγαπάς κάποιον και η αγάπη είναι το ζητούμενο..όχι μέσω της αγάπης να αποκομίσεις έτερα προσωπικά οφέλη συμφεροντολογικού χαρακτήρα.... Το πρόβλημα το εντοπίζω στο γεγονός πως ο διαπράττων κάποιο από τα προαναφερθέντα "αμαρτήματα", το έχει εσφαλμένα θέσει έστω και ασυνείδητα ως πηγή προσωπικής εκτόνωσης/δικαίωσης , ένα είδος λόγου ύπαρξης.. Προσπάθησε να αφαιρέσεις τον "λόγο ύπαρξης" από το υποκείμενο και αυτόματα το έχεις αποδιοργανώσει... Πέρα όμως από τα παραπάνω υπάρχει και η πρακτική πλευρά της υπόθεσης...ποια κοινωνία θα "εξελίσσονταν/διατηρούσε την συνοχή της αν τα μέλη της επιδίδονταν ασύστολα στα παραπάνω?

αναφέρεσαι στο "ένστικτο"?

τι είναι η "Φύση" των όντων? πως ορίζεται νοηματικά?

από που εκρέει το "συναίσθημα"?

Δεν θα τα χαρακτήριζα «αμαρτήματα» αλλά «πλάνες» Τα περί ου ο λόγος «αμαρτήματα» είναι ακραίες συμπεριφορές που στην περίπτωση που μας χαρακτηρίζουν καταδεικνύουν ένα κάποιο εσωτερικό «πρόβλημα».. συγκεκριμένα είναι η εξωτερική ένδειξη ενός βαθύτερου προβλήματος που αντί να λυθεί αφέθηκε σε μια ανεξέλεγκτη πορεία που το μόνο που καταφέρνει είναι να μας βάζει ακόμα πιο βαθιά στον δρόμο της πλάνης?. Αποτελούν πλάνες όχι βάσει κάποιου Ηθικού κώδικα αλλά κυρίως βάσει του «Πρακτικού Κώδικα» που λέει πως οι επιλογές μας είθισται να διευκολύνουν την ζωή μας και όχι να την δυσκολεύουν?και αν η ψυχική ανάταση - με περαιτέρω σκοπό να είμαστε θετικά δημιουργικοί -είναι το ζητούμενο μόνο σ αυτό δεν συντελούν..

Τι είναι η "Συλλογική Ψυχή" ?

Το που τοποθετεί ο καθένας τον "παράδεισό" του είναι καθαρά προσωπικό θέμα και με αφορά στο μέτρο που μου δίνει "ιδέες".. Ωστόσο υπάρχει ένα "hint" στο κατά που στο ...διάολο πέφτει αυτό το μέρος και είναι ακριβώς αυτό που λες..."πνευματική και ψυχική ειρήνη και γαλήνη".. Δεν θεωρώ απαραίτητο να απομακρυνθεί κάποιος από τα "εγκόσμια" (ερμηνεύοντας την λέξη με την "κλασική" της έννοια).. η παραπάνω κατάσταση μπορεί και πρέπει να επιτευχθεί και εντός των συνόρων των "εγκοσμίων" γιατί διαφορετικά ακυρώνουμε την ίδια την ζωή...

Αναφέρομαι στην "γνώση" με την ευρύτερη έννοια..την γνώση που πηγάζει μέσα από την προσωπική εμπειρία και όχι μέσα από την στείρα αποστήθιση τυπωμένων κειμένων... Ωστόσο θα συμπληρώσω πως ακόμα και αυτή η "γνώση" στην οποία αναφέρομαι χρήζει πολλαπλών αναγνώσεων..και η συνεχής επιστροφή στις εκάστοτε εμπειρίες με σκοπό την εκ νέου αποκρυπτογράφηση - έχοντας βιώσει στο μεταξύ νέες εμπειρίες και διαμορφώσει έναν πιό σύνθετο τρόπο σκέψης - συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό σε μιά πιό ολοκληρωμένη άποψη για τα όσα συνέβησαν καθώς και στην πολυπόθητη πορεία προς την αυτογνωσία που είναι και το ζητούμενο...

Λυπάμαι αλλά έτσι όπως συντάχτηκε το σχόλιο βάσει του οποίου σχολίασα μόνο ερώτηση δεν θυμίζει..οπότε αναμενόμενη και η παρερμηνεία.. όσο για τον προβληματισμό ..νομίζω πως δεν θα μάθουμε ποτέ αν ο Βούδας θα γινόταν Βούδας ή ..Κούδας στην περίπτωση που δεν είχε τα φράγκα... ωστόσο μέσα από παραδείγματα πλήθος άλλων ανθρώπων υπήρχαν σοβαρές πιθανότητες να το πετύχει.. Εχω την εντύπωση πως εμείς πάμε στον γιατρό και όχι ο γιατρός σε εμάς..εμείς αναγνωρίζουμε πρώτοι πως κάτι δεν πάει καλά ώστε να αποφύγουμε εκ των υστέρων τα .."επείγοντα" και ο γιατρός χρειάζεται την αρωγή του ασθενή για να έχει αποτελέσματα.. Αυτό είναι μιά πολύ ωραία δικαιολογία για όσους θέλουν να καλύψουν την ανικανότητά καθώς και την φυγοπονία τους ..αναρωτιέμαι πως γίνεται ενώ υπάρχουν πλήθος καθημερινών ερεθισμάτων μέσα από την στην κυριολεξία βιοπάλη να μην γεννιούνται αυτόματα ερωτήσεις φιλοσοφικού χαρακτήρα...άλλωστε τι είναι η φιλοσοφία?

Και αυτό ακόμα δεν είναι παρά μία αυθαίρετη υπόθεση

Βρε παιδιά και να με συμπαθάτε δηλαδή αλλά έχω μερικές απορίες.., δηλαδή έχει σημασία πόσα λεφτά έχει κάποιος στην τσέπη του για να βρει την περιβόητη "φώτιση"? Αν είναι έτσι τότε ο μισός πληθυσμός παγκοσμίως και βάλε είναι χαμένος από χέρι... μυαλό νομίζω χρειάζεται που να το χρησιμοποιούμε που και που και οι απλές ερωτήσεις που θα προκύψουν μέσα από την παρατήρηση δεν χρειάζονται ούτε τόνους βιβλίων ούτε μόρφωση "υψηλού" επιπέδου ούτε γονείς από τζάκι ούτε τίποτα παρόμοιο... μυαλό και ευαισθησία χρειάζεται? και μην μου αναφέρετε εκπροσώπους «καλών οικογενειών» που ηγήθηκαν επαναστάσεων που άλλαξαν την ροή του κόσμου γιατί υπήρξαν άλλοι τόσοι που δεν είχαν κανένα «αστικό» υπόβαθρο.. ο κόσμος άλλαξε όχι επειδή εμφανίστηκε ο Ένας αλλά επειδή αυτός ο Ένας εξέφρασε και συνδύασε την ανάγκη των πολλών για αλλαγή? Και γιατί τα χρήματα θα πρέπει να είναι ένα είδος «κατάρας»? ενώ η φτώχεια «ευλογημένη»? γιατί απ όσα διαβάζω αυτό αφήνεται να εννοηθεί.? Όλα μετατρέπονται σε «κατάρα» αν δεν μπορούμε να τα εκτιμήσουμε? και η «φώτιση» δεν είναι τίποτα άλλο παρά η σωστή εκτίμηση των πραγμάτων και των καταστάσεων ..από εκεί και πέρα ο καθένας πράττει ανάλογα? Το θέμα για μένα δεν είναι να γίνουμε υλικά φτωχότεροι για να γίνουμε καλύτεροι αλλά να καταλάβουμε πως το «καλύτερο» επιτυγχάνεται με την απεξάρτηση που μας παρέχεται μέσα από την γνώση πως η ύλη λειτουργεί βοηθητικά και δεν είναι ο σκοπός? Υπάρχουν φτωχοί που όσο και να χτυπιούνται δεν πρόκειται να δουν "Παράδεισο" στον αιώνα τον άπαντα...αν τελικά υπάρχει αυτό το πράγμα...

http://www.filmakia.com/DesktopModules/Ult...&portalId=0

Business as usual, ah? Νέα τάξη πραγμάτων που όμως δεν είναι και τόσο νέα.. και άντε εμείς τα ξέρουμε και λίγο ως πολύ κάποιοι αντιστέκονται... με την δικτατορία της πλειοψηφίας των προβάτων τι γίνεται? Μπεεε..!!!

Για να πω την αλήθεια και εγώ από μιά περιέργεια ζω...

Διαφωνώ με το παραπάνω? αυτό που περιγράφεται είναι αυτό που εκ πρώτης βλέπουμε?. το ευκόλως αντιληπτό αλλά δεν είναι και αυτό που βασικά συμβαίνει? Ο αδύναμος επηρεάζεται από τον δυνατότερο ? και μία πράξη μίμησης δεν εμπεριέχει κρίση αλλά απλή αντιγραφή συμπεριφοράς?. δεν οικειοποιείται τη φύση αλλά την έκφραση αυτής? Εδώ τα πράγματα αρχίζουν και μπερδεύονται καθώς πλέον οι λέξεις λειτουργούν αποπροσανατολιστικά και δεν βοηθούν στην αλληλοκατανόηση. (Παρενθετικά θα επισημάνω πρώτα ? και υπάρχει λόγος που το κάνω ? το γλωσσικό φαινόμενο της αμφισημίας αλλά και της πολυσημίας και δεδομένου ότι είτε υπάρχουν πολύ λιγότερες λέξεις από αυτές που χρειάζονται για να χαρακτηρίσουμε πράγματα και καταστάσεις είτε γιατί υπάρχει λεξιπενία καταφεύγουμε στην χρήση της ίδιας λέξης με διαφορετικό όμως νόημα?εδώ έχουμε και την πρώτη αιτία δημιουργίας παρεξηγήσεων και?κλείνω την παρένθεση ) Η ζωή είναι το επιθυμητό και κανείς δεν νομίζω να αμφιβάλλει γι αυτό?είναι ένας ζωτικός κανόνας που διέπει τα είδη που απαρτίζουν τον κόσμο γύρω μας και όχι μόνο?ο θάνατος είναι γενικά ανεπιθύμητος τουλάχιστον στο επίπεδο των ενστίκτων? Στην φύση είθισται ο «δυνατός» να κυριαρχεί επί του «αδύνατου» με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.. Δεν διακρίνω καμία ανισορροπία σ αυτό το σχήμα δομής και λειτουργίας της φύσης από την στιγμή που χρειάζεται να ?τραφούμε? αντιθέτως λειτουργεί εξισορροπητικά .. Στην πρόταση «καθαρός» άνθρωπος γίνεται μεταφορική χρήση της λέξης και δημιουργείται νοηματικό χάσμα.. Ο «καθαρός» διατηρεί την καθαρότητά του και λειτουργεί ως καταλύτης για τον «ακάθαρτο». Το βρώμικο χέρι βρωμίζει το καθαρό αλλά επιφανειακά ..δεν αλλάζει η ουσία του χεριού.. Ένα κτίριο θέλει αντίστοιχη ή και περισσότερη δύναμη για να κατεδαφιστεί Στη πρόταση περί ζωής ? θανάτου γίνεται ατυχής σύγκριση? λανθασμένα όταν αναφερόμαστε στην «ζωή» έχουμε στο μυαλό μας μια ποσότητα χρόνου- μια διάρκεια και την αντιστοιχούμε σε μια στιγμή ..αυτήν του θανάτου? σαφώς και εκ πρώτης θα φανεί μια ανισορροπία αλλά δεν νομίζω πως είναι έτσι? και ο θάνατος έχει διάρκεια και ?ποιος ξέρει?- ίσως και περισσότερη? Αν όμως σκεφτούμε την στιγμή της γέννησης και την αντιστοιχίσουμε με αυτήν του θανάτου η ανισορροπία εκμηδενίζεται?.

Το σενάριο είναι τόσο υποθετικό που χάνει το νόημά του.. Αν τελικά το θέμα είναι το τι μπορούμε να κάνουμε για το χρήμα γιατί μάλλον αυτό είναι το ερώτημα τότε γιατί δεν το κάνουμε πιο απλό αλλά καταφεύγουμε σε σενάρια..επιστημονικής φαντασίας..?